ဒီေန႔မနက္မွာေတာ႔ မမအယ္ဇီ က အေဖ႔ရဲ႔ ထာ၀စဥ္ ကဗ်ာေလး ျပန္တင္ေပးပါ လို႔ ေျပာလာတာမို႔ မဖတ္ျဖစ္တဲ႔သူမ်ား ဖတ္ရေအာင္ ျပန္တင္ေပးလုိက္ပါတယ္။ ဒီဘေလာ႔ကို စလုပ္တာ မႏွစ္က ဇူလိုင္လ ၂၆ရက္။ မလုပ္တတ္ လုပ္တတ္နဲ႔ စလုပ္မယ္ဆိုေတာ႔ ဘေလာ႔ကို ကူညီလုပ္ေပးတဲ႔ မသဒၶါ က အစမ္း တပုဒ္ေလာက္ ေရးၿပီး ပို႔စ္ တင္ၾကည္႔ပါလား တဲ႔။
ခ်က္ခ်င္းဆိုေတာ႔ ဘာေရးရမွန္းလဲ မသိ၊ ဒါနဲ႔ ကိုယ္႔စိတ္ထဲမွာ အျမဲစြဲေနၿပီး အလြတ္ရေနတဲ႔ ဒီကဗ်ာေလးကို ခ်ေရးၿပီး ပထမဆုံးပို႔စ္ အျဖစ္ ဒီဘေလာ႔ကို စ ဖြင္႔ခဲ႔တာပါ။ ကဗ်ာနံမည္က ထာ၀စဥ္ တဲ႔။
ဒီကဗ်ာေလးကို အေဖက လူထုေခါင္းေဆာင္ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္အတြက္ ေရးခဲ႔တာပါ။ မတရားအက်ဥ္းက်ခံေနရတဲ႔ ေဒၚစုကို အျပင္မွာ လြတ္လြတ္လပ္လပ္ ေအးေအးခ်မ္းခ်မ္း သူလုပ္ခ်င္တဲ႔ အလုပ္ေတြ လုပ္ေနတာကို ေတြ႔ခ်င္ ျမင္ခ်င္စိတ္ အင္မတန္ေပါက္တယ္ တဲ႔။
ဒါေပမဲ႔ ကဗ်ာဆရာက သူစိတ္ေျဖလိုက္ပါတယ္ တဲ႔၊ မျမင္ရလည္း ကိစၥမရွိပါဘူး၊ မေတြ႔ရလဲ ကိစၥမရွိပါဘူး၊ သူ႔ကို သတိရလြမ္းဆြတ္စိတ္နဲ႔ သူျဖစ္ေစခ်င္တဲ႔ လြတ္ေျမာက္ရာ လမ္းကို အလုပ္လုပ္ရင္း စိတ္ေျဖလိုက္ပါတယ္ တဲ႔။ ကဗ်ာေလးကို ေအာက္မွာ ျပန္ေဖာ္ျပထားပါတယ္။ ဖတ္ၾကည္႔ပါအုံးရွင္။
ထာ၀စဥ္
မျမင္ရလည္း
သင္က ရဲေဘာ္ပင္။
မၾကားရလည္း
အနားက ရဲေဘာ္ဟာ သင္။
မေတြ႔ရလည္း
မေန႔က အတိုင္းပင္။
ေန႔ရက္ၾကာလည္း
သစၥာမပ်က္၊ ေအာက္ေမ႔လ်က္ႏွင္႔
တသက္သက္ပ ၊ လြမ္းဆြတ္ တ ကာ
ဘ၀ကို ျမွဳပ္၊ အလုပ္လုပ္သည္
၀ိမုတၳိလမ္း
ထာ၀စဥ္ ။ ။
တင္မိုး
အေဖ ဒီကဗ်ာေလးကို အဲဒီတုန္းက ေနအိမ္အက်ယ္ခ်ဳပ္ကေန လႊတ္ေပးလိုက္တဲ႔ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ကို ကိုယ္တိုင္သြားေပးခဲ႔ပါတယ္။ အေဖနဲ႔အတူ ကိုယ္႔အမ မႏွင္းနဲ႔ ကိုယ္ပါ လိုက္သြားခဲ႔တာမို႔ ပန္းခ်ီကားနဲ႔ တြဲရက္ ဒီကဗ်ာေလး ဖတ္ၿပီး သူ ျပံဳးေနခဲ႔တာ ခုထိ မွတ္မိေနပါတယ္။
အခုအခ်ိန္ထိ “မျမင္ရလည္း သင္က ရဲေဘာ္ပင္” လို႔ ဆိုေနရတုန္းကိုေတာ႔ တကယ္ပဲ ၀မ္းနည္းေနမိပါတယ္။
မိုးခ်ိဳသင္း