ဘဘဦး၀င္းတင္ဆိုတာ အထင္ကရ ျပည္႔သူ႔ သတင္းစာဆရာႀကီးပါ။ လက္နက္မကိုင္၊ ကေလာင္ကိုင္တဲ႔ ဘဘကို ၁၉ႏွစ္ေက်ာ္ ေထာင္ ထဲမွာ ဖမ္းထားတယ္ဆိုတာ ကေလးကစားတဲ႔ ကိစၥေတာ႔ မဟုတ္ပါဘူး။ ၁၉ႏွစ္ဆိုတဲ႔ အခ်ိန္က လူတေယာက္ကို ေကာင္းေကာင္းႀကီး လူလားေျမာက္ေစႏိုင္တဲ႔ ႏွစ္ပါပဲ။ ေတာ္ရုံ ေၾကာက္ရြံ ႔မွဳ မဟုတ္ဘူးဆိုတာ လူတိုင္း ခန္႔မွန္းလို႔ရပါတယ္။
ဒီမနက္ DVB သတင္းမွာ သတင္းေထာက္ ကိုခင္ေမာင္စိုးနဲ႔ အင္တာဗ်ဴးလုပ္ထားတာ ဖတ္ၿပီးတဲ႔အခါမွာေတာ႔ ရဲရင္႔တဲ႔ ျပတ္သားရွင္းလင္းတဲ႔ သူ႔ရဲ႔ ရပ္တည္ခ်က္ကို အေလးအျမတ္ ျပဳမိပါတယ္။ ဗမာျပည္ဟာ ေထာင္က်ေနတာ တဲ႔၊ လြတ္လပ္စြာ ေျပာဆိုခြင္႔မရဘူး။ လြတ္လပ္စြာ ေရးသားခြင္႔ မရဘူး ဒါေၾကာင္႔ ေထာင္အ၀တ္အစားနဲ႔ပဲ ေနမယ္ တဲ႔။
ဘဘ အျပင္မွာ ရွိေနတာဟာ အင္မတန္ တန္ဖိုးရွိတဲ႔ အဖိုးတန္ျခင္းပါ။ သူဟာ ျပည္သူကို ဘယ္ေတာ႔မွ သစၥာမေဖာက္တဲ႔သူ၊ မတရားမွဳကို ရဲရဲရင္႔ရင္႔ ဆန္႔က်င္ ျပတ္သားသူ၊ လိမ္လည္မွဳကုိ အရင္းအတိုင္း ျမင္ေစတတ္သူ၊ အခြင္႔အေရးကို မ်က္စ မပစ္တတ္သူ ျဖစ္ပါတယ္။ ဘဘရဲ႔ ဂုဏ္ပုဒ္ကို မျပည္႔စုံမွာစိုးလို႔ မခ်ီးက်ဴးရဲပါဘူး။
ဘဘ လြတ္လာတာကို မျမင္ႏိုင္ရွာေတာ့တဲ့၊ တိုင္းျပည္ေအးခ်မ္းတာကို မေစာင္႔ႏိုင္ရွာေတာ႔ၿပီ ျဖစ္တဲ႔ ဘဘရဲ႔ ခင္မင္ရင္းႏွီးလွတဲ႔ မိတ္ေဆြႀကီး က ဘဘအထဲမွာ ရွိတုန္း သတိတရ စပ္ထားတဲ႔ ကဗ်ာပါ။ ဖတ္ၾကည္႔ၾကပါအုံး။
ေထာင္စခန္းဆိုတာ
အေမွာင္လမ္းပါပဲ
ဒါေပမဲ႔ - ေအာင္ပန္းဆြတ္တဲ႔ အာဇာနည္တို႔ရဲ႔
တာရွည္ စံျမန္းရာ။
သစၥာမေဖာက္ ဒူးမေထာက္
မေၾကာက္မရြံ ႔သူေတြရဲ ႔နိဗၺာန္ဘုံမို႔
တိရစၧာန္ရုံ မဟုတ္ပါ။
အရုိင္းဆုံးထဲက လူယဥ္ေက်း
အရဲဆုံး ေသြး မို႔
အေရးေတာ္ပုံရဲ ႔ သူရဲေကာင္း
အေရာင္မေျပာင္းတတ္သူပါ။
ျမန္မာ႔ စာနယ္ဇင္းေလာကမွာ
အေတာက္ပဆုံး ကေလာင္ဘုရင္
ဟံသာ၀တီ ဦး၀င္းတင္ တဲ႔
ဂႏၳ၀င္ေျမာက္ စံတင္ေလာက္ေအာင္
ေျပာင္ေျမာက္တဲ႔ ပုဂၢိဳလ္ေက်ာ္
ေခတ္သစ္ရဲ ႔ မင္းမေဟာ္လို႔
ပူေဇာ္ထိုက္သူ အမွန္ပါ။
ျပည္သူကို သူက ခ်စ္
သူ႔ကုိလဲ ျပည္သူက ခ်စ္
တို႔ေခတ္ရဲ ႔ အလင္းေရာင္
မီးရွဴးတန္ေဆာင္ အစစ္ပါ။
အက်ဥ္းေထာင္ က၊ အလင္းေရာင္ ျပေနတဲ႔
အာဂ သတၱိရွင္
မိခင္ျမန္မာရဲ႔ သားရတနာေကာင္းကို
ညြတ္ေပ်ာင္း ဦးခိုက္၊ ကန္ေတာ႔လိုက္ပါရဲ ႔
မိုက္ေမွာင္ကင္း၍
အလင္းေရာက္ပါေစ ဆရာ။ ။
တင္မိုး
၃၁၊ ၁၂၊ ၂၀၀၄