ရုိးမ ရဲ႔ ဟိုဖက္မွာ ..

အခုတေလာ ခရီးထြက္ခ်င္စိတ္ ျပင္းျပေနလို႔လား မသိဘူး။ တေနရာရာကို ေအးေအးေဆးေဆး သြားေနလိုက္ခ်င္စိတ္ေတြ ျဖစ္ေနမိတယ္။ အခုအခ်ိန္မွာ စိတ္သြားတိုင္း ကိုယ္မပါႏိုင္ေသးေတာ႔ ဟိုးအရင္ ခရီးထြက္ခဲ႔တာေတြ ျပန္ေတြးမိတာေပါ႔။

လြန္ခဲ႔တဲ႔ ၁၀ႏွစ္ေလာက္က ကိုယ္႔အမ်ိဳးသားရဲ႔ သူငယ္ခ်င္းတေယာက္က သူနဲ႔စပ္တူ တႏိုင္တပိုင္ ေရလုပ္ငန္း လုပ္ရေအာင္ဆိုၿပီး အေဖာ္စပ္လို႔ ႏွစ္ေယာက္သား ရခိုင္ျပည္နယ္၊ ေတာင္ကုတ္မွာ ခပ္ေသးေသး လုပ္ငန္းေလးတခု တြဲလုပ္ၾကတယ္။ တြဲလုပ္တယ္သာဆိုတယ္၊ ကိုယ္တို႔က ေငြစိုက္ရုံပဲ။ နားလဲ မလည္ေတာ႔ သြားလဲ မသြားမိဘူး။

လုပ္ငန္းေတာ႔ ဘယ္လိုေနလဲ မသိ။ ကိုယ္ကေတာ႔ အဲဒီသူငယ္ခ်င္း ေတာင္ကုတ္ကေန ရန္ကုန္လာရင္ ပါလာတတ္တဲ႔ ပုဇြန္တုပ္ႀကီးေတြ၊ ငါးပတ္ႀကီးေတြသာ ေမွ်ာ္မိတာပဲေလ။ ပါလာရင္ေတာ႔ အင္မတန္ လတ္ဆတ္တာမို႔ ကိုယ္ေပးခ်င္တဲ႔လူေတြလဲ လက္ေဆာင္ေပး၊ ကိုယ္လဲ ေကာင္းေကာင္းခ်က္စား ပစ္လိုက္တာေပါ႔။

တေန႔ေတာ႔ ေတာင္ကုတ္ကို လိုက္လာခဲ႔ပါအုံး တဲ႔။ သူငယ္ခ်င္းက လွမ္းမွာတယ္။ အဲဒီအခ်ိန္မွာ ကိုယ္႔အမ်ိဳးသားကလဲ ခရီးထြက္္ေနေတာ႔ ကိုယ္ပဲ လိုက္သြားရမလို ျဖစ္ေနတာေပါ႔။ ေတာင္ကုတ္ဆိုတာ တခါမွလဲ မေရာက္ဖူး၊ ၾကားရုံ ၾကားဖူးတာ။ ဒါနဲ႔ ကိုယ္႔ေယာင္းမေလး ယဥ္ယဥ္ (ဆုံးသြားတဲ႔ ကိုယ္႔ေမာင္ေလးရဲ႔ အမ်ိဳးသမီး)နဲ႔ အိမ္မွာေနတဲ႔ ညီမတေယာက္ကို အေဖာ္စပ္ၿပီး သုံးေယာက္သား ေတာင္ကုတ္ကို တက္ခဲ႔တာေပါ႔။

အဲဒီတုန္းက ညေနမွ ထြက္တဲ႔ အဲကြန္းဘတ္စ္ႀကီးေတြ စီးရတာပါ။ ခရီးထြက္ရေတာ႔မယ္ဆိုၿပီး ေပ်ာ္ေနတဲ႔ အေပ်ာ္ေတြက ဘတ္စ္ကားေပၚေရာက္တာနဲ႔ အားလုံး ေပ်ာက္ကုန္ေတာ႔တာပဲ။ ဘာျဖစ္လို႔လဲဆိုေတာ႔ ကားေပၚမွာ ၾကက္သြန္နီ အိတ္ေတြနဲ႔ ျပည္႔ေနတာ။ ခုံေအာက္တိုင္းမွာ ၾကက္သြန္နီအိတ္ေတြ ထိုးထားတာမို႔ ကုလားထိုင္မွာ ငုတ္တုတ္ေလး ထိုင္ရတယ္။ တကားလုံး မႊန္ရတဲ႔အထဲ အဲကြန္းဘတ္စ္မို႔ တံခါးပိတ္ထားေတာ႔ ကိုယ္႔မွာ တလမ္းလုံး ေမ်ာ႔ေနေအာင္ အန္သြားတာ။

လမ္းခရီး ထမင္းဆိုင္ေရာက္ေတာ႔လဲ စားခ်င္ရက္နဲ႔ မစားႏိုင္။ လူက မူးတူး ယိုင္တိုင္။ အုပ္ထိန္းသူေတြ မပါလို႔ ေပ်ာ္မယ္ စားမယ္ဆိုတဲ႔ အၾကံေတြလဲ ၾကက္ေပ်ာက္ ငွက္ေပ်ာက္။ ညကလဲ ေမွာင္လို႔ အိပ္ခ်င္ၿပီ။ ကားေပၚက တီဗီကလဲ ဘာေတြမွန္း မသိ၊ မရပ္မနား ျပေနတာပါ။ ဒီလိုနဲ႔ ရခိုင္ရုိးမကို စတက္ေတာ႔ လုံးလုံးေမွာင္ၿပီ။

ကိုယ္တို႔လဲ ကားေရွ႔ပိုင္းက်တဲ႔ ကားသမားေနာက္က ထိုင္ခုံမွာ ထိုင္ရေတာ႔ ေဘးဘီ၀ဲယာက ေမွာင္ပိန္းေနတာမို႔ ေရွ႔ကိုပဲ အားစိုက္ၾကည္႔ရတယ္။ လမ္းေဘးမျမင္ရတာ ေတာ္ေသးတာေပါ႔။ ကားတစီးစာ သြားသာရုံ ေတာင္ပတ္လမ္းေလးမွာ ေဘးက ေခ်ာက္ကမ္းပါးႀကီး။ မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္က ကားလာရင္ အတက္ကားကို ဦးစားေပးၿပီး လမ္းေဘးကပ္ေပးရတာ။

ကိုယ္လဲ ရုိးမကို စ ေက်ာ္တာနဲ႔ ကားသမား အိပ္ငိုက္မွာ စိုးရိမ္လိုက္ရတာ။ သူတို႔ငိုက္သလား၊ မငိုက္သလား ၾကည္႔ေနမိေတာ႔ ကားအကူကလဲ ေနာက္လွည္႔ၿပီး လွမ္းလွမ္း ျပံဳးျပေသးတာ။ ေရွ႔ကို ၾကည္႔ပါဆို ေနာက္ကို လွည္႔ေနေတာ႔ ေအာ္..ေခ်ာက္ထဲမ်ား ကားထိုးက်သြားရင္ ခက္ရခ်ည္ရဲ႔။

တညလုံး သူတို႔ သီခ်င္းဖြင္႔တယ္။ ရုိးမေပၚတက္တာနဲ႔ အဲကြန္းပိတ္၊ တီဗီပိတ္၊ သီခ်င္း စ ဖြင္႔တယ္။ အျမဴးသီခ်င္းေတြခ်ည္း ဖြင္႔တာပါ။ ကားသမားေတြ အိပ္မငိုက္ေအာင္ ထင္တာပဲ။ သူတို႔ တလမ္းလုံး ေအာ္ဆုိ သြားတာ။ အိပ္ခ်င္တဲ႔လူက သီခ်င္းသံၾကားမွာ ရေအာင္ အိပ္ေပေတာ႔ ပဲ။

ဒီလိုနဲ႔ ရုိးမ တေနရာမွာ ကားရပ္တယ္။ အားလုံး ဆင္းၾကပါ ခင္ဗ်ား တဲ႔။ မွတ္ပုံတင္ စစ္မယ္ ဆိုပဲ။ ကားသမားေတြလဲ ၁၅မိနစ္ေလာက္လဲ နားအုံးမယ္တဲ႔။ ကိုယ္တို႔လဲ ဆင္းၾကရတာေပါ႔။ ေနရာက မိုးထိေတာင္ တဲ႔။ ရိုးမေတာင္ထိပ္ႀကီး ေရာက္ေနတယ္ဆိုတဲ႔အသိနဲ႔ ေပ်ာ္သြားတာ။ ဒါေပမဲ႔ ကားေပၚက ဆင္းလိုက္တာနဲ႔ ေအးလိုက္တာ။ ႏွင္းမိုးေလးေတြ ရြာေနသလိုလို။ ေမွာင္မဲမဲထဲမွာ ဆိုင္တန္းေလးေတြဆီ စိုစိုစိစိ သြားရတယ္။

ဆတ္သားေၾကာ္၊ ဂ်ီသားေၾကာ္၊ ဆီထမင္း နဲ႔ ေကာက္ညွင္းေပါင္း ရမယ္တဲ႔။ မနက္ ၁နာရီေလာက္ ရွိၿပီ ထင္တယ္။ ဒါနဲ႔ အဆာေျပ ဆတ္သားေၾကာ္နဲ႔ ဆီထမင္း စားၾကတယ္။ တသက္မေမ႔ႏိုင္တဲ႔ မနက္စာေပါ႔။ ရင္ထဲမွာ ေႏြးၿပီး စားလို႔ေကာင္းလိုက္တာ မေျပာပါနဲ႔ေတာ႔။ ေရေႏြးၾကမ္းေလး တငုံေသာက္၊ ဆတ္သားေၾကာ္ေလး တဖဲ႔နဲ႔။

ကားေပၚတက္ရေတာ႔မယ္ဆိုေတာ႔ မွတ္ပုံတင္နဲ႔ နံမည္ေခၚမွ တဦးခ်င္းစီ တက္ရတာ။ ကားေပၚမွာ လူစုံျပန္ေတာ႔ ကားက မထြက္ေသးဘူး။ ကားသမားေတြက ကာရာအိုေကဆိုင္မွာ သီခ်င္းတပုဒ္ေလာက္ ဟဲေနလို႔ တဲ႔။ ေအာ္..ရုိးမေပၚမွာလဲ ကာရာအိုေကဆိုင္ ရွိေသးသကိုးလို႔ မွတ္ခ်က္ျပဳရတယ္။

ကိုယ္႔အထင္ ရခိုင္ရိုးမကိုသြားမဲ႔ ဘတ္စ္ကားႀကီးေတြက တစီးနဲ႔တစီး အခ်ိန္သိပ္ခြာၿပီး မထြက္ဘူး။ အားလုံး ညေနေစာင္းပဲ ထြက္ၾကတယ္။ ဒါမွ ကားတစီးစီးပ်က္ခဲ႔ရင္ တစီးနဲ႔ တစီး ကူႏိုင္ေအာင္လို႔ လို႔ ထင္မိတယ္။ လမ္းမွာ ကားတစီးပ်က္တာေတြ႔ရင္ က်န္တဲ႔ကားေတြ အကုန္ ဆင္းျပင္ေပးၾက၊ လိုတာေပးၾကနဲ႔ အင္မတန္ ရုိင္းပင္းတာ ေတြ႔ခဲ႔ရလို႔ေလ။

မနက္ ေ၀လီေ၀လင္းမွာ ရုိးမေပၚက ဆင္းၿပီ။ ေျမႀကီးနီနီနဲ႔ စိုက္ခင္းစိမ္းစိမ္း အိမ္ပုပုေလးေတြ စ ေတြ႔ရၿပီ။ ရခိုင္ရုိးမႀကီးရဲ႔ တဖက္မွာ ဒီလိုအိမ္ေလးေတြ ရြာေလးေတြ ရွိေနေသးတာ ေတြ႔ရေတာ႔ အံ႔ၾသမိသလို ၾကည္လဲ ၾကည္ႏူးမိတယ္။ ကိုယ္တို႔ ေသြးသားညီအကိုေတြပဲေပါ႔။ စကားကို ရွင္းရွင္းျပတ္ျပတ္ ေျပာၾကေပမဲ႔ စိတ္ရင္းေကာင္းလို႔ ခင္မင္စရာ။

ေတာင္ကုတ္ေရာက္ေတာ႔ မိုးစင္စင္လင္းၿပီ။ တည္းခိုဖို႔ အိမ္က အေဖ႔မိတ္ေဆြအိမ္။ ဦးေက်ာက္ေတာင္ တဲ႔။ ဦးက ရန္ကုန္ ေရာက္ေနတာမို႔ ဦးရဲ႔ ညီမေတြက လိုေလေသးမရွိ လုပ္ကိုင္ခ်က္ျပဳတ္ေကၽြးေမြးၾကတာပါ။ သူငယ္ခ်င္းက လာေတြ႔၊ လုပ္စရာရွိတာေတြ လုပ္ၿပီးေတာ႔ ညီအမတေတြ ေတာင္ကုတ္ေစ်းေလးလဲ ပတ္ၾကေသးတယ္။ ရခိုင္မုန္႔တီလဲ ရွဴးရွဴးရွဲရွဲ ေသာက္ၾကေသးတယ္။

အဲဒီမွာ ေလွနဲ႔ဖမ္းလာတဲ႔ ငါးပုဇြန္ေတြကို ကမ္းစပ္နားမွာပဲ လတ္လတ္ဆတ္ဆတ္ ခ်ေရာင္းေနတာလဲ ရွိတယ္၊ ဟင္းသီးဟင္းရြက္ေတြကလဲ ျမိဳင္ဆိုင္ေနတာ။ ငရုတ္သီးပုံႀကီး ေတြ႔တာနဲ႔ အံ႔ၾသမိေသးတယ္။ အဲဒီကလူေတြက ငရုတ္သီးကို ျပည္ေတာင္းနဲ႔ ၀ယ္ၾက၊ ေရာင္းၾကတာတဲ႔။ တျပည္ကို ၃ရက္ပဲစားတယ္ဆိုလား၊ အားပါးပါး ၾကားတာနဲ႔ စပ္သြားတယ္။

ေလေဘးအထည္ေတြ ေရာင္းၾက ၀ယ္ၾကတာလဲ ေတြ႔ခဲ႔ရေသးတယ္။ ဒါေပမဲ႔ ရန္ကုန္လို ေနရာမ်ိဳးကို ပို႔ဖို႔ထင္တယ္။ ေဘထုပ္လိုက္ ေရာင္းၾက ၀ယ္ၾကတယ္။ ပါကင္ေဖာက္တာ မေတြ႔မိဘူး။ ကိုယ္ကေတာ႔ ရခိုင္ရုိးရာေလးေတြ ၀ယ္ဖို႔ ေလွ်ာက္ၾကည္႔ေတာ႔ ခရုဆြဲႀကိဳးေလးေတြ၊ ခရုေလးေတြနဲ႔ လုပ္ထားတဲ႔ သမင္ပုံေလးေတြပဲ ၀ယ္ခဲ႔တယ္။ ရခိုင္လုံခ်ည္ေလးေတြလဲ တထည္ ႏွစ္ထည္ ၀ယ္ခဲ႔ေသးတယ္။

တရက္ ႏွစ္ရက္ေနေတာ႔ ငပလီကို ခ်ီတက္ၾကတာေပါ႔။ ငပလီကို သြားတဲ႔လမ္းကို သေဘာအက်ဆုံး။ အုန္းပင္ေတြ ေတာင္ေတြၾကားက ပင္လယ္ႀကီးကို တခ်က္တခ်က္ ဖ်တ္ကနဲ ျမင္လိုက္ရတာ သေဘာက်တယ္။ ျပာေနတဲ႔ ပင္လယ္ႀကီးကို လိွဳင္းေဖြးေဖြးေတြက အနားသတ္ထားသလိုမ်ိဳး။ ကိုယ္သာ ပန္းခ်ီဆြဲတတ္ရင္ အေရာင္စိုစိုေတြကို ဆြဲမိမွာ။

မနက္တိုင္း ညေနတိုင္း ညီအမတေတြ ေရကူး၊ ရြာေလးေတြထဲ ေလွ်ာက္လည္ ငါးေျခာက္ေတြ ေဒသထြက္ အစားအစာေတြ ၀ယ္၊ ညေနဆို အုန္းေရေသာက္ရင္း ပင္လယ္လွမ္းျမင္ရတဲ႔ ကမ္းစပ္မွာ ေန၀င္တာၾကည္႔ရင္း ညစာစားၾကတယ္။ အသားေတြလဲ မဲခ်ိတ္လို႔။ ဒါေပမဲ႔ ေပ်ာ္ေနတာပဲ။

ဒီလိုနဲ႔ ျပန္ခ်ိန္တန္ေတာ႔ ေတာင္ကုတ္ကတဆင္႔ ခရီးၾကမ္းႀကီး ႏွင္ရျပန္တယ္။ ရုိးမရဲ႔ တဖက္မွာ သိပ္လွတဲ႔ ရွဳခင္းေတြ ရွိေနတာ၊ သိပ္ရုိးသားၿပီး ခင္မင္စရာေကာင္းတဲ႔ လူေတြ ရွိေနတာ ဘာလို႔ အရင္က မသိခဲ႔၊ မေရာက္ခဲ႔ပါလိမ္႔။ လမ္းခရီးေတြ ေခ်ာေမြ႔ၿပီး ကူးသန္းသြားလာရ လြယ္ကူရင္ ဘယ္ေလာက္ ေကာင္းလိုက္မလဲ လို႔ အျပန္လမ္းမွာ ေတြးေနမိတယ္။

ငပလီကိုေတာ႔ ေလယာဥ္နဲ႔သြားရင္ ရတာ သိတာေပါ႔။ ကုန္းလမ္းခရီးကိုလဲ ေခ်ာေမြ႔ေစခ်င္တာပါ။ လြန္ခဲ႔တဲ႔ ၁၀ႏွစ္ေက်ာ္က ေရာက္ခဲ႔တာဆိုေတာ႔ အခုအခ်ိန္မွာ ဘယ္လိုေနမယ္ မသိေတာ႔ဘူး။ ပိုေကာင္းေနၿပီလား၊ လမ္းေတြ ပိုဆိုးသြားပလား မေျပာတတ္ေတာ႔ဘူး။

ေရျခားေျမျခားမွာ ခရီးေတြ ထြက္ေပမဲ႔ ဒီလို ရွဳခင္းမ်ိဳးေတြ၊ ဒီလို အျပံဳးမ်က္ႏွာနဲ႔ ႏွလုံးသားျဖဴစင္သူေတြ ကိုယ္ ရွာမေတြ႔ေတာ႔ပါဘူးေလ။ ငပလီကေန ေတာင္ကုတ္အျပန္ လမ္းက စိုက္ခင္းေလးေတြထဲမွာ လက္ျပေနတဲ႔ ကေလးေလးေတြ အရင္လိုပဲ ျပံဳးေနႏိုင္ေသးရဲ႔လားလို႔ ေတြးမိေနတာပါပဲ။


မိုးခ်ိဳသင္း

50 comments:

Sein Lyan Tun said...

ၿမင္တာနဲ႔နံပတ္ ၁ ေၿပးယူထားတယ္

Sein Lyan Tun said...

က်ေနာ္လဲအဲဒီလိုခရီးမ်ိဳးေလးေတြသြားခ်င္တာ
ၿမန္မာၿပည္မွာတုန္းကရန္ကုန္ေက်ာ္ၿပီးဘယ္မွမေရာက္ဘူး..
ေအာက္ၿမန္မာၿပည္ဆိုလို႔ခရီးထြက္ရင္က်ိဳက္ထီးရိုးပဲတစ္ႏွစ္တစ္ေခါက္မရိုးေအာင္
ေရာက္ၿဖစ္တာ..
မႀကီးခ်ိဳသင္းခရီးထြက္ခ်င္စိတ္ၿပင္းၿပေနရင္
ဆိုက္ပရပ္စ္ကိုလာလည္ေလ
အခုခ်ိန္ကေႏြဆုိေတာ့
နားေကာင္းေကာင္းနားရမယ္ေလ
ႀကိဳဆိုပါတယ္ဗ်ာ
ခင္မင္ေလးစားစြာၿဖင့္
ဖိုးစိန္

ဂ်ဴနို said...

ခုေတာ့လည္း လြမ္းစရာေတြေပါ့။ ေတာင္တက္ကားေတြက အားလံုးအတူတူပဲထင္တယ္။
ေၿခေၿမာက္ေၿမာက္နဲ ့လိုက္ရလို ့စိန္ေၿမာက္ေၿမာက္ကားလို ့ ကိုယ္က နာမည္ေပးထားတယ္။
လိပ္ဥေကာ မစားခဲ့ဘူးလား။
ေလေဘးထုတ္ေတြက နိင္ငံတစ္ကာက ရခိုင္ေလေဘးကိုေပးတဲ့ ႀကက္ေၿခနီအလွဴ။

ခုေနသာ ခ်ိဳသင္းဗမာၿပည္မွာဆိုရင္ ခ်ိဴသင္း ခရီးသြားေနသည္လို ့အေခြထုတ္လို ့ရတယ္။
ေရးထားတာ ကိုယ္လည္းကားႀကီးနဲ ့လိုက္တက္ရသလိုပဲ။
ေတာ္ေသးတယ္ လိုက္မအန္မိလို ့။

ဂ်ဴနို said...

ဖိုးစိန္ဆီေရာက္ရင္ မအယ္ကို အေႀကာင္းႀကားလိုက္။ လိုက္လာမယ္။
ၿပီးရင္ ကိုယ္တို ့ဆီ ခရီးဆက္ႀကမယ္။

:P said...

မမေရ....
ရန္ကုန္-ျပည္-ေတာင္ကုတ္ ကားနဲ့ သြားဖူးတယ္ဂ်၊ ေတာင္ကုတ္ကေန ငပလီသြားျပီး သံတြဲက ရန္ကုန္ကို အမ္းေတာင္ၾကားလမ္း (ထင္တာ) အတိုင္း ဧရာဝတီတိုင္းဖက္က ပတ္ျပန္လာဖူးတယ္...။
ဦးေက်ာက္ေတာင္နာမည္ကို အရမ္းရင္းႏွီးတယ္၊ ျမိဳ႕မိျမိဳဖ မို႕။ မမနဲ႕ ငပလီမွာ ေတြ႔ရရင္ေကာင္းမွာေနာ္...။

ကိုဒီဘီ့ ခ်စ္ခ်စ္က ေတာင္ကုတ္သူ သိလားမမ။ (ဖြသြားသည္။)

P.Ti said...

ျမန္မာျပည္မွာ ေျပာရင္ သြားခ်င္စရာေနရာေတြအမ်ားၾကီးပဲ... တေန႔ကပဲ အေမပို႔လုိက္လုိ႔ လြင္မိုး ခ်င္းျပည္ကိုသြားတဲ့ စာအုပ္ ကိုဖတ္ၿပီး လြမ္းလိုက္တာ... လွလည္းလွ ဗဟုသုတလည္းရ ကိုယ့္တုိင္းရင္းသားအေၾကာင္းေတြလည္းသိ။ လမ္းပန္းဆက္သြယ္ေရးကေတာ့ ခက္ေနေသးတာပဲေနာ္။

ကၽြန္ေတာ္လည္း ခရီးသြားခ်င္ေနတာ...

Thant said...

ကိုယ့္ႏိုင္ငံက ႐ွုခင္းပံုေကာင္းေကာင္းေတြေတြ႕ရင္သူမ်ားေတြကို ႂကြားရတာအေမာ ။ သြားေရး လာေရးသာလြယ္ကူရင္ ငါတို႕ႏိုင္ငံေတာ့ ဆိုၿပီးေတြးတာလဲ ခဏခဏ ။ ဟင္း...

ZT said...

ေရွ႕ကျပင္ ေနာက္ကပ်က္။ ေနာက္ကျပင္ ေရွ႕ကပ်က္။ လမ္းကို ၾကည့္တာနဲ႕တင္ အနိစၥကို ျမင္ျပီး ေတာထြက္ခ်င္ေလာက္ပါရဲ႕။ :D

ဇနိ said...

အမခ်ိဳသင္းေျပာတဲ့ ရိုးမရဲ႕ဟိုဖက္ကို မေရာက္ဖူးဘူး။ အညာသူဆိုေတာ့ ပိုလို႔ အဲဒီဖက္ေတြကို စိမ္းတယ္။ ေရာက္လည္းေရာက္ဖူးခ်င္တယ္။ ငပလီကိုလည္း သြားခ်င္တယ္။ ေႏြးေထြးျဖဴစင္မႈေတြကို ကိုယ့္ဆီမွာမွ ေတြ႔ႏိုင္တယ္ထင္တယ္ အမရဲ႕။ ၾကက္သြန္ကားေတြမ်ားစီးရရင္ နိနိလည္းအန္တယ္။ နိနိတို႔ၿမိဳ႕ကေန ေယာနယ္ဖက္ကိုထြက္တဲ့ကားေတြလည္း ေဘးမွာေခ်ာက္ကမ္းပါးေတြနဲ႔ ၾကက္သြန္အိတ္ေတြအျပည့္အေမာက္နဲ႔ စီးရတာ။ ဒီလို ကူးလူးေနရတဲ့အေျခအေနေတြ ေျပာင္းလဲေသးမွာ မဟုတ္ပါဘူး။ ခရီးေဝးကားေတြက သီခ်င္းေလးကို အေဖာ္ျပဳသြားရလို႔ ထင္ပါ့။ ကားေပၚမွာ ရွမ္းသီခ်င္းေတြလည္း ဖြင့္ၾကတယ္ေနာ္။ လြမ္းစရာလိုလို ဘာလိုလိုပဲ။
အမခ်ိဳသင္းေရ ခရီးသြားခ်င္ေနရင္ ဒီဖက္ကို မ်က္စပစ္လိုက္ပါ့လား ဟင္။ ဖိုးစိန္ဆီမသြားနဲ႔ေနာ္ အမ။ နိနိဆီကို လာပါ။
နိနိ

MrDBA said...

ဟိုက္ ရွာလပါတ္ရည္ .. ဆင္မ ဝင္ဖြသြားပါလား။
ျငိမ္ေနလို႔မရေတာ့ဘူး။ ဝင္ေျပာရေပေတာ့မယ္။ (အဟိ)
လမ္းခရီးကေတာ့ ခုလဲအရင္အတိုင္းပါဘဲေလ။ မႏွစ္ကေတာင္ ေရာက္ခဲ့ေသးတယ္။ ဆတ္သားေျခာက္နဲ႔ ဆီထမင္းကေတာ့ ကၽြန္ေတာ္လဲ သိပ္ၾကိဳက္။ သူမနဲ႔ အေၾကာင္းမပါခင္က ေဆြျပမ်ိဳးျပ မ်က္ႏွာသြားျပတုန္းက စြန္႔စားခန္းေလးေတြ ေရးဖို႔စိတ္ကူးရွိေသးတယ္။ ဟီးဟီး။

MANORHARY said...

ခ်ိဳသင္းတစ္ေယာက္ ခရီးသြားဖို႔ၾကံစည္ေနတယ္ဆို
စိတ္ကူးမလြဲနဲ႔ေနာ္ ဒီမွာ သူငယ္ခ်င္းႏွစ္ေယာက္
ရွိတယ္ း)
ရိုးမရဲ႕ ဟိုဖက္ကိုသြားလည္ဖို႔
က်ဳပ္ၿပန္ဦးမယ္ လိုက္မလား း)

Anonymous said...

မခ်ိဳသင္းေရ..
စာလာဖတ္သြားပါတယ္...
မဇနိေျပာသလိုပဲ.... ၀ါ၀ါ႔တို႔ဆီလာလည္ေလ....
ဖိတ္ေခၚပါတယ္ေနာ္.. မေနာ္ပါ အတူေခၚလာခဲ႔ေလ.
ဒီမွာ အခုရာသီဥတု ေကာင္းေနျပီး..မခ်မ္းေတာ႔ဘူးေလ.
ရိုးမဘက္ကို မေရာက္ဖူးဘူး မခ်ိဳသင္းေရ...

အဲ႔ ဆင္ဆင္ ကေနရာတကာေလ်ွာက္ဖြေနတာပဲ. :P
( ထပ္ဖြသည္.)

Anonymous said...

dunno what to say about this post.. very touching and amazing one which consists of lots of souvenir and enjoyment!!!

tg.nwai said...

မေရာက္ဖူးေသးဘူး ခ်ိဳသင္းရဲ႕..ငပလီကို ေလယာဥ္နဲ႔သြားတာေလာက္ပဲ..ရႈခင္းေတြေတာ႔ လွမယ္ေနာ္...ခ်ိဳသင္းစာဖတ္ရတာနဲ႔ပဲ ခရီးသြားခ်င္စိတ္ေတြ ထၾကြေသာင္းက်န္းလာျပန္ၿပီ.. ဒါေပမယ္႔ အေျခအေနမေပးေသးေတာ႔ ေနာင္မ်ားမွပဲ မေရာက္ဖူးေသးတဲ႔ ေနရာေတြ သြားဦးမွ..။

JulyDream said...

ငပလီကိုေတာင္ လြမ္းသြားတယ္။ သြားရလာရတာ ခရီးပန္းေပမယ့္ ေနာက္ထပ္တခါ ထပ္သြားခ်င္မိတယ္။

Steve Evergreen said...

ရခိုင္လဲမေရာက္ဖူး။ ငပလီ လဲမေရာက္ဖူးဘူး။ ဖတ္ျပီးရင္ထဲေမာက်န္ခဲ့တယ္။ တကယ္ေျပာတာ

pandora said...

အစ္မေရးထားတာ မ်က္စိထဲမွာ ျမင္လာတယ္

ငပလီကိုေတာ့ တစ္ေခါက္ ေရာက္ဖူးပါတယ္
ရခိုင္ျပည္နယ္မွာ တျခားေနရာေတြေတာ့ မေရာက္ဖူးဘူး
ေျမာက္ဦးကို သြားခ်င္တယ္

Rita said...

ခရီးထြက္ခ်င္လာတယ္ မမေရ။
ခရီးေတာ့ မပန္းခ်င္ဘူး။

tin min htet said...

ေတာင္ကုတ္လမ္းေတာ့
ငယ္ငယ္တုန္းက တစ္ေခါက္သြားဖူးတယ္
တီအီး ၁၁ ႀကီးနဲ႔ လမ္းမွာ ၂ ည အိပ္ရတယ္။
ဘိလပ္ေျမအိပ္ေတြေပၚထိုင္ၿပီးလိုက္ေတာ့
အစာကေက် စားလို႔ေကာင္းမွေကာင္း
မိုးထိမွာ တိမ္ေတြ မကိုင္ခဲ့ရဘူးလား ..

ငထက္

JuneOne said...

တစ္ခါမွမေရာက္ဖူးဘူး။သြားခ်င္လိုက္တာ။

PAUK said...

၂ခါသြားဖူးတယ္..
တစ္ခါက ငယ္ငယ္က ရတန္းထင္တယ္..
ဒတ္ဆန္းကားနဲ႔.. အေမ့မိတ္ေဆြေတြနဲ႔
သၾကၤန္ဘုရားဖူးဆိုျပီး သြားတာ..
ရီရတာက သြားတဲ့သူအားလံုး
ဘာသာျခားခ်ည္းပဲ..ဒရိုင္ဗာနဲ႔ စပယ္ယာက လႊဲလို႔
ေတာင္ကုတ္ေရာက္ေတာ့ အသ္မိတ္ေဆြမရွိပါဘူး
ဘုန္းၾကီးေက်ာင္းမွာတည္းတာ..ေမျမိဳ႔က ပါလာတဲ့ ငွက္သိုက္မလိုင္မုန္႔ေတြကပ္လွဴခဲ့ေသးတယ္
အသြားေရာအျပန္ပါ အဲ့ဘုန္းၾကီးေက်ာင္းပဲ..
ေနာက္တေခါက္က..က်ေနာ္တို႔ လူငယ္အသင္းနဲ႔
မွန္လံုကား အျပတ္ငွားျပီး..လူငယ္အသင္း၀င္၂၅ေယာက္သြားတယ္..
အိမ္က အေမက ဒယ္အိုးေတြ ၾကာညို႔ေတြ..ဆား..တရုတ္မဆလာေတြ ထည့္ေပးလိုက္တယ္...ငပလီေရာက္ေတာ့ ထမင္းအလွည့္က်ခ်က္စားတယ္..
က်ေနာ္မခ်က္တတ္ေတာ့..က်ေနာ့္ေအာက္က ေမာင္ကူခ်က္ေပးတယ္..ဟီးး
သံတြဲျမိဳ႔က ခ်စ္ေကာင္းဆိုတဲ့..စားေသာက္ဆိုင္
ကို အမွတ္ယတယ္..
အဟဲ..ေလရွည္သြားျပီ..

ၾကည္ျဖဴပိုင္ said...

မမခ်ိဳသင္းေရ…ေပ်ာ္စရာၾကီး ။ အေနာ္ေတာင္ကားနဲ႔ သြားခ်င္လာျပီ။ ကားနဲ႔ မေရာက္ဖူးေသးဘူး။ ေတာ္ေသးတယ္ မမရဲ႕ ဘေလာ့ဂ္ကို လာေခ်ာင္းတာ အသစ္တင္လို႔
မတင္လို႔ကေတာ့ အိပ္မက္ေတာင္ထည့္မက္ေတာ့မလို႔။ အသစ္ဖတ္ခ်င္လို႔ေအာ္ငိုေနတယ္ဆိုျပီး…ဟဲဟဲ

ကိုလူေထြး said...

အခုဒီေန ့ဒီပိုစ့္မွာ လာေရးသြားတဲ့သူေတြနဲ ့အတူတူ ကားၾကီးတစ္စီးငွားျပီး ခရီးထြက္ရရင္ ေကာင္းမယ္ေနာ္...

ကားေပၚမွာ တစ္ေယာက္နဲ ့တစ္ေယာက္ စကာေတြေျပာၾက...

တစ္ေယာက္က ေျပာသြားတာကို ေနာက္တစ္ေယာက္က ကြန္မင့္ေတြ ့ေပးၾက...

ဘေလာ့လည္သလို တစ္ေယာက္တစ္လွည့္စီ ခံုေတြကို ေရႊ ့ထိုင္ၾက

ဘယ္သြားရင္ေကာင္းမလဲ...

khin oo may said...

ၿကိုစာရင္ေပးသြားသည္ ကုိလူေထြး

May Sithu Aung said...

ဒုိ ့လည္းလုိက္မယ္ ခ်န္မထားနဲ ့.... ျမန္မာျပည္ကုိျပန္ၾကမယ္ေလ...။မေကာင္းဘူးလား...။
မိပ။

Anonymous said...

ဂိုက္ကေလ ဒူရင္းသီးေရြးနည္းနဲ႕ စားနည္း သင္ေပးလိုက္တယ္အမ..

ဂ်ဴနို said...

ကိုလူထြင္း အႀကံေကာင္းတယ္။ ဒ႑ရီလိုေလ။ ကားႀကီးနဲ ့သြားႀကမယ္။

ဂ်စ္ဂ်စ္ကိုေကာ ေခၚခဲ့လို ့ရတယ္မလား။

ဂ်ဴနို said...

ဟာ ရွဳတ္ပါတယ္ ခ်ိဴသင္းရာ။ လက္ပစ္ကူး သြားႀကမယ္။ ဘေလာဂါေတြရဲ ့အိမ္မွာ အေစာင့္ေတြရွိတာမွ မဟုတ္တာ။ သူမ်ားေတြ စစ္သား ၄သိန္း၀ိုင္းထားတာေတာင္ လက္ပစ္ကူး ၀င္နိုင္ေသးတာ။

မလိခ said...

မမ ေရးတာဖတ္ၿပီး ရိုးမဖက္ကို ကားစီးၿပီးသြားခ်င္လာၿပီ...။ သြားဖို႔အရင္က ၾကံဖူးတယ္..ဦးေလးတစ္ေယာက္သြားတာ ကားပ်က္ၿပီး နာရီ ၃၀ေလာက္ၾကာသြားတယ္ဆိုတာနဲ႔ လန္႔ၿပီး မသြားၿဖစ္ေတာ့တာ...။

Thet Oo said...

Comment ေရးမလားလို႔.. ၾကည့္လိုက္ေတာ့ ကိုယ္ေရးခ်င္တာေတြ တခ်ဳိ႕က ေရးသားၿပီး ျဖစ္ေနတာ ေတြ႕ရတယ္။ ျမန္မာျပည္မွာ မဆလ ေခတ္တံုးက လူေတြ တေနရာကေန တေနရာ သိပ္မေရာက္ဖူးၾကဘူး။ ဆင္းရဲလို႔ေလ။ အခု စစ္အုပ္ခ်ဳပ္ေရးေခတ္မွာေတာ့ ပိုဆိုးတာေပါ့။

may htaik said...

အန္တီခိ်ဳသင္းေရးထားတာ ေဖေဖတာ၀န္က်လို႔ (၇)ႏွစ္ ေနခဲ့ရတဲ့ သံတဲြကို လႊမ္းလိုက္တာ။ အခုအထိလည္း ကေလးေတြ လက္ျပတုန္းပဲျပ။ ကားေပၚကေန သၾကားလံုးေပးရင္း ၀ိုင္းေကာက္လိုက္ၾကတာမ်ား အလုအယက္။
အင္း... ငပလီကေတာ့ အလွဆံုးပါပဲ။ အခုဆို ဘန္ဂလိုေတြ၊ ေဟာ္တယ္ေတြ (ႏိုင္ငံျခားရင္းႏွီးျမွပ္ႏွံမႈ) အရမ္းလန္းေနတာ။ အဲဒါေတြေဆာက္ဖို႔ အုန္းခင္းအသိမ္းခံရတဲ႔ လူေတြေတာ့ ေလ်ာ္ေၾကးမွရရဲ႕လားမသိ။
ဒီတစ္ေခါက္ ရြာျပန္ျဖစ္မွ ေမးၾကည့္လိုက္အုန္းမယ္ ေဖေဖ့ကို။ ငပလီကိုလည္း သြားျဖစ္ေအာင္ထက္သြားလိုက္ အုန္းမယ္။ အဲဒီ႔က ရခိုက္ၾကက္ေသာက္စမ္းဆို ေကာင္းမွေကာင္း။ ရွလႊတ္။

may htaik said...

Eek! အန္တီခိ်ဳသင္းလိုက္မိတယ္. မသိလို႔
Craton မန္႔ထားတာ အဲလိုေခၚရင္အႀကိဳက္၀ူးတဲ့။
ဟီးဟီး.. ေဆာရီး။ ေနာက္မေခၚေတာ့၀ူး ေရွ့ပဲ... :D

Anonymous said...

မမိုးေရ က်ေနာ္လည္းခရီးသြားရတာကို ၾကိဳက္တယ္..
က်ေနာ္တို႔က Geology သမားေတြဆိုေတာ့ ခရီးပဲသြားခ်င္းေနၾကတယ္ေနာ.. ခရီးသြားရင္ဓါတ္ပံုရိုက္မွတ္တမ္းယူရတာကို ပိုၿပီးသေဘာက်တယ္....

mae said...

မမုိးခ်ိဳသင္း ေရးထားတာ ေပ်ာ္စရာႀကီး (ၾကက္သြန္အိပ္ မပါရင္).. ရခုိင္ဘက္ တခါမွ မေရာက္ဖူးဘူး၊ ပုဇြန္ထုပ္ ဆီထမင္း ဆတ္သားေၾကာ္.. အကုန္စားခ်င္တယ္ :(

T T Sweet said...

လာဖတ္သြားပါတယ္ မခ်ိဳသင္းေရ။ ကိုယ္တိုင္ခရီးသြားလိုက္ရသလိုပါပဲ။ အစ္မလဲ ကားၾကီးေတြနဲ႔ ခရီးသြားရတာၾကိဳက္တယ္။ လမ္းမွာၾကံဳတာ၀င္စား။ လမ္းခရီးဆို စားလို႔ ေသာက္လို႔ ဘယ္လိုေကာင္းမွန္းမသိဘူး။သိလား။ အဲလိုေတာင္တက္လမ္းေတာ႔ ေၾကာက္တယ္။

ကိုလူေထြး said...

အျမဲတမ္း လာျပီး အားေပးတတ္တဲ့ မခ်ိဳသင္းေရ... အဲဒီအတြက္ အရင္ဦးဆံုး ေက်းဇူးတင္ေၾကာင္း ေျပာပါရေစ

ခရီးထြက္ဖို ့အတြက္ အဆင္သင့္ျဖစ္ရင္ လာအေၾကာင္းၾကားပါ့မယ္။ မခ်ိဳသင္းတို ့ေမာင္ႏွံအတြက္ စပါယ္ရွယ္ seat ဦးေပးထားမယ္ေလ...

Anonymous said...

ဟုတ္တယ္မမိုးေရ က်ေနာ္က Geology ကပဲ..
ဆယ္တန္း၂၀၀၁ ေအာင္တယ္..ေမာ္လၿမိဳင္တကၠသိုလ္
ကပါ..က်ေနာ္တို႔Field ဆင္းခဲ့တဲ့အေၾကာင္းေတြကို က်ေနာ့္ရ့ဲ ေနာက္ထပ္ဘေလာ့တခုၿဖစ္တဲ့ ခဏေလးမ်ား မွာတင္ထားတယ္...လာလည္ပါအံုး ..ေက်ာင္းသားဘ၀ကိုၿပန္လြမ္းသြားမယ္..ေသခ်ာတယ္
http://khanalaymyar.blogspot.com

မမသီရိ said...

ညီမေရ..
ရုိးေပၚမွာ မွတ္ပုံတင္စစ္ခံရတဲ့ေနရာ
ဆတ္သားေျခာက္ေတြ ရတဲ့ေနရာက.. ေရေပၚၾကီး စခန္း လို႕ ေခၚတယ္
.....
ေတာင္ကုတ္မွာ ဦးေက်ာက္ေတာင္နဲ့ စီးပြားေရးလုပ္ခဲ့တာဆိုေတာ့
လုပ္ငန္းေလးေတာ့ မဟုတ္ေလာက္ဖူး.. ေနာ္..း)..
သူကဒီေလာက္နံမည္ၾကီးတဲ့ ဟာ..

ငပလီ ကေတာ့ လွဆဲပါပဲ..
ခုတေခါက္ မမ ေရာက္ခဲ့တယ္ေလ..

ျပန္ဆုံတဲ့ခါ တို႕ ေတြ ထပ္သြားၾကတာေပါ့..
ရိုးမရဲ႕ ဟို တဖက္က ဒီအတိုင္းပါပဲကြယ္..
ဒီတဖက္လဲ သိပ္မထူးပါဘူး ညီမရယ္..
ခ်မ္းသာသူေတြက ပိုျပီး ခ်မ္းသာ သြားၾကေပမဲ့
ဆင္းရဲတဲ့သူေတြကေတာ့.. ဆင္းရဲတြင္း က ပို နက္ ေနတာပါပဲ

သက္ေဝ said...

တကယ္ေတာ့ ခရီးသြားၾကမယ္ဆိုရင္ ကိုယ့္တိုင္းျပည္ထဲမွာတင္ သြားခ်င္စရာ ေပ်ာ္စရာ စိတ္ဝင္စားစရာေနရာေတြ အမ်ားၾကီးရယ္...

လမ္းက စိုက္ခင္းေလးေတြထဲမွာ လက္ျပေနတဲ႔ ကေလးေလးေတြ အရင္လိုပဲ ျပံဳးေနၾကေသးလား တကယ္ပဲသိခ်င္ပါဘိ ခ်ိဳသင္းေရ...။

ဒါနဲ႕ ဘေလာ့လည္သလို တစ္ေယာက္တစ္လွည့္စီ ခံုေတြကို ေရႊ ့ထိုင္ၾကရင္း သြားၾကမယ့္ ခရီးအတြက္ စာရင္းက ဘယ္သူ႕ဆီမွာ ေပးထားရမွာလဲ...
ညီမဆီမွာလား.. ကိုလူေထြးဆီမွာလား...

ဂ်ဴနို said...

လိုက္ေစ လိုက္ေစ ခ်ိဳသင္းေရ။
ထိပ္ဆံုးကကို လိုက္ေစ။

Sein Lyan Tun said...

မႀကီးခ်ိဳသင္းက က်ေနာ့္ကိုက်ေတာ့တစ္ေယာက္တည္းလာခဲ့ေပါ့ေလ
မတရားဘးူး

စိတ္ေတာင္မေကာင္းဘူးး
ထမင္းစားမဝင္ဘူးဒီည မအယ္တို႔စီဘံုးမွာဝင္ဖတ္ခဲ့တာ
ဆန္ၿပဳတ္စားလို႔ပါ
အဟီးးး
မေခၚလို႔ကေတာ့ မခ်ိဳသင္းထမိန္ခိုင္ခိုင္သာဝတ္ထားဗ်ိဳ႔
စတာေနာ္မႀကီးခ်ိဳသင္း
စိတ္ဆိုးနဲ႔
ခင္မင္ေလးစားစြာၿဖင့္
ဖိုးစိန္

Steve Evergreen said...

visited again

ပိုင္ၿဖိဳးကို said...

မခ်ိဳသင္းေျပာတဲ့ ေနရာေတြကို ေရာက္ဖူးခ်င္တယ္ဗ်ာ :)

သစ္နက္ဆူး said...

မမိုူး
အဲဒီ စိတ္ခံစားမႈမ်ိဳးခံစားဘူးတယ္...
မိုးထိေတာင္မွာ သိပ္ေပ်ာ္စရာေကာင္းတာ..
ေခ်( ဂ်ီ)သားဟင္းနဲ ့ထမင္းစားခဲ့ဘူးတယ္..
တိမ္ေတြထဲမွာ ကားစီးရတာ..။
ဟိုတုန္းက အဲယားကြန္းဘတ္စ္ ေတြမရွိေသးဘူး..ကုန္အျပည့္တင္ထားတဲ ့ကုန္ကားၾကီးအမိုးေပၚက စီးရတာ..
တိမ္ေတြက ကိုယ့္ေဘးက ..
ကိုယ့္ေအာက္က...
ဘ၀င္ေတာင္ျမင့္ခ်င္သြားတယ္..
ကိုယ့္ကိုကိုယ္ နတ္သားလိုလို ဘာလိုလို..း)

Sein Lyan Tun said...

ဘာေတြလုပ္ေနလဲမႀကီးခ်ိဳသင္း
ခရီးထြက္ဖို႔အထုတ္ၿပင္ေနၿပီးလားဗ်

ျမစ္က်ဳိးအင္း said...

ဟုတ္တယ္ ကြ်န္ေတာ္တို႔ ျမန္မာျပည္မွာ တကယ္လွတဲ့ ေနရာေတြ အမ်ားၾကီး ရိွေသးတယ္..။တိုင္းရင္းသားေတြက ရိုးသားတယ္ ေဖာ္ေရြတယ္..။
အမွတ္တရ ပစၥည္းေလးေတြ ေပးရင္း သြားလည္ခ်င္ေသးတယ္..။
...ခင္မင္ေသာအားျဖင့္...

khinlay said...

Thanks a lot because Taung Goke is my native town. I lived near U kyaut Taung's house and his wife is my cousin sister.But I can't go back for 15 years. I miss too much.

thapyaynyo said...

While reading your article, it reminds me my events of travelling to Kachin State. I really really miss my country ,Myanmar( beautiful Myanmar). I also love travelling especially in Myanmar.ဒီမွာေတာ႕မေပ်ာ္ဘူး။

khin o oo said...

ေအာ္ဆရာမေရ့၊အရင္က၊က်ေတာ့ဂ်ီေတာ့မွာ၊(သည္တြင္ ေရႊျမိဳ႔၊သည္သုိ႔ေစတီ)ဆုိတာေရးထားတယ္။အခုက်ေတာ္ တေယာက္တည္း၊ေနတာတႏွစ္ေလာက္ရိွျပီ၊ေတာ္ေသးတာ ေပါ့၊အရင္က၊အထဲမွာ၈ႏွစ္ေလာက္ေနခဲ့တဲ့အက်င့္ေလး ရိွခဲ့လုိ႔၊ခုနပဲ၊အသိေလးတေယာက္က၊သူ႔ဂ်ီေတာ့မွာ (ပိေတာက္ေတြေရႊရည္လူးခဲ့ေပါ့)တဲ့၊သူလည္းသၾကၤန္ကုိ သတိယျပီးေရးးထားတာ၊အဲလုိပဲျမန္မာျပည္ကုိသတိအျမဲရ ေနတာ၊အခုဆရာမရဲ့ခရီးသြားေဆာင္းပါးေလးဖတ္ရ ေတာ့၊ဘယ္လုိသတိရမွန္းမသိေအာင္ပါပဲဗ်ာ၊
ခ်က္ခ်င္းေတာင္ျပန္ေျပးလုိက္ခ်င္တယ္၊ ဟုိတုံးက၊ ေရာက္ခဲ့ဘူးတဲ့ေနရာေတြ၊ေနခဲ့တဲ့ေနရာေတြ၊ခရီးသြားခဲ့ တာေတြအားလုံးျပန္သတိယလုိက္တာဗ်ာ။
အခုက်ေတာ္တုိ႔ေရာက္ေနတဲ့၊ေနရာ၊နဲ႔အားလုံးကြာျခား ေလေတာ့၊ျပည္ပေရာက္ေနတဲ့က်ေတာ္တုိ႔လူမ်ိဳးေတြက ကုိယ့္္လူမ်ိဳးကုိယ္၊(ေရႊ)လုိ႔နာမည္ေပးတာလည္း ေပးထုိက္ပါလားလုိ႔ေအာင့္ေမ့မိတယ္ဗ်ာ။ေျမၾကီးကအစ အားလုံးဟာ၊အသု့ံး၀င္၊အားလုံးဟာလည္းလတ္လတ္ ဆတ္ဆတ္စားရေသာက္ရတာေတြခ်ည္းပါပဲ။

Raymond.Kyaw Minn Naing said...

ကၽြန္ေတာ္တို႕သူငယ္ခ်င္းေတြ ၂၀၀၈ ကသြားၾကတာ အဲဒီအတိုင္းပဲအမ၊ မေျပာင္းလဲေသးဘူး။ ဟုတ္တယ္..သူတို႕အစပ္အရမ္းစားနိုင္ၾကတယ္။အမေရးထားတာေကာင္းတယ္။