ျမက္ရိုင္းထဲက ေၾကးရုပ္

ဒီေန႔ေတာ႔ လြန္ခဲ႔တဲ႔ ဆယ္႔ငါးႏွစ္ ၁၉၉၅ က မႏၱေလးမွာ က်င္းပတဲ႔ ဆြံ႔ အ နားမၾကား ရံပုံေငြ အတြက္ စာေပေဟာေျပာပြဲတခု တက္ခဲ႔ နားေထာင္ခဲ႔တာ သတိရတယ္။ ေဟာေျပာပြဲမွာ ေျပာခဲ႔တဲ႔သူေတြက ဆရာမၾကီး ေဒၚခင္ႏွင္းယုရယ္၊ အေဖရယ္၊ ဆရာ ဦးတင္ေမာင္သန္း၊ ဆရာ ေအာ္ပီက်ယ္ နဲ႔ ဆရာမ ဂ်ဴးတို႔ပါ။

အဲဒီတုန္းက စာေပေဟာေျပာပြဲကို ရုံျပည္႔ရုံလွ်ံ အားေပးတဲ႔ မႏၱေလး ပရိသတ္ၾကီးကို အံ႔ၾသမိတာ အမွန္ေပါ႔။ ခမ္းမၾကီးံနဲ႔ မဆန္႔လို႔ ရုံကို အလာ လမ္းတေလွ်ာက္မွာ ကိုယ္႔ထိုင္ခုံေလးေတြနဲ႔ ကိုယ္ ထိုင္ၿပီး နားေထာင္ၾကတာ ေတြ႔ရတယ္။ လမ္းေထာင္႔ေတြမွာ တီဗီအၾကီးၾကီးေတြ ခ်ေပးထားၿပီး တိုက္ရိုက္ ေဟာေျပာခ်က္ကို နားေထာင္ေစတာ ေတြ႔ခဲ႔ရတယ္။ ျမင္ရတာ စိတ္ၾကည္ႏူးမိပါတယ္။

အဲဒီတုန္းက အေဖက ေမာ္စကို က ထြက္လာတာ မၾကာေသးဘူး။ ပထမဆုံး အျပင္ေရာက္ၿပီးမွ လုပ္တဲ႔ စာေပေဟာေျပာပြဲဆိုတာ မွတ္မိေနပါတယ္။ အဖြားလူထု ေဒၚအမာရဲ႔ ေမြးေန႔ပြဲအၿပီး ေနာက္တေန႔ ႏို၀င္ဘာလ ၃၀ရက္၊ ၁၉၉၅ ခု လို႔ ထင္ပါတယ္။

အဲဒီေဟာေျပာပြဲမွာ အေဖရြတ္ခဲ႔တဲ႔ ကဗ်ာေလးေတြ မူရင္း လက္ခံ မရွိေတာ႔လို႔ စိတ္မေကာင္းျဖစ္ေနတုန္း တေန႔ကေတာ႔ မာယာအြန္လိုင္းမဂၢဇင္းလုပ္တဲ႔ အကို ကိုေအး၀င္းက ကက္ဆက္ေခြေလးတခု စာတိုက္က ပို႔လာတယ္။ ဒါနဲ႔ ၀မ္းသာအားရ အေဖ႔ ကက္ဆက္ေလးနဲ႔ ဖြင္႔ၿပီး နားေထာင္လိုက္မိတယ္။ ကိုေအး၀င္းကို ေက်းဇူးတင္လိုက္တာ..။

နားေထာင္မိတဲ႔အထဲက ကဗ်ာေလး တပုဒ္ကို ကိုယ္ခ်စ္ခင္တဲ႔ မိတ္ေဆြေတြကိုလဲ ျပန္ေ၀မွ်ရင္း ကိုယ္႔ရဲ႔ မွတ္တမ္းေလးထဲမွာလဲ သိမ္းထားခ်င္လို႔ အမွတ္တရ ေရးလိုက္ပါတယ္။



ကဗ်ာေတြကို ကိုယ္ အခါအားေလ်ာ္စြာ ဖတ္ပါတယ္။ တခ်ိဳ႔ နားလည္တာလဲ ရွိ၊ နားမလည္တာလဲ ရွိ။ ခံစားမွဳေတြ ထပ္တူညီသြားရင္ စိတ္ထဲမွာ ေက်နပ္မိၿပီး ထပ္ခါထပ္ခါ ဖတ္မိတာမ်ိဳး..။ ေနာက္ၿပီး ဘယ္လို အေၾကာင္းတရားေတြေၾကာင္႔ ဒီကဗ်ာေလးကို ေရးျဖစ္ပါလိမ္႔လို႔ ကဗ်ာဆရာရဲ႔ စိတ္ကို ဆန္းစစ္ စူးစမ္း ေတြးေတာသြားမိတတ္တာမ်ိဳး..။

ဒီေဟာေျပာပြဲမွာေတာ႔ အေဖက သူ ဒီကဗ်ာေလးကို ဘယ္လို ေရးမိသြားသလဲ ဆိုတာကို ေျပာျပထားတယ္။

အေဖက အားရင္ သူ႔မိတ္ေဆြေတြဆီ ေလွ်ာက္သြား၊ လက္ဖက္ရည္ဆိုင္ထိုင္ စကားေျပာ ေနတတ္တယ္။ တေန႔ အင္းစိန္နားက ေအာင္ဆန္းျမိဳ႔မွာ ေနတဲ႔ ကဗ်ာဆရာ ေမာင္ခိုင္မာ ရဲ႔ အိမ္ကို ပန္းခ်ီဆရာ ဦးယဥ္မင္းပိုက္ နဲ႔ အတူ သြားလည္ပါတယ္။ အဲဒီမွာ ဆရာဦးခိုင္မာက “ဆရာ႔ကို ျပ စရာ ရွိတယ္” ဆိုၿပီး ပန္းျခံတခု ကို ေခၚသြားသတဲ႔။ အဲဒီပန္းျခံက လမ္းမၾကီးေပၚ လူျမင္ကြင္းမွာေတာ႔ မဟုတ္ပါဘူး၊ လမ္းအေနာက္ဖက္ကေလးမွာပါ။

လိုက္ၾကည္႔ေတာ႔ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း ေၾကးရုပ္ကို ေတြ႔ရတာပါ။ ပန္းပုဆရာၾကီး ေတာင္ၾကီး ဦးစံေဖ ရဲ႔ လက္ရာ တဲ႔၊ လက္ရာက ေကာင္းလိုက္တာ..။ မာန္ပါပါနဲ႔ ဗိုလ္ခ်ဳပ္တရားေဟာ ေနပုံကို ထုထားတာကိုး။ ေအာ္.. ေကာင္းလိုက္တာ၊ ေအာင္ဆန္းျမိဳ႔မွာ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း ေၾကးရုပ္ကို ျမင္ရတာ က်က္သေရ ရွိလိုက္တာ၊ တကယ္႔ပညာရွင္ရဲ႔ လက္ရာပါလား လို႔ ၾကည္ႏူးပီတိ ျဖစ္ေနတုန္း… ေဘးဘီၾကည္႔လိုက္မိေတာ႔…

ႏြားေတြ..ႏြားေတြ.. တဲ႔။ ပန္းျခံတခုလုံး ျမက္ရုိင္းေတြ တေတာလုံး ထ ေနလို႔ ႏြားစားက်က္ ျဖစ္ေနတာ ေတြ႔ရပါတယ္ တဲ႔။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္လက္မွာလဲ စာရြက္လိပ္ေလး ကိုင္ထားပုံပါ၊ ဒါေပမဲ႔ စာရြက္လိပ္က ေၾကးနဲ႔လုပ္ထားေတာ႔ အဖိုးတန္ေတာ႔ ျဖဳတ္ယူၾကလို႔ မရွိေတာ႔ဘူး တဲ႔။

ဒါနဲ႔ အေဖ႔စိတ္ထဲမွာ လွပ္ခနဲ ခံစားရတာမို႔ ဒီကဗ်ာေလးကို စပ္မိပါတယ္ လို႔ ဆိုပါတယ္။ ကဗ်ာထဲကေန ေခတ္ ကို လွမ္းၾကည္႔လို႔ ရတဲ႔ ကဗ်ာေလးတပုဒ္လို႔ ကိုယ္က ထင္မိတယ္။ ဖတ္ၾကည္႔ၾကပါအုံး။

ျမက္ရိုင္းထဲက ေၾကးရုပ္

ျမက္ရိုင္းထဲတြင္
ထိုင္ဆဲ မလွဳပ္၊ “ဆန္း” ေၾကးရုပ္။

သမိုင္းမ်ားစြာ ျဖတ္သန္းလာေတာ႔
“ငါ” ေတြ ျမက္ရုိင္း၊ ေနရာတိုင္းမို႔
သမိုင္းျပယုဂ္၊ ဆန္း ေၾကးရုပ္ကို
ကၽြႏ္ုပ္တို႔ ေမ႔ခဲ႔ၾကၿပီ။

ဆန္း ၏ လမ္းစဥ္၊ တို႔ မျမင္ေတာ႔။
ေက်းဇူးရွင္မွန္း၊ မသိစြမ္းေတာ႔။
ဆန္း ၏ ဂုဏ္ပုဒ္၊ ဆန္း ၏ ရုပ္ကား
တိမ္ျမဳပ္ခဲ႔ၿပီ၊ အတိတ္ဆီ..။

ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း၊ ခင္းေသာလမ္းကား
လြမ္းစရာပင္၊ အလွမ္းကြာ ခဲ႔ၿပီ။

ဗိုလ္ခ်ဳပ္လက္တြင္၊ စာရြက္လိပ္ထား
ေၾကး၀ါျပားကို၊ ေရာင္းစားဖို႔ရာ
ခြာခဲ႔ရွာေပါ႔၊ လက္မွာ စာရြက္မဲ႔ခဲ႔ၿပီ။

ဗိုလ္ခ်ဳပ္ ေဟာရ၊ ေမာရ
ေသာက အမ်ား၊ ေဟာပါ႔ တရား
ေက်ာက မၾကား ျဖစ္ခဲ႔ၿပီ။

လြတ္လပ္ေရးကို၊ ေသြးႏွင္႔ရင္း၍
အပ္ႏွင္းခဲ႔ရ၊ သူ႔ဘ၀ကို
ေျမခ် သျဂိဳဟ္ ခဲ႔ၾကၿပီ။

သမိုင္းနာလဲ၊ နာမွန္း မသိ
တို႔ မထိ ေတာ႔..။
တို႔၏ ကိုယ္က်ိဳး၊ တို႔ ထုပ္ပိုးဖို႔
အမ်ိဳးသားေရး၊ တို႔ မေတြးအား။
အေရးေတာ္ပုံ၊ တို႔ မျဖဳံအား
တို႔ ယုံသည္ကား၊ တို႔ ေကာင္းစားဖို႔။
အမ်ားအေရး၊ တို႔ မေတြးအား
ကိုယ္ေရး ၾကည္႔ကာ၊ တို႔ လိမ္မာဖို႔
အရာရာတြင္ ကိုယ္က်ိဳးျမင္ကာ
မီးစင္ ၾကည္႔၍၊ က တတ္ဖို႔။

ဗိုလ္ခ်ဳပ္ ေၾကးရုပ္၊ ျမက္ရိုင္းအုပ္လဲ
မခုတ္ေတာ႔ဘဲ၊ မ်က္ႏွာလႊဲၿပီ
ေနျမဲေနၾကပါေစေတာ႔။ ။

တင္မိုး
၁၉၉၅

အေဖက ဒီကဗ်ာေလးကို မဂၢဇင္းေတြကို ပို႔ဖို႔ စဥ္းစားမိပါေသးတယ္ တဲ႔၊ ဒါေပမဲ႔ ကဗ်ာပါ ျမက္ထဲ ေရာက္သြားမစိုးလို႔ သူ႔စာအုပ္ေလးထဲမွာပဲ သိမ္းထားခဲ႔ရတယ္ လို႔ ဆိုပါတယ္။ အခုေတာ႔ ကိုယ္လဲ ကိုယ္႔မွတ္တမ္းမွာ နာက်င္စြာနဲ႔ ဆက္သိမ္းထားလိုက္ၿပီ။

ျမက္ရိုင္းေတြကို မ်က္ႏွာလႊဲမိေလသလား လို႔လဲ လြတ္လပ္ေရးဗိသုကာၾကီးကို ရွက္ရြ႔ံအားနာ မိပါေတာ႔တယ္။

မိုးခ်ိဳသင္း
(ေဖေဖၚ၀ါရီ ၁၃ရက္၊ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း ေမြးေန႔ အမွတ္တရ)

53 comments:

ေန၀သန္ said...

စိတ္ေတာင္မေကာင္းဘူး အမရယ္... လြတ္လပ္ေရး ဗိသုကာ ဖခင္ၾကီးကို ဂုဏ္ျပဳခ်င္တာေတာင္ မလြတ္လပ္တဲ့ ဘ၀ျဖစ္ေနျပီေနာ္.........

ဒ႑ာရီ said...

ေလးစားစြာ ကဗ်ာေလးကို ခံစားၿပီး ဖတ္သြားပါတယ္ မမိုးခ်ိဳသင္းေရ။
ဆရာ့ရဲ႕ ကဗ်ာေတြကို မင္းၾကီးလမ္းမွာ ေနကတည္းက တေလးတစားနဲ႔ မွတ္မိေနခဲ့ပါတယ္။ အခုမွ အမကို ဆရာ့သမီးမွန္း သိရလို႔ပါ။
လြတ္လပ္ေရးရဲ႕ ဖခင္ၾကီးရဲ႕ ပံုရိပ္ေတြကို ေဖ်ာက္ဖ်က္ထားလည္း ၾကာၿပီေပ့ါ။

tin min htet said...

ႏြားအုပ္ႀကီးထဲ ငါလည္းပါတယ္ ထင္ပါရဲ႕။ စာရြက္လိပ္ေလး ျဖဳတ္ၿပီး ေရာင္းမစားတာ တခုပဲ ..

လင္းဒီပ said...

ျမက္ရိုင္းေတြကို မ်က္ႏွာလႊဲမိေလသလား လို႔လဲ လြတ္လပ္ေရးဗိသုကာၾကီးကို ရွက္ရြ႔ံအားနာ မိပါေတာ႔တယ္။....ဟုတ္ပါတယ္ေလ..။

Anonymous said...

ရင္ထဲအသည္းထဲကလာတဲ့ ကဗ်ာမို႕ထင္ပါရဲ့ လွပ္ခနဲေနေအာင္ခံစားရပါတယ္
ျမက္ရိုင္းေတြကြယ္ေပမယ့္ ရင္ဘတ္ထဲမွာထာဝရတည္ရွိေနမွာပါ

Vista said...

း( ရွက္သြားပါတယ္

သစ္နက္ဆူး said...

ဆရာၾကီးရဲ့ကဗ်ာကို ေလးေလးနက္နက္ဖတ္ျပီး
အေတြး၀င္မိတယ္ဗ်ာ..
ကိုယ့္ကိုကိုယ္ ျမက္ရိုင္းလိုလို၊ႏြားလိုလို စိတ္ထဲထင္လာတယ္..
ဆန္းေၾကးရုပ္ကို ဖံုးကြယ္ေစတဲ့
မ်ိဳးဆက္သစ္ျမက္ရိုင္း..
ဆန္းေၾကးရုပ္ကို အလွပ်က္ေစတဲ့
ခပ္ရႈပ္ရႈပ္ႏြားအုပ္ေတြေပါ့.......................။

Sein Lyan Tun said...

ဗိုလ္ခ်ဳပ္ ေၾကးရုပ္၊ ျမက္ရိုင္းအုပ္လဲ
မခုတ္ေတာ႔ဘဲ၊ မ်က္ႏွာလႊဲၿပီ
ေနျမဲေနၾကပါေစေတာ႔။ ။


စိတ္ထဲ မေကာင္းစရာ... း(

သဒၶါလိႈင္း said...

အမခ်ိဳသင္း..
ကဗ်ာဖတ္ၿပီး မ်က္စိထဲမွာလည္း ေၾကးရုပ္ထုကို ျမင္ေယာင္ မိေနတယ္။ သူတို႔ ဘယ္ေလာက္ေဖ်ာက္ေဖ်ာက္ ရင္ထဲေတြမွာ အၿမဲ ကမၺည္းတင္ေနမွာပါ..။

ခင္တဲ့
ညီမသဒၶါ

Unknown said...

လြတ္လပ္ေရးရတာေအာင္ဆန္းေၾကာင့္လို
ထင္ရင္မွားလိမ့္မယ္ Geo politic
ေၾကာင့္ British က Asia က ဆုတ္
ဖို ့ဆံုးၿဖတ္ၿပီးသားပါ..
ဗမာတသိုက္က ကိုယ့္ဘာသာ
မႊန္းေနၾကတာ

Ma May Mya said...

အမ ကြၽန္မ ၾကားဖူးတာကေတာ့ ေဒၚခင္ၾကည္ ကိုယ္တိုင္ အုတ္ျမစ္ခ်ေပးခဲ့တဲ. ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေၾကးရုပ္ႏွစ္ခုရွိတယ္တဲ. ... နတ္ေမာက္ျမိဳ.ကေၾကးရုပ္ရယ္ .. အင္းစိန္-ေအာင္ဆန္းျမိဳ.ကေၾကးရုပ္ရယ္လို. ေျပာတယ္.... တစ္ေန႕က်ရင္ေတာ့ ကြၽန္မတို႕ခ်စ္တဲ႔ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ရဲ. ေၾကးရုပ္ေတြကို သန္႕သန္႕ ရွင္းရွင္း သပ္သပ္ ရပ္ ရပ္နဲ. ျပန္လည္ထိန္းသိမ္းႏိုင္မွာပါ...

kiki said...

ဆရာၾကီးရဲ့ ကဗ်ာေလးကို ဖတ္ရေအာင္ ေဖၚျပေပးတဲ့ မခ်ိဳသင္းကို ေက်းဇူးတင္ပါတယ္ ။ ဖတ္ျပီးေတာ့ ရင္ထဲ နင့္ေနေအာင္ ခံစားမိတယ္ ။

ဒီယုန္ျမင္လို ့ ဒီျခံဳထြင္ထားၾကတဲ့ မုဆိုးၾကီး တသိုက္ကေတာ့ အဆိပ္လူးထားတဲ့ ျမွားေပါင္းမ်ားစြာ နဲ့ ့အကြက္ေခ်ာင္းေနၾကတာမို ့
ျမက္ရုိင္းေတြထူေလ ၊ႏြားေတြမ်ား ေလ ၾကိ္ဳက္ေလပဲ ေပါ့ မခ်ိဳသင္း ေရ ..

ဂ်ဴနို said...

ဗိုလ္ခ်ဳပ္လက္ထဲက ေၾကးစာလိပ္ေလး သူခိုးေတြက သံရည္ႀကိဳလို႕ က်ဥ္ဆံလုပ္လိုက္ၾကလို႕ ေၾကးရုပ္နားေတာင္ ဘယ္လူမွ မကပ္ရဲေတာ့ပါဘူး။


မအယ္

The latest said...

"လြတ္လပ္ေရးရတာေအာင္ဆန္းေၾကာင့္လို
ထင္ရင္မွားလိမ့္မယ္ Geo politic
ေၾကာင့္ British က Asia က ဆုတ္
ဖို ့ဆံုးၿဖတ္ၿပီးသားပါ..
ဗမာတသိုက္က ကိုယ့္ဘာသာ
မႊန္းေနၾကတာ"
အထက္ပါ Comment ကိုမွားတယ္လို႔ေတာ့မဆိုပါဘူး။
ဒါေပမဲ့ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ကိုေတာ့မေလးစားလို႔မရဘူးေလ။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ တိုင္းျပည္အတြက္အနစ္နာခံခဲ့တာေတြကို ျပည္သူေတြမ်က္ျမင္ေတြခဲ့ၾကတာပဲ။
ဗိုလ္ခ်ဳပ္ကို တႏိုင္ငံလံုးနီးပါးက ေထာက္ခံခဲ့ၾကတာပဲေလ။
တိုင္းျပည္တျပည္ဟာ စည္းလံုးညီညႊတ္မႈရွိမွ တိုးတက္မွာေလ။
ဗိုလ္ခ်ဳပ္က ႏိုင္ငံစည္းလံုးေရးကို ေအာင္ျမင္ေအာင္လုပ္ႏိုင္ခဲ့လိုလည္း British ကၿဖံဳသြားတာေပါ့။
British just leave Burma, they never wanted us to be united and independence country. What Bogyoke achieved at that time is something that was affected and feared by Supreme Power Countries which we can be proud of endlessly.
I really wish we can be proud of being Myanmar again. I never ashamed of being Myanmar but I don't get a chance to be proud.

Flower said...

ကဗ်ာေလးဖတ္ျပီး ရင္ထဲမွာ နင္႕ကနဲခံစားရတယ္..
မ်က္ရိုင္းထဲက ေၾကးရုပ္ကိုလဲ မ်က္စိထဲ ကြက္ကြက္ ကြင္းကြင္း ျမင္ေယာင္လာမိတယ္..
စိတ္မေကာင္းျဖစ္မိပါတယ္. အစ္မရယ္..
ျမက္ရိုင္းေတာထဲ ကိုယ္မပါမိေအာင္ေတာ႕ အတတ္ႏိုင္ဆံုး ၾကိဳးစားမိပါတယ္...

Shinlay said...

ဗိုလ္ခ်ဳပ္ နဲ ့ဆရာ့ကို ေလးစားျခင္းမ်ားစြာနဲ ့
ကဗ်ာေလးလာဖတ္သြားပါတယ္။

ကိုလူေထြး said...

ႏြားပဲျဖစ္ျဖစ္ ျမက္ရိုင္းပဲျဖစ္ျဖစ္ သဘာဝတရားအရ ျဖစ္လာရတာ...

ရွက္ စ ရာ မ ဟုတ္ ပါ ဘူး ေလ...


ကိုယ္တို႕ေတြက “ေၾကးသူခိုး” ေတြမွမဟုတ္ၾကတာ...

ေျဖသာပါေသးရဲ႕...

kay said...

အာဇာနည္ ေက်ာက္တိုင္ ေတြ ေတာင္ တခ်ိဳ႕ျမိဳ႕ေတြမွာ ျဖိဳလွဲ ေရာင္းခ် စားေသာက္ ေနၾကျပီပဲ..။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေရ.. ရင္မနာ နိုင္ေတာ့ဘူး..

မယ္႔ကိုး said...

ဒီလုိနဲ႔ တစ္ေန႔ေန႔ ကို ေမွ်ာ္ကာ ျမက္ရိုင္းကို မ်က္ႏွာလႊဲေနမိသလား။
ဝမ္းနည္းရျပန္ပါတယ္ မရယ္။

ေႏြဆူးလကၤာ said...

က်ေနာ္လည္း ျမက္ရိုင္းထဲက ဗိုလ္ခ်ဳပ္ကို ေတြ႔ဖူးတယ္အစ္မ။ အေဝးႀကီး မဟုတ္ပါဘူး။ ေနျပည္ေတာ္ဆိုတဲ႔ ပ်ဥ္းမနား ရွမ္းကန္ေထာင့္က ဗိုလ္ခ်ဳပ္ပန္းၿခံဆိုတဲ႔ ပန္းၿခံ က်ဥ္းက်ဥ္းေလးမွာပါ။ က်ေနာ္ ဘေလာ့ဂ္မလုပ္ခင္ကေပါ့။ ဒါနဲ႔ ရင္ထဲမွာ တႏံု႔ႏံု႔ ခံစားေနရလို႔ ရုပ္ထုမ်ားအေၾကာင္းဆိုၿပီး အက္ေဆးေလး တစ္ပုဒ္ေရး ရွိတဲ႔ သူငယ္ခ်င္း အားလံုးကို ေမးလ္ပို႔ျဖစ္ပါတယ္။ တိုက္ဆိုင္မႈမ်ားလားေတာ့ မသိဘူးေပါ့။ က်ေနာ္ ပို႔ၿပီး သိပ္မၾကာခင္မွာပဲ ျမက္ရိုင္းေတြ ရွင္းေနတာ ေတြ႔ရတယ္။ မဟုတ္ႏိုင္မွန္း သိေပမယ့္ က်ေနာ့္စာေၾကာင့္လို႔ ဂုဏ္ယူခ်င္တာေတာ့ အမွန္ပဲ အစ္မေရ။
အဲဒီအက္ေဆးေလးကို ျပန္ရွာလို႔ ရရင္ ပို႔ခ်င္ပါတယ္။

သူႀကီးမင္း (တုုံးဖလား) said...

တန္ဖုိးရွိတဲ့သူမွ တန္ဖုိးထားရမဲ့အရာကုိ တန္ဖုိးထားတတ္ၾကပါတယ္။

Unknown said...

စိတ္မေကာင္းဘူးအစ္မရာ.. ကဗ်ာေလးဖတ္ၿပီးေတာ့ေရာ။ ကဗ်ာေရးျဖစ္တဲ့အေၾကာင္းေလး ဖတ္ၿပီးေတာ့ေရာေပါ့..

ahphyulay said...

သိပ္ေကာင္းလြန္းပါတယ္။ရင္နာဖြယ္ပါပဲ။
ငယ္စဥ္က မွတ္မိပါေသးတယ္။
ဗိုလ္ခ်ဳပ္တို ့ က်ဆံုးခ်ိန္ေရာက္တိုင္း မိုးဖြဲထဲမွာေလ..၊
ေရာက္တဲ ့ေနရာမွာပဲ လူသူ စက္ယဥ္ ေတါအကုန္ရပ္ၿပီး
ဥၾသ ေတြဆြဲ လို ့ ညိမ္သက္စြာ ယမ္းနဲ သတိရၿခင္း အထိမ္း
အမွတ္နဲ ့ေနေန ာကေပမဲ ့ အားလံုးရဲ ့ မ်က္ဝန္းထဲမွာ
မ်က္ရည္စ ေတြနဲ ့ပါလို ့။ အခုေတာ ့ တၿဖည္းၿဖည္း ပံုၿပင္
ၿဖစ္ၿဖစ္လာပါၿပီေလ။

ေရႊရတုမွတ္တမ္း said...

ျမင္းစီးထားတဲ့ဗုိလ္ခ်ဳပ္ဆိုရင္ ေနာင္လာေနာက္သားမ်ားက cowboy လို႕ေတာင္ထင္ၾကမလားမသိိဘူး....း(((

ေမ့သမီး said...

အမ မာယာမွာဖတ္ၿပီးမွ ဒီေရာက္လာတာ။ ဆရာကဗ်ာ ေကာင္းလြန္းလို႕ မ်က္ရည္ေတာင္၀ဲမိတယ္။ ကိုယ္တိုင္လည္း မ်က္ရိုင္းေတြကိုမ်က္ႏွာလႊဲခဲ့မိတယ္ ထင္ပါရဲ႕။

Bino said...

I like so much most of poems of poet, Tin Moe.
Some are still kept in my heart.
We had learned Tin Moe's poems as compulsory subject of Myanmar Literacy.
We never forgot about General Aung San.
Let me copy above heartbreaking poem.

BINO

ေႏြဆူးလကၤာ said...

႐ုကၡစိုး မိုက္ကို လာဖတ္ပါဦး အစ္မေရ ..

စံလင္းထြန္း said...

စာေတြလာဖတ္ပါတယ္ခင္ဗ်ာ။

ကိုခ်စ္ေဖ said...

သမိုင္းဆိုတာေဖ်ာက္လို႔ရတယ္ထင္ေနၾကတာပါ သခင္ေအာင္ဆန္းရဲ့ ျမန္မာျပည္ကို ျမန္မာျပည္သူေတြကို ခ်စ္တဲ့အခ်စ္ကို မေဖ်ာက္ႏူိင္ၾကပါဘူး...
ေနာက္ဆံုး ဗိုလ္ခ်ဴပ္ေအာင္ဆန္းကို မသိၾကဘူးထားပါေတာ့ ဗိုလ္ခ်ဴပ္ေအာင္ဆန္းရဲ့ သမီးေထြးက ျမန္မာျပည္သူေတြ လြတ္လပ္ေရးအတြက္ သမိုင္းအသစ္ေရးၿပီး ကမၻာက ခ်စ္ လူထုက ခ်စ္ေနၾကပါၿပီ..ေသနတ္ေတြနဲ႔ေတာ့ လူေတြကိုဖိနွိပ္လို႔ပဲရမွာပါ..သမိုင္းကို ဖိနွိပ္လို႔ေတာ့ မရပါဘူး..

thwe thwe said...

မမေရ
ကဗ်ာေလးက ေခတ္ရဲ့ပံုရိပ္ကို ကြက္ကြက္ကြင္းကြင္းျမင္ေအာင္ ေျပာျပတယ္ေနာ္။
ညီမ နားမလည္တာ တစ္ခုရွိတယ္ တကယ္ဆိုရင္ ေန၀င္းလဲ တိုင္းျပည္အေပၚမေကာင္းပါဘူး။ ဒါေပမဲ့ သူ ့ေခတ္တုန္းကဆိုရင္ မူျကိုမွာလဲ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ကဗ်ာ၊ ေက်ာင္းကဗ်ာ ျပိဳင္ပြဲမွာလဲ ဗို္လ္ခ်ဳပ္ကဗ်ာ၊
ေဖေဖၚ၀ါရီ ၁၃ ရက္ေန ့ဆိုရင္လဲ အလံတစ္၀တ္လၿင့္ ျပီး ဥျသဆြဲသံကို ေရဒီယိုက ျကားရတယ္။
ဘာပဲ ျဖစ္ျဖစ္ ကိုယ္တို ့ရဲ့ ေခါင္းေဆာင္ေကာင္း တစ္ေယာက္အတြက္ ဒီလိုလုပ္ေနရတာကို ၀မ္းသာပီတိျဖစ္တယ္။
အခုေတာ့ ေသသြားတဲ့ ေခါင္းေဆာင္ေကာင္းအေျကာင္းကို အသံမွ မဟရေအာင္ ဘာလို ့လုပ္ေနျကတာလဲ။ လြန္ခဲ့တဲ့ နွစ္ေပါင္း ၆၀ ေက်ာ္က ေသသြားတဲ့ လူကို သူတို ့ဒီေလာက္ထိ ေျကာက္ေနသလား။ အင္း ဒါကိုက ဗိုလ္ခ်ဳပ္ရဲ့ တိုင္းျပည္နဲ့ လူမ်ိဳးကို ေကာင္းစားေစခ်င္တဲ့ ေျဖာင့္မတ္မွန္ကန္တဲ့ စိတ္စြမ္းရည္က အခုထိ ရွင္သန္ေျကာင္း သက္ေသျပတာ ေနမွာေနာ္။

Nge Naing said...

ကၽြန္မက ဒီကဗ်ာကို ဆရာဦးတင္မိုးတို႔ စာေပေဟာေျပာပြဲမွာ ေဟာေျပာခဲ့တဲ့ အေခြထဲမွာ စၿပီး နားေထာင္ရပါတယ္။ ဆြံ႔အနားမၾကားအတြက္ ေဟာေျပာၾကတာ စာေရးဆရာမဂ်ဴး၊ ဆရာႀကီးဦးတင္မိုးနဲ႔ ေနာက္တေယာက္က ဘယ္သူလဲမသိဘူး သံုးေယာက္ ေဟာေျပာထားတဲ့ အေခြနားေထာင္ဖူးတယ္။ ဒီကဗ်ာေလးကို စာသားအေနႏွင့္ အခုျပန္ဖတ္ရတာ ေက်းဇူးတင္ပါတယ္။

တန္ခူး said...

ခ်ိဳသင္းေရ… ရင္ထဲမွာ ထိရွခံစားရတယ္… ျမက္ရိုင္းေတြထဲက ေၾကးရုပ္နံေဘး ကိုယ္ကိုယ္တိုင္ ေရာက္သြားသလို ယူက်ံဳးမရျဖစ္မိတယ္… ခုဆုိ အဲဒီေၾကးရုပ္ေလး ျမက္ရိုင္းေတြ ဖုန္းျပီးိျမင္မွျမင္လုိ ့ရပါဦးမလားေတြးမိတယ္…

Eaindra said...

အစ္မခ်ိဳသင္းေရ...

အာဇာနည္ေန႔ရွိရင္ျဖိဳးႀကီးေန႔လည္းရွိမွာေပါ့လို႔
ကေလးေတြက ေမးၾကတယ္တဲ့.......

မ်က္မွန္ေလး said...

မမိုးခ်ဳိသင္းေရ...လာလည္ပါတယ္ေနာ္
လြတ္လပ္ေ၇းဖခင္ၾကီးကိုလည္း သတိတရ ရွိေနဆဲပါ မရယ္။။

ၾကည္ျဖဴပိုင္ said...

မမေရ
မမၾကိဳက္တာနဲ႔အေနာ္ၾကိဳက္တာနဲ႔
ခၽြတ္စြပ္ပဲလား။ ဒါဆိုရင္ေတာ့ ေကာ္တာပဲ
ေနာက္တစ္ပတ္က်ရင္
မမကို အားရပါးရ လြမ္းပစ္လုိက္မယ္။
:)

ခ်စ္ၾကည္ေအး said...

ခ်ိဳသင္းေရ...ဘယ္လိုပဲ ေဖ်ာက္ဖ်က္ပါေစ...အားလံုးရဲ႕ ရင္ဘတ္ထဲကေတာ့ ဆဲြထုတ္လို႔ ရႏိူင္ပါဘူးေလ...

ဇြန္မိုးစက္ said...

မမေရ..ကဗ်ာဖတ္ရင္း ရင္ထဲမွာ ထိထိရွရွခံစားရပါတယ္။ ညီမတုိ႔ရဲ႔ ရင္ထဲမွာေတာ့ ဗုိလ္ခ်ဳပ္အတြက္ ျမက္ရုိင္းေတြ ဘယ္တုန္းကမွ မလႊမ္းခဲ့တာ အေသအခ်ာပါ။

goodson said...

ေအာ္ လူေတြ လူေတြ
ရဳပ္ထုက ေၾကး စာ၇ြက္ကို ၿဖဳတ္ေရာင္းတာ လဲ ေအာင္ဆန္းၿမဳိုးက လူေတြ ဘဲေနမွာေပါ့ ဗ်ာ
ၿမက္ မရွင္းတာကေတာ. အဲဒီ ရပ္ကြက္က လူေတြ အလုပ္မ လုပ္ ဘူးဆိုတာ သိတာေနတယ္ေနာ္ ။
ၿမက္ ေတြ ထေနတယ္ ဆိုတာေတာ. နိုင္ငံေတာ္ၾကီးနဲ မဆိုင္ေလာက္ ဘူးထင္တယ္ဗ်ာ
အၿမင္မေတာ္ရင္ ခင္ဗ်ားတို. သြားၿပိး
ရွင္းေပးလို. ေထာင္ထဲ မထည္.ေလာက္ ဘူးလို. ထင္ပါတယ္ ဘာလို. မ ဟုတ္တာေတြ ေၿပာေနၾကတာလဲ
လုပ္သင္.တာ လုပ္ၾကစမ္းပါ ။ အာေတြ ဘဲ ရီုက္မေနနဲ. ။

Anonymous said...

ဗိုလ္ခ်ဳပ္ရဲ႕ကဗ်ာေလးေတြကို ငယ္ငယ္ကတည္းက ရြတ္ရင္း သူ႔အေပၚေလးစားအားက်စိတ္နဲ႔ ကိုယ့္ကိုကိုယ္ စိတ္ေကာင္းေမြးဖုိ႔ အေလ့အထေကာင္းရခဲ့တယ္လို႔ အခုခ်ိန္မွာ ျပန္သံုးသပ္မိတယ္။

ဆရာႀကီးဦးတင္မိုးအသံကို တခါပဲ ထုိင္းႏိုင္ငံမွာ ကိုယ္တိုင္ကုိယ္က် နားေထာင္ဖူးခဲ့တာ။ အသံအရမ္းခ်ဳိတာ
နားေထာင္လို႔မ၀ဘူး။

အဲဒီကဗ်ာရြတ္သံေလးကို တင္ထားေပးရင္ ေကာင္းမွာေနာ္ မခ်ဳိသင္း...
(ျမ)

ကိုခိုင္ said...

လာလည္ပါတယ္။
တေန႔မွာေတာ့ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ကိုေလးေလးစားစားနဲ႔
ဂုဏ္ျပဳႀကရေတာ့မွာပါ။
မေဝးေတာ့ဘူးလို႔ထင္မိတာပဲ။
ကိုခိုင္

Unknown said...

ကဗ်ာေလးခံစားသြားပါတယ္

အေတြးကမၻာ..မွတ္တမ္း said...

ေခတ္တေခတ္ရဲ႕ အျဖစ္ (ေျပာရရင္ေတာ့ အပ်က္ပါ) ကိုမွတ္ တမ္းတင္ထားတဲ့ကဗ်ာေလးပဲ အမေရ...တခ်ိန္မွာ သမိုင္းျဖစ္လာမွာ မို႕...ကြ်န္ေတာ္တို႕ သည္းခံရဦးမွာေပါ့...

Kaung Kin Ko said...

ကဗ်ာေလးဖတ္ျပီး ဝမ္းနည္းမိတယ္။

PhyoPhyo said...

တူေလးငယ္ငယ္က ေျပာဖူးတာ သတိရမိတယ္၊ ဗိုလ္ခ်ဳပ္က အဆဲသန္တယ္တဲ့၊ တကယ္ပဲ ဆရာဆရာမေတြကို အဲဒီလို သင္ေပးဖို႔ ညႊန္ၾကားထားၾကလားမသိႏိုင္ဘူး၊ တူေလးကို ေတာ္ေတာ္ရွင္းျပခဲ့ရဖူးတယ္၊ ဗိုလ္ခ်ဳပ္က ဘယ္လိုလူမ်ဳိးဆိုတာ၊ ပ်ဥ္းမနားမွာငယ္ငယ္တုန္းက ရွမ္းကန္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေၾကးရုပ္မွာ အာဇာနည္ေန႔ညတိုင္း လြမ္းသူ႔ပန္းေခြေတြအမ်ားၾကီး သြားၾကည့္ေနၾက၊ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေၾကးရုပ္က မဲမဲေမွာင္ေနေပမဲ့ အေမရွင္းျပခဲ့ဖူးလို႔ မေၾကာက္ခဲ့၊ ခ်စ္ခင္ေလးစားခဲ့ၾကတာ၊ အခုေတာ့ အဲဒီအစဥ္အလာက လြမ္းစရာျဖစ္သြားပါၿပီ၊
ကဗ်ာေလးကို ဖတ္ရင္း စိတ္မေကာင္းျဖစ္မိပါတယ္၊ ခ်စ္ခင္ေလးစားလွ်က္

victorOway said...

ကဗ်ာေလးကို လာဖတ္ခံစားပါ၏၊
ေမာင္ေခ်ာႏြယ္ရဲ ့ ကဗ်ာစာသား အပိုင္းအစေလးကို က်ေနာ္ခ်န္ထားရစ္ခဲ့မယ္ေနာ္အစ္မ-ဘာတဲ့--
---ေျသာ္--ေမလ--ေမလ
---ျပဳတ္က်သြားတဲ့ ၀က္သားဖတ္ေလးေတာင္
---ေကာက္စားမသြားရတဲ့ ေမလ---
၁၉၉၀ခုနွစ္၊ ေမလေရြးေကာက္ပြဲကို သတိရေသာအားျဖင့္--

Unknown said...

မမိုးခ်ိဳးေရ
အခုျဖစ္ေနတာေတြကို ၾကားထား သိထားေတာ့ ဆရာၾကီးကဗ်ာကို ဖတ္ရတာ ရင္မွာ နင့္ေနတာပါပဲ။ အာဇာနည္စိတ္ဓာတ္ ႏွင့္ လုပ္ရပ္ကို ေလးစားတတ္သူေတြ ရွိေန ေသးသ၍၊ ေက်းဇူးတရားကို သိတတ္သူေတြ ရွိေနေသးသ၍ ျပည့္သူ႔အသဲမွာ အမ်ိဳးသား ေခါင္းေဆာင္ၾကီး ဆက္ရွိၿမဲ ရွိေနဦးမွာပါ။ အဲ မ်က္ရိုင္းေတြကို ၾကည့္တိုင္းယဥ္တဲ့ အလွဆင္ ျမက္ေလးေတြ ျဖစ္ေအာင္ေတာ့ ဝုိင္းျပဳစုၾကရမွာေပါ့ဗ်ာ။ အဲဒီလို ဲျပဳစုၾကတဲ့ မမိုးခ်ိဳတို႔ သားအဖကို ေက်းဇူးတင္ပါတယ္။

Unknown said...

မမိုးခ်ိဳေရ . . . အထက္မွာ မမိုးခ်ိဳးလို႔ မွားသြားတာ အႏူးအညြတ္ ေတာင္းပန္ပါတယ္။ နာမည္စာလုံးေပါင္း မမွားဖို႔ အေရးၾကီးတယ္ ဆိုတာ သိေပမဲ့ မွားသြားပါတယ္။
ခြင့္လႊတ္မယ္လုိ႔ ေမွ်ာ္လင့္ပါတယ္။

Unknown said...

ိဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းကမွ က်မတို့ ဴမန္မာတစ္မ်ိဳးသားလံုးရဲ့ တကယ့္ဗိုလ္ခ်ဳပ္ စစ္စစ္ပါ။ ဘယ္ေတာ့မွ မေပ်ာက္ပ်က္နုိင္တဲ့ အစစ္အမွန္ တစ္ခုပါ မခ်ိဳသင္းရယ္။ ဆရာ့ကဗ်ာေလးကိုဖတ္ၿပီး စိတ္ထဲမွာ ဴမက္ရုိင္းပင္ေတြ နဲ့ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေႀကးရုပ္ ကိုဴမင္ေယာင္မိတယ္။

Unknown said...

အမ မိုးခ်ိဳေ၇ အမမဂၤလာေဆာင္ မွာ ဘဘ ၇ဲ႕လက္ဖြဲ႕ကဗ်ာေလးကိုဖတ္ၿပီး နာမည္ကိုစ၇င္းႏွီး၇ပါတယ္။ ဘဘကိုေတာ႕ ဖန္မီးအိမ္နဲ႕ေပါ႕။ဘဘ၇ဲ႕သမီးပီသစြာကဗ်ာ၊စာေပ၊ႏုိင္ငံအေ၇းတို႕မွာတတပ္တအားထမ္းေပးေန တဲ႕အမ ကိုေလးစားဂုဏ္ယူပါတယ္ခင္ဗ်ာ။၇ုိး၇ိုးအဖိုးၾကီး၇ဲ႕သမီး၇ိုး ၇ိုးအမတြက္ကၽြန္ေတာ္တို႕ေၿမဟာအၿမဲတမ္း စိမ္းလန္းေနမွာပါ။ေမာင္ငယ္ ေနလင္း။

Unknown said...

ဘယ္အရာမွ ျမဲျမံမွု မရိွတာ တရားသေဘာပါ..
ဒီလို ျမင္ရတဲ့ အေျခအေနလဲ တေန့ေသာအခါ ေျပာင္းရမွာပါ.. အစစ္အမွန္ကိုဖံုးထားလဲ မရပါဘူးေနာ္..
တကယ္လုပ္ခဲ့တဲ့ သူမွ တကယ့္လူျဖစ္တာပါ...

ခင္လ်က္
ကိုလင္း

varajin said...

ေကာင္းပါတယ္ ဗ်ာ ..အလယ္ေရာက္လာပါတယ္ အြန္လုိင္းေလာက ထဲကုိေရာက္လာတာ မၾကာေသးေပးမဲ့ အခု လုိစာေလးေတြ ဖတ္ရတာ သိပ္ျပီး ဂုဏ္ယူမိသလုိ အလည္းက်မိပါတယ္ .. ေနာက္လည္းူ အလည္လာလာအုန္းမယ္ေနာ္ ခြင့္ျပဳပါ

varajin said...

ေရႊေက်ာင္းကုိလည္း အလည္လာအုန္းေနာ္

Unknown said...

အင္း သမုိင္းနာလုိ႔ နာမွန္းမသိ

ဟုတ္တယ္ ခ်ဳိသင္း။

လြတ္လပ္ေရးဖခင္ၾကီးနဲ႔ ကဗ်ာ႔ ဖခင္ၾကီးတုိ႔ ျငိမ္းခ်မ္းျမင့္ျမတ္ေသာဘုံဘ၀မွာ ခ်မ္းေျမ႔ၾကပါေစ