သူ႔အႀကိဳက္

လူေတြက ဘ၀မွာ အနည္းဆုံး တခုခုေတာ႔ စြဲလန္းႏွစ္ျခိဳက္ၾကတာပဲ။ တခ်ိဳ႔က အစားအေသာက္ကို မက္ေမာတယ္၊ ဘ၀မွာ ဘာမွမရွိရင္ေနပါေစ၊ ေကာင္းေကာင္းေလး စားရရင္ ေတာ္ပါၿပီ တဲ႔။ တခ်ိဳ႔ကေတာ႔ ေငြ ဆိုမွ ေငြပဲ။ တခ်ိဳ႔ကေတာ႔ ရာထူး ဂုဏ္သိန္ေတြကို အေလးထားျပန္တယ္။ လူအမ်ိဳးမ်ိဳး စိတ္အေထြေထြေပါ႔။

ကိုယ္႔အမ်ိဳးသားကလဲ အရင္က ေတာ္ေတာ္ အေမးအျမန္းထူတာပါ။ ဂ်ာနယ္လစ္ေတြမ်ား အရင္ဘ၀က ျဖစ္ခဲ႔သလားမသိ။ ကုိယ္႔ကိုလဲ ရည္းစားဘ၀တုန္းက လာေမးေသးတယ္။ ခ်ိဳသင္းက ဘ၀မွာ ဘာကို ႀကိဳက္သလဲ တဲ႔။ ကိုယ္လဲ ဒီလို ဒဲ႔ ႀကီး လာေမးမယ္မထင္လို႔ အေျဖကို အိမ္မွာ ႀကိဳမက်က္လာမိဘူး။ အဲဒီေတာ႔ စဥ္းစားရတာေပါ႔။

ဒါနဲ႔ ကိုယ္႔အမအႀကီးဆုံး မစံ ေျပာဖူးတဲ႔စကား သတိရမိတယ္။ သူက အႀကီးဆိုေတာ႔ တေန႔တေန႔ ဟင္းခ်က္ဖို႔ စဥ္းစားရတာ ဦးေႏွာက္ေျခာက္လြန္းလို႔ တေယာက္ႀကိဳက္ရင္ က်န္တေယာက္က မႀကိဳက္ဆိုေတာ႔ ေမာင္ႏွမေတြအႀကိဳက္ တလွည္႔စီ ခ်က္ရတယ္ေလ။ အမ အလတ္ မေအးက အစပ္ပါတဲ႔ ဟင္းဆို ၿပီးၿပီ။ တရွဴးရွဴး တရွဲရွဲနဲ႔ စားေတာ႔တာပဲ။ အမ အငယ္ မႏွင္းကေတာ႔ ဟင္းသီးဟင္းရြက္ ႀကိဳက္တယ္။ အရြက္ေၾကာ္ေတြဆို သူက အားရပါးရ စားေတာ႔တာပဲ။ ကိုယ္တို႔ အငယ္ႏွစ္ေယာက္ကိုေတာ႔ ဘာႀကိဳက္သလဲ သြားမေမးနဲ႔ တဲ႔၊ ေကာင္းတာမွန္သမွ် အကုန္ႀကိဳက္တာပဲ တဲ႔။
အဲဒါနဲ႔ ကိုယ္လဲ သူေျပာတဲ႔စကား သတိရၿပီး အေကာင္းဆို အကုန္ႀကိဳက္တယ္ လို႔ ေျဖလိုက္တယ္။ (focus တခုတည္း မထားဘဲ ျဖန္႔ထားတဲ႔သေဘာ)

အဲဒီလို ေျဖလိုက္ေတာ႔ သူလဲ ေတာ္ေတာ္ အူသြားတာပါ။ ကိုယ္ေျဖတာ ေဘာင္ က်ယ္တယ္ေလ။ ဥပမာ ဒီ အက်ီ ၤေလး ႀကိဳက္လိုက္တာ ဆိုရင္ မင္းပဲ အရင္က ဒါမ်ိဳးေတြ မႀကိဳက္ဘူးဆို.. ဆိုၿပီး လုပ္လို႔ မရပါဘူး။ အေကာင္းႀကိဳက္တယ္လို႔ ေျပာထားတယ္ မဟုတ္လား။ ဒီဟင္းက ေစ်းႀကီးေပမဲ႔ အရမ္းစားခ်င္လို႔ မွာမယ္ေနာ္ လို႔ ေျပာရင္လဲ မင္းပဲ ဘာနဲ႔ပဲျဖစ္ျဖစ္ စားႏိုင္တယ္ဆို.. လို႔ မ်က္ေမွာင္ မၾကဳတ္ေလနဲ႔ပဲ။ ကိုယ္က ႀကိဳ declare လုပ္ထားၿပီးသား။ အဲဒီေတာ႔ သူလဲ ဘာမွ မေျပာသာဘူးေပါ႔။ (အေျဖမွန္သြားတယ္၊ ညီမေလး ၁ မွတ္ေပါ႔)

ဒီလို သူ႔အႀကိဳက္ ကိုယ္႔အႀကိဳက္ေလးေတြ ပိုက္ၿပီး ခ်ီတက္ေနၾကတဲ႔အထဲမွာ အေဖ႔အႀကိဳက္ကေတာ႔ အႏၱရာယ္ ေတာ္ေတာ္မ်ားတာပါ။ အေဖ ႀကိဳက္တာ ေဆးလိပ္ ေလ။

အေဖက ေဆးလိပ္ကို တကယ္႔ကို မက္မက္ေမာေမာ ႏွစ္သက္တာ..။ အထူးသျဖင္႔ ေဆးေပါ႔လိပ္ေပါ႔။ ေဆးလိပ္က သူ႔အေဖာ္ တဲ႔။ အခုလို ကိုယ္႔တိုင္းျပည္နဲ႔ ေ၀းရာမွာ ေနရတယ္ဆိုေတာ႔ အေဖာ္မရွိဘူး၊ ဗမာျပည္လြမ္းတယ္ ဆိုၿပီး အေၾကာင္းျပလို႔ ပိုေကာင္းေနတာေပါ႔။

ကိုယ္တို႔က အေဖ႔ကို ေဆးလိပ္ေသာက္ျခင္းရဲ႔ ဆိုးက်ိဳးေတြ ေနာင္မွာ ခံစားရမွာ စိုးရိမ္တယ္။ အေဖ ေဆးလိပ္ေတြ ေသာက္လြန္းလို႔ အေမာမခံႏိုင္တာလဲ သိသာတယ္။ အဲဒီေတာ႔ သမီးတေယာက္အေနနဲ႔ တကယ္ပဲ စိတ္ပူမိပါတယ္။ ဒါေပမဲ႔ တားရမွာလဲ မတားရက္ဘူး၊ ေသာက္ေနတာလဲ မၾကည္႔ခ်င္ဘူး၊ အရမ္း ဒြိဟ ျဖစ္ရတဲ႔ အခ်ိန္ကာလ ေတြေပါ႔။

အေဖက ကိုယ္တို႔ အိမ္နားက မကၠစီကန္ ေဆးလိပ္ဆိုင္ေလးရဲ႔ ပင္တိုင္ ေဖာက္သည္ႀကီး။ တခါ ၀ယ္ရင္ ဗူးလိုက္ မ၀ယ္ဘဲ၊ အေတာင္႔လိုက္ဆြဲတာ ဆိုေတာ႔ ဟုိက မီးျခစ္ကေလးေတြ လက္ေဆာင္ေပးတာ ျပံဳးျပံဳး ျပံဳးျပံဳး နဲ႔ ေက်နပ္ၿပီး ယူလို႔။ ေဆးလိပ္ေလးဖြာလိုက္၊ စာေလး တကုန္းကုန္းနဲ႔ ေရးလိုက္နဲ႔ဆိုေတာ႔ ဘယ္သူက ေျပာရက္မွာလဲေလ။ ေဆးလိပ္ျဖတ္ခိုင္းတာကို ငယ္ခ်စ္ကေလးနဲ႔ မခြဲႏိုင္ ဘာညာ ကဗ်ာေတြ စပ္ေနတာပါ။

တေန႔ေတာ႔ ဆရာ၀န္က အခုလိုႏွဳန္းအတိုင္း ေဆးလိပ္ေသာက္ေနရင္ ေအာက္စီဂ်င္ဗူးနဲ႔ လမ္းသြားေနရမယ္လို႔ ေျခာက္လိုက္တယ္။ အဲဒီေန႔ ေဆးခန္းက ျပန္လာေတာ႔ သုံးေယာက္စလုံး မ်က္ႏွာမေကာင္းဘူး။ အေဖကေတာ႔ လြယ္အိတ္ကေလးလြယ္ၿပီး ေခါင္းငိုက္စိုက္ ခ်လို႔။ ကိုယ္တို႔လဲ အေဖ သိပ္မ်ား စိတ္မေကာင္းျဖစ္ေနသလား ဆိုၿပီး တိတ္တိတ္ပဲ ေဘးကေန လိုက္လာတယ္။ စာလို ေျပာရရင္ေတာ႔ အသံတိတ္ လမ္းေလွ်ာက္ၾကသည္ ေပါ႔။

တေနရာေရာက္ေတာ႔ အေဖက ျဗဳန္းကနဲ ရပ္လိုက္တယ္။ ကဲ သမီးတို႔၊ ဒီေန႔က စၿပီး အေဖ ေဆးလိပ္ျဖတ္ၿပီကြာ တဲ႔။ တကယ္ကို ေဆြးေဆြးေျမ႔ေျမ႔ ေျပာတာပါ။ ကိုယ္ကလဲ ဒါမ်ိဳးေတြ အႀကိမ္ေပါင္း မေရမတြက္ႏိုင္ေအာင္ ၾကားဖူးၿပီး ျပန္ျပန္ေသာက္ထားတဲ႔ ရာဇ၀င္က ရွိထားေတာ႔ ရုိးဟိုးဟိုး..လို႔လဲ လူႀကီးကို ဒီအခ်ိန္မွာ သြားမေျပာရဲဘူး။ သိပ္ေကာင္းပါတယ္ အေဖ၊ ဒီလိုပဲ ျဖစ္သင္႔ပါတယ္ အေဖ ေပါ႔။ ေခါင္းတညိတ္ညိတ္ေပါ႔။

ဒီေလာက္နဲ႔ ဇာတ္လမ္းက ဘယ္ၿပီးမလဲ။ အေဖက ကိုယ္တို႔ႏွစ္ေယာက္ အရိပ္အေျခကို ၾကည္႔ၿပီး သူ႔ကို သိပ္မယုံဘူးဆိုတာ အကဲခတ္မိပုံရတယ္။ လူႀကီးပဲ..ငါသိပါတယ္၊ ငါ ငယ္ရာက ႀကီးလာတာပါ၊ မင္းတို႔ မယုံဘူး မဟုတ္လားေပါ႔ (အေဖ႔ စိတ္ထဲကေျပာေနတာကို ေရးျပေနတာပါ) အဲဒီေတာ႔ မာန္ပါပါနဲ႔ သြားကြာ..ဆိုၿပီး ေဆးလိပ္ဗူးကို ေဘးက ခ်ဳံပုတ္နား ပစ္တင္ပစ္လိုက္တယ္။

ကိုယ္တို႔ႏွစ္ေယာက္လဲ မ်က္လုံးျပဴးသြားတယ္။ ဟာ အေဖ တကယ္ႀကီးလုပ္ေတာ႔မယ္ ထင္တယ္လို႔ ျဖစ္္သြားတယ္။ performance ေတြ သိပ္အားေကာင္းေနၿပီဆိုေတာ႔ ယုံရမလိုလို ျဖစ္လာတယ္။ ခ်က္ခ်င္းပဲ အေဖ႔ကို သနားသြားတယ္။ အေဖ ေဆးလိပ္ကို သိပ္ႀကိဳက္ရက္နဲ႔ ျဖတ္ရေတာ႔မယ္ဆိုၿပီး အိမ္ျပန္တဲ႔လမ္းတေလွ်ာက္ ၀မ္းနည္းေနမိတာ။ အဲဒီေတာ႔ အေဖႀကီး၊ အားမငယ္နဲ႔ သမီးတေယာက္လုံးရွိတယ္ဆိုၿပီး အားေပးခ်င္စိတ္ေတြ ၀င္လာတယ္။ ဒါနဲ႔ အိမ္ျပန္အေရာက္ ကားေပၚကဆင္းေတာ႔ ကိုယ္လဲ အေဖ႔ကို 'အေဖ႔လြယ္အိတ္ေပးေလ၊ ခ်ိဳသင္း လြယ္ခဲ႔ေပးမယ္' လို႔ ေျပာလဲေျပာ၊ ဆြဲလဲယူလိုက္တယ္။

အဲဒီေတာ႔ အေဖက သူ႔ အိတ္ကို မသိမသာ အတင္းျပန္ဆြဲထားတာပါ။ သူဆြဲ ကိုယ္ဆြဲနဲ႔မို႔ ကိုယ္လဲ ဘာမ်ားျဖစ္ပါလိမ္႔မလဲလို႔ လြယ္အိတ္ထဲ လွမ္းၾကည္႔မိေတာ႔ လား..လား..ေဆးလိပ္ဗူး အသစ္ေတြမွ ၃၊ ၄ ဗူးပဲ ေတြ႔တယ္။ ခုနက လႊင္႔ပစ္ခဲ႔တာ ဗူးအခြံႀကီး..။ အဲဒီလိုမ်ိဳး..။

ေနာက္တခါကေတာ႔ စားေသာက္ဆိုင္မွာ သြား စားတုန္းကပါ။ စားၿပီးေသာက္ၿပီးေတာ႔ အေဖက ေဆးလိပ္ေသာက္ခ်င္တာကို မေျပာဘဲ အေပါ႔အပါးပဲ သြားလိုက္အုံးမလိုလို အိမ္သာဖက္ကို လက္ညွိဳးထိုးျပၿပီး ထ ထြြက္သြားတာ။ ကိုယ္တို႔ကလဲ သိတယ္။ ဒါေပမဲ႔ အသာေနလိုက္တယ္။ ေနာက္ေတာ႔ ပိုက္ဆံေတြဘာေတြ ရွင္းၿပီး အျပင္ကို ခပ္ျမန္ျမန္ပဲ လိုက္ထြက္လိုက္တယ္။

ပထမေတာ႔ အေဖ႔ကို မျမင္မိဘူး။ ဆိုင္ေဘးမွာ evergreen ခရစ္စမတ္သစ္ပင္ေလးက အုပ္အုပ္ဆိုင္းဆိုင္းေလး ရွိေနတာကိုး။ ဒါေပမဲ႔ ခက္တာက အဲဒီအပင္ေသးေသးရဲ႔ ထိပ္မွာ မီးခိုးေလးေတြ ထြက္ေနတာပါ။ အေဖက ကိုယ္တို႔ထြက္လာတာျမင္ေတာ႔ ေဆးလိပ္ ေသာက္ေနတာကို ျမင္မွာစိုးလို႔ မ်က္ႏွာကို အပင္ထဲ စိုက္ထားလိုက္တာ။ ဒါေပမဲ႔ အပင္ထဲ ေခါင္းေလးသာ ၀င္ေနၿပီး ကိုယ္လုံးႀကီးကိုက်ေတာ႔ အေဖ႔သမီးက မမွတ္မိႏိုင္ေလာက္ဘူး ထင္ေနတာေလ။ ျဖစ္မွ ျဖစ္ရေလ..။

ဒီလိုနဲ႔ အေဖ ဆုံးသြားတဲ႔အထိ ဒီေဆးလိပ္ကို မျဖတ္ႏိုင္ခဲ႔ပါဘူး။ အဲဒီအတြက္ မေကာင္းမွန္းသိေပမဲ႔လည္း စိတ္ထဲမွာ တမ်ိဳးေတာ႔ ၾကံဖန္ ေျဖႏိုင္ခဲ႔ပါတယ္။ အေဖ ခ်စ္တဲ႔ တိုင္းျပည္နဲ႔ ေ၀းေနရေပမဲ႔လည္း ႀကိဳက္တဲ႔ေဆးလိပ္နဲ႔ေတာ႔ ေ၀းတသက္သက္ ျဖစ္မသြားရဘူးလို႔ေလ..။ ခံစားမွဳကို ဦးစားေပးတယ္လို႔လဲ ဆိုခ်င္ ဆိုၾကပါေစေတာ႔..။

မိုးခ်ိဳသင္း