Thursday, November 5, 2009

၀လုံးေလးနဲ႔ စ တဲ႔ ဘ၀

ဒီလက အေဖ႔ ေမြးလမို႔ အေဖ႔ကို သတိတရနဲ႔ အေဖ႔ကဗ်ာေလးေတြ ဖတ္ျဖစ္ေနတာမို႔ ဒီကဗ်ာေလးတပုဒ္ကို သြားဖတ္မိတာပါ။ ႏို၀င္ဘာ ၂၀၀၃ က ေရးထားတာဆိုေတာ႔ လြန္ခဲ႔တဲ႔ ၆ ႏွစ္ကေပါ႔ေလ။

ဘ၀ဆိုတာ အမ်ိဳးမ်ိဳး ၾကံဳရ ေတြ႔ရတာပဲ။ အခုတေလာ ကိုယ္႔ဘ၀ ကိုယ္႔အေၾကာင္းကို ေနာက္ျပန္လွည္႔ၾကည္႔မိတဲ႔ အခ်ိန္ေတြ ရွိတတ္တာမို႔ အခု ခံစားရတာေတြနဲ႔ တိုက္ဆိုင္သလိုရွိတဲ႔ အေဖ႔ကဗ်ာေလးတပုဒ္ကို မွ်ေ၀ခ်င္မိတယ္။ ဖတ္ၾကည္႔ၾကပါအုံး။

၀လုံးေလးက စ ခဲ႔တယ္

၀လုံးေလးက စ ခဲ႔တယ္။

ဘကုန္းကို ဦးထိပ္တင္ၿပီး
ဘ၀ထဲကို ၀င္ခဲ႔တယ္။

၀င္ခဲ႔တဲ႔ဘ၀ ေထြျပားစြ။

ည ည အခင္း ပပ၀င္း
လမင္းနဲ႔လဲ ဆုံခဲ႔တယ္။

ညအခါ
လ မသာ လ ေပ်ာက္
ၮ ရင္ေကာက္ ဎ ေရမွဳတ္
အရုပ္ဆိုးဆိုးေတြလဲ ေတြ႔ခဲ႔တယ္။

ကၾကီး ခေခြး ေငြသူေဌး
စလုံး ဆလိမ္ သုခမိန္
ခ်င္႔ခ်င္႔ခ်ိန္ခ်ိန္ ရွိပါတယ္။

ဆူဆူပူပူ တ၀မ္းပူေတြလဲ အမ်ားၾကီး။

ဘ၀ေက်ာင္း အစက ေကာင္းပါရဲ႔
မရဏ ေမာင္း က ေခၚသံၾကားရင္
အားလုံးထားလို႔ သြားရမယ္။ ။

တင္မိုး
၁၊ ၁၁၊ ၂၀၀၃

အားလုံးကို ထားလို႔ သြားရမဲ႔ အခ်ိန္ မေရာက္ေသးသမွ်ေတာ႔ ခရီးဆက္ရအုံးမွာေပါ႔။
ခရီးလမ္း ၾကမ္းသည္ျဖစ္ေစ၊ ေခ်ာသည္ ျဖစ္ေစ တုံ႔လွဲ႔ေမတၱာနဲ႔သာ အားျပဳၿပီး သြားခ်င္သူပါေလ။

မိုးခ်ိဳသင္း
at

33 comments:

  1. ဂ်ဴနိုNovember 5, 2009 at 10:53 PM

    ကဗ်ာဖတ္ၿပီး ငိုခ်င္လာတယ္ ခ်ိဳသင္းေရ
    တေယာက္နဲ႕တေယာက္ ခ်စ္ခ်စ္ ခင္ခင္ မျဖစ္နိုင္ရင္ေတာင္
    ခ်င့္ခ်င့္ခ်ိန္ခ်ိန္ ေလးျဖစ္ေအာင္ ႀကိဳးစား ရအုန္းမယ္



    မအယ္

    ReplyDelete
  2. တန္ခူးNovember 5, 2009 at 11:02 PM

    ဘကုန္းကို ဦးထိပ္တင္ၿပီး ၀င္ခဲ့ရတဲ့ ဘ၀ထဲမွာ တဦးအေပၚတဦး တုံ႔လွဲ႔ေမတၱာသာ ရွိခဲ့ရင္ ဘ၀ေတြက ၾကည္နူး္ျငိမ္းခ်မ္းစရာေပါ့ ခ်ိဳသင္းရယ္… တုံ႔လွဲ႔ေမတၱာေတြ တေန ့တျခား မ်ားမ်ားလာပါေစလို ့… ဘ၀အနက္အဓိပါယ္ ေလးေလးနက္နက္ပါတဲ့ ကဗ်ာေလးကို မွ်ေ၀ေပးတာ ေက်းဇူးပါညီမေရ…

    ReplyDelete
  3. သိဂၤါေက်ာ္November 5, 2009 at 11:10 PM

    ဝလံုးေလးက စတုန္းကေတာ့ အတူတူ၊ ဘကုန္း ဘဝကို ျဖတ္ရတဲ့အခါမွာေတာ့ အမ်ိဳးမ်ိဳးေတြ ကြဲျပားလို႕ေပါ့...

    ReplyDelete
  4. ကိုခ်စ္ေဖNovember 5, 2009 at 11:12 PM

    အဲ့လိုလုပ္ပါ ခ်ိဴသင္းရယ္ ဘာမွမေရးျဖစ္ရင္ေတာင္ ဆရာ႔ႀကီးစာေတြထဲက နွစ္သက္ရာကို ခုလိုေလး ျပန္တင္ရင္းေရးရင္ ဖတ္ရတာပါ့ ခ်ိဴသင္းတို႔ လက္ထပ္
    တုန္းက ဆရာလက္ဖြဲ႔တဲ့ကဗ်ာေလး ေနာက္ခံနဲ႔တပုဒ္ေရးပါဦး..မဖတ္ရေသးတဲ့သူေတြလည္း
    ဖတ္ရေအာင္ အေသးစိတ္သိရေတာ့ ၾကည္ႏူးစရာေပါ့.

    ReplyDelete
  5. Shwe Aung SanNovember 5, 2009 at 11:12 PM

    "ဘ၀ေက်ာင္း အစက ေကာင္းပါရဲ႔
    မရဏ ေမာင္း က ေခၚသံၾကားရင္
    အားလုံးထားလို႔ သြားရမယ္။"
    These words hit my heart.
    So touching.

    San

    ReplyDelete
  6. kikiNovember 5, 2009 at 11:16 PM

    ရွင္းရွင္းေလး နဲ့ ရွဳပ္ေနရတဲ့ ဘဝ ဆိုတာေတြထဲ ၊မရဏေမာင္းသံမၾကားရမခ်င္း ေလွ်ာက္ေနၾကရတဲ့ အခ်ိန္ေတြမွာ ဘယ္လို နည္းနဲ့ ေနၾကရမလဲ ဆိုတာ သတိေပးလိုက္တဲ့ ဘဘ နဲ့ မွ်ေဝေပးတဲ့ မခ်ိဳသင္း တို ့ကို ေက်းဇူးတင္ပါတယ္ ။

    ReplyDelete
  7. VistaNovember 5, 2009 at 11:46 PM

    This comment has been removed by the author.

    ReplyDelete
  8. VistaNovember 5, 2009 at 11:47 PM

    ေက်းဇူးမမ ကဗ်ာေလးကေကာင္းလြန္းလုိ ့အထပ္ထပ္ဖတ္မိပါတယ္

    ReplyDelete
  9. မီယာNovember 6, 2009 at 12:33 AM

    သတိရေနတာ အမေရ... ဆုိင္နဲ႔ အလုပ္ရွဳပ္ေနတယ္ထင္ၿပီး အသစ္တင္ဖုိ႔ မပူဆာရဲဘူး။ ကဗ်ာဖတ္ၿပီး အသိတရားတခု ၀င္သြားျပန္ၿပီ။ အမတုိ႔နဲ႔ ခင္ခြင့္ရတာ ကံေကာင္းတာပဲ။ အိမ္သစ္အတြက္ ဆုေတာင္းေပးတာ ေက်းဇူးပါ။ ကၾကီး ခေခြး ေငြသူေဌးေတြ ဆလုံး ဆလိမ္ သုခမိန္ လုပ္ေနတာ ေလာေလာဆယ္ ႀကံဳေတြ႔ေနရတယ္ အမေရ။

    ReplyDelete
  10. MANORHARYNovember 6, 2009 at 12:40 AM

    အားလုံးကို ထားလို႔ သြားရမဲ႔ အခ်ိန္ မေရာက္ေသးသမွ်ေတာ႔ ခရီးဆက္ရအုံးမွာေပါ႔။
    ခရီးလမ္း ၾကမ္းသည္ျဖစ္ေစ၊ ေခ်ာသည္ ျဖစ္ေစ တုံ႔လွဲ႔ေမတၱာနဲ႔သာ အားျပဳၿပီး သြားခ်င္သူပါေလ...
    သြားခြင့္ရခ်င္ခဲ့ပါတယ္။

    ReplyDelete
  11. RitaNovember 6, 2009 at 2:35 AM

    သေဘာထားႀကီးႀကီး ထားႏိုင္ေအာင္ ႀကိဳးစားလိုက္ပါဦးမယ္ေလ။ အေျပာတျခား အလုပ္တျခားသမားေတြကို သူ႕စားရိတ္နဲ႔သူ သြားပါေစ ဆုိတဲ့ စိတ္ကေလး ေမြးႏိုင္ေအာင္ ႀကိဳးစားၾကည့္ပါဦးမယ္။

    (ကဗ်ာေကာင္းေလး ေဝမွ်တာ ေက်းဇူးပါ အစ္မ)

    ReplyDelete
  12. ahphyulayNovember 6, 2009 at 6:13 AM

    ဆရာၾကီးရဲ ့ကဗ်ာကိုဖတ္ၿပီး ကြ်န္ေတာ္ေၿပာခဲ ့ခ်င္တာက
    ကြ်န္ေတာ္တို ့တေတြဟာ မၿပီးဆံုးေသးတဲ ့ၿပီးဆံုးၿခင္းတစ္ခု
    ကို တေရြ႔ေရြ႔ သြားေနၾကရတဲ ့ခရီးသည္ေတြနဲ ့တူပါတယ္
    ဆိုတာပါ။ ဆရာ ့ကဗ်ာပုဒ္တိုင္းမွာ ထားခဲ ့ခ်န္ခဲ ့တာေတြ
    ကအမ်ားသားလား။ ကိုယ္ခ်ဲ ့ေတြးရင္ခ်ဲ ့ေတြးခံစားမိ
    သေလာက္ တာ သြားတတ္တယ္ေနာ္။

    ReplyDelete
  13. အိျႏၵာNovember 6, 2009 at 7:24 AM

    မမခ်ိဳသင္းေရ..

    ဘ၀ေက်ာင္း အစက ေကာင္းပါရဲ႔
    မရဏ ေမာင္း က ေခၚသံၾကားရင္
    အားလုံးထားလို႔ သြားရမယ္ တဲ့..

    ဖတ္ျပီး..၀မ္းနည္းျပီးျပန္သြားပါတယ္..

    ReplyDelete
  14. BinoNovember 6, 2009 at 8:19 AM

    Thanks for posting.
    I best regarded to your father.
    BINO

    ReplyDelete
  15. UnknownNovember 6, 2009 at 5:32 PM

    ေနပါအုံး..မသြားပါနဲ႔အုံး..ခ်စ္လို႔ေတာင္ မ၀ေသးဘူး။

    ReplyDelete
  16. tin min htetNovember 6, 2009 at 6:52 PM

    ေက်းဇူးပါပဲ .. လံုးဝ မဖတ္ဖူးဘူး။ ရိုးရိုးေလးနဲ႔ ေတြးစရာမ်ားတဲ့ ကဗ်ာပဲ။ ဆိုင္လား မဆိုင္လားေတာ့ မသိ၊ ဝ လံုး ဆိုေတာ့ ခ်ိဳသင္းကို ျမင္လာတယ္။ ဆရာေအာ္ပီက်ယ္ ဝ လံုး ၂ လံုး ကာတြန္းကို သတိရလို႔ ျဖစ္မွာပါ :P

    BTW: စလံုးဆလိမ္ လုပ္ပါဟ။

    ReplyDelete
  17. AnonymousNovember 6, 2009 at 7:16 PM

    ေမတၱာနဲ႕သာ သြားၾကစို႕ အမရယ္။

    ReplyDelete
  18. ပံုရိပ္ / Pon YateNovember 6, 2009 at 7:59 PM

    အစ္မခ်ဳိသင္း ဆရာႀကီး ဦးတင္မုိး ကဗ်ာေလးေတြက ရုိးရုိးေလးနဲ႔ ဆန္းတယ္။ ခ်စ္စရာလည္း ေကာင္းေနတယ္။

    ReplyDelete
  19. ကိုကိုသုန္November 6, 2009 at 9:52 PM

    "၀လံုးေလး" ကိုဖတ္သြားတယ္အစ္မေရ.... ေနေကာင္းရဲ႕လား.... က်န္းမာေရး ဂရုစိုက္ပါေနာ္...

    ေလးစားစြာျဖင့္
    ကိုကိုသုန္

    ReplyDelete
  20. pandoraNovember 6, 2009 at 11:29 PM

    ဒီကဗ်ာေလးကို မဖတ္ဖူးခဲ့ဘူး
    ဆရာႀကီးကို သတိရသြားသလို ေတြးစရာေတြ အမ်ားႀကီးရသြားတယ္ အစ္မရယ္။

    ReplyDelete
  21. ကိုလူေထြးNovember 7, 2009 at 2:41 AM

    လာျပီး ျပန္သြားၾကသူခ်င္းအတူတူ...
    အမ်ားၾကီးထားေပးသြားခဲ့သူမို႕...
    ခ်စ္လည္းခ်စ္ အားလည္းက်ရပါတယ္ဗ်ာ...

    ReplyDelete
  22. ခ်စ္ၾကည္ေအးNovember 7, 2009 at 4:21 PM

    ဘဘ ရဲ႕ ကဗ်ာေလးေတြက အင္မတန္ ေလးနက္ အဓိပၸါယ္ ႐ိွလွပါရဲ႕ အဲလို ေရးတတ္ခ်င္တယ္ ခ်စ္ၾကည္ က ကဗ်ာေတြကိုခ်စ္တယ္ေလ...

    ReplyDelete
  23. ေရႊရတုမွတ္တမ္းNovember 7, 2009 at 6:53 PM

    ဦးဂ်မ္းရဲ့ အေမ့ေက်ာင္းနဲ႔ဘဝ စခဲ့ရတာမို႔
    ဝလံုးေလးနဲ႔ စတဲ့ ဘဝကလဲ လြမ္းစရာေကာင္းလိုက္တာ

    ReplyDelete
  24. khin oo mayNovember 8, 2009 at 10:07 AM

    :cool:

    ReplyDelete
  25. UnknownNovember 9, 2009 at 4:52 AM

    ဘဝေလးေတြ တိုလြန္းလို႔ ခ်စ္ခ်စ္ခင္ခင္ ေနႀကစို႔.......:) :) :) :) :)
    For all people........

    ReplyDelete
  26. tg.nwaiNovember 10, 2009 at 12:50 PM

    ခ်စ္ဖုိ႔ေကာင္းၿပီး မွတ္သားစရာေတြနဲ႔ ကဗ်ာေလးပဲ..
    ကဗ်ာခ်စ္တဲ႔ အိမ္က ကေလးေတြကို သင္ေပးခ်င္လုိ႔ ယူသြားပါတယ္ ခ်ိဳသင္းေရ..:)

    ReplyDelete
  27. ကိုေပါက္စNovember 11, 2009 at 12:45 AM

    ခ်ိုသင္းေရ......
    ၀လံုးနဲ႔ စခဲ႕ရတဲ႕ ဘ၀ေတြကို ၀လံုး
    နဲ႔ေတာ႔ အဆံုးမသတ္ခ်င္ေတာ႔ဘူး....။
    ( ကိုကိုေလး)

    ReplyDelete
  28. ကိုေပါက္စNovember 11, 2009 at 12:46 AM

    ခ်ိုသင္းေရ......
    ၀လံုးနဲ႔ စခဲ႕ရတဲ႕ ဘ၀ေတြကို ၀လံုး
    နဲ႔ေတာ႔ အဆံုးမသတ္ခ်င္ေတာ႔ဘူး....။
    ( ကိုကိုေလး)

    ReplyDelete
  29. ကိုေပါက္စNovember 11, 2009 at 12:49 AM

    မရဏ ေမာင္းသံကို နားစြင္႔ေနတာပဲ...ဘယ္ေတာ႔မ်ား....

    ( ကိုကိုေလး)

    ReplyDelete
  30. UnknownNovember 29, 2009 at 6:53 PM

    အစ္မေရ...အစ္မဘေလာ့မွာတစ္ခါမွ comment မေရးဘူးေပမဲ့ ဖတ္ျဖစ္ေနပါတယ္... ဒီကဗ်ာေလးကို အရမ္းၾကိဳက္တယ္ဗ်ာ...တင္ေပးတဲ့ အစ္မကိုလဲေက်းဇူးတင္ပါတယ္...

    ReplyDelete
  31. ကိုေအာင္December 1, 2009 at 2:02 PM

    အရမ္းႏွစ္သက္မိပါတယ္ မမိုးခ်ိဳသင္း...
    ဆက္လက္ျပီးေတာ့အားေပးေနမယ္...

    ReplyDelete
  32. victorOwayJanuary 17, 2010 at 9:06 AM

    ႏွင္းဆီေရာင္ေတာ္လွန္ေရးအပိုင္း(၃)ကို jargyi.blogspot.com မွာသြားေရာက္ဖတ္ရႈ ့ႏိုင္ပါေၾကာင္း အသိေပးအပ္ပါသည္ခင္ဗ်ား

    ReplyDelete
  33. ht2lwinSeptember 2, 2011 at 10:55 PM

    pls lets me share the pomes of your dad!!! thankss

    ReplyDelete

အမွတ္တရ ေရးခဲ့မလား ...
သိမ္းထားခ်င္လို႔ ။