တလြဲေတြနဲ႔ ေနသားတက်

ဒီေန႔ က်မတို႔ေနတဲ႔ ေလာ႔စ္အိန္ဂ်လိစ္ျမိဳ႔မွာ ငလ်င္လွဳပ္ပါတယ္။
တကယ္ေတာ့ ငလ်င္ေၾကာေပၚမွာ ျမိဳ႔ကရွိတာမို႔ အျမဲတမ္းလိုလို ငလ်င္အေသးေလးေတြကေတာ့ ရွိေနတာပါပဲ။ ကိုယ္ကသာ မသိလိုက္တာေလ။ ဒါေပမဲ႔ အခုတခါကေတာ့ ငလ်င္ဗဟိုျပဳလွဳပ္တဲ႔ေနရာနဲ႔က သိပ္အေ၀းႀကီးမဟုတ္ေတာ့ သိသိသာသာ ခံစားလိုက္ရတယ္။ 5.4 magnitude ရွိတယ္လို႔ သတင္းေတြက ဆိုၾကတယ္။
ငလ်င္လွဳပ္စဥ္က ရုံးမွာ အလုပ္လုပ္ေနတုန္းမို႔ ပထမအႀကိမ္ ခပ္ေျဖးေျဖးလွဳပ္တုန္းက ရီေတာင္ရီမိေသးတယ္။ ငလ်င္လွဳပ္တယ္ဟ ေပါ႔ေလ။ သိပ္မၾကာဘူး။ ခပ္ၾကမ္းၾကမ္းလဲ လွဳပ္ေရာ တရုံးလုံး အျပင္ကို ေျပးထြက္ၾကပါေလေရာ။ ရုံးအတြင္းပိုင္းမွာ ရွိေနတဲ႔သူေတြက်ေတာ့လဲ စားပြဲေအာက္ထဲ ေျပး၀င္ၾကတယ္။ ကိုယ္သာ ဘာလုပ္ရမွန္းမသိဘဲ၊ အခန္းထဲက မထြက္ ကုလားထိုင္မွာ ထိုင္ရက္ ေခါင္းကိုသာ လက္ႏွစ္ဖက္နဲ႔ အုပ္ထားမိတယ္။ ရုတ္တရက္ဆိုေတာ့ လုပ္မိလုပ္ရာေပါ႔ေလ။ အေပၚက မ်က္ႏွာၾကက္ေတြ ျပိဳက်မွာ ေၾကာက္တာကိုး။ လွဳပ္ၿပီးသြားေတာ့ လမ္းေပၚမွာ လူေတြမွ တပုံႀကီး။ ရုံးတိုင္း ရုံးတိုင္းက ထြက္လာလိုက္ၾကတဲ႔လူေတြ၊ ေတာ္ေတာ္နဲ႔ အထဲျပန္မ၀င္ၾကဘူး။ တေယာက္နဲ႔တေယာက္ လက္ညိွဳးထိုးၿပီး ေျပာေျပာၿပီး ရီၾကတာ။သူက အရင္ဆုံးထြက္ေျပးတယ္တို႔၊ ခုံေအာက္ကို ေျပး၀င္တာ ဘယ္လိုႀကီးတို႔ ဟားေနၾကတာေလ။ ဘာမွ အထိအခိုက္မရွိေတာ့လဲ ေပ်ာ္စရာႀကီးကို ျဖစ္လို႔။
အဲဒီမွာ သြားေတြးမိတာက သူတို႔နဲ႔ ကိုယ္နဲ႔မတူ လြဲလြဲေနတာေလးေတြကိုပါ။ တကယ္ဆို ကိုယ္ကမွ ဘူမိေဗဒဘာသာရပ္ကို ယူၿပီး ငလ်င္ဆိုတာ ဘယ္လိုအေျခအေနမ်ိဳးမွာ ျဖစ္တတ္တယ္၊ ဘယ္လိုေၾကာင္႔ ေပၚေပါက္လာတယ္ဆိုတာမ်ိဳး သင္လာခဲ႔ရေသးတာ။ တကယ္႔အေရးၾကံဳေတာ့ ေနရာကေတာင္ မထ မိဘူး။
သူတို႔ကေတာ့ သဘာ၀ေဘးအႏၱရာယ္ကို ဘယ္လို ကာကြယ္ရမယ္ဆိုတာ လက္ေတြ႔က်က် သင္ခဲ႔ၾကေတာ့ အေရးၾကံဳရင္ ကိုယ္႔အႏၱရာယ္ကို ဘယ္လိုကာကြယ္ရမယ္ဆိုတာ နားလည္ေနတာေပါ႔။ ဒီေရာက္ေတာ့မွ ကိုယ္႔ျပည္နဲ႔မတူတဲ႔ အံ႔ၾသစရာေတြ တပုံႀကီး ျဖစ္ေနေတာ့တာ။
တျခားေ၀းေ၀းမေျပာနဲ႔၊ ငလ်င္လွဳပ္ၿပီး ၂မိနစ္ေလာက္ေနေတာ့ ရုံးက ဖုန္းေတြျမည္လာလို႔ ကိုင္လိုက္ေတာ႔ ငလ်င္လွဳပ္ရင္ ဘယ္လိုကိုယ္႔ကိုယ္ကို ကာကြယ္သင္႔တယ္ဆိုတာ စက္ကေျပာေနတဲ႔ ပညာေပးဖုန္းေတြ လာေနတာပါ။ ထူပူၿပီး မလုပ္တတ္ မကိုင္တတ္ မျဖစ္ရေအာင္ ေနာက္တခါ မလွဳပ္ခင္စပ္ၾကားေလးေတာင္ ပညာက ေပးေနေသးတာပါ။ အဲဒီေတာ့လဲ အ့ံၾသမိတာေပါ႔။ ကိုယ္က ဗမာကိုး။
ဗမာျပည္ကေန ေရာက္စကဆို ဒိထက္ပိုဆိုးေသး။ ကိုယ္႔မွာ တခ်ိန္လုံး အံ႔ၾသစရာခ်ည္း။ မီးကလဲ ေန႔တိုင္းလာေသးတာ။ အင္ဗာတာေတြ၊ မီးစက္ေတြနဲ႔မ်ား ခုတ္ေနသလားလို႔ လိုက္ၾကည္႔မိေသးတယ္္။ လင္းလင္းခ်င္းခ်င္းႀကီးကို ျဖစ္လို႔။ တီဗီၾကည္႔ရတာေတာင္ စိတ္မေျဖာင္႔ဘူး။ တီဗီၾကည္႔တုန္း မီးပ်က္တာ အက်င္႔ပါေနလို႔။ ကိုယ္က ဗမာကိုး။
ေနာက္ၿပီး ဒီမွာ လူေတြ ဘာလို႔ ရာသီဥတုကို စကားလုပ္ေျပာေနၾကသလဲဆိုတာလဲ အခုမွ နည္းနည္း နားလည္သလိုလိုရွိတယ္။ သူတို႔က မနက္တိုင္း ရာသီဥတုအေျခအေနကို အင္တာနက္ထဲကျဖစ္ျဖစ္၊ သတင္းကျဖစ္ျဖစ္ ၾကည္႔တာကိုး။ အစမွာေတာ့ ကိုယ္က မယုံေရးခ် မယုံဘဲေလ။ ေအာ္ မိုးရြာမယ္လား၊ ယုံပါဘူးေပါ႔။ ၿပီးမွ တကယ္ရြာေတာ့ ၾကြက္စုတ္ျဖစ္ေရာ။
ဒီေန႔ေတာ့ ေအးမယ္ေဟ႔ ဆို လက္ျပတ္ကေလး၀တ္ၿပီး အျပင္ထြက္တာ။ မိုးေလ၀သ သတင္းေလာက္ေတာ႔ ရီတာေပါ႔။ (ကိုယ္က ဗမာျပည္ကေလ) တကယ္လဲေအးေရာ ဘာဆြဲျခံဳရမွန္းမသိဘူး။ ခ်မ္းလိုက္တာ တုန္ေတာင္တက္တယ္။
ေနာက္ေတာ့ ေၾကာက္လန္႔ၿပီး အျပင္ထြက္ေလရာ အေႏြးထည္အထူႀကီး၀တ္ၿပီးထြက္ေရာ။ ဒီေလာက္ခံရတာေတာင္ မိုးေလ၀သသတင္းကို ၾကည္႔ရေကာင္းမွန္း မသိေသးဘူး။ အက်င္႔မွ မပါေသးတာ။ ဒါေပမဲ႔ အဲဒီလိုေန႔က်မွ ဆန္းနီး တဲ႔။ တိမ္ေတြကလဲ ေတာက္လို႔။ ေနကလဲ ၾကဲၾကဲေတာက္။ ေခၽြးတဒီးဒီးက် လို႔ ကိုယ္႔အက်ီ ၤ အထူႀကီး ဆုတ္ဖဲ႔ပစ္ခ်င္တာ။ ခံေပါ႔။ သတင္းမွ မယုံဘဲေလ။ ကိုယ္က ဗမာကိုး။
အခု ဒီအိမ္မွာ သတင္းစာလဲ မမွာဘူး။ လာမပို႔နဲ႔ဘဲ။ ဘာေတြလာေျပာေနလ၊ဲ ဒုိ႔မယုံဘူး ဘဲ။ ရန္ကုန္မွာတုန္းကတည္း မယူတာ အႏွစ္ ၂၀ေတာင္ ရွိၿပီ၊ ဒီမွာ ဘာလုပ္ဖုိ႔။ အဲဒီလို တလြဲေလးေတြေၾကာင္႔ ကိုယ္လဲ ကိုယ္႔ျမိဳ႔မွာ ဘာေတြျဖစ္ေနလို႔ေတာင္ ျဖစ္မွန္းမသိ၊ သူမ်ားေျပာမွ ပါးစပ္ဟ ၿပီး နားေထာင္ရတာ။ ကိုယ္က ဗမာကိုး။
အဲလို လြဲတာေတြမွ တပုံႀကီး။ ဒါေၾကာင္႔ ထူးအိမ္သင္ဆိုတဲ႔ လြဲလြဲေလးပဲ ေကာင္းပါတယ္ဆိုတဲ႔ သီခ်င္းကို ႀကိဳက္မိတာ ေနမွာ။
ဒါေပမဲ႔ တခါတေလေတာ့ တမ်ိဳးပဲ။ ဘာေၾကာင္႔ ဒီလိုျဖစ္ရတာလဲလို႔ ကိုယ္႔ဖာသာကိုယ္ ခဏခဏေမးရင္း ၀မ္းနည္းမိတယ္။ ဘယ္ေလာက္ထိ လြဲေနရအုံးမွာလဲ လို႔လဲ မ်က္ရည္၀ဲရင္း ေတြးမိပါတယ္။
မိုးခ်ိဳသင္း

13 comments:

yannaing said...

အလုပ္ကျပန္လာလာျခင္းတန္းေတြ႔တာကေတာ့မမိုးခ်ိဳရဲ့
( ထမင္းသိုးဟင္းသိုး ) ပို႔စ္အသစ္ပါပဲ.........
ရန္ကုန္မွေတာ့မိုးေတြရႊာေနပါတယ္ဗ်ား......
အဲဒီလိုမ်ိဳးတလြဲျဖစ္ေနတာကိုက ကိုယ့္ကိုယ္ ဗမာ ဆိုတာမေမ့ျဖစ္ဘူးေပါ့ဗ်ာ.....
ထမင္းသိုးဟင္းသိုးျဖစ္ေအာင္စားလို႔မကုန္ေအာင္ခ်က္ရမွေပါ့ေနာ့..........

ေမျငိမ္း said...

အင္းး တကယ္ေတာ့ အလြဲနဲ႔ ေနသားက်ေနတာက ေကာင္းလား.. တည့္မွေကာင္းမွာလား..။ ဘယ္လိုစံနဲ႔ သတ္မွတ္ရပါ့မလဲ ဆိုတာေတြနဲ႔...။ တခါတေလ..တကယ္ပဲ မ်က္ရည္၀ဲပါရဲ႕။

Unknown said...

Very glad to see you in the Myanmar blogger's world. I had been reading your short stories ...10 years back.

ကလိုေစးထူး said...

မေမၿငိမ္းရဲ့ ဘေလာ့အညႊန္းစာက တဆင့္ ေရာက္လာတာပါ။ က်ေနာ္ ပုံမွန္ လာဖတ္ရမယ့္ ဘေလာ့ဂ္ေကာင္းတခု ထပ္တိုးလုိ႔ ေဖးဘရိတ္ထဲမွာ ထည့္သိမ္းထားလိုက္ၿပီ အမ။ ေနာက္ထပ္ ေရးလာဦးမယ္ စာေကာင္းေတြ အမ်ားၾကီး ဖတ္ခ်င္ပါေသးတယ္။

လင္း said...

သတင္းစာဖတ္ရင္ ေနာက္ဆံုးကေန စစလွန္တာ ခုထိ အက်င့္က မေပ်က္ေသးဘူး။ ကိုယ္ကဗမာကိုး

ပံုရိပ္ / Pon Yate said...

မမုိးခ်ဳိသင္းရဲ႕ စာေတြကုိ ပုံရိပ္ႏွစ္ႏွစ္သက္သက္ ဖတ္ဖူးပါတယ္။ အခုဘေလာက္ လုပ္ထားတာ ေတြ႕ရတဲ့လုိ႕ ၀မ္းသာတယ္။ ေနာက္လာခဲ့ဦးမယ္။ လင့္ခ္လုပ္ပါရေစ။

လင္းလက္ၾကယ္စင္ said...

ဆရာမ ေဒၚေမျငိမ္း ညႊန္းလို႕ လာဖတ္ျဖစ္ပါတယ္ရွင္။ အေရးအသားကို သေဘာက်ႏွစ္ျခိဳက္မိပါတယ္။ ပံုမွန္ဖတ္ရမယ့္ ေဖးဘရိတ္ဘေလာ့ခ္ဂါထဲ ထည့္ဖုိ႕ တစ္ခုတိုးလာတာေပါ့။ စာေပေကာင္းေတြ ဖတ္ရဖုိ႕ တစ္ေယာက္ထပ္တိုးလာတဲ့အတြက္လည္း ေက်းဇူးတင္ရွိမိပါတယ္ :)

သက္ေဝ said...

ဒီေရာက္ခါစက လိုအပ္တဲ့ မ၀ယ္မျဖစ္ ၀ယ္ရမယ့္ ပစၥည္းစာရင္းထဲမွာ လက္ႏွိပ္ဓါတ္မီးကို ထည့္ထားၿပီး
၀ယ္လဲ၀ယ္ထားမိတယ္။ ကိုယ္က ဗမာကိုး။ :-P

စူး said...

သတင္းစာဖတ္ရင္ ေနာက္က စလွန္မိတယ္ ကိုယ္က ဗမာကိုး...။
ဂ်ပန္ဆိုေတာ့ အဲဒါမွန္သြားတယ္ဗ်။ ဟီး..။ (ျမန္မာျပည္မွာေနတုန္းကလဲ အမွန္က သတင္းစာ အိမ္မွာ မ၀ယ္တာ ၾကာလွေပါ့..)
မီးပ်က္ရင္ ခက္မွာဆိုးလို့ လက္ႏိွပ္ဓာတ္မီး ၀ယ္လို္က္မိတယ္. ကိုယ္က ဗမာကိုး...။
ရာသီဥတုသတင္းမ်ား ေရာက္စက လံုး၀ မယံုခဲ့မိဘူး အမအတိုင္းပဲ.. ကိုယ္က ဗမာကိုး...။
ေရာက္စကဆိုရင္ ရထားစီးရင္ အခ်ိန္ထက္ ပိုပီးေစာေရာက္ေနမိတတ္တယ္ စိတ္မခ်လို့ေလ.. ကိုယ္ကဗမာကိုး...။
...ေျပာရရင္ေတာ့.. ကိုယ္က ဗမာကိုးးးးးးးးးးး....

အမစာေတြ အစကတည္းက ၾကိဳက္တာ အမေရ.. မ်ားမ်ားေလးေရးပါ..ေနာ္..။

Aye Win said...

က်ေနာ္ကေတာ့ လြဲသြားတာ သေဘာက်သဗ် မလြဲလို႔ကေတာ့ ဗိုလ္ခင္ၫြန္႔တို႔ ေထာက္လွမ္းေရး ေတြလက္ထဲ ဘာျဖစ္ၿပီး က်န္ခဲ့မလဲ? အသံလႊင့္ ဇာတ္လမ္းထဲမွာ ေကာလိပ္ဂ်င္ေန၀င္းေျပာတာ ေလ" လြဲသြားၿပီ ကိုေစာခိုင္" တဲ့။
အသက္ကလဲ ႀကီးလာျပန္ေတာ့ ဟိုတေန႔က ေသြးတိုး တာ ကံေကာင္းလို႔၊ ကိုေသမင္းကို ေျပာလိုက္တယ္ လြဲသြားၿပီ ကိုေစာခိုင္ေပါ့။

တန္ခူး said...

ဒီpostေလးကိုအရမ္းၾကိုက္ပါတယ္.. ဘာလို ့လဲဆိုေတာ့ ကိုယ္ကဗမာကိုး…

Anonymous said...

မူရင္း ပို႔စ္ ေလးရယ္..comments ေလးေတြရယ္ကို ဖတ္ၿပီး ၿပံဳးမိတယ္ အမွန္ေတြမ႔ိုလို႔ သေဘာလည္းက်တယ္...

ဘိုင္ဒေဝးးးးး.....ကိုယ္က ဗမာကိုး… :P

ေပ်ာ္ရႊင္ပါေစ...အစ္မ

Unknown said...

i like your writing. your are really a good writer.
I was touched by this post because I am a Burmese.
As I saw police at university compound, I was excited because I am fromBurma. I asked my friends many times about those police . My friend said police some time eat at university food center because it is cheap and clean. Nothing special. How ever I feel very unease whenever I see police in uni compound because I am a burmese.
I also count my money when I draw it from bank because I am a burmese.
So we Burmese are very much different from other.
sandar