ဘေလာ႔ဂ္ကေလး တခုေလာက္ လုပ္မယ္လို႔ စဥ္းစားလိုက္ေတာ့ တျခားဘာေတြေရးမယ္ ဘယ္လိုလုပ္မယ္ေတြ မစဥ္းစားနဲ႔အုံး၊ ကုိယ္႔ကိုယ္ကိုေတာ့ ဘ၀ႀကီးမွာ ေတာ္ေတာ္အသုံးမက်တဲ႔သူမွန္း သိသြားရတယ္ေလ။
ဘာျဖစ္လို႔လဲဆိုေတာ့ ဘေလာ႔ဂ္လုပ္ရင္ အေျခခံအဆင္႔က ကြန္ပ်ဴတာထဲမွာ ေဇာ္ဂ်ီေဖာင္႔ သြြင္းၿပီးသား ျဖစ္ေနရမယ္၊ ရိုက္တတ္ရမယ္၊ ယူနီကုတ္ ဆိုလား ရွိရမယ္ စသျဖင္႔ေပါ႔။ ကိုယ္က ကြန္ပ်ဴတာမွာ သုညထက္ နည္းနည္းနိမ္႔တဲ႔အဆင္႔ေလးမွာ တစ္ ေနတာဆိုေတာ့ ေတာ္ေတာ္ဦးေႏွာက္ေျခာက္ သြားးရတယ္။ အရပ္ကူပါ လူ၀ိုင္းပါ ျဖစ္သြားတာေပါ႔။
လူအျပင္ ဘုန္းဘုန္းပါ အဆစ္ပါေသးတယ္။ ဘုန္းဘုန္းေတာင္ ကိုယ္႔ထက္ကၽြမ္းေသးတယ္ေလ။
တကယ္ေတာ႔ ကိုယ္႔ဖာသာပဲ အျပစ္ေတြပုံ တင္လိုက္ပါတယ္။ ဆတ္ေဆာ႔မိတာကိုး။ တေန႕တေန႔ အင္တာနက္ကေန သတင္းေတြဖတ္၊ ဘေလာ႔ဂ္ေတြထဲ ေလွ်ာက္လည္ၿပီး စာေလးေတြဖတ္ၿပီး ဒီအတုိင္းေန အေကာင္းသား။ စာဖတ္ရတာမ်ား အရသာရွိလိုက္တာ။ တခ်ိဳ႔ ဘေလာ႔ဂ္ေတြမ်ား ေန႔တိုင္းသြားမဖတ္ရဘဲ မေနႏိုင္ဘူး။
ဒါနဲ႔ သူမ်ားေတြကို အားက်ၿပီး ကိုယ္႔ဒိုင္ယာရီေလးလို၊ မွတ္တမ္းေလးလို စာေလးေတြ၊ အက္ေဆးေလးေတြ ေရးမယ္၊ အေဖ႔ ကဗ်ာေလးေတြလဲ တင္ရရင္ ေကာင္းမွာပဲလို႔ ေတြးမိေတာ့ ကိုယ္႔အမလို ခ်စ္ရတဲ႔ အမတေယာက္ကို ေျပာျပမိတယ္။ အမကလဲ အားတက္သေရာပဲ၊ လုပ္ေလ ဆက္ဆက္လုပ္၊ အမ အားေပးတယ္၊ အမလဲ ခ်ိဳသင္းသို႔ ေပးစာ ဆိုၿပီး ၀င္ေရးမယ္ တဲ႔။
အေဖာ္လဲ ရွိၿပီဆိုေတာ့ ဘာေျပာေကာင္းမလဲ၊ နီးစပ္ရာေတြကို အကူအညီေတာင္းလိုက္တာ ေျဗာင္းကို ဆန္သြားတာပဲ။ ကိုယ္က အဲဒီေလာကဓာတ္ပညာေတြနဲ႔က သုညအဆင္႔ဆိုေပမဲ႔ အမကေတာ့ မိုင္းနပ္စ္ပါတဲ႔။ ဟန္ေတာ့ က်ေနပါၿပီ။
အဲဒီေတာ့ ဘာမွ မလုပ္ရေသးခင္ အရင္ေတာင္းပန္ခ်င္တာက တခါတေလ မာတိကာႀကီးက စာမ်က္ႏွာရဲ ႔ေဘးမွာ မရွိဘဲ ဟုိးေအာက္မွာ ရွိခ်င္ရွိေနလိမ္႔မယ္၊ အဲဒါဆိုရင္ ခ်ိဳသင္းေတာ့ မွားႏွိပ္လိုက္ျပန္ၿပီလို႔ သေဘာထားေပး။ တခါတေလ စာလုံးေတြက စာမ်က္ႏွာအျပည္႔ မညီမညာ ဟုိေျပး ဒီေျပးတက္လာလိမ္႔မယ္၊ အဲဒါဆို ခ်ိဳသင္းေတာ့ ေတာက္တလြဲ လုပ္လိုက္ျပန္ၿပီလို႔ နားလည္ေပး။ တခါတေလ မွိန္ရမဲ႔ေနရာမွာ ထင္းထင္းႀကီး ျဖစ္ေနတာတို႔၊ စာျပန္ေခါက္ရမွာ ေခါက္လို႔မရဘဲ စန္႔စန္႔ႀကီး ျဖစ္ေနတာတို႔ ေတြ႔ရင္ ခ်ိဳသင္းေတာ့ လုပ္ရမွာေတြ မလုပ္ဘဲ ေမ႔သြားျပန္ၿပီလို႔ ျဖည္႔ေတြးေပး။
စိတ္ကလဲ ဘာမွ မလုပ္ခင္ က်က်သြားတတ္ေတာ့ကာ ပို႔စ္အသစ္လဲ ေတာ္ေတာ္ႀကီးၾကာမွ ေပၚလာခ်င္ေပၚလာမယ္ေပါ႔ေနာ္။ အဲဒါေလးေတြ နည္းနည္းေလာက္ နားလည္ေပးရင္ေတာ့ အိုေကသြားမွာပါ။ ကိုယ္႔ဖက္ကလဲ ႀကိဳးစားၿပီး ကြက္လပ္ေတြ ျဖည္႔သြားပါ႔မယ္လို႔။
ဒီအဆင္႔ေလးတက္လာဖို႔ ၀ိုင္းတြန္းေပးၾကတဲ႔ ဘုန္းဘုန္း ကိုသက္၊ ကိုမိုး၊ ကိုေအး၀င္း၊ ကိုျမင္႔လိွဳင္၊ မသဒၶါ၊ ကိုေမာင္ရစ္၊ ကိုဇာနည္ နဲ႔ ကိုယ္႔အေျခအေနအမွန္ကိုသိေသာ္လည္း စိတ္မပ်က္ဘဲ အထူးအားေပးေသာ ခ်စ္တဲ႔ အမ မေမသန္းေဌး တို႔ကို ေက်းဇူးမွတ္တမ္း ျပဳလိုက္ပါတယ္။
မိုးခ်ိဳသင္း
