ထမင္းသိုး ဟင္းသိုး

မေန႔က ဘေလာ႔ဂ္ စလုပ္တဲ႔အေၾကာင္းေလး တင္လိုက္တာ ကိုယ္႔ကို ခ်စ္ခင္တဲ့ မိတ္ေဆြေတြက ၀ိုင္း အားေပးၾကေတာ႔ ၀မ္းလဲသာ၊ အားလဲတက္မိပါတယ္။ ကြန္မန္႔ေရးၿပီး အားေပးၾကတဲ႔အတြက္ ေက်းဇူးလဲ တင္ပါတယ္။
အဲဒီလို ေရးတာေတြ ဖတ္မိေတာ့ ဆိုင္မဆိုင္ေတာ့ မသိဘူး၊ ငယ္ငယ္က ပ်ားအုံကို တုတ္နဲ႔ ထိုးခဲ႔တဲ႔ အျဖစ္ေလးကို သြားသတိရမိတယ္။ ပ်ားအုံကို တုတ္နဲ႔ထိုးတာ ဥပမာေပးတာ မဟုတ္ဘူးေနာ္၊ တကယ္လုပ္ခဲ႔တာပါ။ အသက္ ၅ႏွစ္ေလာက္က ထင္တာပဲ။
ငယ္ငယ္တုန္းက အရမ္းေဆာ့တာ။ ေဆာ့ခ်င္တယ္လို႔ ေျပာရင္ ပိုမွန္မွာပဲ။
ဘာျဖစ္လို႔လဲဆိုေတာ့ အမေတြေဆာ့ရင္ ကုိယ္က သူတို႔နဲ႔အတူတူ အရမ္းလူရာ၀င္ခ်င္တာ။ လူႀကီးေတြနဲ႔ ေဆာ့ရတာ ဘယ္လိုေပ်ာ္မွန္းမသိဘူး။ ဒါေပမဲ႔ ကိုယ္က အဲဒီတုန္းက သိပ္ငယ္ေသးေတာ့ သူတို႔က ထမင္းသိုးဟင္းသိုးေလာက္ပဲ ကိုယ္႔ကို သေဘာထားေသးတယ္။ ကိုယ္နဲ႔ ကိုယ္႔ထက္ ၁ႏွစ္ငယ္တဲ႔ ကိုယ္႔ေမာင္ေလးနဲ႔ ႏွစ္ေယာက္က အျမဲတမ္း ထမင္းသိုး ဟင္းသိုးပဲ။
စိတ္ေက်နပ္ေအာင္ေတာ့ ကစားတဲ႔ေနရာမွာ အျမဲပါခိုင္းတယ္၊ ဒါေပမဲ႔ ဘယ္လိုကစားသလဲ ၾကည္႔ေလ။ ထုပ္စီးတိုးဆိုရင္လဲ ကိုယ္႔ကို ဘယ္သူမွ မဖမ္းဘူး၊ ဟန္ျပေျခာက္ရုံေလာက္ပဲ။ ကိုယ္ေအာင္လို႔လဲ ဘယ္ေတာ့မွ ပြဲက ၿပီးမသြားဘူး။ ထမရည္ပူျဖတ္လဲ ျဖတ္ျဖတ္ပဲ၊ ဘာမွ စည္းေက်ာ္တာေတြ မျဖစ္ဘူး။
ေျခတေပါင္က်ိဳးဆိုလဲ ကိုယ္က ေျပးတဲ႔အလွည္႔ဆိုရင္ လိုက္တဲ႔သူက တျခားလူပဲ မဲလိုက္ေနတာ။ ကိုယ္က သူ႔ေဘးမွာ ပတ္ေျပးေနလဲ ကိုယ္႔ေတာင္ ေရွာင္သြားသလားေအာက္ေမ႔ရတာ၊ အဲသလိုမ်ိဳး။ ဒါေပမဲ႔လဲ ေပ်ာ္ေနတာပဲ။ သိသားပဲ၊ ကိုယ္က ထမင္းသိုး ဟင္းသိုးဆိုတာ။ အဲဒီ ထမင္းသိုး ဟင္းသိုးေလး ျဖစ္တာကိုပဲ ေက်နပ္ေနတာ။
တေန႔ေတာ့ အားလုံးကစားၾကမယ္ဆိုေတာ့ ကြက္လပ္မွာ တံျမက္စည္းလွဲၾက၊ စည္းတားၾကေပါ႔။ ကိုယ္ကလဲ တံျမက္စည္းတေခ်ာင္းနဲ႔ ဟိုရမ္း ဒီရမ္း ၀င္လွဲေသးတယ္။ ကူတယ္ေပါ႔။ လွဲရင္းနဲ႔ အေပၚကို ေမာ႔ၾကည္႔ေတာ့ သရက္ပင္မွာ ပ်ားအုံကစြဲေနတာ။ တုတ္နဲ႔ထိုးရင္ မီႏိုင္တဲ႔အေနအထား။ နိမ္႔နိမ္႔ေလး။ ကေလးဆိုေတာ့ ဘာရယ္မဟုတ္ဘူး၊ ကစားတဲ႔အခါ လူေတြကို ပ်ားတုပ္ကုန္မယ္ေလဆိုၿပီး ေတြးလိုက္မိသလား မေျပာတတ္ဘူး၊ ပ်ားအုံကို တုတ္နဲ႔ထိုးၿပီး ေျခာက္ထုတ္လိုက္တာ။ ေျပးလိုက္ရတာ ေသလု လို႔။ ပ်ားေတြတုပ္တာ မ်က္လုံးေအာက္မွာ ခုထိ အမာရြတ္က်န္ေနတုန္း။
အခု ဘေလာ႔ဂ္လုပ္မိတာလဲ ကိုယ္က သူမ်ားေတြ ကစားတုန္း ထမင္းသိုးဟင္္းသိုးပဲ ျဖစ္ျဖစ္ ပါခ်င္ေသးတာ။ လူႀကီးေတြက သေဘာေကာင္းလို႔ ခြင္႔ျပဳထားေတာ့့ စည္းထဲမွာ ဟိုေျပး ဒီေျပး လုပ္သလိုေပါ႔။ ဟုိဟာေလး လုပ္နည္းသင္လိုက္၊ ဒီဟာေလး ပညာယူလိုက္ေပါ႔။
ဒါေပမဲ႔ ဘေလာ႔ဂ္ဆိုတာက ကစားပြဲလို ပြဲၿပီးသြားရင္ အိမ္ျပန္ထမင္းစားၾကရသလိုမ်ိဳးလဲ မဟုတ္ေတာ့ ထမင္းသိုး ဟင္းသိုးျဖစ္ပေစ၊ ေရးေတာ့ ေရးရမွာ ျဖစ္ေနတယ္။ အဲဒါမွ ပ်ားအုံ တုတ္နဲ႔ထိုးတာထက္ ဆိုးေနတယ္။ အဲဒီေတာ့ အခု ဘေလာ႔ဂ္ စ မိရက္သား ျဖစ္ေနတာက ပ်ားေတြလိုက္လို႔ ေျပးေနရခ်ိန္ ျဖစ္မွာေပါ႔။ ေျပးေပအုံးေတာ့ေပါ႔။
မိုးခ်ိဳသင္း

13 comments:

kay said...

ထမင္းသိုးဟင္းသိုး တဲ့လား။ း) ခုမွ ၾကားဖူးတယ္..
အေခၚအေ၀ၚ ေတြ ကြာ ၾက တယ္။ က် မ တို႕ဆီမွာေတာ့..ဂ်ိဳင္းညွပ္ တဲ့...ကြမ္းညွပ္ တဲ့..ဘယ္ဟာ အမွန္ လည္းေတာ့ မသိဘူး။ ေဒသိယ စကား မ်ား ေပါ့ ေနာ္။ း)

tin min htet said...

ခ်ိဳသင္း
ငါလာဖတ္သြားတယ္၊
ငထက္

zarny win said...

၁။ က်ေနာ္တုိ႔က
ထမင္းမစား ဟင္းမစားလုိ႔ ေခၚခ့ဲတာပဲ။ သံပုရာသီးလုိ႔လည္း ေခၚတာ ၾကားဖူးခ့ဲတယ္။
၂။ ဘေလာ့ဂ္ဟာ မ်က္လွည့္ပညာရွင္နဲ႔တူတယ္။ သူ႔ လက္တဖက္ ဆန္႔ထုတ္လုိက္ေတာ့ ကေလာင္သစ္ေတြဟာ စက္႐ုံထဲကထြက္လာသလုိ ေဟာတေယာက္၊ ေဟာတေယာက္။
၃။ မေန႔ကဆုိရင္ ပဲြၾကည့္ပရိသတ္ေတြu ေဟးခနဲ ေအာ္လုိက္ၾကတယ္။ ကေလာင္ေဟာင္းတခုကုိ မ်က္လွည့္ဆရာ အသက္ျပန္သြင္းလုိက္တာ ျမင္လုိက္ရလုိ႔ပါ။
ZarnyWin

လင္း said...

ဆရာမ ေမျငိမ္းဆီကေန တဆင့္ေရာက္လာတာပါ။ ပို ့စ္ေတြကို ေစာင့္ေမွ်ာ္ေနပါမယ္။
အရင္တုန္းကထဲက ပရိသတ္ပါ။ အားေပးလွ်က္ ေမွ်ာ္လင့္လွ်က္

Aye Win said...

ထမင္းသိုးဟင္းသိုးကေတာ့ ႐ုပ္႐ွင္ထဲက ဘူလ္ဒိုဇာႀကီးလို ဟင္းေတြတကယ္ခ်က္ေနၿပီေလ။ ဟင္းခ်က္နည္း စာအုပ္ကေလးၾကည့္လိုက္ တဖက္က ဟင္းအိုးကိုေမႊလိုက္၊ ေလတိုက္လို႔ စာ႐ြက္ကလန္သြားလိုက္။
အားေပးပါတယ္၊ ဘူဒိုလ္ဇာႀကီးေရ မ်ားမ်ားခ်က္ပါ။ ေန႔တိုင္းလာဖတ္မယ္။

ကုိေအာင္ said...

အမ ေရးတဲ့ ထမင္းသုိး ဟင္းသုိး ကို ဖတ္ျပီးမွ က်ေနာ္လည္း ဘေလာ့ ေလာကမွာ
အဲလို ျဖစ္ေနလားလုိ႕ စဥ္းစားမိတယ္၊ စာေပ ဆုိင္ရာ အေတြးအေခၚ ဗဟုသုတ ေ၀
မွ်တာ ေက်းဇူးပါ။

yannaing said...

မမိုးခ်ိဳ......
ဆရာမမေမျငီမ္းဘေလာ့မွလာလည္တာပါ......
ထမင္းသိုးဟင္းသိုးတဲ့လားဗ်ာ.....
စာေရးဆရာေတြလို႕မေျပာရဘူး..အေခၚအေ၀ၚကိုက
မွတ္မွတ္ရရရွိခ်င္စရာပဲ...
ဒီထမင္းသိုးဟင္းသိုးကိုဘဲ.မက္မက္ေမာေမာခုံခုံမင္မင္
နဲ႕စားမိေတာ့တယ္....အရာသာရွိပါဘိ.......
ထပ္ျပီးေတာ့ထည့္ေပးပါလို႕ေတာင္းဆိုပါတယ္ေနာ့။။

Aye Win said...

တပုဒ္ဆိုဆိုသေလာက္ အားတက္စရာပါလားေနာ္

ေမျငိမ္း said...

အဲဒါေပါ့..
မိုးခ်ိဳသင္း ဆိုတာ.. ေမွ်ာ္ရတဲ့သူ မလြန္ပါ.. ေနာ..။

ကလိုေစးထူး said...

ပ်ားအုံ တုတ္နဲ႔ ထုိးမိတယ္ဆိုတာကေတာ့ အမွန္ပဲ အမေရ...။ ထုိးလက္စနဲ႔ ၀ီခနဲေနေအာင္သာ ဆက္တိုက္ ထုိးဖုိ႔ ေတာင္းဆိုပါတယ္။ တခါတေလေတာ့လဲ ပ်ားတုပ္ခံရတဲ့ အရသာေလး ခံစားရင္းနဲ႔ေပါ့။ :D

တန္ခူး said...

ထမင္းသိုး ဟင္းသိုးေလးက ကြ်မ္းက်င္မွ ုနဲ ့ဆိုင္တာမို ့ ကြ်န္မတို ့အတြက္ကေတာ့ မ က ေခါင္သူၾကီးပါ…

ေရႊဂ်မ္း said...

ညီမလည္း ငယ္ငယ္က အစ္မေတြ ကစားရင္ ထမင္းသုိး ဟင္းသုိးျဖစ္ခဲ့ရတာမုိ႕ အမေရးတာေလး ဖတ္ျပီး ငယ္ဘ၀ေတာင္ ျပန္လြမ္းသြားမိတယ္။

MrDBA said...

ကၽြန္ေတာ္လဲ ငယ္ငယ္က ထမင္းမစား ဟင္းမစား အျဖစ္နဲ႔ ၀င္၀င္ကစားဘူးတယ္ခင္ဗ် ..

အဲ ..ဘေလာက္ကေလးေရးေတာ့လဲ သူမ်ားစာေတြဖတ္ဖတ္လာျပီး ကိုယ္ဘာေရးရမွန္းမသိေတြ ျဖစ္ျပီး အားမရျဖစ္ေနဘူးပါတယ္ ..

ကၽြန္ေတာ္က ပ်ားအံုတုတ္နဲ႔ထိုးျပီး ေရထဲငုတ္ေနသလိုျဖစ္ေနတယ္ .. ကၽြန္ေတာ္ေျပးလိုက္ဦးမယ္ ..ကိုက္ခံရလဲ ဒါ အရသာေပါ့ .. အားရွိသြားျပီ။

ကၽြန္ေတာ္က သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္က ေျပာလို႔ ဒီကိုေရာက္လာပါတယ္။