ဒီတခါေတာ႔ ကဗ်ာဆရာ ကိုေဆာင္းယြန္းလ က tag တာပါ။ အားရင္ ဘာသီခ်င္းေလးေတြ ညည္းတတ္သလဲ တဲ႔။ ကိုယ္လဲ က ခ်င္ေနတဲ႔သူကို ဆိုင္းထည္႔ေပးလိုက္သလို ျဖစ္သြားၿပီး ေရးမွာေပါ႔ လို႔ ကဗ်ာဆရာကို သြားေျပာလိုက္တယ္။
တကယ္က ဂီတဆိုတာ လူကို အဖမ္းစားႏိုင္ဆုံး အႏုပညာပါ။ ဂီတကို ကိုယ္တို႔ တမိသားစုလုံး ၀ါသနာႀကီးတယ္။ အေဖ႔ဖက္က အဖိုးက ရြာမွာ ျမိဳ႔မတီး၀ိုင္းရဲ႔ တီး၀ိုင္းေခါင္းေဆာင္ တဲ႔။ ဘင္ဂ်ိဳတလက္ နဲ႔ အေဖာ္တသိုက္နဲ႔ ေနတတ္တယ္။ အေမ႔ဖက္က အဖိုးက်ေတာ႔ ဓာတ္ျပားတိုက္ ေထာင္တယ္။ သီခ်င္းေရးဆရာေတြ အဆိုေတာ္ေတြနဲ႔ အိမ္မွာ သူ႔သမီးေတြကို ပတၱလား တီး၊ တေယာထိုးၿပီး ဂီတနဲ႔သာ ေနေစသတဲ႔။ အဲဒီအဖိုးႏွစ္ေယာက္စလုံး ကိုယ္မေမြးခင္ ကြယ္လြန္ၾကတယ္။
အေဖ႔အလွည္႔က်ေတာ႔ ကဗ်ာဆရာ..။ ဒါေပမဲ႔ အေဖ႔ကို ကဗ်ာဆရာအျပင္ ဘာမ်ား ျဖစ္ခ်င္ေသးလဲလို႔ ကိုယ္ စကားစပ္လို႔ ေမးဖူးတယ္။ အေဖက Orchestra တီး၀ိုင္းေခါင္းေဆာင္ ျဖစ္ခ်င္တာတဲ႔။ ဆရာ ျမိဳ႔မျငိမ္းတို႔လို သီခ်င္းေလးေတြ ဖန္တီးၿပီး ဘ၀မွာ အျပစ္ကင္းကင္း ေပ်ာ္ရႊင္ေက်နပ္ ေရာင္႔ရဲခ်င္တာ လို႔ ဆိုတယ္။
အဲဒီလို အေဖေျပာေတာ႔ ကိုယ္႔မွာ အံ႔ၾသလိုက္တာ။ ကိုယ္က တည္႔တည္႔ႀကီး သြားခ်င္သူမို႔
တကယ္က ဂီတဆိုတာ လူကို အဖမ္းစားႏိုင္ဆုံး အႏုပညာပါ။ ဂီတကို ကိုယ္တို႔ တမိသားစုလုံး ၀ါသနာႀကီးတယ္။ အေဖ႔ဖက္က အဖိုးက ရြာမွာ ျမိဳ႔မတီး၀ိုင္းရဲ႔ တီး၀ိုင္းေခါင္းေဆာင္ တဲ႔။ ဘင္ဂ်ိဳတလက္ နဲ႔ အေဖာ္တသိုက္နဲ႔ ေနတတ္တယ္။ အေမ႔ဖက္က အဖိုးက်ေတာ႔ ဓာတ္ျပားတိုက္ ေထာင္တယ္။ သီခ်င္းေရးဆရာေတြ အဆိုေတာ္ေတြနဲ႔ အိမ္မွာ သူ႔သမီးေတြကို ပတၱလား တီး၊ တေယာထိုးၿပီး ဂီတနဲ႔သာ ေနေစသတဲ႔။ အဲဒီအဖိုးႏွစ္ေယာက္စလုံး ကိုယ္မေမြးခင္ ကြယ္လြန္ၾကတယ္။
အေဖ႔အလွည္႔က်ေတာ႔ ကဗ်ာဆရာ..။ ဒါေပမဲ႔ အေဖ႔ကို ကဗ်ာဆရာအျပင္ ဘာမ်ား ျဖစ္ခ်င္ေသးလဲလို႔ ကိုယ္ စကားစပ္လို႔ ေမးဖူးတယ္။ အေဖက Orchestra တီး၀ိုင္းေခါင္းေဆာင္ ျဖစ္ခ်င္တာတဲ႔။ ဆရာ ျမိဳ႔မျငိမ္းတို႔လို သီခ်င္းေလးေတြ ဖန္တီးၿပီး ဘ၀မွာ အျပစ္ကင္းကင္း ေပ်ာ္ရႊင္ေက်နပ္ ေရာင္႔ရဲခ်င္တာ လို႔ ဆိုတယ္။
အဲဒီလို အေဖေျပာေတာ႔ ကိုယ္႔မွာ အံ႔ၾသလိုက္တာ။ ကိုယ္က တည္႔တည္႔ႀကီး သြားခ်င္သူမို႔
“ဒါျဖင္႔ အေဖက ကဗ်ာဆရာ မလုပ္ခ်င္ဘူးေပါ႔ ” လို႔ ေမးမိတာ။
“ေအာ္ သမီးရယ္၊ ကဗ်ာဆရာလဲ ေကာင္းပါတယ္၊ ဒါေပမဲ႔ အေဖ အားက်ၿပီး ျဖစ္ခ်င္တာက သံစုံတီး၀ိုင္းႀကီး ဖန္တီးခ်င္တာ..”
“ဒါျဖင္႔ အေဖက တသက္လုံး လုပ္ေနတဲ႔ ေက်ာင္းဆရာက်ေတာ႔ေရာ..” ဆိုေတာ႔
“ေအာ္ သမီးရယ္၊ ေက်ာင္းဆရာလဲ ေကာင္းပါတယ္၊ ဒါေပမဲ႔ အေဖက သီခ်င္းေတြနဲ႔ ဆိုရင္ ပိုေပ်ာ္တာေပါ႔”
“ဒါျဖင္႔ အေဖက.. ”
“ေတာ္ပါေတာ႔ သမီးရယ္၊ ငါ႔သမီးႏွယ္ နားေ၀းလိုက္တာ၊ အေဖက သီခ်င္းေရးဆရာ ျဖစ္ခ်င္တာ၊ ဒါပဲ။”
“ေအာ္ သမီးရယ္၊ ကဗ်ာဆရာလဲ ေကာင္းပါတယ္၊ ဒါေပမဲ႔ အေဖ အားက်ၿပီး ျဖစ္ခ်င္တာက သံစုံတီး၀ိုင္းႀကီး ဖန္တီးခ်င္တာ..”
“ဒါျဖင္႔ အေဖက တသက္လုံး လုပ္ေနတဲ႔ ေက်ာင္းဆရာက်ေတာ႔ေရာ..” ဆိုေတာ႔
“ေအာ္ သမီးရယ္၊ ေက်ာင္းဆရာလဲ ေကာင္းပါတယ္၊ ဒါေပမဲ႔ အေဖက သီခ်င္းေတြနဲ႔ ဆိုရင္ ပိုေပ်ာ္တာေပါ႔”
“ဒါျဖင္႔ အေဖက.. ”
“ေတာ္ပါေတာ႔ သမီးရယ္၊ ငါ႔သမီးႏွယ္ နားေ၀းလိုက္တာ၊ အေဖက သီခ်င္းေရးဆရာ ျဖစ္ခ်င္တာ၊ ဒါပဲ။”
အဲဒီလို အေဖက ေျပာၿပီး ဟုိဖက္လွည္႔ ေဆးလိပ္ဖြာၿပီး ေနေတာ႔တာပါ။ ကိုယ္႔ေမးခြန္းေတြက သူ႔အိပ္မက္ေတြကို ဖီလင္ေအာက္ ေစတယ္ ထင္ပါရဲ႔ေလ။
ဒီလို တမိသားစုလုံး သီခ်င္း ၀ါသနာပါတဲ႔အေၾကာင္း ကိုယ္ေရးလဲ ေရးဖူးတယ္။ ဒါေပမဲ႔ တေယာက္မွေတာ႔ အဆိုေတာ္၊ ေတးေရးဆရာ မျဖစ္သြားဘူး။ ဒါေပမဲ႔ သီီခ်င္းေတြနဲ႔ ဘလက္အင္၀ိွဳက္ ျဖစ္ေနတဲ႔ ကိုယ္တို႔ဘ၀ေတြကို ေဆးေရာင္ျခယ္ခဲ႔ၾကပါတယ္။
ငယ္ငယ္ေလးကတည္းက အေမေခ်ာ႔သိပ္တဲ႔ သီခ်င္းေလးေတြကေန အခု ေရာ႔ခ္၊ ေပါ႔ပ္၊ ဟစ္ပ္ေဟာ႔၊ ပန္႔ခ္ ေတြအထိ နားေထာင္ဖူးခဲ႔တာလဲ အမ်ားႀကီး။ ႀကိဳက္တာေတြလဲ အမ်ားႀကီး။ ဆိုဖို႔က်ေတာ႔ ကိုယ္႔အသံက သီခ်င္းကို စပ္ယူရတဲ႔ အသံမ်ိဳးလို႔ မိတ္ေဆြတေယာက္က ေျပာဖူးတယ္။ "ေမာင္းသံ.. တခုေသာေမာင္းသံ..၊ ၾကားေလတိုင္းမွာျဖင့္.. ထြက္ကိုပဲ ထြက္ေျပးခ်င္တယ္ေလ...၊ နားႏွစ္ဖက္ကို စံုကာပိတ္လို႔.. အတင္းရုန္းကန္.." ဆိုပဲ။
ဒီေလာက္ အားေပးၾကမွေတာ႔ ကိုယ္လဲ တိုးတိုးပဲ ညည္းမိပါတယ္။ မိုက္ ေတြဘာေတြ သီခ်င္းဆိုဖို႔ လာေပးရင္ မ်က္ႏွာေတြ ေသြးဆုတ္ျဖဴေရာ္လာတဲ႔အထိ ကိုယ္႔အေၾကာင္း ကိုယ္သိၿပီး အတင္းပဲ ျငင္းဆန္မိတတ္တယ္။ ေမာင္းသံ လို႔ ဆိုထားတာ မဟုတ္လား။ သူငယ္ခ်င္းေတြ ဆုံလို႔ ေပ်ာ္ရႊင္ေနခ်ိန္မွာ ေမာင္းေတာ႔ ထ မတီးသင္႔ဘူးလို႔ သိေနပါတယ္။
သီခ်င္းဆိုရာမွာလဲ ဒီအဆိုေတာ္ကေတာ႔ ဆရာႀကီးပဲ၊ သူဆိုတဲ႔သီခ်င္းေတြ ႀကိဳက္မွ နားေထာင္ရည္၀ေနတဲ႔ ဆရာႀကီးလိုလို ျဖစ္တာမို႔ သူ႔သီခ်င္းပဲ ေရြးႀကိဳက္မယ္ ဆိုတာမ်ိဳးလဲ စိတ္ထဲမွာ မရွိ။ ဒီအဆိုေတာ္ကေတာ႔ ကေလးကြက္ေတြပါကြာ၊ ကေလးေတြ ဆိုတာပါ ဆိုတဲ႔ အထင္ေသးစိတ္မ်ိဳးလဲ မရွိ။ နားထဲ၀င္လို႔ ကိုယ္ႏွစ္သက္မိရင္ အကုန္ႀကိဳက္ပဲ။
သီခ်င္းကေတာ႔ အမ်ားႀကီး ရတာမ်ိဳးလဲ မဟုတ္၊ တခ်ိဳ႔လဲ တပိုဒ္တေလေလာက္သာ အထပ္ထပ္ စိတ္ထဲက ေက်ာ႔ေနတာမ်ိဳး။ သူမ်ားဆိုရင္လဲ သေဘာက်မိ ႏွစ္သက္မိတာ။ ကိုယ္တို႔ႏွစ္ေယာက္ ခ်စ္စ က သူက သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႔အတူ ကိုင္ဇာရဲ႔ သီခ်င္းတပုဒ္ ဆိုေနတာ ၾကားရေတာ႔ တိုးၿပီး ခ်စ္ခင္ ျမတ္ႏိုးစိတ္ ျဖစ္သြားခဲ႔တာ မွတ္မိေသးတယ္။
“အို..ေမ၊ ကိုကိုေလ ရင္ထဲမွာ တဖက္သတ္အခ်စ္နဲ႔ ခ်စ္ကာေန..” လို႔ သူဆိုေတာ႔ တအုပ္လုံး ဆိုေနၾကတာ ျဖစ္ေပမဲ႔ သူ႔အသံပဲ ကြက္ၿပီး ၾကားေနမိသလိုလို ျဖစ္မိေသး။ ကြက္ၾကားမိုး ဆိုတာ ဒါမ်ိဳးေနမယ္။ ကေလးမႏွယ္.. မိုက္ခ်င္ေတာ႔ ေျပာပါတယ္။
ဒါနဲ႔ ေနာင္တခ်ိန္ အတူေနရင္ စုမဲ႔ေဆာင္းမဲ႔ စာရင္းထဲမွာ နံပါတ္ (၁)က ေၾကာင္အ၀ါေလး၊ နံပါတ္ (၂) က ဂစ္တာ ဆိုၿပီး ခ်ေရးခဲ႔ၾကတယ္။ စားတာေသာက္တာ ေနတာထိုင္တာ ဘယ္လိုေနမယ္ ဦးဆုံး မစဥ္းစားဘဲ တေယာက္က ေၾကာင္ ပိုက္၊ တေယာက္က ဂစ္တာ ပိုက္ၿပီး ေနရအုံးမလိုပါ။ ကံေလး မ်က္ႏွာသာေပးလို႔ အိမ္နဲ႔ယာနဲ႔ ေနရတယ္ မွတ္ပါတယ္။
ေနာက္ လက္ထပ္ၿပီး စင္ကာပူ လိုက္သြားေတာ႔ အဲဒီမွာ ကိုယ္ မေပ်ာ္ဘူး။ အဲဒီေတာ႔ ကိုယ္တို႔ကားထဲမွာ အျမဲဖြင္႔တဲ႔ သီခ်င္းက စိုင္းထီးဆိုင္ရဲ႔ ခ်ယ္ရီကိုသာ ပန္ပါကြယ္ တဲ႔။ လိမ္မာပါတယ္ ဗမာမေလး စိတ္မညိဳနဲ႔ ဆိုတဲ႔ သီခ်င္းေပါ႔။ အဲဒီတုန္းက ေၾကာင္လဲ ေမြးခြင္႔ မၾကံဳတာမို႔ သူက ဒီလုိ ျဖည္႔ဆိုပါတယ္။
“အိမ္ေပၚမွာေလ ေရႊ၀ါေၾကာင္ေလး မရွိေပမဲ႔၊ ျဖဴစင္ေစတနာ အရုိးခံ စိတ္ရင္း ရွိပါတယ္” တဲ႔။ တကယ္က ေတာင္ေပၚမွာေလ ေတာ္၀င္ ပိေတာက္ပန္း မရွိေပမဲ႔…ဆိုၿပီး ျဖစ္ရမွာ..။ ပိေတာက္ကေန ေၾကာင္ ျဖစ္သြားတာကေတာ႔ သူ တရားခံပါပဲ။ ဆရာ စိုင္းခမ္းလိတ္ ျပႆနာ လာရွာရင္ေတာ႔ သူ႔ကို လက္ညိွဳးထိုး ျပလိုက္မွာပဲ။
ေနာက္ေတာ႔ အလုပ္ေတြ အတူလုပ္ၾကတယ္။ အဲဒီေတာ႔ ရုံးအလုပ္က မနက္ ၈နာရီကေန ညေန ၅နာရီ ထိ ျဖစ္ေလေတာ႔ “အခါခါေပါ႔၊ မာလာေက်ာ႔ လာပါေတာ႔ ေမွ်ာ္ေပါ႔ ငါးနာရီ ထိုးၿပီ၊ ထိုးၿပီ” လို႔ ဆိုမိတယ္။ ၅နာရီထိုးရင္ ရုံးဆင္းရမွာကိုး။ ေမွ်ာ္မိ၊ ေပ်ာ္မိတာေပါ႔။ ငါ ေရဒီယိုသီခ်င္းလဲ ရသားပဲလို႔ ကိုယ္႔ဖာသာကိုယ္ အားေပးမိေသးတာ။
အလုပ္ထဲမွာလဲ စီးပြားေရးဆိုတဲ႔သေဘာေတြကို ကိုယ္က နားမလည္ေလေတာ႔ အထက္ကလာတဲ႔ အခု ဆီထမင္း၊ အခု စာကေလးေၾကာ္ ဆိုတာေတြကို ေတာ္ေတာ္ စိတ္ညစ္ဖူးတာပါ။ အဲဒီအခါမွာလဲ သီခ်င္းေလး ညည္းရင္း စိတ္ေျဖရတာပါ။ “ေျပာင္းလဲတတ္တဲ႔ မင္းကို၊ တို႔ ဘယ္လိုမွ နားမလည္..” ဆိုတဲ႔ ထူးအိမ္သင္သီခ်င္းေလးေပါ႔။
အခု ဆိုင္ေလး လုပ္ျပန္ေတာ႔ အိမ္အျပန္ညေတြမွာ ႏွစ္ေယာက္သား သီခ်င္း အတူ ညည္းမိတဲ႔ ညေတြ ရွိေသးတယ္။ ငယ္ကၽြမ္းေဆြပါ။ သူက အရင္ဆိုတယ္။
“ဒီလို ညမ်ား တရာ မက ေတြ႔ပါရေစ” (ဒီေတာ႔ ကုိယ္ကလဲ ဘယ္အညံ႔ခံလိမ္႔မလဲ)
“ဒီလို ညေပါင္း ေထာင္ေသာင္းမက ေတြ႔ပါရေစ” တဲ႔။ ဘာလို႔လဲဆိုေတာ႔ ဒီည ေစ်းေရာင္းေကာင္းတယ္ေလ။
ႀကိဳက္ၿပီး လူၾကားေအာင္ မညည္းရဲတဲ႔ သီခ်င္းလဲ ကိုယ္႔မွာ ရွိေသးတယ္။ ေမာင္သစ္မင္းရဲ႔ သီခ်င္းေလး တပုဒ္ပါ။
“ငါ႔ရဲ႔ ၾကမ္းတမ္း ရုပ္သြင္ျပင္နဲ႔ အေပၚယံအေရျပားေအာက္မွာ
အလြန္သိမ္ေမြ႔တဲ႔ ၾကည္လင္ႏုနယ္
ႏွလုံးသားတခုဟာ တည္ရွိခဲ႔..” စသျဖင္႔ေပါ႔။
အဲဒီသီခ်င္းက ႀကိဳက္ေတာ႔ ႀကိဳက္သား။ ဒါေပမဲ႔ ငါ႔ရဲ႔ ၾကမ္းတမ္း ရုပ္သြင္ျပင္လို႔ ဆိုထားေတာ႔ ကိုယ္နဲ႔ မလိုက္ဘူး ထင္မိလို႔ ညည္းျဖစ္ရင္ေတာင္ လူမၾကားေအာင္ ခပ္တိုးတိုးပဲ။
သီခ်င္းဆိုတာကလဲ ရင္ထဲက ခံစားခ်က္နဲ႔ တိုက္ဆိုင္ေတာ႔ ပိုဆိုလို႔ ေကာင္းတယ္ ထင္မိတာပဲ။ ဒါေပမဲ႔ စိတ္ထဲမွာ ဘာရယ္မဟုတ္ဘဲ ဆိုျဖစ္ ညည္းျဖစ္တဲ႔ သီခ်င္းေတြကလဲ အမ်ားသား။ တခါကေတာ႔ ကိုယ္သိပ္ႀကိဳက္တဲ႔ မမီရဲ႔ ရုပ္ရွင္သီခ်င္းတပုဒ္ျဖစ္တဲ႔
“ေပ်ာ္စရာဆိုတာ တို႔ရဲ႔ကမၻာမွာ မရွိပါ၊ ရင္နာစရာေတြ ေတြးမိျပန္ရင္ ရင္ထဲမွာ..” လို႔ ဆိုမိေတာ႔ ကိုယ္႔ဆရာက သူ႔ကိုလဲ ေပ်ာ္ေအာင္ ထားရက္နဲ႔ တဲ႔။ အင္းးး သိပ္ အထ အန မေကာက္တာ ေကာင္းပါလိမ္႔မယ္ေလ။
အျမဲလိုလို ညည္းမိတဲ႔ ေနာက္သီခ်င္းတပုဒ္က ခိုင္ထူးရဲ႔ ေနာက္ဆုံး အိပ္မက္။ ကိုေန၀င္း စပ္ခဲ႔တာ။
“ရဲရင္႔…ေက်ာက္ခက္တို႔ ျပိဳေနဆဲ..
ငါ႔အတြက္ အေျဖ ရွာေနတုန္းေပါ႔
တခ်ိဳ႔ေတြ ေနႏိုင္လြန္းတယ္…”
အခုတေလာ အဲဒီသီခ်င္းေလးကို အျမဲ ညည္းမိတာ။ “တေယာက္တည္း ငါ ငိုေနတုန္း၊ ရင္ထဲမွာ မေက်နပ္ဆုံး ………..” လို႔ ဆိုလိုက္ရမွ ရင္ထဲမွာ နည္းနည္း သက္သာသြားသလိုပါ။
ေနာက္တပုဒ္ကေတာ႔ ကိုယ္႔မွာ ၀မ္းနည္းစရာ အေၾကာင္းတိုက္ဆိုင္တိုင္း ဆြတ္ပ်ံ႔နာၾကင္စြာ ဆိုမိတဲ႔ သီခ်င္းေလး။ ဆိုမိတိုင္း ဒဏ္ရာမ်ားနဲ႔ လူ ဟာ ကိုယ္ကိုယ္တိုင္ပဲ လို႔ ထင္မိတယ္။ ဦးလိွဳင္ ေရးခဲ႔တာပါ။
“ၾကယ္ေတြ ေၾကြတုန္းလား…
မသိခ်င္ ရင္ထဲ အားတင္းထား
ေၾကြတဲ႔ ၾကယ္ေတြရဲ႔ အေၾကာင္းကို ရင္မွာ မခံစားရဲ..”
ဒီလိုနဲ႔ ဆိုျဖစ္တဲ႔ သီခ်င္းေတြအေၾကာင္း ေရးရရင္ေတာ႔ အမ်ားႀကီးေပါ႔။ သီခ်င္းေတြကေတာ႔ ဆိုျဖစ္ ညည္းျဖစ္ေနမွာပါပဲ။
ရင္ထဲက ခံစားခ်က္ေတြ နီလိုက္ ျပာလိုက္ ၀ါလိုက္ ေရာင္စုံေျပးေနသလို သီခ်င္းေတြနဲ႔ ဘ၀ အထုအေထာင္းေတြကို ခုသာ ခံသာေအာင္ လုပ္ေနရသလိုေပါ႔။
တခုေတာ႔ ေသခ်ာပါတယ္။
သီခ်င္းေတြေၾကာင္႔ ေလာကႀကီး ပိုလွသြားတယ္ ဆိုတာ..။
ဒီလို တမိသားစုလုံး သီခ်င္း ၀ါသနာပါတဲ႔အေၾကာင္း ကိုယ္ေရးလဲ ေရးဖူးတယ္။ ဒါေပမဲ႔ တေယာက္မွေတာ႔ အဆိုေတာ္၊ ေတးေရးဆရာ မျဖစ္သြားဘူး။ ဒါေပမဲ႔ သီီခ်င္းေတြနဲ႔ ဘလက္အင္၀ိွဳက္ ျဖစ္ေနတဲ႔ ကိုယ္တို႔ဘ၀ေတြကို ေဆးေရာင္ျခယ္ခဲ႔ၾကပါတယ္။
ငယ္ငယ္ေလးကတည္းက အေမေခ်ာ႔သိပ္တဲ႔ သီခ်င္းေလးေတြကေန အခု ေရာ႔ခ္၊ ေပါ႔ပ္၊ ဟစ္ပ္ေဟာ႔၊ ပန္႔ခ္ ေတြအထိ နားေထာင္ဖူးခဲ႔တာလဲ အမ်ားႀကီး။ ႀကိဳက္တာေတြလဲ အမ်ားႀကီး။ ဆိုဖို႔က်ေတာ႔ ကိုယ္႔အသံက သီခ်င္းကို စပ္ယူရတဲ႔ အသံမ်ိဳးလို႔ မိတ္ေဆြတေယာက္က ေျပာဖူးတယ္။ "ေမာင္းသံ.. တခုေသာေမာင္းသံ..၊ ၾကားေလတိုင္းမွာျဖင့္.. ထြက္ကိုပဲ ထြက္ေျပးခ်င္တယ္ေလ...၊ နားႏွစ္ဖက္ကို စံုကာပိတ္လို႔.. အတင္းရုန္းကန္.." ဆိုပဲ။
ဒီေလာက္ အားေပးၾကမွေတာ႔ ကိုယ္လဲ တိုးတိုးပဲ ညည္းမိပါတယ္။ မိုက္ ေတြဘာေတြ သီခ်င္းဆိုဖို႔ လာေပးရင္ မ်က္ႏွာေတြ ေသြးဆုတ္ျဖဴေရာ္လာတဲ႔အထိ ကိုယ္႔အေၾကာင္း ကိုယ္သိၿပီး အတင္းပဲ ျငင္းဆန္မိတတ္တယ္။ ေမာင္းသံ လို႔ ဆိုထားတာ မဟုတ္လား။ သူငယ္ခ်င္းေတြ ဆုံလို႔ ေပ်ာ္ရႊင္ေနခ်ိန္မွာ ေမာင္းေတာ႔ ထ မတီးသင္႔ဘူးလို႔ သိေနပါတယ္။
သီခ်င္းဆိုရာမွာလဲ ဒီအဆိုေတာ္ကေတာ႔ ဆရာႀကီးပဲ၊ သူဆိုတဲ႔သီခ်င္းေတြ ႀကိဳက္မွ နားေထာင္ရည္၀ေနတဲ႔ ဆရာႀကီးလိုလို ျဖစ္တာမို႔ သူ႔သီခ်င္းပဲ ေရြးႀကိဳက္မယ္ ဆိုတာမ်ိဳးလဲ စိတ္ထဲမွာ မရွိ။ ဒီအဆိုေတာ္ကေတာ႔ ကေလးကြက္ေတြပါကြာ၊ ကေလးေတြ ဆိုတာပါ ဆိုတဲ႔ အထင္ေသးစိတ္မ်ိဳးလဲ မရွိ။ နားထဲ၀င္လို႔ ကိုယ္ႏွစ္သက္မိရင္ အကုန္ႀကိဳက္ပဲ။
သီခ်င္းကေတာ႔ အမ်ားႀကီး ရတာမ်ိဳးလဲ မဟုတ္၊ တခ်ိဳ႔လဲ တပိုဒ္တေလေလာက္သာ အထပ္ထပ္ စိတ္ထဲက ေက်ာ႔ေနတာမ်ိဳး။ သူမ်ားဆိုရင္လဲ သေဘာက်မိ ႏွစ္သက္မိတာ။ ကိုယ္တို႔ႏွစ္ေယာက္ ခ်စ္စ က သူက သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႔အတူ ကိုင္ဇာရဲ႔ သီခ်င္းတပုဒ္ ဆိုေနတာ ၾကားရေတာ႔ တိုးၿပီး ခ်စ္ခင္ ျမတ္ႏိုးစိတ္ ျဖစ္သြားခဲ႔တာ မွတ္မိေသးတယ္။
“အို..ေမ၊ ကိုကိုေလ ရင္ထဲမွာ တဖက္သတ္အခ်စ္နဲ႔ ခ်စ္ကာေန..” လို႔ သူဆိုေတာ႔ တအုပ္လုံး ဆိုေနၾကတာ ျဖစ္ေပမဲ႔ သူ႔အသံပဲ ကြက္ၿပီး ၾကားေနမိသလိုလို ျဖစ္မိေသး။ ကြက္ၾကားမိုး ဆိုတာ ဒါမ်ိဳးေနမယ္။ ကေလးမႏွယ္.. မိုက္ခ်င္ေတာ႔ ေျပာပါတယ္။
ဒါနဲ႔ ေနာင္တခ်ိန္ အတူေနရင္ စုမဲ႔ေဆာင္းမဲ႔ စာရင္းထဲမွာ နံပါတ္ (၁)က ေၾကာင္အ၀ါေလး၊ နံပါတ္ (၂) က ဂစ္တာ ဆိုၿပီး ခ်ေရးခဲ႔ၾကတယ္။ စားတာေသာက္တာ ေနတာထိုင္တာ ဘယ္လိုေနမယ္ ဦးဆုံး မစဥ္းစားဘဲ တေယာက္က ေၾကာင္ ပိုက္၊ တေယာက္က ဂစ္တာ ပိုက္ၿပီး ေနရအုံးမလိုပါ။ ကံေလး မ်က္ႏွာသာေပးလို႔ အိမ္နဲ႔ယာနဲ႔ ေနရတယ္ မွတ္ပါတယ္။
ေနာက္ လက္ထပ္ၿပီး စင္ကာပူ လိုက္သြားေတာ႔ အဲဒီမွာ ကိုယ္ မေပ်ာ္ဘူး။ အဲဒီေတာ႔ ကိုယ္တို႔ကားထဲမွာ အျမဲဖြင္႔တဲ႔ သီခ်င္းက စိုင္းထီးဆိုင္ရဲ႔ ခ်ယ္ရီကိုသာ ပန္ပါကြယ္ တဲ႔။ လိမ္မာပါတယ္ ဗမာမေလး စိတ္မညိဳနဲ႔ ဆိုတဲ႔ သီခ်င္းေပါ႔။ အဲဒီတုန္းက ေၾကာင္လဲ ေမြးခြင္႔ မၾကံဳတာမို႔ သူက ဒီလုိ ျဖည္႔ဆိုပါတယ္။
“အိမ္ေပၚမွာေလ ေရႊ၀ါေၾကာင္ေလး မရွိေပမဲ႔၊ ျဖဴစင္ေစတနာ အရုိးခံ စိတ္ရင္း ရွိပါတယ္” တဲ႔။ တကယ္က ေတာင္ေပၚမွာေလ ေတာ္၀င္ ပိေတာက္ပန္း မရွိေပမဲ႔…ဆိုၿပီး ျဖစ္ရမွာ..။ ပိေတာက္ကေန ေၾကာင္ ျဖစ္သြားတာကေတာ႔ သူ တရားခံပါပဲ။ ဆရာ စိုင္းခမ္းလိတ္ ျပႆနာ လာရွာရင္ေတာ႔ သူ႔ကို လက္ညိွဳးထိုး ျပလိုက္မွာပဲ။
ေနာက္ေတာ႔ အလုပ္ေတြ အတူလုပ္ၾကတယ္။ အဲဒီေတာ႔ ရုံးအလုပ္က မနက္ ၈နာရီကေန ညေန ၅နာရီ ထိ ျဖစ္ေလေတာ႔ “အခါခါေပါ႔၊ မာလာေက်ာ႔ လာပါေတာ႔ ေမွ်ာ္ေပါ႔ ငါးနာရီ ထိုးၿပီ၊ ထိုးၿပီ” လို႔ ဆိုမိတယ္။ ၅နာရီထိုးရင္ ရုံးဆင္းရမွာကိုး။ ေမွ်ာ္မိ၊ ေပ်ာ္မိတာေပါ႔။ ငါ ေရဒီယိုသီခ်င္းလဲ ရသားပဲလို႔ ကိုယ္႔ဖာသာကိုယ္ အားေပးမိေသးတာ။
အလုပ္ထဲမွာလဲ စီးပြားေရးဆိုတဲ႔သေဘာေတြကို ကိုယ္က နားမလည္ေလေတာ႔ အထက္ကလာတဲ႔ အခု ဆီထမင္း၊ အခု စာကေလးေၾကာ္ ဆိုတာေတြကို ေတာ္ေတာ္ စိတ္ညစ္ဖူးတာပါ။ အဲဒီအခါမွာလဲ သီခ်င္းေလး ညည္းရင္း စိတ္ေျဖရတာပါ။ “ေျပာင္းလဲတတ္တဲ႔ မင္းကို၊ တို႔ ဘယ္လိုမွ နားမလည္..” ဆိုတဲ႔ ထူးအိမ္သင္သီခ်င္းေလးေပါ႔။
အခု ဆိုင္ေလး လုပ္ျပန္ေတာ႔ အိမ္အျပန္ညေတြမွာ ႏွစ္ေယာက္သား သီခ်င္း အတူ ညည္းမိတဲ႔ ညေတြ ရွိေသးတယ္။ ငယ္ကၽြမ္းေဆြပါ။ သူက အရင္ဆိုတယ္။
“ဒီလို ညမ်ား တရာ မက ေတြ႔ပါရေစ” (ဒီေတာ႔ ကုိယ္ကလဲ ဘယ္အညံ႔ခံလိမ္႔မလဲ)
“ဒီလို ညေပါင္း ေထာင္ေသာင္းမက ေတြ႔ပါရေစ” တဲ႔။ ဘာလို႔လဲဆိုေတာ႔ ဒီည ေစ်းေရာင္းေကာင္းတယ္ေလ။
ႀကိဳက္ၿပီး လူၾကားေအာင္ မညည္းရဲတဲ႔ သီခ်င္းလဲ ကိုယ္႔မွာ ရွိေသးတယ္။ ေမာင္သစ္မင္းရဲ႔ သီခ်င္းေလး တပုဒ္ပါ။
“ငါ႔ရဲ႔ ၾကမ္းတမ္း ရုပ္သြင္ျပင္နဲ႔ အေပၚယံအေရျပားေအာက္မွာ
အလြန္သိမ္ေမြ႔တဲ႔ ၾကည္လင္ႏုနယ္
ႏွလုံးသားတခုဟာ တည္ရွိခဲ႔..” စသျဖင္႔ေပါ႔။
အဲဒီသီခ်င္းက ႀကိဳက္ေတာ႔ ႀကိဳက္သား။ ဒါေပမဲ႔ ငါ႔ရဲ႔ ၾကမ္းတမ္း ရုပ္သြင္ျပင္လို႔ ဆိုထားေတာ႔ ကိုယ္နဲ႔ မလိုက္ဘူး ထင္မိလို႔ ညည္းျဖစ္ရင္ေတာင္ လူမၾကားေအာင္ ခပ္တိုးတိုးပဲ။
သီခ်င္းဆိုတာကလဲ ရင္ထဲက ခံစားခ်က္နဲ႔ တိုက္ဆိုင္ေတာ႔ ပိုဆိုလို႔ ေကာင္းတယ္ ထင္မိတာပဲ။ ဒါေပမဲ႔ စိတ္ထဲမွာ ဘာရယ္မဟုတ္ဘဲ ဆိုျဖစ္ ညည္းျဖစ္တဲ႔ သီခ်င္းေတြကလဲ အမ်ားသား။ တခါကေတာ႔ ကိုယ္သိပ္ႀကိဳက္တဲ႔ မမီရဲ႔ ရုပ္ရွင္သီခ်င္းတပုဒ္ျဖစ္တဲ႔
“ေပ်ာ္စရာဆိုတာ တို႔ရဲ႔ကမၻာမွာ မရွိပါ၊ ရင္နာစရာေတြ ေတြးမိျပန္ရင္ ရင္ထဲမွာ..” လို႔ ဆိုမိေတာ႔ ကိုယ္႔ဆရာက သူ႔ကိုလဲ ေပ်ာ္ေအာင္ ထားရက္နဲ႔ တဲ႔။ အင္းးး သိပ္ အထ အန မေကာက္တာ ေကာင္းပါလိမ္႔မယ္ေလ။
အျမဲလိုလို ညည္းမိတဲ႔ ေနာက္သီခ်င္းတပုဒ္က ခိုင္ထူးရဲ႔ ေနာက္ဆုံး အိပ္မက္။ ကိုေန၀င္း စပ္ခဲ႔တာ။
“ရဲရင္႔…ေက်ာက္ခက္တို႔ ျပိဳေနဆဲ..
ငါ႔အတြက္ အေျဖ ရွာေနတုန္းေပါ႔
တခ်ိဳ႔ေတြ ေနႏိုင္လြန္းတယ္…”
အခုတေလာ အဲဒီသီခ်င္းေလးကို အျမဲ ညည္းမိတာ။ “တေယာက္တည္း ငါ ငိုေနတုန္း၊ ရင္ထဲမွာ မေက်နပ္ဆုံး ………..” လို႔ ဆိုလိုက္ရမွ ရင္ထဲမွာ နည္းနည္း သက္သာသြားသလိုပါ။
ေနာက္တပုဒ္ကေတာ႔ ကိုယ္႔မွာ ၀မ္းနည္းစရာ အေၾကာင္းတိုက္ဆိုင္တိုင္း ဆြတ္ပ်ံ႔နာၾကင္စြာ ဆိုမိတဲ႔ သီခ်င္းေလး။ ဆိုမိတိုင္း ဒဏ္ရာမ်ားနဲ႔ လူ ဟာ ကိုယ္ကိုယ္တိုင္ပဲ လို႔ ထင္မိတယ္။ ဦးလိွဳင္ ေရးခဲ႔တာပါ။
“ၾကယ္ေတြ ေၾကြတုန္းလား…
မသိခ်င္ ရင္ထဲ အားတင္းထား
ေၾကြတဲ႔ ၾကယ္ေတြရဲ႔ အေၾကာင္းကို ရင္မွာ မခံစားရဲ..”
ဒီလိုနဲ႔ ဆိုျဖစ္တဲ႔ သီခ်င္းေတြအေၾကာင္း ေရးရရင္ေတာ႔ အမ်ားႀကီးေပါ႔။ သီခ်င္းေတြကေတာ႔ ဆိုျဖစ္ ညည္းျဖစ္ေနမွာပါပဲ။
ရင္ထဲက ခံစားခ်က္ေတြ နီလိုက္ ျပာလိုက္ ၀ါလိုက္ ေရာင္စုံေျပးေနသလို သီခ်င္းေတြနဲ႔ ဘ၀ အထုအေထာင္းေတြကို ခုသာ ခံသာေအာင္ လုပ္ေနရသလိုေပါ႔။
တခုေတာ႔ ေသခ်ာပါတယ္။
သီခ်င္းေတြေၾကာင္႔ ေလာကႀကီး ပိုလွသြားတယ္ ဆိုတာ..။
မိုးခ်ိဳသင္း
ေဝး ၁ ကြ
ReplyDeleteမမိုးခိ်ဳဘေလာ့မွာ
ReplyDeleteအၿမဲတမ္းဘိတ္ကပဲေနရတယ္ အခုမွ ၁ ရဖူးတယ္
မမခ်ိဳသင္းေရးတာေလးေတြမ်ား ဖတ္ၿပီးၾကည္ႏူးစိတ္ အေပ်ာ္စိတ္ေလး ျဖစ္မိတာႀကီးပဲ
ReplyDeleteစာေရးတာေလးေတြ သိပ္ေကာင္းတာပဲ
ေမာင္းသံေလးေတာ့ ၾကားဖူးခ်င္သား...
ReplyDeleteမခ်ိဳသင္း...
ReplyDeleteေမာင္သစ္မင္းရဲ႔ သီခ်င္းကလြဲလို႕ က်န္တာေတြ အကုန္သိတယ္...။
တၿပံဳးၿပံဳးနဲ႕ ဖတ္သြားပါတယ္။
ဆုိေနတဲ့သီခ်င္းကုိ ျကည့္ျပီး
ReplyDeleteအဲဒီလူရဲ႕စိတ္ထဲမွာ ဘာျဖစ္ေနတယ္ဆုိတာ
သိႏိုင္တာမုိ႕
ခံစားခ်က္ေတြ ေပါ့ပါးေအာင္
သီခ်င္းဆက္ဆုိျကမယ္။
ေကာင္းလိုက္တဲ့ သီခ်င္းေလးေတြ
ReplyDeleteအေျခအေန အခ်ိန္အခါနဲ႔လိုက္ေအာင္ ဆုိတတ္ပါဘိ။
:)
လာဖတ္ေၾကာင္းပါခင္ညား
ReplyDeleteဒီလိုညမ်ား ေထာင္ေသာင္းမက ေတြ ့ပါေစ.. ေရာင္းေကာင္းတယ္ ဆိုလို ့..း))
ReplyDeletethank you so much,very nice to read your post.
ReplyDeleteခ်ိဳသင္း
ReplyDeleteေရးတာေလးေတြ ဖတ္ရရင္..
ဟက္ဟက္ပက္ပက္ ရီ၇တတ္လြန္းလူိ႕
ဘ၀အေမာေလးေတြေျပေျပသြားတာပဲ
“ဒီလို ညေပါင္း ေထာင္ေသာင္းမက ေတြ႔ပါရေစ” ဆိုျပီး ေမာင္းသံေလးနဲ႔ အျမဲဆုိႏုိင္ပါေစ
ReplyDeleteအိမ္ၿပန္လမ္းမွာ ကားေပၚထိုင္ရင္း ေန ့တိုင္း
ReplyDelete“ဒီလို ညေပါင္း ေထာင္ေသာင္းမက ေတြ႔ပါရေစ”
ဆိုနိုင္ပါေစ ခ်ိဳသင္းေရ
မအယ္ေတာ့ စိတၱဇ ညမ်ား ကုန္ဆံုး လြန္ေၿမာက္ပါေစ ဆိုေနတယ္။
မအယ္
“ရဲရင္႔…ေက်ာက္ခက္တို႔ ျပိဳေနဆဲ..
ReplyDeleteငါ႔အတြက္ အေျဖ ရွာေနတုန္းေပါ႔
တခ်ိဳ႔ေတြ ေနႏိုင္လြန္းတယ္…”
..................
တေရးမွ မေပ်ာ္တဲ့ညေမွာင္လြန္းေနဆဲ
တစ္ေယာက္ထဲငါ ငိုေနတုန္း
ရင္ထဲမွာ မေက်နပ္ဆံုး .........
.....................
ဆိုေနက်မို႔ဆက္ဆိုမိသြားတယ္ စိတ္ထဲက
ကိုယ္ဆိုရင္ေတာ့ ခ်ိဳသင္းကိုကဖုိ႔ေခၚထားမလားလို႔
ေတြးထားတယ္ း))
Thank you for the music, the songs Im singing
ReplyDeleteThanks for all the joy theyre bringing
Who can live without it, I ask in all honesty
What would life be?
Without a song or a dance what are we?
So I say thank you for the music
For giving it to me
မခ်ိဳသင္း ေၾကာင္ကေလးပိုက္ျပီး ၊ ကိုဝဏၰ ဂီတာတီး
ReplyDeleteသီခ်င္းေလးေတြညည္း ...ေလာကၾကီး လွပေနေတာ့လည္း ေပ်ာ္စရာၾကီး ပါလား ... း)
အစ္မေရ
ReplyDeleteဒီပို႕စ္ေလးကို အရမ္းၾကိဳက္ပါတယ္... အျမဲလာဖတ္ေပမယ့္ ခုမွ comment ေရးျဖစ္တယ္... ပို႕စ္ေတြအားလံုးအတြက္ ေက်းဇူးပါေနာ္
မသီခ်င္းညဥ္းတာေလးကို နားေထာင္ၾကည့္ခ်င္လိုက္တာ
ReplyDeleteအခုေတာ့ အိမ္မွာေၾကာင္ေလးေတြနဲ႔ မ ေပ်ာ္ေနၿပီေပါ့ေနာ္။ =)
မ စာျပန္ေရးေတာ့မယ္ဆိုလို႔ ဝမ္းသာေက်းဇူးေနပါတယ္ မ။
ReplyDeleteေၾကာင္ေလးေတြ က နားေကာင္းပါတယ္ ခ်ိဳသင္းရယ္..း)
ReplyDeleteအခ်စ္က ဂစ္တာတီးခိုက္ ညီမ သီခ်င္း လိုက္ဆိုေတာ့
သူတို႕ ရင္ခြင္ထဲ က ဆင္းမေျပးဘူး မို႕ လား..း)
ေမာင္းသံေလး နဲ႕ အသံေလး ဘာေလး တင္ေပးပါလား
ဘေလာ့မွာ မမတို႕ ေတြ အားေပး ရေအာင္...
၀ တဲ့ လွတဲ့ သူေတြ အသံ ေကာင္းတယ္ ေျပာၾကတာပဲ
ေလးေလး၀ါး တုိ႕.. ကဗ်ာဘြဲ႕မွဴး တို႕...
I love songs.
ReplyDeleteအမေရ.. ေစ်းေရာင္းေကာင္းလုိ႔ ဆုိတဲ့သီခ်င္းက အမုိက္ဆုံးပဲ.. ;)
ReplyDeleteဂီတကို ခ်စ္တယ္..
ReplyDeleteေၾကာင္ကို ေၾကာက္တယ္..
ေၾကာင္၀ါေလးမွလား ခ်ိဳသင္းရယ္... ခ်ိဳသင္းစာေတြဖတ္ရတာ သိပ္ခ်စ္ဖုိ႔ေကာင္းတာပဲ..ဘာတဲ႔..တေယာက္ေသာသူ အသံပဲ ကြက္ၾကားတာ ဘာျဖစ္လဲ..ဘာျဖစ္လဲေနာ္..:)
ReplyDeleteခ်ိဳသင္းရဲ႕ ေမာင္းသံေလးေတာ႔ ၾကားခ်င္ပါေသးတယ္ေလ...သီခ်င္းေတြ ဒီေလာက္အမ်ားႀကီးရတာေနာ္..
ခ်ိဳသင္းသီခ်င္းညည္းသံေလးေတြ ၾကားေယာင္ရင္း ေပ်ာ္ရႊင္ေပါ႔ပါးၾကည္နူးသြားရတာအတြက္ ေက်းဇူးပါ...
ႏွစ္သက္ရာတခုကိုေရြးပါ...
ReplyDelete၁။ ေမာင္းသံ ဆိုေတာ့ လြင္လြင္ေလးေပါ့...
၂။ ေမာင္းသံ ကမွ နားခံသာပါေသးတယ္ဗ်ာ...
းဝ)
မခ်ိဳသင္း ဒုတိယရပါတယ္ခင္ဗ်ာ...ေဇာ္ၾကီးက ပထမရသြားတယ္ဗ်..အရင္ဆံုး ကဗ်ာစပ္လိုက္လို႔
ReplyDeleteတဂ္ပို႔စ္ကို ခုလို အၿမန္ဆံုးေရးေပးတဲ့အတြက္ ေက်းဇူးတင္ပါတယ္.ဝမ္းလည္းသာပါတယ္
ဆရာမိုး သီခ်င္းဆိုတာကိုလည္း အေမမာမာေအးအိမ္မွာ နားေထာင္ခဲ့ဖူးပါတယ္ဗ်ာ..
မခ်ိဳသင္းရဲ့ ရင္ထဲက သီခ်င္းေတြအားလံုးက အႏွစ္သာရရွိၾကပါတယ္။ သီခ်င္းနဲ႔ဂီတမရွိခဲ့ရင္ ကမၻာၾကီးဘယ္လွႏူိင္ပါ့မလဲဗ်ာ...တကယ္ေတာ့ ဂီတနဲ႔သီခ်င္းဟာ လူေတြရဲ့ စိတ္ႏွလံုးကို ႏူးညံ့ေပ်ာ့ေၿပာင္းေအာင္ ဖန္တီးေပးတဲ့ အႏူပညာတရပ္ပဲ မဟုတ္လား..
ပို႔စ္ကေတာ့ ထံုးစံအတိုင္း ဖတ္လို႔ေကာင္းဆဲ ေကာင္းၿမဲပါပဲ...ၿပံဳးစရာေလးေတြကို ေတြ႕ရစၿမဲပါပဲ...
တဂ္တဲ့သူက ကြန္မန္႔ကို ၂၇ေရာက္မွ ေရးရတာေတာ့ နာတယ္ဗ်ာ..ခုမွ ရုံးကၿပန္ေရာက္လို႔ပါ...
ပို႔စ္ေလးအတြက္ အမွတ္တရေရးေပးၿခင္းအေပၚ ေက်းဇူးအထူးပါ...
ခင္မင္လွ်က္
ေဆာင္းယြန္းလ
အမေရ ဆုိခ်င္တာသာ ဆုိပါ... သီခ်င္းေတြက တခါတေလ ကုိယ့္အတြက္ စပ္ထားေပးသလား မွတ္ရေအာင္ တုိက္ဆုိင္တာေတြ ဆုိလုိ႔ ေကာင္းတာေတြ အမ်ားႀကီးေလ... ႏြ႔ဲယဥ္၀င္းရဲ႕ ေ႐ႊပင္လယ္ႀကီး ဆုိ အသံၿပဲႀကီးနဲ႔ ေအာ္လုိ႔ေကာင္းမွေကာင္း :P
ReplyDeleteသီခ်င္းဆုိကေတာ့ အမနဲ႔ ကၽြန္ေတာ္ နင္လားငါလားပဲ...
ReplyDelete၀ါသနာပါသလိုလိုရွိေပမယ့္ ဆုိလိုက္ရင္ ေတာ္ပါေတာ့ အေျပာခံရတာခ်ည္းပဲဆုိေတာ့ တိုးတိုးပဲ ညည္းေတာ့တယ္။
သီခ်င္းေလးညည္းလိုက္ရင္စိတ္ၾကည္ႏူးသြားတယ္ေနာ္
ReplyDeleteဆိုသာဆိုမမေရမ်ားမ်ားသာဆို.ဒါမွမမခ်ိဳသင္းေလးပိုပိုျပီးခ်စ္ဖို႔ေကာင္းမွာ
ဘဝဆိုတာၾကီးကို သီခ်င္းေတြနဲ႕ပဲ ဆက္ေမာင္းေနရတာပါေလ
ReplyDeleteအမ၊
ReplyDeleteသီခ်င္းမ်ားနဲ႕လူ ဒီကမာၻကို သာယာလာေအာင္ ကူညီႏိုင္ပါေစသားကြယ္၊
လို႕ ထူးအိမ္သင္က
ဆိုခဲ့ပါေရာလား။
မမေရ ့
ReplyDeleteသမီး ကိုေက်ာ္၀ဏ တိုးတိုးဆိုေနတဲ့ သီခ်င္းတစ္ပုဒ္ႀကားဘူးတယ္။ ဟိုေလ ေဇာ္၀င္းထြဍ္ဆိုခဲ့တာေလ။ ဘာတဲ့ " ဒါ၀ဍ္ေႀကြးပဲ အခ်စ္ရယ္" ဆိုလားပဲ။ ေသခ်ာေတာ့ မသိပါဘူး။ ႀကံဳလို ့ေျပာျပတာပါ။
း) း)
မမကေလ 'လက္နဲ႕ထိရင္ ေရႊျဖစ္ဆိုသလိုပဲ'... ဘယ္ေခါင္းစဥ္ပဲျဖစ္ျဖစ္ မမေရးရင္ အရမ္းဖတ္လို႕ေကာင္းပါတယ္။ ျဖဴတုတ္လဲ ေနာက္ဆို Tag မယ္ေနာ္။
ReplyDeleteအမမိုးခ်ိဳ...စာကေလးေၾကာ္နဲ႕ ထမင္းေၾကာ္မွားေနျပီထင္တယ္ဗ်...
ReplyDeleteကြ်န္ေတာ္ၾကားဖူးတာ ခုဆီထမင္း၊ခုစာကေလး
ေၾကာ္ပါဗ်ာ။
အမဘာေရးေရးဖတ္လုိ႕ေကာင္းတယ္။
အမပိုစ့္အသစ္ဆို မဖတ္ခင္ ေခါင္းစဥ္ျမင္ကတည္းက ၾကိဳျပဳံးထားတာ။ အင္း....ဘာေတြလာဦးမလဲဟ ဆိုျပီးေတာ့...
ဆိုင္အေတြ႕အၾကံဳေလးေတြ ေရးပါဦးဗ်ာ...
http://www.snapshot-news.com/ss/index.php?option=com_content&view=article&id=1692:2009-09-26-10-23-51&catid=153:vol2-no52&Itemid=120
ReplyDeleteကိုျဖိဳးေအာင္ မွန္ပါတယ္။
ReplyDeleteအဲဒါေရးတုန္းက ထမင္းေၾကာ္ စားခ်င္ေနလို႔ ျဖစ္မယ္။ စာကေလးေၾကာ္လဲ ႀကိဳက္လို႔ အခု ေျပာင္းလိုက္ပါၿပီ။ ျပင္ေပးလို႔ ေက်းဇူးေနာ္။
ကိုဝဏၰက "ဒါဝဋ္ေၾကြးပဲအခ်စ္ရယ္" လို႕ ေဇာ္ဝင္းထြဋ္လို ေအာ္ေအာ္ဆိုတယ္ဆို...
ReplyDeleteတကယ္ ဟုတ္သလား...
းဝ)
အစ္မ တူးလည္းခုတေလာ စိမ္းျမ သီခ်င္းကို ဆိုေနမိတယ္ ... ရင္ထဲမွာ မေက်နပ္ဆံုး၊ တေယာက္တည္းငါ ငိုေနတုန္းဆိုတဲ့ေနရာေရာက္ရင္ ရင္ဖြင့္ၿပီး ေအာ္ပလိုက္တာပဲ ... အစ္မ ေပ်ာ္ရႊင္ပါေစ။
ReplyDeleteတူး
သီခ်င္းေတြေၾကာင္႔ ေလာကႀကီး ပိုလွသြားတယ္... ၿပီးေတာ့ ခ်ိဳသင္းရဲ႕ ေပ်ာ္စရာေကာင္းတဲ့ ပိုစ့္ေလး ေၾကာင့္ ဒီညေလးက ပိုလွသြားပါတယ္...
ReplyDeleteမမိုး..
ReplyDeleteဆိုင္မွာ ေစ်းလာ၀ယ္သူ..တက္တူးထိုးသူေတြကို
မမိုးရဲ ့ ကာရာအိုကီ သီခ်င္းေလးေတြနဲ ့ေဖ်ာ္ေျဖ
ေပးရင္ ေကာင္းမလားမသိ။
ရႈးးးးး “ေမာင္း”သံ ဆိုတဲ့ ျမန္မာေ၀ါဟာရ စကားကို နိုင္ငံျခားသားေတြ လံုး၀ မရိပ္မိေစနဲ ့..။
စီပံုးရွိဖူးဆိုေတာ့
ReplyDeleteမေရ........
ျမဴးေလး သီတင္းကြ်တ္ လာကန္ေတာ့တာေနာ္
မုန္ ့ဖိုးေပးနဲပသိလား
တက္တူထိုးေပးေနာ္....မမ
ေျဖမိုးမွာ ကင္းျမီးေကာက္ထိုးမယ္သိလား
နားေထာင္တတ္တယ္။ မဆုိတတ္ဘူး. ဘာသီခ်င္းမွလဲမရဘူး။
ReplyDeleteကၽြန္ေတာ္အျမဲဖတ္ျဖစ္ေနတဲ့ Blog တစ္ခုပါ။ ကၽြန္ေတာ္ကေတာ့ သိပ္စိတ္ညစ္တဲ့အခါ ဂစ္တာတီးျပီး သီခ်င္းဆိုလိုက္ရင္ ေပါ့သြားပါတယ္။
ReplyDeleteခ်ိဳသင္းေရ… ေရးထားတာေလးက ခ်စ္ဖို ့ေကာင္းလိုက္တာ… ျပီးေတာ့ ရသလဲစံုပါ့… ညည္းျဖစ္တဲ့သီခ်င္းေလးေတြထဲမွာကို ေျပာခ်င္တာေလး ခပ္ပါးပါးေျပာသြားေသးတာ…
ReplyDeleteတပတ္လံုး သီခ်င္းပဲ ညည္းေနတာပဲ။
ReplyDeleteသီခ်င္းေလးေတြနဲ ့ကိုယ္ dance ရင္း လုပ္ပါအုန္း
ဆိုၿပီးၿပီဆိုေတာ့ ကေတာ့ေလ။
မအယ္
ခ်ိဳသင္းေလးကေတာ့
ReplyDeleteဘာေရးေရး စာနဲ ့့လူနဲ ့လိုက္ေအာင္ခ်စ္ဘို ့ေကာင္းတယ္
မိုကၠရိုဖုန္း ေလးမ်ားရလိုရျငား သီခ်င္းဆိုဖို႔ လာၾကည္႔သြားတာ။
ReplyDeleteမမခ်ိဳသင္းေရ
ReplyDeleteလြမ္းလို႔လာလည္ရင္းနဲ႔
စာအသစ္ရွိမလားလာေခ်ာင္းတယ္
စိတ္ခ်မ္းသာေပ်ာ္ရႊင္ပါေစေနာ္
ခင္တဲ့
KPP
မမိုးခ်ိဳသင္း စာေတြကို တိုးတိုးတိတ္တိတ္လာဖတ္ေနတာၾကာၿပီ..အခုကၽႊန္ေတာ္ ဘေလာ့ေလးကိုအသက္သြင္းခ်င္လို ့
ReplyDeleteလာဖတ္ၿပီး အၾကံဥဏ္ေပးသြားပါအုံး
မမိုးခ်ိဴသင္းေရ.
ReplyDeleteမမိုးခ်ိဴသင္း ေရးတဲ့စာေလးေတြ ၾကည္နူးစရာ အားၾကစ
ရာပါပဲ။ ဆရာႀကီးသိရင္ သိပ္၀မ္းသာမွာပါ.ကိုေန၀င္းေအာင္သာ သိရင္.စဦးမယ္.ငါ့ရဲ့ၾကမ္းတမ္းရုပ္သြင္ျမင္တိုင္း..သီခ်င္းက ခ်ိဴသင္းနဲ႔
လိုက္တယ္လို႔..
ေပ်ာ္ရႊင္ပါေစ.စာေတြမ်ားမ်ားေရးနိုင္ပါေစ..
“ဒီလို ညမ်ား တရာ မက ေတြ႔ပါရေစ” (ဒီေတာ႔ ကုိယ္ကလဲ ဘယ္အညံ႔ခံလိမ္႔မလဲ)
ReplyDelete“ဒီလို ညေပါင္း ေထာင္ေသာင္းမက ေတြ႔ပါရေစ” တဲ႔။ ဘာလို႔လဲဆိုေတာ႔ ဒီည ေစ်းေရာင္းေကာင္းတယ္ေလ။
ဒီည ေစ်းေရာင္းေကာင္းတယ္ပါလာလို႔ေပါ့။ ေတြးၿပီး ၿပံဳးစိစိျဖစ္ကုန္တယ္ အမေရ။
you are still the one
ReplyDeleteသတင္းစကား
ReplyDeleteစာမေရးႏိုင္တာ ခြင္႔လႊတ္ပါအုံး..
နုိးနုိးနုိး။
တစ္လ နစ္ပုဒ္ မုန္းစရာႀကီး