ဟုိတေန႔က ဘာရယ္မဟုတ္ဘူး၊ စိတ္ထဲမွာ ပင္ပန္းလာတာနဲ႔ လိုကို ျဖစ္ခ်င္တယ္ လို႔ ေရးလိုက္မိတယ္။ အဲဒီေတာ႔ ရင္းႏွီးတဲ႔ ဘေလာ႔ဂ္ မိတ္ေဆြေတြက ကိုယ္႔ကို သိပ္စိတ္ဓာတ္မ်ား က်ေနသလား၊ ေနမွ ေကာင္းရဲ႔လား၊ က်န္းမာေရးေရာ ဂရုစိုက္ရဲ႔လားဆိုၿပီး ပူပန္ၾကပါတယ္။
ကိုယ္လဲ အဲဒီတုန္းက ေရးမဲ႔သာ ေရးလိုက္တာ၊ ေရးလဲ ျပီးေရာ စိတ္ညစ္လဲ ေပ်ာက္ေရာ ဆိုပါေတာ႔။ ကိုယ္ေရးခဲ႔တာေတြလဲ ေမ႔၊ LAမွာလုပ္တဲ႔ သၾကၤန္ပြဲကို ေပ်ာ္ေပ်ာ္ႀကီး ခ်ီတက္သြားတယ္။ ဟုိမွာလဲ မိတ္ေဆြေတြနဲ႔ ဆုံ၊ ကိုယ္႔အႀကိဳက္ အစားအေသာက္ေတြက ပုံ ေနတဲ႔အျပင္ သၾကၤန္သီခ်င္းေတြနဲ႔မို႔ တျပဳံးျပံဳး ေနမိတယ္။
လိုကို ျဖစ္ခ်င္သူက သၾကၤန္မွာ ဒီလို ဓာတ္ပုံ အရိုက္ခံလိုက္ေသး
အဲဒီေတာ႔ မိတ္ေဆြတေယာက္က ေျပာတယ္။ ေရးေတာ႔ျဖင္႔ လိုကို ျဖစ္ခ်င္တယ္ေလး ဘာေလးနဲ႔ အေတာ္ စိတ္ဓာတ္က်ေနၿပီမွတ္တာ တဲ႔။ သူမ်ားေတြက ျမန္မာႏွစ္ဆန္းမို႔ ဆုေတြ ေတာင္းၾက၊ ကုသိုလ္ေတြ လုပ္ၾက နဲ႔ အရွိန္ရေနတုန္း သူက လိုကို ဆိုေတာ႔ ဘယ္လိုနားလည္ရမလဲ ျဖစ္သြားတယ္ တဲ႔။
သူ ဒီလိုေျပာမွ ကိုယ္လဲ သတိထားမိတာ။ ဟုတ္တာေပါ႔။ သၾကၤန္ ၿပီးလို႔ ျမန္မာႏွစ္ဆန္း တရက္မွာ ေအးေအးခ်မ္းခ်မ္းနဲ႔ အနာဂတ္ကို ေမွ်ာ္ေနတုန္း ကိုယ္က ရူးခ်င္တယ္ တဲ႔။ အ၀င္ မတတ္တာ ေျပာပါတယ္။ သူမ်ားေတြက ျငင္ျငင္သာသာ စီးဆင္းေနတုန္း ကိုယ္က ဗိန္းေမာင္း တိုက္သလိုေပါ႔။ တေယာက္တည္း ဟတ္ေကာ႔ႀကီး။
အရင္ကလဲ ကိုယ္ အဲဒီလိုမ်ိဳး အႀကိမ္ႀကိမ္ ျဖစ္ဖူးပါတယ္။ မ်ားလြန္းလို႔ ေမ႔ေတာင္ ေမ႔ပစ္လိုက္ၿပီ။ တခါကေတာ႔ အေဖ ကိုယ္တိုင္ စိတ္ညစ္သြားရေသးတာေပါ႔။ အဲဒီတုန္းက ကိုယ္တို႔ျမိဳ႔မွာ စာေပေဟာေျပာပြဲ လုပ္တာမို႔ ထုံးစံအတိုင္း ကိုယ္တို႔အိမ္မွာပဲ စာေရးဆရာေတြ တည္းပါတယ္။
ကိုယ္လဲ ဆရာေတြစားဖို႔ ထမင္းဟင္းခ်က္ရင္း ေသာက္ဖို႔ အျမည္းေလးေတြ လုပ္ေနတုန္း။ ထမင္းမစားခင္ အေဖနဲ႔ ဆရာေမာင္သစ္ဆင္း နဲ႔ စာေပအေၾကာင္းေတြ ေျပာၾကတာ အရွိန္ေတာ္ေတာ္ရေနတယ္။ အေဖကလဲ စိတ္တူ ဘာသာစကားတူသူခ်င္း ဆုံရေတာ႔ ၀မ္းသာအားရ ေျပာမ၀။ ဆရာ ေမာင္သစ္ဆင္းကလဲ ေမာင္သစ္တုံး ျဖစ္ခဲ႔တာေတြ ေမ႔၊ အေဖနဲ႔ ကရားေရလႊတ္ တတြတ္တြတ္။
အဲဒီလို ျမန္မာစာေပေရစီးႀကီး အရွိန္ေကာင္းေနတုန္းမွာ ကိုယ္လဲ ေဘးကေန လုပ္ကိုင္ေနရင္းက ခ်ိဳသင္းလဲ တခု ေမးခ်င္တယ္ လို႔ ၾကားျဖတ္ေျပာလိုက္မိတယ္။ အေဖေရာ ဆရာေရာ မ်က္ႏွာ၀င္းပ သြားတာ သိသာလြန္းတယ္။ အေဖက အဲဒီတုန္းက ကိုယ္စာမေရးေတာ႔တာကို စိတ္မေကာင္းျဖစ္ေနတာ။ အခု စာေပအေၾကာင္း ေျပာတုန္း သမီးစိတ္၀င္စားလာၿပီး ေဆြးေႏြး ေမးျမန္းေတာ႔မယ္ ဆိုၿပီး မ်က္လုံးေလး လက္သြားတယ္။
ေမး၊ ေမး သမီး၊ ဘာေမးမလဲ တဲ႔။ ကိုယ္ေမးလာမဲ႔ ေမးခြန္းကို ႏွစ္ေယာက္သား ျပံဳးၿပီး နားေထာင္ေနတယ္။ အဲဒီမွာ ကိုယ္က ေမးလိုက္ပါတယ္။ “အေဖတို႔ ထမင္းအရင္ စားၾကမွာလား၊ အရက္အရင္ ေသာက္ၾကမွာလား၊ ဘယ္ဟာ အရင္လုပ္ရတာလဲ၊ ခ်ိဳသင္း မသိလို႔” တဲ႔။
သူတို႔ ႏွစ္ေယာက္စလုံး ဟာ..ကနဲ ျဖစ္သြားတယ္။ ငါ႔သမီးႏွယ္ စာေပေရစီးေၾကာင္း အားေကာင္းတုန္း ဘယ္႔ႏွယ္ ေမးလိုက္ပါလိမ္႔ တဲ႔။ သူတို႔ ေမွ်ာ္လင္႔ေနတာက ေမာ္ဒန္ဆိုတာ စကားလုံးေတြ နိမိတ္ပုံေတြ အားေကာင္းတာေပါ႔ေနာ္ ဆိုတာမ်ိဳး။ ၀တၱဳေတြဟာ ေခတ္အရိပ္ကို ထင္ဟပ္..ဘာညာေပါ႔။
ကိုယ္႔မလဲ ဘာမ်ား မွားသြားပါလိမ္႔ လို႔။ ကိုယ္က ဒီအစားအေသာက္ ျပင္တဲ႔အထဲ စိတ္ေရာက္ေနတာဆိုေတာ႔ သိခ်င္တာ ေမးမိတာပါပဲ။ အဲဒီလိုပဲ အ၀င္မတတ္ေတာ႔ ဂြက်တာေတြ ျဖစ္တတ္တယ္။
အ၀င္တတ္ဖို႔တင္ မဟုတ္၊ သူမ်ား ၀င္လာရင္လဲ အသာ ဆီး ပိတ္တတ္မွ အဖြင္႔ အပိတ္ လွတာမ်ိဳး ရွိတတ္ေသးတယ္။ အဲဒီမွာလဲ ကိုယ္ညံ႔ျပန္ပါေရာ။
မွတ္မိတာတခု ေျပာရရင္ အဲဒီတုန္းက ကိုယ္က ရန္ကုန္မွာ သင္႔ဘ၀မဂၢဇင္း လုပ္ေနစဥ္က ေပါ႔။ ညေနဆိုရင္ ၄၈ ဒတ္ဆန္းကားေလးေတြ စီးၿပီး အင္းစိန္ကို ျပန္ရတယ္။ အဲဒါဆို ညေနတုိင္း ဘတ္စ္ကား မွတ္တိုင္မွာ လူတန္းရွည္ႀကီး တန္းစီေစာင္႔ရတယ္။ ဘတ္စ္ကားလာရင္ တန္းစီတက္ရတာေပါ႔။
အဲဒီလိုအခ်ိန္ဆိုရင္ အလုပ္က ဆင္းလာေတာ႔ လူေတြအားလုံး ပင္ပန္းၿပီး အိမ္ျမန္ျမန္ ေရာက္ခ်င္ေနၿပီ။ ၾကားျဖတ္ရင္ လူေတြက မႀကိဳက္ဘူး။ ကိုယ္ခ်င္းစာပါေပါ႔၊ ဒီမွာ အၾကာႀကီး တန္းစီထားရတာ အဲဒီလိုမ်ိဳး။
တေန႔ေတာ႔ ကိုယ္လဲ အိမ္ျပန္မလို႔ ေက်ာပိုးအိတ္ေလးလြယ္ၿပီး တန္းစီရင္း ဘတ္စ္ကား ေစာင္႔ေနတယ္။ ဒီတခါ တန္းက အေတာ္ရွည္တယ္။ အဲဒီအခ်ိန္မွာ ကိုယ္တို႔ မဂၢဇင္းတိုက္က ဒီဇိုင္းဆရာ ေကေက က လြယ္အိတ္ေလး လြယ္ၿပီး အနားေရာက္လာတယ္။
ဟာ.. မခ်ိဳသင္း၊ က်ေနာ္႔ကို ေစာင္႔ေနတာလား၊ က်ေနာ္ နည္းနည္း ေနာက္က်သြားတယ္ဗ်ာ တဲ႔။ သူျပံဳးၿပီး ေျပာလိုက္တဲ႔အခ်ိန္မွာ ကိုယ္လဲ မ်က္ႏွာ ထူပူ သြားတာပဲ။ ဟယ္ ငါလဲ သူ႔ကို မေစာင္႔ဘဲနဲ႔ ဘာေတြ လာေျပာေနပါလိမ္႔ေပါ႔။ အထာ ကို မသိဘူး။ ဒါနဲ႔ ခ်က္ခ်င္းပဲ ျပန္ေျပာလိုက္တယ္။ မေစာင္႔ပါဘူး၊ ဘာလို႔ ေစာင္႔ရမွာလဲ၊ ကိုယ္႔ဖာသာကိုယ္ ဘတ္စ္ကားေစာင္႔ေနတာ လို႔။
အဲဒီမွာ တန္းစီေနတဲ႔ ကိုယ္႔ေနာက္ကလူေတြက ရီလိုက္ၾကတာ။ ေကေကကလဲ ကိုယ္႔ကို တိုးတိုး လာေျပာတယ္။ မခ်ိဳသင္းကလဲ၊ က်ေနာ္က ၾကားျဖတ္ခ်င္လို႔ ေျပာေနတဲ႔ဟာကို တဲ႔။ ကိုယ္လဲ မသိဘူးေလ။ ေျပာမွ မေျပာထားတဲ႔ဟာ။ ဒါနဲ႔ ေနာက္ကလူေတြက ကဲ ကဲ ၀င္ပါဗ်ာ တဲ႔။ ရီရီေမာေမာနဲ႔ ခြင္႔ျပဳလိုက္ၾကတယ္။
ကိုယ္က ဒါမ်ိဳးေတြ ခဏခဏ ျဖစ္ဖူး ခံဖူးေတာ႔ ကိုယ္႔လို မျဖစ္ေအာင္ ေျပာျပရတာပါ။ ေလာကမွာ အ၀င္တတ္ဖို႔လဲ လိုေသးတာဆိုတာ ခံပါမ်ားေတာ႔ နည္းနည္းသိၿပီ။
ကိုယ္႔လို ထီးထီးႀကီးလဲ ထြက္မသြားနဲ႔၊ အတိုင္အေဖာက္လဲ ညီပါမွ။
မိုးခ်ိဳသင္း
အမေရ စိတ္ခ်မ္းသာဖုိ႔က အဓိကပါေနာ္... စိတ္ခ်မ္းသာေနတယ္ဆုိေတာ့ ၀မ္းသာပါတယ္။
ReplyDeleteေနာက္ဆုိ တန္းစီေနတာ ၾကားျဖတ္ခ်င္ရင္ အမကိုၾကိဳေျပာထားမယ္ေနာ္... :P
အမကရီရတယ္
ReplyDeleteး)
သိၿပီးသားပါေနာ္။
ReplyDeleteအိမ္မွာေၿပာေနတာ။
ခ်ိဳသင္းကိုႀကည့္လို ့လိုကိုၿဖစ္ခ်င္တယ္ဆိုၿပီး ထြက္သြားၿပီလို ့။
သူ ့အေႀကာင္းမသိတဲ့သူေတြက သူ ့သနားၿပီး တရားထိုင္ခိုင္တဲ့သူနဲ ့ ေပ်ာ္ေအာင္ေနေပါ့ညီမရယ္နဲ ့က်န္းမာေရးလည္းဂရုစိုက္ပါဆိုတာပါေသး။
သူကေတာ့ ေရးၿပီးလို ့ခုဆိုအားလံုးေမ့ သႀကၤန္မွာ တစ္ဟားဟားၿဖစ္ေနၿပီလို ့။
ကိုယ့္လူကေၿပာတယ္။ လိုကိုခ်င္း ေၿခၿမင္ေနတာလားတဲ့။
ဓါတ္ပံုေလး လွတယ္။
ကိုယ့္အသိတစ္ေယာက္လည္း ေဆြးေႏြးပြဲမွာ ထေၿပာတယ္။ သူေမးစရာ နွစ္ခုရွိတယ္တဲ့။
ပထမဆံုး သူကေမးတာ။
ဆရာက ေမးဆိုေတာ့ ကေလးဘယ္နွစ္ေယာက္ရွိလဲတဲ့။
ဆရာက ၂ေယာက္ဆိုေရာ
ဒုတိယ ေမးခြန္းက ေပ်ာ္လားတဲ့။
ကိုယ္တို ့ေဆြးေႏြးေနတာ အက္စပရင္ေဆး အေႀကာင္းေလ။
ေမးတဲ့သူက စိတ္ေရာဂါအထူးကု ပါ ခ်ိဳသင္း (လိုကို) ေရ.
voa အင္တာဗ်ဴးလဲ sunday မွာပါသြားတယ္။ နားေထာင္လိုက္ရတယ္။
ReplyDeleteတစ္ခါတစ္ေလေတာ့ ရိုးတယ္ ဆိုတာ အလိမ္ခံရတာ နည္းလို႕ ေနမွာေပါ့ေနာ္။ အဲဒီေတာ့ ကိုယ့္ဘာသာကိုယ္ ကံေကာင္းတယ္ လို႕ ယူဆလို႕ရပါတယ္။ :D
ReplyDeleteခိ်ဳသင္းရယ္...
ReplyDeleteျဖစ္ရမယ္... ရယ္လိုက္ရတာ... ပါးစပ္ကို မေစ့ႏိုင္ေတာ့ဘူး... (ရံုးမွာ ေဘးကလူေတြ ဝိုင္းၾကည့္ေနၿပီ... ကိုယ္ ဘယ္လိုရွင္းျပရပါ့...)
Thats why you are amember of Htone group.
ReplyDeleteAma yay, Just kidding naw.
If you are fine and happy, so do we.
လူ ့စိတ္ဆိုတာ ဒီလိုပါပဲ။ လိုကို ကို အေၾကာင္းျပဳလို ့ ဖြင့္ထုပ္ပစ္လိုက္ ေတာ့လည္း ေပါ့ပါးသြားတယ္ ဟုတ္လား။ ဝမ္းသာပါတယ္။ စိတ္ခ်မ္းသာျခင္း ကိုယ္က်န္းမာျခင္းနဲ ့ ျပည့္စံုပါေစ။
ReplyDeleteအ၀င္တက္ျပီး အထြက္ေျပျပစ္ရမယ့္သေဘာေပါ့ ဟားကြာ တဲ့ း) ဟတ္ေကာ့ၾကီးျဖစ္သြားၾကမွာ ဟိီး ။
ReplyDeleteေကေက့ကိုပဲသနားတယ္ း)
ReplyDeleteဒါေပမယ့္
ကိုယ္သာဆိုလည္း
အဲလိုေၿပာမိဖို႔က ၉၉ရာခိုင္ႏႈန္းပဲ ..
မၿပံဳးေပ်ာ္ေနလို ့ ဝမ္းသာလိုက္တာ။
ReplyDeleteဒီလို ဘာပဲေရးေရး ရသေပၚေအာင္၊ၿပံဳးရယ္ရေအာင္ ေရးတတ္လို ့ မ ကို လိုကို မျဖစ္ေစခ်င္တာပါ။ :)
ထင္ပါတယ္ မမုန္႕ခ်ိဳသြင္းျပန္ျဖစ္မွာပါလို႕ :P.
ReplyDeleteႏွစ္သစ္မွာ ေပ်ာ္ရႊင္အဆင္ေျပပါေစအမေရ။
ျမန္ျမန္ေရးကြဆိုလုိ႕ စာကဆက္ေရးထားပါတယ္ေအာက္မွာပဲဆက္ျဖည့္ထားတာပါ။
ဟီဟိ... poster နဲ ့ ကုိယ္တျခမ္း ကုိ ကြယ္ထားတာမဟုတ္လား...သိေနတယ္ေလ။
ReplyDeleteမိပ။
အမလဲ ရီရင္ ခ်စ္ဖို႕ေကာင္းတယ္ထင္တယ္၊
ReplyDeleteသြားတက္ေလးနဲ႕လားမသိဘူးေနာ္၊
၀တုတ္ျဖစ္ေနတာေတာ့ ေသခ်ာတယ္။
စာဖတ္တိုင္း ၿပံဳးစရာေတြပါေအာင္ ေရးတယ္ေနာ္။
ၿပံဳးမိေရာ။
အစ္မ ေတာ္ေတာ္ေနာက္... း)
ReplyDeleteလွတယ္ မမ
ReplyDelete:)
မမခ်ိဳသင္း
ReplyDeleteအရမ္းအရမ္းကို လွျပီး ခ်စ္ဖို႔ေကာင္းတယ္။ အမက အင္းစိန္မွာေနခဲ့ဘူးတယ္? ဘယ္နားမွာ ေနခဲ့တာလဲ? အေနာ္လဲ အင္းစိန္မွာ ေနတာခုထိလဲ ေနတုန္းပဲ။ အင္းစိိန္ေစ်းထဲမွာေရာအသိရိွလား။ေစ်းထဲမွာ အေနာ္တို႔ဆိုင္ေတြရွိတယ္အမရ.စာေရးဆရာႏြမ္ဂ်ာသိုင္းတို႔ဆိုင္နဲ႔သိပ္မေ၀းဘူး။ ျပီးေတာ့မခ်ိဳသင္းရုပ္ေလးကို ရင္းႏွီးသလိုပဲ ေစ်းထဲမွာ ဆိုင္ရွိလားဟင္? ဟိဟိ ေမးခြန္းေတြလဲစံုသြားျပီ
ပံု / လိုကို ျပဳတ္
မခ်ိဳသင္း..
ReplyDeleteပံုထဲမွာၾကည့္ရတာေတာ့ စိတ္ခ်မ္းသာေနပံုပဲ
လာလည္သြားပါတယ္
ReplyDeletebounce back:to feel better quickly or become successful again after having a lot of problems
ReplyDeleteမမက အားၾကီးေနာက္တယ္... :).. အဲဒီလို စိတ္ညစ္စရာ စိတ္ဆင္းရဲစရာေတြကို ၾကာၾကာေခါင္းထဲမထားတတ္တာ ေကာင္းတာေပါ့ မမရဲ႕..။
ReplyDeleteကၽြန္မလဲ ဓာတ္ပံုရိုက္ခံရင္ အၿမဲ ကိုယ္တၿခမ္းကို တၿခားလူ ဒါမွမဟုတ္ ပစၥည္းတခုခုနဲ႕ ကြယ္တယ္ (ကိုယ့္တၿခမ္းက သူမ်ားတကိုယ္စာေလာက္ ရွိတာကိုး..:) )... ဟဲဟဲ ေၿမြမဟုတ္ေပမဲ့ မမေၿခေထာက္ေလးကိုေတာ့ ၿမင္လိုက္ရသလိုပဲ... းP
အစ္မခ်ဳိသင္းေရ
ReplyDeleteစိတ္ခ်မ္းသာတယ္ဆုိတာၾကားရလုိ႔
စိတ္ခ်မ္းသာပါ၏ :D
ဇာတ္သိမ္းသြားပါျပီ။ ဆီေဗာက္လည္းမရွိေတာ့ ေကာ့မန္႕လည္းမဟုတ္တဲ့ တစ္ျခားဘယ္နည္းနဲ႕ ဆက္သြယ္လို႕ရႏိုင္လည္းမသိဘူးဗ်ာ။
ReplyDeleteအင္းပါ..ခ်ိဳသင္းၾကည္႔ရတာေတာ႔ ေတာ္တန္ရံု စိတ္ညစ္ခံမွာ မဟုတ္ပါဘူးလုိ႔..၀မ္းသာပါတယ္..
ReplyDeleteရီရတယ္.. ဟုိတေယာက္ကလည္း လူေတြေရွ႕မွာ အဲလုိၾကီးလာေျပာေတာ႔.. အဟဲ..တုိ႔ဆိုလည္း အဲလုိျပန္ေျပာျဖစ္မွာပဲထင္ရဲ႕..:)
ေရးထားတာ ဒီတခါေတာ့ လိုကိုစတိုင္ပါပဲလား...
ReplyDeleteလိုကို က april fool လုပ္တယ္လို႔ပဲ မွတ္လိုက္ေတာ့မယ္ေနာ္ ...ငါ့အမ ေပ်ာ္ရႊင္ပါေစဗ်ာ
ReplyDeleteၿပံဳးေပ်ာ္ေနတာ ေတြ႔ရလို႔ ၀မ္းသာပါတယ္ ခ်ိဳသင္းေရ။ ရယ္စရာေလးေတြကို ဖြဲ႔ႏြဲ႔ၿပီးေတာင္ ေျပာႏိုင္ေသးတယ္ ဆိုေတာ႔ကာ....အေျခအေန အလြန္ ေကာင္းပါတယ္လို႔ (မေမးပဲ) အထင္အျမင္ကို (ေမတၱာျဖင္႔) လာေျပာသြားပါေၾကာင္း း)
ReplyDelete:)
ReplyDeleteမမိုး
ReplyDeleteလိုကိုလိုျဖစ္ခ်င္ရင္ တန္းစိီ...
ဆႏၵေစာျပီး အ၀င္မၾကမ္းနဲ ့....။
ေပ်ာ္ေနတာေတာ့ သိသာပါတယ္..
စိတ္မပူရေတာ့ဘူးေပါ့..။
ဒီညေနတခုလံုးမွာ ဒီပို႔စ္ကိုဖတ္မိမွပဲ မ်က္ႏွာက အေၾကာေတြေၿပေလ်ာ့သြားေတာ့တယ္..
ReplyDeleteမခ်ိဳသင္းတို႔ .ေရးတတ္ပံုမ်ား....
နာမည္ျပန္ေျပာင္းလိုက္ျပီး က်ေနာ္ကစာလံုးေပါင္းအရမ္းမွားးတတ္လို႔ ဟဟား ေဆာတီးဗ် ။
ReplyDeleteအမခ်ိဳသင္းေရ ေနေကာင္းက်န္းမာ ေပ်ာ္ရႊင္ေနတာ ဓါတ္ပံုေလးၾကည့္ရင္ သိသာတယ္။ လွလို႔ ဝလို႔။ အမကလည္း ေမးမွေမးတတ္ပေလ။ ဒီသမီးကို ဒါေၾကာင့္ ခ်စ္ရွာတာေနမယ္။ ႏွစ္သစ္မွာ စိတ္ခ်မ္းသာေနတယ္ သီခ်င္းေတြၾကားမွာ ေပ်ာ္ခဲ့တယ္ဆိုလို႔ ဝမ္းသာပါတယ္အမေရ။
ReplyDeleteနိနိ
ခ်ိဳသင္းေရ… ဓာတ္ပံုေလးက ခ်စ္စရာေကာင္းလုိက္တာ… အဲဒီလို ေပ်ာ္ရြွင္တက္ၾကြေနတာေလး ျမင္ရတာ စိတ္ခ်မ္းသာပါတယ္… ခ်ိဳသင္းရဲ့ အ၀င္ေလးေတြက in and out မွားလို ့ လမ္းေျပာင္းျပန္ ကားေမာင္းမိသလိုပဲ… ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ အဲဒါေလးေတြက ခ်စ္စရာေကာင္းတဲ့ အျဖဴေရာင္ေလးေတြပဲမိုလား….
ReplyDeleteမမိုးခ်ိဳ
ReplyDeleteမမိုးခ်ိဳရဲ့၀တၲုေတြနဲ႔ရင္းနွီးဘူးပါတယ္ မ၈ၢင္းစာမ်က္မွာေပၚမွာပါ တကယ္ရင္းနွီးရတဲ့အေျကာင္းေတြကေတာ့ ထြန္းထြန္းသန္းရဲ့ရင္ဖြင့္မွဳေတြပါဘဲ တဖက္သတ္ပါ အခုသူလည္းအိမ္ေထာင္ျကသြားပါျပီ
ေလးစားပါတယ္ ဦးဘဂ်မ္းလိုမ်ဳိးလုပ္ပါ အျမဲတမ္းအားေပးေနမွာပါ
မ . . .ေရ မွတ္သားသြားပါတယ္ . . .
ReplyDeleteမ . . .က ခ်စ္စရာေလးေနာ္ . . .
အမကရယ္ရတယ္။
ReplyDelete