စာသင္ျခင္း

အခု ဒီမွာ ေႏြရာသီ ေရာက္လာၿပီဆိုေတာ႔ ထုံးစံအတိုင္း ပူ စ ျပဳၿပီေပါ႔။ ပူေတာ႔ ေနလို႔ ထိုင္လို႔ မေကာင္းဘူး။ လင္းေတာ႔ လင္းခ်င္းပါရဲ႔၊ ဒါေပမဲ႔ အိုက္တယ္။ ကိုယ္က ဒီမွာ ေႏြဦးရာသီကို သေဘာက်တယ္။ ရာသီဥတုလဲ ေကာင္း၊ ေနေရာင္ျခည္လဲ ေကာင္းေကာင္းရလို႔ပါ။ ပန္းေတြလဲ ပြင္႔ၾကတာမို႔ ျမင္ျမင္သမွ် ႏွစ္သက္မိတယ္။

ငယ္ငယ္တုန္းက ေႏြရာသီဆိုရင္ ေက်ာင္းပိတ္တာမို႔ ေပ်ာ္စရာအေကာင္းဆုံးေပါ႔။ ကေလးဆိုေတာ႔ ေႏြရာသီကိုသာ ေမွ်ာ္မိတာပဲ။ ေက်ာင္းတက္ရတဲ႔အခ်ိန္ေတြမွာ မနက္ေစာေစာ ေက်ာင္းတက္ဖို႔ ႏိွဳးရသေလာက္ ေႏြရာသီ ေက်ာင္းပိတ္ရက္က်ရင္ေတာ႔ အေစာၾကီး အလိုလုိ ႏိုးေနတတ္တယ္။ ေဆာ႔ဖို႔ ကစားဖို႔ ရယ္ဒီပဲ ဆိုသလိုေပါ႔ဲ။ ဒါကလဲ ၇တန္းေလာက္အထိပါပဲ။

၈တန္း ေက်ာင္းပိတ္ရက္ကစ ၿပီး ကိုယ္တို႔ အေမ႔ေက်ာင္းကို စ လုိက္ရပါတယ္။ အေမ႔ေက်ာင္းဆိုတာ အေမဖြင္႔ထားတဲ႔ မူၾကိဳေက်ာင္းေလးပါ။ အဲဒီေက်ာင္းေလးကို အေမနဲ႔အတူ လိုက္သြားရၿပီး အေမစာသင္တာ ကူလုပ္ ကူ၀ိုင္းၿပီး ကေလးေတြကို စာသင္ေပး၊ သီခ်င္းဆို သင္ေပးရတာ..။ ကေလးေတြက ေက်ာင္းၾကီး မတက္ခင္ မူၾကိဳကေလးေတြ ဆိုေတာ႔ ကူထိန္းရင္း ကိုယ္ပါ ေရာေဆာ႔တဲ႔အခါလဲ ေဆာ႔ေပါ႔။

အေမက မိဘကို ကူလုပ္ရင္း ဘ၀ကိုလဲ နားလည္ေအာင္္၊ လူေတြနဲ႔လဲ ဆက္ဆံတတ္ေအာင္၊ ေက်ာင္းပိတ္ထားခ်ိန္မွာ စိတ္လဲ မေလေအာင္ ၈တန္းေက်ာင္းပိတ္ရက္က စၿပီး ကိုယ္တို႔ ညီအမတေတြ အေမ႔ေက်ာင္းလိုက္ရေတာ႔တာပဲ။ အစမွာေတာ႔ ပ်င္းတယ္။ မလိုက္ခ်င္ဘူး။ ေနာက္ေတာ႔ တျဖည္းျဖည္းနဲ႔ စာသင္ရတာလဲ စိတ္၀င္စားၿပီး ေပ်ာ္လာတယ္။ ကေလးေတြနဲ႔ ေနရတာ၊ သူတို႔ တိုးတက္မွဳေလးေတြ ေစာင္႔ၾကည္႔ရတာ၊ သူတို႔ ျဖဴစင္မွဳေလးေတြ သေဘာက်မိတာ အစုံေပါ႔။



ကေလးေလးေတြကို ေပါင္ေပၚမွာ ေပြ႔ခ်ီၿပီး သူတို႔လက္ေသးေသးေလးေတြေပၚ ထပ္ကိုင္ရင္း ၀လုံး ၀လုံး လို႔ဆိုၿပီး ၀ိုင္း၀ိုင္း ေရးတတ္ေအာင္ အတူတူ ေရးရတယ္။ အေဖ႔ရဲ႔ “မမ၀၀ ထထက” ကဗ်ာသင္ရင္ ပုံေဖာ္စရာမလုိဘဲ ကိုယ္႔ကိုၾကည္႔ၾကည္႔ၿပီး သူတို႔ ဆိုၾကတယ္။ “ေနလုံးနီနီ ညေနေစာင္းေတာ႔ အေမ႔ေက်ာင္းကို သြားရမယ္” လို႔ ဟန္ပန္ အမူအရာေလးနဲ႔ ဆိုရတာကို သေဘာက်တယ္။ “မနီကေလး ဘာေတြသင္၊ စာေရးစာဖတ္သင္..” ဆိုတာ အေဖက ကိုယ္တို႔ ညီအမတေတြကို စပ္ခဲ႔တာမို႔ အဲဒီကဗ်ာေလးေတြ ျပန္သင္ေပးရတာ ေပ်ာ္တယ္။

ကေလးေတြက မပီကလာ ပီကလာ နဲ႔ ေခၚတာက ဆရာမ မိုးခ်ဳပ္သင္း တဲ႔။ “ခ်ိဳ” ပါ ဆိုတာ ေျပာမရ။ ဘယ္႔ႏွယ္ ငါ႔နံမည္ လွတပတမွာ မိုးၾကီးစုန္းစုန္းခ်ဳပ္ သလို ျဖစ္ရပါလိမ္႔ လို႔..။ တခ်ိဳ႔က တရုတ္ကေလးေတြမို႔ “သင္း” ကို “တင္း” လုပ္ခ်င္ေသးတယ္။ သူတို႔အသံေလး နားေထာင္ၿပီး ရီရ အေမာေျပရတာေပါ႔။

သတ္ပုံစစ္လို႔ ရရင္ ကိုယ္က သူတို႔ထက္ေတာင္ ေပ်ာ္မိေသးတယ္။ တခ်ိဳ႔ကေလးေတြက သူတို႔ စာရလို႔ ကိုယ္ေပ်ာ္တာကို သေဘာက်ၿပီး စာေတြေတာင္ ၾကိဳးစားလို႔..။ ဂဏန္းေတြမ်ား တြက္လိုက္တာ တကုံးကုံးနဲ႔..။ ႏွပ္ေခ်းကို လက္ခုံနဲ႔ သုတ္လိုက္၊ ကိုယ္႔ကို ေမာ႔ၾကည္႔လိုက္၊ တြက္လိုက္ နဲ႔..။ ကိုယ္ကလဲ အမွန္အရွည္ၾကီး ျခစ္ေပးလိုက္တာ..။

ဒါနဲ႔ အရွိန္ရၿပီး အေမ႔ေက်ာင္းတင္မက၊ အိမ္မွာပါ စာေတြ သင္ေတာ႔တယ္။ အိမ္မွာ စာသင္တာကေတာ႔ အိမ္မွာ လာကူတဲ႔ ရြာက ညီမေတြကိုပါ။ သူတို႔ရြာကို စာေရးရင္ အဆုံးသတ္မွာ ေတာ္ေသၿပီ လို႔ ေရးထားတာကို “ေသ”မွာ ၀စၥႏွစ္လုံးေပါက္ ထည္႔မွ မွန္ေတာ႔မေပါ႔ လို႔ မင္နီနဲ႔ ျဖည္႔ပစ္လုိက္တာမ်ိဳး ဆရာလုပ္တတ္တယ္။ တခါတေလမ်ား စာမရရင္ မင္နီနဲ႔ ျပင္ပစ္တာ စာအုပ္မွာ ရဲပေတာင္းခတ္လို႔..။ ပညာစြမ္းျပတယ္ ေျပာရမွာေပါ႔။

ခင္မ ဆိုတဲ႔ ညီမတေယာက္ကေတာ႔ သတ္ပုံစစ္ေတာ႔မယ္ဆိုရင္ သူ႔လက္မွာ ကူးၿပီး မွတ္ထားတယ္။ ကိုယ္က အစက မသိဘူး၊ ခပ္တည္တည္နဲ႔ သတ္ပုံေခၚေနတာ။ မီးရထား စီးလာပါ၊ အလကား မစီးရ တို႔ဘာတို႔ေပါ႔။ သူက ဆံပင္ကြယ္ၿပီး လက္ဖ၀ါးက စာေတြကို ခိုးၾကည္႔ၿပီး ေရးေနတာေလ။ မွန္လွခ်ည္လား ေအာက္ေမ႔လို႔ လက္ဖ၀ါး ျပပါအုံး ဆိုေတာ႔ ရီေနတယ္။ တံေတြးနဲ႔ ၾကိတ္ဖ်က္ေသးတယ္။ မမီဘူး။ ဆရာမ မိသြားတာေပါ႔။

ကိုယ္က ခိုးခ်လို႔ ဆူပူ ၾကိမ္းေမာင္းလဲ ခင္မ က ရီေနတာပါ။ စိတ္မဆိုးပါဘူး။ လိုက္လဲ လိုက္တဲ႔ ဆရာ တပည္႔ပဲ။ ကိုယ္႔အမေတြကေတာ႔ ကိုယ္တို႔ညဖက္ စာသင္ဖို႔ ျပင္ဆင္ေနၾကၿပီဆိုရင္ အိမ္ေပၚတက္ေျပးၾကတယ္။ နားေအးပါးေအး လြတ္ရာေျပးၾကတဲ႔ သေဘာေပါ႔ဲ။ ခိုးခ်ရင္ ကိုယ္က ဆူ၊ သူက ရီနဲ႔ မုန္႔လုံးစကၠဴကပ္ေနလို႔ေလ..။ ဟိုတေယာက္ကလဲ စာရေတာင္ ခိုးေတာ႔ ကူးလိုက္ရမွ.. ဆိုတာမ်ိဳး။

“ခင္မရယ္၊ နင္ကလဲ နင္ပဲ၊ ဘာလို႔ သူမၾကိဳက္တာ ခိုးခ်ရသလဲ၊ မသင္ခ်င္လဲ မသင္ပါနဲ႔ေတာ႔” လို႔ အမေတြက ေျပာၾကလဲ ခင္မက သင္ခ်င္တာပါပဲ။ အင္မတန္ ၾကိဳးစားခ်င္စိတ္၊ စာတတ္ခ်င္စိတ္ ရွိပါတယ္။ ဒီလုိနဲ႔ သူလဲ ရည္းစားစာ ကို သတ္ပုံမွန္မွန္နဲ႔ ေရးတတ္သြားၿပီး ေယာက်ာၤးရသြားမွပဲ ကိုယ္တို႔စာသင္တာ တခန္းရပ္ေတာ႔တာ..။ သူၾကိဳးစားေနတာ ဒါေၾကာင္႔ကိုး။

ဒီလိုနဲ႔ လုပ္ငန္းခြင္ထဲေရာက္၊ ေရျခားေျမျခားေရာက္နဲ႔ စာသင္ခန္းေလးနဲ႔ အလွမ္းကြာသြားတယ္။ ဟိုးတေလာက ကိုယ္တို႔ေနတဲ႔ျမိဳ႔မွာ ျမန္မာကေလးေလးေတြကို အခမဲ႔ ျမန္မာစာ သင္ေပးၾကမယ္ဆိုၿပီး လူၾကီးေတြက စီစဥ္ၾကေတာ႔ ကိုယ္တို႔လဲ ကိုယ္တတ္ႏိုင္တဲ႔ဖက္က ၀ိုင္း၀န္းၾကတာေပါ႔။ ရန္ကုန္မွာ ေက်ာင္းအုပ္ဆရာမ လုပ္သက္ရင္႔ခဲ႔တဲ႔ မာမားနဲ႔ အတူ သားအမိႏွစ္ေယာက္ တနဂၤေႏြေန႔တိုင္း ကေလးေတြကို ျမန္မာစာ သြားသင္ၾကပါတယ္။

ဒီမွာက ကေလးေတြက ျမန္မာလိုစကားေျပာတဲ႔ အသိုင္းအ၀ိုင္းမွာ ၾကီးျပင္းရတာမဟုတ္ေတာ႔ သူတို႔ကို ကိုယ္႔ဘာသာစကားတခုကို စိတ္၀င္စားလာေအာင္၊ ေျပာခ်င္၊ ေရးခ်င္လာေအာင္ ဆရာမေတြအားလုံး တိုင္ပင္ေဆြးေႏြးၿပီး သင္ၾကတာပါ။ ရန္ကုန္မွာ သင္ရတာနဲ႔ မတူပါဘူး။ လူၾကီးမိဘ ဆရာသမားကို ရုိေသေလးစားဖို႔ ဂါရ၀တရားလဲ ေျပာျပ သင္ျပရတယ္။ နားေထာင္က်င္႔ ေျပာက်င္႔ရေအာင္ ကဗ်ာေတြ၊ ပုံျပင္ေလးေတြလဲ ဆုိျပ၊ ေျပာျပရတယ္။

ကေလးေတြက စိတ္ပါ၀င္စားၾကပါတယ္။ စကားလဲ နားေထာင္တယ္။ အိမ္စာလဲ မွန္မွန္ လုပ္လာၿပီ။ ဆရာမကို ေျပာရင္လဲ ျမန္မာလို ၾကိဳးစားၿပီး ေျပာၾကတယ္။ တခ်ိဳ႔မိဘေတြက ျမန္မာလို အိမ္မွာ အျမဲေျပာေနတဲ႔ကေလးမ်ားဆိုရင္ေတာ႔ စကားေျပာရာမွာ သိပ္အခက္အခဲ မရွိဘူး။ ပိုသြက္သြက္ ေျပာႏိုင္တာေပါ႔။ ကိုယ္တို႔ကလဲ ျမန္မာလိုပဲ ေျပာၿပီး သင္တာပါ။ ဘာသာစကားတခုဆိုတာ တတ္ထားရင္ အက်ိဳးမ်ားတာပဲ မဟုတ္လား။

အဲဒီမွာ သင္တာနဲ႔ ယူတာ ကြဲလြဲတာေလးေတြကို ေျပာျပခ်င္ေသးတယ္။ ပထမဆုံးေန႔မွာပဲ ၀လုံး သင္တယ္။ ေနာက္ ထဆင္ထူး သင္လိုက္တယ္။ အိမ္ျပန္ေရာက္ေတာ႔ ကိုယ္တို႔မိတ္ေဆြ ကေလးအေဖက သူ႔ကေလးကို ေမးပါသတဲ႔။ သားသားဆရာမက ဘာသင္လိုက္သလဲ လို႔..။ ကေလးက ျပန္ေျဖတယ္။ ႏို႔ ႏို႔ တဲ႔..။ ျမတ္စြာဘုရား..။ ကိုယ္သင္လိုက္တာ ထဆင္ထူး သင္လိုက္တာပါ။ ကေလး အျမင္ စူးရွလြန္းတယ္။

ေနာက္တခါေတာ႔ ကေလးေတြကို ယပက္လက္ သင္လိုက္ပါေရာ..။ ကေလးေတြ အေဖကလဲ ေမးျပန္ပါေရာ။ ဒီတခါေတာ႔ ကေလးက ျမန္မာလို ဘယ္လို ေျပာရမယ္ မသိလို႔ သူ႔တင္ပါးကို ပုတ္ၿပီး ေျပာပါတယ္။ အဲဒါ ယပက္လက္ တဲ႔။ ကေလးမိဘေတြနဲ႔ မိတ္ေဆြေတြျဖစ္ေနလို႔ သာေပါ႔၊ ႏို႔မို႔ဆို ခ်ိဳသင္း ဘာေတြ သင္ေနပါလိမ္႔ ျဖစ္မွာ..။ ကေလးေတြက သူတို႔အျမင္နဲ႔ တြဲမွတ္ထားၾကတာပါ။ လန္႔ေလာက္ပါေပတယ္။

သူတို႔က အဂၤလိပ္စာကို ပိုအားသန္တာမို႔ ျမန္မာအကၡရာေတြကို အဂၤလိပ္လို တြဲမွတ္ေသးတယ္။ ဒေဒြးကို three 3 တဲ႔။ “အ”ကို thirty two 32 တဲ႔။ င ကို C စီ တဲ႔။ ဓ ကို Q တဲ႔။ သူတို႔မွတ္ထားတာေလးေတြက ခ်စ္စရာေလး။

ေနာက္ၿပီး သူတို႔ကို ကိုယ္ ျမင္ေတြ႔ေနရတဲ႔ နီးစပ္တဲ႔ အရာေတြကို ျမန္မာလို႔ ေခၚပုံေခၚနည္း သင္ရေသးတယ္။ ဥပမာ လက္မ ကိုျပၿပီး ဒါကို လက္မ လို႔ ေခၚတယ္၊ လက္ညိွဳးကို ေထာင္ၿပီး ဒါကေတာ႔ လက္ညိွဳး ေပါ႔။ လက္ခလယ္က်ေတာ႔ ကိုယ္ကလဲ လက္ခလယ္တခုတည္း ေထာင္ၿပီး ဒါ ဘာလဲ ဆိုေတာ႔ Oh My God!!! တဲ႔။ ကေလးေတြ အကုန္လုံး ၀ိုင္းေအာ္ၾကပါေရာ။ ဆရာမလဲ ေၾကာက္လန္႔ၿပီး လက္ကို အျမန္ရုတ္လိုက္ရပါတယ္။ ကိုယ္႔ရုိးရိုးကို သူတို႔က ဆန္းဆန္း ေတြးပစ္လုိက္ၾကတာေလ..။

ဒီလိုနဲ႔ ကေလးေတြနဲ႔ ဆရာမ စခန္းသြားေနၾကတာ အေတာ္ေတာ႔ ခရီးေပါက္ေနၿပီ။ ေပ်ာ္စရာလဲ ေကာင္းတယ္၊ စိတ္လဲ ခ်မ္းသာရပါတယ္။ ဒါေၾကာင္႔ ၾကည္ႏူးမိတာေလးေတြ ကိုယ္႔မွတ္တမ္းမွာ အမွတ္တရ တို႔ ထားလိုက္တာပါ။ ေနာက္လဲ သူတို႔အေၾကာင္းေလးေတြ ေရးဖို႔ ၾကိဳးစားအုံးမယ္။

မိုးခ်ိဳသင္း

61 comments:

Unknown said...

:)

thank u for sharing ur experience ma

Unknown said...

No.1

Unknown said...

ha ha ..sorry

No.2

သဒၶါလိႈင္း said...

ကေလးေတြနဲ႔ေနရတာစိတ္ေပ်ာ္တယ္ေနာ္..။
ျဖဴစင္တဲ့ကေလးေတြကိုးမမခ်ိဳသင္းေရ..။

ခင္တဲ့
ညီမသဒၶါ

Vista said...

လက္ခလည္ကို ဘယ္လိုမ်ားဆက္သင္တုန္း ဟိဟိ။

Vista said...

မိုးခ်ဳပ္သင္းတဲ ့ .. ရယ္လိုက္ရတာ

PURPLE VINE said...

ေပ်ာ္စရာေကာင္းလုိက္တာဆရာမရယ္။ ကေလးေတြကိုေတာင္အရမ္းလြမ္းသြာၿပီး ကြ်န္မလည္း ရန္ကုန္မွာတုန္းက မူၾကိဳဆရာမပါ။ ကြ်န္မနာမည္ ဆဲန္ျဒာ ကုိ တေယာက္က တီရွယ္ တထြာ၊ တေယာက္က တီရွယ္ ဆန္ပလာ တဲ့။ ဆရာမထက္ဆုိးတဲ့နာမည္ေတြကုိ ရတာပါ း)။ တီရွယ္ တထြာ နဲ့က တလမ္းထဲဆုိေတာ့ လမ္းမွာေတြ့ရင္ ေအာ္ေခါ ္ေတာ့တာပဲ။

ေမဓာ၀ီ said...

ရယ္လိုက္ရတာ အမ။ ထဆင္ထူးတို႔ ယပက္လက္တို႔ကို ေျပာတာ ရယ္ရတယ္။ အၾကည္ေတာ္၀တၳဳေတာင္သြားသတိရတယ္။ ဆရာမေလးက ပန္းသီးပံုဆြဲတာကို တပည့္ေတြက ဖင္တံုးၾကီးေျပာလို႔ ကေလးေတြဆိုးေၾကာင္း ေက်ာင္းအုပ္ကို သြားတိုင္တာ ေက်ာင္းအုပ္က လိုက္ၾကည့္ျပီး မင္းတို႔ေကာင္ေတြ အေတာ္ဆိုးတာပဲ ဘယ္သူက ေက်ာက္သင္ပုန္းမွာ ဖင္တံုးႀကီး ဆြဲထားတာလဲကြ တဲ့။
ဟီး အမစာဖတ္ျပီး အဲဒါသြားသတိရတာ။ :)
ကေလးေတြကို စာသင္ရတာ ေပ်ာ္စရာၾကီးေနာ္။ ညီမလဲ ကေလးေတြကို စာသင္ေပးရတာ ၀ါသနာပါတယ္။

စႏၵကူး said...

ဖတ္ရင္းနဲ႔ ျပံဳးမိတယ္..
ကေလးေတြေျပာတာလဲဟုတ္သားေနာ္..
မမ စာသင္ရတာ ၀ါသနာပါတာကိုး...
ကေလးေတြနဲ႔ဆိုစိတ္ခ်မ္းသာမွာေသခ်ာတယ္..

P.Ti said...

ဟားဟား ကေလးေတြ ျမင္တတ္တာကို ၾကည့္ၿပီး ရယ္လိုက္ရတာ...

ကၽြန္ေတာ္ငယ္ငယ္ကလည္း ဆရာက B ကို သိသာေအာင္ ေအာက္က အ၀ိုက္ကို ၾကီးၾကီးဆြဲျပတာကို ဆရာ့ဘီက ဗိုက္ၾကီးေနတယ္ေျပာလုိ႔ မတ္တပ္ရပ္ ဒဏ္ေပးခံရဖူးတယ္။

အဲလုိ အႏုပညာမ်က္စိရွိတာ... ဟိ

လုလု said...

ဆရာမေဒၚမုိးခ်ဳပ္သင္းတဲ့လား မ ရယ္
ဖတ္ျပီးေတာ့ေလ ၾကည္ႏူးတာေရာ၊ ေပ်ာ္ရႊင္ရတာေရာ၊ ရယ္ေမာရတာေရာ ရသကုိ စံုသြားတာပါပဲ မရယ္။ ကေလးေတြရဲ႕ သူတုိ႕အရြယ္ေလးနဲ႕သူတုိ႕ မွတ္သားၾကတာေလးေတြကလည္း ရယ္စရာအေကာင္းသားေနာ္ မ။
မ က်န္းမာေရးေရာ ေကာင္းျပီလားေနာ္။ အစစအရာရာ အားလံုးအဆင္ေျပေပ်ာ္ရႊင္ပါေစေနာ္။
ခ်စ္ခင္စြာျဖင့္
လုလု

Thant said...

ရယ္လိုက္ရတာ ဆရာမေဒၚမုိးခ်ဳပ္သင္းရယ္... :D

ေရတမာ said...

ဆရာမ သားလည္း စာသင္ခ်င္လုိ႔ ေက်ာင္းလာအပ္တာ းP

ဂ်ဴနို said...

ခ်ိဳသင္းက ကေလးေတြကို စာကူသင္ခဲ့ေတာ့ ကေလးေတြကို ခ်စ္သြားတာေနမယ္
မအယ္က ဘဲစာ ကူစဥ္းခဲ့ေပမယ့္ ဘဲေတြကို မခ်စ္ေပါင္:))

မအယ္

သိဂၤါေက်ာ္ said...

မမ စာသင္ေနတယ္ေပါ့.. ကေလးေတြနဲ႕က ေပ်ာ္ဖို႕လည္းေကာင္း .. စိတ္ညစ္ဖို႕လည္း ေကာင္းမွာပဲေနာ္..

Thet Oo said...

ခေလးေတြ သူတို႔အေၾကာင္းေရးထားတဲ့ ပို႔စ္ကို သူတို႔ကိုယ္တုိင္ဖတ္ႏုိင္တဲ့အထိ စာတတ္ၾကပါေစသား။

kay said...

ျပံဳးရျပန္ျပီ..မခ်ိဳသင္းေရ.. း)
တူမ လုုပ္သူ ကေတာင္ ေမးေနတာ..မိုုးခ်ိဳသင္း..အသစ္တင္ပလား တဲ့..

အေမရိက ေရာက္ ကေလးေတြ ရဲ႕ ျမန္မာစာ နဲ႕ ပတ္သတ္လိုု႕.. တေလာက..မိုုးမခ မွာ ေတြ႕လိုုက္တဲ့..ပြင့္ျဖဴ နႏၵာ ေလး ရဲ႕ ဘာသာျပန္ေလးကိုု ဖတ္ျပီး.. သေဘာက်.. ခ်ီးက်ဳး ေနမိေသးတယ္။ စာေရးတတ္ေအာင္ပါ.. လုုပ္ေပး နိုုင္တဲ့..မိဘ ေတြ ကိုု ေရာေပါ့..။

ကေလး ၂ ေယာက္ ကိုု ျမန္မာစာ ဘယ္လိုု သင္ရမွန္း မသိ ျဖစ္ေနတဲ့..သူငယ္ခ်င္း တေယာက္ကိုု..ဒီစာျပျပီး..အၾကံေပးလိုုက္ အံုုးမယ္..။ း)

ေကာင္းကင္ျပာ said...

ေပ်ာ္စရာၾကီး ေနမွာ ကေလးေတြ နဲ႕ ဆရာမ နဲ႕ ျမင္ေယာင္ၾကည့္မိတယ္...း)

ခ်စ္ၾကည္ေအး said...

ဖတ္လိုက္တိုင္း သိဂၤါရ ရသေပးႏိူင္တဲ့ စာေလးေတြအတြက္ တကယ္ေက်းဇူးတင္တယ္။ ဖတ္ရသူ ရင္ေအးသလို ခ်ိဳသင္းလည္း တူေသာအက်ိဳးေပးပါေစ လို႔ ဆုေတာင္းေပးခဲ့တယ္။

Anonymous said...

စာသင္ရတာ ေပ်ာ္စရာေကာင္းလိုက္တာေနာ္၊
ကေလးေတြကိုဆိုေတာ့ ရီရမွာ အမွန္ပဲ၊
သူတို႕ဆီက ျဖဴစင္မူေတြ တခါတခါ အတုယူမိတယ္၊

ေရႊရတုမွတ္တမ္း said...

ဆရာမဂ်ီး တပည့္မ်ားကေတာ့ ဆရာမဂ်ီး အတိုင္းပါပဲလား...လက္လန္တယ္..
ခ်ိဳသင္းေရ...ေနေကာင္းလား..ငါ့ႏွမဘယ္ေတြေပ်ာက္ေနသလဲလို႔..

:P said...

မမ..
ရယ္လိုက္၊ ၿပံဳးလိုက္နဲ႔ ဖတ္သြားပါတယ္။

နီဇူလိုုင္ said...

ကေလးေတြကိုစာသင္ရတာသူတို႔နဲ႔အတူတူေနရတာသိပ္
ေပ်ာ္စရာေကာင္းတာမို႔ ဆရာမလုပ္ခဲ့ရတာအျမဲလြမ္းပါတယ္။မနီကေလးကဗ်ာေတြ
ဆိုတိုင္း ဆရာဦးတင္မိုးမွာေကာ`နီ´ပါတဲ႔သမီးတေယာက္
ေယာက္ရွိမလားလို႔ေတြးမိတယ္။အမသိသေလာက္သူတို႔
ေခတ္ကသူေတြရဲ ့ကေလးေတြနံမယ္ေတြမွာ`နီ´ထဲ့ မွည့္
တတ္တယ္။အိမ္နံမယ္ျဖစ္ျဖစ္ေပါ့။အျမဲအားေပးျဖစ္ပါတယ္။
ကြန္နက္ရွင္မေကာင္းရင္ေတာ႔ရီဒါထဲကဘဲဖတ္ရတယ္။

srimingalar said...

ဖတ္လို႔ေကာင္းလုိက္တာ။ ဘုန္းႀကီးဆိုေတာ့လည္း ဖတ္ၿပီး ၿပဳံး႐ုံသာ
ၿပဳံးေတာ္မူရတယ္။ ေက်းဇူးဘဲ။

ျမတ္ႏိုး said...

ရီေနရတယ္..
ေပ်ာ္စရာၾကီးးးး

သူႀကီးမင္း (တုုံးဖလား) said...

တစ္ရက္တစ္ရက္မွာ ကုသုိလ္ ပညာ ဥစၥာ တစ္ခုခုကုိ ရယူႏုိင္ရင္ ဒါမွမဟုတ္ တစ္ခုခုကုိ ေပးစြမ္းႏုိင္ရင္ အဲဒီလူဟာ လူျဖစ္ရက်ိဳးနပ္ၿပီတဲ့။

အခုလုိ ကေလးေတြကုိ စိတ္ရွည္လက္ရွည္စာသင္ေပးေနတာကို သိရေတာ့ ဂုဏ္ယူလုိ႔ မဆုံးပါဘူး။

SHWE ZIN U said...

မမိုးခ်ဳိသင္း ရဲ႕ ၀ထကလသ က အမိုက္ဆံုးဘဲ ထ ဆို ႏို႕ တဲ႔ ေတာ္လည္းေတာ္တဲ႔ ကေလးေတြ

အဟား
ခင္တဲ႔
ေရႊစင္ဦး (လင္ခ္ယူသြားတယ္ မခ်ိဳေရ)

ကိုလူေထြး said...

ေတာ္ေတာ္ေလးကိုမွ ဆိုးတဲ့ ကေလးေတြပါပဲ မိုးခ်ဳပ္တင္းရယ္...

းဝ)

khin oo may said...

တုိ႕ေတာ႕စိတ္ရွည္ပါ႕မလားမသိ.

ပံုရိပ္ / Pon Yate said...

ကေလးေတြက အျမင္ စူးရွပါေပ့ အစ္မေရ။

Anonymous said...

ရီလိုက္ရတာ အမ ရယ္ .. အိပ္ငိုက္ေနတာေတာင္ ေပ်ာက္သြားတယ္ ...

အင္ၾကင္းသန္႕ said...

ဖတ္ရတာ ေပ်ာ္စရာေကာင္းလိုက္တာ။ အစ္မခ်ိဳသင္းေရးတဲ့စာေလးေတြကုိ ဖတ္ရတာ ရင္ထဲမွာ ၾကည္ႏူးမႈရသကို အၿမဲခံစားရတယ္....။

အဲဒီလို စာဖတ္သူေတြကို စိတ္ခ်မ္းသာေစတဲ့ အတြက္ ေက်းဇူးပါ မမ။

MieMie said...

က်မ သမီး ၃ ႏွစ္ေက်ာ္ ေလာက္က သူ႔ကို ဗမာစာ မသင္ခင္
ျမန္မာ ဖတ္စာအုပ္ ျပျပီး နည္းနည္း ဖတ္ျပေတာ႔ သူက
သုည ကို ဇီးရိုး ... ဒေဒြး ကို နံပါတ္ သရီး ဆိုျပီး ေျပာလို႔ ရီခဲ႔ရ ေသးတယ္ ... ေနာက္ေတာ႔လည္း မသင္ျဖစ္ခဲ႔ေသးပါဘူး .. ခု ေႏြရာသီ ေက်ာင္းပိတ္ရက္ က်ရင္ေတာ႔ ျပန္သင္မလားလို႔စိတ္ကူးေနတာ ... သူ က
အိမ္မွာ ဗမာလိုဘဲ ေျပာတယ္ မိဘေတြကို ခု ၉ ႏွစ္သမီး အထိေပါ႔ ... စကားေျပာတတ္ေတာ႔ သင္လို႔ပိုလြယ္မယ္ထင္တယ္ ... တခ်ိဳ႔ ဗမာစာလံုးေတြ အသံထြက္တူျပီး အဓိပါယ္ မတူတာ ေတြ သူၾကား ရင္ မိဘေတြကို ေမးတတ္ေသးတာ ... သူမသိေသးတဲ႔စာလံုးၾကားမိရင္လည္း ဘာကိ္ုဆိုလိုလဲဆိုတာ အျမဲ ေမးေသးတယ္ ... သူ႔ကို ဗမာစာ သင္မလားေမးရင္ေတာ႔ မသင္ခ်င္ဘူး ပ်င္းတယ္လို႔ေျပာတယ္... ေက်ာင္းမွာလည္း စပန္းနစ္ရွ္ ပါ သင္ရေသးေတာ႔ သူ႔ကို ၀န္ မပိ ေစခ်င္ေသးတာလည္းပါလို႔ မသင္ေပးေသးတာ ခ်ိဳသင္း ေရ ... ခ်ိဳသင္းတို႔ နား ေျပာင္း လာမွ ထင္တယ္ ... ဘာသာစကား ကေတာ႔ ဘယ္ဘာသာဘဲ ျဖစ္ျဖစ္ တတ္ေလ ေကာင္းေလ ဘဲ ေနာ္ ...

Sein Lyan Tun said...

စာသင္ခ်င္တယ္.

ဒါေပမယ့္ လက္မ လက္ညိွးကိုေတာ့ တိတယ္ေနာ္..

ၿပန္မသင္ေပးပါနဲ႕

း))))

အၿဖဴစင္ဆံုးကေလးေလးဘဝ...

ေမဇင္ said...

ကေလးေတြေရာ...ဆရာမ ေရာ အရမ္းခ်စ္ဖုိ႕ေကာင္းတာပဲ....ေနာက္လဲ စာသင္တဲ့ အေတြ႕အၾကဳံေလးေတြ ေ၀မွ်ပါဦး...ေစာင့္ေနပါ့မယ္။

ဇြန္မိုးစက္ said...

သူတုိ႔ေလးေတြ မွတ္သားပုံက စိတ္ဝင္စားစရာပဲ။ း)

ေနာက္ထပ္ ဆရာမခ်ိဳရဲ႕ အေတြ႔အႀကဳံေလးေတြ ေမွ်ာ္ေနတယ္ေနာ္။

ခ်စ္တဲ့
ဇြန္

Melody said...

အိမ္က ကေလးကက်ေတာ့ နာရီကို ၾကည့္ခိုင္းရင္ (23:50) ဆိုရင္ : ကို မဖတ္တတ္လို ့ 2 (တူး) 3 (သရီး) ၀စၥႏွစ္လံုးေပါက္ 5 (ဖိုင္း) 0 (ဇီးရိုး) ဆုိၿပီး လုပ္တာ ...

ေမာင္ ေလး said...

အစ္မစာေတြဖတ္ရတိုင္း ရင္ထဲမွာ ျကည္နူးမွုရသကို အျမဲ
ခံစားရပါတယ္။အဲဒီ အတြက္ ေက်းဇူးတင္ပါတယ္။
ကေလးေတြကိုစာသင္ေပးရတာ အရမ္းေပ်ာ္စရာေကာင္း
မွာပဲေနာ္....။

တန္ခူး said...

ခ်ိဳသင္းရဲ့တပည့္ေလးေတြကလဲ တမ်ိဳးစိတ္၀င္စားစရာေလးေတြပါလား... ခ်ိဳသင္းနဲ ့သာ တျမိဳ့ထဲေနရင္ တီခ်ယ္ခ်ိဳသင္းဆီ အိမ္ကသားကို ပို ့ပါတယ္... အမလဲ ကေလးေတြကို စာသင္ဖူးတယ္...စိတ္၀င္စားဖို ့ေပ်ာ္ဖို ့ေကာင္းတယ္ေနာ္... အျဖဴေရာင္ေလးေတြဆုိေတာ့ သူတို ့နဲ ့ေနရတာ စိတ္ခ်မ္းသာတယ္ေလ...

ကုိေအာင္ said...

က်ေနာ္လည္း ဒိန္းမတ္ေရာက္ခါစ လြန္ခဲ့တဲ့ သုံးႏွစ္
ေက်ာ္က ဒိန္းမတ္ေရာက္ ျမန္မာကေလးေတြကုိ
စာသင္ေပးဖူးတယ္၊ သုိ႕ေပမယ့္ သူတုိ႕က အေၾကာင္း
အမ်ဳိးမ်ဳိးေၾကာင့္ နယ္စပ္နဲ႕ ထုိင္းႏုိင္ငံမွာ ေမြးဖြားလာ
သူေတြ မ်ားၾကတယ္၊ အဲဒီအျပင္ ဒိန္းမတ္ကုိ ေရာက္
ေနတာလည္း က်ေနာ့္ထက္ ေလး .. ငါးႏွစ္ ေစာ
တယ္၊ ကေလးေတြက ထုိင္းနဲ႕ ဒိန္းမတ္ဘာသာစကား
က်ေနာ့္ထက္ ကြ်မ္းက်င္တယ္၊ သူတုိ႕ သိပ္စိတ္မ၀င္
စားၾကဘူး၊ ၁ ႏွစ္ ပတ္၀န္းက်င္ေလာက္လည္း သင္
ျပီေရာ က်ေနာ္လည္း အလုပ္ထဲ ေရာက္သြားလုိ႕
စာသင္ေပးတာကို ရပ္လုိက္ရတယ္။
စကားမစပ္ က်ေနာ္က 37 မဟုတ္ဘူး ..
၁၇ ... း)

T T Sweet said...

မခ်ိဳသင္းရဲ႕ စာသင္တဲ႔ အေတြ႔အၾကံဳေလးဖတ္ၿပီး ၿပံုးသြားပါတယ္။

ေတာ္ေသၿပီ ...း))

Phyo Evergreen said...

အန္တီခ်ိဳသင္းစာေတြလာလာဖတ္ၿပီး.. ရီေနရတာ..ေမာေတာင္ေမာတယ္..။

အိျႏၵာ said...

ေရးပါဗ်ိဳးးးးးးးေစာင့္ရတာ လည္ပင္းရွည္ရွည္ေနရလို႔

Unknown said...

please write more and more, I will be patient for checking your posts...

heartily wish you for healthy, happy and have more spare times for writing.

မယ္႔ကိုး said...

:D :D မမ စာတင္ရင္ အရမ္းေပ်ာ္တယ္။
မမစာေလးေတြ ဖတ္တိုင္း ၾကည္ႏူးစိတ္ခ်မ္းသာရလို႔ ေက်းဇူးအထူးတင္ပါတယ္။

ေန၀သန္ said...

မြန္ျမတ္တဲ့အလုပ္အေၾကာင္းကို ဖတ္ရတာ ေပ်ာ္ဖို႔လည္းေကာင္းသလို ၾကည္လည္းၾကည္ႏူးပါတယ္.... မိုးခ်ဳိသင္းစာေတြဟာ ဘာလို႔ဒီေလာက္ေကာင္းသလဲဆိုတာ အခုလက္ေတြ႔သိသြားျပီ... (လင့္ခ္သြားျပီဗ်ဳိ႕... း)) )

ခင္မင္တဲ့
ေန၀သန္

ၾကည္ျဖဴပိုင္ said...

ဟုတ္တယ္ေနာ္မမ
ကေလးေတြကိုစာသင္ရတာစိတ္၀င္စားဖုိ႔ေကာင္းတယ္
အေနာ္လဲမႏွစ္ကဒီလိုပဲဒီမွာေမြးတဲ့ကေလးေတြကို
စာေရးနည္းဖတ္နည္းဘုန္းၾကီးေက်ာင္းမွာ
သင္ေပးဖူးတယ္။ သိပ္ခ်စ္ဖုိ႔ေကာင္းတာပဲ.အဲလိုပဲမမလိုပဲ
၀လံုးသင္ျပီးေတာ့ထဆင္ထူး
ကၾကီးသင္ျပီးေတာ့ကၾကီးေဇာက္ထိုးယ ပလက္ဆိုသင္ရတာ..တခါတခါက်ေတာ့အဲလိုပဲ 3ဆိုတာ ဒနဲ႔ဆင္တယ္ဆိုတာမ်ိဳး သူတို႔နဲ႕
ကၽြမ္း၀င္ရာလုိက္သင္ရတာေပ်ာ္စရာေကာင္းတယ္။
ခုေတာ့ ပတ္၀န္းက်င္ကဘုန္းၾကီးေက်ာင္းမွာလူအ၀င္ထြက္မ်ားလုိ႔မၾကိဳက္ပါဆိုတဲ့အေၾကာင္းျပခ်က္နဲ႔
ရပ္လုိက္ရျပီေလ။
ကိုယ္သင္ဖူးတဲ့ကေလးေတြမိသားစုနဲ႔လမ္းမွာ
ျပန္ေတြ႕ရင္..ဟုိမွာသားသားဆရာမ ႏွဳတ္ဆက္လိုက္ဦး
ဒီမွာ မီးမီးဆရာမ ႏွဳတ္ဆက္လိုက္ဦးနဲ႔
ဟိဟိ..ပီပီျပင္ျပင္လဲဟုတ္ဘဲနဲ႕
မ်က္ႏွာပူပူနဲ႕ရွက္ျပံဳးျပံဳးမိတယ္။
မူၾကိဳဆိုပုိေပ်ာ္မွာဆရာ..သူတို႔နဲ႔ေရာေဆာ့ရတာနဲ႔
စိတ္ကုိလြတ္လပ္ေပါ့ပါးသြားမွာ

little brook said...

ေပ်ာ္စရာၾကီး အမရယ္ ျပန္ေတြးရင္ ၾကည္ႏူးဖို႔လည္း ေကာင္း ... ဖတ္ရတဲ့သူေတာင္ ေပ်ာ္တယ္ ၾကည္ႏူးတယ္ စိတ္ခ်မ္းသာတယ္

tg.nwai said...

ခ်ိဳသင္းရဲ႕ အေတြ႔အႀကံဳေလးေတြက ခ်စ္ဖုိ႔ေကာင္းသလုိ အေရးအသားေတြကလည္း တကယ္ ခ်စ္စရာေကာင္းတာ..ကေလးေတြအေတြးက ကိုယ္ေတြ မေတြးမိတာမ်ိဳးေတြ ျဖစ္ေနတတ္ေတာ႔ အသစ္အဆန္းေတြကို ျဖစ္လုိ႔။ ဟုတ္တာေပါ႔ေနာ္..သူတုိ႔လည္း သူတုိ႔အေတြ႔အႀကံဳနဲ႔မွတ္ရတာကိုး..ဟဲဟဲ။

ေနာက္ထပ္ အေတြ႔အႀကံဳေလးေတြကိုလည္း ေမွ်ာ္ေနမယ္ေနာ္ ခ်ိဳသင္း။

သတိရေနတာ...ခ်ိဳသင္းတုိ႔မိသားစု က်န္းမာေပ်ာ္ရႊင္ၾကပါေစ...

အေတြးကမၻာ..မွတ္တမ္း said...

စိတ္ကူးခ်ိဳခ်ိဳ..လက္ထြက္မို႕ေနမွာ...စာတပုဒ္ လံုးခ်ိဳေနတာပဲ...အားရပါးရ..ေအာ္ျပီး..ရယ္(ရီ)သြားတယ္အမေရ..

Sint Si said...

I wonder how old is that little boy?? He has artistic eyes!

Unknown said...

ကေလးေတြအေၾကာင္းဖတ္ၿပီး ကၽြန္ေတာ္႕သားငယ္ေလးကိုသတိ၇မိပါတယ္အမ၇ယ္။သူကမင္းၾကီးလမ္း၇ြာမအသင္းေတာ္မူၾကိဳမွာတက္ေနတာေလ။ေဖေဖကသားကိုမိုးေ၇ခ်ိဳခ်ိဳေလးတစ္ေပါက္ၿဖစ္ေအာင္ မိုးခ်ိဳခ လို႕နာမည္ေပးထားတာ တီခ်ယ္၇ဲ႕လို႕ေၿပာတတ္ေနၿပီတဲ႕။ဆ၇ာမၾကီးေဒၚခင္ေဆြဦး၇ဲ႕မိုးေ၇ခ်ိဳခ်ိဳကိုဖတ္ၿပီးယူထားတာပါ။သားၾကီးကဒုတိယတန္း အမက(၁၆)မွာ။မင္းသုခတဲ႕။ကၽြန္ေတာ္က ဟိုတုန္းကဆ၇ာေမာင္ခိုင္မာေနသြားဖူးတဲ႕၇ြာမစာသင္တိုက္နားမွာေနတာပါ။သုူ႕၇ဲ႕ေငြလမင္းကိုနမ္းတဲ႕ညထဲမွာေတာင္ထည္႕စပ္သြားခဲ႕ေသးတယ္။တစ္ေန႕ေတာ႕အမတို႕မိသားစုကိုထမင္းစားဖိတ္ခြင္႕၇ခ်င္ပါေသးတယ္။ေနလင္း။

Unknown said...

အသစ္မ်ားတင္မလားလို့လာလာျပီးျကည့္ရတာ
ေမာေနပါျပီ။အခ်ိန္ရရင္ေနေကာင္းရင္အသစ္တင္
ပါအံုးေနာ္။

Saint said...

ဆရာမ "ခ်ဳပ္" ရဲ ႔ အေတြ႔ အႀကံဳေလးေတြ ဖတ္ရတာ အရမ္း ေပ်ာ္ဖို႔ ေကာင္းတယ္။ ေနာက္ထပ္ အေတြ႔ အႀကံဳ အသစ္ေတြကို ေမွ်ာ္ေနမယ္ေနာ္ ..

Unknown said...

ခ်ိဴခိ်ဳ
စာအသစ္တင္ပါဦး။
သမီး
ပြင္႔

tin min htet said...

ခ်ိဳသင္း စာေတြသင္ေနလိုက္တာ။ ဘယ္ေရာက္ေနတယ္ေတာင္ မသိေတာ့ဘူး။

khin oo may said...

ေရးပါဦး..

:P said...

ေနကန္းလား မမခ်ိဳသင္း....
ေပ်ာက္လွရီလား... :)


စင္စင္

chozin said...

Ma Cho Thin,
I m one of Sayargyi's student but I never meet you before. I like your post alot. Thank you so much for sharing about your family and feeling cos they are soo lovely.

ေသာင္ရင္း said...

ခဏတျဖဳတ္ေက်ာင္း ဆရာ လုပ္ဖူး ခဲ့ တယ္။ ၾကည္းနူး မွဳ က အတူတူ ပါပဲ။ မေန႕ တေန႕ က သူတို႕ေလး ေတြ Facebook မွာျပန္ေတြ႕ေတာ့ အိမ္ေထာင္ က်သူ ေတြ က က်ကုန္ၾကျပီ တဲ့။ လြမ္းစရာေလးေတြ ေပါ့။

Unknown said...

အစအဆံုးၾကည့္လို ့မရဘူး ဘာၿဖစ္လို ့ပါလည္း?