တူမေလးမ်ားနဲ႔ တလတာ..

စာမေရးျဖစ္တာ ၃လေလာက္ေတာင္ ရွိပါၿပီ။ တကယ္က ဘေလာ႔ေလးကို ခဏထားၿပီး ကိုယ္႔ဘ၀ရဲ႔ လိုအပ္ခ်က္ေတြကို လုံးပမ္းေနရတာလဲ ပါတယ္၊ အမေတြ တူမေတြဆီ ခရီးထြက္ေနရတာလဲ ပါပါတယ္။ ခရီးမထြက္ခင္ အရွိန္ယူေနလို႔ စာမေရးတာက တလ၊ ခရီးထြက္တာက တလ၊ ထြက္ၿပီး ျပန္လာလို႔ အေပ်ာ္ေတြ ကိုယ္ရွိန္သပ္ေနရတာက တလ ဆိုပါေတာ႔..။

ကိုယ္ ခရီးသြားတာ မိသားစု ျပန္ဆုံၾကတာမို႔ အမေတြအျပင္ အပိုဆုေလးေတြ ျဖစ္တဲ႔ တူမေလးေတြနဲ႔ ဆုံခဲ႔ ေပ်ာ္ခဲ႔ရပါတယ္။ သူတို႔ေလးေတြနဲ႔ ဆုံရေတာ႔ ၀မ္းသာ ၀မ္းနည္းေပါ႔။ ၀မ္းသာတာကေတာ႔ အခုလို တစုတစည္းတည္း ဆုံဆည္းခြင္႔ရတာကို ၾကည္ႏူးမိတာပါ။ ၀မ္းနည္းတာကေတာ႔ သူတို႔ေတြရဲ႔ အခုလို ခ်စ္စရာအေကာင္းဆုံး အရြယ္ေလးေတြမွာ အနားမွာေနၿပီး သူတို႔ တိုးတက္လာတာေလးေတြ၊ အေလ႔အက်င္႔ေလးေတြ ေစာင္႔ၾကည္႔ အကဲခတ္ခြင္႔ မရတာကိုပါ။

ကေလးေတြက ငယ္ငယ္တုန္းကနဲ႔ မတူေတာ႔ပါဘူး။ မယ္တတ္ပ ေလးေတြ ျဖစ္ေနၾကၿပီ။ အသက္ေတြက ၁၃ ႏွစ္၊ ၁၀ ႏွစ္ ႏွစ္ေယာက္ နဲ႔ ၈ ႏွစ္ တို႔ပါ။သူတို႔မွာ သူတို႔ဖာသာ သူတို႔ စီစဥ္ခ်င္တဲ႔ အၾကံေလးေတြနဲ႔..။ လူၾကီးေတြလို သီခ်င္းေတြကိုလဲ ေရြး ၾကိဳက္တတ္ၿပီ။ အ၀တ္အစားဆိုလဲ လွ မလွ ၾကည္႔တတ္ေနၿပီ။ ခ်ိဳခ်ိဳ ဒီလိုလုပ္ထားတာ လွတယ္၊ ဒါၾကီးနဲ႔ မလိုက္ဘူး လို႔ ေျပာတတ္ေနၿပီ။ သူတို႔ ခ်ိဳခ်ိဳကလဲ မလိုက္တာၾကီး ဆြဲဆြဲ ထုတ္လာလို႔ အလိုအေလ်ာက္ ၾကည္႔တတ္သြားရတာလဲ ျဖစ္ႏိုင္ပါတယ္။ ကိုယ္႔ရဲ႔ မလွတာ ျမင္ပါမ်ားေတာ႔ အလွကို ပိုခံစားတတ္သြားသလိုေပါ႔။

ကိုယ္ကလဲ သူတို႔ေလးေတြနဲ႔ ေနရတဲ႔အခ်ိန္မွာ ဒိတ္ေအာက္ေနၿပီ ဆိုၿပီး မေပါင္းသင္းမွာစိုးလို႔ သူတို႔အုပ္စုေနာက္ တေကာက္ေကာက္ လိုက္ေနပါတယ္။ သုံးေယာက္ေပါင္းေတာ႔ ေလာင္းေက်ာ္ လို႔ ဆိုၾကတာ တူမ၄ေယာက္၊ အေဒၚတေယာက္ - ၅ေယာက္ေပါင္းေတာ႔ ဘာမ်ား ေက်ာ္မလဲ မသိ။

သူတို႔ ၾကိဳက္တဲ႔ သီခ်င္းေတြ လမ္းသြားရင္း ေပ်ာ္ေပ်ာ္ရႊင္ရႊင္ ဆိုၾကေတာ႔ ကိုယ္႔မွာ လိုက္မဆိုတတ္လို႔ ျပံဳးေနရတယ္။ လိုက္ ေယာင္၀ါးဖို႔ေတာ႔ ၾကိဳးစားပါေသးတယ္။ ဒါေပမဲ႔ အလွမ္းက်ယ္ လို႔ အလယ္မွာ ျပဳတ္က်သြားတယ္။ ေလဒီဂါဂါ လို ဆတ္ကနဲ ဆတ္ကနဲ တြန္႔သြားတာမ်ိဳး သူတို႔သေဘာက်ၾကတာ ကိုယ္က ေဘးကေန ပါးစပ္ၾကီး ဟ ၿပီး ေငးရတယ္။ သူတို႔ တယ္လီဖုန္း ring tone က ေဘးဘီ ေဘးဘီ (baby baby) ဆိုၿပီး ဂ်က္စတင္ဘီဘာ အသံ ထည္႔ထားျပန္ေတာ႔ ကိုယ္႔မွာ ေဘးဘီ လွည္႔ၾကည္႔ရေသးတယ္။ ကိုယ္႔မ်ား ေဘးကပ္ခိုင္းေနသလား လို႔..။

ကိုယ္က ေဟာလိ၀ုဒ္ ရွိတဲ႔ ျမိဳ႔မွာ ေနတယ္ဆိုေတာ႔ သူတို႔က စူးစမ္းခ်င္တဲ႔ မ်က္လုံးေလးေတြနဲ႔ ေမးၾကတယ္။ ခ်ိဳခ်ိဳ ရုပ္ရွင္မင္းသား ဘယ္သူနဲ႔ ေတြ႔ဖူးသလဲ တဲ႔။ ကိုယ္လဲ မနည္း ျပန္စဥ္းစားရတယ္။ ဒီဦးေႏွာက္ၾကီးက စဥ္းစားစမ္း စဥ္းစားစမ္း ဆိုၿပီးေတာ႔..။ ေနာက္ေတာ႔ တခါေတြ႔ဖူးတဲ႔ Wesley Snipes လို႔ ေျပာလိုက္ေတာ႔ မ်က္ေမွာင္ေလးေတြ ကုတ္ၿပီး စဥ္းစားလိုက္ၾကတာ..။ ၿပီးမွ အဲဒါ ဘယ္ဒူၾကီးလဲ တဲ႔..။ ငါ႔ႏွယ္ မေျပာလိုက္မိရင္ အေကာင္းသား လို႔ ျဖစ္မိတယ္။

ကိုယ္႔အျဖစ္က တခါ ၾကားဖူးတဲ႔ ဇာတ္လမ္းေလးလို ျဖစ္ေနပါၿပီ။ ရြာကို သြားလည္ေတာ႔ ရြာကလူေတြက ဘယ္မွာေနလဲ ေမးေတာ႔ ရန္ကုန္ လို႔လဲ ဆိုေရာ ဒါဆို ေက်ာ္ဟိန္းၾကီးနဲ႔ ခင္မွာေပါ႔ တဲ႔။ သူတို႔က ရန္ကုန္ဆိုတာ ရြာေလးတခုလို တေယာက္နဲ႔တေယာက္ သိ၊ ဟင္းေတြ ဖလွယ္စား၊ ေက်ာ္ဟိန္းၾကီးနဲ႔ ေဂြလိွမ္႔ဖက္္ ေလာက္ ရင္းႏွီးတယ္ ထင္ေနတာေလ..။ အခုလဲ တူမေတြက သူတို႔ ၾကိဳက္တဲ႔ အဆိုေတာ္ေတြ ဟိုလူ႔ ေတြ႔ဖူးလား၊ ဒီလူနဲ႔ သိလား ေမးၾကေတာ႔ ကိုယ္႔မွာ သင္႔သလို ေျဖေနရတယ္။

ေခါင္းညိတ္ ေခါင္းခါ လုပ္ရတာလဲ လည္ပင္းေလ႔က်င္႔ခန္း လုပ္လိုက္ရသလို ျဖစ္သြားတယ္။ ဥပမာ Hannah Montana ကို ေတြ႔ဖူးသလား ေမးရင္ ကိုယ္လဲ ဘာျပန္ေျဖရမယ္ မသိလို႔ စဥ္းစားေနတုန္း မ်က္လုံးေလးေတြ ၀ိုင္းၿပီး ကုိယ္႔ကို ေမာ႔ၾကည႔္ေနၾကတာ။ ကိုယ္လဲ တခါေတာ႔ ေတြ႔ဖူးတယ္ လုပ္လိုက္ရင္ ဘယ္လိုေနမလဲ ေတြးမိတာနဲ႔ ေတြ႔ဖူးတယ္ ေျပာလိုက္ရင္ပဲ အိုးးး ခ်ိဳခ်ိဳ ကံေကာင္းလိုက္တာ တဲ႔။ ကိုယ္႔လည္ပင္းကို သူတို႔လက္ကေလးေတြနဲ႔ တြဲခိုထားတတ္တယ္။

ေနာက္တေန႔က်ေတာ႔ ဒီေမးခြန္းကိုပဲ ထပ္ေမးၾကျပန္ပါေရာ..။ ကိုယ္လဲ မေန႔က ေျဖထားတာ ေမ႔သြားၿပီ။ ဘယ္တေယာက္ကို ေတြ႔ဖူးထားတယ္ ေျပာမိၿပီး ဘယ္တေယာက္ေတာ႔ မေတြ႔ဖူးဘူး လုပ္ထားမိလဲ မမွတ္မိေတာ႔ဘူး။ “ခ်ိဳခ်ိဳက Miley Cyrus နဲ႔ ေတြ႔ဖူးတယ္ေနာ္” လာလုပ္ေတာ႔ “ဘယ္တေယာက္လဲ၊ ေတြ႔ဖူးဖို႔ ေနေနသာသာ၊ ၾကားေတာင္ မၾကားဖူးပါဘူး” လို႔ အတင္း ခံျငင္း ေနတာေလ..။ တကယ္က Hannah Montana နဲ႔ Miley Cyrus က တေယာက္တည္းဆိုတာ ကိုယ္မွ မသိဘဲ။ ကိုယ္႔မွာ သူတို႔နဲ႔ ေပါင္းတာ မွတ္စုၾကီးတအုပ္နဲ႔ လမ္းသြားရမလို ျဖစ္ေနၿပီ။

ခရီးသြားရင္း ကားေပၚမွာ သီခ်င္းနားေထာင္ဖို႔ နားၾကပ္ေလးတဖက္ကို ကိုယ္႔နားထဲ လာထည္႔၊ တဖက္ကို သူ႔နားထဲ ထည္႔ အတူ နားေထာင္ၾကတယ္။ ၾကိဳက္တဲ႔ သီခ်င္းဆိုရင္ မ်က္လုံးေလးေတြပါ လိုက္ျပံဳးၿပီး ေကာင္းတယ္ေနာ္၊ ေကာင္းတယ္ေနာ္ .. နဲ႔ ေမးေျပာ ေျပာၾကတယ္။ ခ်ိဳခ်ိဳ နားေထာင္ဖူးသလား တဲ႔၊ ကိုယ္႔မွာ ေန႔တိုင္း စာေမးပြဲ အစစ္ခံရတဲ႔သူလို ျဖစ္ေနေတာ႔တာပါ။ အင္း ၾကားဖူးတယ္ တို႔၊ အင္း နားေထာင္ဖူးသလိုပဲ တို႔ တလွည္႔စီ လုပ္ေနရတယ္။ တကယ္က ခ်ိဳခ်ိဳက စႏၵယားလွထြတ္ရဲ႔ ခ်စ္တဲ႔သူငယ္ေလ..ကို နားေထာင္ေနတာေဟ႔..။

သူတို႔ ေရကူးေတာ႔ ကိုယ္လဲ ေရာေယာင္ ေရထဲ ဆင္းရျပန္တယ္။ တကယ္က ကိုယ္လဲ ေခြးကူးေလာက္ေတာ႔ ျဖစ္ပါတယ္။ ေရကူးရင္း အသက္မရွဴတတ္တာေလး တခုပါပဲ။ အဲဒါကို ဆရာမၾကီး ေလးေယာက္က ၀ိုင္းသင္ေပးၾကပါတယ္။ အငယ္ဆုံးေလး မာယာက အသင္ဆုံးပါ။ “ဟိုဖက္ကို ကူး၊ ဒီဖက္ကို ကူး၊ မာယာ႔ဆီကို ကူးလာခဲ႔” ဆိုၿပီး လက္ညိွဳးတေခ်ာင္း နဲ႔ ညႊန္ၾကားတာပါ။ “သမီး၊ ခ်ိဳခ်ိဳ ေမာေနၿပီ၊ မကူးႏိုင္ေတာ႔ဘူး” ဆိုေတာ႔ “ဒါဆို ေဘဘီကန္မွာ သြားကူး” တဲ႔။ ဒဏ္ေပးပါတယ္။ ေဘဘီကန္ဆိုတာ ကေလး လက္ေတာက္ေလာက္ေလးေတြ ကူးတဲ႔ ကန္ကို ေျပာတာပါ။

အခုေတာ႔ ငယ္ေသးလို႔ ထင္ပါရဲ႔။ တျခားလဲ စိတ္၀င္စားစရာ မရွိေသးေတာ႔ စာေတြလဲ လိုက္ႏိုင္ၾကတယ္။ ေက်ာင္းစာလဲ လုပ္၊ ျမန္မာစာလဲ ဖတ္ေပါ႔။ ေရႊေသြးေတြ အသံထြက္ၿပီး သူတို႔ ဖတ္ျပတာကို ေဘးကေန ဟင္းပြဲျပင္္ရင္း နားေထာင္ရတယ္။ ညက်ရင္ လူၾကီးေတြကို ရွိခိုးၿပီးမွ အိပ္တာကို ၾကည္႔ၿပီး ၾကည္ႏူးရတယ္။ မိုးပြင္႔ေလးက ျမန္မာစာကို ကြန္ပ်ဴတာနဲ႔ ရိုက္တတ္ေအာင္ ၾကိဳးစားၿပီး တလုံးခ်င္း ရိုက္ေနတာေတြ႔ရင္ စိတ္ခ်မ္းသာမိတယ္။

မေအးရဲ႔ သမီးေတြ ျဖစ္တဲ႔ မိုးပြင္႔ နဲ႔ မိုးဥက ေရာက္တာ မၾကာေသးေပမဲ႔ အဲဒီ ႏိုင္ငံသားေတြ ေျပာတဲ႔ ဒတ္ခ်္ ဘာသာစကားကို ကေလးဆိုေတာ႔ အတတ္ျမန္ၾကတယ္။ စျႏၵာနဲ႔ မာယာကလဲ ျပန္သင္ေပးေတာ႔ ပို ျမန္တယ္။ မာယာတို႔ ညီအမကလဲ ျမန္မာလို ေျပာတတ္ေပမဲ႔ မိုးပြင္႔တို႔နဲ႔ ညီအမခ်င္း ေျပာေတာ႔ ပိုႏွဳတ္သြက္တာေပါ႔။ သူတို႔အခ်င္းခ်င္းလဲ ဒတ္ခ်္လို ေျပာေျပာ ေနတတ္လို႔ ညီအမေလးေယာက္ဆုံရင္ ျမန္မာလိုပဲ ေျပာရမယ္ လို႔ ေျပာထားရတယ္။ သူတို႔ကသာ ကေလးေတြဆိုေတာ႔ တတ္လြယ္ၾကတာ ကိုယ္တို႔လူၾကီးေတြ အဖို႔မွာေတာ႔ အေတာ္ခက္တာပါ။

လူၾကီးေတြ ခက္တယ္ဆိုလို႔ အပြင္႔နဲ႔ ဥ တို႔အေမ ကိုယ္႔အမ မေအး ရဲ႔ ဘာသာစကား ေလ႔လာ လိုက္စားပုံေလး ေျပာပါရေစအုံး။ မေအးက ကိုယ္႔လိုပဲ ေပ်ာ္ေပ်ာ္ရႊင္ရႊင္ ေနတတ္သူပါ။ သူလဲ ဒီႏိုင္ငံ ေရာက္လာေတာ႔ ေရာက္စ မို႔ သူသိသေလာက္ေလးနဲ႔ လူတိုင္းကို ေဖာ္ေဖာ္ေရြေရြ အင္မတန္ ႏွဳတ္ဆက္ခ်င္တာ။ ဒတ္ခ်္ေတြက တေယာက္နဲ႔ တေယာက္ ႏွဳတ္ဆက္ရင္ “ဒါ႔” လို႔ ႏွဳတ္ဆက္တတ္သတဲ႔။ တခါတခါက်ရင္ “ဟိန္” လို႔ ႏွဳတ္ဆက္ျပန္ေသးသတဲ႔။ တကယ္က “Hey..” ျဖစ္မွာပါ။ ဒတ္ခ်္ အသံထြက္နဲ႔ဆိုေတာ႔ အသံတမ်ိဳး ျဖစ္ၿပီး မေအးက ဟိန္ လို႔ပဲ ၾကားသတဲ႔။ သူက အဲဒီ ၂ခုေတာ႔ အေသမွတ္ထားတာပါ။

တေန႔ေတာ႔ သူက ကေလးေတြ ေက်ာင္းသြားၾကိဳရင္း လမ္းမွာ မိုးဥေလး ရဲ႔ သူငယ္ခ်င္းရဲ႔ အေမနဲ႔ လမ္းမွာ ဆုံတယ္ တဲ႔။ အျမဲ ေက်ာင္းၾကိဳေနက်မို႔ တေယာက္နဲ႔ တေယာက္ မ်က္မွန္းတန္းၿပီး မွတ္မိေနတာေပါ႔။ ဒါနဲ႔ မေအးက ခပ္ေ၀းေ၀းကတည္းက သူတို႔ေတြလို “ဒါ႔” လို႔ ႏွဳတ္ဆက္ပစ္လိုက္မယ္ လို႔ အားခဲထားသတဲ႔။ ႏွဳတ္ကလဲ အစမ္း ရြတ္ေနမိတာေပါ႔။ အနီးလဲ ေရာက္ေရာ အဲဒီ အမ်ိဳးသမီးက မေအးကို ျပံဳးၿပီး သူက အရင္ “ဟိန္” လို႔ ႏွဳတ္ဆက္လိုက္တာ မေအးလဲ ေယာင္ၿပီး “ဒိန္” လို႔ အသံအက်ယ္ၾကီး ျပန္ႏွဳတ္ဆက္လိုက္မိတာ .. တဲ႔။

တကယ္က “ဒါ႔” လို႔ ေျပာမယ္ မွန္းထားတာ ဟိုဖက္က “ဟိန္” လိုက္ေတာ႔ သူလဲ “ဒိန္” ျဖစ္သြားရတာပါ။ ဒါေတာင္ ဒိန္ ကို ရုိးရိုး မေျပာဘဲ ေယာင္ၿပီး အက်ယ္ၾကီး ဒိန္ မိေတာ႔ ဟိုမိန္းမၾကီးလဲ လန္႔သြားတယ္ ထင္ပါရဲဲ ႔။ သုတ္သုတ္ သုတ္သုတ္ နဲ႔ လစ္ေတာ႔တာပဲ တဲ႔။ ျဖစ္မွ ျဖစ္ရေလ၊ ဘယ္႔ႏွယ္ဟာၾကီးပါလိမ္႔ လို႔ ထင္ရွာမွာပဲ။

ဒါနဲ႔ ကိုယ္လဲ အမလုပ္သူရဲ႔ သင္ခန္းစာယူၿပီး ဥေရာပ ခရီးစဥ္တေလွ်ာက္လုံး ဘယ္သူ႔ကိုမွ ႏွဳတ္ဆက္ဖို႔ မၾကိဳးစားေတာ႔ဘူး။ လူတိုင္းကို ျပံဳးျပံဳး ျပံဳးျပံဳး နဲ႔ ေမးေလးထိုး ႏွဳတ္ဆက္လိုက္၊ လက္ကေလး ျပ ႏွဳတ္ဆက္လိုက္သာ အသံတိတ္ လုပ္ခဲ႔ပါတယ္။

တလတာ ခရီးဆိုေပမဲ႔ တသက္တာ ေမ႔မရေအာင္ ေပ်ာ္ရႊင္ခဲ႔႔ပါတယ္။

မိုးခ်ိဳသင္း