Wednesday, March 4, 2009

လြဲတဲ႔အခါလဲ လြဲေပမေပါ႔

မတန္ခူးက လြမ္းတဲ႔ အလြဲမ်ား ဆိုၿပီး Tag ေတာ႔ ကိုယ္႔မလဲ ဘာေရးရမလဲ စဥ္းစားရတာေပါ႔။ ကိုယ္လဲ လြဲေတာ႔လြဲေနတာပါပဲ၊ ဒါေပမဲ႔ ကိုယ္႔အျဖစ္က လြဲလဲ လြဲမွန္းေတာင္ မသိေတာ႔ ခက္တယ္။ လြဲေနပါတယ္ဆိုမွ မွန္သားပဲ ထင္ေနသလိုေပါ႔ေလ။

ဒါနဲ႔ မတန္ခူးကို ဟုတ္ၿပီ ဟုတ္ရဲ႔ ေရးေပးမယ္လို႔ ေျပာၿပီးပါမွ အလြဲက ရွာမရဘူး။ ငါ ဘယ္မွာ လြဲဖူးလို႔လဲ ထင္ေသးတာကိုး။ ဒါနဲ႔ ဒီညေတာ႔ မေရးေသးဘူး အမေရ လို႔ ေျပာၿပီး ကိုယ္တို႔ အယ္လ္ေအကို အလုပ္ကိစၥနဲ႔ ေရာက္ေနတဲ႔ ဘေလာ႔ဂ္ေရးတဲ႔ ေရႊဂ်မ္းကို သြားေတြ႔မယ္ ဆုံးျဖတ္လိုက္တယ္။

ကိုယ္လဲ ဒီဘေလာ႔ဂ္ေလး လုပ္ျဖစ္မွ သူငယ္ခ်င္းေတြ တိုးလာလို႔ ၀မ္းသာေနတာ။ ဘေလာ႔ဂ္လုပ္မွ ခင္ရတဲ႔ မိတ္ေဆြေတြ ရွိေပမဲ႔ လူခ်င္းသာ ဘေလာ႔ဂ္ေပၚမွာ ခင္ေနတာ၊ ေတြ႔ဖူး ျမင္ဖူးၾကတာ မဟုတ္ဘူးေလ။ အရင္ကတည္းက မသိဘဲ မရင္းႏွီးဘဲ ဘေလာ႔ဂ္မွာသိၿပီးမွ အျပင္မွာ ေတြ႔ဖူးတာ ၃ေယာက္ပဲ ရွိေသးတယ္။

ပထမတေယာက္က Heart Museum တဲ႔။ မခင္ဦးေမက Heart Museum ရဲ႔ အေဖ ဆုံးတာမို႔ သတင္းသြားေမးပါအုံးလို႔ ရြာေဆာ္ႀကီး လုပ္ၿပီး link ေပးသြားလို႔ နာေရးသြားေမးတာ။ သူ႔ဘေလာ႔ဂ္ကို အရင္က မေရာက္ဖူးဘူး။ သတင္းေမးရင္း ေလွ်ာက္ၾကည္႔မိေတာ႔ တျမိဳ႔တည္းသားျဖစ္ေနလို႔ ဘာလုပ္ေပးရမလဲ ေမးမိတယ္။ သူကလဲ ရက္လည္ဆြမ္းသြတ္ ဖိတ္ပါတယ္ တဲ႔။ ဒါနဲ႔ နာေရးဆိုေတာ႔ ေရာက္ေအာင္ သြားမယ္ဆိုၿပီး သြားခဲ႔တယ္။

အဲဒီဘုန္းႀကီးေက်ာင္းကို ေရာက္ေတာ႔ တရားနာေတာ႔မဲ႔ အခ်ိန္။ ဘုန္းဘုန္းက ရင္းႏွီးၿပီးသား၊ ကိုယ္တို႔နဲ႔ ေဆြနီးမ်ိဳးစပ္ ဘႀကီးဘုန္းႀကီး။ ကိုယ္႔ကိုေတြ႔ေတာ႔ ေအာ္ အလွဴရွင္နဲ႔ အသိေတြလား၊ ဘယ္သူနဲ႔သိတာလဲ တဲ႔။ ေလာက၀တ္ ရုိးရုိး ေမးတာပါ။ ကိုယ္လဲ ဘုန္းဘုန္းကို ေၾကာင္ ၾကည္႔လို႔။ ပါးစပ္က ဟတ္ ဟတ္ နဲ႔ ေရွ႔ဆက္ မတက္ဘူး။ Heart Museum လို႔ ေျပာလိုက္ရမွာလား၊ သူ႔နံမည္ရင္းက ဘာလဲ၊ ဘာမွကို မသိ။

ကိုယ္႔ကို လိုက္ပို႔ေပးတဲ႔ ကိုယ္႔အမ်ိဳးသားကလဲ ကိုယ္႔အျဖစ္ကို ၾကည္႔ၿပီး ရုိးေနပုံပါပဲ။ ခပ္ေအးေအးပဲ ေနတယ္။ ကိုယ္တို႔ပုံက အလွဴရွင္ကို သိသလိုလိုလုပ္ၿပီး လာစားတဲ႔ သူေတြနဲ႔ တူေနပါၿပီ။ အဲဒီအခ်ိန္မွာ လူငယ္တေယာက္က ထ လာၿပီး အမ က်ေနာ္ပါ တဲ႔။ ေအး၊ ၀မ္းသာလိုက္တာဟယ္၊ အမလဲ လူမသိလို႔ ဒုကၡေရာက္ေနတာ တဲ႔။ နာေရးကို လာေမးတဲ႔သူက ေတြ႔ေတြ႔ခ်င္း ၀မ္းသာလိုက္တာဟယ္ ေျပာရတာေတာ႔ သိပ္မဟုတ္ေသးဘူး။ ဒါေပမဲ႔လဲ မတတ္ႏိုင္ေတာ႔ဘူးေလ။ ေနာက္ မိတ္ဆက္ၾကေတာ႔ သူက မႏၱေလး ဘူမိကတဲ႔။ ဘူမိကဆိုေတာ႔ ခင္မိၿပီေပါ႔။

ေနာက္တေယာက္ကေတာ႔ အကုိႀကီး ကိုေအာင္သာငယ္ေပါ႔။ အကို႔ကိုေတာ႔ အိမ္မွာ မိတ္ဆုံပြဲေလးလုပ္ေတာ႔ လာတက္တဲ႔မိတ္ေဆြေတြနဲ႔ အတူ လိုက္လာလို႔ ေတြ႔ရတာပါ။ အကိုကလဲ တျခား State က ေျပာင္းလာခါစ။ ကိုယ္က မီးဖိုထဲမွာ အျမည္းစိန္ လုပ္ေနတုန္း လာႏွဳတ္ဆက္တာ။ အကိုကလဲ ဘူမိေဗဒနဲ႔ပဲ ေက်ာင္းၿပီးတယ္ဆိုေတာ႔ တခါတည္း အကိုအရင္းလို ခင္သြားတယ္။ (အကိုက အဲဒီအေၾကာင္းကို သူ႔ဘေလာ႔ဂ္မွာ ေရးဖူးပါတယ္)

အခုတေယာက္ကေတာ႔ ေရႊဂ်မ္းေလ။ ရုံးဆင္းတာနဲ႔ ဂ်မ္းေပးထားတဲ႔ ဖုန္းနံပါတ္ကို ဆက္ေတာ႔ ဂ်မ္းက ၀မ္းသာလိုက္တာ အမေရ တဲ႔၊ အခုပဲ အစည္းအေ၀းၿပီးလို႔ ဟိုတယ္နားက Outlet Mall ကို သြားၾကည္႔မလို႔ လမ္းေလွ်ာက္ေနတယ္ တဲ႔။ ညက်ရင္ အေဒၚက ထမင္းလိုက္ေကၽြးမွာမို႔ သြားစားၿပီး ေတြ႔ၾကတာေပါ႔။ ဒီဖုန္းကိုပဲ ဆက္ေနာ္ တဲ႔။ ဒါနဲ႔ ကိုယ္ကလဲ ညက်ရင္ အမ လာေတြ႔မယ္ဆိုၿပီး စကားေလးဘာေလး ေျပာၿပီး ဖုန္းခ်လိုက္တယ္။

ညေရာက္ေတာ႔ သြားၾကေရာ ဆိုပါေတာ႔။ ဂ်မ္းလာတဲ႔ ျမိဳ႔ကေလးက ကိုယ္တို႔ေနရာနဲ႔ နည္းနည္း ေ၀းတယ္။ မိုင္ ၃၀ေလာက္ ထင္ပါရဲ႔။ အိမ္က စ ထြက္ကတည္းက ဖုန္းဆက္တာ ဂ်မ္းက မၾကားလို႔ ဖုန္းမကိုင္ဘူး။ ကိုယ္ကလဲ ေနာက္တခါေခၚရင္ ကိုင္မွာပါေလ ဆိုၿပီး စိတ္မပူဘူး။ လာမယ္လို႔ ညေနက ေျပာထားၿပီးသားပဲေလ။ ကားထဲမွာ သီခ်င္းေလးဆိုရင္း သြားတယ္။

ေတာ္ေတာ္ၾကာ ေမာင္းမိေတာ႔ ကိုယ္႔အမ်ိဳးသားက ေျပာတယ္၊ ေရာက္ခါနီးၿပီ ဖုန္းထပ္ဆက္ၾကည္႔ပါအုံး တဲ႔။ ဒါနဲ႔ ကိုယ္က ဖုန္းဆက္တယ္။ မကိုင္ဘူး။ ထပ္ဆက္တယ္။ မကိုင္ေသးဘူး။ ထပ္ဆက္တယ္။ မကိုင္ျပန္ဘူး။ အဲဒါမွ ဂြ ပဲ။

ကိုယ္သိတာက သူတည္းတာ Marriott Hotel ဆိုတာကိုပါ။ ကိုယ္လဲ လြယ္လြယ္ပဲ နီးေတာ႔မွ ဘယ္ Marriott လဲ လွမ္းေမးမယ္ေပါ႔၊ ၾကံထားတာ။ အခု သူဖုန္းမကိုင္ေတာ႔ ေခါင္းႀကီးၿပီ။ တျမိဳ႔လုံး ဟိုနားမွာလဲ Marriott ဒီနားမွာလဲ Marriott ကိုး။ ဖရီးေ၀းႀကီးေပၚမွာ ကားကလဲ ဆက္ေမာင္းေနတယ္၊ ဦးတည္ရာမဲ႔ ေပါ႔။

ေနာက္ေတာ႔ ကိုယ္လဲ ငယ္ငယ္က ဦးစံရွားဖတ္ခဲ႔တဲ႔ အရွိန္နဲ႔ ဖ်စ္ညွစ္ စဥ္းစားလိုက္တာ ညေနက ဂ်မ္း Mall ႀကီးဆီ လမ္းေလွ်ာက္သြားေနတယ္ ဆိုတာကိုး။ ဒါနဲ႔ အဲဒီ Mall ကို သြားေပေတာ႔လို႔ ဆရာႀကီး လုပ္လိုက္တယ္။ အဲဒီ Mall နဲ႔ လမ္းေလွ်ာက္သြားလို႔ရတဲ႔ အကြာအေ၀းေလာက္မွာ ရွိတဲ႔ Marriott ျဖစ္ရမယ္လို႔ အတပ္ေဟာ လိုက္တယ္။ Mall ေနရာကေတာ႔ ကိုယ္အပိုင္သိတာကိုး။

Mall ႀကီးကို ပတ္ၿပီး ဟုိတယ္ကို ရွာၾကတာ ေနာက္ဆုံးေတာ႔ ေတြ႔ၿပီေလ။ ဒါေပမဲ႔ သူ ဒီမွာ တည္းမတည္း ေသခ်ာေသးတာ မဟုတ္ဘူး။ ဂ်မ္းကိုလဲ အျပင္မွာ မျမင္ဖူးေတာ႔ ဘယ္လို လိုက္ရွာရမလဲ မသိဘူး။ ဖုန္းဆက္ၾကည္႔ေတာ႔လဲ မကိုင္ေသးဘူး။ ဒါနဲ႔ ဟိုတယ္ေရွ႔မွာ ညႀကီးမင္းႀကီး ေယာင္လည္လည္နဲ႔ လမ္းေလွ်ာက္ေနတယ္။ သူ သူ႔အေဒၚနဲ႔ ထမင္းသြားစားေနလို႔ ဆိုင္ထဲမွာ ဆူေနေတာ႔ မၾကားတာထင္တယ္လို႔ ေတြးေနတယ္။

ကိုယ္႔အမ်ိဳးသားက ေမးတယ္။ နံမည္ သိသလား တဲ႔။ ဂ်မ္းေလ..ေရႊဂ်မ္းေလ။ အဲဒါ နံမည္ရင္းလား တဲ႔။ မသိဘူးေလ။ သူက နံမည္ သိရင္ Hotel Reception ကို သြားေမးမလို႔ပါ။ ေနာက္ေတာ႔ သက္ျပင္းရွည္ႀကီး ခ်တယ္။ ကဲ ဒီေလာက္ထိ လာၿပီးမွေတာ႔ ဖုန္းသာရေအာင္ ဆက္ေပေတာ႔ တဲ႔။

ေနာက္ေတာ႔ ဂ်မ္းက ဖုန္းဆက္လာတယ္။ ထင္တဲ႔အတိုင္းပဲ။ ဆိုင္ထဲမွာဆိုေတာ႔ ဖုန္းသံကို မၾကားဘူး။ missed calls ၁၀ခုေလာက္ေတြ႔ေတာ႔ လန္႔သြားတာ တဲ႔။ ဒါနဲ႔ ဆုံခဲ႔ၾကတယ္ ဆိုပါေတာ႔။ ေတြ႔ၾကေတာ႔လဲ ေျပာလိုက္ၾက၊ ရီလိုက္ၾကနဲ႔။ ဘေလာ႔ဂ္က သူငယ္ခ်င္းေတြ အေၾကာင္း ေျပာၾကတာပါပဲ။ ခ်က္ခ်င္းပဲ ခင္သြားလိုက္တာ။ ည ၁၀နာရီေက်ာ္မွ ျပန္ခဲ႔တယ္။

ျပန္လာေတာ႔ ကိုယ္လုပ္ခ်င္တာ လုပ္ခဲ႔ရၿပီဆိုေတာ႔ ျပံဳးျပံဳး ျပံဳးျပံဳးနဲ႔။ တလြဲလုပ္ခဲ႔တာေတြလဲ ေမ႔သြားၿပီ။

တေလာကေတာ႔ ကိုယ္တို႔ မဂၤလာ ၁၃ႏွစ္ျပည္႔ အေၾကာင္း ပို႔စ္ေလး တပုဒ္ ေရးမိတယ္။ အဲဒီပို႔စ္ တင္လိုက္တာနဲ႔ မိတ္ေဆြေတြဆီက ဖုန္းေတြ လာပါတယ္။ ႏွဳတ္ဆက္ၾက ဘာညာေပါ႔။

Santa Rosa မွာေနတဲ႔ အကုိလို ခင္ရတဲ႔ အကိုႀကီးတေယာက္ကေတာ႔ ကိုယ္႔အမ်ိဳးသားဆီ ဆက္လာတယ္။ ျမန္မာျပည္မွာေတာ႔ အက်ဥ္းသားေတြ လႊတ္ကုန္ၿပီ တဲ႔။ မင္းကေတာ႔ ၁၃ ႏွစ္ တဲ႔။ ဒီတသက္ လြတ္မဲ႔ပုံ မျမင္ တဲ႔။ ငါတို႔ ဘန္ကီမြန္ ကို ေျပာေပးရအုံးမလား ဆိုပဲ။ ကိုယ္႔ကို သူက ျပန္ေျပာျပတာပါ။
အဲဒါ သူ႔ တသက္စာ အလြဲပဲ ဆိုပါေတာ႔ေလ…


မိုးခ်ိဳသင္း
at

45 comments:

  1. Ko OoMarch 4, 2009 at 11:27 PM

    က်ေနာ္တို႔ လာလည္သြားပါတယ္။ အျမဲေရာက္ပါတယ္။ ကိုယ့္ကိုကိုယ္ သိမ္ငယ္ေနလို႔ ဝင္ၿပီး ႏႈတ္မဆက္ရဲတာပါ။ အိမ္သာယာလို႔ ဧည့္သည္အလာမ်ားတဲ့အိမ္ဆိုေတာ့ မဝင္ရဲလို႔ပါ။ က်ေနာ္တို႔ဆီလာလည္ၿပီး အားေပးစကားေျပာသြား ႏႈတ္ဆက္သြားတဲ့အတြက္ အထူး (အထူး) ေက်းဇူးတင္ပါတယ္။ ေနာင္လည္း အျမဲဝင္ထြက္ႏိုင္ပါတယ္။

    ReplyDelete
  2. ZTMarch 4, 2009 at 11:34 PM

    ဟီးဟီး။ Online က သူငယ္ခ်င္းေတြ နဲ႕ ေတြ႕ရင္ ဒီလို ခ်ည္းပါပဲ။

    ReplyDelete
  3. ေရႊဂ်မ္းMarch 4, 2009 at 11:36 PM

    အမက ေရးေတာင္ ျပီးသြားျပီ။ ျမန္လုိက္တာ ဟိ။ ခုပဲ အိမ္ျပန္ေရာက္တယ္ အမ။ း)

    ReplyDelete
  4. ေရႊဂ်မ္းMarch 4, 2009 at 11:39 PM

    အမေရ.. ထပ္ဖတ္ျပီးမွ အမတုိ႕ ဖုန္းေတြဆက္တုန္းက လြဲတာကုိ အားနာလုိက္တာ။ ေတြ႕ျဖစ္ေအာင္ ၾကိဳးစားတာ အမတုိ႕ကုိ အရမ္းေက်းဇူးတင္တယ္.. ေနာ္။ း)

    ReplyDelete
  5. ATNMarch 4, 2009 at 11:43 PM

    ငါ့ညီမရယ္ လြဲျပီး ျပံဳးရတာ ဘယ္ေလာက္ ေပ်ာ္ဖို႕ ေကာင္းသလဲ... း)

    BTW - Heart Museum ကလည္း ေက်ာက္ခဲပဲ ဆိုေတာ့ ေက်ာက္ခဲဘေလာ္ဂါေတြ ဒီမွာ လာစုေနတာေပါ့... း)

    ReplyDelete
  6. MANORHARYMarch 5, 2009 at 12:03 AM

    လြဲေပမယ့္ ေပ်ာ္ရတယ္ေလ
    း) ခ်ိဳသင္းေရ လင့္ၿပန္တင္ထားၿပီ

    ReplyDelete
  7. ksanchaungMarch 5, 2009 at 12:18 AM

    ဂလုိဘယ္လိုက္ေဇးရွင္း ဆိုလားပဲ။ ကၽြန္ေတာ္ကေတာ့ ဒီတသက္ေရာက္ဖုိ႔ မလြယ္ေတာ့ဘူး။ အုိဘားမားက အလည္ေခၚရင္ေတာင္ ခရီးစရိတ္မတတ္ႏုိင္လို႔ စဥ္းစားရမယ္။ အစ္မတုိ႔ပဲ လာခဲ့ၾကေတာ့။

    ReplyDelete
  8. ဦးဂင္ႀကီးMarch 5, 2009 at 1:18 AM

    မမိုးခ်ိဳေရ လြဲေပမဲ့ စိတ္ေစတနာအမွန္နဲ႕လြဲေတာ့ ၿပံဳးစရာ ခင္စရာေလးေတြေတာင္ျဖစ္ေသးတယ္ေနာ္..။ ဘေလာ့ဂါေတြဆိုတာေလတူလို႕ခင္မိရင္ ေတာ္ေတာ္ခင္တတ္ၾကတာဗ်...။

    ReplyDelete
  9. မမသီရိMarch 5, 2009 at 1:58 AM

    ေရႊဂ်မ္း ကယ္ေပလို႕..
    ညီမ ခ်ိဳသင္း လြဲလို႕ ရတာ..း)..
    ႏို႕မို႕ ပို႕စ္ အသစ္ဖတ္ခ်င္မွ ဖတ္ရအုံးမွာ..း)...

    ReplyDelete
  10. Thandar LwinMarch 5, 2009 at 3:02 AM

    Dear A Ma,

    I love you, also your blog.
    I love sayarkyi Tin Moe also his poems.

    ReplyDelete
  11. လင္းMarch 5, 2009 at 3:03 AM

    ဟင္း မနာလိုပါဘူးဆိုမွ ၾကြားျပန္ျပီေနာ္။ သူတို ့ပဲ ေတြ ့ၾကပါ။ ေတြ ့ၾကပါ ။ လြဲမွာေပါ့ မနာလိုလို ့ ဒီဘက္ကေန ရွာမေတြ ့ပါေစနဲ ့လို ့ထိုင္ဆုေတာင္းေနတာကိုး ဟီးဟီး

    ReplyDelete
  12. လင္းMarch 5, 2009 at 3:03 AM

    ဟင္း မနာလိုပါဘူးဆိုမွ ၾကြားျပန္ျပီေနာ္။ သူတို ့ပဲ ေတြ ့ၾကပါ။ ေတြ ့ၾကပါ ။ လြဲမွာေပါ့ မနာလိုလို ့ ဒီဘက္ကေန ရွာမေတြ ့ပါေစနဲ ့လို ့ထိုင္ဆုေတာင္းေနတာကိုး ဟီးဟီး

    ReplyDelete
  13. AnonymousMarch 5, 2009 at 3:33 AM

    လာလည္ပါတယ္အမေရ..

    ReplyDelete
  14. May Sithu AungMarch 5, 2009 at 4:20 AM

    နည္းနည္းေလးေတာ့လြဲေနတယ္၊ လြဲလြဲေလးပဲေကာင္းပါတယ္။........................................................................................................
    အမ ကုိေက်ာ့္အတြက္ ဓါတ္ပုံအိုးေလးေတြ
    လုပ္တဲ့အေၾကာင္းေရးပါလားလုိ ့။ အခုအဲဒီအုိးေတြဘယ္မွာထားခဲ့လဲ။
    မိပ။

    ReplyDelete
  15. သက္ေဝMarch 5, 2009 at 4:37 AM

    ျပံဳးျပံဳး ျပံဳးျပံဳးနဲ႔ ဖတ္သြားပါတယ္...
    တသက္စာ အလြဲကေတာ့လား...
    လြဲခ်င္တဲ့သူတိုင္း လြဲၾကရတာ မွတ္လို႕...
    လြဲဖို႕ ကံပါတဲ့သူေတြသာ လြဲၾကရတာပါလို႕ ေျပာလိုက္ပါေလ...

    ReplyDelete
  16. :PMarch 5, 2009 at 5:38 AM

    This comment has been removed by the author.

    ReplyDelete
  17. :PMarch 5, 2009 at 5:39 AM

    ဖတ္ရင္းနဲ႕ ျပံဳးရတယ္...လြဲေနက်ဆို မလြဲရင္ တစ္ခုခုလိုေနသလိုပဲ အစ္မရဲ႕..။
    ညီမက လွ်ပ္ျပာျပာဆိုေတာ့ တစ္ခုခုလြတ္မက်ေသးတဲ့ေန႕၊
    ခလုတ္မတိုက္မိေသးတဲ့ေန႕ေတြမွာ စိတ္ထဲတကယ္ ေတြးမိတာက "ငါ ဒီေန႕ဘာမွ မျဖစ္ေသးပါလား"လို႕။
    p.s ေရးေနရင္းကို သတ္ပံုမွားလို႕ အေပၚေကာမန္႔ ဖ်က္လိုက္ရတယ္.. :P:P

    ReplyDelete
  18. Phyo EvergreenMarch 5, 2009 at 6:02 AM

    အန္တီခ်ိဳေရ လြဲလိုက္တဲ့အလြဲ.. အလြဲေလးေတြကိုကဖတ္လို႔ကိုေကာင္းေနတာပါ..။

    ReplyDelete
  19. တန္ခူးMarch 5, 2009 at 6:18 AM

    ခ်ိဳသင္းေရ… ခ်စ္စရာအလဲြေလးေတြ ရင္းနွီးတဲ့အလြဲေလးေတြ ေဖာ္ေရြတဲ့အလြဲေလးေတြေပါ့… အမကေတာ့ ဘေလာ့ဂ္ကသူေတြကို အရင္ရင္းနွီးလက္စသူေတြကလဲြလို ့ မျမင္ဖူးေသးဘူး… ဒီကို လာလည္ျဖစ္ရင္ ၾကိဳအေၾကာင္းၾကားေနာ္… မလြဲေအာင္ ၾကိဳစီစဥ္ထားေပးမယ္… အင္း… တသက္စာအလြဲကလား… သူလဲအတူတူ ကိုယ္လဲအတူတူဆိုေတာ့ ေက်ျပီေပါ့ေနာ္… အဲဒီအလြဲေလးကေတာ့ ရင္ခုန္စရာအလဲြေလးေပါ့… တခုတ္တရ လွလွပပေလး ေရးေပးတာ ေက်းဇူးပါညီမေရ…

    ReplyDelete
  20. UnknownMarch 5, 2009 at 6:20 AM

    ဟီး.. ဟီး မမလြဲတာကလည္း ရီစရာၾကီး....

    ReplyDelete
  21. AnonymousMarch 5, 2009 at 6:26 AM

    အင္း... လႊဲတဲ႔အခါလည္းလႊဲေပမွာေပါ႕...။ စာအေရးအသားေတြကုိ ႀကိဳက္လုိ႔ လာလာဖတ္ျဖစ္ပါတယ္၊ ကြန္မန္႔မေရးသြားတာဘဲရွိတယ္၊

    ReplyDelete
  22. kayMarch 5, 2009 at 6:26 AM

    ထံုးစံ အတိုင္း တဟိဟိ နဲ႕ဖတ္ေနရတယ္။
    ေနအံုး..ေရႊဂ်မ္းတို႕..ဟတ္ဟတ္ တို႕.. မနာလိုဘူး။
    ေက်ာက္ခဲေတြလည္း..အေမရိက လာလည္မွ အကုန္ ေက်ာပိုးအိတ္ထဲ ေကာက္ထဲ့ ျပစ္လိုက္မယ္။ အေတာ္ေပါတဲ့ ေက်ာက္ခဲေတြ.. း))

    ReplyDelete
  23. အိျႏၵာMarch 5, 2009 at 6:39 AM

    အစ္မခ်ိဳသင္းေရ....

    တစ္သက္စာအလြဲမ်ားက အလြဲေကာင္းပဲေနာ္....

    ဒီလိုပဲ ဟိုလြဲလြဲဒီမွားမွားေလးေတြဆိုေတာ့ အပ်င္းေျပတာေပါ့

    ႏွစ္ေယာက္တည္း..
    ရယ္ရယ္..ေမာေမာ...ေပါ့ေပါ့..ပါးပါး...

    ((( ဟင္း......အားက်ရပါလား..ေနာ္...)))

    ReplyDelete
  24. khin oo mayMarch 5, 2009 at 6:58 AM

    အလြဲက ရွာမရဘူးတဲ႕။
    ရယ္ရတယ္ေဟ႕ ၿဗဲ

    ReplyDelete
  25. PAUKMarch 5, 2009 at 7:26 AM

    ဖတ္ေနရင္းနဲ႔..ရင္တထိပ္ထိပ္
    ဂ်မ္းနဲ႔မွေတြ႔ပါ့မလားလို႔...
    အကယ္လို႔ မေတြ႔ခဲ့ရင္...ကိုေက်ာ္၀ဏၥက
    ဆူမွာလား..တဲ့
    ဟီဟိ

    ReplyDelete
  26. မီယာMarch 5, 2009 at 3:01 PM

    ေတြ႔ခ်င္ေဇာနဲ႔ နံမည္ အရင္းေတာင္ မေမးလုိက္မိတာ အဆူမခံရဘူးလား... ေတာ္ေသးတာေပါ့ ေတြ႔သြားလုိ႔... ကုိေက်ာ္၀ဏၰ အတြက္ တသက္စာ အလြဲကေတာ့ ကံထူးလြန္းလုိ႔ပါလုိ႔ ေျပာလုိက္ပါ မခ်ိဳသင္းေရ...

    ReplyDelete
  27. JuneOneMarch 5, 2009 at 4:14 PM

    မမေရ လာလည္သြားတယ္ေနာ္။

    ReplyDelete
  28. ပံုရိပ္ / Pon YateMarch 5, 2009 at 4:36 PM

    မခ်ဳိသင္း ဘေလာက္မိတ္ေဆြေတြနဲ႔ ေတြ႕ရတာ ေပ်ာ္စရာႀကီး။ ကုိေက်ာ္၀ဏၰက ျပန္မေျပာဘူးလား။ ဒါငါ့ဘ၀မွာ အေကာင္းဆုံး အလြဲလုိ႔။

    ReplyDelete
  29. ကလိုေစးထူးMarch 5, 2009 at 6:49 PM

    က်ေနာ္ေတာ့ မခ်ိဳသင္းကို အျပင္မွာေတြ႔ခြင့္ရဖို႔ဆိုရင္ မိုင္ေထာင္ခ်ီခရီးႏွင္ရမယ့္ သေဘာရိွတယ္။ :)

    ReplyDelete
  30. JulyDreamMarch 5, 2009 at 8:48 PM

    ဂ်မ္းကို ဂ်မ္းတံုးခုၿပီး ေတြ႕လုိက္ရတယ္ေပါ့။

    ReplyDelete
  31. ကိုရင္ေနာ္ခင္ေလးငယ္March 5, 2009 at 9:23 PM

    ေပ်ာ္စရာ အလြဲေလးေတြ ဖတ္ရင္းၿပံဳးမိတယ္..
    ၁၃ ႏွစ္တဲ႔.. မထူးဘူးအမေရ.. တသက္တကၽြန္း တခါတည္းခ်ထားလိုက္.. ဟီးးး

    ခင္မင္ေလးစား ခ်စ္ျခင္းမ်ားျဖင့္

    ReplyDelete
  32. Kaung Kin KoMarch 5, 2009 at 10:20 PM

    အလြဲေလးေတြ၊ မိတ္ေဆြေတြ ဆံုေတြ ့ၾကတာေတြကုိ ဖတ္ျပီး စိတ္ၾကည္ႏူးသြားတယ္အစ္မ။ း-)

    ReplyDelete
  33. AnonymousMarch 5, 2009 at 11:34 PM

    အမေရ ျမန္ျမန္နဲ႕ မ်ားမ်ားတဲ့လားဗ်ာ။ ရက္စက္ပါေပ့

    ReplyDelete
  34. Mr.PuMarch 6, 2009 at 12:40 AM

    စာအေရးအသားေကာင္းတယ္။ ခုမွဖတ္ဖူးတာပါ။

    ReplyDelete
  35. ဇနိMarch 6, 2009 at 3:34 AM

    အမက Heart Museum ေရႊဂ်မ္း ဆိုတဲ့ နစ္ခ္နိမ္းေတြေျပာလို႔ ေျပာရဦးမယ္ အခုက်ေနာ္တို႔လည္း နာမည္အရင္းေတြကိုေတာင္ တခါတေလ မေခၚျဖစ္ေတာ့ဘူးဗ် မဇနိေရ ကိုဇနိေရပဲ ေခၚေနၾကေတာ့တာ

    ReplyDelete
  36. သီဟသစ္March 6, 2009 at 4:24 AM

    မမခ်ဳိသင္းေရ,
    အစ္မစာေတြ ဖတ္ျပီးရင္ တစ္ခုခုေတာ့ ရင္ထဲမွာ က်န္ခဲ့သလုိပဲ။
    စာေတြ အမ်ားၾကီး ေရးႏုိင္ပါေစ။
    ကုိေက်ာ့္ကုိလည္း ၁၃ ႏွစ္ၾကာ သည္းခံနည္း မမခ်ဳိသင္းကုိ ေျပာျပခုိင္းျပီး ေရးေပးပါလုိ႔။

    ReplyDelete
  37. သစ္နက္ဆူးMarch 6, 2009 at 5:13 AM

    မမိုးေရ...
    လြဲသာရဲရဲ ဆက္လြဲပါ...
    ေမာင္ႏွမရင္းစိတ္နဲ ့ေျပာရမယ္ဆိုရင္ေတာ့
    အဲလို လြဲတာေလးေတြနဲ ့ ျဖဴျဖဴထံုထံုေလးျဖစ္ေနတာက
    ခ်စ္စရာေကာင္းလြန္းလို ့ အျမဲဖတ္ျပီး ပိုခင္မိတာ...။
    း)
    ခက္ဆစ္ဖြင့္ဆိုခ်က္=
    ျဖဴျဖဴ= သေဘာထားျဖဴစင္ေသာ
    ထံုထံု= ( ေျပာရမွာ အားနာတယ္..ကိုယ့္ဟာကိုသိ)

    ReplyDelete
  38. MrDBAMarch 6, 2009 at 5:37 PM

    အလြဲေလးဖတ္သြားတယ္ မခ်ိဳသင္း

    ReplyDelete
  39. Life is for SuccessMarch 6, 2009 at 6:21 PM

    Ma Gyi moe,

    Today i read your old article about your house in rgn.After i reading this article, i understand that we cannot get this kind of help and friendship can not get outside of our country. Also more n and more miss to my home....

    with rgrds

    ReplyDelete
  40. ေဆာင္းယြန္းလMarch 6, 2009 at 11:00 PM

    မခ်ိဳသင္းရဲ့ လြဲပံုလြဲနည္းမ်ားဆိုၿပီး စာအုပ္တအုပ္ေလာက္ ထုတ္ပါလား...
    ေပ်ာ္စရာ အလြဲေလးေတြေပါ့

    ReplyDelete
  41. nu-sanMarch 7, 2009 at 1:54 AM

    အမရဲ႕ အလြဲေတြ ဖတ္ရတာ ေပ်ာ္စရာၾကီး.. :D နာမည္အရင္းေတြလည္း မသိၾကေတာ့ ေတာ္ေတာ္ေတာ့ ရီရမယ္..အမကုိ ရတာ ကိုေက်ာ္၀ဏၰက ကံေကာင္းတာပါေနာ္.. ဟိ..ဟိ.. :P

    ReplyDelete
  42. ေမ့သမီးMarch 7, 2009 at 7:53 PM

    အစ္မ တကယ္ပဲ အစ္ကို႕ဘ၀က လြဲသြားတာလားဟင္။ :P

    ReplyDelete
  43. UnknownMarch 8, 2009 at 10:45 AM

    ေပ်ာ္စရာအလြဲေလးေတြပါ။
    ..ေမေအာင္

    ReplyDelete
  44. မီယာMarch 8, 2009 at 5:52 PM

    အမေရ အလုပ္ရႈပ္ေနတာ နားလည္ပါတယ္.. မာမားအတြက္လည္း ၀ုိင္းဆုေတာင္းေပးေနပါတယ္.. အမတုိ႔ က အရမ္းေတာ္ၾကတယ္ေနာ္.. ေကာင္းႀကီးေတြ အမ်ားႀကီး ရဦးမွာ... အလုပ္ရႈပ္လည္း ခဏနားပါ.. ဘေလာ့ေတာ့ မပိတ္ပါနဲ႔ အခုေတာင္ နံမည္ေျပာင္ေတြ ေခၚရင္းတြင္တဲ့ အေၾကာင္း အမေရးထားတာ ဖတ္ၿပီး ရီေနတာ... အမစာေတြ ဖတ္ၿပီး လူေတြ အမ်ားႀကီး အတြက ္ရသ မ်ိဳးစုံ ခံစားမႈေပးႏုိင္တာ ေတာ္ရုံလူမလုပ္ႏုိင္ပါဘူး အမရယ္။ အီးေမး မသိလုိ႔ ထပ္မန္႔လုိက္တာ။

    ReplyDelete
  45. AnonymousMarch 14, 2009 at 5:51 PM

    ဟားးးးဟားးးးးး အမရဲ႕ ဘာေၿဖရမွန္း မသိဘဲ အူေႀကာင္ေႀကာင္ၿဖစ္ေနတဲ့ မ်က္ႏွာေလးကို ၿမင္ေနတုန္းဗ်။
    ဟီးးး...ေတြးႀကည့္ရင္ေပ်ာ္စရာႀကီး.... မေရႊဂ်မ္း LAလာတာေတာ့ မသိလိုက္ဖူး။ အမေၿပာမွသိရတယ္။
    ကိုေအာင္သာငယ္ေတာ့ သိတယ္ဗ်။ မဆံုေတာ့ မဆံုဖူးေသးဘူး။

    ReplyDelete

အမွတ္တရ ေရးခဲ့မလား ...
သိမ္းထားခ်င္လို႔ ။