လြတ္လပ္ေရးေန႔ အေတြး

ဒီေန႔ဆို ျမန္မာျပည္မွာ လြတ္လပ္ေရးေန႔ေပါ႔။

ကိုယ္တို႔ငယ္ငယ္က လြတ္လပ္ေရးေန႔ဆို သိပ္ေပ်ာ္တာပါ။ အဲဒီတုန္းက ေပ်ာ္တာက သူ႔ကၽြန္ဘ၀က လြတ္ေျမာက္ခဲ႔ရတဲ႔ ကိုယ္တို႔ဘ၀ေတြကို သေဘာေပါက္ ခံစားၿပီး တန္ဖိုးထား နားလည္ လို႔ေတာ႔ မဟုတ္ေသးဘူး၊ ကေလးဆိုေတာ႔ ကိုယ္တို႔ ေပ်ာ္ပုံက တမ်ိဳး။

လြတ္လပ္ေရးေန႔ဆို ေက်ာင္းေတြက ပိတ္တယ္၊ ေက်ာင္းစာေတြကေန ခဏ လြတ္လပ္ေရး ရတဲ႔သေဘာေပါ႔။ ကေလးဆိုေတာ႔လဲ ေက်ာင္းပိတ္ရက္ေတြသာ လက္ခ်ိဳး ေရတြက္ခဲ႔ရတာပါေလ..။ ေနာက္ ရပ္ကြက္ေတြ ျမိဳ႔နယ္ေတြမွာ ေျပးပြဲ ျပိဳင္ပြဲ ကစားပြဲေတြ လုပ္ၾကတယ္။ ဒီေက်ာင္းပိတ္ရက္က ရုိးရိုးပိတ္ရက္ မဟုတ္ဘူးေလ၊ ကစားပြဲေတြ ျမိဳင္တဲ႔ ေက်ာင္းပိတ္ရက္ဆိုေတာ႔ ပိုေပ်ာ္မိတာေပါ႔။

ဇန္န၀ါရီ ရဲ႔ ျမဴေတြ ေ၀ေနတဲ႔မနက္ခင္း၊ ႏွစ္သစ္တခုရဲ႔ ေစာေစာစီးစီး မနက္ခင္းေလးမွာ လူေတြအားလုံး လန္းဆတ္ တက္ၾကြေနသလိုပဲ။ အိမ္ေရွ႔မွာ မီးပုံေလး ဖိုၿပီး၊ မီးထဲကို ထန္းပင္ျမစ္ေလးေတြ ထည္႔စားၿပီး ကိုယ္လဲ မီးပုံေဘးမွာ ကေလးဘာ၀ ခုန္ေပါက္ ေဆာ႔ကစား ေနမိတာ..။ ကိုယ္တို႔ ငယ္ငယ္ကေနခဲ႔တဲ႔ ဆရာ ဆရာမေတြ ေနတဲ႔ ျခံ၀င္းေလးမွာလည္း တျခားလမ္းကလူေတြနဲ႔ စုၿပီး ကစားပြဲေလးေတြ လုပ္ခဲ႔ၾကပါတယ္။



ညဖက္ကတည္းက လူၾကီးေတြက မီးေတြထြန္းၿပီး ျပိဳင္ပြဲအတြက္ ျပင္ဆင္ေနၾကၿပီ။ ကားလမ္းေတြ ပိတ္ၿပီး လမ္းေပၚမွာ မ်ဥ္းအျဖဴေတြ ဆြဲၿပီး ထုပ္ဆီးတိုး တမ္း တို႔ ဖန္ခုန္တမ္းတုိ႔ ကစားၾက ျပိဳင္ၾကတယ္။ အႏိုင္ရသူကို ဆုေပးဖို႔ ဆုေတြ ထုပ္ၾက ပိုးၾကတယ္။ ဆုေတြကလဲ ၾကီးၾကီးမားမား မ်ားမ်ားစားစား မဟုတ္ေပမဲ႔ ဒါေတြကိုပဲ ခိုးၾကည္႔ၿပီး ရင္ခုန္ခဲ႔ရတာ..။

ကိုယ္လဲ ဘယ္ေနမလဲ။ ကစားျပိဳင္ပြဲေတြမွာ ကိုယ္တို႔ေမာင္ႏွမ ႏွစ္ေယာက္ ၀င္ျပိဳင္ခဲ႔ေသးတာပါ။ ဆုကေတာ႔ ၅ပြဲေလာက္ ကစားမွ တခု လား ရဖူးတာပါ။ ဒါေတာင္ ဒုတိယ ဆုပါ။ ေျပးပြဲေတြမွာ ကလန္ကလားနဲ႔ ေနာက္ဆုံးက က်ားကုတ္က်ားခဲ ေျပးေနတာမ်ိဳး ကိုယ္႔ကို ျမင္ရမွာ..။ ဒါေပမဲ႔ ေပ်ာ္တာကိုေတာ႔ တားမရဘူး။ ဆုမရလဲ ကိစၥ မရွိ၊ ကစားရရင္ ေက်နပ္ၿပီ။ သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႔ ဟိုေျပး ဒီေျပးလုပ္ေနရရင္ကိုပဲ ေပ်ာ္ေနၿပီ။

လြတ္လပ္ေရးေန႔တိုင္း အေမက အိမ္မွာ ေကာက္ညွင္းေပါင္း ေပါင္းတတ္ေသးတယ္။ ေကာက္ညွင္းေပါင္း ကို အုိးအၾကီးၾကီးနဲ႔ ေပါင္းတယ္။ ငခ်ိတ္ တဖက္၊ ေကာက္ညွင္းျဖဴ တဖက္ ပန္းကန္ျပား အၾကီးၾကီးထဲ ထည္႔ၿပီး အုန္းျခစ္ျဖဴျဖဴေဖြးေဖြးေလးေတြ ျဖဴးထားရင္ ေမႊးေနတာပဲ။ ငါးရံ႔ေျခာက္ေလး၊ ပဲျပဳတ္ ဆီဆမ္းေလးကို ေဘးမွာ ပုံထားရင္ ကိုယ္က တစြတ္စြတ္ လက္နဲ႔ဆုပ္ၿပီး အလုံးေလးေတြ လုပ္၊ စားတတ္တယ္။

လြတ္လပ္ေရးေန႔တိုင္း အေဖ႔မိတ္ေဆြေတြ အိမ္မွာ ေကာက္ညွင္းေပါင္း လာစားၾကတယ္။ အိမ္ေရွ႔မွာ ၀ိုင္းထိုင္ၿပီး ေကာက္ညွင္းေပါင္းေလးနဲ႔ ေရေႏြးပူပူေလး မွဳတ္ၿပီး စကားတေျပာေျပာ စားၾကတယ္။ ကဗ်ာေတြ သူတို႔ ရြတ္ၾကတယ္။ ရီသံေတြ တေသာေသာ ၾကားရတယ္။ အေဖ႔ကို ျပံဳးျပံဳး ျပံဳးျပံဳး နဲ႔ လူအုပ္ၾကားထဲကေန ျမင္ရတတ္တယ္။ အေမ႔ကိုလည္း ၾကည္ၾကည္ႏူးႏူး လုပ္ကိုင္ေပးေနတာ ေတြ႔ရတတ္တယ္။

ဒါက ကိုယ္႔ငယ္ဘ၀ မိစုံ ဖစုံ နဲ႔ ျဖတ္သန္းခဲ႔ရတဲ႔ လြတ္လပ္ေရးေန႔ေတြေပါ႔။

ေနာက္ေတာ႔ အရြယ္ေတြေရာက္လို႔ လြတ္လပ္ေရးေန႔ အဓိပၸါယ္ကို စာအုပ္ေတြထဲမွာ ရွာေဖြ ၾကည္႔မိတတ္ၿပီ။ ၁၉၉၀မွာ အေမ ဆုံးပါးသြားေတာ႔ လြတ္လပ္ေရးေန႔ေတြမွာ ေကာက္ညွင္းေပါင္း ေပါင္းေကၽြးမဲ႔သူလဲ မရွိေတာ႔။ ေနာက္..အေဖ႔ကို ညဥ္႔ငွက္ဆိုးေတြ သုတ္သြားတဲ႔ ည..။ လြတ္လပ္ေရးေန႔ေတြကို ကိုယ္တို႔ ေမာင္ႏွမေတြခ်ည္း တိတ္တိတ္ဆိတ္ဆိတ္ ျဖတ္သန္းခဲ႔ၾကတယ္။

ကႏၱာရ ႏွစ္ေတြ ျဖတ္အၿပီး အေဖ လြတ္လာတဲ႔ေနာက္ သားအဖ အတူေနခဲ႔တဲ႔ အခ်ိန္ေတြမွာ စကားေတြ ေျပာျဖစ္ၾကတယ္။ ေရာက္တတ္ရာရာ ၾကံဳရာက်ပမ္းေပါ႔။ တခါကေတာ႔ ကိုယ္က ေမးခြန္းတခု ေမးမိတယ္ ထင္ပါရဲ႔။ “အေဖ ကိုယ္႔စိတ္နဲ႔ ကိုယ္႔ကိုယ္ မေနရတဲ႔၊ အထဲက အခ်ိန္ေတြမွာ မွတ္မွတ္ရရ ဘယ္အခ်ိန္ကို စိတ္ အထိခိုက္မိဆုံးလဲ” လို႔..။

“အဲဒီေန႔က မနက္အေစာၾကီး အေဖ႔ကို သူတို႔ လာႏွိဳးတယ္။ မနက္ ၅နာရီေလာက္ ျဖစ္မယ္ ထင္တယ္။ အေဖကလဲ အေဖ႔ကို လႊတ္ေတာ႔မွာမို႔ လာေခၚတယ္ ထင္မိတာ။ ကပ်ာကသီပဲ ထ လိုက္လာခဲ႔တာ။ ေနာက္မွ အခ်ဳပ္ေျပာင္းတာမွန္း သိရတယ္။”

“အေဖ႔ကို ခ်ဳပ္ထားတာ ေက်ာက္တံတား ရဲစခန္းမွာေလ..။ သူတို႔က အေဖ႔ကို လူေတြ မႏိုးခင္ အခ်ဳပ္ေျပာင္းတာ။ နံမည္ၾကီးလူဆိုးေတြကို ထားတဲ႔ ဘားလမ္းက စတီး၀ပ္အခ်ဳပ္ကို ပို႔တာ။ ကဗ်ာဆရာကို ကဗ်ာေရးလို႔ ေထာင္ခ်မယ္လို႔ တရားစြဲၿပီး အင္းစိန္ေထာင္ကို ပို႔ဖို႔ေပါ႔။ ရမန္ယူဖို႔ ဘားလမ္းအခ်ဳပ္ကို ေျပာင္းထားတာပဲ။”

“အေဖ႔ကို ေခၚဖို႔ ကားက အဆင္မေျပဘူးထင္ပါရဲ႔။ လမ္းေလွ်ာက္ပဲ ေခၚသြားေတာ႔ကြာ တဲ႔။ အေဖရယ္၊ ေနာက္ထပ္ အခ်ဳပ္သားႏွစ္ေယာက္ရယ္၊ ရဲသား ႏွစ္ေယာက္ရယ္။ ေက်ာက္တံတား ရဲစခန္းကေန ဘားလမ္းကို လမ္းေလွ်ာက္သြားရတယ္။”

“လမ္းေပၚမွာ လူေတြကလဲ ရွင္းလို႔..။ ကားေတြလဲ ရွင္းေနတာပဲ။ အေဖ႔လက္ကို သူတို႔ ၾကိဳးေတြ တုပ္ခ်ည္ထားၾကတယ္။ မနက္က ေစာေစာစီးစီး၊ ေအးက ေအးသနဲ႔။ အေဖတို႔ ခပ္ေျဖးေျဖးပဲ ေလွ်ာက္သြားၾကတယ္။ အဲဒီအခ်ိန္မွာ ဆူးေလဘုရားေဘးက အေဖတို႔ ျဖတ္သြားရတာ သမီး။”

“ဆူးေလဘုရားၾကီးက မီးေတြ ထိန္ထိန္ညီးေနတာ သပၸါယ္လိုက္တာ သမီးရယ္။ ျမတ္စြာဘုရားကို ၾကိဳးေတြ တုပ္ထားတဲ႔ လက္ႏွစ္ဖက္နဲ႔ အေဖ လမ္းေလွ်ာက္ရင္း ရွိခိုးလိုက္ပါတယ္။ အဲဒီအခ်ိန္မွာ အေဖ သတိရလိုက္တာက ဒီေန႔ဟာ လြတ္လပ္ေရးေန႔ ဆိုတာပါပဲ။ အေဖ က ကဗ်ာဆရာ၊ ေက်ာင္းဆရာ ပါ သမီး။ အေဖ မ်က္ရည္က်မိတယ္။ ေအာ္..ျမန္မာျပည္ၾကီး လြတ္လပ္ေရးရတဲ႔ ႏွစ္ပတ္လည္ေန႔မွာ ငါ မလြတ္လပ္ပါလား လို႔..။ အထဲမွာ ေနရတဲ႔ အခ်ိန္ေတြထဲမွာ အဲဒီအခ်ိန္ေလးဟာ အေဖ စိတ္အထိခိုက္ဆုံး အခ်ိ္န္ပါပဲ” တဲ႔။

ကိုယ္လဲ နားေထာင္ရင္း မ်က္ရည္ေတြ ျဖိဳင္ျဖိဳင္က်လို႔..။ အေဖ႔ကိုယ္၀၀ၾကီးကို ဖက္ထားမိတယ္။ ကိုယ္တို႔မိသားစုေတြ မပါဘဲ အေဖတေယာက္တည္း ျဖတ္သန္းလိုက္ရတဲ႔ လြတ္လပ္ေရးေန႔ကို ရင္ထဲမွာ ဆို႔မိလို႔..။

ကိုယ္႔ဘ၀မွာ အေဖ မ်က္ရည္က်တာ မျမင္ဖူးဘူး။ အေဖက အႏုပညာသမားမို႔ ခံစားလြယ္၊ ထိခိုက္လြယ္တတ္လို႔ စိတ္ေပ်ာ႔ေျပာင္းသူဆိုတာ မွန္ေပမဲ႔ အေဖ႔ မ်က္ရည္ကိုေတာ႔ ကိုယ္ မျမင္ဖူးခဲ႔ဘူး။ အေဖ မ်က္ရည္က်တယ္ဆိုတာ ဒါ ပထမဆုံး အေဖ ေျပာဖူးတာပါပဲ။ ျပန္ေျပာတဲ႔အခ်ိန္မွာလဲ မ်က္ႏွာက မွဳန္မွိဳင္းေနေပမဲ႔ မ်က္ရည္ မက်ခဲ႔ပါဘူး။ အေဖ႔ရင္ထဲမွာေတာ႔ ကိုယ္ မသိတတ္ႏိုင္ဘူးေလ..။

ဘာရယ္မဟုတ္၊ လြတ္လပ္ေရးေန႔မွာ လြမ္းမိ ေတြးမိတာေလးေတြ ေရးၾကည္႔တာပါ။ ဆူးေလ ဘုရားလမ္းေပၚမွာ က်ခဲ႔တဲ႔ မ်က္ရည္ေတြ ေျခာက္ေသးရဲ႔လား လို႔ေတာ႔ ကိုယ္ ဆက္ မေတြးခ်င္ေတာ႔ပါဘူးေလ..။

မိုးခ်ိဳသင္း


43 comments:

ဇြန္မိုးစက္ said...

1

ဇြန္မိုးစက္ said...

I'm really touched by your post. I felt sorry to read about Ba Ba U Tin Moe's most desperate time which coincided with Independence day. I wish that we all could have the happy moments instead of sadness on a great day like this. :(

Nge Naing said...

လြတ္လပ္ေရးေန႔က အာဇာနည္ေန႔တို႔ ျပည္ေထာင္စုေန႔တို႔လို ေက်ာင္းဖြင့္ေနတဲ့ ရာသီမွာ မဟုတ္ပဲ ဒုတိယအစမ္းေျဖၿပီး ေက်ာင္းရည္ရွည္ ပိတ္တဲ့ အခ်ိန္မွာ ျဖစ္ေတာ့ ေက်ာင္းမွာ လြတ္လပ္ေရးေန႔နဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး ေဟာေျပာပြဲေတြ မလုပ္ၾကဘူး။ ဒါေၾကာင့္ ငယ္ငယ္က လြတ္လပ္ေရးေန႔မွာ လြတ္လပ္ေရးအႏွစ္သာရကို သိၾကလို႔ မဟုတ္ဘဲ ေပ်ာ္ပြဲရႊင္ပြဲ အားကစားပြဲေတြ လုပ္တာၾကည့္ၿပီး ေပ်ာ္ခဲ့ပါတယ္။ လြတ္လပ္ေရးေန႔မွာ အျပစ္မရွိပဲ လြတ္လပ္မႈေတြ မတရား ဆံုးရႈံုးခံေနရသူေတြ အမ်ားႀကီး ရွိတာကိုေတာ့ ေတာ္ေတာ္ႀကီးမွ သိရပါတယ္။ အခုေတာ့ ျမန္မာနိုင္ငံ လြတ္လပ္ေရးဆိုတာ စစ္အုပ္စု တစုစာအတြက္ပဲ ျဖစ္ေနၿပီး က်န္တဲ့သူေတြ အကုန္လံုးအတြက္ ၾကာေလ လြတ္လပ္ေရး အႏွစ္သာရကင္းမဲ့ေလ ျဖစ္ေနတာကို ေတြးၿပီး ယူက်ံဳးမရ ျဖစ္မိတယ္။

ဧပရယ္လ္ပူး@ပူးေတ said...

မမေရ

ရံုးမွာ form တစ္ခုျဖည့္ေနရင္း date တပ္လိုက္ေတာ့ january 04 ဆိုေတာ့မွ ဟာဒီေန႔လြတ္လပ္ေရးေန႔ပါလားေပါ့။ ပို႔စ္ တပုဒ္ေလာက္ အမွတ္တရေရးမယ္ဆိုၿပီး ပူးေတက ပို႔စ္မေရးခင္ အရင္ဘယ္သူေတြေရးထာေသးလဲလို႔ ရွာမိတာ။ မမပို႔စ္ကို သြားေတြ႔တာ ရင္ထဲကိုနင့္သြားတာပဲ...

ခ်စ္ၾကည္ေအး said...

ခ်ိဳသင္းေရ....ဘဘ လက္ႀကိဳးတုတ္ရက္နဲ႔ ဆူးေလ ဘုရားဖူးတဲ့ ေနရာ၊ ဒီေန႔ လြတ္လပ္ေရးေန႔ေပမဲ့ အခ်ဳပ္အေႏွာင္ခံ ေနရတဲ့ေနရာ၊ ခ်ိဳသင္း ဘဘရဲ႕ ကိုယ္လံုးလံုး ဝဝ ႀကီးကို ဖက္ၿပီး ငိုတဲ့ေနရာ ေတြမွာ တို႔လဲမ်က္ရည္လည္ရတယ္၊ တိုက္တိုက္ ဆိုင္ဆိုင္ ခုပဲ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ရဲ႕ စကားေလးကို side bar မွာ ကူးထည့္ ေနတာ...။ ဘယ္ေတာ့မ်ားမွ တို႔ျပည္သူေတြ အငိုရပ္ ႏိူင္ၾကမွာတဲ့လဲ....ရင္ထဲ မေကာင္းဘူး ခ်ိဳသင္းရယ္....။

P.Ti said...

ဆရာၾကီးေျပာတဲ့ စကား "ေအာ္..ျမန္မာျပည္ၾကီး လြတ္လပ္ေရးရတဲ႔ ႏွစ္ပတ္လည္ေန႔မွာ ငါ မလြတ္လပ္ပါလား လို႔..." စိတ္ထိခုိက္ဖုိ႔ အလြန္ေကာင္းပါတယ္။ တိုင္းျပည္တစ္ခုအေနနဲ႔ လြတ္လပ္တိုးတက္သင့္ပါရဲ႕နဲ႔ ျပည္သူေတြ အခက္အခဲေတြၾကားမွ ရုန္းကန္ေနရတုန္းပဲေလ...

လြတ္လပ္ပါေစ ျမန္မာျပည္။

ေမဓာ၀ီ said...

အမေရ ... လူသူမသိ တိတ္တဆိတ္က်ခဲ့ၾကတဲ့ မ်က္ရည္စက္ေပါင္းမ်ားစြာ ခန္းေျခာက္ေစခ်င္ပါၿပီ။
အားလံုး လြတ္ေျမာက္ႏိုင္ဖို႔ကိုသာ ဆုေတာင္းပါတယ္။

Vista said...

"ေအာ္..ျမန္မာျပည္ၾကီး လြတ္လပ္ေရးရတဲ႔ ႏွစ္ပတ္လည္ေန႔မွာ ငါ မလြတ္လပ္ပါလား တဲ့ ” စိတ္ထိခိုက္ရပါတယ္ မတရားဖမ္းဆီးခံရသူအားလံုးလြတ္လတ္ၾကပါေစ ..

ကိုခ်စ္ေဖ said...

ဆရာႀကီးကိုေရာ ခိုကိုးရာမဲ့ငွက္ကေလးေတြလို ျဖစ္သြားရတဲ့ ခ်ိဴသင္းတို႔ ေမာင္နွမေတြကိုေရာ စိတ္မေကာင္းလိုက္တာ.
လြတ္လပ္မႈဆိုတာကို ျမတ္နိုးႀကီးၾကလို႔.သမိုင္းအ
တြက္ စေတးရတာေတြက မ်ားလိုက္တာ..
ဘယ္ေတာ့ရပ္ပါမယ္မသိ.ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ကိုယ္လုပ္နိုင္တာေလး ဆက္လုပ္ေနဦးမွာပါ လြတ္လပ္ေရးကို ျမတ္ႏူိးခဲ့သူမ်ားအတြက္..
မလြတ္ေျမာက္မႈမ်ားအတြက္..

tin min htet said...

သူငယ္ခ်င္းရယ္ ..

မမသီရိ said...

ဘယ္သူမွ မလြတ္လပ္ေသးပါဘူး ခ်ိဳသင္းရယ္

တို႕ေတြအားလုံး မလြတ္လပ္ၾကေသးပါဘူး

မမသီရိ said...

ခုေနာက္ပိုင္း သူတို႕လဲ လြတ္လပ္ေရးေန႕ ကို
တို႕ေတြ ငယ္ငယ္ ကလို
လွိဳက္လွိဳက္လွဲလွဲ မက်င္းပေတာ့ဘူး

သူတို႕ ကိုယ္တိုင္က သိေနလို႕ေနမွာေပါ့

လြတ္လပ္ေရး ဆိုတဲ့ အဓိပါယ္ကို အက်ယ္တ၀င့္ရွင္းျပရင္ သူတို႕ ဖိႏွိပ္တာေတြကို ေက်ာင္းသားလူငယ္ေတြ ဘြင္းဘြင္းၾကီး ခ်က္ခ်င္း နားလည္ သေဘာေပါက္မွာေၾကာက္တာနဲ႕ ပဲ

လြတ္လပ္ေရးေန႕ ကို တိုးတိုးေလး အိေျႏၵ မပ်က္ရုံ လုပ္လာခဲ့တာ ၾကာပါေပါ့လား

ႏုိင္းႏုိင္းစေန said...

အရင္တုန္းက လြတ္လပ္ေရးေန႔၊ အာဇာနည္ေန႔ေတြဆိုရင္
အိမ္တိုင္း ႏိုင္ငံေတာ္အလံေထာင္ၿပီး ဂုဏ္ျပဳၾကတာေတြ႔ရတယ္။ ဒီေန႔ေတာ့ တိုက္တိုက္ဆိုင္ဆိုင္ လမ္းေတြ၊ အိမ္ေတြလိုက္ၾကည့္မိပါတယ္။ အလံေထာင္ထားတဲ့အိမ္ေတြ မေတြ႔မိသေလာက္ပဲ.. မလြတ္လပ္တဲ့ဘဝမွာ လူေတြလည္း အလံေထာင္ဖို႔ ေမ့ကုန္ၾကၿပီ ထင္ပါတယ္..

ဒ႑ာရီ said...

လြတ္လပ္ေရးေန႔တဲ့လား အမေရ... ငယ္ငယ္တုန္းက လြတ္လပ္ေရးေန႔ဆိုရင္ တကယ့္ကို ေပ်ာ္စရာ ေကာင္းတဲ့ အမွတ္တရေတြနဲ႔ပါ။ အခုဆိုရင္ ဒါေတြ ဆံုးရႈံးခဲ့တာ အႏွစ္ ၂၀ ေက်ာ္ၿပီေပ့ါ..

"ေအာ္..ျမန္မာျပည္ၾကီး လြတ္လပ္ေရးရတဲ႔ ႏွစ္ပတ္လည္ေန႔မွာ ငါ မလြတ္လပ္ပါလား လို႔..." ဒီစကားေလး မွတ္သားသြားတယ္။

ခင္မင္ေလးစားလွ်က္

ေႏြဆူးလကၤာ said...

ေရာက္ပါတယ္ အစ္မေရ။ လြတ္လပ္ေရးေန႔အေတြး ကို ဖတ္သြားပါတယ္။ မ်က္မျမင္ ပုဏၰားေလးေယာက္ အေၾကာင္း လာဖတ္ဖို႔ ဖိတ္ပါတယ္။

ကုိေအာင္ said...

အဲဒီဘားလမ္းစတီး၀ပ္ကေန ရန္ကုန္တုိင္းတရားရုံးခ်ဳပ္
အေပၚထပ္ကုိ ဖိနပ္မပါဘဲ သြားရတဲ့ ဒုကၡေတြ၊ လက္ထိပ္မေလာက္ဌလုိ႕ ၾကိဳးနဲ႕ ေလွ်ာ့ကြင္းထုိးပုံစံ ခ်ီျပီး အတြဲလုိက္ ေလွ်ာက္ရတဲ့ ေန႕ေတြဟာ တကယ္ပါပဲ အမရယ္၊ ေျပာျပစရာ စကားလုံးေတာင္ မရွိဘူး။

kay said...

လြတ္လပ္ေရး နဲ႕ လြတ္လပ္ျခင္းကေတာ့..ဗမာျပည္မွာ.. ကြဲျပားေနတုုန္းပါပဲေလ..။ ဆရာၾကီးေနရာမွာ ၀င္ၾကည့္ျပီး ဘယ္ေလာက္ စိတ္ထိုခိုုက္စရာ ေကာင္းမယ္ဆိုုတာ.. ခံစားေနရတယ္.

Aye Win said...

၁၉၇၇ လြတ္လပ္ေရးေန႔ အမွတ္တရပါ။ အင္းစိန္ေထာင္ရဲ႔ တိုက္သစ္ထဲမွာ လြတ္လပ္ေရးေန႔ အတြက္ လူတေယာက္ ဘဲဥျပဳတ္တလံုး ေ၀ပါတယ္။ အသက္ ၂၅ ႏွစ္ျပည့္ ႏွစ္ရဲ႔ 'ဘဲဥျပဳတ္တလံုးတန္တဲ့ လြတ္လပ္ေရးေန႔' ျဖစ္ပါေၾကာင၈္း။

:P said...

ဝမ္းနည္းသြားတယ္.. အစ္မရယ္။

ဂ်ဴနို said...

စို႔စို႕နင့္နင့္ႀကီး ခ်ိဳသင္းရယ္ ဆရာႀကီးလို အျဖစ္မ်ိဳးနဲ႕လူေတြ ဘယ္ေလာက္ ရွိခဲ့တယ္။ ဘယ္ေလာက္ရွိေနတယ္ ေနာက္ ဘယ္ေလာက္ရွိအုန္းမယ္ မသိဘူး။

ျမန္မာ ျပည္သူေတြ စည္းစည္းလံုးလံုးနဲ႕ လြတ္လပ္ေရး အျမန္ရယူနိုင္ၾကပါေစ။

မအယ္

mini nilay said...

မလြတ္လပ္ ေသာ လြတ္လပ္ ေရးေန ့ ပါလား… နာက်င္ လိုက္ရတာ မခ်ိဳသင္းရယ္

khin oo may said...

:(

မီယာ said...

ဖတ္ၿပီး ၀မ္းနည္းလုိက္တာ လြတ္လပ္ျခင္း အရသာကုိ ဘယ္သူမဆုိ ႏွစ္သက္ၾကတာ ငယ္ငယ္က အဖြား ဆုေတာင္းခ်က္ထဲမွာ အက်ဉ္းခံေနရသူမ်ား အတြက္ဆုိၿပီး ပါေလ့႐ွိတာ သတိရမိတယ္

ေရႊရတုမွတ္တမ္း said...

ဒီတခါညည္းဆီလာတာ..ငိုခ်င္ရက္ လက္တို႔ခံလိုက္ရသလိုပဲ......း(

waiwaisoe07 said...

လြတ္လပ္ေရး ေန႕ မွာ ဒီ အေတြး ေလး ဝင္ လာ ခဲ့တယ္.. ရင္မွာ ဆုိ႕ နင့္ ေနတယ္...
1948-1885= 63 years (result = independent)
2010-1948= 62years (result = ?????)

thwe thwe said...

မမရယ္

ေဖေဖတို ့ ဆရာျကီးတို ့လိုခ်င္တဲ့ တကယ့္လြတ္လပ္ေရးကို ဘယ္ေတာ့မ်ားမွ ရမလဲေနာ္--
အခုလို ေမ်ွာ္လင့္ေနရတာကိုက အရိုးသားဆံုး ၀န္ခံရရင္ေတာ့ ကိုယ္ကိုယ္တိုင္ကိုက ညံ့လြန္းလို ့ပါပဲ။

ကိုလူေထြး said...

တေယာက္နဲ ့အမ်ား
တေယာက္က ဓားနဲ ့မို ့
အမ်ားက အရာမဝင္တာ
အာဏာရွင္စနစ္ပဲ
ဒီအာဏာရွင္စနစ္ဆိုးကို
ငါရွိမခိုးႏိုင္။


ဟိုးတခါ... ဒီကဗ်ာစာပိုဒ္ေလးရဲ႕ ရာဇဝင္ကို သိခြင့္ရခဲ့တုန္းကလည္း ဒီလိုပဲ ထိခိုက္ ဝမ္းနည္းခဲ့ရတာပါပဲ...

naw said...

Ma Cho Thin
Your post really made me cry.

Steve Evergreen said...

ပံုမွန္အတိုင္း အႏွစ္သာရ ရွိတဲ့ post ေလးတခုပါပဲလို႕ ေျပာရင္ မွားမယ္မထင္ပါဘူး။ ေက်းဇူးပါ။

ေမဇင္ said...

မ်က္ရည္ ၀ဲ ရတယ္...။ စိတ္မေကာင္းဘူး

နီဇူလိုုင္ said...

ကဗ်ာဆရာကိုျပည္သူဖက္ကေနတဲ႔ကဗ်ာေရးလို႔အင္းစိန္ေထာင္မွာဖမ္းဆီးခဲ႔တာျမန္မာသမိုင္းမွာအရုပ္ဆိုးအက်ည္းတန္စြာ။

tg.nwai said...

မိသားစုနဲ႔ ေပ်ာ္ေပ်ာ္ပါးပါး ေနခဲ႔တဲ႔ ခ်ိဳသင္းတုိ႔ရဲ႕ လြတ္လပ္ေရးေန႔ေတြကေန ေနာက္ေတာ႔.... ေအာ္...အေပ်ာ္ေတြနဲ႔ပဲ အဆံုးသတ္ေစခ်င္ေပမယ္႔လည္း... ခ်ိဳသင္းတုိ႔လုိ သားသမီးေတြ မေျပာပါနဲ႔...ကဗ်ာေတြကေန ခ်စ္ေနခဲ႔ရတဲ႔ တုိ႔ေတြေတာင္ ဆရာႀကီး အဲဒီလုိ ႀကံဳခဲ႔ပါလားဆုိၿပီး..စိတ္မေကာင္းလြန္းလုိက္တာ...။ စစ္မွန္တဲ႔ လြတ္လပ္ေရးရဲ႕ အရသာ ျပည္သူေတြ ခံစားနုိင္ပါရေစေလ..

CONTACT said...

ခ်ိဳသင္းေရ... ႀကိဳက္လြန္းလို ့ အခု ေကာ္မန္ ့နဲ ့ခ်ီးက်ဴးပါတယ္။ ဖုန္းေခၚမယ္။

ကိုေပါက္စ said...

ခ်ိဳသင္းေရ.....
အဲဒီအခ်ိန္က ကိုကိုေလး လည္းအထဲမွာပဲထင္တယ္....
မွတ္မွတ္ရရ...new year ကိုအင္းစိန္ေထာင္ထဲမွာပဲ က်င္းပလိုက္ရတယ္ ထင္တယ္...

မယ္႔ကိုး said...

ေၾကကြဲစရာေကာင္းလြန္းလိုက္တာ မရယ္။
အလွည့္က်စေတးခံရတဲ႔ သိုးကေလးေတြလို။ =(

AP said...

I'm really touched by your post.

တန္ခူး said...

ခ်ိဳသင္းရယ္… ဖတ္ရင္းမ်က္ရည္က်မိတယ္… ရင္ထဲမွာ ဆိုနင့္သြားလိုက္တာမ်ား… ခ်ိဳသင္းက ကာယကံရွင္ဆုိေတာ့ ဘယ္ေလာက္မ်ားဆို ့နင့္လိမ့္မလဲ ကိုယ္ခ်င္းစာမိတယ္…

ခ်စ္ၾကည္ေအး said...

Hoping to read ur new post Cho Thin...
Long time no see naw ....:D
Hope u and Ko KWNa are fine and ur diabetic is under control....

Take Care ...
Ma Chit Kyi

သက္ေဝ said...

Already read since you posted...
It's really touched...

victorOway said...

ေကာက္ညွင္းေပါင္းေလးက ေမြွးေနေအာင္ ေရးတတ္တယ္။ က်ေနာ္သတိရလိုက္တာက ဆရာျကီးတင္မိုးနဲ ့ဆရာေမာင္စြမ္းရည္တို ့နဲ့အတူစကားေျပာရင္း။ ေရေနြးေသာက္ရင္းစားခဲ့ၾကသည့္ ေကာက္ညွင္းေပါင္း၀ိုင္းေလးကို အထူးသတိတရရွိလွပါသည္။

ခ်စ္ၾကည္ေအး said...

Date : 19 Jan 2010
Subject : Reminder

Attn : Mdm Moe Cho Thin

Please note that time for your new post has been over due and be reminded that your old post was more than 2 weeks old now.

Thank you,
On behalf of all fans,

CKA ....:))

Unknown said...

မမိုးခ်ိဳသင္းေရ....
မအားမွန္းလဲသိပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ စာေလးေတြကိုလဲ ဖတ္ခ်င္လို႔္အရမ္းကို ေတာင့္တေနပါတယ္။ အားတဲ့ အခါေလး စာေရးၿပီးတင္ပါအံုးေနာ္... ေန႔တိုင္း ဘေလာ့ကိုအသစ္တင္လားဆိုၿပီး ေခ်ာင္းၾကည့္ရတာ ေမာလွၿပီ။ :)

ၾကယ္ျပာ said...

အစ္မခ်ိဳသင္းေရ ...

ဖတ္ရင္းနဲ႔ မ်က္စိထဲပါလိုက္ျမင္ေယာင္ရင္းခံစားသြားပါတယ္ ...