ႏွစ္သက္မိတဲ႔ အေဟာင္းေလး

တေန႔က ကဗ်ာေတြ အေရးေကာင္းတဲ႔ မမသီရိ က ကိုယ္႔ရဲ႔ ပို႔စ္အေဟာင္းေတြထဲက ႏွစ္သက္သေဘာက်မိတဲ႔ ပို႔စ္ေလးတပုဒ္ ျပန္တင္ေပးဖို႔ tag လာတယ္။

ခ်က္ခ်င္းပဲ ဝမ္းသာအားရနဲ႔ ေရးေပးမွာေပါ႔လို႔ ေျပာလိုက္တယ္။ အသစ္ေရးစရာမွ မလိုေတာ႔ ဟန္က်တာပဲ လို႔ အပ်င္းထူၿပီး ေပ်ာ္ေနတာ။ ဒါနဲ႔ ကိုယ္ေရးခဲ႔တဲ႔ အေဟာင္းေတြကို ဟုိဟာ ေကာင္းႏိုးႏိုး ဒီဟာေကာင္းႏိုးႏိုးနဲ႔ ျပန္ဖတ္ၾကည္႔ေတာ႔ “အေကာင္းကား ရွာ၏၊ မေတြ႔”ဆိုသလိုပဲ။ ေခါင္းေတာင္ ခ်ာခ်ာလည္သြားပါေရာ။

ကိုယ္လဲ စိတ္ထဲရွိတာေတြ ေလွ်ာက္ေရးမိတာဆိုေတာ႔ တခ်ိဳ႔ပို႔စ္ေတြက်ေတာ႔လဲ ကိုယ္ေရးကိုယ္တာေတြ မ်ားေနသလိုလို။ တခ်ိဳ႔ဟာေတြက်ေတာ႔လဲ ေပါ႔ေပါ႔တန္တန္မ်ား ျဖစ္ေနသလား။

ဖတ္ရင္းနဲ႔ မမ ကို အခုလို tag တာ ေက်းဇူးေတာ္ေတာ္တင္မိတာပါ။ ဘာျဖစ္လို႔လဲဆိုေတာ႔ အခုမွ ေနာက္ျပန္ လွည္႔ၾကည္႔မိလို႔ေလ။ ေနာင္က်ရင္ေတာ႔ ဒီလို မေရးေတာ႔ဘူး ဘာညာ ေတြးေနမိေပမဲ႔ မနက္ဖန္ စာေရးရင္လဲ ကီးဘုတ္ေပၚလက္တင္တာနဲ႔ တလြဲေတြ ထြက္သြားအုံးေတာ႔မွာ၊ ကိုယ္ေရးခ်င္တာ ေရးပစ္လိုက္အုံးမွာ သိေနပါတယ္။ က်ည္ေတာက္စြပ္ခ်ိန္ေလာက္သာ ေျဖာင္႔တာကိုးေလ။

ဒီဘေလာ႔ဂ္ေလးကို စ ေရးမယ္ ဆိုကတည္းက ကိုယ္ေရးခ်င္တာလဲ ေရး၊ အေဖ႔ ကဗ်ာေလးေတြလဲ တင္မယ္ဆိုတဲ႔ စိတ္ကူးနဲ႔ စ ခဲ႔တာမို႔ အခု ဒုတိယတႀကိမ္ ျပန္တင္ခ်င္တဲ႔ ပို႔စ္ကိုလဲ ကဗ်ာပါတဲ႔ ပို႔စ္ေလးကိုပဲ ေရြးလိုက္ပါတယ္။ ဒီပို႔စ္ကို ၾသဂုတ္လ ၁၅ရက္၊ ၂၀၀၈ က ေရးခဲ႔တာပါ။ ဘေလာ႔ဂ္စ ေရးၿပီး ၃ပတ္ အၾကာမွာေပါ႔။
ကဗ်ာခ်စ္တဲ႔ မမ ႏွစ္သက္ဖို႔ရာ ဆႏၵျပဳလိုက္ပါတယ္။


**********************************************

ရီယိုဟြန္ဒို မွ ရန္ကုန္တကၠသိုလ္ သို႔ ..


ကိုယ္ ဒီကိုေရာက္စက မအူမလည္နဲ႔မို႔ အလုပ္လဲ မဝင္ေသးေတာ့ အေဖက ေက်ာင္းတက္၊ ေက်ာင္းတက္ဆိုၿပီး ေျပာပါတယ္။ ဒါနဲ႔ အိမ္နဲ႔ သိပ္မေဝးတဲ့ Rio Hondo Community College ေလးမွာ အဂၤလိပ္စာနဲ႔ ဘူမိေဗဒ သြားတက္လိုက္ေသးတယ္။

ကိုယ္တက္ခဲ့တဲ့ေက်ာင္းေလးက ခ်စ္စရာ။ စိမ္းေနတဲ့ ေတာင္ကုန္းေလးေပၚမွာ..။ ေတာင္ေအာက္ကေန ေက်ာင္းသူေက်ာင္းသားေတြကို ဖယ္ရီကားေလးေတြနဲ႔ ေတာင္ေပၚက ေက်ာင္းကို ေခါက္တံု႔ေခါက္ျပန္ သယ္ပို႔ေပးတယ္။ ေက်ာင္းေလးက မက်ယ္ဝန္း၊ မခန္းနားလွပါဘူး။ ေတာင္ေပၚမွာဆိုေတာ့ ရွဴခင္းေလးေတြ လွတယ္။ ေလေကာင္းေလသန္႔ေလး ရတယ္။

စာၾကည့္တိုက္ရဲ ႔ေအာက္ဆံုးထပ္မွာ ကိုယ္နဲ႔အေဖ အၿမဲထိုင္ေလ့ရိွတယ္။ ဘာလို႔လဲဆိုေတာ့ အယ္လ္ေအၿမိဳ ႔ႀကီးကို အေပၚစီးကေန လွမ္းျမင္လို႔ ရတယ္ေလ။ ညဖက္ဆိုရင္ ေတာင္ေပၚကေန ကားနဲ႔ဆင္းလာရင္ အဲဒီျမင္ကြင္းကို ကုိယ္မၾကည့္ေငးဘဲ မေနႏိုင္ဘူး။ မီးေရာင္ေလးေတြက ၿပိဳးၿပိဳးျပက္ျပက္ နဲ႔။ ၿမိဳ ႔ျပနဲ႔တူတဲ့ တိုက္အျမင့္ႀကီးေတြမရိွ၊ ရဲတင္းေတာက္ေျပာင္တဲ့ နီယြန္ဆိုင္းပုဒ္ေတြ မရိွ၊ လမ္းမီး အိမ္မီးေလးေတြခ်ည္း မိွတ္တုပ္ မိွတ္တုပ္နဲ႔ ျမန္မာျပည္က ေတာၿမိဳ ႔ေလးတခုနဲ႔ ပိုတူတယ္။

အဲဒီတုန္းက ေက်ာင္းသြားမယ္ ဆိုတာနဲ႔ ကိုယ္က စာအုပ္ေတြပါတဲ့ အိတ္ကိုလြယ္၊ အေဖကလဲ ကခ်င္လြယ္အိတ္ကို ေကာက္လြယ္ေတာ့တာပဲ။ ကိုယ့္အမ်ိဳးသားက အလုပ္သြား၊ ကိုယ္တို႔ႏွစ္ေယာက္က ေက်ာင္းသြားေပါ့။ မနက္ကတည္းက သြားလိုက္တာ ကိုယ္က အတန္းေတြ ေျပးတက္လိုက္၊ အတန္းအားခ်ိန္ေလးမွာ စာၾကည့္တိုက္နားမွာ ေစာင့္ေနတဲ့ အေဖ့ဆီ ေျပးသြားလိုက္။ စကားေျပာလိုက္၊ ရွဴခင္းၾကည့္လိုက္၊ အေဖက တခါတေလ ခံုတန္းလ်ားေလးမွာ စာအုပ္ေလးဖြင့္ၿပီး ကဗ်ာစပ္လို႔။

ကိုယ္တို႔ သားအဖကို တေက်ာင္းလံုး သိၾကပံုရတယ္။ ဘာျဖစ္လို႔လဲဆိုေတာ့ သူမ်ားနဲ႔မတူ၊ ထူးဆန္းေနတာကိုး။ ဒီအရြယ္၊ ဒီေက်ာင္းမွာ ဘယ္သူမွ မိဘ မလိုက္ေတာ့တာေရာ၊ အေဖက ပုဆိုးပဲ အၿမဲဝတ္တာမို႔ သူတို႔အျမင္မွာ ထူးဆန္းေနပါလိမ့္မယ္။ ဘယ္တိုင္းျပည္ကလဲ၊ ဘာလူမ်ိဳးလဲ လာ လာေမးတတ္တယ္။ ေယာက်ၤားႀကီးက စကပ္လုိလို ဘာလိုလိုႀကီး အၿမဲဝတ္ထားၿပီး ကခ်င္လြယ္အိတ္တလံုးကလဲ အၿမဲပုခံုးမွာ ခ်ိတ္လို႔၊ သမီးကလဲ ပံုတံုးတံုး၊ သူတို႔သားအဖ ႏွစ္ေယာက္ပဲ စကားေျပာလိုက္ၾက ရီလိုက္ၾကနဲ႔။

အခု Fall ရာသီ ေရာက္ေတာ့မွာမို႔ အဲဒီအခ်ိန္ေတြကို ျပန္သတိရမိၿပီး အဲဒီတုန္းက အေဖစပ္ခဲ့တဲ့ ကဗ်ာေလးတပုဒ္ကို အမွတ္တရ တင္ေပးလိုက္ပါတယ္။ ဖတ္ၾကည့္လိုက္ပါအံုး။

ရီယိုဟြန္ဒို မွ ရန္ကုန္တကၠသိုလ္ သို႔

ရီယိုဟြန္ဒို ေကာလိပ္…တဲ့
ေတာင္ထိပ္က ထန္းပင္
ပန္းႏုေရာင္လြင္လြင္ ပန္းပင္ေတြနဲ႔
လြမ္းခ်င္စရာ တကၠသီလာ။

သမီး ခ်ိဳကေလး နဲ႔
ခရီးတို ေျပးၿပီး
ဟုိ အေဝးက ျပာမိွဳင္းမိွဳင္းနဲ႔
ျမဴေျခေတြက ခပ္ဆိုင္းဆိုင္း
စစ္ကုိင္းေတာင္ကို သတိရ
မႏၲေလးတကၠသိုလ္ကိုလဲ သတိရနဲ႔
လြမ္းစေတြ ငင္
လြမ္းႀကိဳးမွ်င္ ေစာင္းခတ္
ေက်ာင္းပတ္ပတ္လည္ ခံစားၿပီး
ေက်ာင္းတံခါးကို ဝင္ခဲ့တယ္။

ရန္ကုန္တကၠသိုလ္မွ ရီယိုဟြန္ဒိုေကာလိပ္သို႔
သမီးကေလးခ်ဳိ ပညာသင္ေတာ့
အၾကင္နာဝင္တဲ့ ဖခင္ပါလိုက္ၿပီး
စာၾကည့္တိုက္နား ရစ္သီ ရစ္သီ
ရင္ျပင္ဆီ ရစ္ဝဲ ရစ္ဝဲ နဲ႔
အကဲ တခတ္ခတ္
အသည္း တဖ်တ္ဖ်တ္နဲ႔
အၿမဲမျပတ္ ေစာင့္ၾကည့္ေနမိတယ္။

ပီဇာ ဟမ္ဘာဂါ မုန္႔ဆိုင္မွာ
သားအဖ ႏွစ္ေယာက္ အၿပိဳင္ စား
ခံုတန္းလ်ားမွာ ခဏနားၿပီး
ေက်ာင္းသားဘဝ ျပန္လည္ရသလိုလို။

တို႔ႏိုင္ငံ တို႔ တကၠသိုလ္မွာ
ႏုပ်ိဳသူ ငယ္ရြယ္သူကေလးေတြကို
ပိုးေမြးသလို ေမြးပါ့မလား။
တို႔အေရးေတြ ဟစ္ေအာ္
တေၾကာ္ေၾကာ္ ေတာင္းဆုိရင္း
ေက်ာင္းထဲကို မေရာက္
ေျမာင္းထဲကို ေရာက္သြားၾကေလေရာ့သလား။

မနက္ၾကည္ၾကည္ျမ အခ်ိန္မွာ
မ်က္ရည္က်မိပါတယ္ သမီးေလးရယ္။

ျမန္မာအေပါင္း၊ ကံၾကမၼာ ေကာင္းပါေစလို႔
ေက်ာင္းရိပ္မွာ ေဒါင္းနိမိတ္ တျမင္ျမင္နဲ႔
ဆုပန္ဆင္ပါရေစေတာ့ ။ ။

တင္မိုး
၁၇၊ ၈၊ ၂၀၀၄


အေဖ့ အရိုးျပာအိုးေလးကို အေဖသေဘာက်တဲ့ အဲဒီေက်ာင္းေလးနားက Rose Hill ဆိုတဲ့ ေတာင္ကုန္းေလးေပၚမွာ ထားထားပါတယ္။ တေန႔ ျမန္မာျပည္ ၿငိမ္းခ်မ္းရင္ အေဖ့ကို အိမ္ျပန္ပို႔မယ္ေလ။ အခုေတာ့ ဧည့္သည္ႀကီး အိမ္မျပန္ႏိုင္ရွာေသးဘူး …။ ။
မိုးခ်ိဳသင္း

78 comments:

The Wild Rose said...

ႏွစ္သက္မိတဲ႔ အေဟာင္းေလး ကို လာဖတ္သြားပါတယ္ ...
မမိုးခ်ိဳသင္းက စာေရးတာေကာင္းပါတယ္ ဘယ္လိုေရးေရး
ဖတ္လို႔ေကာင္းေနတာပဲ ....
(လာလည္ရင္ မုန္႔ေကြ်းရမယ္)

တကယ္ေျပာတာပါ ... အားေပးလ်ွက္ .....

Phyo Evergreen said...

အၿမန္ဦးမလို႔လာတာ.. ၂ ပဲရတယ္..

Phyo Evergreen said...

အန္တီခ်ိဳၾကီး ပို႔စ္ေလးဖတ္ဖူးတယ္.. စေရးကာစကပို႔စ္ေလ။ ဆရာဦးတင္မိုးကို သတိရလြမ္းေနတာလား။

ဂ်ဴနို said...

ဒီပို .စ္ေရြးတာေကာင္းတယ္။ ဟတ္ထိတယ္။



စကားမစပ္ က်န္းမာေအာင္ ေနပါ။

အယ္ဇီ

:P said...

ဖတ္ဖူးျပီးသားေလး ထပ္ဖတ္သြားတယ္....မမခ်ိဳသင္း..။
ေရြးရခက္တာက အားလံုးအေကာင္းခ်ည္း ျဖစ္ေနလို႕ ေနမွာပါ...။

ေႏြးေနျခည္ said...

ျမန္မာအေပါင္း၊ ကံၾကမၼာ ေကာင္းပါေစလို႔
ထပ္ေလာင္း ဆုေတာင္းသြားပါတယ္ အန္တီခ်ိဳ
တကယ္ေကာင္းတဲ့ ပိုစ့္ေလးပဲေနာ္...

yehtutnaung said...

တကယ္ေကာင္းတဲ့ အေဟာင္းပို ့စ္ေလးပါ အမေရ။ အဲဒီ ကဗ်ာကိုလဲ ကူးသြားပါရေစ။
ေက်းဇူးတင္စြာျဖင့္

ဂ်ဴနို said...

ကိုေပါဆီမွာ လၻက္ၿပန္စားမယ္ေရးထားတယ္။
ေနာက္တာမဟုတ္လား။
မစားနဲ ့ေနာ္။

မမသီရိ said...

ညီမ ခ်ိဳသင္းေလးေရ..
မမ က အသဲ ႏုသူမို႕.. ႏွလုံးသား ထိရင္ မ်က္ရည္ က ၀ဲခ်င္ခ်င္..
ဒီတခါ မမ ၀ဲ ရတဲ့ မ်က္ရည္ေတြကေတာ့..
အေဖ့ကို ခ်စ္တဲ့ သမီးေလးနဲ႕.. သမီးကိုခ်စ္လြန္း တဲ့ အေဖ့ ေမတၱာေတြ..
ဆရာ့ရဲ႕.. ျမန္မာျပည္ က ေက်ာင္းသားေလးေတြ ရဲ႕ ရင္နင့္ဖြယ္ရာ အျဖစ္အပ်က္ေတြ လွမ္းေမွ်ာ္ ေၾကကြဲ စိတ္နဲ႕..
အိမ္ေ၀းေနသူေတြရဲ႕.. ေရႊျပည္ အလြမ္း...
အဲဒီကဗ်ာ ထဲ မွာ အားလုံး ရွိေနလို႕ ပါပဲ
...
ဒီ ပို႕စ္ေလး အတြက္
ေက်းဇူး တကယ္တင္မိပါတယ္ ညီမေရ..

တေန႕ေန႕ .. အဲဒီ ေန႕ေန႕ ဆိုတာ.. မမ တို႕ ေရွ႕ ေရာက္လာတဲ့ေန႕မွာ.. ဆရာ့ကို..သူခ်စ္တဲ့ေျမ ဆီ ေခၚသြားၾကမယ္ေလ..

တေန႕ေန႕ ဆိုတာ ရွိကုိ ရွိရမယ္..
ယုံၾကည္ ခ်က္ ေတြ မပ်က္တမ္း ေပါ့.. ညီမ ရယ္..

မယ္႔ကိုး said...

ဒီအေဟာင္းေလးက တကယ္ပဲ ႏွစ္သက္စရာပါ။
ခ်စ္ဖို ့ေကာင္းတဲ့ စာေလးေတြၾကားက ေတာ္ေတာ္ေလး ေရြးလိုက္ရမွာပဲေနာ္။

Anonymous said...

အေကာင္းကားရွာ၏မေတြ႕
အေဟာင္းကား ၾကာ၏မေမ့

Unknown said...

ျပန္လို ့ရတဲ ့ေန ့ၾကရင္ အားလံုးတူတူျပန္ၾကတာေပါ့ေနာ္..။

Rita said...

မမ
ဖတ္ေတာ့ဖတ္ၿပီးသား
ထပ္ဖတ္ေတာ့ ထပ္ၿပီး ထိျပန္ပါတယ္

Sein Lyan Tun said...

ကဗ်ာေလးေကာင္းတယ္အမေရ..
ရင္ထဲကၿဖစ္တည္လာတဲ့စာေတြမို႔လို႔
ဖတ္ရတာအရမ္းကိုအႏွစ္သာရရွိတယ္..
အမေနေကာင္းက်မ္းမာေပ်ာ္ရြင္ပါေစဗ်ာ..
ခင္မင္ေလးစားစြာၿဖင့္
ဖိုးစိန္

May Sithu Aung said...

အမေရ
အဲဒီပုိ ့စ္ေလးကုိ မုိးမခ ေရဒီယုိမွာ ဖတ္ျပထားဖူးတယ္။
ဟုိစာအုပ္ေလးကုိ ဒီစေနမွာ ပုိ ့ေပးမယ္ေနာ္။
မအားလုိ ့ပါ။ ခ်ိတ္ အခ်ဳိးနဲ ့ေနာ္။
မိပ။

ဇနိ said...

အမခ်ိဳသင္း တကယ္ေကာင္းတဲ့အေဟာင္းပို႔စ္ေလး ထပ္ဖတ္သြားပါတယ္။
အမက ကံေကာင္းတယ္ေနာ္ အမေဖေဖနဲ႔အတူ ေက်ာင္းတက္ရတာ ကေလးေလးလိုပဲ။ ဘယ္ေလာက္ေပ်ာ္စရာေကာင္းတဲ့ အခ်ိန္ေတြျဖစ္ခဲ့မလဲ။ ေတြးၾကည့္တာနဲ႔တင္ ၾကည္ႏူးအားက်မိပါတယ္။
နိနိ

ၾကည္ျဖဴပိုင္ said...

မမခ်ိဳသင္းေရ....အမပို႔စ္အသစ္တင္ရင္ ပထမဆံုး comment ေ၇းခ်င္လို႔ ေခ်ာင္းေနတာ။ မအားတာနဲ႔ အိမ္မလည္ျဖစ္ေတာ့ ခုေတာ့ ၁၈ တဲ့...ငိုခ်င္လာျပီ။

အမေရ စာေရးတာသိပ္ေကာင္းတယ္။ အရမ္းၾကိဳက္..

ခ်ိဳမာ
www.kyiphyupaing.blogspot.com

သစ္နက္ဆူး said...

ma moe cho
very good post...and poem..
thank..

tns

PAUK said...

ဒီပို႔စ္ေၾကာင့္..မခ်ိဳသင္းကိုသိတာ..
ဒီပို႔စ္ေၾကာင့္..ဘေလာ့ဂ္ဆိုတဲ့အရာကို စထိေတြ႔ တာ..
ဒီပို႔စ္ေၾကာင့္...ျမန္မာဘေလာ့ဂ္ေလာကထဲ၀င္မိတာ..
ဒီပို႔စ္ေၾကာင့္...ရင္မွာေႏြးေထြးေစတာ..
ဒီပို႔စ္ေၾကာင့္ေပါ့..
ဒီပို႔စ္ေၾကာင့္...

MANORHARY said...

ခ်ိဳသင္းေရ
ေက်ာင္းဆိုတာနဲ႔ရင္ေတြကခုန္လာေရာ
သားအဖႏွစ္ေယာက္အဲလိုေက်ာင္းတက္ရတာေပ်ာ္စရာၾကီး
အားက်တယ္

ကိုလူေထြး said...

ကဗ်ာကိုဖတ္ရင္းနဲ ့ ကြ်န္ေတာ္မ်က္ရည္ဝဲမိပါတယ္ မခ်ိဳသင္းေရ။

ကုိယ္တို ့လို လူငယ္ေတြေတာင္ တုိက္ဆိုင္မႈရွိတုိင္း လြမ္းမိ လြမ္းတတ္ၾကေသးရင္ သူလို ျမန္မာျပည္မွာ ႏွစ္ေတြအေတာ္ၾကာ ေပ်ာ္ေပ်ာ္ၾကီးေနခဲ့သူအဖို ့ ဘယ္ေလာက္ခံစားရမယ္ဆိုတာ ကိုယ္ခ်င္းစာမိပါတယ္။

အသက္ရႈလိုက္တိုင္း ကဗ်ာေတြ စီးဝင္ေနတဲ့ ဆရာၾကီးကိုလည္း သတိရပါတယ္...

nyimuyar said...

oh, this post is newly for me :D, I can Imagine when I read ur post, u r a good writer... cheers

သီဟသစ္ said...

အစ္မခ်ဳိသင္းေရ

အရင္ကတည္းကဖတ္ျပီးသားပါ
ထပ္ဖတ္ေတာ့လည္းေကာင္းတာပါပဲ။

မီယာ said...

အမေရ.. လြမ္းစရာေကာင္းလုိက္တာ.. အမကုိ အမအေဖက အခ်စ္ဆုံး ထင္ပါရဲ႕.. ကဗ်ာထဲမွာ အတုိင္းသားပဲ... အေဖဆီ ေျပးလာၿပီး စကားလာေျပာတဲ့ အမပုံကုိ မွန္းလုိ႔ရသလုိ အမ အတန္းၿပီးခ်ိန္ကုိ ေမွ်ာ္ေနတဲ့ အမအေဖပုံကုိလည္း ျမင္ၾကည့္လုိက္ရတယ္။

ဂ်ဴနို said...

အားလံုးပဲ နားဆင္ေလာ့
ခ်ိဳသင္းစာေရးက်ဲအုန္းမည္
ေလ့က်င့္ခန္းလုပ္ေနလို ့ပါ။


ခ်ိဳသင္းက စက္ေပၚတက္ေၿပးတယ္...
ႀကြက္ကေလးလို....

Dr. Yi Yi Win said...

အစ္မခ်ိဳသင္းေရးတာပဲ ေဟာင္းလည္းေကာင္းတာပဲ အသစ္လည္းေကာင္းတာပါပဲ။ အေဖတူသမီးထင္တယ္ေနာ္ အစ္မ။

တန္ခူး said...

ခ်ိဳသင္းေရ… ျပန္ဖတ္သြားတယ္… ျပန္လြမ္းသြားတယ္… ဖတ္လိုက္တိုင္း ရင္ထဲမွာဆို ့နင့္မိတယ္… အေဖ့ကိုခ်စ္တဲ့သမီးရဲ့ အခ်စ္ေတြေပၚမွာ တိုင္းျပည္က ခ်စ္တဲ့ကဗ်ာဆရာၾကီးအတြက္ သံေယာဇဥ္ေတြ ထပ္ေလာင္းလိုက္ေတာ့… ဟုတ္တယ္…ဒီပို ့စ္ေလးက ဘယ္ေတာ့မွ မေဟာင္းတဲ့ ပို ့စ္ေလးပါ…

Anonymous said...

အမေရ..... Rose Hill ကို မေန႔ကေရာက္ခဲ့တယ္။ ဆရာႀကီး အ႐ိုးၿပာထည့္ထားတဲ့ ေရကန္ေဘးေလးကို ေရာက္ရင္း အေမ့ကိုေတာင္ေၿပာၿပေနေသးတယ္။ ဆရာႀကီးလဲ ဒီမွာလွဲရင္း အမိေၿမကို ေမွ်ာ္ေနတယ္လို႔ေလ.....
တေန႔ေန႔ဆိုတဲ့ တေန႔ေန႔မွာေတာ့ တို႔ေခတ္ ္ေရာက္ရမည္မွာ မလြဲပါေပါ့ဗ်ာ။ အေဖ့ကိုလဲေၿပာမိတယ္။ အားမငယ္နဲ႔ ဆရာႀကီး ႐ွိတယ္လို႔ေလ။

ေဆာင္းယြန္းလ said...

ကဗ်ာေလးကိုဖတ္ၿပီး ဆရာမိုးကိုမ်က္စိထဲၿမင္ေယာင္သြားမိသလို ဆရာ့ရင္ထဲကခံစားခ်က္ေတြကိုပါ က်ေနာ့္ရင္ဘတ္ထဲသိမ္းၾကံဳးၿပီး ထည့္သြားမိပါတယ္ မခ်ိဳသင္းေရ...ဆရာ့ကဗ်ာေလးကိုဖတ္ခြင့္ရတဲ့အတြက္လည္း ေက်းဇူးပါဗ်ာ

myanmarblogreader said...

လာလည္သြားပါတယ္။

kay said...

မခ်ိဳသင္းေရ- အဲလို မေျပာပါနဲ႕ေလ။ ( အေကာင္းကား ရွာ၏ မေတြ႕ ဆိုတာ)
ဒီလို မိသားစု အေငြ႕အသက္..သံေယာဇဥ္ ပိုးမွ်င္ေတြ လိုးလိုးလက္ လက္ ျဖစ္ေနတဲ့..စာေတြကပဲ..အရိုးသားဆံုး.. စြဲေဆာင္ေနခဲ့ေတာ့တာပဲ။ ဒီပို႕စ္ေလးကို လဲ ဖတ္စကတည္းက..မွတ္မိေနတယ္။ ေက်ာင္းေလးရ႕ဲ ခံုေလးတခု မွာ..လြယ္အိတ္ၾကီးနဲ႕ ထိုင္ေစာင့္ေနတဲ့..ဆရာၾကီးတင္မိုးရဲ႕ ပံုစံကိုေရာ.. သူ႕နဲ႕ တပံုစံ ထဲ တူတဲ့..သမီးေလး ကိုေရာ.. ။

Steve Evergreen said...

Phenomenal

Zephyr said...

post တိုင္းက အရမ္းေကာင္းပါတယ္ ....။ အစ္မ အေဖရဲ႕ ေမတၱာကိုလည္း ေသခ်ာ နားလည္ခံစားသြားပါတယ္ ...။

ရုိးရုိးရွင္းရွင္းနဲ႔ ေအးခ်မ္းတဲ႔ အေတြးအေခၚကို သေဘာက်ပါတယ္ ...။

post အသစ္ေတြကို ေစာင္႔ေမွ်ာ္လ်က္ ...

ျမစ္က်ဳိးအင္း said...

လက္န႔ဲထိသမွ် ေရႊပါပဲ။ဖတ္လို႔ေကာင္းတယ္။
ေနာက္ဆံုးစာေၾကာင္းေလးက အထိဆံုးပါပဲ။
ကြ်န္ေတာ္တို႔တေတြ ေတာက္ပ စြာ အိမ္ျပန္ခ်င္ပါတယ္။
ေ၀းေနတဲ့ ရင္ခြင္ေတြ ေႏြးၾကရမယ္ေလ။

ဂ်ဴနို said...

ခ်ိဳသင္းေရ ဘာမွ ေစာင္းမေၿပာပါဘူး။
ခ်ိဳသင္းေၿပာသလိုပဲ ေလ ေစာင္းေၿပာတယ္ထင္ႀကတာပါ။
မအယ္အန္ဖတ္ကို သရုပ္ခြဲၿပီး အန္သြားတယ္ဆိုေတာ့ ရြံတယ္ေပါ့။
အီးဟီး ခုေတာ့ မအယ္ငိုၿပီ

Steve Evergreen said...

အေဖ့ အရိုးျပာအိုးေလးကို အေဖသေဘာက်တဲ့ အဲဒီေက်ာင္းေလးနားက Rose Hill ဆိုတဲ့ ေတာင္ကုန္းေလးေပၚမွာ ထားထားပါတယ္။ တေန႔ ျမန္မာျပည္ ၿငိမ္းခ်မ္းရင္ အေဖ့ကို အိမ္ျပန္ပို႔မယ္ေလ။ အခုေတာ့ ဧည့္သည္ႀကီး အိမ္မျပန္ႏိုင္ရွာေသးဘူး …။ ။

I nearly cried.

ကိုလူေထြး said...

စတိ...: I nearly cried.

ကိုလူေထြး...: So did I.

ကိုရင္ေနာ္ခင္ေလးငယ္ said...

ဖတ္လို႔ ေကာင္းလိုက္တာ အစ္မေရ..

“တေန႔ ျမန္မာျပည္ ၿငိမ္းခ်မ္းရင္ အေဖ့ကို အိမ္ျပန္ပို႔မယ္ေလ။ အခုေတာ့ ဧည့္သည္ႀကီး အိမ္မျပန္ႏိုင္ရွာေသးဘူး …” တဲ႔

အစ္မေရ.. ရင္ကို တကယ္ ထိတယ္

ခင္မင္ေလးစားခ်စ္ျခင္းအားျဖင့္

Thet Oo said...

ဒုတိယအႀကိမ္ ျပန္ဖတ္ျဖစ္ပါသည္။ သာယာတယ္ဆိုတဲ့ ေက်ာင္းေလးနားက ျမင္ကြင္းတခ်ိဳ႕ရဲ့ ပံုကိုပါ တင္ေပးႏုိင္ရင္ ပိုေကာင္းမယ္ ထင္ပါသည္။

ဂ်ဴနို said...

စီေဘာ့စ္ မွ မထားတာ။ ဒီမွာလာေရးမွာပဲ။
ခ်ိဳသင္းေရ ဓါတ္ေတာ့ ကူးလို ့ၿဖစ္ပါ့မလား။
ေတာ္ေနႀကာ နွစ္ေယာက္ေပါင္း ...။
ၿပီးေတာ့ မအယ္ဓါတ္ေတြ ခ်ိဳသင္းကို ေပးနိုင္ပါတယ္။
ခ်ိဳသင္းဓါတ္ မအယ္ထဲ ကူးကုန္ရင္ အမေလး ေႀကာက္ ေႀကာက္။

Kaung Kin Ko said...

ဆရာၾကီးရဲ ့ကဗ်ာေလး ထပ္ဖတ္သြားတယ္ အစ္မေရ :-(

ေမ့သမီး said...

အမေရ သားအဖႏွစ္ေယာက္ ေက်ာင္းသြားတဲ့ပံု၊ ဆရာက စာႀကည္႕တိုက္ကေစာင့္တဲ့ပံုေတြ ျမင္ေယာင္ၿပီး ခံစားသြားရတယ္။ မမေရ ဆရာ႕ကိုသူခ်စ္တဲ့ ျမန္မာျပည္ႀကီးဆီကို အျမန္ဆံုးျပန္ေခၚႏိုင္ပါေစလို႕ ဆုေတာင္းလိုက္ပါတယ္။

စူး said...

အမဆီ အျမဲတမ္းလာလည္ပါတယ္ အမေရ..
တိတ္တိတ္ေလး ျပန္သြားတာပါ..

အမေရးတာေလးေတြဖတ္ပီး ကေလးဘဝက အေၾကာင္းေတြ ျပန္သတိရလိုက္ ေရးခ်င္ေပမဲ့ ပ်င္းေနတာနဲ့ ...

အမေရးတာေလးေတြက ေပ်ာ္စရာေလးေတြ အမရဲ့

အားလာေပးလို႔ ေက်းဇူးပါေနာ္...

khin oo may said...

ဖတ္ၿပီးသားထပ္ဖတ္ပါ၏

khin oo may said...

ၿကိုက္တယ။္

Maung Maung Kyaw Win said...

Hi Cho Thin,
When I see poems and photos of Saya Tin Moe it remind me of the time we(me and khit tun) visited your house in Insein for interview. Then, I was so happy when the interview conveyed in the Apyozin the photograph of Saya Tin Moe was overlooked by Sarpay Sisitye.
By the way, how are you doing?
Regards,
MMKW,
former editor of Apyozin),
Wheaton, IL

သက္ေဝ said...

ဖတ္ၿပီးသားေပမယ့္လဲ ေသေသခ်ာခ်ာ ျပန္ဖတ္သြားပါတယ္...
စာၾကည့္တိုက္နားမွာ ေစာင့္ေနတဲ့ အေဖရယ္.. အတန္းအားခ်ိန္ေတြမွာ အေဖရွိရာကို ေျပးသြားတတ္တဲ့ သမီးရယ္...
စကားေတြေျပာၾက ရယ္လိုက္ၾက ဆိုတာကို မ်က္ေစ့ထဲမွာ ထင္ထင္ရွားရွား ျမင္ေနရတယ္...

ဂ်ဴနို said...

အီးေမး ပို ့လိုက္မယ္။

ကိုလူေထြး said...

ဆယ္တန္းတုန္းက ျမန္မာစာဆရာမက ေျပာဖူးတာ သတိရမိတယ္ (ဆရာမနာမည္ေတာ့ မမွတ္မိေတာ့ပါဘူး)

...ဆရာဦးတင္မိုးသမီးတဲ့
...မိုးခ်ိဳသင္းတဲ့
...စာေရးတာ အရမ္းေကာင္းတယ္တဲ့
...အဲဒါ ငါ့တပည့္တဲ့
...နင္တို ့ကေတာ့ ေသာက္သံုးမက်ၾကဘူးတဲ့

ဆရာမက ကြ်န္ေတာ္တို ့ကိုဆူတာလား.. သူ ့တပည့္မကို ခ်ီးမြန္းခ်င္တာလား.. သူ ့ကိုယ္သူပဲ အသားယူေျပာသြားတာလား ေသခ်ာေတာ့ မမွတ္မိေတာ့ပါဘူး

khin oo may said...

နွစ္သစ္မွာေပ်ာ္ရြင္ပါေစ

khin oo may said...

http://steveevergreen.blogspot.com/2009/04/cat-dinner-and-my-dinner.html

မိုးခ်ိဴသငး္ သူငယ္ခ်င္းအသစ္ရၿပီ။
ကိုဘမၿမင္ေစနဲ႕။

စူး said...

ွွဗြမ္းးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးး

ၾကည္ျဖဴပိုင္ said...

မမခ်ိဳသင္းေရ.....အသစ္တင္မလားလို႔ လာငမ္းပါေသးတယ္။
ုwww.kyiphyupaing.blogspot.com

ZT said...

မဖတ္ဖူးေသးဘူး အစ္မေရ။ ဖတ္လို႕ ေကာင္းပါတယ္။

Unknown said...

ဆရာ တင္မိုး ...

တျပည္တရြာရဲ႕ဧည္႔သည္ဘ၀ကေန
အျမန္ဆံုးလြတ္ေျမာက္ျပီး ...
ဆရာခ်စ္တဲ႔ ကိုယ္႔ဌာေနမွာ
ထာ၀ရနားခိုႏိုင္ပါေစလုိ႔ ...
ဆုေတာင္းလိုက္ပါတယ္ ။

pandora said...

မမိုးခ်ိဳသင္းကို ဒီေနရာကပဲ ေရလာေလာင္းသြားပါတယ္

ဗြမ္းဗြမ္း))))

ဇနိ said...

အမခ်ိဳသင္း ဒီေနရာကေနလာၿပီး အိုးမည္း သုတ္သြားပါတယ္ း)

PAUK said...

မခ်ိဳသင္း..
ဖလက္..ဖလက္..ဖလက္..
သေျပခက္ေလးနဲ႔ ပက္တာေနာ္..
ခ်ိတ္မခ်ိဳးနဲ႔ေနာ္(သူ႕ေၾကာင္ကိုထိထားေတာ့..
ပက္ခြ်ဲ နွက္ခြ်ဲသံနဲ႔ ေျပာေနတာ)
ေနာက္တခါ မမုန္းမိေအာင္ေနမယ္ေနာ္..
ေနာ္..
ဟိဟိ

ေမ့သမီး said...

အမဘာလို႕စီပံုးမထားတာလဲ။ စီပံုးမရိွေတာ့ ေအာ္ခဲ့လို႕မရဘူး။ ႏွစ္သစ္မွာေပ်ာ္ရႊင္ပါေစ။

blueskyforest said...

သႀကၤန္တြင္း အပ်င္းေျပေအာင္ မ႑ပ္ေထာင္ထားတယ္။ သံခ်ပ္တ၀ိုင္းလည္း ဖြဲ ႔ ထားတယ္။ လာေရာက္ပါ၀င္ ဆင္ႏႊဲေပးဖို႔ ဖိတ္ေခၚပါတယ္ခင္ဗ်ား ။
ဒါနဲ႔ ။ C Box က ဘယ္ေပ်ာက္။ ေရးစရာေနရာ မနဲလိုက္ရွာရတယ္။ က်န္းမာပါေစဗ်ား။

စူး said...

Bwannnnnnnnnnnnnnnnn

happy Myanmar New Year

ကလိုေစးထူး said...

အမေရ...၊ ပုိ႔စ္က ဖတ္ၿပီးသား၊ ႀကိဳက္ၿပီးသားပါ။ အခုက အမကို ေရလာေလာင္းတာ။ ပို႔စ္နဲ႔ မဆုိင္တဲ့ေနရာ လာေလာင္းတာေတာ့ ခြင့္လႊတ္။ :D
ကဲ...၊ လာေလ့။ ဗြမ္းးးးး))))))))))))) :D

Anonymous said...

အမမိုးခ်ိဳသင္း

အမေရ ပစ္မထားတဲ့အတြက္ေက်းဇူးပါ

ေမာင္ငယ္

Unknown said...

အစ္မ ေရ ကၽၽြန္ေတာ္ blog ေတြ၀င္ေလ့လာရင္းနဲ႕ အစ္မ blog ကိုဖတ္ၾကည့္မိတာ အစ္မက ဆရာဦးတင္မိုးရဲ႕ သမီးလားဟင္ ကၽၽြန္ေတာ္ ေမေမက ေျပာျပဖူးတယ္ ကၽြန္ေတာ္နာမည္ကို ဆရာဦးတင္မိုးက ေပးခဲ့တာတဲ့။ ကၽြန္ေတာ္လည္း ကၽြန္ေတာ္ေမေမနဲ႕ အေ၀းေရာက္ေနတယ္ အစ္မရယ္။ ေၾသာ္ကၽြန္ေတာ္က မိန္းကေလးေနာ္။ ကၽြန္ေတာ္က blog လည္တာေတာ့ သိပ္မကၽြမ္းက်င္ဘူး။ အစ္မ စာေလးေတြက ဖတ္လို႕ ေကာင္းတယ္ေနာ္။ ကၽြန္ေတာ္ကေတာ့ စာမေရးျဖစ္ပါဘူး။ သူမ်ားေတြေရးတာပဲ အားေပးေနတာ...

Unknown said...

အစ္မ ေရ ကၽၽြန္ေတာ္ blog ေတြ၀င္ေလ့လာရင္းနဲ႕ အစ္မ blog ကိုဖတ္ၾကည့္မိတာ အစ္မက ဆရာဦးတင္မိုးရဲ႕ သမီးလားဟင္ ကၽၽြန္ေတာ္ ေမေမက ေျပာျပဖူးတယ္ ကၽြန္ေတာ္နာမည္ကို ဆရာဦးတင္မိုးက ေပးခဲ့တာတဲ့။ ကၽြန္ေတာ္တို႕လည္း ငယ္ငယ္က university compound ထဲမွာေနတာေလ။ ကၽြန္ေတာ္လည္း ကၽြန္ေတာ္ေမေမနဲ႕ အေ၀းေရာက္ေနတယ္ အစ္မရယ္။ ေၾသာ္ကၽြန္ေတာ္က မိန္းကေလးေနာ္။ ကၽြန္ေတာ္က blog လည္တာေတာ့ သိပ္မကၽြမ္းက်င္ဘူး။ အစ္မ စာေလးေတြက ဖတ္လို႕ ေကာင္းတယ္ေနာ္။ ဒီေန႕မွ ဖတ္ရတာ သိလား။ ကၽြန္ေတာ္ကေတာ့ စာမေရးျဖစ္ပါဘူး။ သူမ်ားေတြေရးတာပဲ အားေပးေနတာ...

RePublic said...

မဂၤလာႏွစ္သစ္ပါ အစ္မ MCT . ေပ်ာ္ရႊင္ခ်မ္းေျမ့ပါေစ၊၊

Sein Lyan Tun said...

အမေရ
ႏွစ္သစ္မွာစိတ္၏ခ်မ္းသာၿခင္းကိုယ္၏က်မ္းမာၿခင္းႏွင့္ၿပည့္စံုပါေစဗ်ာ

Anonymous said...

ပိုစ့္အသစ္ မတင္တာ တစ္ပတ္ေတာင္ ရွိၿပီေနာ္။

မဂၤလာရွိေသာ ႏွစ္သစ္ ျဖစ္ပါေစ။

ေမဓာ၀ီ said...

အမေရ ...
ဒုတိယတေခါက္ ထပ္လာဖတ္သြားပါတယ္။

မဂၤလာႏွစ္သစ္ျဖစ္ပါေစရွင္ ... ။

ေမဓာ၀ီ

ေဆာင္း said...

မဂၤလာရိွတဲ့ နစ္သစ္ေလးျဖစ္ပါေစေနာ္

nu-san said...

အမေရ... က်ေနာ့္ ဘေလာ့ခ္မွာ စာေတြ ေသခ်ာဖတ္ျပီး comment ေတြ စိတ္ရွည္ရွည္နဲ႔ ေရးေပးခဲ့တာ ေက်းဇူးတင္ပါတယ္ မေရ.. :)
ဒီပုိ႔စ္ေလးကုိ ဖတ္တုန္းက ဖတ္ရင္းနဲ႔ ငိုခဲ့ရတာ မွတ္မိေနေသးတယ္..... အမ ေရးသမွ် စာေတြက တကယ္ေကာင္းပါတယ္... ရသမ်ိဳးစုံပါတယ္..

ႏွစ္ဆန္း ၁ ရက္ေန႔မုိ႕ ႏွစ္သစ္မွာ ေပ်ာ္ရႊင္ခ်မ္းေျမ့ပါေစလုိ႔ ဆုေတာငး္ေပးပါတယ္.. :)

သၾကားမင္း မုိးေပၚတက္သြားေတာ့ ဒီႏွစ္မွာ အမကုိ ေရမေလာင္းရေတာ့ဘူး.. ေနာက္ႏွစ္မွ အတုိးခ်ျပီး လာေလာင္းရမယ္.. :)

Unknown said...

cho cho you are my hero

Nu Thwe said...

ေနာက္က်ေပမယ္႔ ေရးလိုက္ဦးမယ္။
အဲဒီပို႔စ္ေလးကို စဖတ္ဖူးၿပီး ခ်ိဳသင္းကို စသိခဲ႔တာ။ အေဖတူ သမီးပဲလို႔ ခ်က္ခ်င္း သတ္မွတ္လိုက္မိတယ္။ ခုေလာေလာဆယ္ လြတ္လပ္စြာ ေရးႏိုင္ခြင္႔ေၾကာင္႔ ေက်နပ္ေပ်ာ္ရႊင္ရတာေလးကို ေက်နပ္ပါေလ။
ႏွစ္သစ္မွာ ေပ်ာ္ရႊင္ပါေစလို႔လည္း ဆုေတာင္းသြားပါတယ္။ က်န္းမာေရးကို ဂရုစိုက္ပါ။ ခ်ိဳသင္းလိုလူ စာေတြ မ်ားမ်ား ေရးႏိုင္ဖို႔ လိုတယ္။ (အတၱ ပါသြားလားေတာ႔ မသိဘူး)

Nai Banya said...

ထြန္းထြန္းသန္းလို႔ေျပာလိုက္တာနဲ႔ ပိုစ္.တာင္ေပ်ာက္သြားတယ္ ဘာကိုမွမရည္႐ြယ္ပါ မမိုးခ်ဳိအၾကာငး္က်ေနာ္သိခဲ့ရတာေတြကို အမွန္အတိုင္းေျပာတာပါ စိတ္အေနွာက္အယွက္ျဖစ္သြားတယ္ဆိုခဲ့ရင္လည္း I 'm sorry, I really do
နုတ္ဆက္ခဲ့ပါတယ္ဗ်ာ

Nai Banya said...

ထြန္းထြန္းသန္းလို႔ေျပာလိုက္တာနဲ႔ ပိုစ္.တာင္ေပ်ာက္သြားတယ္ ဘာကိုမွမရည္႐ြယ္ပါ မမိုးခ်ဳိအၾကာငး္က်ေနာ္သိခဲ့ရတာေတြကို အမွန္အတိုင္းေျပာတာပါ စိတ္အေနွာက္အယွက္ျဖစ္သြားတယ္ဆိုခဲ့ရင္လည္း I 'm sorry, I really do
နုတ္ဆက္ခဲ့ပါတယ္ဗ်ာ

Nai Banya said...

I'm sorry I really do

Nai Banya said...

ထြန္းထြန္းသန္းလို႔ေျပာလိုက္တာနဲ႔ ပိုစ္.တာင္ေပ်ာက္သြားတယ္ ဘာကိုမွမရည္႐ြယ္ပါ မမိုးခ်ဳိအၾကာငး္က်ေနာ္သိခဲ့ရတာေတြကို အမွန္အတိုင္းေျပာတာပါ စိတ္အေနွာက္အယွက္ျဖစ္သြားတယ္ဆိုခဲ့ရင္လည္း I 'm sorry, I really do
နုတ္ဆက္ခဲ့ပါတယ္ဗ်ာ

Nai Banya said...

ထြန္းထြန္းသန္းလို႔ေျပာလိုက္တာနဲ႔ ပိုစ္.တာင္ေပ်ာက္သြားတယ္ ဘာကိုမွမရည္႐ြယ္ပါ မမိုးခ်ဳိအၾကာငး္က်ေနာ္သိခဲ့ရတာေတြကို အမွန္အတိုင္းေျပာတာပါ စိတ္အေနွာက္အယွက္ျဖစ္သြားတယ္ဆိုခဲ့ရင္လည္း I 'm sorry, I really do
နုတ္ဆက္ခဲ့ပါတယ္ဗ်ာ