မထူးတဲ႔ တေန႔

ကိုယ္အခု စာေရးဖို႔ ႀကိဳးစားေနပါတယ္။ က်န္တဲ႔အခ်ိန္ေတြမွာ စိတ္ပါလို႔ ေရးခ်င္ေရး၊ မေရးခ်င္ေန ကိစၥမရွိေပမဲ႔ အခုေတာ႔ ေရးမွကို ျဖစ္ေတာ႔မယ္။ အိုးကေလး ပို႔စ္ကို ထိပ္ဆုံးႀကီးမွာ ရွိေနတာ အျမန္ေပ်ာက္ေအာင္ လုပ္မွ ျဖစ္ေတာ႔မယ္။

ျဖစ္ပုံက ကိုယ္ေျပာခ်င္တာ ဒါ ဆိုရင္ လူေတြက တျခားကိစၥကို နားလည္ သြားတတ္ၾကလို႔ပါ။ ကိုယ္ကပဲ စာေရးမတတ္လို႔လား မသိ၊ တကယ္က ကိုယ္ေရးခဲ႔တာ ရုိးရုိးပါေလ။ ကိုယ္ အိုးလွလွေလးေတြ လက္ေဆာ႔ လုပ္မိတဲ႔အေၾကာင္း ေရးထားတာ မဟုတ္ဘူးလား။

ဒါေပမဲ႔ တခ်ိဳ႔စာဖတ္သူေတြ နားလည္သြားတာက ကိုယ္က လူဆိုးႀကီး လုံးလုံး ျဖစ္ေနပါၿပီ။ ကိုယ္႔အမ်ိဳးသားမွာ သနားစဖြယ္ အႏိုင္က်င္႔ခံလူသား ျဖစ္ေနပါၿပီ။ ကြန္မန္႔ေတြ အီးေမးလ္ေတြမွာလဲ ကိုယ္က အိုးပ်ံ နဲ႔ အင္ထရုိ ၀င္ၿပီးသကာလ ေက်ာက္ခဲပ်ံေတြပါ လာေတာ႔မယ္ ဆိုၿပီး သာသာထိုးထိုး ေရနစ္သူ ဝါးကူလို႔ ထိုးၾကပါတယ္။

တေန႔ကလဲ မိတ္ေဆြ တေယာက္နဲ႔ ဖုန္းေျပာရာမွာ ကိုယ္႔ေလသံကိုက ေထာင္မွဴးေလသံ ေပါက္ေနတယ္ဆိုပဲ။ ကိုယ္လဲ စကားေတာင္ ဘယ္လိုေျပာရမယ္ မသိ။ ႏွစ္ေယာက္ရွိရာမွာ တေယာက္က ေထာင္မွဴးဆိုရင္ က်န္တေယာက္က အက်ဥ္းသားေလးသာ ျဖစ္ေတာ႔မေပါ႔။ ကိုယ္႔အမ်ိဳးသားကလဲ ျပံဳးျပံဳး ျပံဳးျပံဳးနဲ႔ သူ႔ကို ၀ိုင္းသနားကုန္ၾကၿပီလို႔ ပီတိသံနဲ႔ ေျပာေလရဲ႔။

တကယ္က ကိုယ္႔မွာ ခုတ္ရာတျခား ရွရာတျခားဆိုသလို အျဖစ္ေတြက ၾကံရဖန္မ်ားလို႔ ရုိးေတာ႔ ရုိးေနပါၿပီေလ။ ကိုယ္လဲ တခါတေလေတာ႔ တရက္တေလ တလြဲမလုပ္မိတဲ႔ေန႔ေလး တေန႔ေတာ႔ ေသေသသပ္သပ္္ေလး ရွိသြားဖို႔ ႀကိဳးစားမယ္ စိတ္ကူးတယ္။

ဒါနဲ႔ ကိုယ္ ဒီေန႔ စ ႀကိဳးစားၾကည္႔ခဲ႔ပါတယ္။ မနက္ခင္းကတည္းက ႏိုးလာကတည္းက အိမ္မွဳကိစၥ၊ ေၾကာင္မွဳကိစၥ ေတြ ၿပီးေတာ႔ ရုံးကို ေပ်ာ္ေပ်ာ္ရႊင္ရႊင္ သြားလိုက္တယ္။ ရုံးမွာလဲ မမွားရ၊ မလြဲရေအာင္ ဂရုစိုက္ေနတယ္၊ ေျပာတယ္။

အင္း.. ဂရုစိုက္ေနေတာ႔လဲ ဟုတ္ေနသားပဲ လို႔ ဘ၀င္ျမင္႔ခ်င္သလိုလိုေတာင္ ျဖစ္မိတယ္။ အရင္ေန႔ေတြမွာလို ရုံးမွာ အခန္းထဲ ဝင္ခါနီး security code ကို ႏွိပ္ရတဲ႔အခါ ေရွ႔နဲ႔ ေနာက္ မွားႏွိပ္ မိတာမ်ိဳး မျဖစ္ခဲ႔ဘူး၊ အဖုံးေလးဖြင္႔ၿပီး security key pad ေလးကို ႏွိပ္ေနက်မွာ တေယာက္ေယာက္က အဖုံးကို ဖြင္႔ရက္ ထားသြားတာကို သတိမထားမိဘဲ key pad ကို အတင္းဆြဲခြာေနတာမ်ိဳး ဒီေန႔ မျဖစ္ခဲ႔ဘူး။ ဟုတ္ေနၿပီ။ ဒါဆို အေတာ္ေလးကို ဟုတ္ေနၿပီ။

တခါတုန္းက ေန႔လည္ဖက္မွာ ေဘာ႔စ္ က ကိုယ္႔ကို ဧည္႔ခန္းမွာ ေရာက္ေနတဲ႔လူကို အကဲသြားခတ္စမ္းပါ ေျပာလို႔ ကိုယ္က လူကဲခတ္တတ္သူႀကီးလုပ္ၿပီး သြားအကဲခတ္ခဲ႔တာ။ ဥပဓိမေကာင္းဘူး လို႔ စိတ္ထဲ ထင္တာမို႔ ေဘာ႔စ္ ကို လက္ခါျပလိုက္တယ္။ ဒီလူ မေကာင္းဘူးေပါ႔။ ေနာက္မွ ျပန္သိတာက ကိုယ္သြားၾကည္႔ခဲ႔တာ ေဘာ႔စ္ ရဲ႔ ညီအရင္း ေခါက္ေခါက္။ ကိုယ္က လူမွားၾကည္႔ခဲ႔တာ။ သူၾကည္႔ခိုင္းတာက တျခားတေယာက္။

ဒီေန႔မွာေတာ႔ ေအးေဆးပါ။ ဒီလို အကဲခတ္စရာလဲ လူမလာေတာ႔ ကိုယ္႔လုပ္ရပ္ေလးေတြ မွန္ေနတယ္။ အလုပ္မ်ားေပမဲ႔ တလြဲမျဖစ္၊ အဆင္ေျပေနတယ္ ဆိုပါေတာ႔။ ကိုယ္ေတာင္ တလြဲမလုပ္မိတဲ႔ ေန႔ အမွတ္တရေလး ျဖစ္သြားေအာင္ ထီေတာင္ ထိုးမလား စဥ္းစားေနတယ္။

ဒါနဲ႔ အလုပ္ဆင္းေတာ႔ ဆိုင္တဆိုင္မွာ စားစရာ ဝင္ဝယ္ရင္း မိတ္ေဆြ အမ်ိဳးသမီးတေယာက္နဲ႔ ဆုံတယ္။ အဲဒီအထိ အိုေကေသးတယ္။ သူနဲ႔ ဆိုင္မွာ ဟင္းေစာင္႔ရင္း မိန္းကေလးေတြ ထုံးစံ အစားအေသာက္အေၾကာင္း ေျပာမိတာေပါ႔။ ေျပာရင္း တရုတ္အစားအစာေတြအေၾကာင္း ေရာက္သြားေတာ႔ သူက တရုတ္ျပည္မွာ ေဒသအလိုက္ အစားအေသာက္ေတြက ခ်က္ပုံ ခ်က္နည္း ကြဲသြားတယ္ တဲ႔။

ကိုယ္ကလဲ အလိုက္သင္႔ ဟုတ္တာေပါ႔ ဆိုတာထက္ ပိုမေျပာဘူး။ စကားနည္းေလ အမွားနည္းေလ မဟုတ္လား။ အဲဒီမွာ သူက တခြန္းေျပာလိုက္တယ္။

“က်မ ေယာကၡမကလဲ ယူးနန္း ကပဲေလ” တဲ႔..
“ဘာ!!! ညီမ ေယာကၡမ က ရူးႏွမ္းေနတယ္ ဟုတ္လား။ ဘယ္လိုျဖစ္ရတာလဲ .. ”
“မဟုတ္ပါဘူး။ ယူးနန္း ဆိုတာ ယူနန္ ျပည္နယ္ကို ေျပာတာ အမ”
“ဟယ္..အားနာလိုက္တာ ညီမရယ္၊ ေဆာရီးေနာ္..”

ဒါနဲ႔ ဟင္းရရခ်င္း ကမန္းကတန္း ႏွဳတ္ဆက္၊ ကားေပၚေျပးတက္ခဲ႔ရတယ္။ သူက ယူနန္ကို ဘိုဆန္ၿပီး ယူးနန္းလို႔ ေျပာတာကို ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းအသံထြက္နဲ႔ ကိုယ္က ရူးႏွမ္းတယ္ ထင္ၿပီး သြားေမးမိတာေလ။ ဒီတခြန္းေလးပဲ လြတ္ထြက္သြားတာ..။

ေတာ္ၿပီ၊ ေတာ္ၿပီ။ ဒီေန႔လဲ တလြဲလုပ္မိျပန္ၿပီ။

မိုးခ်ိဳသင္း