ရင္ထဲက စကား

အသက္ကေလးက ရလာေတာ႔ ဘာရယ္မဟုတ္၊ ဟိုေတြး ဒီေတြးနဲ႕ ေတြးေနမိတတ္ၿပီ။ အရွိန္နဲ႔ လိမ္႔ေနတဲ႔ ဘ၀ယႏၱရားၾကီးကို ခဏ နား၊ ေနာက္ျပန္ လွည္႔ၾကည္႔၊ ဘ၀မွန္ကူကြက္ေတြကို အစီအရီ စီကာ စဥ္ကာ ေနမိတတ္တယ္။

ငယ္ငယ္က အေၾကာင္းေတြ ျပန္ေတြးရမွာ ဘယ္ေတာ႔မွ မပ်င္းခဲ႔။ အေမက ၀လုံးေလးေတြ ၀ိုင္း၀ိုင္းေရးတတ္ေအာင္ သင္ေပးတယ္။ အေဖက ကဗ်ာေလးေတြကို မပီကလာ ပီကလာ ျဖစ္ေပမဲ႔ အသံသာသာ နဲ႔ ဆိုတတ္ေအာင္ သင္ေပးတယ္။ ပတ္၀န္းက်င္အသိုင္းအ၀ိုင္းက မတ္မတ္ရပ္ဖို႔ ၾကိဳးစားေနတဲ႔ ကိုယ္႔ကို ရပ္ႏိုင္ေပ႔ ရပ္ႏိုင္ေပ႔ လို႔ လက္ခုပ္တီးၿပီး အားေပးခဲ႔ၾကတယ္။

ဒီလိုနဲ႔ ကိုယ္႔ရဲ႔ ေႏွးေပမဲ႔ တိုးတက္လာတဲ႔ ေသးေသးေကြးေကြးေလးေတြအတြက္ မိဘကို ဦးဆုံး ေက်းဇူးတင္မိပါတယ္။ ၿပီးေတာ႔ သူတထူးကို ေက်းဇူးတင္တတ္တဲ႔စိတ္ကို မိဘက အေမြေပးခဲ႔တယ္။ တခုခုကို ကိုယ္ရတိုင္း သမီးေရ..ေက်းဇူးတင္ပါတယ္ လို႔ ေျပာေလ.. တဲ႔။ ေက်းဇူးတင္ပါတယ္ မမ၊ ေက်းဇူးတင္ပါတယ္ ကိုကို..၊ ..ဦးဦး၊..ေဒၚေဒၚ စသျဖင္႔..။

စာသင္ခန္းထဲေရာက္ေတာ႔ ကိုယ္တို႔ရဲ႔ ျမန္မာစာေပဆိုတာကိုက ေက်းဇူးတရားသိတတ္ျခင္း ဆိုတာက စ ခဲ႔တာကို သိလာတယ္။ ရာဇကုမာရ္ေက်ာက္စာ ဆိုတာ မိဘကို ေက်းဇူးတရား သိတတ္ျခင္း ရဲ႔ အထင္အရွား သမိုင္း မွတ္တမ္းတခု။

ဒါနဲ႔ ေကာင္းျခင္းတခုခုကို လက္ခံရရွိတိုင္း ေက်းဇူးတင္ရမယ္ ဆိုတာ သိတတ္လာတယ္။ ေက်းဇူးတင္ဖို႔ မေမ႔ေလ်ာ႔ေအာင္ ၾကိဳးစားမိလာတယ္။ ေနာက္ေတာ႔ နားလည္လာတာက ကိုယ္လိုခ်င္တဲ႔ ပစၥည္းဥစၥာတခုခု ရလိုက္မွ မဟုတ္ဘဲ စိတ္ခ်မ္းေျမ႔မွဳတခု၊ စိတ္ၾကည္ႏူးစရာတခု သူ႔ေၾကာင္႔ ကိုယ္ရရွိလိုက္ရင္လဲ ေက်းဇူးတင္ရမွာပဲ။

အဲဒီအခါ ေက်းဇူးတရားက ပိုက်ယ္ျပန္႔သြားၿပီ။
ပို႔စကဒ္ထဲက စာေၾကာင္းတေၾကာင္းကလဲ အမ်ားၾကီး စကားေျပာသြားတတ္တယ္။ ကိုယ္ထိုင္ဖို႔ သူ ထ ေပးလိုက္တဲ႔ အျပဳအမူကလဲ ေက်းဇူးပဲ။ သူၾကည္႔ဖို႔ မွ်ၿပီး သူ႔ဖက္ ပိုေရႊ႔ ေပးလိုက္တဲ႔ ဖတ္စာအုပ္ေလးေၾကာင္႔လဲ အနီးၾကီးနီးသြားခဲ႔ၿပီ။ မိုးထဲမွာ ကိုယ္႔ဖက္ကို တိုးေပးလိုက္တဲ႔ ထီးေစာင္းေစာင္းေလးတေခ်ာင္းဟာလဲ ေက်းဇူးတရားကို မွတ္တမ္းျပဳတတ္ပါေသးတယ္။

တခါတေလေတာ႔ ဟင္းေလးတမယ္၊ လက္ဖက္ေလးတပြဲ၊ ကိတ္မုန္႔ေလး တခ်ပ္၊ ေရခဲမုန္႔ေလး တခု.. အဲဒါေလးေတြကို သတိတရ ရိုက္ၿပီး ပို႔တဲ႔ဓာတ္ပုံေလးကိုက တဖက္လူရဲ႔ သဒၶါတရား ေခါင္းေလာင္းျမည္သံကို ၾကည္ၾကည္ႏူးႏူး ၾကားလိုက္ရတတ္တယ္။

သူ႔ဖာသာသူ စပ္လိုက္တဲ႔ ကဗ်ာေလးတပုဒ္ကလဲ ကိုယ္႔စိတ္ကို ၾကည္ႏူးသြားေစလို႔ ေက်းဇူးတင္မိတာပဲ။ ကိုယ္႔ကို ဘာတခြန္းမွ မေျပာဘဲ ငဲ႔ညွာလိုက္တဲ႔ အျပဳအမူေလးတခုကလဲ ကိုယ္႔ရင္ကို ေက်းဇူးတရားေတြနဲ႔ လွဳပ္ခါေစခဲ႔ၿပီ။

ေနာက္ထပ္ တဆင္႔တိုးၿပီး ကိုယ္စဥ္းစားမိတယ္။ ကိုယ္႔ကို တိုက္ရိုက္ မဟုတ္ဘဲ ကိုယ္ခ်စ္ခင္သူေတြကို စိတ္ခ်မ္းသာေစတာကိုလဲ ေက်းဇူးတင္ရမွာပါပဲ။ ကိုယ္႔မိဘကို ဂရုစိုက္တဲ႔အတြက္ ကိုယ္႔ေမာင္ႏွမသားခ်င္းေတြကို ေက်းဇူးတင္တယ္။ သူတို႔ရဲ႔ မိတ္ေဆြအေပါင္းအသင္း၊ တပည္႔တပန္းေတြကို ေက်းဇူးတင္တယ္။ ကိုယ္႔အမ၊ ညီမ၊ သူငယ္ခ်င္းေတြကို ၾကင္နာတဲ႔အတြက္ သူတို႔ခ်စ္သူေတြကို ကိုယ္ေက်းဇူးတင္တယ္။ ကိုယ္႔ တူ၊ တူမေလးေတြ ေပ်ာ္ရႊင္တဲ႔အတြက္ သူတို႔မိဘေတြကို ကိုယ္ေက်းဇူးတင္တယ္။

ေနာက္ေတာ႔ ဒိထက္ ပိုၿပီး ေက်းဇူးစက္၀န္းကို ပိုခ်ဲ႔ထြင္ခဲ႔ၾကတယ္။ ကိုယ္႔မိသားစု ေသးေသးေလး ကေန တဆင္႔ ကိုယ္႔ပတ္၀န္းက်င္၊ ကိုယ္ခ်စ္တဲ႔ ကိုယ္႔ တိုင္းျပည္၊ ကိုယ္႔လူမ်ိဳးအတြက္ အလုပ္လုပ္ေနတဲ႔သူေတြကို ကိုယ္တို႔က ပိုလို႔ေတာင္ ေက်းဇူးတင္သင္႔တာေပါ႔။ သူတို႔က လူတဦးခ်င္းစီရဲ႔ လိုအပ္ခ်က္ေတြကို စိတ္ေစတနာ သဒၶါတရားထက္ထက္သန္သန္ နဲ႔ မိမိကိုယ္က်ိဳး လုံးလုံးမပါဘဲ ကိုယ္တတ္စြမ္းရာ ေနရာကေန အက်ိဳးျပဳေနၾကတာမဟုတ္လား။

တခ်ိဳ႔ဆိုရင္ ကန္႔သတ္ခ်က္၊ ေဘာင္ေတြ မတရားစည္းမ်ဥ္းေတြၾကားကေန ေစတနာ သဒၶါတရား ထက္ထက္သန္သန္နဲ႔ အလုပ္လုပ္ၾကတယ္။ မႏိုင္၀န္ကို မွ်ထမ္းၾကတယ္။ ဘ၀မွာ ေအးေအးေဆးေဆးေနႏိုင္ပါလ်က္ မျငိမ္းခ်မ္းႏိုင္ဘဲ သူ႔အပူ ကိုယ္မွ်ယူလို႔ လူမွဳေရး လုပ္ၾကတယ္။ အတိုက္အခံလုပ္ၿပီး တခ်ိဳ႔ ေထာင္က် တန္းက် လူမွဳေရး လုပ္ၾကရတယ္။ ဘာျဖစ္လို႔လဲ။

လိုအပ္ခ်က္ေတြကို မ်က္ႏွာမလႊဲပစ္ႏိုင္တဲ႔ စိတ္ေကာင္းေလးတခုေၾကာင္႔သာ ျဖစ္မွာပဲ လို႔ ရုိးရုိးေလး ေတြးမိပါတယ္။ ေကာင္းတဲ႔လူက ေကာင္းတဲ႔အလုပ္ကို လုပ္တာ ဘာျဖစ္လို႔ ကိုယ္တို႔က appreciate မလုပ္ႏိုင္ရမွာလဲ။ ေကာင္းတဲ႔ လုပ္ငန္းေတြ လုပ္ေနတာကို အားေပးတာေတာင္မွ ရာဇ၀တ္မွဳလုပ္ေနရသလို သုိသိုသိပ္သိပ္ မလုပ္ခ်င္ပါဘူး။ တိုးတိုးတိတ္တိတ္ မလွဴဒါန္းခ်င္ပါဘူး။ သူတို႔ေတြကို ေက်းဇူးတင္ပါတယ္ဆိုတာ ရဲရဲ၀ံ႔၀ံ႔ မေျပာျပသင္႔ဘူးလား။

အခု ျပည္ပမွာေရာက္ရွိေနတဲ႔ ျမန္မာျပည္သူ ျပည္သားေတြက ျပည္တြင္းမွာ လူမွဳေရးလုပ္ေနတဲ႔ ပုဂၢိဳလ္ထူး ေတြကို ေက်းဇူးတင္ေၾကာင္း ေျပာတဲ႔ ပြဲေလးတခု လုပ္ၾကမယ္ တဲ႔။ အေမရိကားမွာ ရွိတဲ႔ ျမိဳ႔ၾကီး ၁၄ျမိဳ႔မွာ ရွိတဲ႔ ျမန္မာေတြ ေပါင္းၿပီး လုပ္ၾကမွာပါ။ ျပည္တြင္း ျပည္ပ မည္သူမဆို ပါ၀င္လို႔ရတယ္ လို႔ ဖိတ္ေခၚထားပါတယ္။

ျမန္မာျပည္သူ ျပည္သားေတြရဲ႔ အက်ိဳးကို ေစတနာ႔၀န္ထမ္း သယ္ပိုးတဲ႔အတြက္ ဒီလူရွိျခင္း ဟာျဖင္႔ ျမန္မာျပည္အတြက္ ဂုဏ္ယူစရာ တရပ္ပါပဲ လို႔ လူသိရွင္ၾကား အသိအမွတ္ျပဳတဲ႔ပြဲပါ တဲ႔။ ျမန္မာျပည္သူေတြရဲ႔ ဂုဏ္ကို ေဆာင္လို႔ “ျပည္႔သူ႔ဂုဏ္ရည္ (Citizen of Burma Award)” ေပးခ်င္တာပါ တဲ႔။ အဲဒီ website ကို ဒီ link ေလးကေန သြားႏိုင္ပါတယ္။

ကိုယ္လဲ တတ္အားသ၍ လွဴလဲ လွဴတယ္၊ ကူလဲ ကူတယ္။ vote လုပ္ၿပီး မဲလဲ ထည္႔ပါတယ္။ ခ်စ္ခင္ရတဲ႔ မိတ္ေဆြ သူငယ္ခ်င္းေတြကိုလဲ ဒီ၀က္ဆိုက္ကို သြားေလ႔လာၿပီး vote လုပ္ဖို႔ တိုက္တြန္းခ်င္ပါတယ္။ အခ်ိန္တိုတြင္းမွာ လုပ္ရတဲ႔ ပထမဆုံးႏွစ္ျဖစ္တဲ႔အတြက္ လိုအပ္တာေတြ ရွိပါတယ္။ သတင္းအခ်က္အလက္ေတြ ေနာက္ႏွစ္ေတြမွာ ပိုျပည္႔စုံႏိုင္ဖို႔ ၾကိဳးစားေနၾကတယ္လို႔ ဆိုပါတယ္။

ကိုယ္တို႔ လွဴႏိုင္တဲ႔ အလွဴေငြအင္အားက သူတို႔ရဲ႔ လုပ္ရပ္ေတြနဲ႔စာရင္ မေျပာပ ေလာက္တာ အမွန္ေပါ႔။ ဒါေပမဲ႔ ဒီဂုဏ္ျပဳ အလွဴေငြဟာ ဘယ္အစိုးရရဲ႔ ေထာက္ပံ႔ေၾကးမွ မဟုတ္ဘူး၊ ေငြေၾကးရွင္ၾကီးေတြရဲ႔ အခြန္ကင္းလြတ္ သဒၶါေၾကးေတြ မဟုတ္ဘူး။ ျပည္ပက ပင္ပင္ပန္းပန္း အလုပ္လုပ္သူေတြရဲ႔ stressful life ေတြၾကားက ရလာတဲ႔ ေခၽြးနည္းစာေတြသာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင္႔ ျပည္သူေတြရဲ႔ ေက်းဇူးတင္ ဂုဏ္ျပဳပ၀ါေလး နဲ႔ အေသအခ်ာ ထုပ္ပိုးထားတဲ႔ ျဖဴစင္တဲ႔ သာဓုေခၚမွဳသာ ျဖစ္ပါတယ္။

တကယ္ေတာ႔ ျမန္မာျပည္မွာ လူမွဳေရးလုပ္ေနတဲ႔သူေတြ အင္မတန္ကို မ်ားျပားလွတယ္။ ျမန္မာေတြရဲ႔ စိတ္ရင္းကိုက ကူညီခ်င္စိတ္က အရင္းခံတဲ႔အျပင္ တိုင္းျပည္ကလဲ အစစအရာရာမွာ လိုအပ္ေနေလေတာ႔ တေယာက္တလက္ တြဲထူၾကရတာ..။

အဓိက က ဒီလူေတြဟာ လူသားပီသစြာ ကိုယ္႔တိုင္းျပည္ ကိုယ္႔လူမ်ိဳးရဲ႔ လူမွဳဘ၀ျမွင္႔တင္ေရး အတြက္ တေထာင္႔တေနရာကေန ကိုယ္က်ိဳးစြန္႔ အနစ္နာခံၿပီး စြမ္းစြမ္းတမံ လုပ္ေနပါလား၊ ဒါဟာ ငါတို႔ ျမန္မာျပည္သားေတြ ဂုဏ္ယူထိုက္တဲ႔ လူေတြပါလား လို႔ အမ်ားသိၿပီး သာဓုေခၚ ၾကည္ႏူးပီတိ မွ်ေ၀ခ်င္တာ..။

ႏိုင္ငံရပ္ျခားမွာ ႏိုင္ငံျခားအဖြဲ႔အစည္းေတြက လူ႔တန္ဖိုးကို လိုက္ၿပီး လူ႔အခြင္႔အေရးဆိုင္ရာ၊ ပညာရပ္ဆိုင္ရာ၊ စာေပနဲ႔ အႏုပညာဆိုင္ရာ ဆုေတြ ရွိၾကပါတယ္။ အဲဒီထဲက ဆုတခ်ိဳ႔ေတြကို ျမန္မာျပည္က ကိုယ္က်ိဳးစြန္႔ အနစ္နာခံတဲ႔ လူပုဂၢိဳလ္ေတြ ရၾကတယ္ဆိုတာ မုဒိတာပြားစရာ သိဖူး မွတ္ဖူးပါတယ္။

ဒါေပမဲ႔ ျမန္မာျပည္သားကို ျမန္မာျပည္သူ ျပည္သားေတြကိုယ္တိုင္က appreciate လုပ္၊ အသိအမွတ္ျပဳ ဆု ခ်ီးျမွင္႔တာေတာ႔ ၾကားခဲလွပါတယ္။ ကိုယ္႔အဖို႔မွာေတာ႔ ကိုယ္႔လူမ်ိဳးူတေယာက္ရဲ႔ လုပ္ရပ္ ကို ကိုယ္႔ျပည္သူ ျပည္သားက ခ်ီးျမွင္႔ဂုဏ္ျပဳတယ္ဆိုတာကို ပိုတန္ဖိုးထား အေလးအနက္ျပဳမိပါတယ္။ ေနာင္တခ်ိန္ လြတ္လပ္ မွ်တ တဲ႔ လူ႔ေဘာင္သစ္တခုမွာ တိုင္းျပည္က တင္႔တင္႔တယ္တယ္ အသိအမွတ္ျပဳ ဂုဏ္ျပဳရမွာပါ။

ရုိးရုိးေလးပါပဲ။ ကိုယ္က်ိဳးစြန္႔ အနစ္နာခံ လုပ္ေနသူမ်ားကို က်မ ေက်းဇူးတင္ပါတယ္ လို႔ ေသေသခ်ာခ်ာ ေျပာပါတယ္။

မိုးခ်ိဳသင္း