မ်က္ႏွာခ်င္း ဆုံရေအာင္..


မေန႔ညက စိတ္ကူးေပါက္ၿပီး ကိုယ္႔ရဲ႔ facebook စာမ်က္ႏွာမွာ ဒီလို သတင္းစကားေလး တင္လိုက္ပါတယ္။ သူငယ္ခ်င္းေတြကို တခ်က္ လွမ္းၿပီး signal ရုိက္လိုက္တာပါ။

Blog တို႔ FB တို႔ မပါဘဲ ဘ၀ကို ျဖတ္သန္းၾကည္႔အုံးမယ္ .. လို႔။

အဲဒီလိုေရးလိုက္တာနဲ႔ ပထမဆုံး တုံ႔ျပန္ေရးလိုက္တာ အေ၀းက မိတ္ေဆြတေယာက္ျဖစ္တဲ႔ ကိုေက်ာ္ ေပါ႔။ သူက ဒီလိုျပန္ေရးတယ္။ ဘယ္ႏွစ္နာရီလဲ တဲ႔။ အဲဒါေတြနဲ႔ ေ၀းၿပီး ဘယ္ႏွစ္နာရီ ေနမွာလဲ လို႔ ျပန္ေမးလိုက္တာပါ။ အဲဒါကို ကိုယ္ကလဲ စကၠန္႔မျခား ဒီဖက္ကေန ျပံဳးၿပီး ဖတ္ေနမိတာ..။ ငါ႔အေၾကာင္းေတြ သိကုန္ၿပီလို႔ ျပံဳးစိစိ ျဖစ္ေနတာ..။

အစကေတာ႔ ဘာမွ မသိခဲ႔ဘူး။ ေခတ္ေပၚ ေလာကဓာတ္ပညာေတြကို နားလဲ မလည္ဘူး၊ သိလဲ မသိခ်င္ခဲ႔ဘူး။ အဲဒါေတြ လုပ္ၾကည္႔ရင္ မွားသြားမလား၊ မွားရင္ ငါလဲ မျပင္တတ္ေတာ႔ ဒုကၡ ဆိုတဲ႔ ေၾကာက္တဲ႔ စိတ္အခံကလဲ ရွိေနတယ္။ အခုလဲ သိတယ္လို႔ မဆုိႏိုင္ပါဘူး။ မ်က္မျမင္ ဆင္စမ္းတုန္းပါပဲ။ ဆင္ျမီးကို ေျမြၾကီးပါလား ျဖစ္တုန္းပါပဲ။

ဒါေပမဲ႔ ကိုယ္႔ကို အဓိက ဆြဲေဆာင္လိုက္တာက သူငယ္ခ်င္းေတြပါ။ သူငယ္ခ်င္းေတြရွိတယ္ ဆိုတဲ႔ အသိနဲ႔ အဲဒီကစားပြဲထဲ ၀င္ေဆာ႔မိတယ္။ သူမ်ား ထုတ္စီးတိုးေနရင္ ကိုယ္ကလဲ ထုတ္စီး၀င္တိုး လိုက္ခ်င္တာကိုး။ သူတို႔ ၀ိုင္းၾကီးပတ္ပတ္ေဆာ႔ေနရင္ ကိုယ္ကလဲ သြားလက္တြဲၿပီး ၀ိုင္းလိုက္ခ်င္ေသးတာကိုး။ ဒါနဲ႔ facebook ကို မနက္တိုင္း ဖြင္႔ၾကည္႔မိပါတယ္။




အေတာ္အလုပ္မ်ားသြားတာေတာ႔ အမွန္ပဲ။ သူငယ္ခ်င္းတခ်ိဳ႔က ဟင္းေတြခ်က္ၿပီး ကိုယ္႔ကို တဂ္တယ္။ လာစားပါအုံး တဲ႔။ အစားအေသာက္ကို ခုံမင္မွန္းသိေတာ႔ လာေခၚတယ္ေလ။ အစားအစာေတြကလဲ ကိုယ္႔အၾကိဳက္ခ်ည္း ျဖစ္ေနတယ္။ ျပံဳးျပံဳး ျပံဳးျပံဳး နဲ႔ သူ႔ရဲ႔ တံခါးေခါက္၊ သူ႔ထမင္းစားပြဲမွာ ၀င္ထိုင္ၿပီး စကားတေျပာေျပာနဲ႔ ၀င္စားခဲ႔တယ္။ အေအးေတြလုပ္ တိုက္ရင္လဲ ေသာက္၊ ဒါကေတာ႔ အၾကိဳက္ဆုံးပဲ၊ လုပ္နည္းေလး မွ်ပါအုံး ဘာညာ ေျပာၿပီး ျပန္လာခဲ႔တယ္။

တခ်ိဳ႔မိတ္ေဆြေတြက်ေတာ႔လဲ စာေကာင္းေလး ျမည္းပါအုံး တဲ႔။ ကိုယ္ဆို ဒီလိုစာေကာင္းေတြ ဖတ္ရဖို႔ ဘယ္လိုက္ရွာရမယ္မွန္း မသိ။ အခုလို တခုတ္တရ ကိုယ္႔ေရွ႔အေရာက္ပို႔ေပးျပန္ေတာ႔ ေက်းဇူးတင္ရတာေပါ႔။ ဗဟုသုတလဲ ရတယ္။ အသိဥာဏ္လဲ တိုးတယ္။ စာဖတ္ၿပီး ထင္ျမင္ခ်က္ေတြ တေယာက္တေပါက္ ေျပာၾကျပန္ေတာ႔ ေထာင္႔မ်ိဳးစုံက ျမင္ၾကည္႔လို႔ ရျပန္ပါေရာ..။

တခ်ိဳ႔က်ေတာ႔လဲ သူတို႔ရဲ႔ ကိုယ္ပိုင္ အႏုပညာေတြ..။ မွ်ေ၀တာေတြ..။ စာေတြ၊ ကဗ်ာေတြ၊ ပန္းခ်ီ၊ ဒီဇိုင္းေတြ ရင္သပ္ရွဳေမာ မုဒိတာပြားရတယ္။ ၀မ္းနည္းစရာဆို သူငယ္ခ်င္းနဲ႔အတူ ငိုရတယ္။ ပီတိျဖစ္စရာဆို အျပံဳးခ်င္း ဖလွယ္ရတယ္။ ေႏြးေထြးတဲ႔ ႏွလုံးသားရွိသူခ်င္း မ်က္ႏွာခ်င္း ဆုံရတယ္။

တခ်ိဳ႔က်ေတာ႔လဲ သတင္းေတြ..။ လတ္တေလာ ျဖစ္ပ်က္သြားတဲ႔ သတင္းပူပူေႏြးေႏြးေတြကို အံ႔ၾသတၾကီး ဖတ္ရတတ္တယ္။ နာေရး၊ သာေရး၊ လူမွဳေရး အကုန္ အစုံပဲ။ နာေရးဆို ဟာ..ကနဲ ျဖစ္ရ။ သာေရးဆို ၀မ္းသာရ။ လူမွဳေရးဆို သာဓုေခၚရ ေပါ႔။ ကမၻာရြာဆိုတာ ဒါ ေနမွာ..။

အရင္ကေတာ႔ ရြာက လူ ျမိဳ႔တက္လာလို႔ အိမ္ေရာက္မွ ေခါင္းေပၚက အထုပ္ေလးခ်၊ ပတ္လာတဲ႔ ပု၀ါေလး ျဖဳတ္ၿပီး ယပ္ခတ္ပါေစအုံး ေစာင္႔ရတာ။ အေမာေျပမွ ေရေလး တခြက္ တိုက္စမ္းပါအုံးေအ လုပ္ေသးတာ။ ၿပီးမွ ေျဖးေျဖးခ်င္း ေျပာလာတဲ႔ သတင္းစကား နားေထာင္ရတာမ်ိဳးကိုး။ အဲဒီေတာ႔မွ ကစားေဖာ္ကစားဖက္ ေအးသာ ဟိုလူၾကီးနဲ႔ လိုက္ေျပးသြားၿပီ ဆိုတာမ်ိဳး သိရတာကိုး။

အခု ကမၻာရြာျဖစ္ပုံမ်ားကေတာ႔ ရြာက ၾကီးေဒၚၾကီးကိုလဲ ေစာင္႔စရာ မလိုဘူး။ လၾကတ္ ေနၾကတ္တာက စလုိ႔ မင္းသမီး ပါးရိုက္တာအဆုံး မိနစ္ပိုင္း အတြင္း ခေရေစ႔တြင္းက် သိရေတာ႔တာ..။ ထင္ျမင္ခ်က္အမ်ိဳးမ်ိဳး၊ ဆႏၵအမ်ိဳးမ်ိဳး ကို ရွဳေထာင္႔မ်ိဳးစုံကေန ဖတ္ရတယ္။ စကား၀ိုင္းေလးေတြ ဟိုနား တစု၊ ဒီနား တစု ျဖစ္သြားတတ္တယ္။ စကား၀ိုင္းမွာ ၀င္မေဆြးေႏြးဘဲ အနားမွာ ျငိမ္ျငိမ္သက္သက္ ၀င္နားေထာင္ ႏိုင္တယ္။

တခ်ိဳ႔က်ေတာ႔လဲ ဗီဒီယိုေလးေတြ..။
ဟိုတေလာက ခ်စ္ခင္ရတဲ႔ ညီမေလးတေယာက္က သူ႔သားကေလး ခ်ိဳျပံဳးရႊင္ပုံကို ဗီဒီယိုရိုက္ၿပီး တင္တယ္။ ကိုယ္ကလဲ ကေလးခ်စ္တတ္သူမို႔ အဲဒါေလးသြားသြားၾကည္႔ၿပီး ကေလးနဲ႔အတူ ရီေမာလို႔ သေဘာက်ေနတာ။ ေနာက္မွ ကိုယ္႔အျဖစ္က အံတီမာမာေအးရဲ႔ သီခ်င္းတပုဒ္နဲ႔ တူေနတာ သတိရၿပီး ကြန္မန္႔ေရးခဲ႔တယ္။ ပုံ/ကၽြဲမ ဆိုၿပီးေတာ႔ေလ..။

ေနာက္မွ ျပန္စဥ္းစားတာ ကေလးရူးမအေၾကာင္းက ကၽြဲမ မဟုတ္ေသးပါဘူးလို႔..။ သီခ်င္းျပန္ဆိုၾကည္႔မွ အာယားမ သီခ်င္း ျဖစ္ေနလို႔ အာယားမ ေရးရမွာ ကၽြဲမ သြားေရးမိတယ္ လို႔ ျပန္သြားေျပာရေသးတယ္။ သူကလဲ ဘာ ကၽြဲမ ပါလိမ္႔ စဥ္းစားေနတာ တဲ႔၊ လိုက္ေမးအုံးမလို႔ တဲ႔။ ေနာက္ေတာ႔ ကိုယ္ကလဲ ခပ္ညိဳညိဳမို႔ ကၽြဲမလဲ ဟုတ္ေတာ႔ ဟုတ္ပါတယ္ေလ..လို႔ မလုပ္ခ်င္ဘဲ လုပ္လိုက္ရေသးတယ္။ ကၽြဲမ သီခ်င္းထဲမွာ ထမင္းအိုးဖင္ လို႔ဆိုထားေတာ႔ တူေတာ႔ မတူခ်င္ဘူးေပါ႔။

တခါတေလ သီခ်င္းေလးေတြ နားေထာင္ရ၊ ရုပ္ရွင္တိုေလးေတြ မွ်ေ၀တာ ၾကည္႔ရေသးတယ္။ ဒါ ကိုယ္ငယ္ငယ္က သိပ္ၾကိဳက္ခဲ႔တဲ႔ သီခ်င္းပဲ ဆိုၿပီး လိုက္မ်ားေတာင္ ဆိုလို႔..။ ေပ်ာ္၀င္လြယ္တာမ်ား ေျပာပါတယ္။ ရုပ္ရွင္က်ေတာ႔လဲ ၾကိဳက္ရျပန္ပါၿပီ။ ေကာလိပ္ဂ်င္ေန၀င္းကားဆို ၂ခါေလာက္ေတာ႔ ကလစ္ လိုက္တာပဲ။

တခ်ိဳ႔က်ေတာ႔လဲ Virus တဲ႔။ မည္သို႔မည္ပုံ လုပ္လိုက္သည္ မသိ၊ ကိုယ္႔ facebook wall မွာ ၾကိဳးေလးတေခ်ာင္းတည္း sexy ပုံၾကီး လာေပၚေနတယ္။ ဟ..ဘယ္႔ႏွယ္႔ဟာၾကီးပါလိမ္႔ လို႔ ျဖစ္ရေသးတယ္။ ပို႔တဲ႔ မိတ္ေဆြကို ေမးၾကည္႔ေတာ႔ သူဖြင္႔ရုံ ဖြင္႔လိုက္တာပါ တဲ႔၊ ကိုယ္႔ဆီ အလိုအေလ်ာက္ ေရာက္သြားတယ္ ေျပာတယ္။ အဲဒါ Virus တဲ႔။ အဲဒီလို Virus ေတြလဲ ရွိတယ္လို႔ ေျပာခ်င္တာပါ။

ခက္တယ္။ တကယ္ ခက္တယ္။ အရင္က ဘေလာ႔ တခုတည္းေတာင္ အလုပ္က မ်ားလွၿပီ။ အခု facebook ပါ ဆိုေတာ႔ ကိုယ္႔အိမ္ကို လာလည္တဲ႔ မိတ္ေဆြမ်ားက ဟာ..ရန္ကုန္က အလုံ အမိွဳက္ပုံၾကီး LA ေရႊ႔ထားပါလား ထင္ၾကမွာ..။ ဒါေတာင္ မိတ္ေဆြတေယာက္ က twitter လုပ္ေသးလား တဲ႔။ ဒါမ်ိဳး ေနာက္တခုရွိေသးတာလား ဆိုၿပီး ကိုယ္႔နဖူးကိုယ္ ရိုက္မိတယ္။

မနက္ ႏိုးတာနဲ႔ မနက္စာ စားဖို႔ ေျပးလုပ္၊ ၿပီးရင္ ကြန္ပ်ဴတာ ထဲ ေခါင္း၀င္ေနတယ္။ ဟင္းခ်က္နည္း စာအုပ္ထုတ္မလားလဲ စဥ္းစားေနတယ္။ အျမန္စာ၊ ၿပီးစလြယ္စာ၊ မႏူးမနပ္စာ၊ ကတိုက္ကရိုက္စာ စသျဖင္႔ေပါ႔။ ဒါမ်ိဳးေတြခ်ည္း အိမ္မွာ ခ်က္ေကၽြးေနမိလို႔ပါ။ အစိမ္းမစားရေသးတာ ေတာ္ေသးတာေပါ႔လို႔ အေကာင္းဖက္လွည္႔ေတြးရင္ေတာ႔ ျဖစ္ပါတယ္။

ေက်ာင္းကလဲ တဖက္တက္ေသးေတာ႔ ေက်ာင္းမွာ စာစီစာကုံးေရးရင္း အီးေမးလ္ကို ေယာင္ေယာင္ၿပီး ဖြင္႔ၾကည္႔မိတယ္။ facebook က စာေတြလာတာေတြ႔ရင္ ဟယ္ သူ ဘာမ်ား ေရးပါလိမ္႔ တဲ႔ (ကိုယ္႔စိတ္ထဲမွာ ျဖစ္ေနတာ ေရးျပတာပါ)။ ဒါနဲ႔ လိုက္သြားၾကည္႔ေတာ႔ ျမန္မာစာ ဖတ္လို႔မရတဲ႔ကြန္ပ်ဴတာ ျဖစ္ေနတာမို႔ ေလးေထာင္႔တုံးေတြ ျမင္ရမွ လက္ေလွ်ာ႔ ျပန္လာတယ္။ ဆရာမက control လုပ္ၿပီး သူ႔ကြန္ပ်ဴတာကေန ေက်ာင္းသားေတြ ဘာလုပ္လဲ ၾကည္႔ေနတာမို႔ ေနာက္တခါ စာလုပ္ခ်ိန္ စာမလုပ္ရင္ အမွတ္ေလွ်ာ႔မတဲ႔။ မ်က္ႏွာေလး ငယ္ၿပီး မၾကားသလို လုပ္ေနရတယ္။

ကိုဇာဂနာ႔ ဟာသ လို “က်န္းမာေရးကလဲ မေကာင္း..” လို႔ ညည္းမလို႔ လုပ္ရင္ “ဘယ္ေကာင္းမွာလဲ၊ လမ္းေလးဘာေလးေလွ်ာက္၊ ေလ႔က်င္႔ခန္းေလး ဘာေလးမွ မလုပ္ဘဲကိုး” တဲ႔။ “အားတဲ႔အခ်ိန္ ကြန္ပ်ဴတာပဲ ၾကည္႔ေနတာ” တဲ႔။ သနားမလား ေအာက္ေမ႔တယ္၊ လက္ပစ္ဗုံးနဲ႔ ထုတယ္။

ဆီးခ်ိဳကလဲ တရိပ္ရိပ္ တက္..။ ဆရာ၀န္ျပေတာ႔ အားလပ္ခ်ိန္ ဘာလုပ္သလဲ တဲ႔။ အခ်ိဳရည္ ေသာက္ရင္း ကြန္ပ်ဴတာမွာ စာထိုင္ဖတ္တာပဲ လို႔ ေျပာရင္ လူနာစာရင္းကေတာင္ ထုတ္လိုက္မဲ႔ကိန္း ရွိတယ္။ သူၾကားခ်င္တာက diabetes ပညာေပး သင္တန္း တက္ေနပါတယ္တို႔ ဘာတို႔..။ ဒါေပမဲ႔ အိပ္မက္ဟာ တကယ္ျဖစ္မလာ.. ဆိုတာ သူ မသိေသးဘူး။

အခုေတာ႔ Facebook တို႔ ဘေလာ႔တို႔ မပါဘဲ ေနၾကည္႔မယ္ဆိုေတာ႔ နည္းနည္း လိမ္မာအုံးမယ္ လို႔ ေျပာခ်င္တဲ႔သေဘာမ်ားလား။ ဒါမွမဟုတ္ မိတ္ေဆြ တေယာက္ ေျပာသလို အမူးေျပရင္ေတာ႔ ထန္းပင္ကို ျပန္ေမာ႔ၾကည္႔ေနမဲ႔သူမ်ား ျဖစ္ေနမလား။

အေကာင္းဆုံးကေတာ႔ ဘ၀မွာ လုပ္ခ်င္တာနဲ႔ လုပ္သင္႔တာကို မွ်ၿပီး ဟန္ခ်က္ညီညီ လုပ္ႏိုင္ဖို႔သာ ၾကိဳးစားရမွာပဲ။ ဒါမွ တကယ္႔ေပ်ာ္ရႊင္မွဳရမယ္လို႔ ထင္မိတာပဲေလ..။


မိုးခ်ိဳသင္း

42 comments:

Life is for Success said...

it is very difficult for me to stay without internet n blog.... we became addicted already....

ေရႊရတုမွတ္တမ္း said...

အဲဒီ..ဖြတ္စဘြတ္ ဆိုတာၾကီးထဲ..ညည္းတို႔ေရးတာေတြ
ဖတ္ရတာနဲ႔ကို..မူးေနာက္လာတာပါပဲေအ..

သူႀကီးမင္း (တုုံးဖလား) said...

မွန္တယ္ဗ်ိဳ ့။ အီးေမးလ္ဖြင့္ၾကည့္လုိက္ ဘေလာ့ဂ္ဘက္သြားလုိက္ ေဖ့စ္ဘုတ္ဖက္သြားလုိက္နဲ႔ တစ္ေန ဘယ္လုိကုန္သြားမွန္းေတာင္ မသိေတာ့ဘူး။ နဲနဲေတာ့ ဆင္ျခင္ဦးမွဘဲ။ အေတြးရသြားတယ္။

မယ္႔ကိုး said...

မေန႔က fb မွာ မမစာေလး ေတြ႕ၿပီး စိတ္မေကာင္းျဖစ္သြားတာ အမွန္ပါ။ မမ စာေတြကို မဖတ္ရေတာ့မွာ စိုးပါတယ္။

ဒါေပမယ့္ မမကို စိတ္အေႏွာင့္အယွက္ျဖစ္မွာစိုးလုိ႔ ဘာမွ မေျပာခဲ႔ပါဘူး။ မယ္လည္း ျဖတ္မယ္လုိ႔ ၁၀၁ ႀကိမ္ေလာက္ စဥ္းစားဖူးလုိ႔ :P

Sein Lyan Tun said...

Blog တို႔ FB တို႔ မပါဘဲ ဘ၀ကို ျဖတ္သန္းၾကည္႔အုံးမယ္ .... ေပါ့


အဲလိုစဥ္းစားရင္းနဲ႔ မႀကီးခ်ိဳသင္း ပိုစ့္ေရးၿဖစ္သြားတယ္ေပါ့..


က်ေနာ့ကေတာ့ ဖဘ ေညာင္းရင္ ဘေလာ့လည္..

ၿဖတ္မယ္ၿဖတ္မယ္နဲ႔... ခု ဒီကုိေရာက္လာၿပန္တယ္.. း)

((((အေကာင္းဆုံးကေတာ႔ ဘ၀မွာ လုပ္ခ်င္တာနဲ႔ လုပ္သင္႔တာကို မွ်ၿပီး ဟန္ခ်က္ညီညီ လုပ္ႏိုင္ဖို႔သာ ၾကိဳးစားရမွာပဲ။)))))

ခုေလာေလာဆယ္ေတာ့ ေရလိုက္ငါးလိုက္နဲ႔ လုပ္ခ်င္တာေတြကို ေမ့ထားေသးတယ္.



မႀကီးခ်ိဳသင္း ေနေကာင္းပါေစဗ်ာ.

ခ်စ္ခင္ေလးစားစြာၿဖင့္

ဖိုးစိန္

Aye Win said...

တခါတခါ ကိုယ့္လက္ကို ျပန္ျဖတ္ခ်င္တဲ့ စိတ္ျဖစ္တယ္။ တခါတခါ ကိုယ့္ပါးကိုယ္ ႐ိုက္လိုက္ခ်င္တဲ့ စိတ္ျဖစ္ တယ္။ ကဲ.. ႐ွည္အုန္းဟ လက္၊ ႐ွည္အုန္းဟ လွ်ာ။ ဒီလိုသာ တကယ္ျဖစ္ရင္ ပါးေတြလည္း ေရာင္ကိုင္း ေနေလာက္ၿပီ။ သြားေတြေတာင္ ႐ွိမွ ႐ွိပါေတာ့မလား။ လက္လည္း ငုတ္စိေလး ေတာင္ က်န္မွာ မဟုတ္ဘူး။ ခု စမ္းၾကည့္လိုက္ေတာ့ အကုန္ ဘာမွ မျဖစ္ဘူး။ ႐ွိေသးတယ္။ က်န္ေသးတယ္။
မနက္မိုးလင္းရင္ မ်က္စိ မဖြင့္ခ်င္ ဖြင့္ခ်င္နဲ႔ ကြန္ျပဴတာကို အရင္ဖြင့္ေနၿပီ။

Anonymous said...

စကားလံုးေလးေတြနဲ႕ in touch ျဖစ္ေၾကာင္း ျပႏိုင္တဲ့ ေနရာေတြဟာ facebook နဲ႕ ဘေလာ့ဂ္လို႕ ထင္ပါတယ္ မ။

အဲဒီထဲမွာေတာင္ ေတြ႕တခ်က္ မေတြ႕တခ်က္ပါ၊ ကမာၻ့ရြာ မဟုတ္လား၊

:P said...

အစိမ္းျဖတ္ၾကီးေတာ့ မျဖတ္ပါနဲ႔ မမရယ္.... ။
ခရီးသြား ဟန္လႊဲေတာ့ မ်က္ႏွာေလး ဝင္ဝင္ျပေပါ့။
ဟိုတစ္ေန႔က ထူးေတဇာဘေလာ့ ဖတ္ျပီး ေဖ့စ္ဘြတ္ကိုေတာင္ လန္႔သြားေသးတယ္။ ျပီးမွ "ေၾသာ္..ငါက နာမည္ေက်ာ္မဟုတ္၊ ဘေလာ့ဂါမဟုတ္၊ ဘာဆိုဘာမွ မဟုတ္ပဲ ငါ့အေၾကာင္းဘယ္သူကစိတ္ဝင္စားမွာလဲ " ဆိုျပီး ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ျပံဳးမိတယ္။

မမခ်ိဳသင္းဆီးခ်ိဳတအားတက္ေနတယ္ဆိုတာ ၾကားလိုက္တယ္။ က်န္းမာေရးကို ဂရုစိုက္ပါဦး။

ဆရာမ မ်က္ေထာင့္နီၾကီးနဲ႕ ၾကည့္ေနတယ္ မမ....။ ဒီစာမ်က္ႏွာကို ပိတ္လိုက္ေတာ့ ။ :D

Eaindra said...

ဘ၀မွာ လုပ္ခ်င္တာနဲ႔ လုပ္သင္႔တာကို မွ်ၿပီး ဟန္ခ်က္ညီညီ လုပ္ႏိုင္ဖို႔သာ ၾကိဳးစားရမွာပဲ။

ဟုတ္ပ မမခ်ိဳသင္းေရ..

ညီမေတာ့ ကိုယ္၀ါသနာပါရာကို အသက္ေမြး၀မ္းေက်ာင္းလုပ္ခြင့္ရသူေတြ ေအာင္ျမင္ေနၾကသူေတြကို သိပ္အားက်မိတယ္..။

လုပ္ခ်င္ရာေရာ လုပ္သင့္တာေရာ တစ္ထပ္တည္းက်ေနတာ ဒုလႅဘတစ္ခုပါပဲ..။

kay said...

အကိုုၾကီးေက်ာက္ ေျပာတာ..သေဘာက်သြားတယ္။ ( အမွန္ပဲ ) သိုု႕ေသာ္.. အဲဒါေလးကိုုပဲ..လွမ္းလွမ္း ေခ်ာင္းေနမိၾကတာပဲ ထင္ပါ့..။

တကယ္ကေတာ့...အခုု မခ်ိဳသင္း နိဂံုုးခ်ဳပ္လိုုက္သလိုု.. အသင့္ အတင့္ ျဖစ္နိုုင္ေအာင္..ၾကိဳးစားဖိုု႕..က..လူအေတာ္မ်ားမ်ားအတြက္..အနီးစပ္ဆိံုုး..ျဖစ္လိမ့္မယ္။

ေလ့လာခ်က္တခုု မွာ ဖတ္လိုုက္ရတာေတာ့..အင္တာနက္..ေဖ႕စ္ဘြတ္ သံုုးမ်ားတဲ့လူေတြမွာ..စိတ္က်ေရာဂါ ပိုုျဖစ္နိုုင္ေခ် ရွိတယ္တဲ့။ လူေတြက.. လူေတြအမ်ားၾကီး ၾကားထဲသြား.. စကားေျပာ.. မတ္တပ္ရပ္ျပ.. အဲဒီကေန..အသိအမွတ္ျပဳတာေတြ..ခံခ်င္တာ.. ကိုုယ့္ကိုု မလိုုမလား တံုု႕ျပန္တဲ့အခါ.. ေဒါမနသာ..မေက်မနပ္ျဖစ္ရတာ.. အဲဒီ လိုု..စိတ္အတက္အက်..အလွဳပ္အရွားေတြ အင္မတန္ မ်ားေစ တဲ့ ေနရာၾကီး ျဖစ္ေနသတဲ့။ လူေတာ္မ်ားမ်ားက..ဖဘ ကိုု ဆိုုရင္..သံုုးကာစ မွာ ေပ်ာ္သေလာက္.. မၾကာခင္မွာ.. စိတ္ကုုန္.. ေနာက္ဆံုုး..ထြက္ေျပးရတဲ့ အထိ ျဖစ္ကုုန္ၾကတယ္လိုု႕.. အဲဒီ ေဆာင္းပါး မွာ ဖတ္လိုုက္ဘူးတယ္။

လူေတြ...လူေတြ... း)

ပံုု- လူတေကာင္

Thant said...

fb ကိုျဖတ္ဖို႕အႀကိမ္ႀကိမ္စဥ္းစားေပမဲ့ သန္႕ရဲ႕ေကာ္ဖီဆိုင္မွာလာစားေနတဲ့သူငယ္ခ်င္းေတြ ဘာမွမစားပဲျပန္သြားရမွာစိုးလို႕... သူငယ္ခ်င္းေတြနာမည္တပ္ထားတဲ့အရုပ္ေလးေတြ လာစားေသာက္ေနတာကိုၾကည့္ၿပီးေပ်ာ္ေနတာ.....ခက္ေတာ့ေနၿပီ...

ေမဇင္ said...

ေက်ာင္းတက္ရင္ေတာ့ ျဖတ္မယ္ စိတ္ကူးထားတယ္...စိတ္ကူး ဆုိေတာ့ ေျပာလုိ႕ေတာ့ မရေသးဘူးေပါ့ း))

ၾကည္ျဖဴပိုင္ said...

မမ
တူတူပဲ
တေန႔မွာ ၂၄ုနာရီရွိတာကို
blog မွာ ၈နာရီ
facebook မွာ ၂နာရီ
gmailမွာ ပုန္းျပီး fwd mail ေတြဖတ္တာ
စိတ္၀င္စားစရာေလးေတြသူမ်ားကိုျပန္မွ်တာ
၄နာရီ
စာက်က္ခ်ိန္ကိုရွိပါဘူးမမရယ္....
အိမ္ေပၚကေခါင္းနဲ႔ဆင္းရကိန္းရွိတယ္
ခုေတာ့တရားေလးနဲ႔ေျဖျပီး
နာရီေလးေတြတတ္ႏိုင္သမွ်ေလွ်ာ့ဖို႔ၾကိဳးစားေနရတယ္
:D
ခံစားဖူးတယ္မမေရ..သိတယ္သိတယ္

သိဂၤါေက်ာ္ said...

fb ထဲ မဝင္ခ်င္ေနပါ အစ္မရယ္.. blog ထဲမွာေတာ့ စာေရးပါေနာ္..

သက္ေဝ said...

အဲဒီေန႕က ခ်ိဳသင္းေရးထားတာ ေတြ႕လိုက္တယ္...
အခုတေလာ ခ်ိဳသင္းက ေပ်ာက္ေနတာ ဆိုေတာ့ တကယ္ၾကီးမ်ားလား လို႕ေတြးေနၿပီး ေနာက္ ေအးေအးေဆးေဆးမွ ေမးမယ္ေလ လို႕ စဥ္းစားလိုက္တာ...

ခ်ိဳသင္းေျပာသလိုပါပဲ...
ကိုယ့္ဘဝမွာ လုပ္ခ်င္တာနဲ႔ လုပ္သင္႔တာကို မွ်မွ်တတ လုပ္ႏိုင္ဖို႔သာ ၾကိဳးစားရမွာပဲ။ ဒါမွသာ အဆင္ေျပ ေပ်ာ္ရႊင္ႏိုင္ပါလိမ့္မယ္...။

ခ်စ္ၾကည္ေအး said...

ဟားဟားဟား ခ်ိဳသင္းေရ...ခ်စ္စရာကေလး...ကြန္ျပဴတာေ႐ွ႕ အခ်ိန္ကုန္ၿပီးရင္း ကုန္ေနတဲ့ တို႔တေတြရဲ႕ အျဖစ္သနစ္ကို ခ်ေရးျပသြားတာမ်ား ေမာၿပံဳးေလး ၿပံဳးရင္း ဖတ္သြားတယ္...။ ဟန္ခ်က္ညီညီနဲ႔ ဘဲလန္႔စ္ ျဖစ္ခ်င္ေသာ္လည္းပဲ ဗိုလ္ေအာင္ဒင္ကားထဲကလိုေပါ့ ေလွနံႏွစ္ဘက္နင္းလဲ ကိုယ့္ဘက္ကို သာသာေလး ဖိနင္းလိုက္စမ္းပါလို႔ ဘေလာ့ဂ္ေတြ၊ ေဖ့စ္ဘုတ္ေတြက ေျပာေနၾကေလရဲ႕....ခက္သကြယ္...;0

mgphonemyint said...
This comment has been removed by the author.
ေမျငိမ္း said...

ဟြန္း.. ခုပဲ ထန္းပင္ေမာ့ၾကည့္ေနျပီဟာ.. :P

Unknown said...

က်ြန္ေတာ္ကေတာ.blog,fb မ၀င္ရမဖတ္ရရင္ေနလို.မရပါ။ကိုယ္ဖတ္ေနျကblog
အသစ္မတင္ရင္ ကိုယ္ခ်စ္ခင္ရတဲ.သူေတြfb ထဲမေတြ.ရင္ ေနမ်ားမေကာင္းလို.လား အလုပ္ေတြအရမ္းမ်ားေနလို.လားလို.ေတြးေနမိတက္တယ္။

kiki said...

ဟန္ခ်က္ညီ မညီေတာ့ မသိဘူး မခ်ိဳသင္းေရ
ခုေလာေလာဆယ္ေတာ့ ေဇာက္ထိုးၾကီးကို ျဖစ္လို ့ ။ မ်က္စိပါဝါလည္း တက္လာျပီ ။
ဘေလာ့ နဲ့ ေဖ့စ္ဘုတ္ က ..အခ်ိန္တန္ရင္ အိုေက သြားပါလိမ့္မယ္ ..( ကိုယ္တိုင္လည္း ခုထိ ေတာ့ မအိုေက ေသးပါဘူး း)) ။ )
မခ်ိဳသင္း ဆီးခ်ိဳေလးေတာ့ ရေအာင္ ထိန္းေပါ့ေနာ္.. ... ။ ဒါက ပို အေရးၾကီးတယ္ ဟုတ္.

ခင္မင္စြာျဖင့္
ကိကိ ။

ေမာင္ ေလး said...

အစ္မေရ...
အစ္မဘေလာ့ကို ပို့စ္အသစ္တင္မလားလို့ ေန့တိုင္း
ဝင္ဝင္ေခ်ာင္းႀကည့္မိတယ္။မေတြ့ရင္လည္းအေဟာင္း
ေလးေတြၿပန္ဖတ္၊ေဟာ အခုေတာ့ အသစ္တင္ေတာ့လည္း
ဒါေတြနဲ့ေဝးေဝးေနေတာ့မယ္တဲ့၊အင္းေလ...အစ္မကိုလည္း
အၿပစ္မတင္သင့္ပါဘူးေလ...ကၽြန္ေတာ္ဆိုရင္လည္း
အင္တာနက္ကိုပံုမွန္သံုးနိုင္တာသိပ္မႀကာေသး၊ေဟာ အခု
ဆိုရင္ ညတိုင္း မသံုးရမေနႏိုင္၊မနက္မိုးလင္းလို့အလုပ္သြား
ရင္ မ်က္တြင္းေဟာက္ပက္နဲ့။တခါ တခါ ေတာ့လည္း
အစ္မလိုေတြးမိပါရဲ့။ဘာပဲၿဖစ္ၿဖစ္ေပါ့အစ္မရယ္ၿဖစ္ခ်င္တာနဲ့ ၿဖစ္သင့္တာ ခ်င့္ခ်ိန္ႀကတာေပါ့ အစ္မရယ္၊ယတိ
ၿပတ္ႀကီးေတာ့မလုပ္ပါနဲ့ေနာ္

little brook said...

ကြ်န္ေတာ္ကေတာ့ ကြ်န္ေတာ့္ညီမေလးတစ္ေယာက္ရဲ့ စေတးတပ္ေလးကိုပဲ ျမင္ေယာင္မိတယ္
ဆယ္ေပပတ္လည္အခန္းက်ဥ္းထဲက ဆယ့္ေလးလကၼေလာက္ေလးကိုပဲ ကမၻာလုပ္ၿပီးေနရတယ္တဲ့ ... ၀မ္းနည္းရမလား သနားရမလားမသိဘူး

khin oo may said...

အာ.ယားမသီခ်င္းႀကားရင္မ်က္ရည္ဝဲခ်င္တယ္။

khin oo may said...

ခ်ိဳသင္း ခိုးဖတ္တဲ႕ၿမန္မာစာ ေလးေထာင္႕တံုးကေလးေတြ ကို ေကာ္ပီကူးၿပီး

http://burglish.my-mm.org/latest/trunk/web/testarea.htm

အဲဒီမွာ paste လုပ္လုိ္က္ရင္ ၿမန္မာလုိၿမင္ရတာကိုေပ်ာ္ရြင္စြာေတြ႕ရမယ္။ တို႕အဲဒါနဲ႕ခုိးဖတ္ေနက်.။

ေကာ္ပီ. ေပစ္ ဘယ္လုိလုပ္ရမလဲေကာသိလား.။

Unknown said...

မမခင္ဦးေမေရ မမမိုးကို အမွတ္ေလွ်ာ့ေအာင္ လုပ္တာလားဟင္ :))

သဒၶါလိႈင္း said...

မမခ်ိဳသင္းေရ..
တေန႔တေန႔ဘေလာ့ၾကည့္လိုက္၊ေဖ့စ္ဘြတ္ခ္တက္လိုက္နဲ႔
မအားရပါဘူး..။မၾကည့္ျဖစ္ရင္တခုခုလိုေနသလိုျဖစ္
ေနတယ္။မ်က္လံုးလည္းၾကာရင္မလြယ္ေတာ့ဘူးေလ။
က်န္းမာေပ်ာ္ရႊင္ပါေစေနာ္။။။
ခင္တဲ့
ညီမသဒၶါ

အင္ၾကင္းသန္႕ said...

မွန္တယ္ အစ္မခ်ိဳသင္းေရ...တစ္ေန႕တစ္ေန႕ အဲဒါေတြေနာက္ကုိ လုိက္ရင္း အခ်ိန္ကဘယ္လို ကုန္ကုန္သြားမွန္းကုိ မသိတာ...ၿပီးေတာ့ ၿပင္ပက လုပ္စရာရွိတဲ့ တာ၀န္ေတြလည္း ေတာ္ေတာ္လစ္ဟင္းကုန္တယ္...ၿဖတ္မယ္လို႕ စဥ္းစားၿပန္ေတာ့လည္း ဟုိသီခ်င္း တစ္ပုဒ္ထဲကလို ''ေနာက္ဆုတ္ဖုိ႕ ၾကိဳးစားရင္း ေရွ႕တုိးမိ'' ဆိုတာလို ၿဖစ္ၿဖစ္ေနတာက ခက္တယ္ :D

ခင္မင္စြာၿဖင့္
ညီမ
အင္ၾကင္း

YE MIN TUN said...

က်ေနာ္လည္း ဆရာၾကီးနွင့္ အတူ(၅)ေဆာင္မွာေနခဲ့တာေလ က်ေနာ္က မေလးရွားမွာဘဲေက်ာက္ခ်ေနတာ က်ေနာ္ US လာမယ္ဆံုးျဖတ္လိုက္တဲ့အခ်ိန္မွာ ဆရာၾကီးဆံုးသြားျပီ အခုက်ေနာ္ေရာက္ျပီ ဆရာၾကီးမရွိေတာ့ဘူး မွတ္မွတ္ရရ ဆရာၾကီးနွင့္ေထာင္၀င္စာတခါ အတူထြက္ဘူးတယ္ က်ေနာ္ေထာင္ကလြတ္ျပီးခါစ FEC ရံုးနားမွာ ဆရာၾကီးနွင့္တခါဆံုတယ္... က်ေနာ္တို႕က ဆရာၾကီးရဲ႕ အျပံဳး သြားဖံုးနွင့္ျပံဳးတဲ့အျပံဳးရယ္ ေဆးလိပ္အရမ္းၾကိဳတ္တာကို သတိရေနတုန္းပါဘဲ Follow လုပ္သြားျပီ အမေရ

Taw Lu Thit said...

ေအာ္..ဒီလိုဆို ဒို႔လူႀကီး သနားစရာေပါ့..သူကျမန္မာျပည္သားေတြလဲ ရိုင္းပင္းကူညီရေသးတယ္ေလ..

Melody said...

assignment လုပ္တာေတာင္ သစ္ပင္စိုက္ရင္း (FB မွာ) နဲ ့လုပ္ေနတာသာ ၾကည့္ေပေတာ့....။

ဂ်ဴနို said...

ဟားဟားဟား ရီရတယ္။ ဘေလာ့နဲ႔ ေဖ့စ္ဘြတ္မပါပဲ ေနအုန္းမယ္ ဆိုတာပဲ သိထားတာ လြန္ခဲ့တဲ့ ၃ရက္ကလားလို႔။ ဒီပို႔ တက္သြားတာ ၃ရက္ ရွိေနၿပီ ဟားဟားဟား။ နာရီပိုင္းေလာက္ေတာ္ေတာ္ ေတာင့္ခံလိုက္ရတယ္လား။

Thet Oo said...

က်န္းမာေရးကလည္း အေရးႀကီးတယ္ေနာ္။ ကြန္ျပဴတာေရွ႕မွာ ၾကာၾကာေနခ်င္ရင္ ထုိုင္ေနတာထက္ မတ္တပ္ရပ္ေနတာက ပိုအဆင္ေျပလိမ့္မယ္။ မတ္တပ္ရပ္ၿပီး ကြန္ျပဴတာ သံုးၾကည့္ဖို႔ေျပာတာပါ။ စားပဲြအျမင့္ေတာ့ လိုလိမ့္မယ္။ ဒါမွမဟုတ္ စားပဲြေပၚမွာ ခံုပု တခုတင္၊ ၿပီးမွ ကြန္ျပဴတာကို တင္ရင္လည္း ရတယ္။ က်ေနာ္ လက္ေတြ႔သံုးေနတဲ့ နည္းပဲ။ ဒီနည္းကို သံုးၿပီး ေတာင္ၿမိဳ႕မဟာဂႏၶာရံု ဆရာေတာ္လည္း က်မ္းစာေတြ ေရးသြားတယ္လို႔ မွတ္သားခဲ့ဘူးလို႔ ရွယ္လုိက္တာပါ။

khin oo may said...

khin oo may said...
30 May 2010 11:16

မုိးခ်ဳိသင္းအမ်ိဳးသားကုိေက်ာ္ကုိသြား tag ပါလား မုိးခ်ိဳသင္းကုိ tag လုိုက္ေလ.ကိုေက်ာ္က ပါးစပ္နဲ႕ေၿပာ မုိးခ်ိဳသင္းက တိတ္နဲ႕ဖမ္းၿပီးၿပန္ေရးခုိင္းလုိက္..ဝါရင္႕ကမၻာရင္႕ဗ်.


http://pyustate.com/2010/05/blog-post_29.html



http://pyustate.com/2010/05/tag.html

တက္ဂ္ (Tag) ဂိမ္းအျဖစ္ ေရးေပးပါလုိ႕ ….

ကိုေအာင္သာငယ္၊ ကိုသက္ဦး၊ ကုိေဆာင္းယြန္းလ၊ ကိုသစ္နက္ဆူး၊
ကုိေက်ာ္၀ဏၰ (မမုိးခ်ဳိသင္း အမ်ဳိးသား)၊ အကုိၾကီး ကိုခ်စ္ေဖ၊
ကိုျငိမ္းခ်မ္းေအာင္၊ ကိုလူလ၊ ကိုအုိးေ၀ေအာင္၊ ကိုမုိး၊ ေမာင္ဖုန္းျမင့္၊
ကုိဥပသကာ၊ ကိုလင္းဦး (စိတ္ပညာ)၊ ကိုလင္းထက္၊၊ေတဇာ
(လေရာင္လမ္း)၊ကိုသားထူး၊ ကိုေဇာ္မ်ဳိးလြင္၊ ေယာနက္သန္၊
ညီမူရာ၊ ဖူးႏုသစ္ ၊ အစိမ္းေရာင္လြင္ျပင္၊ sosegado တုိ႕ႏွင့္တကြ
အျခား စိတ္၀င္စားေသာ အမ်ဳိးသား ဘေလာ့ဂါေတြကိုလည္း
တက္ဂ္ (Tag) ခ်င္ပါတယ္။ ကမၻာ့ဖလား ေဘာလုံးပြဲအေပၚ
စိတ္၀င္စားရင္ ခန္႕မွန္းခ်က္မ်ား ေရးေပးၾကပါ။ စိတ္မ၀င္စား
လုိ႕ သုိ႕မဟုတ္ အလုပ္ကိစၥ အရမ္းမ်ားေနလုိ႕ မေရးျဖစ္ရင္
လည္း ရပါတယ္။ ေပါ့ေပါ့ပါးပါး ေပ်ာ္ေပ်ာ္ပါးပါး ပါ။

ကုိေအာင္ said...

အမ မမုိးခ်ဳိသင္း၊ အမ အမ်ဳိးသားေရာ အမေရာ
ကမၻာ့ဖလား ၂၀၁၀ tag ထားတယ္၊ အဆင္ေျပရင္
ေရးေပးပါအုံး၊ http://pyustate.com/2010/05/tag.html
က်ေနာ့္ေရွ႕က တကူးတက လာေျပာေပးသြားတဲ့
အမၾကီး မခင္ဦးေမကုိလည္း ေက်းဇူးပါ။

လင္းဦး(စိတ္ပညာ) said...

အဟဲ.. Facebook နဲ႕ပါ နပန္းလံုးေနရတယ္ ဆိုပါေတာ့...

Twitter ေလးပါ စမ္းၾကည့္ေလ....

အဆင္ေျပပါေစ....

လင္းဦး(စိတ္ပညာ)

Unknown said...

အေတြ႔အႀကဳံေလးေတြကုိ ေရးတတ္တာဟာလဲ ပညာတခုပဲ၊ အရမ္းဖတ္လုိ႔ေကာင္းတယ္၊ ဆရာႀကီးရဲ့ ေျခရာနင္းနိဳင္တဲ့ သမီးေကာင္းရတနာျဖစ္ပါေစ

ဇြန္မိုးစက္ said...

ညီမလည္း fb နဲ႔ blog addiction ေလွ်ာ့ဖုိ႔ ႀကိဳးစားေနတယ္ မမ။ ေပးႏုိင္တဲ့အခ်ိန္နဲ႔ လုပ္စရာေတြက မမွ်ဘဲ အိပ္ေရးေတြပ်က္ရေပါင္းမ်ားလုိ႔။ :D
မမခ်ိဳေျပာသလုိ ဘက္ညီညီနဲ႔ မွ်မွ်တတေလး လုပ္ႏုိင္ရင္ေကာင္းမွာ။

tg.nwai said...

ခ်ိဳသင္းဆီ မေရာက္တာၾကာေနၿပီ...တခါတေလ ဖဘမွာ ရွိေနတတ္ေပမယ္႔ ကိုးနတ္ရွင္က အလုိလုိ control လုပ္ထားေတာ႔ ကိုယ္က ေရးလုိက္ ျပဳတ္က်လုိက္နဲ႔.. အဲဒါလည္း မရမက ျပန္၀င္ ျပန္ေစာင္႔...အဲဒါနဲ႔ပဲ အခ်ိန္ေတြကုန္..။ blog ေတြဘက္ေတာ႔ ကန္႔သတ္နယ္ေျမမုိ႔ ..အေရာက္အေပါက္ ေတာ္ေတာ္က်ဲေနတာကလား။ အဲ.. ဒါေပမယ္႔ ဖဘ တုိ႔ ဘေလာ႔ဂ္တုိ႔ေရွ႔မွာ ေနတဲ႔ အခ်ိန္နည္းသြားေပမယ္႔ ... သိပ္ေတာ႔ မထူးလွပါဘူး ခ်ိဳသင္းရယ္...။ အိပ္ေရးေတာ႔ ပို၀ လာတာေပါ႔.. မီးပ်က္လည္း အိပ္၊ ပူေတာ႔လည္း မလႈပ္ခ်င္လုိ႔ အိပ္၊ မိုးေလး ေအးလာေတာ႔လည္း ဇိမ္ေလးနဲ႔ အိပ္..ဟဲဟဲ...။

အာယားမနဲ႔ ကြ်ဲမ အေၾကာင္း ဖတ္ၿပီး ရယ္လုိက္ရတာ.. လြမ္းတာ..ခ်ိဳသင္းစာေတြကို...ခ်စ္ဖုိ႔ေကာင္းလို႔။

Anonymous said...

ဟယ္ အေဖၚ တယ္ မ်ားပါလား ... ကိုယ္လဲ Facebook ျဖတ္မလို႔ .. မႏွစ္ကထဲက ႀကိဳးစားေနတာ

ywartharlay-ytu said...

အမမံု႕ခ်ိဳ

အမေတာင္းသြားတဲ့ဆုကို ႏွလံုးသားထဲက ၾကားလိုက္ရပါတယ္

ျပည့္ပါေစ အမေရ....

ေမာင္ငယ္

ဂ်စ္တူး ( မံုရြာ ) said...

ေဝးမနိုင္တာကေတာ့မေဝးနိုင္ဘူးေပါ့။ ဒါေပမဲ ့- - -
မ်က္လံုးကေလးေတြကိုေတာ့အထူးဂရုစိုက္ၾကပါဗ်ိဳ ့လို ့
ေတာ့ဟစ္တိုင္ကေနဟစ္လိုက္ခ်င္ပါတယ္။ ဂ်စ္တူးဘေလာ့
မွာေရးထားခဲ ့တဲ ့ ေဒါက္တာေစာျမတ္ေထြးနွင့္ဂ်စ္တူး
ဆိုတာကေလးကိုဖတ္ၾကည့္ပါအံုးလို ့ေၾကာ္ျငာဝင္သြားမိပါ
ေၾကာင္းပါခင္ဗ်ာ---ဘေလာ့ကိုလာလည္တဲ့အတြက္လည္း
အထူးေက်းဇူးတင္မိေၾကာင္းပါ။ က်ေနာ္ကလည္းဆရာၾကီး
ဦးတင္မိုးရဲ ့တပည့္အရင္းတစ္ေယာက္ပါဗ်ာ-
က်ဳပ္လည္္္္္္္္္္္းအညာသားပါ--ဆိုတဲ့အသံုးအနွံုးေၾကာင့္ဆရာကိုသတိရလိုက္တာဗ်ာ၀

Unknown said...

အစ္မေရ..
စာမေရးတာၾကာၿပိးေနာ္
.
.
.

အစ္မရဲ ့ စာဖတ္ပရိပ္သတ္တဦး