Recycle

မေန႔က အိမ္ကို ဧည္႔သည္လာမယ္ဆိုေတာ႔ အိမ္သန္႔ရွင္းေရးလုပ္၊ စားဖို႔ ခ်က္ျပဳတ္ ျပင္ဆင္ရတယ္။ လာမဲ႔မိတ္ေဆြေတြက လန္ဒန္မွာ ေနတဲ႔ ပန္းခ်ီဆရာ ကိုထိန္လင္း ၊ သူ႔အမ်ိဳးသမီး Vicky Bowman နဲ႔ သမီးေလး အရုဏ္လင္း (Aurora) တို႔ပါ။

ကိုထိန္လင္းဆိုတာက ပန္းခ်ီဆရာ၊ အေသြးထဲ အသားထဲကကို ပန္းခ်ီဆြဲခ်င္စိတ္ ျပင္းျပေနသူ။ သူ႔ကို စစ္အစိုးရက မတရားဖမ္းဆီး ေထာင္ခ်စဥ္က ေထာင္ထဲက သူ႔အခ်ိန္ေတြကို အက်ဥ္းသားေတြရဲ႔ ေထာင္အ၀တ္အစားေတြေပၚမွာ ပန္းခ်ီေတြ ခိုးဆြဲၿပီး အခ်ိန္ေတြကို အဓိပၸါယ္ရွိရွိ ကုန္လြန္ေစခဲ႔သူပါ။ အက်ဥ္းသားေတြရဲ႔ အဝတ္ေတြကို ပိတ္ကား လုပ္လို႔ အျပင္ကို သူ႔ပန္းခ်ီကားေပါင္း ၃၀၀ ေက်ာ္ ထုတ္ႏိုင္ခဲ႔သူဆိုတာ သိဖူး ၾကားဖူး ၾကမွာပါပဲ။

Vicky ကေတာ႔ ျမန္မာျပည္ဆိုင္ရာ အဂၤလန္ သံအမတ္ႀကီးေဟာင္းပါ။ သူက ျမန္မာစာ၊ ျမန္မာ႔ယဥ္ေက်းမွဳကို ႏွစ္သက္ေလ႔လာတဲ႔သူဆိုေတာ႔ ျမန္မာလို ေရေရလည္လည္ လုံးေစ႔ပတ္ေစ႔ ေျပာတတ္သူပဲ။ ၁၉၉၀ ေက်ာ္ႏွစ္ေတြတုန္းက Vicky က ကိုယ္႔၀တၳဳတိုေလး တပုဒ္ကို “Ink over ripped out ေငြမင္သုတ္တယ္ ဆုတ္ျဖဲတယ္”ဆိုတဲ႔ စာအုပ္မွာ အဂၤလိပ္လို ဘာသာျပန္ဖူးပါတယ္။ သူနဲ႔ မေတြ႔ျဖစ္တာ ဆယ္ႏွစ္ေက်ာ္ခဲ႔ၿပီ။ အခုျပန္ေတြ႔ေတာ႔လဲ အရင္လို ေခ်ာတုန္းပဲ။

သူတို႔ LA ကို အလည္အပတ္လာၾကေတာ႔ ကိုယ္တို႔အိမ္မွာ ဆုံၾကတယ္။ ကိုဇာဂနာ မိသားစုရယ္၊ LA Organizers အဖြဲ႔က မိတ္ေဆြ တခ်ိဳ႔ရယ္၊ LA မွာ ထုတ္တဲ႔ မႏၱေလး ေဂဇက္က မိတ္ေဆြေတြရယ္ အားလုံး ဆုံၿပီး စကားေျပာၾကတာပါပဲ။ တေန႔လုံး စားလဲစား၊ ေျပာလဲ ေျပာနဲ႔ ညေနေစာင္းလို႔ ေစာင္းမွန္းေတာင္ မသိေအာင္ပဲ။

ေရွးေဟာင္းေႏွာင္းျဖစ္ေတြ ေျပာၾကတာ မ်ားတယ္။ ေက်ာင္းတက္တုန္းက အေၾကာင္းေတြလဲ ပါရဲ႔၊ ကိုယ္တို႔ ခင္ရတဲ႔ သူငယ္ခ်င္းေတြ အေၾကာင္း။ တခ်ိဳ႔ ဆုံးပါး၊ တခ်ိဳ႔ လမ္းခုလတ္မွာ ကိုယ္႔အခ်င္းခ်င္း ေနာက္ေက်ာဓားနဲ႔ထိုးခံရတာေတြ၊ ေတာရိပ္ ေတာင္ရိပ္ ခိုခဲ႔ရတာေတြ၊ ေထာင္ထဲမွာ လ်ိွဳ႔လွ်ိဳ႔၀ွက္၀ွက္ ရတဲ႔ေဆးနဲ႔ ရသလို ပန္းခ်ီဆြဲခဲ႔ရပုံေတြ အစုံေပါ႔။

ေတာ္ေတာ္ေလးၾကာေတာ႔ ပန္းခ်ီဆရာက အိမ္ျပင္ထြက္ၿပီး အျပင္မွာ ပစ္ထားတဲ႔ သုံးထပ္သားျပား တျပားကို ယူလာတယ္။ အိမ္ရွင္ကို္ ပန္းခ်ီဆြဲေပးမလို႔ တဲ႔။ ကိုယ္႔မွာ ေက်းဇူးတင္ ၀မ္းသာလိုက္တာ။ အိမ္မွာ ရွိေနတဲ႔ ၾကတ္ထားတဲ႔ ပန္းခ်ီေဘာင္တခု ယူၿပီး ဒီေပၚမွာ ဆြဲပါ ဆိုေတာ႔ မဆြဲခ်င္ဘူး တဲ႔။

ဒါနဲ႔ ပင္နီနဲ႔ ပုဆိုးေလး ၀တ္ထားတဲ႔ ႏိုင္ငံေရးအက်ဥ္းသားေဟာင္း ပန္းခ်ီဆရာဟာ ၾကမ္းျပင္ေပၚမွာ အ၀တ္ေလးခင္းၿပီး ရွိတဲ႔ေဆးေလးနဲ႔ ပန္းခ်ီ စ ဆြဲပါတယ္။ သူပန္းခ်ီဆြဲေနတာ ကဗ်ာတပုဒ္လိုပဲ။ ကိုယ္တို႔လဲ ေဘးနားမွာ အံ႔ၾသၿပီး ေငးၾကည္႔ေနမိတယ္။



သူဆြဲတာက ကိုယ္တို႔ ဘယ္ေတာ႔မွ ေမ႔ေပ်ာက္လို႔ မရတဲ႔ ျမသီလာ။ ဘြဲ႔ႏွင္းသဘင္ခမ္းမ နဲ႔ သစ္ပုတ္ပင္နဲ႔။ ကံေကာ္ပင္ေတြမွာ ကံ႔ေကာ္ပန္း၀ါ၀ါေလးေတြေတာင္ ေ၀ေနသလားလို႔ ထင္မိတယ္။ ျငိမ္းျငိမ္းခ်မ္းခ်မ္း အင္းလ်ားကန္က လိွဳင္းၾကက္ခြပ္ေလးေတြက ေျပးလို႔။ ေတာင္ငူေဆာင္ကင္တင္းမွာ အေဖတို႔နဲ႔အတူ လက္ဖက္ရည္ေသာက္ စာေပ ေဆြးေႏြး ၾကတာေတြကို သတိရမိလို႔ အဲဒီ inspiration နဲ႔ ဒီပန္းခ်ီကို ဆြဲတာ တဲ႔။


ဘာျဖစ္လို႔ သူမ်ားလႊင္႔ပစ္ထားတဲ႔ သုံးထပ္သားျပားကို လမ္းေဘးက ေကာက္ၿပီး ဆြဲရတာလဲ လို႔ ေမးေတာ႔ ကိုယ္တို႔ဘ၀ေတြကိုလဲ အာဏာရွင္ေတြက အသုံးမက် ျဖစ္သြားေအာင္၊ စုတ္ျပတ္ နင္းေျခ ကန္ေက်ာက္ပစ္လုိက္တာ တဲ႔။ အမိွဳက္လိုပဲ တဲ႔။ ဒါေပမဲ႔ အဲဒီအမိွဳက္ကပဲ အခုလို ပန္းခ်ီဆြဲလိုက္တဲ႔အခါ ေလာကအတြက္ အသုံးက်စရာ တခုခု ျဖစ္သြားတယ္ တဲ႔။ ဒါေၾကာင္႔မို႔ recycle လို အခက္အခဲ၊ မတရား ဖိႏွိပ္မွဳ ဘယ္လိုရွိရွိ၊ ဖ်က္ဆီးတိုင္း မပ်က္စီးဘဲ ျပန္ရွင္သန္ေနတဲ႔ ဘ၀ေတြကို ကိုယ္စားျပဳတာပါ တဲ႔ေလ။

ကိုဇာဂနာ႔ အမ်ိဳးသမီး မလြင္မာအတြက္လဲ ပန္းခ်ီတကား ဆြဲေပးေသးတယ္။ ေနာက္ထပ္ သြားေကာက္လာတဲ႔ သုံးထပ္သားျပား တခုနဲ႔ပါပဲ။ ဒီတခါ အမအတြက္ ဆြဲေပးတာက အျငိမ္႔ ပန္းခ်ီကားေလးပါ။ မင္းသမီးေလးက က လို႔။ ေဘးမွာ လူရႊင္ေတာ္ေတြနဲ႔။ လူရႊင္ေတာ္ရဲ႔ ပုဆိုးကြက္ အတုံးႀကီးႀကီးေတြက ပန္းခ်ီကားကို ပိုျမိဳင္ေအာင္ လုပ္ထားတယ္။

ဒါေပမဲ႔ လူရႊင္ေတာ္ တေယာက္ကေတာ႔ ေဘာင္ကေလးထဲမွာ ထိုင္ေနတယ္။ အဲဒီ လူရႊင္ေတာ္က ကတုံးေလးနဲ႔။ အဲဒီေဘာင္ေလးကို ေသာ႔ခတ္ထားေသးတယ္။ အထဲမွာ ေနေနရေပမဲ႔ သူ႔လက္ကေလးက ခ်ိဳးၿပီး ကေနေသးသလိုလုိ။ အျပင္မွာ ကေနတဲ႔ မင္းသမီးကလဲ အကမပ်က္၊ ပန္းပန္လ်က္။



ကိုထိန္က ပန္းခ်ီဆြဲရင္း ေဘးနားမွာ ငုတ္တုတ္ေလး ထိုင္ၿပီး ေငးေနၾကတဲ႔ မလြင္မာနဲ႔ ကိုယ္တို႔ကို ေရးလိုက္ ေျပာလိုက္ လုပ္ေနတာပါ။ ကိုယ္လဲ ပန္းခ်ီကားထဲက ေဘာင္ေလးထဲ ေရာက္ေနတဲ႔ လူရႊင္ေတာ္ ကတုံးမင္းသားေလးကို ၾကည္႔ရင္း သူ႔ေဆးေလးေတြ ျပန္႔သြားသလို ၀ါးကုန္တယ္။ သူလဲ တမင္တကာ စြန္႔ပစ္ခံထားရတဲ႔ ပစၥည္းေလးပဲ။ ဒါေပမဲ႔ ဒီ recycle က ကိုယ္တို႔အားလုံးအဖို႔မွာေတာ႔ တန္ဖိုး မျဖတ္ႏိုင္ပါဘူး။

ညမိုးခ်ဳပ္ေတာ႔ ဧည္႔သည္ေတြ ျပန္ၾကၿပီ။
သူတို႔ေတြ ျပန္ေပမဲ႔ ဘယ္သူေတြ နင္းေျခေျခ မပ်က္စီးသြားဘဲ ၾကံဳလာသမွ် ေလာကဓံကို ၾကံ႔ၾကံ႔ခံၿပီး ေလာကကို ေကာင္းက်ိဳးတစုံတရာ ျပဳႏိုင္ဆဲျဖစ္တဲ႔ recycle လူေတြအေၾကာင္း တသီတတန္းႀကီး ေတြးေနမိတာ။

ဒီအခ်ိန္အခါေလးကို အမွတ္တရအေနနဲ႔ လိုအပ္တဲ႔ တခ်ိန္ခ်ိန္မွာ ျပန္သတိရႏိုင္ေအာင္ ကိုယ္႔မွတ္တမ္းေလးမွာ ေရးျခစ္လိုက္ပါတယ္။


မိုးခ်ိဳသင္း

38 comments:

Anonymous said...

1 :D

ATN said...

ငါ့ညီမေရ ဒီပို႕စ္ေလးအတြက္ေက်းဇူးပါ... အဲလို ဆံုႏိုင္ခြင့္ရမယ္ဆို အကိုလည္း လာခဲ့မွာပါ...

Anonymous said...

တန္ဖိုးရွိတဲ့ စာေလး တစ္ပုဒ္ပါ။

မိုးခါး said...

တန္ဖိုးရွိတဲ့စာေလးပါအမရယ္
ခုလိုအေတြးေလးေပးလို႕ ေက်းဇူးပါ အမ း)

:P said...

ဝမ္းနည္းရျပန္တယ္ အစ္မေရ....။

Anonymous said...

ပန္းခ်ီဆရာက ပုဆိုးေလးနဲ႕လားလို႕ အမ
ေရးျခစ္မိတဲ့ မွတ္တမ္းေလးေတြအတြက္ ေက်းဇူးပါ

ေႏြးေနျခည္ said...

အဓိပၸါယ္ရွိလိုက္တာ...

T T Sweet said...

လာဖတ္သြားပါတယ္။ ဖတ္ၿပီး စိတ္ထဲမွာ မေကာင္းပါ။ ပန္းခ်ီေလးေတြက အဓိပယ္အၿပည္႔နဲ႔။ ခံစားလို႔ရပါသည္။

ၾကည္ျဖဴပိုင္ said...

Dear Sis,
Very good pictures and very good post. :)

ဂ်ဴနို said...

recycle လို အခက္အခဲ၊ မတရား ဖိႏွိပ္မွဳ ဘယ္လိုရွိရွိ၊ ဖ်က္ဆီးတိုင္း မပ်က္စီးဘဲ ျပန္ရွင္သန္ေနတဲ႔ ဘ၀ေတြကို ကိုယ္စားျပဳတာပါ တဲ႔ေလ။

ဒီပန္းခ်ီကားကို ေကာ္ပီပြားၿပီး အာဏာရွင္စက္ကြင္း မလြတ္တဲ့ ကမၻာ အနွံ ့အရပ္ရပ္ မွာ ခ်ိတ္ဆြဲထားရ ရင္ေကာင္းမယ္။
အေပၚက လိုဂိုကိုလည္း ဘာသာေပါင္းစံု ဘာသာၿပန္နဲ ့တူတူေပါ့။

Phyo Maw said...

:')
၀မ္းနည္း ၀မ္းသာ။

MANORHARY said...

မေန႔က ကိုထိန္႔ကို အေၾကာင္းအရာတစ္ခုလွမ္းေၿပာမိ
ေတာ့ ကိုထိန္က ခ်ိဳသင္းတို႔ဆီေရာက္ေနတယ္တဲ့
အဲဒါနဲ႔ မေႏွာက္ယွက္ေတာ့တာ.သူဆြဲေပးတဲ့တစ္ေၾကာင္း
ဆြဲပံုတူပန္းခ်ီေလးကို သတိရေနတယ္

မယ္႔ကိုး said...

အဖိုးတန္ မွတ္တမ္းေလးစာေလးအတြက္ ေက်းဇူးပါ..မ

သက္ေဝ said...

ခ်ိဳသင္း ေရးထားတာကို ဖတ္ရင္း...
ပန္းခ်ီေလးေတြကို ၾကည့္ရင္း...
စာလံုးေလးေတြ ပန္းခ်ီပံုကေလးေတြလဲ
မင္ျပန္႕သြားသလို ဝါးကုန္ၾကပါတယ္...။ ဒါနဲ႕တင္ မရပ္သြားေသးပဲ recycle လူေတြအေၾကာင္းကိုလဲ မဆံုးႏိုင္ေအာင္ တသီတတန္းႀကီး ေတြးေနမိေသးတာ။
အဖိုးတန္တဲ့ မွတ္တမ္းေလးတခုကို ေတြ႕ခြင့္ရလို႕ ေက်းဇူးပါ ညီမေရ...

မြန္ said...

ကိုထိန္ေရးတဲ႔ အပ်င္းေျပနဲ႔ သရုပ္ေဖာ္ပန္းခ်ီကို ခုတေလာသိပ္သေဘာက်ေနတာ
လူရႊင္ေတာ္ပန္းခ်ီေလးကို ခံစားရတယ္ မမခ်ိဳသင္းေရ

Unknown said...

I like this post. Very encouraging. I want Ma Hlaing to read this.

MrDBA said...

အႏုပညာ သမားေတြကို အားၾကတယ္။

လင္းဒီပ said...

အဲဒီ recycle ေတြအားလံုး က်န္းမာ ေအးခ်မ္းၾကပါေစ..။

Ko Boyz said...

ဧည့္သည္လာမွ အိမ္ရွင္းသတ့ဲလားဗ်ာ...။ ဟိ

ျမစ္က်ဳိးအင္း said...

ဟုတ္တယ္အမေရ recycle ဘ၀ ေတြ က လုယက္ထားတဲ့ ေရႊပံုေပၚက
လူေတြထက္ တန္ဘိုး ပိုရိွတယ္။
လူ႔အဖိုးတန္ေတြရဲ႕ အခ်ိန္ေတြ အလဟႆ ကုန္ဆံုး
ေနတာေတာ့ ကြ်န္ေတာ္ခံျပင္းမိတယ္။
ဒီပို႔စ္ေလးအတြက္ ေက်းဇူးတင္ပါတယ္။
....ခင္မင္ေသာအားျဖင့္...

Steve Evergreen said...

သူတို႔ LA ကို အလည္အပတ္လာၾကေတာ႔ ကိုယ္တို႔အိမ္မွာ ဆုံၾကတယ္။ ကိုဇာဂနာ မိသားစုရယ္၊ ...

sorry for my silly question. I confuse with where he is now. Last time I heard he was arrested after trying to help Nargis victims in Burma. Is that true?

tg.nwai said...

ခ်ိဳသင္းေရ..ေ၀မွ်ျခင္းအတြက္ ေက်းဇူးပါ.. အဓိပၸာယ္ျပည္႔၀တဲ႔ ပံုေလးေတြရယ္..ေနာက္ေၾကာင္းေတြရယ္..ၿပီး စဥ္းစားစရာအေတြးစေတြရယ္..။ Recyle အေၾကာင္းေတြရယ္..။

ကိုလူေထြး said...

ပန္းခ်ီဆရာက ပန္းခ်ီဆြဲတာ ကဗ်ာတစ္ပုဒ္တဲ့လား...
ထူးအိမ္သင္ရဲ့ 'သီခ်င္းမ်ားနဲ ့လူ' လိုေပါ့...

"...အလွတရားမ်ား ထြန္းကားျဖန္ ့က်က္ဖို ့ အေႏွာင့္အယွက္ရွိသမွ် ခြင္းပစ္ဖို ့..."

"...သီခ်င္းမ်ားနဲ ့လူ ဒီကမၻာကို အၾကင္နာပို ကာကြယ္ႏိုင္္ပါေစသားကြယ္..."

ပံုရိပ္ / Pon Yate said...

စိတ္ကူးေကာင္း တယ္ေနာ္။ ဖတ္ၿပီးေတာ့ စိတ္ေတာ့ မေကာင္းဘူး အစ္မေရ။

ကလိုေစးထူး said...

ဖတ္ရင္းနဲ႔ စိတ္ထဲမွာ နင့္ခနဲျဖစ္ရတယ္ အမေရ...။ ဒီပို႔စ္အတြက္လဲ အမကို အရမ္းေက်းဇူးတင္တယ္။

May Sithu Aung said...

Very good message. That means alot to me.
Yes, we are "RECYCLE".
Thank you.
Mi Pa

ကိုလူေထြး said...

ေရွ ့ကေပါက္ ေမ့က်န္ခဲ့လို ့ အားရပါးရမရွိျဖစ္သြားတာ ေတာင္းပန္ပါရဲ့ မခ်ိဳသင္းေရ... အခုေတာ့ ျပင္လိုက္ပါျပီ... ေျပာျပေပးတာေက်းဇူး...

အိျႏၵာ said...

အစ္မခ်ိဳသင္းေရ....

ရင္ထဲမေကာင္းလိုက္ရတာ...

အိျႏၵာ

ေဆာင္းယြန္းလ said...

ဒါေတြဟာ က်ေနာ္တို႔ရရွိလိုက္တဲ့ ရလာဒ္ေတြလားဗ်ာ
စိတ္မေကာင္းဘူးဗ်ာ....

တန္ခူး said...

Recycle တဲ့လား ခ်ိဳသင္းရယ္…
အနက္ကို သိရေတာ့ ရင္ထဲဆို ့နင့္မိသလို အင္အားေတြလဲ ျပည့္ေစတယ္…
ပန္းခ်ီေလးေတြေနာက္က ခံစားခ်က္ကို သိရေတာ့ ပိုလို ့ရုပ္လံုးေပၚေစတယ္…
ကိုယ္ကိုယ္တိုင္ေတာင္ ဒီေလာက္ေၾကကြဲမိေနေတာ့ ကာယကံရွင္ေတြရဲ့ နွလံုးသားကို ကို္ယ္ခ်င္းစာမိတယ္…

ဂေရစ့္ said...

အမေရ တကယ္ေကာင္းတဲ့ပို့စ္ေလး။ တင္ေပးတဲ့လူကိုလဲေက်းဇူးတင္ပါတယ္။ ပန္းခ်ီဆရာကိုၾကားဖူးေပမဲ့တခါမွမျမင္ဖူး(ပုံထဲမွာျဖစ္ျဖစ္)ပါ။
ပန္းခ်ီကားေတြကိုႏွစ္သက္မိလို့
ပန္းခ်ီဆရာကိုလည္းဂုဏ္ျပဳခ်င္တာရယ္ေၾကာင့္
ဒီပန္းခ်ီကားေတြကိုgrace ရဲ့စံအိမ္မွာတင္ခ်င္ပါသည္။ ခြင့္ျပဳေပးပါရန္ေလးစားစြာေတာင္းဆိုပါတယ္အမ။

Thet Oo said...

အာဏာရွင္ေတြေၾကာင့္ ပ်က္ခဲ့ရတဲ့ ဘ၀ေတြကို ဒီပို႔စ္ေလးက ကိုယ္စားျပဳေနပါတယ္။

မီယာ said...

အမခ်ိဳသင္း စာေတြေတာ့ အၿမဲလာဖတ္ပါတယ္။ goat wind ျဖစ္ေနလုိ႔။ အမရဲ႕ အပ်င္းထူတမ္း ကစားရေအာင္ ဖတ္ၿပီးကတည္းက စတာပဲ။ ဒီဖက္ လာလည္ျဖစ္ရင္ ေျပာျဖစ္ေအာင္ ေျပာပါ အမေရ။

Anonymous said...

အေတြ႔အၾကံဳေလးေတြအမ်ားၾကီးသိသြားတယ္..

ေမ့သမီး said...

အမေရ recycle ျပန္လုပ္ႏိုင္တာကိုပဲ ခ်ီးက်ဴးစရာပါ။

M.Y. said...

မိန္းထဲက ပန္းခီ်ကားေလးလာခံစားသြားပါေႀကာင္း

ၾကည္ျဖဴပိုင္ said...

မမခ်ိဳသင္းေရ.....
ဘာလုပ္?ေနေကာင္း ? ခ်စ္ဖို႔ေကာင္းတဲ့မမကို သတိရလို႔ လာလည္ပါ၏။ မမက ဆီဗံုးမထားေသာေၾကာင့္ အမွတ္တရေတြ ကို ေကာ္မင္းဆိုေသာ ဗံုးၾကီး ထဲမွာပဲ ထည့္ခဲ့ပါ၏။


:P

ေနစိုးနိုင္ said...

ေအာ္ ဘ၀ေတြမ်ား

သနားတယ္ လို႕ မေျပာရက္ေလာက္ေအာင္ပါပဲလားဗ်ာ

အားလံုးကို ေလးစားပါတယ္