တေလာက ဆရာ၀န္ သြားျပပါတယ္။
ဆရာ၀န္က ထုံးစံအတိုင္း လိုအပ္တာေတြ ေမးျမန္းရင္း ေနာက္ဆုံး ဘူတာျဖစ္တဲ႔ ေလ႔က်င္႔ခန္းလုပ္ၿပီး ဆီးခ်ိဳကို ထိန္းဖို႔ ေျပာတယ္။ အဲဒီေတာ႔ ကိုယ္ကလဲ အားက်မခံ ကိုယ္ ေလ႔က်င္႔ခန္းလုပ္ေနၿပီ ျဖစ္ေၾကာင္း ေျပာျပလိုက္တာေပါ႔။
ဆရာ၀န္မ်က္ႏွာက ၀င္းပသြားတာ အေတာ္ သိသာတာပါ။ ေလ႔က်င္႔ခန္းလုပ္ဖို႔ ေျပာတိုင္း အျမဲ ဟိုေကြ႔ ဒီေရွာင္ လုပ္ေနရာက အခုေတာ႔ ေက်ာက္ခဲ ေရ ေပၚၿပီဆိုၿပီး ၀မ္းသာအားရ ျဖစ္သြားတာ ဖုံးမရဘူး။ ဒါနဲ႔ ျပံဳးရင္း တပတ္ကို ဘယ္ႏွစ္နာရီ လုပ္သလဲ တဲ႔။ ကိုယ္ကလဲ တက္တက္ၾကြၾကြပဲ ေျဖလိုက္တယ္။ ၁ နာရီ လို႔။
ေဒါက္တာလဲ အေပၚကိုေရာက္ၿပီးမွ ေအာက္ျပန္ျပဳတ္က်သလိုပဲ။ မ်က္ႏွာမပ်က္ေအာင္ အေတာ္ ထိန္းထားလိုက္ရပုံပါ။ တကယ္က သူၾကားခ်င္တာ တေန႔ကို တနာရီ ျဖစ္မွာေပါ႔။ ကိုယ္က တပတ္ တနာရီဆိုေတာ႔ စားေကာင္းေသာက္ေကာင္းရုံ လုပ္တာလို ျဖစ္ေနတာ။
ဟုိးတခါက Zumba သြားသင္တာ ကိုယ္ ေရးဖူးပါတယ္။ Zumba ဆိုတာ ေပါ႔ေပါ႔ပါးပါး သီခ်င္းေလးနဲ႔ က သလို ေလ႔က်င္႔ခန္း လုပ္တာမ်ိဳးပါ။ အစ ပထမမွာေတာ႔ ကိုယ္လဲ စိတ္ညစ္ညစ္နဲ႔ ႀကိဳးစားလုပ္ရတာမို႔ တပတ္ တနာရီေလာက္ သြားလုပ္ဖို႔ကို အေတာ္ စဥ္းစားရတာ။ အခုေတာ႔ ေပ်ာ္သလိုလို ရွိၿပီ။
သင္တန္းဆရာမကလဲ ကိုယ္႔ကို ေကာင္းေကာင္း မွတ္မိေနၿပီ။ ကိုယ္ကလဲ တခ်ိန္လုံး သူ႔ကို စိုက္ၾကည္႔ၿပီး ႀကိဳးစားလုိက္လုပ္ပါတယ္။ ဆရာမလဲ ကိုယ္႔အၾကည္႔ကို အေတာ္ ေရွာင္ရွာပါတယ္။ သူၾကည္႔ ကိုယ္ၾကည္႔ လုပ္မိရင္ ကိုယ္တလြဲလုပ္ေနတာေတြ ေတြ႔ၿပီး ရီမိမွာ စိုးလို႔ ထင္ပါရဲ႔။
အခု ေနာက္ပိုင္းေတာ႔ သူ လက္ေျမွာက္ရင္ ကိုယ္က ေျခေျမွာက္တာမ်ိဳး၊ သူက ေရွ႔ကိုေျပးရင္ ကိုယ္က ေနာက္ကို ျပန္ေျပးေနတာမ်ိဳး မေတြ႔ရေတာ႔လို႔ တိုးတက္တယ္ ဆိုႏိုင္ေပမဲ႔ သူထိုင္ရင္ ကိုယ္ ထ ေနတတ္တာမ်ိဳးေတာ႔ ျမင္ေနရေသးလို႔ေလ။
ကိုယ္ကလဲ မိန္းကေလးခ်ည္း လုပ္ေနတာဆိုေတာ႔ စိတ္ခ်ၿပီး အခုဆိုရင္ အေတာ္ရဲလာၿပီ ေျပာရမွာေပါ႔။ တခါတေလ ေနာက္ဆုံးမွာ လုပ္ေနရာကေန အရဲကိုးၿပီး ေရွ႔ေတြဘာေတြ တက္လာေသးတာ။ ေတာသား ရဲ ေတာ႔ ဆြဲထုတ္ရသလို ျဖစ္ေနမစိုးလို႔ ေနာက္မွာ ျပန္ျပန္ ေနရေသးတယ္။
တေန႔ေတာ႔ ကိုယ္တို႔ Zumba အခန္းထဲကို ေယာက်ာၤးႀကီးတေယာက္ လာတက္တာ ေတြ႔ရတယ္။ ကိုယ္႔မွာ မိန္းကေလးခ်ည္းမို႔ ေပ်ာ္မယ္ ၾကံကာရွိေသး၊ ဒီလူႀကီးေၾကာင္႔ ေပ်ာ္တဲ႔စိတ္ကေလး ျပန္ငုပ္သြားရ ျပန္ပါေပါ႔။ လူႀကီးက အသက္ႀကီးႀကီး၊ ဆံပင္က ျဖဴလွပါၿပီ။ ဘာမွေတာင္ သိပ္လွဳပ္ႏိုင္ပုံ မရပါဘူး။ ဒါေတာင္ မ်က္မွန္အထူႀကီးနဲ႔ မိန္းကေလးၾကား လွဳပ္လီလွဳပ္လဲ႔ လာလုပ္ေနေသးတာ။
ဘယ္႔ႏွယ္ဟာႀကီး လာတက္ေနပါလိမ္႔လို႔ စိတ္ထဲမွာ အေတာ္ကသိကေအာင္႔ ျဖစ္မိေသးတယ္။ ေလ႔က်င္႔ခန္း လုပ္ခ်င္ရင္ သြားတက္ပါလား ကရာေတးတို႔ ဂ်ဴဒိုတို႔။ ကူးစမ္းပါလား ေရကူးကန္ထဲမွာ မီတာ၂၀၀၀ ေလာက္။ လုပ္စမ္းပါလား တိုက္ကြမ္ဒို။ ဒီေလာက္မွ က်န္းမာေရး ၀ါသနာပါေနရင္ သြားဂၽြမ္းထိုးလုိက္အုံး။ ေဘးက ဗုံေတာင္ တီးေပးလိုက္အုံးမယ္။
အခုဟာက သူ႔ေနရာ သူမေန၊ သူတို႔ အလုပ္ သူတို႔မလုပ္၊ မိန္းကေလးေတြၾကား ျပဳံးျဖီးျဖီးနဲ႔ ပုလင္းကြဲ မ်က္မွန္ႀကီးတပ္ၿပီး ေနရာတကာပါတယ္။ အခုေတာ႔ ဆရာမကလဲ ဘာမွ ေျပာႏိုင္ပုံ မရဘူး။ သူ႔ကို ပိုက္ဆံေပးထားေတာ႔ ျငိမ္ေနရတာ ျဖစ္မွာေပါ႔။
အခုေတာ႔ ေျပးလႊား က တဲ႔အကြက္ေရာက္ရင္လဲ သူက ကိုးလိုးကန္႔လန္႔။ အားလုံး ညီညီညာညာ ကေနခ်ိန္မွာလဲ သူက ဟိုေလွ်ာက္သလို ဒီေလွ်ာက္သလိုလို။ ေမာလို႔ပဲ မလိုက္ႏိုင္လို႔ ေရေသာက္ေနရသလိုလို။ တကယ္က ဒီအဘဟာ ရိပ္သာမွာ ပုတီးစိပ္ေနသင္႔ပါၿပီ။
တေန႔ကေတာ႔ အေဖာ္ေကာင္းတာနဲ႔ အဲဒီဆရာမပဲ သင္တဲ႔ boot camp တခုမွာ သြားစာရင္းသြင္းလိုက္တယ္။ ဆရာ၀န္က ေလ႔က်င္႔ခန္းကို အခ်ိန္တိုးလုပ္ႏိုင္ဖို႔ ႀကိဳးစားပါဆိုတာလဲ ပါတာေပါ႔။ kick boxing သင္မွာ တဲ႔။ ကိုယ္လဲ အားကစား ၀ါသနာပါစ ျပဳလာတာ ကိုယ္႔ကိုယ္ကိုေတာင္ မယုံႏိုင္ေတာ႔ဘူး။ အဲဒီ kick boxing ကေတာ႔ Zumba လို ႏုႏုနယ္နယ္ မဟုတ္ဘူး။ တကယ္႔ အၾကမ္းပတမ္း။
ပထမတရက္မွာပဲ အေတာ္ပ်ာသြားတယ္။ တခ်ိန္လုံး ခုန္ေနရၿပီး လက္သီးထိုးတဲ႔ပုံစံ လုပ္ေနရတာ။ မ်က္ႏွာနားမွာ လက္သီး ႏွစ္ခု ကာၿပီး ကိုယ္႔ကိုယ္ကိုလဲ ကာကြယ္၊ ကိုယ္ကလဲ ျပန္ထိုးတဲ႔ပုံစံမ်ိဳး။ ကိုယ္လဲ အစ ေတာ႔ တက္တက္ၾကြၾကြပဲ။ ေနာက္ေတာ႔ ဟိုက္လာတာမို႔ လက္ကို ဟန္ပါပါ မထိုးႏိုင္ေတာ႔ဘူး။
အဲဒါကို ဆရာမက ငါးမွ်ားတံ ပစ္သလို ေပ်ာ႔ေပ်ာ႔ေလး လက္ကို ေကြးလိုက္ ဆန္႔လိုက္ လုပ္မေနနဲ႔ တဲ႔။ ထိုးစမ္းပါ အားရပါးရ။ ပင္႔ လက္သီး၊ ၀ိုက္ လက္သီး၊ ဒါက ေျဖာင္႔ လက္သီး တဲ႔။ ဒါနဲ႔ ကိုယ္လဲ စိတ္ကိုသြင္းၿပီး ထိုးလိုက္တာ အဲဒီေန႔ ျပန္လာကတည္းက တပတ္လုံး လက္ေတြ ေအာင္႔ၿပီး နာေနတာ ဘာမွကို မလုပ္ႏိုင္ေတာ႔ဘူး ျဖစ္သြားတယ္။
ကိုယ္က အပီအျပင္လုပ္မယ္ဆိုၿပီး အားရပါးရ ထိုးေနတာ ပစ္မွတ္က ဟိုအဘမ်က္ႏွာ ျမင္ေယာင္ၿပီးေတာ႔ေလ။
အင္းးး အေတာ္စိတ္ေပါ႔သြားတာေတာ႔ အမွန္ပဲ။ ေနာက္ေန႔လဲ သြားအုံးမွာ..။
ဆရာ၀န္က ထုံးစံအတိုင္း လိုအပ္တာေတြ ေမးျမန္းရင္း ေနာက္ဆုံး ဘူတာျဖစ္တဲ႔ ေလ႔က်င္႔ခန္းလုပ္ၿပီး ဆီးခ်ိဳကို ထိန္းဖို႔ ေျပာတယ္။ အဲဒီေတာ႔ ကိုယ္ကလဲ အားက်မခံ ကိုယ္ ေလ႔က်င္႔ခန္းလုပ္ေနၿပီ ျဖစ္ေၾကာင္း ေျပာျပလိုက္တာေပါ႔။
ဆရာ၀န္မ်က္ႏွာက ၀င္းပသြားတာ အေတာ္ သိသာတာပါ။ ေလ႔က်င္႔ခန္းလုပ္ဖို႔ ေျပာတိုင္း အျမဲ ဟိုေကြ႔ ဒီေရွာင္ လုပ္ေနရာက အခုေတာ႔ ေက်ာက္ခဲ ေရ ေပၚၿပီဆိုၿပီး ၀မ္းသာအားရ ျဖစ္သြားတာ ဖုံးမရဘူး။ ဒါနဲ႔ ျပံဳးရင္း တပတ္ကို ဘယ္ႏွစ္နာရီ လုပ္သလဲ တဲ႔။ ကိုယ္ကလဲ တက္တက္ၾကြၾကြပဲ ေျဖလိုက္တယ္။ ၁ နာရီ လို႔။
ေဒါက္တာလဲ အေပၚကိုေရာက္ၿပီးမွ ေအာက္ျပန္ျပဳတ္က်သလိုပဲ။ မ်က္ႏွာမပ်က္ေအာင္ အေတာ္ ထိန္းထားလိုက္ရပုံပါ။ တကယ္က သူၾကားခ်င္တာ တေန႔ကို တနာရီ ျဖစ္မွာေပါ႔။ ကိုယ္က တပတ္ တနာရီဆိုေတာ႔ စားေကာင္းေသာက္ေကာင္းရုံ လုပ္တာလို ျဖစ္ေနတာ။
ဟုိးတခါက Zumba သြားသင္တာ ကိုယ္ ေရးဖူးပါတယ္။ Zumba ဆိုတာ ေပါ႔ေပါ႔ပါးပါး သီခ်င္းေလးနဲ႔ က သလို ေလ႔က်င္႔ခန္း လုပ္တာမ်ိဳးပါ။ အစ ပထမမွာေတာ႔ ကိုယ္လဲ စိတ္ညစ္ညစ္နဲ႔ ႀကိဳးစားလုပ္ရတာမို႔ တပတ္ တနာရီေလာက္ သြားလုပ္ဖို႔ကို အေတာ္ စဥ္းစားရတာ။ အခုေတာ႔ ေပ်ာ္သလိုလို ရွိၿပီ။
သင္တန္းဆရာမကလဲ ကိုယ္႔ကို ေကာင္းေကာင္း မွတ္မိေနၿပီ။ ကိုယ္ကလဲ တခ်ိန္လုံး သူ႔ကို စိုက္ၾကည္႔ၿပီး ႀကိဳးစားလုိက္လုပ္ပါတယ္။ ဆရာမလဲ ကိုယ္႔အၾကည္႔ကို အေတာ္ ေရွာင္ရွာပါတယ္။ သူၾကည္႔ ကိုယ္ၾကည္႔ လုပ္မိရင္ ကိုယ္တလြဲလုပ္ေနတာေတြ ေတြ႔ၿပီး ရီမိမွာ စိုးလို႔ ထင္ပါရဲ႔။
အခု ေနာက္ပိုင္းေတာ႔ သူ လက္ေျမွာက္ရင္ ကိုယ္က ေျခေျမွာက္တာမ်ိဳး၊ သူက ေရွ႔ကိုေျပးရင္ ကိုယ္က ေနာက္ကို ျပန္ေျပးေနတာမ်ိဳး မေတြ႔ရေတာ႔လို႔ တိုးတက္တယ္ ဆိုႏိုင္ေပမဲ႔ သူထိုင္ရင္ ကိုယ္ ထ ေနတတ္တာမ်ိဳးေတာ႔ ျမင္ေနရေသးလို႔ေလ။
ကိုယ္ကလဲ မိန္းကေလးခ်ည္း လုပ္ေနတာဆိုေတာ႔ စိတ္ခ်ၿပီး အခုဆိုရင္ အေတာ္ရဲလာၿပီ ေျပာရမွာေပါ႔။ တခါတေလ ေနာက္ဆုံးမွာ လုပ္ေနရာကေန အရဲကိုးၿပီး ေရွ႔ေတြဘာေတြ တက္လာေသးတာ။ ေတာသား ရဲ ေတာ႔ ဆြဲထုတ္ရသလို ျဖစ္ေနမစိုးလို႔ ေနာက္မွာ ျပန္ျပန္ ေနရေသးတယ္။
တေန႔ေတာ႔ ကိုယ္တို႔ Zumba အခန္းထဲကို ေယာက်ာၤးႀကီးတေယာက္ လာတက္တာ ေတြ႔ရတယ္။ ကိုယ္႔မွာ မိန္းကေလးခ်ည္းမို႔ ေပ်ာ္မယ္ ၾကံကာရွိေသး၊ ဒီလူႀကီးေၾကာင္႔ ေပ်ာ္တဲ႔စိတ္ကေလး ျပန္ငုပ္သြားရ ျပန္ပါေပါ႔။ လူႀကီးက အသက္ႀကီးႀကီး၊ ဆံပင္က ျဖဴလွပါၿပီ။ ဘာမွေတာင္ သိပ္လွဳပ္ႏိုင္ပုံ မရပါဘူး။ ဒါေတာင္ မ်က္မွန္အထူႀကီးနဲ႔ မိန္းကေလးၾကား လွဳပ္လီလွဳပ္လဲ႔ လာလုပ္ေနေသးတာ။
ဘယ္႔ႏွယ္ဟာႀကီး လာတက္ေနပါလိမ္႔လို႔ စိတ္ထဲမွာ အေတာ္ကသိကေအာင္႔ ျဖစ္မိေသးတယ္။ ေလ႔က်င္႔ခန္း လုပ္ခ်င္ရင္ သြားတက္ပါလား ကရာေတးတို႔ ဂ်ဴဒိုတို႔။ ကူးစမ္းပါလား ေရကူးကန္ထဲမွာ မီတာ၂၀၀၀ ေလာက္။ လုပ္စမ္းပါလား တိုက္ကြမ္ဒို။ ဒီေလာက္မွ က်န္းမာေရး ၀ါသနာပါေနရင္ သြားဂၽြမ္းထိုးလုိက္အုံး။ ေဘးက ဗုံေတာင္ တီးေပးလိုက္အုံးမယ္။
အခုဟာက သူ႔ေနရာ သူမေန၊ သူတို႔ အလုပ္ သူတို႔မလုပ္၊ မိန္းကေလးေတြၾကား ျပဳံးျဖီးျဖီးနဲ႔ ပုလင္းကြဲ မ်က္မွန္ႀကီးတပ္ၿပီး ေနရာတကာပါတယ္။ အခုေတာ႔ ဆရာမကလဲ ဘာမွ ေျပာႏိုင္ပုံ မရဘူး။ သူ႔ကို ပိုက္ဆံေပးထားေတာ႔ ျငိမ္ေနရတာ ျဖစ္မွာေပါ႔။
အခုေတာ႔ ေျပးလႊား က တဲ႔အကြက္ေရာက္ရင္လဲ သူက ကိုးလိုးကန္႔လန္႔။ အားလုံး ညီညီညာညာ ကေနခ်ိန္မွာလဲ သူက ဟိုေလွ်ာက္သလို ဒီေလွ်ာက္သလိုလို။ ေမာလို႔ပဲ မလိုက္ႏိုင္လို႔ ေရေသာက္ေနရသလိုလို။ တကယ္က ဒီအဘဟာ ရိပ္သာမွာ ပုတီးစိပ္ေနသင္႔ပါၿပီ။
တေန႔ကေတာ႔ အေဖာ္ေကာင္းတာနဲ႔ အဲဒီဆရာမပဲ သင္တဲ႔ boot camp တခုမွာ သြားစာရင္းသြင္းလိုက္တယ္။ ဆရာ၀န္က ေလ႔က်င္႔ခန္းကို အခ်ိန္တိုးလုပ္ႏိုင္ဖို႔ ႀကိဳးစားပါဆိုတာလဲ ပါတာေပါ႔။ kick boxing သင္မွာ တဲ႔။ ကိုယ္လဲ အားကစား ၀ါသနာပါစ ျပဳလာတာ ကိုယ္႔ကိုယ္ကိုေတာင္ မယုံႏိုင္ေတာ႔ဘူး။ အဲဒီ kick boxing ကေတာ႔ Zumba လို ႏုႏုနယ္နယ္ မဟုတ္ဘူး။ တကယ္႔ အၾကမ္းပတမ္း။
ပထမတရက္မွာပဲ အေတာ္ပ်ာသြားတယ္။ တခ်ိန္လုံး ခုန္ေနရၿပီး လက္သီးထိုးတဲ႔ပုံစံ လုပ္ေနရတာ။ မ်က္ႏွာနားမွာ လက္သီး ႏွစ္ခု ကာၿပီး ကိုယ္႔ကိုယ္ကိုလဲ ကာကြယ္၊ ကိုယ္ကလဲ ျပန္ထိုးတဲ႔ပုံစံမ်ိဳး။ ကိုယ္လဲ အစ ေတာ႔ တက္တက္ၾကြၾကြပဲ။ ေနာက္ေတာ႔ ဟိုက္လာတာမို႔ လက္ကို ဟန္ပါပါ မထိုးႏိုင္ေတာ႔ဘူး။
အဲဒါကို ဆရာမက ငါးမွ်ားတံ ပစ္သလို ေပ်ာ႔ေပ်ာ႔ေလး လက္ကို ေကြးလိုက္ ဆန္႔လိုက္ လုပ္မေနနဲ႔ တဲ႔။ ထိုးစမ္းပါ အားရပါးရ။ ပင္႔ လက္သီး၊ ၀ိုက္ လက္သီး၊ ဒါက ေျဖာင္႔ လက္သီး တဲ႔။ ဒါနဲ႔ ကိုယ္လဲ စိတ္ကိုသြင္းၿပီး ထိုးလိုက္တာ အဲဒီေန႔ ျပန္လာကတည္းက တပတ္လုံး လက္ေတြ ေအာင္႔ၿပီး နာေနတာ ဘာမွကို မလုပ္ႏိုင္ေတာ႔ဘူး ျဖစ္သြားတယ္။
ကိုယ္က အပီအျပင္လုပ္မယ္ဆိုၿပီး အားရပါးရ ထိုးေနတာ ပစ္မွတ္က ဟိုအဘမ်က္ႏွာ ျမင္ေယာင္ၿပီးေတာ႔ေလ။
အင္းးး အေတာ္စိတ္ေပါ႔သြားတာေတာ႔ အမွန္ပဲ။ ေနာက္ေန႔လဲ သြားအုံးမွာ..။
မိုးခ်ိဳသင္း
50 Comments
