မွဳံနံ႔သာ ျခယ္ကာ သ ေတာ႔..

မေန႔က ကိုယ္ဘာမွ မလုပ္တတ္ မကိုင္တတ္တဲ႔ အေၾကာင္း ေရးလိုက္လို႔ ဘေလာ႔ဂါ သူငယ္ခ်င္းေတြ ၀ိုင္းၿပီး အားေပးလိုက္ၾကတာ.. ေပ်ာ္ေတာင္ ေပ်ာ္သြားတယ္။ အားမငယ္ရေအာင္ သူတို႔လဲ ကိုယ္႔လိုပါပဲဆိုၿပီး အေဖာ္လာလုပ္ေပးၾကတာလဲ ရွိတယ္။

တကယ္ေတာ႔ ကိုယ္က ဘ၀မွာ အပူအပင္ကင္းကင္း စိတ္ခ်မ္းခ်မ္းသာသာ ေနခ်င္သူပါ။ ဒီက လူေတြလိုေပါ႔။ သြားခ်င္ရင္ သြားပစ္လိုက္မယ္၊ စားခ်င္ရင္ စားပစ္လိုက္မယ္၊ ေပ်ာ္စရာရွိရင္ ေနာက္ဆံမတင္းဘဲ ေပ်ာ္ရႊင္ပစ္လိုက္ခ်င္တာ။

ဒါေပမဲ႔ ဘာလို႔လဲမသိဘူး။ သူတို႔ေတြလို ကိုယ္႔မွာ မေနတတ္ေတာ႔ဘူး။ ခရီးတခု သြားမယ္ဆိုရင္လဲ ေရ ကအစ စားစရာအဆုံး အကုန္ တိုလီမုတ္စ ေလွ်ာက္ထည္႔၊ ေလွ်ာက္ စဥ္းစားရတယ္။ သူငယ္ခ်င္းအိမ္မွာ အိပ္မယ္ဆိုရင္ေတာင္ ဧည္႔စာရင္း တိုင္ဖို႔လိုေသးလား ေတြးရတယ္။ လမ္းခရီးမွာ လမ္းျပပုလိပ္ က တားၿပီး ေငြညွစ္မွာလား လန္႔ရေသးတယ္။

သတင္းတခုခု ၾကားရင္ က်ီးလန္႔စာစား ဆန္ေတြ၊ ဆီေတြ ထ ထ စု တာလဲ ဘာအက်င္႔မွန္းကို မသိ။ သူတို႔ဖာသာ သူတို႔ စီးပြားက်လို႔ ဘဏ္တခု ပိတ္လဲ ဆန္ သြား၀ယ္မိတာပဲ။ ဘာျဖစ္လို႔ ကုိယ္႔ဖာသာကိုယ္ ေပ်ာ္ေပ်ာ္ရႊင္ရႊင္ ေအးေအး မေနတတ္ရတာလဲ လို႔ ေတြးမိရေတာ႔တာေပါ႔။

တကယ္ဆို ကိုယ္က ျဖစ္ႏိုင္ရင္ လွလွပပေလး ၀တ္စားၿပီး ေပ်ာ္ပြဲရႊင္ပြဲေလးေတြပဲ သြားေနခ်င္တာပါ။ မိန္းကေလးဆိုေတာ႔ အလွအပလဲ သိပ္ႀကိဳက္။ သူမ်ား မိန္းကေလးေတြ လွရင္ ေခ်ာရင္ သေဘာေတြကို က်လို႔။ တမ်ိဳးေတာ႔ မထင္ပါနဲ႔။ အမေတြၾကားမွာ ေနခဲ႔၊ ႀကီးျပင္းခဲ႔ရတာ ဆိုေတာ႔ မိန္းကေလးေတြ ျပင္ျပင္ဆင္ဆင္ ေနရင္ စိတ္ခ်မ္းသာေန တတ္တာမ်ိဳး။

ကိုယ္႔အမအလတ္နဲ႔ ကိုယ္ကေတာ႔ ေကာင္မေလး ေခ်ာေခ်ာ တေယာက္ ကိုယ္တို႔ေရွ႔မွာ ျဖတ္ေလွ်ာက္သြားၿပီ ဆိုရင္ လိုက္ၾကည္႔ရတာ အေမာ။ ေယာက်ာၤးေလးသာ ျဖစ္ရင္ ေတာ္ေတာ္ဆိုးတဲ႔ေကာင္ေလး ျဖစ္မွာ။ တခါတေလမ်ား ႏွစ္ေယာက္သား ပါးစပ္ႀကီး ဟ လို႔၊ သြားရည္မက်ရုံတမယ္ပဲ။

ဒီလို ကိုယ္အလွႀကိဳက္တာ မျငင္းႏိုင္ေပမဲ႔ ကိုယ္တိုင္ကေတာ႔ မျပင္ဆင္တတ္ဘူး။ အျမဲတမ္း မ်က္ႏွာေျပာင္ပဲ။ ႏွဳတ္ခမ္းနီဆိုလဲ ကိုယ္ ဒီအေရာင္ကို ႀကိဳက္တယ္ဆိုရင္ ဒီတမ်ိဳးပဲ ဆိုးတယ္။ ဒီႏွဳတ္ခမ္းနီ ကုန္မွ ေနာက္တခု ၀ယ္တယ္။ ၀ယ္လဲ ဒီအေရာင္ပဲ။ ႀကိဳက္မိရင္ မရုိးတမ္း ဆိုးေတာ႔တာပဲ။ အဲဒီေတာ႔ အမေတြက ေျပာတယ္။ နင္႔ဟာက အေရာင္လဲ မထြက္ပါလား တဲ႔။ ကိုယ္ကေတာ႔ ဒုံရင္း ဒုံရင္းပဲ။

အိမ္ေထာင္က်ၿပီးလို႔ ရန္ကုန္ ခဏ ျပန္ ေနတုန္းက FMI City ထဲက အိမ္တြင္းဒီဇိုင္းဆင္တဲ႔ ကုမၸဏီတခုမွာ အလုပ္ ခဏ ၀င္လုပ္ေသးတယ္။ တေန႔မွာ သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႔ ညစာစားပြဲသြားေတာ႔ သူတို႔က ၀ုိင္းျပင္ဆင္ ေပးၾကတယ္ေလ။ အဲဒီတုန္းက ဆံပင္အေရာင္ဆုိးတာ ေပၚခါစ။ အဲဒါနဲ႔ ကိုယ္လဲ သူတို႔ ျပင္ေပးတာ ခံေကာင္းေကာင္းနဲ႔ ခံေနတုန္း ဆံပင္ကို ထိပ္ကေလးပဲ ေရႊညိဳေရာင္ေလး ဆိုးေပးလိုက္ၾကတယ္။

ကိုယ္လဲ ေပ်ာ္လို႔။ အိမ္ျပန္ေရာက္ေတာ႔ သူ႔ကို မ်က္ႏွာ အတင္းၾကည္႔ခိုင္းၿပီး ဘာထူးသြားလဲ ေမးရတာအေမာ။ သူကေတာ႔ မေျပာေတာ႔ပါဘူး။ လုပ္ၿပီးၿပီဟာကို။ ေနာက္တေန႔လဲက်ေရာ သူ႔အေမက ကိုယ္႔ကို ၾကည္႔ၿပီး သနားလြန္းလို႔။ ငါ႔သမီးေလး ေနပူထဲမ်ား အလုပ္လုပ္ ေနရသလား တဲ႔။ ဆံပင္ေတြေတာင္ ေနေရာင္ ေပါက္ကုန္ၿပီဆိုပဲ။ အဲဒီလို ျပင္တာ ဆင္တာ အျမင္တည္႔တယ္ ဆိုရမွာေပါ႔။

ဒါေပမဲ႔ ကိုယ္႔ဘ၀မွာ အလွအပနဲ႔ပတ္သက္ၿပီး မိဘ၊ ေဆြမ်ိဳးထဲက မဟုတ္ဘဲ တပါး မိတ္ေဆြက ဆုံးမတာကို ခုထိ မွတ္မိေနတာ တခု ရွိခဲ႔တယ္။ အဲဒီလိုေျပာခဲ႔တာ ကိုယ္တို႔ မိဘရဲ ႔ မိတ္ေဆြ အံတီတေယာက္ပါ။ အံတီ႔နံမည္က ေဒၚျမတ္သူ တဲ႔။ အဲဒီတုန္းက ကိုယ္တို႔မွာ အေဖေရာ၊ အေမေရာ မရွိဘူး။ အေမကေတာ႔ ဆုံးသြားခဲ႔ၿပီ။ အေဖကေတာ႔ အထဲမွာေပါ႔။

အဲဒီတုန္းက ကိုယ္က တကၠသိုလ္ ပထမႏွစ္ တက္ေနခ်ိန္။ ဒါေပမဲ႔ မိဘက အနားမွာ မရွိႏိုင္ရွာေတာ႔ ညီအမေတြ ဘယ္သူ႔ကိုမွ အားမကိုးဘဲ သတၱိရွိရွိ ေလာကဓံကို ရင္ဆိုင္ေနရခ်ိန္ေပါ႔။ အေမ ေထာင္ခဲ႔တဲ႔ မူႀကိဳေက်ာင္းေလးမွာ မနက္ပိုင္းဆို ကေလးေတြကို စာသင္၊ ေက်ာင္းတဖက္ တက္၊ ေထာင္၀င္စာ သြားေတြ႔၊ အဲဒီလို ကသီေနခ်ိန္ေပါ႔။ အလွအပလဲ စိတ္၀င္စားေပမဲ႔ မလုပ္အားဘူးေပါ႔။

အဲဒီတုန္းက ေထာင္၀င္စာ ေတြ႔ခ်ိန္ေတြက ေပ်ာ္စရာေကာင္းခဲ႔တယ္။ ေထာင္ေရွ႔မွာ ႏိုင္ငံေရးနဲ႔ ေထာင္က် မိသားစုေတြ အခ်င္းခ်င္း တေယာက္နဲ႔တေယာက္ သိုက္သိုက္၀န္း၀န္း ေဖးေဖးမမ။ ဖ်ာေတြခင္းၿပီး ၀ိုင္းထိုင္ကာ ကိုယ္႔ကို ေခၚမဲ႔ အလွည္႔ကို ေစာင္႔လို႔။ သတင္းေတြ အခ်င္းခ်င္း မွ်လို႔။ ကိုယ္႔အတြက္ အေကာင္းဆုံးဆိုတဲ႔ စားစရာေလးေတြကို အထဲက ကိုယ္ခ်စ္ခင္သူေတြအတြက္ ထုပ္ပိုးလို႔။ အဲဒီမွာ အံတီ ေဒၚျမတ္သူက ကိုယ္တို႔ကို ေျပာခဲ႔တာ။

“သမီးတို႔၊ မိန္းကေလးဆိုတာ ျပင္ျပင္ဆင္ဆင္ ေနတတ္ရတယ္၊ အထူးသျဖင္႔ သမီးတို႔ အေဖကို လာေတြ႔တဲ႔အခ်ိန္မွာ သပ္သပ္ရပ္ရပ္ လွလွပပ ျဖစ္ေစခ်င္တယ္။ ငါတို႔ကို သူတို႔ ဘယ္ေလာက္ပဲ ထုေထာင္းပေစ၊ ဘယ္ေတာ႔မွ လဲက်မသြားဘူး၊ ဘယ္ေလာက္ပဲ ဘ၀က ခက္ခဲ ၾကမ္းတမ္းပါေစ၊ ျပဳံးျပံဳးရႊင္ရႊင္ပဲ ရင္ဆိုင္မယ္ ဆိုတာ ျပ တဲ႔ သေဘာပဲ” တဲ႔။

ကိုယ္႔မိဘေတြ အနားမွာ မရွိတဲ႔အခ်ိန္မွာ ကိုယ္တို႔ကို ကိုယ္ခ်င္းစာစိတ္ အျပည္႔၊ ခ်စ္ခင္စိတ္အျပည္႔နဲ႔ ေျပာခဲ႔၊ ဆုံးမခဲ႔တာပါ။ အဲဒီကတည္းက ကိုယ္တို႔လဲ ဖိုသီဖတ္သီ ဘယ္ေတာ႔မွ မေနေတာ႔၊ မ၀တ္ေတာ႔ဘူး။ မလွပခ်င္ေန၊ သူမ်ားအျမင္မွာ သပ္သပ္ရပ္ရပ္နဲ႔ ျပံဳးျပံဳးရႊင္ရႊင္ ျဖစ္ေနေအာင္ ႀကိဳးစားေနခဲ႔ပါတယ္။ ဘာေတြပဲ ရင္ဆိုင္ရ ရင္ဆိုင္ရေလ..။

ကိုယ္တို႔ ျပင္ျပင္ဆင္ဆင္ေလး ေနရင္ အံတီက အျမဲပဲ သေဘာက်တယ္။ “ေအး၊ အဲဒီလို ႏွဳတ္ခမ္းနီေလး ဆိုးလာေတာ႔ လွတာေပါ႔ သမီးရယ္။ သမီးတို႔က မတရား ခၽြန္ထြက္ေနေအာင္ ျပင္ၾကတာမွ မဟုတ္ဘဲ” တဲ႔။ ဒီလိုစကားေလးတခြန္းကလဲ ကိုယ္တို႔ကို အားေတြ ျဖစ္ေစခဲ႔တာပဲေလ။ အဲဒီလို အျမဲ အားေပးတဲ႔ အံတီ႔အမ်ိဳးသား(မုံရြာ ဦးတင္ေရႊ) ကေတာ႔ ေထာင္ထဲမွာပဲ ဘ၀ဆုံးတဲ႔အထိ ေနသြားခဲ႔ရရွာပါတယ္။

အလွအပနဲ႔ ပတ္သက္ရင္ ကိုယ္႔စိတ္မွာ စြဲသြားတဲ႔ အဲဒီ စကားေလးတခြန္းကို ျပန္ ေ၀မွ်တာပါေလ။ ကိုယ္လဲ ခုထိ အလွျပင္ဖို႔ မွန္ေရွ႔မွာ ထိုင္လိုက္တိုင္း အဲဒီစကားေလးကို သတိရၿပီး အလွျပင္ပါတယ္။ ဘ၀မွာ ဘာကိုပဲ ရင္ဆိုင္ရပါေစ၊ မျပိဳလဲပါေစနဲ႔ တဲ႔။

မိုးခ်ိဳသင္း

27 comments:

s0wha1 said...

" ဘ၀မွာ ဘာကိုပဲ ရင္ဆိုင္ရပါေစ၊ မျပိဳလဲေစပါနဲ႔ "

အမေရ မွတ္သားေလာက္တဲ႔ စကားေလးပါပဲ။ ေက်းဇူး။

ဇနိ said...

အမခ်ိဳသင္းေျပာတဲ့စကားေလးေၾကာင့္ ျပင္ျပင္ဆင္ဆင္ေလး ေနအံုးမွပါ။ ဒီက ျမန္မာအမႀကီးတေယာက္ကလည္း မဇနိကို အလွမျပင္လို႔ သိပ္အူယားတယ္ေျပာတယ္။ နိနိလည္း အလွျပင္ေတာ့မယ္။ ဘ၀မွာ အခက္အခဲေတြေတြ႔လာရင္ ရင္ဆိုင္ႏိုင္ေအာင္ ေျပာေပးတာေတြအတြက္ မွတ္ထားမယ္ အမခ်ိဳသင္း။

ေမသဇင္ said...

ေက်းဇူးပါ ခ်ိဳသင္းေရ.. တန္ဖိုးရွိတဲ႔စကားေလးေတြ ေ၀မွ်တဲ႔အတြက္...။ ဟုတ္ပါတယ္။ မျဖစ္မေန ရင္ဆိုင္ရမယ့္အတူတူေတာ့ အလွမပ်က္ အျပံဳးမပ်က္ ရင္ဆုိင္လုိက္ရတာ ပိုေကာင္းတာေပါ့ေနာ္..။

kay said...

အန္တီေဒၚျမတ္သူ ရဲ႕စကားေလး က..တကယ္မွတ္သားစရာ ပါ။ ဒါကေတာ့..အမ်ိဳးသမီးေရးရာ ( အဲ..အဲလိုေျပာခ်င္ဘူး) အမ်ိဳးသမီး ကိစၥ လည္း ျဖစ္တယ္ေပါ့။

တခ်ိဳ႕..ေဒၚစု ကို ခ်စ္တဲ့လူေတြေတာင္.. သူ-လွလွ ပပ ေနတတ္ တာကို.. တမ်ိဳး တိုးတိုးေလး ရွိတတ္တယ္။ မိန္းမတေယာက္ရဲ႕ တင့္တယ္ ဆင္ယင္ ျခင္း အျမဲ ရွိတဲ့ ဂုဏ္အဂၤါ တရပ္ အျဖစ္..က် မတို႕ကေတာ့..ရွင္းရွင္းလင္းလင္း လက္ခံတယ္။ အားက်တယ္..အတုယူတယ္။

ၾကံဳလို႕ေျပာတာပါ- အိမ္မွာဆို..အေဖက..သမီးေတြကို ႏွဳတ္ခမ္းနီ လံုး၀ မဆိုးခိုင္းခဲ့။ (စိတ္ညစ္တာေပါ့ေနာ္) ၈၈ ေနာက္ပိုငး္..ေဒၚစု ႏွဳတ္ခမ္းနီ ေလး ေတြကိုျမင္ကာမွ.. ႏွဳတ္ခမ္းနီ.. approved ျဖစ္ခဲ့ရပါတယ္။

ေမ said...

ေက်းဇူးပါ အစ္မေရ ... အစ္မရဲ႕ စာကို ဖတ္ၿပီး ကၽြန္မ ေမ့ေလ်ာ့ေနတာကို သတိေပးလိုက္သလို ျဖစ္သြားတယ္။

Anonymous said...

မွတ္သားစရာသိပ္ေကာင္းတဲ႔ စကားေလးပဲ..ဆရာမ...
ေလာကဓံကို ၾကံ႕ၾကံ႕ခံနိုင္တယ္ဆိုတာ ဂုဏ္ယူစရာ သိပ္ေကာင္းပါတယ္...မတရားခံေနရတဲ႔ၾကားထဲ...
အျပိဳျပိဳအလဲလဲ ထပ္ျဖစ္ရင္ မိေအးနွစ္ခါနာ ျဖစ္ေပမေပါ႔... တေန႔ေန႔ တခ်ိန္ခ်ိန္ေတာ႔ ေအာင္ျမင္လိမ္႔မယ္လို႔ ေမွ်ာ္လင္႔ရတာပဲ.....မေသေသးရင္ေတာ႔ ျမင္ရပါေစလို႔ ဆုေတာင္းေနတာပဲ....

:P said...

ဆရာမစာကို လာဖတ္ရင္
မွတ္သားစရာတစ္ခုခုအၿမဲပါလာတယ္

MANORHARY said...

ခ်ိဳသင္းေရ...ကိုယ္လည္းခုထိ အရာရာကို လွလွပပ ပဲေက်ာ္ၿဖတ္ခ်င္တယ္...

Anonymous said...

မေရ
"ဘ၀မွာ ဘာကိုပဲ ရင္ဆိုင္ရပါေစ၊ မျပိဳလဲေစပါနဲ႔"

အရမ္း အဓိပၸါယ္ရွိတာပဲ မေရ....

ၿပိဳင္ဘက္ရွိရင္ ကိုယ္႔ၿပိဳင္ဘက္ကို သူ႕ေၾကာင္႔ ကိုယ္ယိုင္လဲေနတာကို မၿမင္ေစနဲ႔တဲ႔

ေက်းဇူးးးအထူးးး
ႏိုမို

PAUK said...

မခ်ိဳသင္းေရ...
ကိုယ္မရင္ဆိုင္ရဲတာကိုရင္ဆိုင္ခဲ့ျပီးျပီ..
မျပိဳလဲေအာင္ေတာ့...
ၾကိဳးစားေနတာပဲ အမေရ...
အားတင္းထားပါတယ္...
မခ်ိဳသင္းက ပထမနွစ္မွာပဲ..အေမမရွိ..
အေဖကအထဲမွာဆိုေတာ့...
အဲဒီအခ်ိန္တုန္းကအရမ္းအားငယ္မွာပဲေနာ္...

ကုိေပါ said...

ဂ်ာနယ္ေက်ာ္မမေလး ၀တၳဳေတြ စာေတြထဲမွာလည္း မိန္းမေတြ သပ္သပ္ရပ္ရပ္ ျပဳျပဳျပင္ျပင္ေနတာကုိ သေဘာက်တဲ့ပုံစံနဲ႔ အေတာ္ေလးအသားေပး ေရးတယ္ေနာ္.

nu-san said...

အမေရ.. ေနာက္ဆုံးစာေၾကာင္းေလး ကုိအျမဲမွတ္ထားပါ့မယ္...။

P.Ti said...

ဟားဟား အမကေတာ့ မွတ္သားစရာ ရီစရာပါေအာင္ ေရးတတ္တယ္။

ုဟုတ္တယ္ ေယာကၤ်ားေလးပဲျဖစ္ျဖစ္ မိန္းကေလးပဲျဖစ္ျဖစ္ သင့္ေတာ္ေအာင္ေတာ့ ျပင္ဆင္ေနသင့္ပါတယ္။

Anonymous said...

ဘာကိုပဲရင္ဆိုင္ရပါေစ မျပိဳလဲပါေစနဲ႕တဲ့လားအမရယ္...

khin oo may said...

ရန္ကုန္မွာ တံုး ကေအးေအးခုိင္ ဆီ သြားခွူူပ္ရင္ အက်ီပံူစံေပးေတာ. ခင္ရယ္ ဒီထက္ ရုိးတဲ.ပံု မရွိေတာ.ဘဴးလား လို. အေမးခံရဘူးပါ႔ရဲ.။

ThuHninSee said...

ေနာက္ဆုံးစာသားေလးက
အခုလို အလုပ္ေတြလႈပ္..
ဘာေတြမွန္းၿဖစ္ေနမွန္းမသိတဲ႔အခ်ိန္မွာ
အသုံး၀င္လိုက္တာ။

tututha said...

အမကေတာ့ေနာ္။ ေကာင္းခ်က္။
စီေဘာက္စ္ခ်ိတ္ဖို႔ မေျပာေတာ့ပါဘူး။ ေျပာင္းေျပာမယ္။ အမေရ ဘေလာ့ကို ႏႈတ္ခမ္းနီေလးဆိုး မိတ္ကပ္ေလး လိမ္းေပးလုိက္ဦးေလ။ :P

Anonymous said...

"ငါတို႔ကို သူတို႔ ဘယ္ေလာက္ပဲ ထုေထာင္းပေစ၊ ဘယ္ေတာ႔မွ လဲက်မသြားဘူး၊ ဘယ္ေလာက္ပဲ ဘ၀က ခက္ခဲ ၾကမ္းတမ္းပါေစ၊ ျပဳံးျပံဳးရႊင္ရႊင္ပဲ ရင္ဆိုင္မယ္" ...ဆိုတဲ့ အန္တီၿမတ္သူရဲ႕ စကားကိုေလးစားပါတယ္...
မွတ္ယူနွလံုးသြင္းသင့္တဲ့ဆံုးမစကားပါ.....

သစ္နက္ဆူး said...

ဒီပို ့စ္ေလးက အလွတရားေရာ၊စိတ္ပိုင္းဆိုင္ရာကိုပါ
ေတြးတတ္ေအာင္ ၊ျမင္တတ္ေအာင္မွတ္သားထိုက္ပါတယ္...
ေလးစားပါတယ္ မမိုးေရ....။

ဟိုေနရာေလးေတာ့ သနားတယ္
ညီအမႏွစ္ ပါးစပ္ၾကီးေတြ ဟ”ျပီး သြားရည္က်မတတ္ဘဲ....ဆိုတာေလး...။
မမိုးရယ္...
ကိုယ္ပိုင္အလွဆိုတာ...ရုပ္တစ္ခုတည္းနဲ ့ဆံုးျဖတ္မရပါဘူး...။
လူတိုင္းမွာ အလွကိုယ္စီရွိေနပတယ္..။

စူး said...

ဟုတ္တယ္ အမေရ..
ျမတ္ႏိုးကေတာ့ စိတ္သိပ္ညစ္လို႔ တအားငိုခ်င္ေနရင္ေတာင္ လူေတြ ေရွ႔မွာ ျပံဳးျပလို္က္တာပဲ.
လူေတြက သိပ္ခံစားေနရတယ္ဆိုရင္ မ်က္ႏွာကိုၾကည့္တာကိုး
ရီစရာေတြေျပာပီး အဲလိုေန႔ေတြဆို ပိုအလွျပင္တယ္။ဟီး
နာဂစ္တုန္းကေတာ့ ကိုယ့္အမ်ိဳးသားေရးနဲ့ဆိုေတာ့ အဲဒီအၾကိမ္ရယ္
ေရႊအိုေရာင္ေတာ္လွန္ေရးတခ်ိန္ရယ္ကေတာ့ ဘဝမွာ တခါမွ မထိန္းဘူးပဲ မ်က္ႏွာကို ပ်က္ေနေတာ့တာေလ.။ ရင္ထဲမွာလဲဆို႔ပီး အမ်ားေရွ႔မွာ ငိုမိတယ္။ တားလို့ရဘူးးးးးအဲဒီအတြက္လည္း ငိုမိလို႔ ေနာင္တ မရပါဘူး။

အမ..ဟုတ္တယ္ မိန္းကေလးဆိုတာ အလြန္အကြ်ံ ျပင္ဖို႔ မလိုေပမဲ့ အမ်ားအျမင္မွာ သပ္ယပ္ေအာင္ေတာ့ ျပဳျပင္သင့္ပါတယ္။
ျမတ္ႏိုးလည္း အလွျပင္ရမွာ ပ်င္းပါတယ္။ သပ္သပ္ရပ္၂ေလးေတာ့ ေနပါတယ္။
အဲဒီအန္တီေျပာသလိုမ်ိဳးပဲေပါ့..။ထီမထင္တဲ့ မ်က္ႏွာေလ.. always look like smiling lady but don't be check in my mind. ဟဲဟဲ

တန္ခူး said...

အယက္အကန္ခံလို ့ ေဗဒါျပန္အံကိုခဲ ပန္းပန္လ်က္ပဲ… အေမက အျမဲတမ္း ပန္းေလးနဲ ့ေလ… ခ်ိဳသင္းေရ… ပန္းေလးေတြ အျမဲပန္ေနေနာ္…..

ကလိုေစးထူး said...

သူမ်ားေတြ ေျပာသြားၾကတာ စုံေနတာပဲ။ က်ေနာ္ ဘယ္ေနရာမွေျပာဖို႔ေတာင္ မက်န္ေတာ့ဘူး။ :D

သိဂၤါေက်ာ္ said...

အဲဒီ စကားေလး သေဘာက်တယ္ အစ္မေရ...
ဘ၀မွာ ဘယ္ေလာက္ပဲ ခက္ခဲပါေစ ကိုယ့္ကိုယ္ကုိ စိတ္ဆင္းရဲ ေနတဲ့ပံု မေပါက္ေအာင္ ေနဖို႕ ဆိုတာ...

khin oo may said...

လည္လာပါသည္။ ေန႕တိုင္းမေ႔ရးရင္ စိတ္ဆို.တယ္။ ေညာင္နာ ေၿကာင္ေလး ဘယ္ေရာက္ သြားလဲ.။

Taungoo said...

အမၾကီးရဲ့ မွံဳန႔ံသာ ျခယ္ကာသေတာ့ က ကၽြန္ေတာ့္ကို အတိတ္က အေၾကာင္းေလးတစ္ခု ဆက္စပ္သတိရသြားတယ္။ ျမွားနတ္ေမာင္မွာပါတဲ့ မလွမြန္(ေရန႔ံသာ)ရဲ့ မိန္းမတို႔၏ေကာင္းျမတ္ေသာ စံလကၡဏာမ်ား ဆိုတဲ့ အခန္းဆက္ေဆာင္းပါးေတြကို စုျပီး စာအုပ္ထုတ္ေတာ့ ကၽြန္ေတာ့္ညီမေလးဆီတစ္အုပ္၊ မေကြးက တစ္ေယာက္ေသာ ေဆးေက်ာင္းသူေလးဆီ တစ္အုပ္ပို႔ခဲ့တယ္။ ခုေတာ့လဲ...

Anonymous said...

အဲဒီ အန္တီၾကီးေျပာတဲ့စကားကို ၾကိဳက္လြန္းလို့ ။ လွ၂ပ၂ ေနတယ္ဆိုတာ လူေတြက အေၾကာင္းအမိ်ဳး၂ေၾကာင့္ ေနတတ္ၾကတယ္ ... ဥပမာ .. ကိုယ္ၾကိဳက္ေနတဲ့ ေကာင္ေလးက ျပန္ၾကိဳက္ေအာင္ ၊ လူအျမင္မွာ ခ်ီးမြန္းခံရေအာင္ ၊ ကိုယ္တိုင္ သပ္၂ရပ္၂ လွ၂ပ၂ေလးဆို စိတ္ခ်မ္းသာလို့ ၊ အမ်ားအျမင္မွာ စိတ္ထဲ ေအးခ်မ္းသြားေအာင္လို့ ၊ ကုိယ့္ခ်စ္သူအတြက္ လွ၂ပ၂ေလး ျဖစ္ေနခ်င္လို့ စသည္ျဖင့္ .... ။

အဲလို အမိ်ဳးမိ်ဳးေသာ အေၾကာင္းအရာေတြထဲမွာ ဒီ အန္တီၾကီးေျပာတဲ့ အေၾကာင္းအရာကေတာ့ တသက္စာ ရင္ဘတ္ထဲ ဦးေနွာက္ထဲ စြဲျမဲ ခံစားသြားေစတဲ့ အေၾကာင္းအရာပါပဲ အမ ။

ဖိနွိပ္သူကို ခုလိုမိ်ဳး အနူးညံ့ဆံုး အသိမ္ေမြ ့ဆံုး ကိုယ္တတ္နိုင္တဲ့နည္းလမ္းနဲ့ ျပန္ ရင္ဆုိင္လိုက္တဲ့ စိတ္ဟာ အလြန္ေလးစား မွတ္သားေလာက္တာပါ ။ ညီမကေတာ့ ပို့စ္တခုလံုးမွာ အလွအပနဲ့ ပတ္သက္တယ္ဆိုတဲ့အခ်က္ထက္ ခုန အခ်က္ကို ရင္ထဲစြဲ မွတ္သားသြားမိတယ္ ။

TZA said...

ဟုတ္တယ္အစ္မ၊ ေနာက္ၿပီး ေလာကႀကီးမွာ ရုပ္ဆိုးတဲ့မိန္းခေလးမရွိဘူး၊ ပ်င္းတဲ့မိန္းခေလးပဲရွိတယ္ ဆိုတဲ့စကားလည္း ရွိေသးတာကိုးဗ်။ မိန္းခေလးတိုင္း၊ အဲ၊ အမ်ဳိးသမီးတိုင္း လွလွပပေနတတ္ၾကပါေစဗ်ာ။