ငွက္ကေလး ခရီးသြား (နိဂုံး)



ဘ၀ တဆစ္ခ်ိဳး

သူမ ျပည္ပ၌ အိမ္ေထာင္ျပဳအျပီး ၈လ ပင္ မၾကာ အဖကို ေခၚငင္ ခဲ႔သည္။ သူမ အဖကို လြမ္းခဲ႔လွၿပီ။

သူမ သူငယ္ခ်င္း “ျဖဴ” ေျပာသလို “ဆရာနဲ႔ စကားမေျပာရတာ ႏို႔မ်ားမ်ား၊ မလိုင္မ်ားမ်ားနဲ႔ အရသာ ရွိရွိ ေဖ်ာ္ထားတဲ႔ ေကာ္ဖီ ပ်စ္ပ်စ္ႏွစ္ႏွစ္ တခြက္ မေသာက္ရေတာ႔သလို၊ ဆရာ႔အသံေလးေလးပင္ပင္ ျပည္႔ျပည္႔၀၀ႀကီးကို နားမေထာင္ရတာ ဘ၀မွာ ေနထိုင္ရတာ ေလးနက္မွဳနဲ႔ အဓိပၸါယ္ မရွိေတာ႔သလို ခံစားေနရတယ္ဟာ”

သူမလဲ ဘုရားပုထိုးႏွင္႔ ထိုပ်စ္ပ်စ္ႏွစ္ႏွစ္ ေကာ္ဖီကို တမ္းတမိခဲ႔ရသည္ေလ။

ေနာက္ အေဖေရာက္လာ၊ ကဗ်ာ ေရာက္လာ၊ ကဗ်ာ ခရီးစုံ ထြက္ၾက၊ အေရွ႔အေနာက္ ေတာင္ေျမာက္ ေပါင္းကူးတံတားေတြ ေဆာက္ၾကည္႔ၾက၊ ဘ၀ေတြကို အဆစ္ဆစ္ ခ်ိဳးၾကည္႔ၾက။ တိုင္းျပည္အေရးေတြ၊ နာရီေတြ ကၽြမ္းသြားမတတ္ ေတြးၾက၊ လြမ္းၾက၊ အလြမ္းေတြ အရည္ေဖ်ာ္ပစ္ၾက၊ ႀကိဳးစားေမ႔ပစ္ၾက။ ကဗ်ာ အိပ္မက္ေတြ ဆက္မက္ၾက။

အိမ္လြမ္းညမ်ား

သူတို႔ ႏိုင္ငံ သူတို႔ ဓေလ႔
သိမ္ေမြ႔ ႀကီးက်ယ္ ခမ္းနား
ျပည္ႀကီးသား ဆိုႏိုင္စေလာက္
ဂုဏ္ေျမာက္တယ္ ဆိုေပမယ္႔
ငါ႔အလို မျပည္႔တာက
ေဆြးျမည္႔တဲ႔ အိမ္လြမ္းနာ။

ငါ႔ အိမ္ကေလးကို သတိရ..
ငါ႔ အေၾကာ္တဲကေလးကို သတိရ..
ငါ႔သား ငါ႔သမီး
ငါ႔ေျမး မာရဲ႔လားလို႔ သတိရ
ငါ႔သူငယ္ခ်င္း
မိတ္ရင္း ေဆြသဟာေတြနဲ႔
လက္ဖက္ရည္ဆိုင္တကာ ထိုင္ၿပီး
စကားလိွဳင္လိွဳင္ေျပာခဲ႔တာ သတိရ..
ဘာကမွ မျပည္႔စုံတဲ႔
တို႔ရိပ္ျမံဳ တို႔ရြာကေလး
စိတ္ေအးေအးနဲ႔ ေလွ်ာက္၍လည္
လြမ္းဖြယ္ရာ တကယ္ေကာင္း
ငါေနခဲ႔တဲ႔ ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းကေလးကိုလဲ
တေရးေရး သတိရ..
အမိအဖ မရွိေတာ႔ေပမဲ႔
ငါ႔ဘ၀မွာ အဓိကရပါလား
ငယ္ဘ၀ ငယ္ဓေလ႔
တကယ္မေမ႔ႏိုင္လို႔ သတိရ..
အို.. သတိရစရာေတြ တျပဳံႀကီးနဲ႔
သံေယာဇဥ္ မီးေတြ ျမိဳက္ေတာ႔
ဥေရာပတိုက္မွာ ငါမေပ်ာ္
ျပန္ရေသာ္ ေကာင္းႏိုးႏိုးနဲ႔
မိုးခ်ဳပ္၍လာ။
အိမ္ျပန္လွ်င္ မလိုတမာစိတ္ေတြနဲ႔
ငယ္ထိပ္ကို နာနာေထာင္းေပလိမ္႔
အေၾကာင္းေၾကာင္း ေထာက္လို႔စာ
ရြာျပန္သင္႔ မျပန္သင္႔။

သတိရေပမယ္႔
ဒြိဟေတြ ေထြးေရာယွက္
အိပ္ပ်က္သည္ႏွင္႔။

၂၆၊ ၾသဂုတ္၊ ၁၉၉၉


ပ်ံသာပ်ံပါ ထက္အာကာ

အခုေတာ႔ ပ်ံပါၿပီ ငွက္ကေလး။
သူမ အရုပ္ႀကိဳးျပတ္ က်န္ခဲ႔ၿပီ။ ငွက္ကေလး၏ ပူးကပ္ေနေသာ ၀ိညဥ္တို႔ႏွင္႔ တစ တစ ေ၀းရေတာ႔မည္႔ထင္႔။
ငွက္ကေလး သင္ထားသလို ေလာကကို အျပဳသေဘာ ေဆာင္ၾကည္႔သည္။
ဟန္ေဆာင္ျခင္းႏွင္႔ မ်က္ရည္မ်ားသာ က်န္ရွိပါသည္ ငွက္ကေလး။
မရင္႔က်က္ႏိုင္ပါ ငွက္ကေလး။
အာကာ ၀ိညဥ္မွာ ကဗ်ာႏိုင္ငံ ထူေထာင္ပါ ငွက္ကေလး။
မိခင္ႏွင္႔အတူ “ကဗ်ာတပုဒ္ ပန္းႏွစ္ပြင္႔” ဖြဲ႔သီပါ ငွက္ကေလး။

ကဗ်ာတပုဒ္ ပန္းႏွစ္ပြင္႔

၀ါးရုံၾကား၌
စကားတိုးတိုး။ တိတ္တိတ္ခိုး၍
မိုးခ်ဳပ္ခဲ႔သည္၊ တို႔မေၾကာက္။

လယ္ကြင္း ရိုးျပတ္၊ ကန္သင္းစပ္၌
ေျခပက္ၾကားအက္၊ ခေရာင္းထက္တြင္
ထိုင္လ်က္ ေနကုန္၊ မိုးရိပ္မွဳန္လည္း
မတုန္လွဳပ္ဘူး၊ တို႔ႏွစ္ဦး။

တို႔ဘ၀တြင္
က်ကာ တက္ကာ၊ လိွဳင္းပမာလည္း
သာယာဘိျခင္း၊ လိွဳင္းထက္ဆင္း။

သူႏွင္႔အျမဲ၊ လက္ခ်င္းတြဲက
ရဲစိတ္ဘယ္က၊ ငါလွ်င္ရ
အံ႔စြ သတၱိ၊ ငါ မသိ။

ခေရာင္းေတာမွ၊ ပန္းေရႊျမတို႔
လွဘိ၊ ၀င္းဘိ၊ ခင္းလုံး ျပည္႔။

သူႏွင္႔ ငါကား
ကာရန္ညီညြတ္၊ တတြတ္တြတ္ႏွင္႔
ၾကည္ဆြတ္စရာ၊ တီတာတာတည္႔
ကဗ်ာတပုဒ္၊ ပန္းႏွစ္ပြင္႔။

(ျမ၀တီ၊ ၁၉၈၀၊ ဒီဇင္ဘာ)


ေနာက္ဆုံး အိပ္ရာ ေနာက္ဆုံး ကဗ်ာ

သာမန္လူသားတဦး၏ ဆႏၵ

အာဂတံ ပါဂတံနဲ႔
ဗာလာနံေတြနဲ႔
၀ါစာကမာဆန္ဆန္ ျမိဳင္ေတာလယ္မွာ
လွိဳင္ေဘာလယ္ေနသူ မဟုတ္။

သူ႔ေနရာနဲ႔ သူ႔ေနရာ
ဗဟုသုတ ပေဒသာျဖိဳင္ျဖိဳင္သီးေနတဲ႔
ဂႏိုင္ႀကီး ျမိဳင္ႀကီးမွာ
ခိုမွီးေနထိုင္သူ ျဖစ္ပါတယ္။

က်မ္းဂန္အသီးသီးက
လမ္းမွန္နည္းေတြကို
ရွာမွီး ေ၀ဖန္ရင္း
အေနကန္ မေရမရာကို ခြာ
ဧကန္ အေျဖကို ရွာေနသူ ျဖစ္တယ္။

ဘ၀ရဲ႔ အတိမ္အနက္ကို
တခဏနဲ႔ ခ်ိန္စက္
အိပ္မက္လို ၀ိုးတိုး၀ါးတားနဲ႔
ကိုးယို႔ကားယားကို အဟုတ္မွတ္
ရုပ္ဓာတ္ နာမ္ဓာတ္ မကြဲမျပားနဲ႔
အသည္းတယားယား ဖဲကစားသလို
အလြဲအမွားေတြ လြန္က်ဴးေနတဲ႔
စာတမူးတန္နဲ႔
ခ်ာတူးလန္လည္း မဟုတ္ပါေခ်။

အခြင္႔အေရး ျမက္တဆုပ္နဲ႔
မဟုတ္သည္ကို အဟုတ္ေျပာ
ဗုေဒၶါ တ ရတဲ႔ လူအညံ႔စား
ခန္႔ညားရုိေသဖြယ္ မရွိ
အဂတိလိုက္စားတဲ႔ ငမိုက္သား သတၱ၀ါ
ပကာသနကို ငတ္ႀကီးက်တဲ႔
ႏွပ္ေခ်းတမွ် ရြံစရာ
လူ႔ဗလခ်ာ မဟုတ္ပါ။

ဘ၀မွာ အေနရုိးေပမယ္႔
သေ၀ထိုးျခင္းလည္း မရွိ။
အသိပညာ အတတ္ကို ရွာၿပီး
ျမတ္ရာကို ကိုးကြယ္
အမ်ိဳးအႏြယ္ကို ခ်စ္ျမတ္ႏိုး
ရုိးသားမွဳကို စံနမူနာယူ
ျမန္မာဇမၺဴမွာ လူေကာင္းတေယာက္
ေက်ာက္ေကာင္းတေစ႔ ျဖစ္ခြင္႔ရရင္
ဘ၀မွာ ေက်နပ္
အေနျမတ္တယ္လို႔ ယုံမွတ္သူ ျဖစ္ပါတယ္။

ကိုယ္ႀကီးက်ယ္ဖို႔ထက္
ႏိုင္ငံႀကီးက်ယ္ဖို႔ အေရးႀကီး
ရီးတီးယားတားနဲ႔
ဆီးသီး ႏြားစား ေန႔မပါးလိုဘူး
တရားမွ်တ၊ လြတ္လပ္မွ ခ်မ္းသာ
သူ ငါ အားလုံး၊ ညီညာညာ ရုန္းၾကမွ
လူလုံးလွလတၱံဟု
စိတ္ေနသန္႔သန္႔နဲ႔
မထိတ္မလန္႔ ေနခ်င္သူပါ။

ေရမွဳတ္ထဲ မိေက်ာင္းေပၚသလို
တကုိယ္ေတာ္ ေက်ာ္ၾကားမွဳ မလို
ကိုယ္က အစ၊ သူက အားလုံး
ရႊင္ျပဳံး ခ်မ္းေျမ႔၊ ေပ်ာ္တဲ႔ေန႔ကို
ျမင္ေတြ႔လိုစိတ္နဲ႔
အတိတ္က အမွားေတြကို ေက်ာ္
ဒိဌတရားကို ေမွ်ာ္ရင္း
ဘုရားေပၚသို႔ ေပ်ာ္ေပ်ာ္တက္
ဒိုးပတ္၀ိုင္းနဲ႔ ေပ်ာ္ေတာ္ဆက္ခ်င္ပါေၾကာင္း။ ။

တင္မိုး
၂၁၊ ၁၊ ၂၀၀၇



မိုးမိုးႏွင္း

26 comments:

:P said...

ဒီတစ္ပုဒ္မွာ ဆရာႀကီးရဲ့ကဗ်ာေတြအမ်ားၾကီးဖတ္ရတယ္။
ဆရာၾကီးရဲ့ ဓါတ္ပံုေတြၾကည့္ရတယ္....
အစ္မခ်ိဳသင္းရဲ့စာေတြမွာက် ဆရာၾကီးရဲ့ ေန့စဥ္လူေနမႈ
ဘ၀ေလးေတြသိရတယ္။
ဖတ္ေနရင္း စာေရးသူက သူ့အေဖကို အရမ္းခ်စ္၊ အရမ္းလြမ္းေနတာကို ျမင္ေနရတယ္။
ဒီစာေရးတဲ့ အစ္မခ်ိဳသင္းရဲ့ အစ္မက စာေရးေသးလား...

ဟန္လင္းထြန္း said...

မခ်ဳိသင္းရဲ႕ အမက စာေရးေကာင္းတယ္ေနာ္ ။အရမ္းလြမ္းသြားတယ္ အမေရ

MANORHARY said...

ခ်ိဳသင္းေရ..ဒုတိယပိုင္း ေမွ်ာ္ေနတာ
ခ်မ္းေၿမ႕ပါေစ

Anonymous said...

နိဂံုးေလးဖတ္ၿပီး စိတ္မေကာင္းၿဖစ္မိတယ္

လင္း said...

တေန ့ေန ့ တခ်ိန္ခ်ိန္ လူတိုင္းေလွ်ာက္ရမဲ့လမ္းေပမဲ့
ကိုယ္ခ်စ္တဲ့သူေတြကို ကိုယ့္ထက္အရင္ ဒီလမ္းကို မေလွ်ာက္ေစခ်င္တဲ့ဆႏၵကေတာ့ အားလံုးမွာ တူတူဘဲ
ထင္တယ္ေနာ္။
ငွက္ကေလး ကျပန္မလာေတာ့မဲ့ ခရီးရွည္ၾကီးကို ထြက္သြားႏွင့္တယ္။

pandora said...

ခ်စ္စရာဆရာႀကီးကိုလြမ္းသြားပါတယ္။

ဇနိ said...

အမခ်ိဳသင္းေရ မျမင္ဖူးတဲ့ ဆရာႀကီးဦးတင္မိုးပံုေတြလည္း ၾကည့္ရပါတယ္။ အမေဖေဖရဲ႕ မြန္ျမတ္စိတ္ထားကို ေလးစားအားက်မိပါတယ္။

သက္ေဝ said...

ခ်စ္စရာေကာင္းတဲ့ ခ်ိဳသင္း ေဖေဖ ငွက္ကေလးကို
အဓိပၸါယ္ေတြ ျပည့္၀လွတဲ့ ကဗ်ာေလးေတြနဲ ့အတူတူ...
ခ်ိဳသင္းတို ့ညီအစ္မေတြနဲ ့ အတူတူ... လြမ္းသြားပါတယ္...။

Eaindra said...

မမေရ..

လြမ္းစရာေကာင္းလိုက္တာ...
၀မ္းနည္းစရာေကာင္းလိုက္တာ..
ႏွေမ်ာစရာေကာင္းလိုက္တာ..

အိျႏၵာ

RePublic said...

စာေတြေကာင္းေတာ့ ခ်က္ခ်င္းေကာ္မန္႕ မေပးရဲဘူးဗ်ာ ၊၊ မေလးနက္မွာစိုးလို႕ ၊၊ တိတ္တိတ္ေလးပဲ ဖတ္သြားပါတယ္ဗ်ာ ၊၊

P.Ti said...

ဆရာၾကီးတင္မိုး ရိုးရိုးေလးလြမ္းသြားတာကို ဖတ္ရတာ ပိုၿပီးလြမ္းစရာပဲေနာ္...

အမခ်ိဳသင္းရဲ႕ အမကိုပါ ပံုမွန္စာေရးခိုင္းပါ့လား..

မီယာ said...

အေဖကမီယာ၇ႏွစ္ထဲကဆုံးသြားေပမယ့္ အမ်ားႀကီးမွတ္မိေနေသးတယ္
အမတုိ႔ဆုိပုိမွတ္မိစရာေတြမ်ားမွာပဲလုိ႔ ကုိယ္ခ်င္းစာမိပါတယ္။

Anonymous said...

မခ်ိဳသင္းေရ.... အိမ္လြမ္းကဗ်ာေတြ ႀကိဳက္လို႔ ကူးသြားတယ္ဗ်ာ။
ကြ်န္ေတာ္ေတာ့ စာေပေဟာေၿပာပြဲ လြတ္ၿပီထင္တယ္ဗ်။ ႊTraining camp ကေန တနလၤာမွ ထြက္ရမွာ ဆိုေတာ့ေလ...... By force ဆိုေတာ့လဲ ဘာမွ ၿပန္ေၿပာလို႔ မရဘူးဗ်။ စိတ္နဲ႔ကိုယ္နဲ႔ ညစ္တယ္ဗ်ာ။..... ေဒၚမာမာေအးကို မိတ္ဆက္ၿပီး မ႐ွင္းတာေလးေတြ ေမးမလို႔ ခ်ိန္ထားတာ လြဲၿပီဗ်ာ။

RePublic said...

စီပံုးလဲ မေတြ႕ဘူးဗ်ာ ၊၊ လာလည္ေပးတာ ေက်းဇူးဗ်ာ ၊၊ ဒီမွာပဲ ေရးခဲ့ေတာ့တယ္ မMCT ၾကီးေရ ၊၊

ThuHninSee said...

အဆိုေတာ္ ေဒၚမာမာေအးနဲ႔ေတြ႔ရင္
တေရးခ်စ္ခြင္႔ၿမင္ရႏိုးသီခ်င္းကို ၿပန္ဆိုေပးဖုိ႔ေၿပာလုိက္ပါေနာ္။

သစ္နက္ဆူး said...

မမိုးခ်ိဳ...
မမိုးတို ့ညီအမေတြကေတာ့ ဆရာၾကီးသမီးပီသပါတယ္ဗ်ာ...
က်ေနာ္တို ့လဲ လြမ္းတာေပါ့...ဒါေပမယ့္ ထပ္တူေတာ့ မမွီနိုင္ပါဘူး.....
ဆရာၾကီးဓါတ္ပံုကိုေတာ့ သိမ္းထားလိုက္ပါတယ္ဗ်ာ...
မမိုး အမကစာေရးေကာင္းတယ္...။

tututha said...

အစ္မေရ တူးကေတာ့ ေကာ္ဖီပ်စ္ပ်စ္ႏွစ္ႏွစ္ေလး တႀကိမ္ေသာက္ခြင့္ႀကံဳခဲ့ရလို႔ ဂုဏ္ယူပါတယ္။ “လူႀကံဳရင္ ေရႊျပည္စိုးပဲ ပို႔ေပးလိုက္” တဲ့ ဆရာႀကီးမွတ္မွတ္ရရ တူးကိုေျပာတာေလ။ အဲ့ေနာက္ပိုင္း ေရႊျပည္စိုးေဆးလိပ္ကို အသည္းအမည္း လိုက္ရွာခဲ့တာေပါ့ ...။ လူလည္းမႀကံဳခဲ့သလို တူးပို႔မယ့္ ေရႊျပည္စိုးကိုလည္း ဆရာႀကီးေသာက္ခြင့္မႀကံဳခဲ့ဘူး .. ။ အစ္မရဲ႕ အစ္မ လက္ကေတာ့ တကယ္ကိုေရႊခ်ထားဖို႔ ေကာင္းတာပဲ ... ႀကံဳရင္ေျပာေပးပါေနာ္။ ၿပီးေတာ့ စာေတြလည္း ဆက္ေရးပါလို႔ ...။

တဆက္တည္း အစ္မ .. မဟုတ္ကဟုတ္က လုပ္ေနက် တူးတူးသာရဲ႕ထံုးစံအတုိင္း အစ္မကို တက္ဂ္ထားမိပါတယ္ .. ဟီဟိ ေရးေပးပါဦးေနာ္ ..။
ခ်စ္ခင္လွ်က္ .. ညီမ

khin oo may said...

ဖတ္ၿပီး စိတ္မေကာင္းပါ။

TZA said...

kom အတိုင္းပါပဲ၊ စိတ္မေကာင္းျဖစ္ပါတယ္။

khin oo may said...

စိတ္မေကာင္းေပမဲ႔ စီေဘာက္မရွိေတာ႕ဝင္ရွဴပ္လုိက္ဦးမယ္။

မီးဖိုေခ်ာင္ထဲမွာ သူ အလုပ္မ်ားေနတယ္။ သူ႕အနား သြားေတာ့ သူကလည္း ျပန္ၾကည့္တဲ့အခါ က်ေနာ့္ လက္ကို ဆန္႕ထုတ္လိုက္ျပီး ေျပာလိုက္ မိတယ္... ”ေအာင္သာငယ္ပါ..ညီမ.”

kom: ဟုတ္ပါ႕ ၿပီးရင္ အလြမ္းလာသည္ အံုးမယ္။ စိတ္ ကိုခိုင္ခုိင္ထား။
23 Nov 08, 02:58 PM
mm: မမလွထုံရိွရင္ ရီေနရတယ္။ သူကေပ်ာ္ေနမွာပါေလ။


kom: MCT လူမလစ္ေသးဘဴးထင္ပါတယ္။ ဧည္႕သည္ေတြခ်က္ေက်ြးတာ စားေနတယ္ နဲ႕တူတယ္။


23 Nov 08, 01:08 PM
kom: တုိ႕ေတာ႕ဂဓဒိၚဂဒီးသြားေနတာဘဲ. ေပ်ာ္စရာေကာငး္ပါတ္ယ
23 Nov 08, 01:00 PM
mm: စင္ကာပူမွာ ၆ႏွစ္ေက်ာ္ေနလာၿပီး မေလးရွားတစ္ခါမွ မသြားၿဖစ္ဘူး
23 Nov 08, 12:59 PM
mm: kaa ဦးတက္ခါးေမတၱာေ၀တယ္

23 Nov 08, 12:58 PM
mm: မမလွထုံမလာဘူးေနာ္

(ခ်က္သလား. ရွူပ္သလား. ကူသလား. မူသလား...စားသလား. ??/) :P

တန္ခူး said...

မႏွင္းရဲ့ နွလံုးေသြးနဲ ့ေရးတဲ့ ငွက္ကေလးအေၾကာင္းကို နွလံုးသားနဲ ့ၾကည့္ျပီး နွလံုးသားနဲ ့ဖတ္သြားတယ္ ခ်ိဳသင္းရယ္… ဖတ္အျပီး နွလံုးသားေတြ ႏြမ္းလ်သြားလိုက္တာ… ဒီအေဖ့ေသြး ဒီသမီးေတြရဲ့ အနုပညာခ်မ္းသာၾကြယ္၀ပံုကေတာ့ အံံံံ့မခန္းပါပဲေနာ္… လြယ္အိတ္ေလးလြယ္ျပီး ပုဆိုးေလး၀တ္ ျမန္မာဆန္ဆန္ အျပံုးေလးနဲ ့ခ်စ္စရာ တို ့ေတြရဲ့ ဘဘ(မႏွင္းရဲ့ ငွက္ကေလး) အတြက္ အလြမ္းေတြက ဘယ္ေတာ့မွ ခမ္းေျခာက္မွာ မဟုတ္ေတာ့ပါဘူးကြယ္… တခုေတာင္းဆိုပါရေစ… မနွင္းေရာ ခ်ိဳသင္းေရာ… တျခားအမေတြပါ စာေလးေတြ ဆက္ေရးေပးပါေနာ္… အလြမ္းေတြသက္သာသြားျပီး အနားမွာ ငွက္ကေလးပ်ံ၀ဲလာသလို ခံစားရလို ့ပါ… ခိ်ဳသင္းေရာ မႏွင္းကိုပါ ေက်းဇူးပါ….

Moe Cho Thinn said...

ဘေလာ႔ဂ္မွာ စာလာဖတ္သူမ်ား နဲ႔ ကြန္မန္႔ ေရးသူမ်ားသို႔..
ငွက္ကေလး ခရီးသြား ကို ေရးတဲ႔ က်မရဲ႔ အမ မိုးမိုးႏွင္းက စာဖတ္သူေတြရဲ႔ ေမတၱာ ေစတနာကို ခံစားရတဲ႔အတြက္ ေက်းဇူး အထူး တင္ပါေၾကာင္း စကားပါးလိုက္ပါတယ္။
မႏွင္းနဲ႔ ထပ္တူ ခ်ိဳသင္းကလဲ ေက်းဇူးတင္ပါတယ္။

Anonymous said...

မၾကာခင္ စာျပန္ေရးမယ္ဆိုလို႕ ေမွ်ာ္သူမွာ ေပ်ာ္ရပါသည္

WWKM said...

မဂၤလာပါ မမ မိုးခ်ဳိသင္းေရ...

လြမ္းစရာကဗ်ာေလးေတြအမ်ားၾကီးနဲ႔ ပို႔စ္ေကာင္းေလး
တစ္ခုကို ဖတ္သြားပါတယ္ မမေရ..

မမေရ..
ဗိုက္အဆီခ်တဲ႔ပို႔စ္ေလးက မမေရးသြားတဲ႔ပို႔စ္ေလးမ
ဟုတ္ပါဘူးမမေရ။၀ါ၀ါ ခဏျပန္ေဆ႔ဗ္ထားတာပါရွင္။
အခုျပန္တင္လိုက္ပါမယ္ေနာ္။ေက်းဇူးတင္ပါတယ္မမေရ.

မမရဲ႕ဘေလာ႔ေလးကိုလင္႔ခ္ခြင္႔ျပဳပါေနာ္.

ေလးစားခင္မင္စြာနဲ႔
၀ါ၀ါ

ဂ်ဴနို said...

ခ်ိဳသင္းေရ
မႏွင္းကိုေၿပာလိုက္ပါ။ လေလာ့ေရးပါလို ့။ ဒါမွ မဟုတ္ သူ ့ဘေလာ့ရွိရင္လည္း လိပ္စာေပးပါအုန္း။
ခ်ိဳသင္းပံု ေတြ ့လိုက္တယ္။ မိုးမခမွာ
ေရႊအိုေရာင္ ရင္ဖံုးနဲ ့။
မႏွင္းပံုလည္း သတင္းစာထဲေတြ ့လိုက္ေသးတယ္။ ႀကာၿပီ။
ညီအမေတြ က်န္းမာေပ်ာ္ရႊင္ ႀကပါေစ။

အယ္ဇီ

ေနစိုးနိုင္ said...

ဆရာၾကီးရဲ႕ကဗ်ာေတြကိုအကုန္မဖတ္ဖူးေပမယ့္
ဖတ္ဖူးသေလာက္ အရမ္းၾကိဳက္ခဲ့တယ္
ကဗ်ာေတြက ထာ၀ရစကားေျပာေနပါလိမ့္မယ္
အစ္မစာေတြဖတ္ျပီးေတာ့
အစ္မစာေရးေကာင္းတာေတြ႕ရတာေက်နပ္တယ္
ေၾသာ္...က်န္ပါေသးလား..လို႕ေပါ့