ငါးခူေၾကာ္ နဲ႔ ငပိခ်က္

ကိုယ္႔သူငယ္ခ်င္းတေယာက္ ကြန္မန္႔ မွာ ေရးသြားသလို အစားအေၾကာင္းခ်ည္း ေရးသလို ျဖစ္ေနၿပီ။ ကိုယ္ကလဲ ႀကိဳက္ေတာ႔ ေရးမိတယ္။ ဒီတခါေတာ႔ အစားအေၾကာင္း တိုက္ရုိက္ မေရးပါဘူး၊ ေစာင္းၿပီး ေရးမွာပါ။ :)

ေန႔လည္က ထမင္းစားေတာ႔ ခ်စ္ခင္ရတဲ႔ အမတေယာက္က ငပိခ်က္ ခ်က္ၿပီး လာပို႔ထားတာ ရွိလို႔ အရမ္းဟန္က်ေနတာေပါ႔။ ထမင္းေပၚမွာ ငပိခ်က္ကို ပုံၿပီး အေသအခ်ာနယ္ၿပီး ထမင္းနဲ႔ လူးစား၊ နယ္စားေနမိတာေပါ႔။ ကိုယ္ႀကိဳက္တာ စားရေတာ႔လဲ ထမင္းက ျမိန္တယ္ (တကယ္ေတာ႔ အျမဲတမ္း ျမိန္တယ္)။ စားရင္းနဲ႔ ငယ္ငယ္က ထမင္းျမိန္ျမိန္ စားခဲ႔ရတာေတြ သတိရမိတယ္ေလ။

ငယ္ငယ္က ေမာင္ေလးနဲ႔ ေဆာ႔ရင္ သူက ကုလားထိုင္ကို လွဲလိုက္ၿပီး တြန္းလွည္းေလးလို လုပ္လိုက္တတ္တယ္။ ေနာက္မွီမွာ ကိုယ္က ထိုင္၊ သူက ကုလားထိုင္ ေျခေထာက္ႏွစ္ေခ်ာင္း ကိုင္ၿပီး ကိုယ္႔ကိုတင္ၿပီး တြန္းေတာ႔တာပဲ။ ေကာ္ရစ္ဒါတေလွ်ာက္ တြန္းၾကတာ ၾကမ္းျပင္ဆိုလဲ တြန္းရာေတြ ထင္ၿပီး ေျပာင္ေခ်ာလို႔။ သူေမာရင္ သူတလွည္႔ထိုင္၊ ကိုယ္က တြန္းျပန္ေရာ။

အဲဒီလို ကုလားထိုင္ကို ကားလိုလုပ္ တြန္းတမ္း ကစားရင္ ပါးစပ္ကလဲ ကားေမာင္းသလို တဝူးဝူး ေအာ္ရေသးတာပါ။ ေနာက္ ဘတ္စ္ကား မွတ္တိုင္လဲ ရွိေသးတယ္။ ထူးထူးေထြေထြ မဟုတ္ပါဘူး။ ဘတ္စ္ကားမွတ္တိုင္ဆိုတာ ေဒၚႀကီးတင္ ေရွ႔ ရပ္လိုက္တာပါပဲ။ ေဒၚႀကီးတင္ဆိုတာ ကိုယ္တို႔ကို ထိန္းခဲ႔တဲ႔ အေဒၚလို ခ်စ္ခင္ရတဲ႔ အေဒၚႀကီးတေယာက္ပါပဲ။

အသားညိဳညိဳ ပိန္ပိန္ပါးပါးနဲ႔ ရင္ဖုံး အက်ီ ၤအျဖဴေလးေတြ ၀တ္တတ္တယ္။ သူ႔ညီမက ေဒၚေလးခ်ိဳ တဲ႔၊ ေဒၚေလးပို တဲ႔။ ညီအမ ၃ေယာက္စလုံး ေရစႀကိဳကေန ကိုယ္တို႔အိမ္ လာေနၿပီး ကိုယ္႔တို႔အားလုံးကို တူမအရင္းေတြ မျခား ခ်စ္တယ္၊ ထိန္းၾကတယ္။ ကိုယ္တို႔ ေမာင္ႏွမ အားလုံး သူတို႔ လက္ေပၚမွာ ႀကီးခဲ႔တာပါ။

အဲဒီလို ေမာင္ႏွမႏွစ္ေယာက္ ကားတြန္းတမ္း ေဆာ႔ရင္ ေဒၚႀကီးတင္က ဇလုံႀကီးကိုင္ၿပီး ထိုင္ေစာင္႔တာပဲ။ ဇလုံထဲမွာ ငါးခူေၾကာ္ေမႊးေမႊးကို အရုိး တစိမွ မပါေအာင္ အသားေတြခ်ည္း ႏႊင္ထားၿပီး ငါးေၾကာ္ဆီေလးနဲ႔ ဆားေလးျဖဴး နယ္ထားတယ္။ ထမင္းက ငါးေၾကာ္ဆီနဲ႔ ဆိုေတာ႔ ေမႊးၿပီး စိမ္းဝါလို႔။ ထမင္းပူပူေလးကို လက္နဲ႔ ဆုပ္ၿပီး ထမင္းအလုံးေလးေတြ လုပ္ထားတယ္။

ကိုယ္တို႔ ဘတ္စ္ကား ရပ္လိုက္ၿပီဆိုရင္ ေဒၚႀကီးတင္က ထမင္းတလုံးဆုပ္ေလး ယူၿပီး ပါးစပ္ထဲ ခြံ႔လိုက္တယ္။ ကိုယ္တို႔ကလဲ ထမင္း ဝါးရင္း ဆက္တြန္းၾကျပန္ေရာ။ ပါးစပ္ထဲ ကုန္သြားေတာ႔ ဘတ္စ္ကားက ရပ္ရျပန္ေရာ။ အဲဒီလို ထမင္းစားခဲ႔ရတာ ႏွစ္သက္လြန္းလို႔ ဘယ္ေတာ႔မွ မေမ႔ႏိုင္ဘူး။

အခုထိ ငါးခူေၾကာ္ေတြ႔ရင္ ကိုယ္႔မွာ အဲဒီလို လုပ္စားမွ အရသာ ရွိတယ္ ထင္ေနတာပါ။ ငါးေၾကာ္ကို အရုိးႏႊင္ၿပီး ငါးေၾကာ္ဆီေလးနဲ႔ ဆမ္းစားလိုက္ရမွ အာသာေျပသလိုလို။ စားတုိုင္းလဲ ေဒၚႀကီးတင္ကို သတိရမိပါတယ္။ ကိုယ္က စျမံဳ႔ျပန္ခ်င္လို႔ ငယ္ငယ္တုန္းကေလ.. ေဒၚႀကီးတင္က.. ဆိုရင္ ကိုယ္႔အမ်ိဳးသားက ဒီေန႔ ငါးေၾကာ္ပဲ ဆိုတာ သိေနပါၿပီ။ ေဒၚႀကီးတင္ နဲ႔ ငါးေၾကာ္နဲ႔ တြဲမွတ္ရမလိုေတာင္ ျဖစ္ေနၿပီေလ။

ေနာက္ ေလးတန္းေရာက္ေတာ႔ ကိုယ္တို႔နဲ႔ အတူလာေနတဲ႔ အမ က မခင္ဆင္႔ တဲ႔။ အသားညိဳျပာညက္၊ မ်က္လုံး အႀကီးႀကီးေတြနဲ႔ အမပါ။ အလုပ္ကလဲ ဇယ္ဆက္သလို လုပ္တာ။ မနက္ႏိုးလာရင္ ေစ်းသြား၊ ထမင္းခ်က္၊ ဟင္းခ်က္ အကုန္ လွည္႔ၾကည္႔စရာမလိုဘူး။ ၿပီးရင္ ကိုယ္တို႔ ကေလးေတြကို ေက်ာင္းပို႔။ အဝတ္ေလွ်ာ္၊ မီးပူတိုက္ ညေနဆိုရင္ ကိုယ္႔အမေတြကို လွည္းတန္းမွာ က်ဴရွင္ လိုက္ပို႔ရေသးတာပါ။

ကိုယ္တို႔ တကၠသိုလ္ေရာက္တဲ႔အထိ အမလိုတမ်ိဳး၊ သူငယ္ခ်င္းလို တမ်ိဳး ေနသြားတယ္။ မခင္ဆင္႔က အေဖတို႔ ရြာက။ အမက စာေရးဆရာမ ျဖစ္ခ်င္တာ တဲ႔။ စာကေတာ႔ ေရးတတ္၊ ဖတ္တတ္ရုံမို႔ ကုိယ္က စာေရးစာဖတ္ ေခ်ာေအာင္ သင္ေပးရတယ္။ တြံေတးသိန္းတန္က သူ႔အသည္းစြဲ။ မီးပူတိုက္ရင္း တြံေတးသိန္းတန္ သီခ်င္းေတြ ေအာ္ဆိုရင္ ကိုယ္က ေဘးက အဝတ္ပုံထဲမွာ လွဲရင္း ေဆာ႔ရင္း နားေထာင္တယ္။

သူ႔အိမ္ကို စာေရးခ်င္ရင္ ကိုယ္႔ကို ေရးခိုင္းတတ္တာပါ။ သူ႔အေမကို စာေရးပုံကို ၾကည္႔ပါအုံး။
ကဲ မိခ်ိဳ ငါေခၚေပးမယ္၊ ေရးစမ္းပါ။ သို႔၊ ေဒၚအုန္းဆိုင္ လို႔...။
အမကလဲ အေမ ဟာ အေမေပါ႔၊ ဘာလို႔ နံမည္တပ္ၿပီး ေခၚေရးရတာလဲ။
ေအာ္ နင္မသိပါဘူး။ ေရးစမ္းပါ။ ေဒၚအုန္းဆိုင္ေရ ပိုက္ဆံခ်ည္း လွိမ္႔ေတာင္းမေနနဲ႔ လို႔ တဲ႔။
အဲဒီလို မခင္ဆင္႔ပါေလ။

သူ႔ကိုဆို ကိုယ္တို႔ေမာင္ႏွမ ႏွစ္ေယာက္က ခ်စ္လဲခ်စ္၊ ႏိုင္လဲ ႏိုင္တယ္။ ကိုယ္႔ေမာင္ေလးက ကိုယ္တို႔ေက်ာင္းသြားေတာ႔မယ္ဆိုရင္ သူ႔အဝတ္ပုံကို ေမႊၿပီ။ ၿပီးရင္ သူစိတ္ႀကိဳက္ေတြ႔တဲ႔ အက်ီ ၤကို ထုတ္၊ ၿပီးရင္ အမ ဒါ ဝတ္ခဲ႔ေနာ္။ ေက်ာင္းျပန္လာႀကိဳရင္ ဒီအက်ီ ၤဝတ္ေနာ္။ ဒါမဝတ္ရင္ လာမႀကိဳနဲ႔ မလိုက္ဘူး လုပ္တာ။

ဝက္သားဟင္းခ်ည္း ခ်က္ရင္လဲ ဝက္သားသည္ လူႀကီးကို ႀကိဳက္လို႔လား လုပ္တာ။ အဲဒီတုန္းက သူေစ်းသြားတုန္း တခါေခၚသြားဖူးလို႔ လွည္းတန္းေစ်းက ဝက္သားသည္ ေခ်ာေခ်ာ အကိုႀကီးကို ျမင္ဖူးထားတာေလ။ အဲဒါဆို သူက ဒီကေလးႏွယ္ ဆိုးခ်က္က မတရား တဲ႔။ အညာေလသံနဲ႔။

သူ နဲ႔တြဲၿပီး အမွတ္မိဆုံးက ငပိခ်က္ပဲ။ သူက ငပိခ်က္ကို ဇလုံႀကီးထဲ လူးနယ္ၿပီး အားရပါးရ စားေတာ႔တာပဲ။ ငရုတ္သီးမွဳန္႔လဲ ျဖဴးထားေသးတယ္။ ခြ႔ံေကၽြးတဲ႔ အရြယ္မဟုတ္ေတာ႔ သူက မခြံ႔ဘူး။ ဒါေပမဲ႔ သူ႔ေဘးနားကေန ၾကည္႔ၿပီး စားခ်င္လြန္းလို႔ အမ ခြံ႔ ခြံ႔ နဲ႔ ပါးစပ္ ဟ ၿပီး ေတာင္းစားရတယ္။ အဲဒါဆို သူက ကဲဟယ္ ကဲဟယ္ ဆိုၿပီး တြန္းတြန္းထိုးထိုး ခြံ႔တာပဲ။

ကိုယ္႔ဖာသာကိုယ္ လုပ္စားစမ္းပါေအ တဲ႔။ ဟင္႔အင္း အမ လုပ္ထားတာပဲ စားခ်င္တယ္၊ ခြံ႔ပါ ခြ႔ံပါ နဲ႔ ဂ်ီက်ရတယ္။ တခါတေလ ပန္ေထြေဖ်ာ္ သူလုပ္စားတတ္တယ္။ ပန္ေထြေဖ်ာ္လို႔ သူေခၚတဲ႔ဟာက ခရမ္းခ်ဥ္သီးရယ္၊ ၾကက္သြန္နီရယ္၊ နံနံပင္ရယ္ ပါတယ္။ ကိုယ္က အဲဒီ ၃မ်ိဳးလုံး လုံးဝ မႀကိဳက္ေပမဲ႔ သူလုပ္ထားရင္ေတာ႔ ေဘးကေန သြားရည္က်ၿပီ။ အဲဒီအခါဆိုလဲ ခြံ႔ပါအုံး အမ ေပါ႔။

ကိုယ္တို႔အိမ္မွာ အေဖနဲ႔အေမက သမီးရွင္လုပ္ၿပီး ပထမဆုံး သမီးေတာင္းလက္ခံရတာ မခင္ဆင္႔နဲ႔ပဲ။ အမတို႔ လင္မယား လူႀကီးစုံရာကို ထိုင္ကန္ေတာ႔ ေတာ႔ သူ႔ေက်ာျပင္က လွိဳင္းထ ေနတာ မွတ္မိတယ္။ အမ မ်က္ရည္ေတြလဲ ဝဲေနတယ္။ အဲဒီတုန္းက လာေတာင္းတဲ႔ လူႀကီးေတြကို အေမတို႔က ေရေက်ာ္ေမာင္ေအးက ဆမူဆာမွာၿပီး လက္ဖက္ရည္နဲ႔ ဧည္႔ခံတယ္။

အဲဒီကတည္းက သူလဲ ဘဝကို သူ႔နည္းသူ႔ဟန္နဲ႔ ရုန္းကန္ေနလိုက္တာ ကေလး ၂ေယာက္လဲ ရၿပီ။ သူ႔ကေလးေတြကိုလဲ သူခ်စ္တဲ႔ သူေတြနံမည္ ေပးထားေသးတယ္။ သမီးေလးက ခင္စုၾကည္ တဲ႔။ သားကေတာ႔ ေက်ာ္ရဲေအာင္ တဲ႔။ ရုပ္ရွင္မင္းသား ေက်ာ္ရဲေအာင္ကို ႀကိဳက္လို႔ တဲ႔။

ၿပီးခဲ႔တဲ႔ ေမလတုန္းက ဘန္ေကာက္မွာ ကိုယ္တို႔ ညီအမေတြ ဆုံၾကေတာ႔ လက္ေဆာင္ေတြ ဖလွယ္ၾကတယ္။ တခုေသာ လက္ေဆာင္က ေလးေထာင္႔ ထမင္းဗူးေလး တဗူးပါ။ ဆီေတြ စြန္းမွာစိုးလို႔ ပလပ္စတစ္နဲ႔ အထပ္ထပ္ ပတ္ထားေသးတယ္။

အဲဒါဘာေလးလဲ ဆိုေတာ႔ ကိုယ္႔အမ မစံက ငပိခ်က္ေလ တဲ႔။ မခင္ဆင္႔က နင္႔အတြက္ ေပးလိုက္တာ တဲ႔။ မိခ်ိဳက ငပိခ်က္ သိပ္ႀကိဳက္တယ္ ဆိုၿပီး သူကိုယ္တုိင္ ခ်က္ေပးလိုက္တာ တဲ႔။

ဒီလိုနဲ႔ ကိုယ္လဲ ငပိခ်က္ စားတိုင္း မခင္ဆင္႔ကို လြမ္းမိၿပီး ငါးခူေၾကာ္စားတိုင္း ေဒၚႀကီးတင္ ကို မေမ႔ႏိုင္ေတာ႔ဘူးေလ။
မိုးခ်ိဳသင္း

40 comments:

khin oo may said...

တို႕ ၁
ဖတ္ေနတယ ္ဦးထားတယ္

:P said...

အစ္မေရးထားတာၾကည့္ျပီး စားခ်င္လိုက္တာ....။
ငယ္ငယ္က ကုလားထိုင္ တြန္းတမ္းကစားဖူးတာေတာ့ တူတယ္....။ျပီးေတာ့ ဇလံုထဲမွာ ထမင္း၊ ငါးပိရည္၊ ငရုပ္သီးမွဳန္႕ ေရာနယ္စားတာေတြ႕တိုင္း အစပ္မစားႏိုင္ေပမယ့္ သြားရည္က်တယ္..၊
အစ္မစာထဲမွာ အစ္မနဲ႕ပတ္သက္ဖူးခဲ့တဲ့သူေတြအားလံုးက ခ်စ္စရာေတြခ်ည္းပဲ..၊ အစ္မက ခ်စ္တဲ့ မ်က္စိနဲ႕ ၾကည့္ျပီးေရးေတာ့ ဖတ္တဲ့သူကလည္း အားလံုးကို ေရာခ်စ္ေနမိတယ္...။

:P said...

မမေကအိုအမ္...
လူဆိုး၊ သူခိုး၊ ဂ်ပိုး၊ ဒျမ၊ သူပုန္
မဖတ္ပဲနဲ႕ အရင္မန္႕တြားဒယ္... အီးးးးး

Unknown said...

Ama,
I'm wanna eat it. When u come to Thailand, plz let me know.
l0l

khin oo may said...

တို႕လဲသိတ္ၿကုိက္တယ။္
သဴ….ၿကီးဘဲ ငါးပိခ်က္နဲ႕နယ္စားတယ။္ စားခ်င္လုိက္တာေအ။
ဂလုၿဖစ္လိဳ႕ေတာင္သီးသြားေသးတယ။္

(ေစာင္းဖတ္ေနသည္)

ဘတ္စကားမွတ္ တုိင္ေတာ႕ တစ္ခါ မွ လုပ္မကစာူဘူးဘူး ၿကံႀကံဖန္ဖန္

မခင္ဆင္႕ေပးလုိက္တဲ႕ ငပိခ်က္ဘူးေလး ကိုင္ၿပီး တိဲ႔ဳ မ်က္ရည္ဝုိင္းသြားတယ္။

MANORHARY said...

ခ်ိဳသင္း..တို႔လည္းငယ္ငယ္ကအဲလိုထမင္းခြံ႕တာစား
ခဲ့ဖူးေတာ့ ...လြမ္းလိုက္တာ...ခ်ိဳသင္းၾကိဳက္တဲ့
ငပိခ်က္လည္းခ်က္ေကၽြးခ်င္တယ္။ း) ငါးေၾကာ္
ေရာေပါ့..။ငရုတ္သီးေလးန႔ဲၿပန္နွပ္ရင္ေကာင္းမွေကာင္း..

ကုိေပါ said...

မုိးကေလးညိဳညိဳ
လြမ္းစိတ္ပုိခ်င္
ညေနဆီ ေနရီရင္လည္း
တမ္းတမွာပဲရွင္
ေသာ္တာလမင္း….သာဆဲမွာလဲ
ဒါပဲ စိတ္စြဲလုိ႔ပင္…
အစားအေသာက္မ်က္ႏွာကေလးေတြကုိ တျမင္ျမင္…. ျဖစ္ေနတယ္မုိ႔လား။

ဦးဂင္ႀကီး said...

ဟုတ္တယ္ မမိုးခ်ိဳသင္းေရ ဒီမွာငါးေတြစားရလဲ က်ေနာ္တို႕တိုင္းျပည္ကလိုမလတ္ဆတ္ေတာ့ အရသာ သိတ္ကြာတယ္ဗ်ာ အစားအစာေတြေပါၿပီး အရသာမရွိျဖစ္ေနတတ္တာဗ်ာ လြမ္းယံုပဲေပါ႕..။

Thant said...

သားေရေတာင္မထိန္းႏုိင္ေတာ့ဘူး......ဂလု..

strike said...

ရွုးရွဲ Postပဲဗ်ဳိ႔။ခင္ခင္နဲ႔ဆင္ဆင္ေတာ႔ေနရာလု႔ၿပီးငတ္ေနၾကၿပီ။

လင္း said...

အမ အခုေရာ ငါးေၾကာ္စားရင္း ခံုစီးျပီးတြန္းတမ္း ကစားခ်င္ေသးလား

JuneOne said...

ငယ္ငယ္ က အေမထမင္းခြံ႔တာသြားသတိရတယ္။

ႏွင္းပြင့္ျဖဴ said...

ငါးေတာ့မၾကိဳက္ဘူး........ ငါးပိခ်က္ေလးကိုေတာ့ ေတာ္ေတာ္ၾကိဳက္တယ္
ဒီမနက္ေတာင္ ခ်က္စားမလား အိုင္ဒီယာရေသး..... သုိ႔ေသာ္လည္း သို႔ေသာ္ေပါ့ ... း)

Anonymous said...

စားခ်င္စရာေတြၾကီးပဲ း)
သြားရည္ေလး ကိုသုတ္ရင္း ဖတ္သြားတယ္ ဟဲဟဲ အစားက လူနဲ႔တည့္တယ္တဲ့ အစ္မေရ့ စားသာစား အစားမွန္လို႔ေတာ့ ေဆးေတာင္စားစရာမလို ။

Anonymous said...

သြားရည္ က်သြားတယ္။

အမွတ္တရ ဘေလာဂ့္လုပ္ျဖစ္တယ္။ လာလည္ေနာ္။ နာမည္ အမ်ိဳးမ်ိဳးနဲ ့ ကြန္မန္ ့ ေရးခဲ့တာမို ့ :P ကိုယ့္ကိုကုိယ္ ဘယ္သူလို ့ ေျပာရမွန္းေတာင္ မသိေတာ့ဘူး။

tg.nwai said...

ခ်ိဳသင္းက ဘာငပိခ်က္နဲ႔ စားသလဲေတာ႔ မသိဘူး.. တုိ႔ကေတာ႔ ခရမ္းခ်ဥ္သီး ငပိခ်က္ဆုိ သိပ္ၾကိဳက္တာ..ကိုယ္ခ်က္တာ ကိုယ္မက္မက္ေမာေမာ စားျဖစ္တာ အဲဒီဟင္းတမ်ိဳး ရွိတယ္.. ဟဲဟဲ။

မခင္ဆင္႔သမီးေလးနံမယ္ေလးကို သေဘာက်သြားရပါတယ္။ တုိ႔လည္း သမီးေလးနံမယ္ကို အဲဒီနံမယ္နဲ႔ ခပ္ဆင္ဆင္ေပးမလုိ႔ဟာ.. သမီးငယ္ ဘ၀ေလး ပင္ပန္းေနရွာမစိုးလို႔ မေပးျဖစ္ခဲ႔ဘူး။

WWKM said...

မမိုးခ်ိဳသင္းေရ.. ငါးခူေၾကာ္နဲ႔ ငပိခ်က္ေတြ႔လို႔ေျပးလာတာရွင္႔။
က်မလဲ ငါးခူေရာ ၊ငပိခ်က္ေရာအရမ္းၾကိဳက္တယ္ေလ။
တခါေလ ငါခူငပိခ်က္ ခ်က္စားျဖစ္တယ္. ကိုယ္ၾကိဳက္တာေလးနဲ႔ စားရရင္ ထမင္းအရမ္းစားေကာင္းတာပဲေနာ္။

အစ္မေရးထားတာၾကည္႔ျပီး ဂလုသြားပါတယ္။ း)

ဇနိ said...

က်ေနာ္ကို ထမင္းခြံ႕တာက အေဒၚေတြရယ္ အေမရယ္ အမရယ္... ၿပီးေတာ့ နိနိ
း)
အမေရာ က်ေနာ္က အညာသား ေတာသားဆိုေတာ့ ငရုတ္သီးခ်က္ သိပ္ႀကိဳက္တာ... အမဲသား ငပိခ်က္ စားခ်င္လိုက္တာ စပ္စပ္ေလး

Rita said...

ဒီအစ္မကေတာ့ ေကာင္းခ်က္က မတရား
:)

kay said...

ငယ္က ကေလး ဘ၀ေလးေတြ..ျပန္သတိရသြားတယ္။ အဲလို မ်က္လံုးထဲ ေပၚ .. တကယ္ျပန္ခံစားရေေလာက္ေအာင္ ေရးတတ္တာ.. ။

မခင္ဦးေမ ၾကီးကို သေဘာက်တယ္.. လူၾကီးဗိုလ္ လုပ္ေနတယ္..။ း)

kay said...

ငယ္က ကေလး ဘ၀ေလးေတြ..ျပန္သတိရသြားတယ္။ အဲလို မ်က္လံုးထဲ ေပၚ .. တကယ္ျပန္ခံစားရေေလာက္ေအာင္ ေရးတတ္တာ.. ။

မခင္ဦးေမ ၾကီးကို သေဘာက်တယ္.. လူၾကီးဗိုလ္ လုပ္ေနတယ္..။ း)

သစ္နက္ဆူး said...

မမိုး...
ဒီစာဖတ္ရတာ အညာေတာင္ျပန္ေျပးခ်င္တယ္...
ငါးခူေၾကာ္နဲ ့ငါးပိခ်က္...
ထမင္းပူပူေလးနဲ ့ငါးေၾကာ္ဆီိဆမ္း..
ပန္ေထြေဖ်ာ္...
မထူးေတာ့ဘူး....
ဒီညဥ့္ မမိုးတို ့အိမ္မွာဘဲ ထမင္းလာစားေတာ့မယ္..။

amayarko said...

အမေရ... အမကေတာ. ဘာေရးေရး ခ်စ္စရာေကာင္းခ်က္ေတာ. :-))

ThuHninSee said...

ငါးေၾကာ္စားရင္း ခံုစီးျပီးတြန္းတမ္းကစားရင္ ဒါလင္ ခ်ိဳသင္းကိုတြန္းခုိင္းေနာ္။ ငတ္ႀကီးမက်ဖုိ႔ ကိုယ္႔ကုိယ္ကုိ ဆုံးမထားလ်က္က ငပိခ်က္ကို ျမင္ေယာင္သြားရည္က်သြားတယ္။ ဒုက္ခ။

ATN said...

လြမ္းစရာေလးေတြေရာ
ငတ္စရာေလးေတြေရာ ျဖစ္ကုန္ျပီ... ညီမေရ႕...
ေနာက္တခါ အိမ္လာလည္ရင္
ငပိခ်က္ ေတာင္းစားဦးမွပဲ... း)

strike said...

ThuHninSee ေရ "ငါးေၾကာ္စားရင္း ခံုစီးျပီးတြန္းတမ္းကစားရင္ ခ်ိဳသင္းဒါလင္ကိုတြန္းခုိင္းေနာ္" ဆိုေတာ႔ ခ်ိဳသင္းဒါလင္က ခ်ိဳသင္း
၀ိတ္ကိုႏုိင္ပါ႔မလားဗ်၊စဥ္းစားၾကည္႔တာပါ။

မီယာ said...

ထမင္းပူပူကုိ ထမင္းဆုပ္ေလးေတြ လုပ္ၿပီး ဆီဆမ္း ငါးေၾကာ္နဲ႔ ေမာင္ႏွမ ၅ေယာက္ကုိ ခြံ႔ရတာ အေဒၚေတြက လက္ေတာင္ ေညာင္းၿပီလုိ႔ ေျပာယူ ရတယ္။ ခုံတြန္းလုိ႔ေတာ့ မရဘူး။ ေဆာ္ပေလာ္ တီးခံရမွာ။ ငပိခ်က္ကေတာ့ အိမ္မွာ အၿမဲ ရွိတတ္ပါတယ္၊ သခြားသီး သရက္သီး ဆလပ္ရြက္ တုိ႔စရာေလးနဲ႔ဆုိ ၿမိန္မွၿမိန္။ အမခ်ိဳသင္းေရ ထမင္းနဲနဲ နဲ႔ ဟင္းမ်ားမ်ား တုိ႔စရာ မ်ားမ်ားနဲ႔ စားေပါ့။ ထမင္းက ဆီးခ်ိဳတက္မွာ စုိးလုိ႔ပါ။

အိိမ္လြမ္းသူ said...

ငါးခူေၾကာ္နဲ႔ ငါးပိခ်က္ကို လာစားသြားပါတယ္ရွင္... အေရးေကာင္းလို႔ တကယ့္ကိုစားခ်င္စိိတ္ျဖစ္မိပါတယ္။

ေဆာင္းယြန္းလ said...

အေရးအသားကေတာ့ ရွယ္ပဲ
ငယ္ဘဝကိုေတာင္ ၿပန္လြမ္းသြားၿပီ မခ်ိဳသင္းေရ...

ပံုရိပ္ / Pon Yate said...

အစ္မေရ ငါးခူေၾကာ္နဲ႔ ငပိခ်က္ ဆုိလုိ႔ ဓာတ္ပုံ ပါမလားလုိ႔ ေျပးလာတယ္။ ပါလည္း ပါဘူး :D။ ဟင္းခ်က္ၿပီးသား အုိးထဲ ထမင္းထည့္ၿပီး ငယ္ငယ္က အုိးစြပ္ခြက္စြပ္ စားခဲ့တာ သတိရတယ္။ သိပ္ၿမိန္တာပဲ။

ေမ့သမီး said...

ဟိ စားခ်င္စရာေတြဖတ္ၿပီး ျမန္မာျပည္ကုိလြမ္းလိုက္တာ။

nu-san said...

အမေျပာတဲ့ ငါးခူေၾကာ္နဲ႔ ငါးပိခ်က္ စားခ်င္တယ္..

အမတုိ႔ ေမာင္ႏွမ ထမင္းစားတဲ့ပုံကုိ မ်က္စိထဲျမင္ေယာင္မိတယ္... က်ေနာ္တုိ႔ ငယ္ငယ္ကလည္း အေမက ထမင္းခြံ႕ရင္ ထမင္းကုိ ငါးေၾကာ္ဆီနဲ႔ နယ္ထားျပီး ငါးအသားေတြႏႊင္ခြံ႕တာ.... အဲ.. ေဆာ့လုိ႔ေတာ့ မရဘူး အမေရ... ေဆာ့ရင္ ေဆာ္ပေလာ္တီးေရာ... :D

RePublic said...

က်ေနာ္ လည္း ငါးခူေၾကာ္နဲ႕ ငါးပိခ်က္ ၾကိဳက္တယ္၊၊ ေနာက္ဆံုးမွ ေျပာရေပမယ့္ တကယ္ၾကိဳက္တယ္ ၊၊(အဟဲ ..ဘယ္ရမလဲ)

ksanchaung said...

ခံုျမင္ရင္ ဒ႐ြတ္တိုက္တြန္း ေဆာ့ခ်င္တဲ့ သားနဲ႔သမီးကို သြားသတိရတယ္။ ငါးခူေၾကာ္နဲ႔ ငပိခ်က္ကုိ လြမ္းတာထက္ အမ်ားႀကီး ပိုမယ္ထင္ပါတယ္။

သက္ေဝ said...

ငါးခူေၾကာ္နဲ႕ ငပိခ်က္ ကို လြမ္းတာထက္
ငယ္ဘ၀ နဲ ့ မိသားစုဘ၀ကို လြမ္းတာက ပိုမယ္ထင္ပါရဲ႕...

ခ်ိဳသင္းက ေစာင္းေရးထားေတာ့
ကိုယ္ကလဲ ေစာင္းၿပီး ဖတ္သြားပါတယ္... :-D

တန္ခူး said...

မခင္ဆင့္ရဲ့ ငါးပိခ်က္က ခ်ိဳသင္းေရးျပတာနဲ ့တက္ သြားရည္ယိုတယ္…စားမ်ားစားရရင္ေတာ့…

Anonymous said...

သမီးလည္းဒီစာေလးဖတ္ၿပီး ငယ္ငယ္တုန္းကအဲလိုေဆာ့ခဲ့တာေလးကိုသတိရမိတယ္။မၾကီးလိုမ်ိဳးစာေရးေကာင္းတဲ့သူအရမ္းျဖစ္ခ်င္တာပဲ။

၀တီခင္ said...

မမေရ
၀တီတို႕ေရစၾကိဳသူေတြက ပန္ေထြေဖ်ာ္ဆို
ၾကိဳက္မွၾကိဳက္ ..
ျပီးေတာ့
ငါးပိမပါရင္လဲ ထမင္းမမိန္ဘူး ခုထိပဲ ..

Unknown said...

ပထမဆံုးအမblogကိုလာလည္ရင္းဖတ္မိတာပါ။ အမေရးထားတာေလးဖတ္ျပီးအိမ္ကေမေမကိုသတိရေန မိတယ္။ညီမငယ္ငယ္တုန္းကလည္းငါးခူေၾကာ္ကိုအရိုးထြင္ ္ျပီးထမင္းနဲ႕ဆီစမ္းစားရတာကိုၾကိဳက္တယ္။အခုေတာ့အဲဒါ ေတြနဲ႕ေဝးေနတာ၂ႏွစ္ေတာင္ေက်ာ္ေနပါျပီအမရယ္။

Unknown said...

ပထမဆံုးအမblogကိုလာလည္ရင္းဖတ္မိတာပါ။ အမေရးထားတာေလးဖတ္ျပီးအိမ္ကေမေမကိုသတိရေန မိတယ္။ညီမငယ္ငယ္တုန္းကလည္းငါးခူေၾကာ္ကိုအရိုးထြင္ ္ျပီးထမင္းနဲ႕ဆီစမ္းစားရတာကိုၾကိဳက္တယ္။အခုေတာ့အဲဒါ ေတြနဲ႕ေဝးေနတာ၂ႏွစ္ေတာင္ေက်ာ္ေနပါျပီအမရယ္။