သာမန္အဖိုးၾကီး

အလုပ္မ်ားေနတာေရာ၊ ဒီလို လ မ်ိဳးမွာ အလုပ္မ်ားေန အလုပ္ရွဳပ္ေနေအာင္ ၾကိဳးစားၿပီး ေနေနမိတာေရာေၾကာင္႔ ဘေလာ႔ေလးကို လွည္႔မၾကည္႔ျဖစ္တာ ၾကာပါၿပီ။ ဒီလိုလေတြဆို ရာသီဥတုက ေအးေအး၊ လူ႔ခံစားခ်က္က ခပ္ေဆြးေဆြးမို႔ အသံတိတ္လို႔သာ ၾကိတ္မွိတ္ေနခ်င္မိတာပါေလ..။

ဒါေပမဲ႔ ဒီေန႔ေတာ႔ အေဖ႔ ကဗ်ာေလး တပုဒ္ တင္ခ်င္မိတယ္။ ကဗ်ာ နံမည္က အဖိုးၾကီး စစ္တမ္း တဲ႔။ ဖတ္ၾကည္႔ပါအုံး..။

အဖိုးၾကီး စစ္တမ္း

အသက္ကေလးေထာက္ခါမွ
အရက္ခြက္ကေလး တေျမွာက္ေျမွာက္
ခ်က္ ေအာက္ စကားေတြ တေျပာေျပာနဲ႔
တေသာေသာေန
အေမာေျဖတတ္တဲ႔ အဖိုးၾကီး။

ေသရိပ္နီးခါမွ
စိပ္ပုတီး နာနာကိုင္
မဟာျမိဳင္ ေတာရမွီးေပမဲ႔
ေဒါသကလဲ ၾကီးတတ္ေသးရဲ႔
ေလာဘမီးကလဲ အရွိန္ဟပ္
အိမ္မကပ္ႏိုင္တဲ႔ အဖိုးၾကီး။

ရြာလယ္မွာ စြာက်ယ္ စြာက်ယ္နဲ႔
ငါဟယ္ မင္းဟယ္
ျငင္းမယ္ လို႔ မၾကံနဲ႔
မင္းတို႔က မမွန္
ငါသာလွ်င္ အမွန္ လို႔၊ ငါ မာန္ေတြ တက္
ငါ အရုိးမ်က္ေနတဲ႔၊ လက္တို အခက္ပို အမ်က္သို ေနတဲ႔ အဖိုးၾကီး။

ဒီလို အဖိုးၾကီးမ်ိဳးေတာ႔ ေဆာရီး..ေဆာရီး
မျဖစ္ခ်င္ေပါင္။

ေၾကြခါနီးတဲ႔ သစ္သီးလို
အသက္ၾကီးေတာ႔လဲ အဖိုးၾကီး ျဖစ္မွာေပါ႔ေလ..
ဒါေပမဲ႔ ရိုးရိုးကုပ္ကုပ္
ပုဆိုးစုတ္ကေလးနဲ႔ပဲျဖစ္ျဖစ္
ကိုယ္႔အလုပ္ ကိုယ္ဆင္း၊ ကိုယ္႔ယာခင္း ကိုယ္စိုက္
လွ်ာအလိုမလိုက္၊ ဘာကိုမွ မၾကိဳက္
ေပ်ာ္ပိုက္ရာ ေတာ္ထိုက္ရာေန
စာေပလဲ မျပတ္၊ ကဗ်ာေတြလဲ ဖတ္
ရပ္သူ ရြာသားေတြနဲ႔
ထပ္တူမျခား ေနတတ္တဲ႔
ဇရပ္ငုံးတို တာတမံ ခရုိး အနီးက
မျပတ္ျပဳံးခ်ိဳေနတဲ႔ သာမန္ အဖိုးၾကီးပဲ ျဖစ္ခ်င္တယ္။

တင္မိုး
၁၄၊၉၊၂၀၀၃

ဒီေန႔တေန႔လုံး ဟင္းေတြ ခ်က္ၿပီး မနက္ဖန္မွာ ဆြမ္းကပ္ဖို႔ ခ်က္ျပဳတ္ ျပင္ဆင္ေနပါတယ္။
အရင္က ကိုယ္ဟင္းခ်က္ရင္ နံေဘးက စားပြဲေလးမွာ စာေရးရင္း စကားေျပာ အေဖာ္လုပ္ေပးတတ္တဲ႔၊ သမီးဘာခ်က္ခ်က္ ေကာင္းတာပဲ ေျပာတတ္တဲ႔၊ မျပတ္ျပံဳးခ်ိဳေနတဲ႔ သာမန္ အဖိုးၾကီးကို လြမ္းဆြတ္မိပါရဲ႔..။

အလြမ္းခရီး ၃ႏွစ္ ျပည္႔ခဲ႔ၿပီေလ..။
ျပဳသမွ် ကုသိုလ္အစုစု ကို ေရာက္ရာဘ၀က သာဓု ေခၚပါ အေဖ..။

မိုးခ်ိဳသင္း

56 Comments

56 comments:

Ko Oo said...: ေရာက္တယ္ဗ်ာ။ စာလာဖတ္ျဖစ္ပါတယ္။; January 21, 2010 at 9:29 PM
:P said...: ကဗ်ာေလး ၾကိဳက္တာ မမခ်ိုသင္းေရ..; January 21, 2010 at 9:31 PM
Khin said...: Nice Poem.; January 21, 2010 at 9:37 PM
CONTACT said...: ခ်ိဳသင္းေရ

ဒီေန ့မွာ သတိေတြ ပိုရပါတယ္။ (KM); January 21, 2010 at 9:39 PM
tin min htet said...: ကြ်န္ေတာ့္ ရွိစုမဲ့စု ကုသိုလ္ေတြကိုလည္း အမွ်ေဝလိုက္ပါတယ္ ဆရာ။

ခ်ိဳသင္းေရ ေက်းဇူးပါပဲ။ ေကာင္းလိုက္တဲ့ ကဗ်ာ။; January 21, 2010 at 9:42 PM
ခ်စ္ၾကည္ေအး said...: ရိုးရိုးကုပ္ကုပ္
ပုဆိုးစုတ္ကေလးနဲ႔ပဲျဖစ္ျဖစ္
ကိုယ္႔အလုပ္ ကိုယ္ဆင္း၊ ကိုယ္႔ယာခင္း ကိုယ္စိုက္
လွ်ာအလိုမလိုက္၊ ဘာကိုမွ မၾကိဳက္
ေပ်ာ္ပိုက္ရာ ေတာ္ထိုက္ရာေန
စာေပလဲ မျပတ္၊ ကဗ်ာေတြလဲ ဖတ္
ရပ္သူ ရြာသားေတြနဲ႔
ထပ္တူမျခား ေနတတ္တဲ႔
ဇရပ္ငုံးတို တာတမံ ခရုိး အနီးက
မျပတ္ျပဳံးခ်ိဳေနတဲ႔ သာမန္ အဖိုးၾကီးပဲ ျဖစ္ခ်င္တယ္။

ၾကိဳက္တယ္ ခ်ိဳသင္းေရ...:); January 21, 2010 at 9:42 PM
P.Ti said...: အမေရ သတိရေနတာကို ကိုယ္ခ်င္းစာမိပါတယ္။

ရိုးရိုးကုပ္ကုပ္ ပုဆိုးစုတ္ကေလးနဲ႔ ဆုိတဲ့စကားသားကို ဖတ္လိုက္ရတာ ဆရာၾကီးပံုကို မ်က္စိထဲျမင္ေယာင္မိလာတယ္။ ဆရာၾကီးကလည္း တသက္လံုး ရိုးရိုးကုပ္ကုပ္ ပုဆိုးစုတ္ကေလးနဲ႔ပဲေနသြားတာကိုး...; January 21, 2010 at 9:45 PM
ခ်စ္ၾကည္ေအး said...: တို႔လဲ အဲလို သာမန္ အဖြားၾကီး ျဖစ္ခ်င္တယ္...; January 21, 2010 at 9:46 PM
ဇြန္မိုးစက္ said...: ကဗ်ာေလး ေကာင္းလုိက္တာ မမေရ။ အလြမ္းခရီး သုံးႏွစ္...။ မမတုိ႔ျပဳသမွ် ကုသုိလ္ေတြအတြက္ ဘဘေကာင္းရာဘုံဘဝကေန ျပဳံးလုိ႔သာဓုေခၚေနမွာပါ။; January 21, 2010 at 9:50 PM
Rita said...: ေရခ်ိဳးဆိပ္ post ကို တင္ေတာ့ ေတြးေနမိတယ္။
ႏွစ္သက္ၾကည္ေမြ႕တဲ့ အရာေတြနဲ႔ တန္ဖိုးထားၿပီး ေနာက္ကလုိက္မိတဲ့ အရာေတြဟာ ဘာျဖစ္လို႔မ်ား ကြာေနတာပါလိမ့္လို႔။

ခု ကဗ်ာကို ဖတ္ၿပီး ထပ္ေတြးမိျပန္တယ္။

တခ်ိဳ႕က်ေတာ့ ေ႐ြးစရာ မ႐ွိလို႔၊ တခ်ိဳ႕က်ေတာ့လည္း ေ႐ြးကိုေ႐ြးခ်င္လို႔...; January 21, 2010 at 9:55 PM
ကုိေအာင္ said...: ဆရာၾကီးရဲ႕ ကဗ်ာကို ဖတ္ခြင့္ရတာ ေက်းဇူး အမ၊ မိသားစုနဲ႕ထပ္တူ ဆုေတာင္း အမွ်ေ၀ပါတယ္။; January 21, 2010 at 11:32 PM
နီဇူလိုုင္ said...: ဒီေနရာကေနဆရာၾကီးကိုလာဦးညႊတ္ပါတယ္; January 21, 2010 at 11:43 PM
သက္ေဝ said...: အလြမ္းခရီး ၃ ႏွစ္ ရွိခဲ့ၿပီကိုး...
ခ်ိဳသင္းနဲ႕ ထပ္တူ ခံစားမိပါတယ္...
ခ်ိဳသင္းျပဳသမွ် ေကာင္းမႈကုသိုလ္ေတြ အေဖေရာက္ရာ ဘဝကေန ျပံဳးၿပီး သာဓုေခၚေနမွာပါ...; January 21, 2010 at 11:44 PM
ကိုခ်စ္ေဖ said...: ဆရာႀကီးၿပံဳးေနတာ ျမင္ေယာင္ေနတယ္ ခ်ိဴသင္း ေရ.
ကမၻာ့အာဏာရွင္ေတြ အာဏာမဲ့ၿပီးေသေတာ့ လြမ္းဆြတ္
တဲ့သူက ဘယ္လိုမ်ားမမ်ား မသိ။ ျမန္မာအာဏာရွင္ႀကီးေတြ ေသေတာ့ မိသားစုေလာက္ပဲလြမ္းၾကမယ္တူပါတယ္
ဆရာႀကီးလို ရိုးရိုးအဖိုးႀကီးျဖစ္ခ်င္တဲ့ သူေတာ့ ခ်စ္တဲ့ျပည္သူအားလံုးက တသသ မိသားစုနဲ႔ ထပ္တူအမွ်.; January 22, 2010 at 12:12 AM
MANORHARY said...: ခ်ိဳသင္းနဲ႔အတူ အားလံုးလည္းလြမ္းေနၾကမွာပါ
သာမန္အဖိုးၾကီးမဟုတ္တဲ့ ကဗ်ာဆရာၾကီးကို...; January 22, 2010 at 12:12 AM
ရႊန္းလဲ့ said...: စာလာဖတ္ပါတယ္အစ္မ။; January 22, 2010 at 12:42 AM
ဂ်ဴနို said...: ဆရာႀကီးက ျမင့္ျမတ္တဲ့ ဘံုကေန သာဓုေခၚေနမွာပါ။

မအယ္; January 22, 2010 at 12:57 AM
ေမဓာ၀ီ said...: မမိုးခ်ဳိသင္းေရ .. အဲဒီကဗ်ာေလး ဖတ္ခဲ့ဖူး ႏွစ္သက္ခဲ့ဖူးပါတယ္။
မေန႔ညက ကေလးကဗ်ာေလးေတြအေၾကာင္း ေရးရင္း ဆရာႀကီးကို သတိရေနမိေသးတယ္။ က်မတို႔ငယ္ငယ္က ဆရာႀကီးရဲ႕ ကဗ်ာေလးေတြနဲ႔ ၾကီးျပင္းခဲ့ၾကရတာ။
ဆရာႀကီး ကြယ္လြန္တာ ႏွစ္ေတြ ဘယ္ေလာက္ၾကာၾကာ ကဗ်ာေတြကေတာ့ အျမဲရွင္သန္ေနမွာပါ။ လြန္ခဲ့တဲ့ ၃ ႏွစ္က က်မဘေလာ့မွာ တင္ခဲ့ဖူးတဲ့ ပို႔စ္ေလး အမႀကံဳရင္ ဖတ္ရေအာင္ လင့္ခ္ထည့္ေပးလိုက္ပါတယ္။
http://maydar-wii.blogspot.com/2007/01/blog-post_23.html; January 22, 2010 at 2:17 AM
လင္းဒီပ said...: ကၽြန္ေတာ္လည္း တခ်ိန္က်ရင္ သာမန္အဖိုးၾကီးပဲ ျဖစ္ခ်င္တယ္ ။; January 22, 2010 at 2:33 AM
ေႏြဆူးလကၤာ said...: သာမန္အဖိုးႀကီး မဟုတ္တဲ႔ က်ေနာ့္တို႔ရဲ႕ ကဗ်ာအဖိုးႀကီးကို သတိရလြမ္းဆြတ္လ်က္ ဖတ္သြားပါတယ္။; January 22, 2010 at 3:41 AM
Anonymous said...: စာေပမျပတ္ပဲ
အၿမဲၿပံဳးခ်ိဳေနတဲ့
အဖိုးၾကီး
အေဖၾကီးရ႕ဲ
သမီးပဲ ျဖစ္ခ်င္ပါတယ္ အမ။

ဒီတစ္ခါ ဘာဟင္းေတြ ခ်က္လဲ အမ။
:); January 22, 2010 at 6:15 AM
စႏၵကူး said...: ဘဘ ကဗ်ာေလးအလြမ္းေျပတင္ေပးတာေက်းဇူးပါ။ ဖတ္တိုင္းလဲမရိုးႏိုင္သလို..တစ္ခါဖတ္ရံုနဲ႔ တန္းျမင္ေယာင္လို႔ရတဲ့အတြက္ အခုထိ ေလးေလးစားစား ဖတ္မိေနတုန္းပါ။; January 22, 2010 at 6:46 AM
Eaindra said...: ၃ ႏွစ္ျပည့္သြားျပီေပါ့..

ကဗ်ာဆရာေတြ ေသရင္ ငရဲမလားဘူးမမ

ေကာင္းရာသုဂတိကေန ေစာင့္ၾကည့္ေနမွာပါ..; January 22, 2010 at 7:19 AM
ကိုလူေထြး said...: ကဗ်ာဆရာၾကီး အခုဆို ဦးမာဂအေၾကာင္း ကဗ်ာေတြ စပ္ေနေလာက္ျပီ...

နတ္သမီးနတ္သားေတြလည္း သီခ်င္းအတူဆိုရင္း ပြဲက်ေနေလာက္ျပီ...

နတ္ေက်ာင္းသားေလးေတြဆိုလည္း တေပ်ာ္ေပ်ာ္ တျပံဳးျပံဳးနဲ႕ ကဗ်ာေတြ လိုက္ရြတ္ေနေလာက္ျပီ...; January 22, 2010 at 2:23 PM
khin oo may said...: အေဖ.........; January 22, 2010 at 2:29 PM
khin oo may said...: ..ဝက္သားဟင္း........မွ ပါရဲ႕လား။; January 22, 2010 at 2:30 PM
ေရႊရတုမွတ္တမ္း said...: အဖိုးၾကီးက..အဖိုးၾကီးရဲ့ကဗ်ာကိုဖတ္ျပီး...
လြမ္းလိုက္တာ.....; January 22, 2010 at 2:53 PM
မီယာ said...: အမေရ ကဗ်ာေလး ဖတ္ၿပီး အျပင္မွာ မျမင္ဖူးတဲ့ အမတုိ႔ သားအဖပုံကုိ မွန္းၾကည့္မိတယ္... စိတ္မေကာင္း မျဖစ္ပါနဲ႔ အမ... တူတူေနခဲ့ရတုန္းက ေပ်ာ္႐ႊင္ခဲ့ရတာေလးေတြ ျပန္ အမွတ္ရၿပီး အလြမ္းေျဖႏုိင္ပါေစ; January 22, 2010 at 4:54 PM
Anonymous said...: က်ေနာ္လုပ္ခဲ့ဖူးသမွ် ကုသိုလ္ေကာင္းမွုေတြလည္း မွ်ေ၀ေပးလိုက္ပါတယ္

ခ်စ္ခင္စြာတမ္းတေသာ သမီးရဲ့ ကုသိုလ္မွ်ေ၀သံမ်ား ဆရာၾကီးေကာင္းရာဘံုဘ၀မွ ၾကားသိပါေစ...; January 22, 2010 at 5:17 PM
မႏုငယ္ said...: ကဗ်ာေလးက အရမ္းေကာင္းတာပဲ အမ ရယ္; January 22, 2010 at 7:50 PM
ကလူသစ္ said...: သတင္းထဲမွာ ၾကားလိုက္တယ္။ ၃ႏွစ္ေတာင္ ျပည္႔ျပီးကိုး။ ဘာမွမၾကာလုိက္သလိုပဲ။; January 23, 2010 at 2:32 AM
Unknown said...: အမေရၾကိဳက္လို႕ကူးသြားပါတယ္ဒီမွာကကိုယ္ၾကိဳက္တဲ႕လူကိုလြတ္လြတ္လပ္လပ္အားေပးပိုင္ခြင္႕ရွိတယ္ေနာ္ ခင္ေမာင္ရင္ကိုမွီလို႕လားေမးမဲ႕သူမရွိဘူးေနာ္။
နဂိုယာကလာလည္သြားပါတယ္; January 23, 2010 at 8:14 AM
SU SU MAUNG said...: “edAÁmefodkU ta&mufoGm;&ef
ocFskdKif;aygif;rsm;pGmudk
ausmfjzwf&ef 0Hrav;awmhjyD” wJhvm;/

q&ma&;cJh ajymcJhovdk
cJGxm;&pfcJhjyDaygh/

wcgwcgaojcif;w&m;[m
vlrSm;ac:wwfovm;/

Please convert to Myanmar fornt

r,Hkcsifbl;q&m&,f
q&muG,fvGefjyDwJh/

q&mhtwGuf trSwfw&pum;
ESKwfzsm;rSm pHGUtae&JU/

tvGrf;ajywJhvm; AsmwdkU&,f
awG;rd a&;rdwdkif; tvGrf;awGydkaeygw,f/; January 23, 2010 at 9:12 PM
SU SU MAUNG said...: Please convert Myanmar fornt

“edAÁmefodkU ta&mufoGm;&ef
ocFskdKif;aygif;rsm;pGmudk
ausmfjzwf&ef 0Hrav;awmhjyD” wJhvm;/

q&ma&;cJh ajymcJhovdk
cJGxm;&pfcJhjyDaygh/

wcgwcgaojcif;w&m;[m
vlrSm;ac:wwfovm;/

r,Hkcsifbl;q&m&,f
q&muG,fvGefjyDwJh/

q&mhtwGuf trSwfw&pum;
ESKwfzsm;rSm pHGUtae&JU/

tvGrf;ajywJhvm; AsmwdkU&,f
awG;rd a&;rdwdkif; tvGrf;awGydkaeygw,f/; January 23, 2010 at 9:15 PM
SU SU MAUNG said...: To reach to the heaven
To pass a lot of grave
It’s doesn’t matter that you said.

Sir, as you wrote, you said
Did you leave us?

Some time the dead
It can call wrong person!

I don’t want to believe that
Sir was dead.

The condolence words
Can’t be out form my mouth

How can I get forget, friends
Whenever I though, I write I can’t help missing you Sir.; January 23, 2010 at 9:59 PM
Shinlay said...: ရိုးရိုးကုပ္ကုပ္ ေနတတ္တဲ့ ဆရာ့ကို သတိရမိပါတယ္။; January 24, 2010 at 7:01 AM
ကိုေပါက္စ said...: ခ်ိဳသင္းေရ....
မေန႔ကပဲ အင္းစိန္အိမ္ကို ဆြမ္းေကၽြးေရာက္ခဲ႔တယ္။
မိုေအးဆီကိုေတာင္ ဖုန္းဆက္လိုက္ေသးတယ္...။; January 25, 2010 at 12:33 AM
9-9 said...: မမိုးခ်ိဳေရ
ကဗ်ာေလး လာဖတ္သြားတယ္ေနာ္
တေန ့တေန ့ ဘာpost တင္လဲ လာႀကည္ ့ရတာ အေမာပဲ
စာအသစ္တင္ထားတာေတ့ရင္ ၀မ္းသာတယ္
ေနေကာင္းက်န္းမာပါေစ; January 25, 2010 at 4:00 AM
သိဂၤါေက်ာ္ said...: ကဗ်ာေလးက ေကာင္းလိုက္တာ..
ဆရာၾကီးလည္း ေကာင္းရာမြန္ရာဘဝကေန သာဓုေခၚေနမွာပါ...; January 25, 2010 at 6:05 AM
ေဆြနိုင္ said...: ကဗ်ာလာဖတ္သြားပါတယ္; January 25, 2010 at 7:21 AM
ေဆြနိုင္ said...: http://swenaing.blogspot.com/ကိုလည္းလာလည္ဖို႔ဖိတ္ေခၚပါတယ္; January 25, 2010 at 7:23 AM
kay said...: အဲဒီ သာမန္အဖိုုးၾကီးက..က်မတိုု႕ မ်ိဳးဆက္ကိုု.. မနီကေလး တိုု႕ က တဆင့္.. သြန္သင္ျပခဲ့တယ္ေလ..; January 25, 2010 at 7:33 AM
ေဆာင္း said...: စာဖတ္ျပီး လြမ္းစရာျဖစ္သြားတယ္ ညီမေရ; January 25, 2010 at 1:47 PM
ဧပရယ္လ္ပူး@ပူးေတ said...: မမေရ..
ကဗ်ာေလးဖတ္ရတာ မွတ္သားဖြယ္ပါပဲ။ ပူးေတ အသက္ႀကီးလာရင္လဲ ကဗ်ာထဲက အဖိုးႀကီးလို သာမန္အဖြားႀကီးဘဝပဲျဖစ္ခ်င္တာ။ မာန္မာနေတြ၊ အာဂါတ(ဂႀကီးရွာမေတြ႔လို႔)ေတြနဲ႔၊ ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းသြား၊ စိပ္ပုတီးဆံထံုးမွာပတ္၊ ဆြဲႀကိဳးႀကီးကို ခ်က္ေလာက္ထိေရာက္ေအာင္ဆြဲ၊ လက္ေတြ ၁၀ေခ်ာင္းလံုးမအားေအာင္ စိန္လက္စြပ္ေတြစြပ္ထားၿပီး၊ ထမင္းခ်ိဳင္႔ႀကီးက ၅ ဆင့္ခ်ိဳင္႔ႀကီးနဲ႔ အသုတ္၊ အေၾကာ္၊ ပုဇြန္ထုတ္ဆီျပန္၊ အရည္တမ်ိဳးနဲ႔ ဓမၼမိတ္ေဆြေယာဂီအခ်င္းခ်င္း အားက်ေအာင္ သားႀကီးကေလ အေမရိကားမွာ၊ အငယ္မက ဂ်ပန္မွာ၊ သားနဲ႔ ေခြ်းမ၊ သမီးနဲ႔ သမက္ရဲ႔ အေရးကိစၥအားလံုးကို သူဘယ္လို ဘယ္ပံု စီစဥ္ေပးရတာ စသည္ျဖင့္ တေနကုန္ တေယာက္ၿပီးတေယာက္ကို လိုက္ေျပာၿပီး (နားေထာင္တဲ႔ လူကေတာ့ေျပာင္းသြားတယ္၊ သူကေတာ႔ ဒိုင္ခံပဲ) ညေနေနေစာင္းေတာ့ ဂ်ိဳင့္ႀကီးကို အိမ္ေဖာ္မေလးကို ကိုင္ခိုင္းၿပီး အိမ္ကလာႀကိဳတဲ႔ကားေပၚ မိန္႔မိန္႔ႀကီး တက္ထိုင္ျပန္သြားတဲ႔ အဖြားႀကီးလိုလဲ မျဖစ္ခ်င္ဘူးမမေရ။
မမေရ ေရးရင္းနဲ႔ ရွည္သြားတာ ခြင့္လႊတ္ပါေနာ္။
ညီမ ဒီတခါ 2009 July မွာ ရြာျပန္တုန္းက ဝါဆိုလျပည့္ေန႔မွာ ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းေရာက္တယ္။ ဥပုသ္သည္ေတြကို ေဝယ်ာဝစၥလုပ္ေပးလို႔ရယ္၊ ဘုန္းဘုန္းဆီ သြားၿပီး ေဆးေလးဘာေလး လိုအပ္တာေလး သြားလွဴတာေလ မမေရ။ အဲလို အဖြားႀကီးေတြ အေတာ္မ်ားမ်ားေတြ႔ခဲ႔တယ္။ ဓမၼအေၾကာင္း ေျပာဆိုေဆြးေႏြးေနတဲ႔ ေယာဂီေတာ္ေတာ္ေလး နဲေနၿပီ။ မရွိဘူးလို႔မေျပာပါဘူး။ အဲလို တကယ္ ဓမၼကို ေသခ်ာလိုက္စားတဲ႔ ေယာဂီေတြလဲရွိမွာပါ။ သူတို႔ကလဲ အေပၚကလို အဖြားႀကီးေတြမ်ားတဲ႔ ေနရာမ်ိဳးေတြ မလာေတာ႔တာ မလာခ်င္ေတာ့တာထင္တယ္။ ပူးေတေတာင္တရက္ထဲနဲ႔ အေတာ္စိတ္ပ်က္သြားတယ္။ :(

မမတို႔ေဖေဖေရးတဲ႔ ကဗ်ာေလးက ေတာ္ေတာ္ေလးကို ထိမိလွပါတယ္။ မမတို႔ေဖေဖ ဆရာႀကီးဦးတင္မိုး ေကာင္းရာဘံုဘဝကို ေရာက္ရွိႏိုင္ပါေစလို႔ ေလးေလးနက္နက္ ဆုေတာင္းလိုက္ပါတယ္။
ခင္မင္စြာျဖင့္
ပူးေတ; January 25, 2010 at 7:58 PM
MieMie said...: သံုးႏွစ္တဲ႔လား ခ်ိဳသင္း ေရ ... ဆရာၾကီး ဦးတင္မိုး ရဲ ႔
ခ်စ္စရာေကာင္းတဲ႔ အျပံဳး ကေတာ႔ မ်က္စိထဲ ျမင္ေယာင္ေနဆဲပါ ... လြန္ခဲ႔တဲ႔ ၁၀ ႏွစ္ေလာက္က
ဆရာၾကီး ဦးတင္မိုး ကို နယူးေယာ႔ မွာ စေတြ႔ တုန္းက
ဆရာၾကီးရဲ ႔ ေျခအိတ္ေလး ေပါက္ေနတာ( အမွန္ေတာ႔ ဆရာၾကီး က အ၀တ္အစား ဂရဳမစိုက္လို႔ပါ... တို႔လည္းေ ျခအိတ္အေပါက္ တခါတေလ ၀တ္တတ္တယ္ ) ေတြ႔ မိလို႔
တို႔ အိမ္မွာ အပို ၀ယ္ထားတဲ႔ ေျခအိတ္ေတြ ရွိေနတာနဲ႔
ဆရာၾကီးကို ေပးခဲ႔တာ ကို အခုအခ်ိန္ထိ အျမဲတမ္း မွတ္မွတ္ရရ သတိယ ေနဆဲပါ ...

mie nge; January 26, 2010 at 8:18 AM
ကမာဝက္သူ said...: မမခ်ဳိသင္း
မမရဲ႕စာေတြ အရမ္းဖတ္လုိ႕ေကာင္းတယ္
ကဗ်ာေတြနဲ႕စာေတြအတြက္ေက်းဇူးပါ။

ခင္တဲ့
ညီမေလး; January 28, 2010 at 6:34 AM
ေမဇင္ said...: အရမ္းကို ႏွစ္သက္မိလုိ႕ ကဗ်ာေလး ကူးခ်င္ပါတယ္....။ အေဖ့ ကို စာေရးရင္..ထည့္ေပးလုိက္ခ်င္လုိ႕ပါ...။; January 29, 2010 at 8:43 PM
ကိုခိုင္ said...: လာလည္ပါသည္။ဖိတ္ေခၚပါသည္။မႀကာခဏေရာက္ေပမဲ့
ဘာမွ မေရးျဖစ္ခဲ့ပါ။http;//kokhine.blogspot.com; January 30, 2010 at 11:16 PM
ကိုခိုင္ said...: link ခ်ိတ္ခြင့္ျပဳပါ။; January 30, 2010 at 11:17 PM
Unknown said...: i want to be that kind of old man toooo.....; January 31, 2010 at 4:28 AM
ေမာင္ေမာင္ said...: သာမန္အဖိုးၾကီးပဲျဖစ္ခ်င္ပါတယ္။
ကဗ်ာေလး ကို အရမ္းသေဘာက်မိပါတယ္။
တင္ျပေပးတဲ့အတြက္ေက်းဇူးပါ။
ဆရာၾကီးဦးတင္မိုးအတြက္လဲ စိတ္မေကာင္းျဖစ္မိပါတယ္။; February 5, 2010 at 7:04 AM
Nge Naing said...: ကဗ်ာေလး လာဖတ္သြားပါတယ္။ ေကာင္းမႈကုသိုလ္အတြက္လည္း သာဓုေခၚသြားပါတယ္။; February 9, 2010 at 10:53 PM
Anonymous said...: May buddha keeps U Tin Moe wishes come through to be a simple a boe gyi.; April 24, 2010 at 12:03 PM
မန္းကိုကို said...: အဖိုးႀကီးနွစ္မ်ိဳးထဲမပါလို႔ ျမန္မာျပည္က တတိယ နိုင္ငံေရးအင္အားစုေတြလို႔ နာမည္ေပးထားၾကသလို ကိုယ့္ကိုယ္ကိုလည္း တတိယအဖိုးႀကီးလို႔ နာမည္မ်ားေပးရေကာင္းမလား ေတြးမိတယ္။ ေျပာမွားဆိုမွားရွိလည္း စိတ္ဆိုးလိုက္ပါ။; April 28, 2010 at 5:08 AM
Kyaw Nyo Thway said...: ကဗ်ာကို အရမ္းသေဘာက်တယ္ အန္တီေရ...; April 30, 2010 at 8:46 PM
Myanmar said...: လြမ္းပင္ကေလး

ပုတီးကံုးကေလးနဲ႔
ဇနီးဆံုးခဲ့ျပီ၊

...စမ္းေခ်ာင္းမွာ သူ႔ကိုျမင္
ပန္းပင္မွာ သူ႔ကိုေတြ႔
လမ္းေကြ႔မွာ သူ႔ကိုၾကည့္
အျမဲသတိရသည္။

အတိတ္ဟာ
အရိပ္ပမာ အျမဲလိုက္
တစိုက္စိုက္ရႈရသည္
ၾကည္လင္ေသာ အာရံု၌၊

' သူသာရွိလွ်င္ '
ဤစကားစုအစဥ္က
ငါ႔ရင္မွာ လိႈင္းလိုပုတ္ေနေတာ့
သူ႔ရုပ္ ၊ သူ႔မူဟန္
သူ႔အသံ သူ႔စကား
သူ႔စိတ္ထား တျမင္ျမင္န႔ဲ
လြမ္းပင္ကေလးစိုက္။

တင္မိုး
၂၃-၁၁-၉၀

http://sawthetlin.blogspot.com/2011/01/blog-post_29.html; January 29, 2011 at 5:28 AM