မေန႔က သီခ်င္းမွားဆိုတဲ႔အေၾကာင္း ေရးလိုက္တာ ကြန္မန္႔ေတြမွာ ဘယ္သူကမွ ရုိက္ မစစ္ရပါဘဲ မွားဆိုတဲ႔သူေတြ သူ႔သေဘာနဲ႔သူ ၀န္ခံၾကတာ ရီလိုက္ရတာ။ စင္ဒရယ္လားကို ဆင္ႀကီးလား လို႔ဆိုတဲ႔သူက ရွိေသး။ ဟုိတေယာက္သာသိရင္ ဘယ္ေလာက္ေဒါသ ထြက္လိုက္မလဲ မသိ။ ၀ါးလုံးရွည္ႀကီးနဲ႔ သိမ္းရုိက္ေနလို႔ ကိုယ္တို႔ တအုပ္လုံး ေျပးေနရအုံးမယ္။
သီခ်င္းမွားဆိုတာ ေတာ္ေသးတာေပါ႔။ တခ်ိဳ႔က်ေတာ႔ နံမည္ တလြဲေခၚၾကတာ ရွိေသးတယ္။ နံမည္ကလဲ တကယ္ေတာ႔ တလြဲေခၚတာ မဟုတ္ပါဘူး။ ကိုယ္႔အျဖစ္ကေတာ႔ သိကို မသိတာပါ။ ေျပာရရင္ေတာ႔ ကိုယ္ သူနဲ႔ အေၾကာင္းပါၿပီးၿပီးခ်င္း စင္ကာပူမွာ ၅ႏွစ္ေလာက္ သြားေနေသးတယ္။ ၿပီးမွ ရန္ကုန္ျပန္လာၿပီး သူတို႔ မိသားစု အိမ္နားမွာပဲ အိမ္ခန္းတခန္း သူ႔မိဘေတြက ေပးေနလို႔ နီးနီးနားနား ေနျဖစ္တယ္ဆိုပါေတာ႔။
အဲဒီမွာ ခက္ေတာ႔တာပဲ။ သူနဲ႔ သူ႔အမ က ရပ္ကြက္ထဲကလူေတြကို နံမည္ေလးေတြ ေပးထားတာ။ ကိုယ္ကလဲ သူတို႔စကား၀ိုင္းနား ျဖတ္သြားျဖတ္လာ လုပ္ရင္း ၾကား ၾကားေနတာ။
သူတို႔အိမ္ အေနာက္ဖက္မွာ ေနတဲ႔ ဦးညိဳႀကီးဆိုရင္ သူတို႔က ေဘာလုံးသမား နံမည္ေပးထားတယ္။ west brown တဲ႔။ အေနာက္ဖက္မွာေနေသာ ဦးညိဳ ေပါ႔။
တေယာက္ကေတာ႔ ေလသမား။ အေျပာပဲ ရွိလု႔ိ တဲ႔၊ နံမည္ေပးပုံက ‘အာ’ဦး တဲ႔။ အဲဒီလူ နံမည္က ဦးတင္ဦးေလ။
တေယာက္ကေတာ႔ ထိပ္တည္႔တည္႔မွာ ဘုႀကီး ရွိေနလို႔ တဲ႔။ ဦးဘုႀကီး ဆိုပဲ။ သူ႔ကိုေတာ႔ ကိုယ္ နံမည္အရင္းေတာင္ ခုထိမသိဘူး။
ေအာ္..ဟာသမယ္ မတူးနဲ႔ တူလို႔ မတူးလို႔ ေပးထားတာက ရွိေသး။
သူတို႔ဖာသာ နံမည္ေပးတာ အေရးမႀကီးဘူး။ ကိုယ္က အဲဒီနံမည္ေတြကို တရပ္ကြက္လုံး သိၾကတဲ႔ နံမည္၊ ကာယကံရွင္လဲ သိထား၊ လက္ခံထားတဲ႔ နံမည္၊ အဲဒီလို ထင္ထားတာ။ ကိုယ္က ဒီေနရာမွာေတာ႔ အသစ္ေလ။ သူနဲ႔ပတ္္သက္မွ ေျပာင္းလာေနျဖစ္တာဆိုေတာ႔ မသိဘူးျဖစ္ေနတာေပါ႔။
ကိုယ္က ေအးေအးေဆးေဆးပဲ ေနတတ္တာ။ ဘယ္သူနဲ႔မွလဲ ေရာေရာေႏွာေႏွာ မေပါင္းမိေတာ႔ ဒီနံမည္ေတြနဲ႔ လူေတြ တြဲမသိဘူး ျဖစ္ေနတယ္။ ကိုယ္႔မွာကလဲ သုံးထပ္က ကိုယ္တို႔အခန္းေလးေပၚကဆင္း၊ သူ႔မိဘေတြေနတဲ႔ ျခံဖက္ကို ကူးသြားတဲ႔ အခ်ိန္ေလာက္ပဲ ဒီရပ္ကြက္ကေလးက ျဖတ္ရတာဆိုေတာ႔ လမ္းမွာ ေတြ႔တဲ႔သူ ျပံဳးျပ ႏွဳတ္ဆက္၊ ဒီေလာက္ပဲ။ နံမည္လဲ မမွတ္မိဘူးေလ။ လူေတြပဲ ျမင္ဖူးေနတာေပါ႔။
တေန႔ေတာ႔ ရပ္ကြက္ထဲမွာ အသုဘရွိလို႔ ကိုယ္႔ကို မာမားက (သူ႔အေမပါ) အေဖာ္ ေခၚသြားတယ္။ အသုဘဆိုေတာ႔ လူစုံတာေပါ႔။ အဲဒီမွာ လူေတြ ထိုင္ရင္း အလာပ သလႅာပ ေျပာၾကရင္း၊ ကြာစိစား၊ အသုဘ ေမးေပါ႔။ အဲဒီမွာ လူႀကီးတေယာက္က ကိုယ္႔ကို ရင္းရင္းႏွီးႏွီးပဲ ေခၚေျပာ၊ ေနရာ ထိုင္ခင္းေပးတယ္။ ကိုယ္လဲ အဲဒီလူႀကီးကို ရပ္ကြက္ထဲမွာ ခဏခဏ ျမင္ဖူးေနတယ္။
ကိုယ္လဲ သူ႔ကို ျပံဳးျပ၊ အလိုက္အထိုက္ ျပန္ေျပာ၊ ႏွဳတ္ဆက္ေပါ႔။ ဒါေပမဲ႔ ဘာေျပာရမွန္းမသိဘူး၊ ေျပာစရာ စကားက ရွာမရဘူး။ မာမားကေတာ႔ အသိမိတ္ေဆြ မ်ားတဲ႔သူဆိုေတာ႔ ဟုိလူ႔ႏွဳတ္ဆက္၊ ဒီလူ႔ ႏွဳတ္ဆက္နဲ႔ေနတာ။ ေတာ္ေတာ္ေလးေနေတာ႔ ကိုယ္နဲ႔ ဟုိလူႀကီး မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ထိုင္ေနတဲ႔ ၀ိုင္းဖက္ကို မာမားက ကူးလာတယ္။ ငါ႔သမီးပ်င္းေနမယ္၊ မိတ္ဆက္ေပးအုံးမွဆိုၿပီး သမီး၊ သူ႔ကို သိတယ္မဟုတ္လား၊ ဦးညိဳေလ တဲ႔။
အဲဒီမွာ ကိုယ္က ဟာ ခနဲ ျဖစ္သြားတာ။ ဒီနံမည္ ေကာင္းေကာင္းသိတာေပါ႔၊ အိမ္မွာ မမန႔ဲ ကိုယ္႔အမ်ိဳးသား အျမဲေျပာေျပာေနလို႔ ၾကားဖူးေနတာ။ ငါေတာ႔ စကားစ ရၿပီဆိုၿပီး “နံမည္နဲ႔လူနဲ႔ အခုမွ တြဲမိတယ္ ဦးရယ္၊ မမတို႔ ေျပာေနလို႔ ၾကားဖူးေနတာပါ။ west brown ေလ၊ ဟုတ္တယ္မဟုတ္လား မာမား၊ west brown ဆိုတဲ႔ ဦးညိဳ မဟုတ္လား” လို႔။
ဦးညိဳကလဲ ပါးစပ္ႀကီး ဟ လို႔။ သူလဲ west brown ဆိုတဲ႔ ကစားသမားကို ေကာင္းေကာင္းသိပါတယ္။ သူလဲ မန္ယူ ပရိသတ္ပဲ။ ဒါေပမဲ႔ သူ႔နံမည္က အဲဒီလို ျဖစ္ေနလိမ္႔မယ္ လို႔ လုံး၀ မသိလိုက္ဘူး။ မထင္တဲ႔အကြက္ ေပါ႔ေလ။ မာမားကလဲ ကိုယ္႔ကို လက္ကုပ္တယ္။ ၿပီးေတာ႔ သက္ျပင္းခ်ၿပီး ေျပာတယ္၊ အင္း ျပန္မွ ျပန္မွ တဲ႔။ ကိုယ္လဲ အဲဒီေတာ႔မွ ရိပ္မိၿပီး အားနာလိုက္တာေလ။
ေနာက္တခါကေတာ႔ ရပ္ကြက္က အလွဴလာေကာက္တာ။ သကၤန္းလွဴမလား တဲ႔။ တစုံကို ဘယ္ေလာက္ ဘယ္ေရြ႔ က်မယ္ေပါ႔။ ကိုယ္ကလဲ သကၤန္းတစုံ ကုသိုလ္ပါပါတယ္။ အဲဒီမွာ အလွဴလာေကာက္တဲ႔ ဦးတင္ဦးက ေျပာတယ္၊ သကၤန္းကို ကိုယ္တိုင္ကပ္လို႔လဲ ရပါတယ္ တဲ႔။ အဲဒီေတာ႔ ကိုယ္ကလဲ ျပန္ေျပာလိုက္တယ္။
ကိစၥမရွိပါဘူး အာဦးရယ္၊ အာဦးတို႔ပဲ ကပ္လိုက္ပါ တဲ႔။
ဘာ…၊ ဘယ္လို..
ေအာ္၊ က်မ မလာႏိုင္လို႔ အာဦးတို႔ပဲ ကပ္လိုက္ဖို႔ ေျပာတာပါ၊ စုေပါင္းအလွဴပဲေလ တဲ႔ ..
အဲဒီအထိ ကိုယ္က သူ႔ကို အာဦးလို႔ ေခၚေနမိမွန္း ကိုယ္႔ကိုယ္ကိုယ္ မသိေသးဘူး။ သူကေတာ႔ သူ႔နံမည္ေျပာင္ကို သိေနၿပီးသား ျဖစ္ပုံရတယ္။ သူ႔ကို အာ သမား၊ အေျပာသမားမို႔ အာဦး ေခၚၾကတာ ျပန္ၾကားေပမဲ႔ ကိုယ္က ဒီလို သူ႔ေရွ႔မွာ ေခၚေနလိမ္႔မယ္လို႔ေတာ႔ ဘယ္ထင္ထားပါ႔မလဲ။ သူလဲ စိတ္ဆိုးဆိုးနဲ႔ ေဆာင္႔ႀကီးေအာင္႔ႀကီး ေလွခါးအတိုင္း ဆင္းသြားေတာ႔မွ ဟိုက္ သြားၿပီကြ ေပါ႔။ ေနာက္က်သြားပါၿပီေလ..။
ေနာက္တခါကေတာ႔ ကိုယ္တို႔နဲ႔ မိသားစုလို ျဖစ္ေနတဲ႔ ပန္းခ်ီဆရာ ဦးယဥ္မင္းပိုက္က မိတ္ဆက္ေပးတာပါ။ သူ႔သူငယ္ခ်င္းတဲ႔။
သမီးခ်ိဳသင္းေရ၊ ဒါ ဦးသူငယ္ခ်င္းေလ၊ သမီးတို႔နားမွာ ေနတယ္ ေျပာတယ္..
ဟာ ေကာင္းေကာင္းသိတာေပါ႔ ဦးရယ္၊ ဦးဘုႀကီး မဟုတ္လားဟင္ (သူ႔ထိပ္မွာ ဘုႀကီးနဲ႔ ဆိုေတာ႔ ဒီ နား က ၾကားဖူးထားျပန္ၿပီေလ)
ဗ်ာ..၊ ဟုိ ဟုိ..၊ ခင္ဗ်ားတို႔နားမွာ ေနတာကေတာ႔ ဟုတ္ပါတယ္၊ ဒါေပမဲ႔ က်ေနာ္႔ နံမည္ ဦးဘုႀကီး မဟုတ္ပါဘူး တဲ႔။ သြားျပန္ေပါ႔ တခါ။
ကိုယ္လဲ အဲဒီကတည္းက ေကာင္းေကာင္းႀကီး မွတ္သြားပါၿပီ။ သုံးႀကိမ္၊ သုံးခါေတာင္ မွား ထားၿပီးၿပီဆိုေတာ႔ ေနာင္အခါမွာ ကိုယ္နဲ႔ သိပ္ မသိတသိလူကို ေတြ႔ရင္ လုံး၀ နံမည္ ေခၚၿပီး ႏွဳတ္မဆက္ေတာ႔ပါဘူး။
ေအာ္ ဦးပါလား၊ ဟိုေလ..ေနေကာင္းတယ္ မဟုတ္လား၊ အဲ..၀ လာတယ္ေနာ္၊ အဟင္း က်န္းမာေရး လိုက္စားတယ္ ထင္တယ္..၊ အင္း..ေနာက္ၿပီး…။ ။
မိုးခ်ိဳသင္း
