ကိုယ္႔မွာ ေမာင္ေလးတေယာက္ ရွိခဲ႔ဖူးပါတယ္။ အသက္ တႏွစ္ပဲ ကိုယ္႔ထက္ငယ္တဲ႔ အထက္ေအာက္ပါ။ အခုေတာ႔ သူဆုံးသြားတာ ၇ႏွစ္ေတာင္ ရွိခဲ႔ပါၿပီ။ မေန႔ကေတာ႔ သူ႔ေမြးေန႔မို႔ သူ႔ကို သတိရၿပီး သူနဲ႔ ငယ္ငယ္က အေၾကာင္းေတြ ျပန္ေတြးမိပါတယ္။
အထက္ေအာက္ဆိုေတာ႔လဲ တျခားေမာင္ႏွမေတြထက္ ပိုပါတယ္။ ပုိလဲ ရင္းႏွီး၊ ပိုလဲ ရန္ျဖစ္ ခဲ႔ၾကတယ္ေလ။ ရန္ျဖစ္၊ ျပန္ခ်စ္ေပါ႔။ သူကလဲ အစ အေနာက္ အရမ္းသန္တယ္။ ကိုယ္႔ကိုဆို ခဏခဏ စ တာမို႔ စိတ္ဆိုးရတာလဲ ခဏခဏပါပဲ။
သူက ေမာင္ႏွမ ၅ေယာက္မွာ အငယ္ဆုံးလဲ ျဖစ္ျပန္၊ ေယာက်ာၤးေလးလဲ သူတေယာက္ပဲ ပါေတာ႔ အားလုံးရဲ႔ အခ်စ္ေတြ စုျပံဳၿပီး သူရတယ္ေလ။ ဒါကို အငယ္ဆိုၿပီး အေလွ်ာ႔မေပးပါဘူး။ (တကယ္ေတာ႔ အႀကီးက ေလွ်ာ႔ေပးရတာပါ၊ ကိုယ္ကေတာ႔ သူေလွ်ာ႔ေပးေစခ်င္လို႔ ေျပာင္းေရးလိုက္ၿပီ။)
ကေလးတုန္းကေတာ႔ အေဖတို႔အေမတို႔ သူ႔ကို ဆူတဲ႔အခ်ိန္ဆို ကိုယ္က ဘာေျပာေကာင္းမလဲ၊ တံျမက္စည္းေတြလွည္း၊ ေရေတြ ေျပးခပ္ေပး၊ ဆန္ေတြ စပါးလုံး ကူေရြးေပး၊ ကန္စြန္းရြက္ေတြ ကူသင္ နဲ႔ ရွဳပ္ရွပ္ခတ္ေနတာ။ တေယာက္ကို ဆူလိုက္ရင္ တေယာက္က အလိုလို လိမ္မာသြားေရာ။ အဲဒါကို မိဘေတြက ရိပ္မိၿပီး ျပံဳးၾကတယ္ေလ။
အဲဒီေတာ႔ အခ်င္းခ်င္း မသင္႔မျမတ္ျဖစ္ၾကၿပီဆိုရင္ အေမက ခဏေန ျပန္တည္႔သြားလိမ္႔မယ္ ဆိုၿပီး ဘာသိဘာသာ ေနတတ္ေပမယ္႔ အေဖကေတာ႔ မရပါဘူး။ ရန္ျဖစ္တဲ႔ ႏွစ္ေယာက္ကို အတင္းလက္ဆြဲၿပီး ျပန္ေခၚခိုင္းပါတယ္။
ကိုယ္တို႔ကလဲ အခုပဲ ရန္ျဖစ္ၿပီး ေျပာခ်င္တာေတြ ေျပာပစ္ထားတာ၊ ခဏေနေတာ႔ ဟီးဟီး ဟီးဟီးနဲ႔ ဘယ္လက္ဆြဲ ႏွဳတ္ဆက္ခ်င္ပါ႔မလဲ။ ဒါေပမဲ႔ အေဖကေတာ႔ လက္မခံပါဘူး။ ေပ်ာ္ရႊင္စြာ ခ်စ္ခင္ညီညြတ္သြားၾကေလသတည္းဆိုတဲ႔ happy ending ကို ေတာ္ေတာ္ သေဘာက်ပုံပါပဲ။
“ကဲ သမီးက ဒီဖက္ကိုလာ၊ ေမာင္ေလးကို ေတာင္းပန္လိုက္၊ မမခ်ိဳ ေနာက္တခါ ေမာင္ေလး စိတ္ဆိုးေအာင္ မလုပ္ေတာ႔ပါဘူးလို႔။ ကဲ သားကလဲ ေတာင္းပန္လိုက္၊ ေမာင္ေလးလဲ ေနာက္ မမခ်ိဳ မၾကိဳက္တာ မစ ေတာ႔ပါဘူး လို႔..”
အေဖက ေျပာရမဲ႔စကား၊ ေတာင္းပန္ရမဲ႔ စကားကို ေရွ႔က တိုင္ ေပးေနတာပါ။ ႏွစ္ေယာက္စလုံး ခပ္ေပေပပဲ၊ မေျပာေသးဘူး။ ေစြေစာင္းၿပီးေတာင္ ၾကည္႔ေနလိုက္ေသး။ ဒါေပမဲ႔လည္း ဒိုင္သူႀကီးက ဇြတ္ပဲ။ မေျပာမခ်င္း၊ မေတာင္းပန္မခ်င္း လက္ဆြဲထားတာ မလႊတ္ပါဘူး။
ကဲ ကဲ ဒါဆိုလဲ ၾကာတယ္ကြာ၊ ေတာင္းပန္လိုက္ပါေတာ႔မယ္ ဆိုၿပီး စိတ္မရွည္သူပီပီ အေဖတိုင္ေပးသလို လိုက္ေျပာလိုက္ရတယ္။ အဲဒီေတာ႔ သူကလဲ ျပန္ေတာင္းပန္ပါတယ္။ ၿပီးေတာ႔မွ အေဖ႔ကို ကြယ္ၿပီး လက္သီးက ဆုပ္ျပလိုက္ေသးတာ။
ဒီလိုနဲ႔ ႀကီးလာေတာ႔ ကိုယ္တို႔လဲ ရန္မျဖစ္ၾကေတာ႔ပါဘူး။ သူဆုံးသြားတဲ႔အထိပါပဲ။ အေဖလဲ ေစ႔စပ္ေဆြးေႏြးစရာ မလိုေတာ႔ဘူး လို႔ ထင္လိုက္တာ၊ အေဖ႔ happy ending နဲ႔ အခ်င္းခ်င္း ညီညြတ္ေစခ်င္တဲ႔ စိတ္ႀကီးက လားလားမွ မေပ်ာက္ေသးတာကို ဒီကဗ်ာေလး ဖတ္လိုက္ေတာ႔ သြားေတြ႔ရတယ္ေလ။
၂၀၀၂ က ဂ်ပန္ နဲ႔ ကိုးရီးယားက ေပါင္းထုတ္တဲ႔ ခြပ္ေဒါင္းအလံေခၚရာသို႔ ကဗ်ာစာအုပ္ ထဲမွာလဲ ပုံႏွိပ္ေဖာ္ျပခဲ႔ဖူးပါတယ္။ ကဗ်ာေလးကို ဖတ္ၾကည္႔ဖို႔ ကိုယ္ခ်စ္ခင္သူေတြကို မွ်ေ၀လိုက္ပါတယ္။ ၈ေလးလုံး အႏွစ္ ၂၀ အမွတ္တရပါ။
ဘယ္က ရဲေဘာ္လဲ
သူ႔မယုံရ ကိုယ္႔မယုံရနဲ႔
သံသယေတြ ပိုကဲ
ဟုိတစ သည္တစ ျပိဳကြဲ
ဘယ္က ရဲေဘာ္ ျဖစ္မွာလဲ။
တီးတိုးတီးတိုး
သဖန္းပိုး
ကြယ္ရာတမ်ိဳး ေရွ႔တမ်ိဳး
ေျခထိုးမေတာ္ ေခ်ာ္လို႔လဲ
ဘယ္က ရဲေဘာ္ ျဖစ္မွာလဲ။
ေနရာပိုင္မွဳ အျပိဳင္လု
လူထုအတြက္ ျပည္႔အတြက္ တဲ႔
အရွက္ကနဲ ေသြးကခြဲ
ဘယ္က ရဲေဘာ္ ျဖစ္မွာလဲ။
ေျခပုန္းခုတ္လို႔ ဂုပ္ေပၚတက္
မ်က္ႏွာႏွစ္ဖက္ လွ်ာႏွစ္ခြ
ႏွစ္ဖက္လႊနဲ႔ သပ္လွ်ိဳခြဲ
ဘယ္က ရဲေဘာ္ ျဖစ္မွာလဲ။
တင္မိုး
၁၆၊ ၃၊ ၂၀၀၀
ျပန္ေခၚၿပီးမွ ကြယ္ရာမွာ လက္သီးေတာ႔ ဆုပ္မျပနဲ႔ေပါ႔ ေနာ..။
မိုးခ်ိဳသင္း
ဆရာႀကီးဆီက အႏုပညာဗီဇက သူ႔သမီးဆီမွာ အေမြအျဖစ္ က်န္ရစ္ခဲ့တယ္ဆုိတာ အရင္တင္ထားတဲ့ ပုိ႔စ္ေတြကုိ ဖတ္ၾကည့္ရင္သိသာႏုိင္ပါတယ္။ မမုိးခ်ဳိသင္းေရးတဲ့ ပုိ႔စ္ေတြမွာ (အခ်က္မ်ားစြာျဖင့္…လမ္းေပ်ာက္ေျမပုံ…. စတဲ့ပုိ႔စ္ေတြမွာ) ဟာသလည္းပါ၊ လူသဘာ၀လည္း ေပၚလြင္။ အေထ႔အခ်ိတ္ကေလးေတြကလည္း သူ႕ေနရာနဲ႔သူ ဆုိေတာ့…. က်ေနာ္တုိ႔ ျမန္မာစာေပေလာကအတြက္၊ ျမန္မာဘေလာ့ဂါေလာကအတြက္၊ ျမန္မာျပည္အတြက္ တအားတက္စရာပါဘဲ။ က်ေနာ့္ ဘေလာ့ဂ္မွာ လင့္ခ်ိတ္ထားလုိက္ပါၿပီ။
ReplyDeleteမ ဆီကျပန္သြားရင္ တခုခုေတာ့ ရသြားတာပဲ… စာေလးနဲ ့ကဗ်ာေလးက ေပးလိုက္တဲ့ သင္ခန္းစာေတြကို သယ္ျပီးျပန္သြားျပီ… ေရွးကထက္ ပိုခ်စ္ၾကစို ့လား မ ေရ…
ReplyDeleteအႏုပညာေျမာက္စြာ စာဖတ္သူကို လုိရာသို ့ဆြဲေဆာင္ေခၚယူသြားႏိုင္ေသာ အမေရ link ခ်ိတ္မယ္ေနာ္ :)
ReplyDeleteအမေရးတာေတြက ဖတ္လုိ႔ေကာင္းလည္း မွတ္လို႔ေကာင္းလည္း တယ္…
ReplyDeleteရဲေဘာ္အျဖစ္ လာမိတ္ဖဲြ႔ပါတယ္. :)
မမိုးခ်ဳပ္.. အဲ.. အဲ မမိုးခ်ိဳ
ReplyDeleteခ်ိဳပ္ခ်ိဳးနဲ႕ဂ်ာ .. ကြ်န္ေတာ္တို႔ရဲ့ ေပ်ာက္ဆံုးေနတဲ့အေပ်ာ္
စိတ္ေတြကို တခါတေလလည္း ေပါ့ေပါ့ပါးပါးျဖစ္ေအာင္
ထြက္ေပါက္ေပးရတာေပါ့ေလ..
မမိုးခ်ိဳရဲ့ ထမင္းသိုးဟင္းသိုးဟာ ကြ်န္ေတာ္တို႔ရဲ့ စိတ္
ခြန္အားတခုပါပဲေလ..ဒါေၾကာင့္ မသိုးထမင္း မသိုးဟင္း
ပါ ေနာ္..
ခင္မင္စြာျဖင့္
သင့္ရဲေဘာ္
အမေရ.. ေမာင္ႏွမဆိုတာ ရန္ျဖစ္လိုက္ျပန္ခ်စ္လိုက္ပဲေလ..။
ReplyDeleteငယ္တုန္းက မိဘေတြက ရန္ျဖစ္ပီဆိုရင္ သူမ်ားေမာင္ႏွမေတြ ရန္မျဖစ္တာကို ျပပီး ဆူၾကတယ္ေနာ္။ အမွန္က ရန္ျဖစ္မွ ပိုတည့္တာ ပိုခ်စ္တာ သူတို့သိၾကဘူးေနာ္။
ရန္မျဖစ္တဲ့ ေမာင္ႏွမေတြက ရန္ျဖစ္တဲ့ ေမာင္ႏွမေတြထက္ အိမ္ေထာင္က်ပီးရင္ ေသြးကြဲၾကတာ ပိုမ်ား သလိုပဲေနာ္.. အမ..ဟုတ္လားဟင္။ ပို့စ္နဲ့ လဲ မဆိုင္ဘူး..။ လာေမးမိတယ္. ဟီး
အမ ကဗ်ာေလးနဲ့ေပါင္းစပ္ထားတဲ့ အမရဲ့ အေရးအသား အေတြးစေလးေတြက... ထိမိေျပာင္ေျမာက္တယ္။
ေလးစားလ်က္
ေဟး---ႀကိဳက္ၿပီ။ တို ့စရာေလးေတြ ငပိရည္မပါလဲ တို့ပစ္လိုက္စမ္းပါ။ ကိုမိုး
ReplyDeleteမမိုးခ်ိဳသင္းေရ ႏွစ္သက္စြာဖတ္သြားပါတယ္။ ဒီလို ပါးပါးေလးနဲ႕ ဆြဲေဆာင္မႈ ရွိတဲ့ အေရးအသားမ်ိဳးကို အရမ္းသေဘာက်ပါတယ္။
ReplyDeleteDear Ma Moe Cho Thin and Others,
ReplyDeleteDoes anybody have the song "Let yae ta pyin htee"? If you're worried about copyright, please point me to the album and the place where I can buy it. Thanks.
MT
မမိုးခ်ဳိ
ReplyDeleteစာေတြျပန္ဖတ္ရတာ အမ်ားႀကီး၀မ္းသာပါတယ္။
ဆက္ၿပီး မ်ားမ်ားေရးႏိုင္ပါေစ။
ေက်ာ္ေက်ာ္သိန္း
အမ ဘယ္အခ်ိန္ေတြ ပို႔စ္အသစ္တင္တတ္လဲေတာ့ မသိဘူး။ က်ေနာ္ေတာ့ အလုပ္ကျပန္ေရာက္တာနဲ႔ ဒီကုိ လာဖတ္ေနၿပီ။ အေရးအသားက အတုယူစရာ ေကာင္းလြန္းလို႔ပါ။ ပန္ဒိုရာ ေျပာသြားသလိုပဲ၊ ပါးပါးေလးနဲ႔ ဆြဲေဆာင္သြားတာ လိုရင္းကို ဒက္ထိကနဲပဲ။ အမ ဒီဘေလာ့ဂ္ ေလာကထဲကို ေရာက္လာတာ အရမ္းအားတက္ရပါတယ္။ ဒီမွာ အမ ပို႔စ္ေတြ တင္တဲ့အျပင္ အားလပ္တဲ့အခ်ိန္ ဘေလာ့ဂ္ေတြ လိုက္ဖတ္ျဖစ္တဲ့အခါ က်ေနာ့္ဆီမွာ လာဖတ္ျဖစ္လုိ႔ အျမင္မေတာ္တာေတြ က်ေနာ္ ေရးမိ၊ျပဳမိတာေတြ ရိွရင္ ဆုံးမေထာက္ျပပါလို႔ ေတာင္းဆိုပါတယ္။
ReplyDeleteႏွစ္ႏွစ္ဆယ္ ရွိၿပီဟ ႏွစ္ႏွစ္ဆယ္ရွိတာ တိုင္းျပည္ဓါးမေနာက္က်ေခြးျဖစ္တာ နအဖေၾကာင့္ခ်ည္းမဟုတ္ က်ဳပ္မ်ိဳး၀င္းေဇာ္တို႔လည္းပါတယ္ဗ်
ReplyDeleteအမေရ .. ညီမက အမရဲ့ ပို့စ္တုိင္းမွာ ဟာသေလးနဲ့ ကိုယ္ေတြ ့ၾကံဳရတာေလးေတြကို ရိုး၂ရွင္း၂နဲ့ေရးထားတာ ၾကိဳက္တယ္ ။ အထူးသျဖင့္ ခုလိုပို့စ္မွာ ေနာက္ဆံုးမွာ ေရးတဲ့အခ်က္ကေတာ့ ပု့ိစ္တခုလံုးရဲ့ ေသာ့ခ်က္လို ခံစားရတယ္ ။
ReplyDeleteေဟး ဒါမွ ငါတို့မမကြ
ReplyDeleteေကာင္းတာမွ အရမ္းပဲ သမီးေန့တိုင္းအားေပးေနမယ္ အခုလဲ အကုန္ဖတ္ျပီးျပီ အကုန္လံုးေကာင္းတယ္
မမေရ ရံုးက ဆင္းတာနဲ့ စာပဲေရးေနာ္
ဒါမွ ညစာေတြ မစားျဖစ္ပဲ အခ်ိဳေလ်ွာ့ေအာင္လို့
အင္း ဒါေပမဲ့ မမက ဟဲဟဲဟဲ
အရွက္ကနဲ ေသြးကခြဲ တဲ့ ဦးဂ်မ္းရဲ့ စကားလုံးက်စ္လစ္မႈနဲ႔ ထိေရာက္မႈကေတာ႔ စံၿပဳေလာက္ပါတယ္။ဆရာၿကီး သခင္ကိုယ္ေတာ္မိႈင္း အေၿကာင္း နဲ႔ ပတ္သက္လို႔ ဆရာေဇာ္ဂ်ီ ေရးခဲ႔တာေတြထက္ ကိုတင္မိုး ေရးခဲ႔တဲ႔ ကဗ်ာတစ္ပုဒ္ က ပိုထိေရာက္တယ္ လို႔ ဆရာေဇာ္ဂ်ီ ကိုယ္တိုင္ ခ်ီဳးက်ဴးတာ ခံရဖူးေၿကာင္း ဦးေလးတိုး(ဆရာဦးတိုးလွႈိင္) ေၿပာခဲ့တာ ၿပန္အမွတ္ရမိပါတယ္.....။
ReplyDeleteMyo Tint