မျပယ္အခ်စ္ အျမဲသစ္လိမ္႔..

အေမ႔အေၾကာင္း စဥ္းစားလိုက္ရင္ ကိုယ္က ခပ္ေမႊးေမႊး ခပ္ေသးေသး စံပယ္ျဖဴေလး တပြင္႔ကိုပဲ သြားျမင္ေယာင္တယ္။ အေမက စံပယ္ပန္းကုံးေလးကို အျမဲလိုလို ပန္တတ္တယ္။ စံပယ္ပန္းေလးေတြ ညိွဳးသြားရင္လဲ ေခါင္းအုံးေအာက္မွာ ထားၿပီး အိပ္တတ္တယ္။ အေမ႔ ေခါင္းအုံးေလးက စံပယ္နံ႔ေလး သင္းေနက်။

ပန္းေလးေတြ ခ်စ္တတ္တဲ႔ အေမက သနပ္ခါးပန္းေလးေတြလဲ ႀကိဳက္တယ္။ စကား၀ါပန္းေလး ေတြလဲ ႀကိဳက္တယ္။ ကံ႔ေကာ္ပန္းေလးေတြလဲ ႀကိဳက္တယ္။ ညေနေက်ာင္းအဆင္း အိမ္ျပန္ေရာက္ၿပီဆိုတာနဲ႔ မေအး ေသြးေပးတဲ႔ သနပ္ခါးေလးေတြ လိမ္းၿပီး သန္႔သန္႔ရွင္းရွင္း ေနတတ္တယ္။

အေမက ကေလးတို႔ရဲ႔ ဆရာမ။ အေမ႔ေက်ာင္းပ်ိဳးခင္းကို ပ်ိဳးေထာင္ခဲ႔သူ။ အေဖ႔ကို ကဗ်ာဆရာ ပီပီသသ ျဖစ္ေစခဲ႔သူ။ သားသမီးအားလုံးကို ပညာတတ္ လိမ္မာယဥ္ေက်းေအာင္ ရင္အုပ္မကြာ ျပဳစု ေစာင္႔ေရွာက္ခဲ႔သူ။ အေမ႔လိုအင္ဆႏၵဆိုတာ မမွတ္မိ မသိေလာက္ေအာင္ ခင္ပြန္းနဲ႔ သားသမီးေတြရဲ႔ ဆႏၵကိုပဲ ဦးစားေပးခဲ႔သူ။ ကဗ်ာဆရာ အေဖနဲ႔ အႏုပညာကို နားလည္တန္ဖိုးထားတတ္တဲ႔ စိတ္ကို သားသမီးေတြရဲ႔ ရင္ထဲ ထည္႔ေပးခဲ႔တဲ႔သူ။

အေမ ကိုယ္တို႔နဲ႔ ခြဲခြာသြားတာ ႏို၀င္ ၁၇ရက္ဆို ၁၈ႏွစ္ တိတိ ျပည္႔ခဲ႔ၿပီ။ အေမဆုံးတဲ႔ ဒီေန႔မွာ အေဖက ပူေဆြးေသာကမ်ားကို ခဏေဘးဖယ္ၿပီး အေမ႔ေဘးမွာ အေမခ်စ္တဲ႔ ကဗ်ာေရးတဲ႔ အလုပ္ကို လုပ္ခဲ႔ပါတယ္။ အရင္က အေဖ ကဗ်ာေရးၿပီးတိုင္း အဦးဆုံး အေမ ဖတ္ခဲ႔ေပမဲ႔ ဒီတခါေတာ႔ အတူရယ္ေမာ မဖတ္ႏိုင္ရွာေတာ႔ပါဘူး။

ဒီကဗ်ာေလးကို အေမ႔ေနာက္ဆုံးခရီးမွာ ေ၀တဲ႔ ယပ္ေတာင္ေလး နဲ႔ လက္ကမ္းစာေစာင္ေလး မွာ ပုံႏွိပ္ ေဖာ္ျပခဲ႔ပါတယ္။
ဒီေန႔မွာ အေမ႔ကို သတိရစိတ္နဲ႔ ဒီကဗ်ာေလးကို ျပန္ေဖာ္ျပလိုက္ပါတယ္။ ဖတ္ၾကည္႔ၾကပါအုံး။


စန္းအတြက္ အလြမ္းကဗ်ာ

သူျမတ္ႏိုးသည္႔
ပုထိုးေစတီ ျမန္မာျပည္ကိုလည္းေကာင္း -

သူခ်စ္သည္႔ ပန္း
သူလြမ္းသည္႔ ငွက္
သူႏွစ္သက္သည္႔ စမ္းေရ
သဘာ၀ အလွေျမကိုလည္းေကာင္း -

သူ႔ေသြး ရင္ႏွစ္
သားခ်စ္ သမီးခ်စ္တို႔ကိုလည္းေကာင္း -

အခ်စ္ဘ၀၊ စိတ္အလွျဖင္႔
ႏွမျမတ္ႏိုး၊ ဥယ်ာဥ္ပ်ိဳး၍
ရုိးသားျမင္႔ျမတ္၊ အေနျမတ္ခဲ႔။

ျမတ္ေသာခ်စ္သူ၊ ျဖဴစင္သူ၏
ေမႊးၾကဴဂုဏ္နံ႔၊ သင္းထုံပ်ံ ႔ခဲ႔။

သင္းပ်ံ ႔စပယ္၊ ႏွမငယ္ကို
မျပယ္အခ်စ္၊ အျမဲသစ္လိမ္႔
လြမ္းရစ္ခဲ႔ၿပီ သင္႔ဂုဏ္ရည္။ ။


(ခ်စ္ဇနီး စန္း သို႔ -)
တင္မိုး

၁၇၊ ၁၁၊ ၁၉၉၀

ႏို၀င္ဘာ ၁၇ရက္မွာ အေမ ကိုယ္တို႔နဲ႔ ခြဲခြာခဲ႔ၿပီး ႏို၀င္ဘာ ၁၉ရက္ အေဖ႔ေမြးေန႔မွာ အေမ႔ကို ဂူသြင္းသျဂိဳဟ္ ခဲ႔ပါတယ္။ အေမ႔ အုတ္ဂူေလးမွာ ဒီကဗ်ာေလးရဲ႔ ေနာက္ဆုံးအပိုဒ္ကို ေက်ာက္ျပားေပၚမွာ ေရးထြင္း ေစခဲ႔ပါတယ္။

က်န္ရစ္သူ မိသားစုမွာ အလြမ္းေတြသိပ္သည္းေနလ်က္ပါ အေမ။


မိုးခ်ိဳသင္း

(ဒီကဗ်ာေလးကို အမွတ္တရ ပို႔ေပးတဲ႔ ေက်ာ္စြာထြန္းကို ေက်းဇူးတင္ပါတယ္။)

41 comments:

ဇနိ said...

အမခ်ိဳသင္းေမေမက ခ်စ္စရာသိပ္ေကာင္းမွာပဲေနာ္။ အမေဖေဖေရာ ေမေမေရာကို ျမင္ဖူးသြားၿပီ။ ကဗ်ာေလးေတြျမတ္ႏိုးသူကို ကဗ်ာေလးေတြဖန္ဆင္းေပးတာ ၾကည္ႏူးစရာေကာင္းလိုက္တာ။
ရင္ထဲမွာ လႈိက္လွဲၾကည္ႏူးမိပါတယ္။
မဇနိ

ႏုိင္းႏုိင္းစေန said...

အစ္မ အေဖနဲ႔အေမက အရမ္း ရိုမန္တစ္ျဖစ္တယ္ေနာ္
ပို႔စ္ဖတ္ျပီး စိတ္ထဲ ၾကည္ၾကည္ႏူးႏူးျဖစ္မိတယ္။
ဟို ဆံုးတဲ့အထိ ခ်စ္သူလို ေနသြားၾကတယ္

PAUK said...

မခ်ိဳသင္း..
ဆရာဦးတင္မိုးကိုအခုမွျမင္ဖူးတယ္..
မခ်ိဳသင္းေမေမကို..ေတာ္ေတာ္ခ်စ္တာပဲေနာ္..

kay said...

မ်က္ရည္ အခ်ိန္ကာလ တို႕နဲ႕ ေ၀းရာမွာ အျမဲသစ္ေနတဲ့ အခ်စ္မ်ားနဲ႕ အျမဲ ရွိေနၾကျပီ လို႕ ယံုၾကည္ပါတယ္။

ATN said...

ကိုယ္တိုင္လည္း မိခင္ကို ဆံုးရွံဳးခဲ့ရဖူးတဲ့သူဆိုေတာ့ ထပ္တူထပ္မွ် ခံစားရပါတယ္ ညီမေရ...

အကို႕အေဖလည္း ဆရာ့လိုပဲ ကဗ်ာေလး တပုဒ္ အေမ့အတြက္ ေရးခဲ့တယ္ေလ...

နင္ဟာ ... ငါ
ငါဟာလည္း နင္ပဲ ....

တလမ္းတည္း
ခရီးၾကမ္းကို အတူေပြ႕ဖက္
ေန႕ရက္ေတြနဲ႕အျပိဳင္
အရွံဳးအနိုင္
မွတ္တိုင္ေတြ စိုက္ခဲ့....

အခုေတာ့
နင္မရွိတဲ့ ကမၻာထဲ
ငါတေယာက္တည္း
က်ဲရဦးမယ္။

သြားႏွင့္ကြယ္
ခရီးတေနရာမွာ
ေတြ႕ၾကမယ္။ ။

pandora said...

ႏူးႏူးညံ႕ညံ႕ ခ်စ္တတ္ၾကတဲ့ ဆရာႀကီးတို႕ ေမာင္ႏွံရဲ႕ ေပ်ာ္စရာ အခ်ိန္ကေလးေတြဟာ လြမ္းစရာ အၿမဲျဖစ္ေနမွာပါ။

မီယာ said...

အားက်အတုယူစရာပါအမေရ။ ေအးခ်မ္းတဲ့ခ်စ္ျခင္းေမတၱာေတြလႊမ္းေနတယ္။

Anonymous said...

ဖတ္ပီး ထပ္တူထပ္မွ် ခံစားလ်က္ပါ အမ ။

ေရႊျပည္သူ (ShwePyiThu) said...

အစ္မရဲ႕မိခင္ဆံုးတဲ့ ေန႔မွာပဲ ေရးခဲ့တဲ့ ကဗ်ာေလးမွန္းသိရေတာ့ ဖတ္ေနတဲ့အခ်ိန္မွာ တကယ္ခံစားရပါတယ္။ ဒီလိုအေဖ ဒီလိုအေမမ်ိဳးေၾကာင့္ပဲ အစ္မလို သမီးေကာင္းတစ္ေယာက္ ေပၚထြက္လာခဲ့တာလို႔ ျမင္မိပါတယ္။

မဆုမြန္ said...

အစ္မၾကီး.
ကဗ်ာေလးကို ဖတ္ျပီး ဘဘကို သတိရမိတယ္..
ခ်င္းမိုင္ေရာက္တုန္းက ဆိုင္ကယ္ေမွာက္ေတာ့ ဒဏ္ရာေတြကို ၾကည့္ျပီး
ဒဏ္ရာပြန္းတဲ့ စႏာမြန္းဆိုျပီး စာခ်ဳိးေလး စပ္ေပးသြားတာ
ညီမေလးမွာ ဘဘဆိုျပသြားတဲ့ ကေလးကဗ်ာေလးေတြ အေခြလိုက္ရွိေသးတယ္ ဘ၀မွာ ပထမဆံုး ေရဒီယိုအတြက္ အင္တာဗ်ဳး လုပ္ခြင့္ရတဲ့ အင္တာဗ်ဳးေလးေလ..

အစ္မ အားရင္ မုန့္လာစားပါဦးေနာ္

ေကဇီလင္း said...

အားက်စရာသိပ္ေကာင္းပါတယ္အမေရ။ ဘဘဦးတင္မိုးကိုလူခ်င္းေတြ႔ဖူးေပမယ့္ အမေမေမကိုေတာ့ ခုမွေတြႊဖူးပါတယ္။ ပို႔စ္ေလးဖတ္ရင္းနဲ႔ ကိုယ္ကိုယ္တုိင္နဲ႔ မိခင္ဆံုးရံႈူးခဲ့ၾကတဲ့သူေတြအတြက္ စိတ္မေကာင္းပါဘူး။ ခင္မင္လ်က္...

:P said...

ဆရာမေရ....
ဆရာမရဲ့အေမကို အျပင္မွာမျမင္ဖူးပဲ စာဖတ္ၿပီး မ်က္စိထဲ ျမင္ေယာင္လိုက္တာ..သနပ္ခါးန့ံ၊ ပန္နံ့တသင္းသင္းနဲ့ေလ.. ေအးခ်မ္းလိုက္တဲ့ ဇနီးေမာင္ႏွံပဲေနာ္

s0wha1 said...

မမိုးခ်ိဳ... ကဗ်ာေလး ဖတ္ၿပီး စိတ္မေကာင္း။

ကိုေအာင္သာငယ္႔ အေဖရဲ့ ကဗ်ာေလးလည္း တူတူပဲ။

တေန႔ေတာ႔ ဒါေတြက ႀကံဳရမွာပါပဲေလ။

Eaindra said...

အစ္မေရ.....

ရင္ထဲမွာ...နင့္သြားတာပဲ...
ကဗ်ာဆရာ..ဆိုတာ..
သူတို႔ႏွလံုးသားထဲက..အရာရာကို..
မွတ္တမ္း..တင္ႏိုင္ၾကသူေတြ..ေပါ့...။
ေၾကကြဲစရာေပမယ့္..ၾကည္ႏူးစရာလဲေကာင္းလိုက္တာ..ေနာ္..။

ခ်စ္ခင္ေလးစားတဲ့

အိႃႏၵာ

khin oo may said...

ပံဳကို ၿကည္႕ရတာ ၿကက္သီးထေအာင္ ၿကည္နူးမိတယ္။ တစ္ေယာက္ကုိ တစ္ေယာက္ ခ်စ္ၿမတ္နုိးၿကတာ ေပၚလြင္ေနတယ္။

ဟန္လင္းထြန္း said...

လြမ္းသြားတယ္ အမေရ။

JulyDream said...

ရင္ထဲကို ထိုးထြင္း လွမ္းျမင္ေစတဲ့ စာသားေတြပါပဲ။

tututha said...

အစ္မေရ ... တူးအေမရဲ႕ေမြးေန႔က ႏိုဝင္ဘာ ၁၈ ရက္။ တူးကေတာ့ အသက္ရွင္ရက္ခြဲခဲ့ရတဲ့ အေမ့ကိုလြမ္းတဲ့ ပို႔စ္ေလးတခု တင္ရဦးေတာ့မွာ။ ထပ္တူထပ္မွ်ပါအစ္မ။

ေမျငိမ္း said...

ဘ၀မွာ အဲေလာက္အရွည္အၾကာ ခ်စ္တဲ့ ဇႏွီးေမာင္ႏံျဖစ္ဖို႔ဆိုတာ ကံၾကီးလြန္းလို႔သာပဲ..။
ဆရာမရဲ႕ အေမ့ေက်ာင္း ေရႊဘံဳသာလမ္းထိပ္ ကုန္သည္လမ္းေပၚလာဖြင့္တုန္းက အိမ္ေနာက္ေဘးခ်င္းကပ္မို႔ ဆရာမကို မွတ္မိေနဆဲ.. ျမင္ေယာင္ေနဆဲ..။ အျမဲ အျပံဳးေအးေအးနဲ႔...။ သနပ္ခါးေမႊးေမႊးနဲ႔ ......

ႏွင္းပြင့္ျဖဴ said...

အစ္မဘေလာ့ကို ဖတ္ျဖစ္တယ္.. ေျခရာေတာ့ မခ်န္ျဖစ္ခဲ့ဘူး.....
ခုမွ ပဲ ေရးျဖစ္ေတာ့တယ္.........
အစ္မေဖေဖနဲ႔ေမေမက ေတာ္ေတာ္လိုက္ဖက္တဲ့ စံုတြဲပဲေနာ္...
အားက်စရာ....

nu-san said...

ဆရာၾကီးကုိ ျမင္ဖူးေပမယ့္ ဆရာမၾကီးကုိေတာ့ မျမင္ဖူးဘူး။ ဓာတ္ပုံေလးနဲ႔ ကဗ်ာေလးကုိ ဖတ္ရင္း ၾကည္ႏူးမိသလုိ ၀မ္းလည္းနည္းတယ္။ အမနဲ႔ ထပ္တူခံစားရပါတယ္ အမရယ္။

ပံုရိပ္ / Pon Yate said...

အစ္မတုိ႕ အေဖနဲ႕ အေမဆက္ဆံေရးက ခ်စ္စရာ ေကာင္းလုိက္တာ။

Summer Field said...

က်ေနာ္ကေတာ့ မႏွစ္ကမွ အေမကို ဆံုးရံႈးခဲ့ရသူဆိုေတာ့၊ မခ်ဳိသင္း ခံစားသလို ထပ္တူ စာနာခံစားမိပါတယ္..။
ခင္ေမာင္ေအး

Unknown said...

မခ်ိဳသင္းေရ.... ဆရာႀကီးရဲ႕ ကဗ်ာက ရင္ဘတ္ထဲကို တည့္တည့္ ၀င္သြားတယ္ဗ်ာ။ ႀကိဳက္တယ္။

Nu Thwe said...

ကိုယ္လည္း ေမေမ႔ကို အရမ္း ပိုလြမ္းသြားတယ္။ ခ်ိဳသင္း အေမကို အမွတ္တရ ျပဳတဲ႔ ျပဳမယ္႔ ကုသိုလ္ေတြကို မွန္းၿပီး သာဓု ေခၚသြားပါတယ္။

ကုိေပါ said...

႐ုပ္ခ်င္းလည္း နည္းနည္းဆင္သလုိဘဲ။ ဇနီးေမာင္ႏွံေတြ ႐ုပ္ဆင္တတ္တယ္ဆုိတာ ဒီလုိမ်ဳိးထင္ပါရဲ႕။

Unknown said...

အမ အေမ ဆံုးသြားျပီးေနာက္ ဘဘဦးတင္မိုးကို ဒီေလာက္ ၾကာၾကာ အသက္ရွည္ေအာင္ ထားႏိုင္တဲ့ အမတို႕ကို ေလးစားမိပါတယ္။ နည္းလမ္းေလးေတြ ရွိရင္ ေျပာျပေပးပါလား။ ညီမ အေမနဲ႕အေဖကလဲ အရမ္း ခ်စ္ၾကတယ္။ အခု အေမ ဆံုးသြားေတာ့ အေဖ စိတ္က်ျပီး က်န္းမာေရး ခ်ိဳ႕ယြင္းလာတယ္။ အေဖ့ကိုပါ ဆံုးရွံဴးရမွာ အရမး္ေၾကာက္ေနမိတယ္။ အေဖ့ကို ဘယ္လို ေစာင့္ေရွာက္ရမလဲ နည္းရွိရင္ ေျပာျပေပးပါေနာ္။

MANORHARY said...

ခုေလာက္ဆို သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ ေအးၿငိမ္းခ်မ္းေၿမ႕တဲ့ေန
ရာတစ္ခုမွာ ၿဖဴစင္ေအးၿမတဲ့ခ်စ္ၿခင္းေတြနဲ႔ အတူ႐ွိေနႏိုင္
တာပဲေနာ္.... RIP ...

စူး said...

အမ ေသေသာသူၾကာရင္ေမ့ဆိုေပမဲ့
ကိုယ့္မိဘက်ေတာ့ မေမ့ႏိုင္ၾကဘူးေနာ္..။

ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ အမတို့အေမ ကံေကာင္းခဲ့ပါတယ္။ သူခ်စ္တဲ့ကဗ်ာေတြရယ္ သူခ်စ္တဲ့ သားသမီးေတြရယ္ သူခ်စ္တဲ့ခင္ပြန္းသည္ကို ေသသည္အထိ အတူတူေနခဲ့ရတာပဲ။

Thargyi(Gyobingauk) said...

အစ္မခ်ဳိသင္းေရ..
အစ္မေဖေဖနဲ႔ေမေမကိုၾကည့္ရတာၾကည္ႏူးလိုက္တာ..
ဆံုးသြားတဲ့အခ်ိန္မွာေတာင္ကဗ်ာေလးေရးၿပီးအမွတ္တရကဗ်ည္းထိုးေပးခဲ့တယ္ေနာ္..

တန္ခူး said...

ခ်ိဳသင္းေရ… ရင္ထဲမွာ အလြမ္းေတြ ထပ္တူမွ်ေ၀သိပ္သည္းလ်က္ပါ... ခ်ိဳသင္းေဖေဖေရးတဲ့ ကဗ်ာေလးဖတ္ျပီး ခ်ိဳသင္းေမေမရဲ့ ုျဖူစင္ရုိးသားတဲ့ဇနီးေကာင္းမိခင္ေကာင္း ႏွလံုးသားေလးကုိ ျမင္လိုက္ရတယ္… ျမန္မာဆန္တဲ့အလွနဲ ့ခ်ိဳသင္းေမေမပါ…

သက္ေဝ said...

ခ်ိဳသင္းေရ...
ၾကည္ႏူးဖြယ္ရာ ေမတၱာေတြ ထံုလႊမ္းေနတဲ့ ကဗ်ာေလးအတြက္ ေက်းဇူးပါ။

thwe thwe said...

မမေရ

သမီးလည္း ေမေမနဲ့ ခြဲေနရတာပါပဲ။ ထီးဆိုင္ ဆိုတဲ့ သီခ်င္းလို "ေသတာနဲ့ ရွင္တာနဲ့ပဲ" ကြဲတာပါ။

mthida ေရ မခ်ိဳသင္းဆီမွာ တကယ္ပဲ နည္းလမ္းေကာင္းရွိတယ္ သူတို ့ေမေမဆံုးေတာ့ သူတို ့ေဖေဖကို အေကာင္းဆံုးျဖစ္ေအာင္ ျဖည့္ဆည္းေပးခဲ့တဲ့ သူေတြေလ။ ရေအာင္ေတာင္းလိုက္ သိလား။

Unknown said...

အစ္မေရ
ကၽြန္ေတာ္လည္း အေမခ်စ္သားပဲ။
ႀကိဳးစားသမွ် အရာအားလုံးဟာ အေမစိတ္ခ်မ္းသာဖို႕။ အေမ့မ်က္လုံးေတြမွာ သားအတြက္ဂုဏ္ယူစိတ္နဲ႕ အေရာင္လက္ေစဖို႕ပါ။ ဒါေပမယ့္ အေမက ကၽြန္ေတာ္အေ၀းေရာက္ေနတုန္း ကၽြန္ေတာ္ကိုမေစာင့္ပဲ ထြက္ခြာသြားတယ္။ ေနာက္ဆုံးခရီးကိုေတာင္ မျမင္ခဲ့ရလို႕ အခုထိမယုံနိဳင္ေသးပါဘူး အစ္မေရ။ ငါဘာေတြကို ဘယ္သူ႕အတြက္ႀကိဳးစားေနတာလဲလို႕ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ ျပန္ေမးေနမိတယ္။
အေဖကိုလည္း ကၽြန္ေတာ့္ကိုေစာင့္ဖို႕ ေတာင္းပန္ထားပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ဘယ္သူကသိနိဳင္မွာလဲေနာ္။

Ko Kyaw said...

ကိုေက်ာ္ပါ၊ ဖတ္ၿပီး ကေလးဘ၀က က်ေနာ္နဲ႔ အေမကို သတိရသြားတယ္။ အေမအားလံုး က်န္းမာပါေစ။

လင္း said...

အမေရ ဖတ္လို ့ျပီးတဲ့ အခ်ိန္မွာ ရင္ထဲမွာ ဆို ့နစ္နစ္ၾကီးနဲ ့လြမ္းလို ့က်န္ရစ္ခဲ့တယ္။

ဂ်ဴနို said...

ဒီလိုမိဘကိုရတာ နည္းတဲ့ကုသိုလ္မဟုတ္ဘူး ခ်ိဳသင္းေရ။
လူတိုင္းက ကိုယ့္မိဘကိုခ်စ္ခင္ေလးစားတယ္။ ဘယ္ေလာက္ဂုဏ္ယူစရာေကာင္းလဲ။
ခဏေလးပဲ ရလိုက္တယ္ဆိုအုန္း ဒီလိုမိဘရဲ ့ေမတၱာကေတာ့ သံသရာတခုလံုးအတြက္လံုေစပါတယ္။
အမွတ္တရေတြစုၿပီး စာအုပ္တစ္အုပ္ေရးပါလားခ်ိဳသင္းရဲ ့။ စုစုစည္းစည္းသိမ္းထားရတာေပါ့။ ေနာက္လူေတြလည္းဖတ္ရတာေပါ့။
အင္တာနက္မလံုေလာက္တဲ့ ကိုယ့္တိုင္းၿပည္ကဆရာႀကီးပရိတ္သတ္လည္း ဖတ္ရတာေပါ့။
အယ္ဇီ

ခြန္ျမလိႈင္ said...

အမခ်ိဳသင္းေရ

အမရဲ႕ ေမေမကို အားက် သြားပါတယ္။ ဇနီး တစ္ေယာက္ရဲ႕ ဘ၀မွာ ကိုယ့္ခင္ပြန္းရဲ႕ ကိုယ့္အေပၚ ထားတဲ့ ဒီလို မျပယ္ အခ်စ္နဲ႕သစၥာဟာ ဘာနဲ႕မွ မလဲႏိုင္တဲ့ တန္ဖိုး မျဖတ္ႏိုင္တဲ့ ရတနာ အေဆာင္အေယာင္ ပါပဲ။

သစ္နက္ဆူး said...

မမိုး....
မမိုးတို ့မိဘႏွစ္ပါးလံုးရဲ ့ခ်စ္ျခင္းကိုလဲ ေလးစားမိတယ္...
ကဗ်ာေလးဖတ္ျပီးေတာ့ တစ္ကယ္ကို စိတ္ထဲမေကာင္းဘူး ျဖစ္သြားမိတယ္...။
ဆရာနဲ ့ဆရာမ ေအးခ်မ္းေသာ ဘံုမွာ အတူေပ်ာ္ရႊင္ၾကပါေစလို ့ ၇င္ထဲက ဆုေတာင္းေပးလိုက္ပါတယ္ဗ်ာ...။

khin oo may said...

မိဳးခ်ဴိသင္းေရ.ေအးခ်မ္းပါေစ

Zephyr said...

သြားႏွင္႔သူေတြကို က်န္ရစ္သူေတြက လြမ္းေနမိဦးမွာပါပဲ အစ္မေရ .... ။
ျမင္႕ရာျမတ္ရာ ဘံုအဆင္႕ဆင္႕ကို ...
စိတ္ေကာင္းရိွတဲ႔ ..
အစ္မရဲ႕ မိဘေတြ ေရာက္ေနႏွင္႔ေရာေပါ႕ ....။