နံမည္တလုံးနဲ႔ ေနတာမဟုတ္ :P

မေန႔ညက နံမည္မွည္႔တဲ႔အေၾကာင္း ပို႔စ္တင္လိုက္တာ မနက္ေရာက္လို႔့ အီးေမးလ္ ဖြင္႔ၾကည္႔လိုက္ေတာ့ မာယာမဂၢဇင္းက ကိုေအး၀င္းက စာတေစာင္ပို႔ထားပါတယ္။ သူ႔စာေလး ဖတ္ၾကည္႔လိုက္ပါအုံး။ ဘယ္ေလာက္ ကလိကလိ ျဖစ္ရသလဲဆိုတာ..

“ဒီတခါေတာ့ ကြန္မင့္ထဲ ထည့္မေရးေတာ့ပါဘူး။
က်ေနာ္ၾကားဘူးတာကေလ.......
ဆရာက အိမ္မွာ တခုခုစားေနတာ၊ ကေလးေလးက အိမ္ေရာက္လာေတာ့ ဆရာကေတာ္က ဆရာ့ကို "႐ွင္ဘာစားေနလဲ" လွမ္းေမးလိုက္တာ စားေနရင္း ပလုပ္ပေလာင္းနဲ႔ "မံု႔ခ်ိဳသြင္း" ေျပာလိုက္တာကို ကစားေနတဲ့ အမႀကီးေတြက ၾကားသြားၿပီး၊ "ေကာင္းတယ္ ေကာင္းတယ္" "နံမည္ေလးကေကာင္းတယ္" ဆိုၿပီး ၀ဆြဲ ေပ်ာက္ေခၚလိုက္တာ "မိုးခ်ိဳသင္း" ျဖစ္သြားလို႔တဲ့။ အဲဒါ အဟုတ္ပဲလား” တဲ႔ေလ..။

ေကာင္းပါေလ႔..။ သူတို႔လိုရာဆြဲယူတဲ႔ေနရာမွာေတာ႔ ေတာ္ေတာ္လက္ေစာင္းထက္ေနတယ္ ေျပာရမွာေပါ႔။ သူ႔နံမည္က်ေတာ့ ဘာမုန္႔မွလဲ မရွိ။ တရားမမွ်တ တာေတြက ဒီက စ တယ္ ထင္တာပဲ။

ငယ္ငယ္ကတည္းက အဲဒီမုန္႔နံမည္ကို သိတဲ႔သူေတြက စ တာ ခဏခဏခံရဖူးတယ္။ ကိုယ္လဲ ဒီေလာက္ အစားအေသာက္ႀကိဳက္၊ အခ်ိဳႀကိဳက္တာ အဲဒီမုန္႔က်ေတာ့ ဘယ္လိုေရစက္ မွန္းမသိ၊ လုံးလုံး မထိဘူး။ စိတ္နာတာေနမွာ။ ဒါမွမဟုတ္ ဇာတ္တူသား မစားတာလဲ ျဖစ္ခ်င္ျဖစ္မယ္။

ရွင္းရရင္ေတာ့ အေဖ၊ အေမ မေပးတဲ႔ နံမည္ေျပာင္ေတြကေတာ့ အမ်ားႀကီးပါ။ စိတ္မဆိုးတတ္ေတာ့လဲ စ တယ္ေလ။ ဆရာမ ေမျငိမ္းေဖာ္လိုက္လို႔ မထူးဇာတ္ခင္းရရင္ ၀က္ကေလး လို႔လဲေခၚၾကပါတယ္။ (ေပၚကုန္ၿပီကြ)

ဒီနံမည္ေပးတာ သူငယ္ခ်င္းေတြျဖစ္တဲ႔ ဒီဗီဘီက ကိုသန္း၀င္းထြဋ္တို႔အုပ္စု ထင္တာပဲ။ တေန႔ေတာ့ သူငယ္ခ်င္းေတြ စကားေျပာၾကရင္း တရုတ္ႏွစ္ နဲ႔ ေဗဒင္တြက္တာေတြ ေရာက္သြားလို႔ ကိုယ္ေမြးတဲ႔ႏွစ္က အေကာင္ကို ၾကည္႔လိုက္ေတာ့ ခ်က္ခ်င္း မ်က္ႏွာ ရွဳံ႔မဲ႔သြားရတယ္။ ကိုယ္က ေျပာလဲ ေျပာစရာပါ။ ေမြးတဲ႔ႏွစ္ေတာင္ ေျပာစရာ မလြတ္ဘူး။ ၀က္ ႏွစ္မွာ ေမြးတာ တဲ႔။ ေကာင္းေရာ။ အဲဒီေတာ့လဲ ကၽြႏု္ပ္ ဘာမ်ားတတ္ႏိုင္ပါမည္နည္း ေပါ႔။

ေနာက္တခုကေတာ့ ဘူမိ အုပ္စုက ေပးတဲ႔ နံမည္ပါ။ ကိုယ္ကလဲ မိဘမ်ိဳးရုိးေတာ့ ထိန္းသိမ္းေစာင္႔ေရွာက္သူ ျဖစ္ေတာ့ကာ သူတို႔ကလဲ ကိုယ္႔ ပုံပန္းသ႑န္နဲ႔ လိုက္ဖက္မဲ႔ နံမည္ကို ေရြးခ်ယ္လိုက္ပုံရပါတယ္။ လုံးလုံး တဲ႔။ (ေပၚျပန္ၿပီ တခု)

ဘူမိကြင္းဆင္းရင္ ပညာရပ္သေဘာအရ ေတာင္ေတြကို တက္ရပါတယ္။ ေတာင္ထိပ္ကို ေရာက္သြားတဲ႔အခါက်ရင္ ကိုယ္က ခက္ခက္ခဲခဲ ကုတ္ကတ္တက္ထားရေတာ႔ မာန္တက္ၿပီး ခါးေတြဘာေတြေထာက္ၿပီး ငါကြ ဆိုတဲ႔သေဘာနဲ႔ ေတာင္ေအာက္ကို ငုံ႔ၾကည္႔မိတယ္။ အဲဒီအခ်ိန္မ်ားဆို အကိုေတြလို ခင္ေနတဲ႔ သူငယ္ခ်င္းေတြက “ညီမေလး လွိမ္႔သာခ်လိုက္၊ ၾကည္႔မေနနဲ႔ လွိမ္႔သာခ်လိုက္”လို႔ အားေပးၾကပါတယ္။ ကိုယ္ကလဲ သူတို႔ေပးတဲ႔ နံမည္နဲ႔လိုက္ေအာင္ လုံးလုံးေလးျဖစ္ေနတယ္ဆိုေတာ႔ေလ။ ကိုယ္ပင္ပန္းမွာ စိုးရိမ္ၾကပုံရတယ္လို႔သာ ေတြးယူရတာပါပဲ။

ေနာက္ က်မ အမ်ိဳးသား ကိုေက်ာ္၀ဏၰနဲ႔ ခ်စ္သူေတြျဖစ္တုန္းကေတာ့ မၾကည္ၾကည္ခင္ (အခု ဘေလာ႔ဂ္ဂါ မခင္မင္းေဇာ္) တို႔အုပ္စု က နံမည္ေပးၾကျပန္ပါတယ္။ ဒီတခါေတာ့ သက္သက္ညွာညွာ ေပးလိုက္ပုံရပါတယ္။ ခ်ိဳ၀ဏၰ တဲ႔။ (ဟင္း…ေတာ္ေသးတာေပါ႔)

အဲဒီနံမည္ေလးကိုေတာ့ ကိုယ္က ျမတ္ႏိုးတာမို႔ ကိုယ္႔ အီးေမးလ္ လိပ္စာေတြမွာ အဲဒီနံမည္ေတြနဲ႔ ျဖစ္ေနတတ္ပါတယ္။ အဲဒါကို တခ်ိဳ႔မိတ္ေဆြမ်ားက ေယာက်ာၤးရဲ႔ last name ကိုယူလိုက္တာထင္ၿပီး ခ်ိဳသင္းတို႔ေတာ့ အင္မတန္ ဘိုဆန္သြားၿပီ ထင္ၾကပါေသးတယ္။ အဲဒီအခါက်ေတာ့လဲ က်မက အီးေမးလ္တခုတည္း ႏွစ္ေယာက္သုံးတာမို႔ နံမည္ႏွစ္ခုေပါင္းထားတာပါ လို႔ ရွင္းျပရတာေပါ႔။ နံမည္အားလုံးကေတာ႔ ဇာတ္လမ္းေလးေတြ နဲ႔ပါေလ။

တခ်ိဳ႔မိတ္ေဆြေတြကေတာ့ ကိုယ္မသိေအာင္ နံမည္ႀကိတ္ေပးထားပုံရပါေသးတယ္။ ဘာျဖစ္လို႔လဲဆိုေတာ့ ကိုယ္မဂၤလာေဆာင္မယ္ဆိုေတာ့ ဖိတ္စာကို အေဖ႔ကဗ်ာေလး ရယ္ ေနာက္ သူ႔လက္ရာေတြကို ကိုယ္တို႔ႏွစ္ေယာက္စလုံးက အရမ္းႏွစ္သက္ၿပီး အကိုလို ခင္မင္ရတဲ႔ ကာတြန္း ကိုေအာ္ပီက်ယ္ရယ္ကို ဖိတ္စာပုံ ဆြဲခိုင္းပါတယ္။

အကိုက ကာတြန္းေတြသာဆြဲလာတာ တခါမွ မဂၤလာဖိတ္စာကို မဆြဲဖူးတာမို႔ ကိုယ္႔ကို တခ်ိန္လုံး ဆူပြဆူပြ လုပ္ၿပီး သူ႔ထုံးစံအတိုင္း အခ်ိန္ဆြဲပါေတာ႔တယ္။ ကိုယ္ကလဲ ဂ်စ္ပဲ။ ဒါမ်ိဳးေတြ ထုံးစံမရွိဘူးေတြဘာေတြေျပာလဲ နားကို မေထာင္ဘူး။ ဆြဲေပးရမယ္ပဲ။

ကိုယ္႔ေယာကၡမေတြကလဲ ဖိတ္စာကိုကာတြန္းဆြဲမယ္ ေျပာေတာ့ ၾကားၾကားခ်င္း မ်က္လုံးေတာ႔ ျပဴးသြားတာေပါ႔။ ‘ေဟ! ॥ ေအး၊ ေအး’ ေပါ႔။ ဒါေပမဲ႔ အင္မတန္ သေဘာေကာင္းတဲ႔ မိဘမ်ားမို႔ ျပဳံးျပံဳး ျပံဳးျပံဳး နဲ႔ သမီးသေဘာ တဲ႔။

ေနာက္ေတာ့ ကိုေအာ္ပီက်ယ္ က ကိုယ္႔ကို ျမင္တဲ႔အတိုင္း ဆြဲေပးလိုက္မယ္ဆိုၿပီး ၀လုံးေလးေတြ ဆြဲေပးလိုက္ပါေတာ႔တယ္ (သူက ဘာလို႔ ၀လုံးလို႔ ျမင္ရတာပါလိမ္႔ေနာ္)။ ပုံကို ကိုေအာ္ပီက်ယ္က ဆြဲၿပီး၊ ဒီဇိုင္းကို အရမ္းခင္ရတဲ႔ ဒီဇိုင္နာ ကုိစိုး၀င္းျငိမ္းက လုပ္ပါတယ္။ ဖိတ္စာေနာက္ေက်ာမွာေတာ့ အေဖ႔ကဗ်ာနဲ႔ပါ။ အမွတ္တရ ျပန္ေဖာ္ျပလိုက္ပါတယ္။

ျပႆနာက ဖိတ္စာေ၀တဲ႔အခါမွာပါ။ တခ်ိဳ႔က ဖိတ္စာရေတာ့ နားလည္လို႔ သေဘာက်ၿပီး ျပဳံးၾကပါတယ္။ တခ်ိဳ႔ကေတာ့ နားမလည္ပါဘူး။ အဲဒီအခါ ကိုယ္က ရွင္းျပရပါေတာ့တယ္။ “ပထမအကြက္ကို ၾကည္႔လိုက္ေလ၊ ၀လုံးအပိန္ေလးက သူ ေပါ႔ဟာ၊ ၀လုံး ၀ိုင္း၀ိုင္းပုပုကေတာ့ ငါေပါ႔။ ပထမေတာ့ မသိၾကေသးဘူးေပါ႔။ ေနာက္ေတာ့ ေတြ႔ေရာ၊ ခင္သြားေတာ့ ျပံဳးသြားတာေပါ႔။ ေနာက္ေတာ့ အဲလိုအသည္းပုံေလး ျဖစ္သြားေရာ။ ပုံက တကြက္ၿပီး တကြက္ ဘယ္ဘက္ကို ဆက္ၾကည္႔ရသြားတယ္” အမေလး ေမာလိုက္တာ မေျပာပါနဲ႔ေတာ့။

ေနာက္ေတာ႔ လက္ပမ္းက်ၿပီး သူငယ္ခ်င္းေတြကို ေပးေ၀ခိုင္းတဲ႔အခါ သူတို႔ကလဲ လက္ဆင္႔ကမ္းၿပီး ပါးစပ္အျမဳပ္ထြက္ေအာင္ ေျပာၿပီး ေ၀ၾကပါတယ္။ တခ်ိဳ႔က သိပါၿပီဆိုလဲ မရ၊ ေျပာခ်င္ၾကေတာ႔ကာ အဲဒါေလးရဲ႔ အဓိပၸါယ္ကိုသိလားဟင္ ဆုိၿပီး စက္ေသနတ္ပစ္ၾကေတာ႔တာပါပဲ။

အဲဒါကို ကိုယ္ကေတာ့ ကာတြန္းဆရာအကိုက ကာတြန္းဆြဲၿပီး နံမည္ေျပာင္ေပးလိုက္တာပဲလို႔ ေတြးလိုက္မိပါတယ္။ တကယ္ေတာ့ ကိုယ္နဲ႔ သူတို႔နံမည္ေျပာင္ေတြနဲ႔က ပုံပန္းသ႑ာန္ခ်င္း တျခားစီပါ။ လားလားမွ မဆိုင္ပါ။ မယုံရင္ ပုံျပင္မွတ္ပါ။

ဘာပဲေျပာေျပာ ကိုယ္ကေတာ့ တခ်ိဳ႔ေတြ ၾကံဳး၀ါးသလို "နံမည္တလုံးနဲ႔ ေနတာကြ" လို႔ မေျပာႏိုင္တာ အမွန္ပါပဲ။ :P

မိုးခ်ိဳသင္း