ၾကည္ ပါတယ္ေလ..

မေန႔က ခင္မင္ရတဲ႔ သူငယ္ခ်င္းတေယာက္က သူ သူ႔ေကာင္မေလးရွိတဲ႔ အဂၤလန္မွာ မဂၤလာသြားေဆာင္ရင္ ကိုယ္တို႔ ႏွစ္ေယာက္ကို ဆက္ဆက္လိုက္ခဲ႔ဖို႔ အေဖာ္ေခၚပါတယ္။ သူကလဲ ထုံးစံအတိုင္း မရွဳပ္မရွင္းေလးေတြ ပတ္လုပ္ထားေတာ႔ တကယ္လို႔မ်ား ေျပးေပါက္မွားရင္ အေဖာ္ရွိေအာင္ပါ။

အဲဒီသူငယ္ခ်င္းက အိမ္ေထာင္ျပဳဖို႔ အရမ္းစဥ္းစားတတ္သူမို႔ ဒီတခါေတာ႔ သူအတည္ေပါက္မ်ား စဥ္းစားကုန္ၿပီလားလို႔ ေတြးရပါေသးတယ္။ အိမ္ေထာင္ျပဳတယ္ဆိုတာ ေနာင္ျပင္ရင္ ခက္တဲ႔အမ်ိဳးလို႔ အဆိုရွိေလေတာ႔ ကိုယ္တို႔တုန္းကလဲ အပီအျပင္ စဥ္းစားခဲ႔ရတယ္။ ဒါေပမဲ႔ စဥ္းစားရတဲ႔သူက ကာယကံရွင္ ႏွစ္ေယာက္စလုံး မဟုတ္တာခက္တယ္။

လြန္ခဲ႔တဲ႔ ၁၂ ႏွစ္ေက်ာ္ကေပါ႔။ ေႏြလတလရဲ႔ ရက္တရက္ကို ကိုယ္တို႔က ရန္ကုန္တရားရုံးခ်ဳပ္ႀကီးမွာ သြားလက္မွတ္ထုိး လက္ထပ္ၾကမယ္လို႔ ေရြးခ်ယ္လိုက္ပါတယ္။ တရားရုံးကိစၥေတြ နားမလည္တာမို႔ အားလုံးကမကထ စီစဥ္တာက ကိုယ္တို႔ရဲ႔ ဘဘႀကီးပါ။ ဘဘက တရားရုံးခ်ဳပ္ ေရွ႔ေနႀကီး။ ျမိဳ႔မ ဦးတင္ေအး တဲ႔။ အခုေတာ႔ သူမရွိရွာေတာ႔ပါဘူး။ စစ္အစိုးရက ရမယ္ရွာ ဖမ္းဆီးႏွိပ္စက္ၿပီး ဆုံးခါနီးမွ အက်ဥ္းေထာင္က လႊတ္ေပးလိုက္လို႔ သိပ္မၾကာခင္ လပိုင္းအတြင္း ဆုံးသြားရွာသူပါ။ ဟိုးအရင္က ေက်ာင္းသားသမဂၢ ဥကၠဌေဟာင္းပါ။

ဘဘက တူမေတြထဲမွာ အႀကီးေတြကို ျဖတ္တက္ၿပီး ပထမဆုံး ေဆာင္တဲ႔ မဂၤလာမို႔ အိမ္မွာပဲ လက္မွတ္ထိုးမလား ေမးပါေသးတယ္။ ကိုယ္တို႔က ၀တၳဳေတြထဲမွာ ဖတ္ဖူးသလို ရုံးတက္ လက္မွတ္ထိုးၾကေလသတည္းဆိုတာကို သေဘာက်ေလေတာ႔ ရုံးကိုပဲသြားမယ္ စီစဥ္ပါတယ္။

ႏွစ္ဖက္ မိဘ ေမာင္ႏွမေတြနဲ႔ မနက္ေစာေစာပဲ ရုံးႀကီးကို သြားၾကတယ္။ ဘဘက အကုန္စီစဥ္ၿပီးသား။ ဘဘမိတ္ေဆြ တရားသူႀကီးကလဲ အဆင္သင္႔ပဲ။ အသိသက္ေသအျဖစ္ ကိုယ္႔ဖက္က အေဖက လက္မွတ္ထိုးမွာ ျဖစ္ၿပီး၊ သူ႔ဖက္က သူ႔ဦးေလး ဦးပြင္႔က လက္မွတ္ထိုးပါမယ္။

စားပြဲေလးမွာ ထိုင္ၾကေတာ႔ ဘဘက ေလာက၀တ္ျပဳတဲ႔အေနနဲ႔ တရားသူႀကီးကို ကိုယ္တို႔အားလုံးနဲ႔ မိတ္ဆက္ေပးပါတယ္။ သူနဲ႔ မယားညီအကုိျဖစ္တဲ႔ အေဖ႔ကိုလဲ အထူးတလည္ မိတ္ဆက္ေပးလိုက္ပါတယ္။ ဒါက ကဗ်ာဆရာ တင္မိုးေပါ႔။ အဲဒီမွာ ျပႆနာက စ တာပါ။

တရားသူႀကီးကလဲ အေဖ႔ကို စာေတြဖတ္ဖူးလို႔ သိေနပုံပါပဲ။ သူလဲ စာဖတ္ဖူးတယ္ဆိုတာ ပြဲမစခင္ အေဖနဲ႔ စကားစျမည္ ေျပာခ်င္ပုံပါ။ အလာပ သလႅာပ ေပါ႔။

က်ေနာ္တို႔ ျမိဳ႔မွာလဲ စာေပေဟာေျပာပြဲ တခါလုပ္လို႔ က်ေနာ္နားေထာင္ဖူးပါတယ္ တဲ႔။ အဲဒီတုန္းကလဲ စာေရးဆရာေတြ အေတာ္လာၾကတယ္ဗ်။ ဆရာ ျမသန္းတင္႔တို႔လဲ ပါတယ္ ထင္တယ္၊ ေနာက္ တျခား စာေရးဆရာေတြလဲ ပါတယ္။ အင္း..ဟိုစာေရးဆရာ တေယာက္ေလ၊ နံမည္က “ၾကည္” ပါတယ္ေလ တဲ႔။

အဲဒီေတာ႔ အေဖကလဲ အလိုက္အထိုက္ ျပန္ေျဖပါတယ္။
“ေအာ္.. ၾကည္ေအာင္ တို႔ ထင္တယ္..၊”
“မဟုတ္ဘူးဗ်၊ သူက အေဟာအေျပာ ေတာ္ေတာ္ေကာင္းတာပါ။ နံမည္မွာ ၾကည္ ပါတယ္ေလ။”
“ၾကည္..ပါတယ္ဆိုေတာ႔ အင္း၊ ဘယ္သူမ်ား ျဖစ္မလဲ၊ ၾကည္လင္..?”
“မဟုတ္ေသးဘူးဗ်..စဥ္းစားစမ္းပါအုံး၊ က်ေနာ္လဲ နံမည္ေလး အဖ်ားဆြတ္ ေမ႔ေနလို႔ပါ။”
“ၾကည္..ၾကည္..(အေဖက ရြတ္ရင္း အေသအခ်ာ စဥ္းစားရွာပါတယ္၊ ၿပီးမွ..) ဟို ၾကည္ေဇာ္၀င္းမ်ား ျဖစ္မလား။”
“ၾကည္ေဇာ္၀င္းလား၊ မဟုတ္ေသးဘူးဗ်၊ ၾကည္ ေတာ႔ပါတယ္ သူ႔နံမည္မွာ။”
“အင္း..ဘယ္သူမ်ား ျဖစ္ပါလိမ္႔မလဲ.. ၾကည္ ပါတယ္ ဆိုေတာ႔..။”

အေဖက ေသေသသပ္သပ္၀တ္လာတဲ႔ တိုက္ပုံထဲက လက္ကိုင္ပု၀ါကို ထုတ္ၿပီး ေခၽြးသုတ္လိုက္ပါတယ္။ ကိုယ္တို႔ႏွစ္ေယာက္ကိုလဲ ေခၽြးသုတ္ရင္းတခ်က္ လွမ္းၾကည္႔လိုက္ပါေသးတယ္။ ကိုယ္တို႔ႏွစ္ေယာက္ကေတာ႔ မ်က္ႏွာဇီးရြက္ေလာက္ေလးေတြနဲ႔၊ မွန္ေအာင္ေျဖလိုက္ေနာ္ အေဖ ဆိုတဲ႔ မ်က္ႏွာငယ္ေလးေတြနဲ႔ပါ။ အားလုံးက ျငိမ္ၿပီး တရားသူႀကီးနဲ႔ အေဖ႔ကို ၾကည္႔လို႔..။

အေဖလဲ ငါမမွန္ရင္ သူ ငါ႔သမီးကို လက္မွတ္ေပး မထိုးေတာ႔ဘူးထင္တယ္လို႔မ်ား ေတြးေနသလား မသိ။ စဥ္းစားမွ၊ စဥ္းစားမွ ေပါ႔။ တရားသူႀကီးကလဲ စဥ္းစားစမ္းပါအုံးဗ် လို႔ တြင္တြင္ေျပာေနတာပါ။

“ၾကည္ေအာင္၊ ၾကည္လင္၊ ၾကည္ေဇာ္၀င္း၊ ၾကည္၀င္း၊ ၾကည္…၊ ၾကည္…ၾကည္..."

အခ်ိန္ေတြလဲ ေတာ္ေတာ္ၾကာေနၿပီ။ ေနာက္ေတာ႔ အေဖက သူထင္တာ ေျပာလိုက္ပါတယ္။ “အဲဒီဖက္ ေဟာေျပာပြဲသြားတာေတာ႔ ကိုနတ္ႏြယ္တို႔ သြားတာပဲဗ်။”
“ဟာ..ဟုတ္လိုက္ေလဗ်ာ၊ သူပဲ၊ သူပဲ။ နတ္ႏြယ္ပဲ။”

ကိုယ္တို႔အားလုံး ေၾကာင္ကုန္ၾကတယ္။ နတ္ ႏြယ္ ???… နံမည္မွာ ၾကည္ ပါတယ္ဆို …။ အခုက်ေတာ႔ တလုံးမွ..@#!~$%^&…။
အေဖလဲ ခုမွ အလုံးႀကီးက်သြားသလို ေခၽြးတြင္တြင္သုတ္ပါေတာ႔တယ္။ ဒါနဲ႔ အားလုံးလဲ ေဟး... လို႔ မေအာ္ရုံတမည္ ၀မ္းသာသြားၾကၿပီး ျပံဳးႏိုင္ ရႊင္ႏိုင္ ျဖစ္သြားၾကတယ္ေလ။

လက္မွတ္ထိုးၾကေတာ႔ ဘဘက မိန္းကေလးဖက္ကမို႔ ဆုံးမစကား ေျပာရာမွာ လင္႔၀တၱရား (၅)ပါးကို အေသအခ်ာ အက်ယ္ခ်ဲ႔ သူ႔ကို ရွင္းျပၿပီး ကိုယ္႔ကိုေတာ႔ မယား၀တၱရား (၅)ပါး ရွိတယ္ေလာက္သာ အက်ဥ္းခ်ဳပ္ ေျပာလို႔ ကိုယ္လဲ ခုထိ အဲဒီ ၀တၱရားေတြ နားမလည္ေသးဘူး ျဖစ္ေနတယ္။ အဲလိုလဲ ရွိေသးတာ။

အျပန္လမ္းမွာက်ေတာ႔ အေဖက ေျပာပါတယ္။ ငါ႔သမီးအိမ္ေထာင္ျပဳတာကြာ၊ စဥ္းစားလိုက္ရတာ ငါ႔မွာ တဲ႔။ ဟုတ္ပါတယ္၊ အိမ္ေထာင္ျပဳမယ္ဆိုရင္ေတာ႔ အေသအခ်ာ စဥ္းစားသင္႔ပါတယ္။ နံမည္မွာ ၾကည္ ပါတယ္ေလ..။

မိုးခ်ိဳသင္း