ေတးမဲ႔ ည

တေန႔က ကိုယ္႔အမ်ိဳးသား က ေမးလာတယ္။ ဘာလဲ ခ်ိဳသင္းက ဟာသ ေတြ ေရးေနတာလား တဲ႔။ ကိုယ္လဲ တအံ႔တၾသနဲ႔ သူ႔ကို လွမ္းၾကည္႔မိေတာ႔ စာအဖတ္ မျပတ္၊ တခ်က္ လွမ္း ခတ္ လိုက္တာ ျဖစ္ေနတယ္။

ကိုယ္ကလဲ အူေၾကာင္ၾကားနဲ႔ ဘယ္မွာ ေရးလို႔လဲ လို႔ ျပန္ေမးလိုက္ရတယ္။ ကိုယ္ကိုယ္တိုင္ ၾကံဳေတြ႔ရသမွ် အျဖစ္အပ်က္ေလးေတြကို ခံစားရသလို ေရးေနတာပါေလ။ ေတြ႔သမွ် ၾကံဳသမွ်ကလဲ ကေမာက္ကမေတြ မ်ားေနတာ။

ဒီေန႔လဲ အမေတြနဲ႔ ဖုန္းဆက္ေတာ႔ နင္ ဟာသေတြခ်ည္း သိပ္ေရးမေနနဲ႔လို႔ ေျပာလို႔ ကိုယ္႔ကိုယ္ကို ျပန္ဆန္းစစ္ရတယ္။ ခ်စ္လို႔ ေျပာၾကတာမို႔ အေလးအနက္ ထားရမွာေပါ႔။ ကိုယ္ကလဲ မေမ႔ႏိုင္တာေလးေတြ၊ အျမဲသတိရခ်င္ ေနတာေလးေတြကို ကိုယ္႔မွတ္တမ္းမွာ တို႔ထားလိုက္ခ်င္တာပါ။ ဘ၀အေတြ႔အၾကံဳေတြေပါ႔။

အဲဒီအထဲမွာ ေပ်ာ္ရႊင္စရာလဲ ပါမယ္၊ လြမ္းတာေတြလဲ ပါမယ္၊ စိတ္ဆင္းရဲမိတဲ႔ အခ်ိန္ေလးေတြ၊ ၾကည္ႏူးစရာေတြလဲ ထည္႔မယ္၊ ကိုယ္ယုံၾကည္တာေတြလဲ ပါမွာေပါ႔။ ဟုိနားတကြက္၊ ဒီနား တစ ခဲျခစ္ရာနဲ႔ ခပ္ဖြဖြေပါ႔။ ေသခ်ာတာကေတာ႔ လြတ္လြတ္လပ္လပ္ ေပါ႔ေပါ႔ ပါးပါးေလး ေရးခ်င္တာပါ။ ကိုယ္ခ်စ္ခင္တဲ႔သူေတြကို မထိခိုက္ဘဲနဲ႔ေလ။

ဒီေန႔လဲ ထုံးစံအတိုင္း ကြန္ပ်ဴတာေရွ႔ထိုင္ေတာ႔ အရင္ ဘေလာ႔ဂ္တကာ ေလွ်ာက္လည္ လိုက္ေသးတယ္။ ကိုယ္မေရာက္ဖူးေသးတဲ႔ ဘေလာ႔ဂ္ေတြကိုလဲ ေရာက္သြားတယ္။ တေယာက္တမ်ိဳးစီ ကိုယ္႔ပ်ိဳးခင္းေလးေတြကို ကိုယ္႔နည္းကိုယ္႔ဟန္နဲ႔ ပ်ိဳးေထာင္ေနၾကတာ ဆိုေတာ႔ ဖတ္ရတာ ေပ်ာ္လဲ ေပ်ာ္၊ စိတ္လဲ ေက်နပ္၊ လြတ္လပ္ပြင္႔လင္းတဲ႔ ရသ ေပါင္းစုံလဲ ရ။

ဒါနဲ႔ စာေတြဖတ္ၿပီး၊ စာေရးဖို႔လုပ္ေတာ႔ ေရးဖို႔ တြန္႔ေနတယ္။ ဟိုဟာေရးလဲ စိတ္တိုင္းမက်၊ ဒီဟာေရးလဲ တ၀က္ တပ်က္၊ ဟိုအေၾကာင္းေရးမယ္ဆိုေတာ႔လဲ မျဖစ္ေသးပါဘူး ေပါ႔။ ဘယ္သူမွ မစိစစ္ရပါဘဲ ကိုယ္႔ဖာသာကိုယ္ ဆင္ဆာလုပ္ေနတာေလ။ အဲဒါ အဆိုးဆုံးပဲ။ ဒါနဲ႔ ဒီလိုဆိုရင္ေတာ႔ မေရးေသးပါဘူးလို႔ ေတြးၿပီး စိတ္လက္ေအးခ်မ္းေအာင္ အေဖ႔ကဗ်ာေလးေတြ ေလွ်ာက္ဖတ္ေနမိတယ္။

ဖတ္ရင္းနဲ႔ ကဗ်ာေလးတပုဒ္က ကိုယ္႔ကိုပဲ ေစာင္းေရးထားသလိုလို ျဖစ္လို႔ ျပံဳးမိတာနဲ႔ စာေရးလို႔ မရတဲ႔ အမွတ္တရ အျဖစ္ တင္ေပးလိုက္ပါတယ္။ ဖတ္ၾကည္႔လို္က္ပါအုံး။

ေတးမဲ႔ ည

ငါ႔ကဗ်ာ ျပန္ဖတ္
ငါ မေက်နပ္။

ငါ႔ျပဇာတ္ ျပန္ က
သဘာ၀ မက်။

ငါ႔သီခ်င္း ျပန္ဆို
တီးလုံး တခုခု လို။

ငါ႔အလို ငါမျပည္႔
လွ်ာ အရသာ မေတြ႔။

ဒီကေန႔ည လ မသာ
ဗ်ပ္ေစာင္း ငါ မပါ။

ယူလာျပန္လဲ ေစာင္းႀကိဳးျပတ္
အားလုံး သီခ်င္းငတ္။ ။

တင္မိုး
၃၀၊ ၅၊ ၂၀၀၁


အေဖလဲ ဒီကဗ်ာေရးတုန္းက ဘယ္လို ခံစားခ်က္နဲ႔ ေရးခဲ႔ပါလိမ္႔လို႔ သိခ်င္လိုက္တာ။

မိုးခ်ိဳသင္း

18 comments:

Aye Win said...

ဒုကၡသည္အေၾကာင္းေရးပါတယ္ စားတာေသာက္တာ ဟင္းခ်က္တာခ်ည္းေလွ်ာက္ေရးတဲ့ ဟိုတေယာက္လို ျဖစ္ေနၿပီ ေဒၚမိုးခ်ဳိသင္းေရ...

ဂ်ဴနို said...

ကိုယ့္မွတ္တမ္းဘဲ ကိုယ္မွတ္မွတ္ရရၿဖစ္တာေတြ တမ္းတမ္းတတၿဖစ္မိတာေတြ ေရးမွာေပါ့။
ရီရတာလည္းပါမယ္။ ေဆြးရတာေတြ
၀မ္းနည္းခဲ့ရတာေတြလည္းပါမွာေပါ့။
ေရးသာေရး ခ်ိုဳသင္းေရ။
အယ္ဇီ

ေမသဇင္ said...

မမိုးခ်ိဳသင္းေရ... ေရးခ်င္စိတ္ရွိတာေတြပဲ ေရးေပါ့။ ဘာေရးေရး အားေပးေနပါတယ္။ ဘာပဲေရးေရး ဖတ္လို.ေကာင္းမဲွာမို႔ မေရးျဖစ္မွာသာ စိုးရိမ္ပါတယ္။

CONTACT said...

လြတ္လြတ္လပ္လပ္ ပ်ံသန္းပါ။
တခါတေလ ႏွင္းဆီပြင့္ေတြအေပၚ
တခါတေလ ကႏၱာရေတြေပၚ
တခါတေလ ေတာင္တန္းႀကီးေတြေပၚ
သမုဒၵရာ...မုန္တိုင္း...မီးေတာင္...။
"ေျခရာအထပ္ထပ္... ေတာင္ပံျဖန္ ့လိ့ု ...မရပ္မနား လြတ္လပ္ပ်ံသန္းမည္...
ဒို ့မ်ားလဲအားက်ပါရဲ့..မင္းလိုပံုႏွယ္
ေတာင္ပံေလးမ်ားရႏိုင္ရင္ေတာ့... လိုခ်င္သားကြယ္"
(KFC က ၾကက္ေတာင္ပံ ေျပာပါတယ္..ဟဲဟဲ) KM

တန္ခူး said...

မ ေရ… အဓိက က အႏုပညာပါ… ဘာပဲေရးေရးအႏုပညာေျမာက္ေနေတာ့ ဖတ္လို ့ေကာင္းတာ အမွန္ပဲ… အနုပညာဗီဇပါျပီးသားပဲ မရယ္… အလြမ္းျဖစ္ျဖစ္၊ အေပ်ာ္ျဖစ္ျဖစ္…ရင္ထဲရွိတာေတြကို နွလုံးသားနဲ ့ လြတ္လပ္စြာ စီးေမ်ာလိုက္ပါ မ ရယ္…အဲဒါပဲ ဘေလာ့ဂ္ရဲ့ အလွတရားမိုလား…

kay said...

ကဲ- ေျပာမလို႕ဟာ..အေပၚမွာ..ေျမွာက္ေပးထားတာ..တပံုၾကီးပဲ။ း)
ဟုတ္တယ္.. ဘေလာ့ေရးတယ္ဆိုတာ..ေရးခ်င္တာေရးတာပဲ.. ဒါမဲ့လည္း..ေရးရင္းေရးရင္း နဲ႕ေတာ့.. ပံုစံေလးေတြ ေျပာင္းေျပာင္း လာတတ္တယ္။

Thinzar said...

အစ္မက ေပ်ာ္ေပ်ာ္ေနတတ္တယ္ဆိုတာ အစ္မစာေတြ ဖတ္လိုက္တာနဲ႔ သိလိုက္ပါတယ္။ အျမဲ ဖတ္ခ်င္ေနေအာင္ စြဲေဆာင္မွဳ တစ္ခု ရွိေနတယ္။ ဟာသဆိုျပီး တမင္ မေရးေပမယ့္ အစ္မရဲ႕စာေတြက ေပါ့ပါးျပီး အနည္းဆုံးေတာ့ စာဖတ္သူေတြကို ျပဳံးမိေစပါတယ္။ အန္တီ ၀၀ၾကီးေတြ ျမင္တိုင္း အစ္မအရင္ ပို႔စ္ထဲမွာ ေရးဖူးတဲ့ သစ္သီး၀လံျပပြဲ ဆိုတာကို အခုတေလာ အျမဲ မ်က္စိထဲ ျမင္ျမင္ေနမိတယ္။ :D

ပန္းခရမ္းျပာ said...

ဒါေၾကာင့္ ဒီေန႔ ပို႔စ္တင္တာ ေနာက္က်တယ္ ထင္တယ္။ ဟာသကို လူတိုင္း ႀကိဳက္ၾကပါတယ္။
BTW လာလည္ၿပီး ကြန္မန္႔ေတြ ထားခဲ့တဲ့ အတြက္ ေက်းဇူးပါေနာ္။

ခင္မင္းေဇာ္ said...

ခ်ိဳသင္းေရ..
ဘေလာ့ဆိုတာ အမအတြက္ေတာ့ ကိုယ္ေရးခ်င္တာ ေရးဖို႕ ဆိုၿပီး လုပ္ခဲ့တာပဲ။ ဒါေပမယ့္ တကယ့္တကယ္က်ေတာ့ ကိုယ္စိတ္က်ေနတဲ့အခါ စိတ္ညစ္ေနတဲ့အခါ ရင္ဖြင့္ဖို႕ လက္တြန္႕ေနျပန္ေရာ... အဲဒီအခါ ဘေလာ့နဲ႕ ေ၀းရာမွာ စာေတြက ရွိေနျပန္ပါေရာ..
ဒါေပမယ့္ ခ်ိဳသင္းတုိ႕ က်ေတာ့ အႏုပညာပါရမီ ရွိေနေတာ့ ဘာေရးေရး ေကာင္းေနပါတယ္။ ေရးသာေရးပါ။
ခ်စ္တဲ့ အမ

ဘလူးဖီးနစ္ said...

ေရးထားတာေလးေတြ ေကာင္းတယ္ဗ်ာ။ ရယ္လဲ ရယ္ရတယ္ အဟိ။ ကဗ်ာေလးေတြလဲ ေကာင္းပါ၏။
့http://blog.engineer4myanmar.com

P.Ti said...

အမေရ... ေရးခ်င္တာသာေရး.. ဖတ္လုိ႔ေကာင္းပါတယ္။ အားေပးေနပါတယ္။

အမလုိ ေပါ့ေပါ့ပါးပါးေရးတတ္တဲ့လူရဲ႕စာကို ဖတ္ရတာ ေပ်ာ္ဖုိ႔ေကာင္းတယ္...

တခါတေလက်ေတာ့လည္း ဘ၀က ကဗ်ာထဲကလုိ တခုခုေတာ့လုိေနသလိုပဲ...

Anonymous said...

အားလံုးကအားေပးေနျပီအစ္မ ခ်သာခ်ဗ်ာ။ က်ေနာ္လည္းအားေပးပါတယ္ဗ်ာ။

khin oo may said...

ဟုတ္တယ္. တို.ဘေလာ. ေရးရင္ ကိုယ္.ဖာသာ ကုိယ္ေရး အၿပီး သတ္ၿပီး မွ ဘေလာ.လည္ေတာ.တယ္။ မဟုတ္ရင္ တယ္ အားငယ္ရတာဘဲ . အားလံုးက ေကာင္းေနၿကေတာ. စိတ္ဓါတ္က်ၿပိီ တင္ ခ်င္စိတ္ ေပ်ာက္သြားတယ္။

ဟုိအေၿကင္းက သိတ္မ်ားေပါ.ေန မလား။ ဒီအေၾကာင္း က Kmsl အေၿကာင္း မ်ားေနၿပီ။ အလုပ္ အေၿကာင္း .အာ အလုပ္ထိခုိက္ေန မလားမသိ. .နိုင္ ငံေရး။ ဟာ မၿဖစ္ပါဘူး။ ဘာ မွ မစဥ္းစားေတာ.ဘဲ. အနယ္ ရယ္ ကင္းမဲ. ကိုယ္.အေၿကာင္းဘဲ ကိုယ္ေရးၿဖစ္. ဒါလည.္ အားငယ္မိ.

pandora said...

ေရးခ်င္တာေရးပါ အစ္မရယ္။

ၾကားဖုူးတာေလးကေတာ့ ဟာသဆိုတာ အင္မတန္ စိတ္ျဖဴစင္တဲ့အခါမွ ေရးလို႕ရတယ္ ဆိုပဲ။ ခံစားရသူကလည္း စိတ္ၾကည္လင္တဲ့အခါမွ ခံစားႏိုင္သတဲ့။ တခ်ိဳ႕ေတြအတြက္ ျပႆနာ အခက္အခဲ လို႕ ျဖစ္ႏိုင္မယ့္ ကိစၥေလးေတြကိုေတာင္မွ ေပါ့ေပါ့ပါးပါး ခံစားၿပီး ျပန္ေရးႏိုုင္တယ္ဆိုရင္လည္း ေကာင္းတဲ့ စိတ္ထားတတ္ျခင္း တမ်ိဳးပဲမဟုတ္လား။

ကလိုေစးထူး said...

အဲဒီ ခံစားခ်က္က က်ေနာ္ ဘေလာ့ဂ္ စေရးကတည္းကေန အခုအခ်ိန္ထိ ခဏခဏ ျဖစ္ေနတဲ့ ခံစားခ်က္ပဲ အမ...။ အထူးသျဖင့္ ေရးထားတာ အရမ္းအရမ္းေကာင္းလြန္းတဲ့ ပုိ႔စ္ေတြကို ဖတ္မိတဲ့ အခါ ကုိယ္က သိမ္ငယ္သြားသလိုမ်ိဳး...၊ ငါ ေရးလိုက္တာက အခု ဖတ္ရတဲ့ပို႔စ္လို အဆင္မွေခ်ာပါ့မလား၊ ဖတ္ခ်င္စရာမွ ေကာင္းပါ့မလား မသိဘူး ဆိုတာမ်ိဳး ခဏခဏျဖစ္ဖူးတယ္။ ႏိုင္ငံေရးနဲ႔ ဆိုင္တဲ့ ပို႔စ္ေတြက်ေတာ့လဲ တခါတေလ ဆင္ျခင္ရတာေတြ မ်ားလြန္းတဲ့အခါ အေတြးေတြက ေရးလို႔ မထြက္တာေတြ ျဖစ္ျပန္ေရာ...။ ေနာက္ဆုံးေတာ့ ဘယ္လိုလုပ္လဲ ဆိုရင္ ဒီေန႔ေတာ့ က်ေနာ္သည္ ဒီအေၾကာင္းအရာကို ေရးပါမယ္လို႔ အေတြးမူၾကမ္းရထားရင္ အတတ္ႏိုင္ဆုံး ဘေလာ့ဂ္ေတြ မလည္မီကို အရင္ေရးလိုက္တယ္။ ေရးၿပီး၊ ပို႔စ္တင္ၿပီးမွ ဘေလာ့ဂ္လည္တယ္။

ေသေသခ်ာခ်ာ ျပန္စဥ္းစားေတာ့ ဘေလာ့ဂ္ေရးတယ္ဆုိတာ ဘယ္သူဆင္ဆာျဖတ္ခ်င္တာမွ မခံခ်င္တဲ့ စိတ္တခုလဲ အပါအ၀င္နဲ႔ ေရးေနတာဆိုေတာ့ ကုိယ့္ကိုယ္ကို ဆင္ဆာျဖတ္ေနရတာကိုက သိပ္မနိပ္ေသးပါဘူးေလလို႔သာ ေတြးလိုက္ရင္ ေပါ့သြားမယ္ထင္တယ္ အမေရ...။ က်ေနာ္ကေတာ့ အမ ဘာေတြပဲေရးေရး အားေပးမယ့္ ပရိသတ္ထဲမွာ ပါတယ္။ ေရးသာေရး။ :D

Andy Myint said...

အစ္မေရ.. ေပါ့ေပါ့ပါးပါး ေရးတတ္တာ ပါရမီေနာ္… ကၽြန္ေတာ္ဆို ဒါမ်ိဳး မေရးတတ္လို႔ အၿမဲ အားမရ ျဖစ္ေနတာ။ အစ္မရဲ႕ စတိုင္က Unique ျဖစ္လြန္းလို႔ စာ အမ်ားႀကီး မဖတ္ဖူးထားတာေတာင္ တစ္ပုဒ္ တစ္ပုဒ္ ဖတ္လိုက္တာနဲ႔ ကၽြန္ေတာ့္ ကိုယ္ထဲမွာ “မိုးခ်ိဳသင္း ေဟာ္မုန္း” ေတြ ထြက္လာတယ္။ မ႐ွင္းတတ္ဘူး သိတယ္ မဟုတ္လား။ ေခ်ာကလက္ စားလိုက္ရင္ ေသြးထဲမွာ ေခ်ာကလက္ ေဟာ္မုန္းေတြ ထြက္လာ သလိုမ်ိဳး။ သရဲအေၾကာင္း ေျပာလုိက္ရင္ ေၾကာက္တဲ့ ေဟာ္မုန္းေတြ ထြက္လာသလိုမ်ိဳး။ “ကိုယ္က..” လို႔ အမ်ိဳးသမီး တစ္ေယာက္က ေျပာလိုက္ရင္ေတာင္ မမိုးခ်ိဳသင္းကို ေျပးျမင္မယ္။ စြဲေနၿပီေပါ့ေလ…

thwe thwe said...

အစ္ကိုေရ
မမကိုေတာ့ သြားမထိနဲ့ ေတြ ့လားသူ ့ရဲ့ ဘေလာဘ္ ေမာင္နွမေတြ ဘယ္ေလာက္အားေပးေနလဲဆုိတာ ဒါေတာင္ ဘေလာဘ့္ထဲမွာမို့ေနာ္ အျပင္မွာဆို အစ္ကို ့ကို မ်က္ေစာင္းခ်ီတဲ့လူေတြ အမ်ားျကီးေတြ ့ရမွာ
သမီးေတာ့မပါပါဘူး (ေနာင္ေရးေတြရွိေသးလို့ ဖားရတာပါ) ဟားဟားဟား
မမေရးသမွ် စာေတြရဲ့ ေနာက္ဆံုး စကားပိတ္စာေျကာင္းေတြက အရမ္းေကာင္းေသာ ရီစရာနဲ့ အတူရွိေနတဲ့ ေမာစရာ စာလံုးေတြပါ
မမေရ ထာ၀ရ အားေပးလ်ွက္ပါ

ေမျငိမ္း said...

ခ်ိဳသင္းေရ...
ေလာကကို ရႊင္ဓာတ္နဲ႔ ၾကည့္ႏိုင္ဖို႔ဆိုတာ လြယ္တာမဟုတ္..ျပီးေတာ့ ေထ့လံုး။
ဒါမ်ိဳး လက္ကို ဘေလာ့မွာ ဖတ္ေနရတာကိုက ကြက္လပ္တခု ျပည့္သြားတာပါ..။
Cheers !