ကိုယ္ ဒီကိုမလာခင္က ကိုယ္႔အမေတြက သူတို႔နဲ႔ ေ၀းရာမွာ ေနရမွာမို႔ ဂတိ တခု အေသအခ်ာ ေတာင္းတယ္။ ဘာလဲဆိုေတာ႔ ဘယ္ေတာ႔မွ အိမ္မွာ ေၾကာင္ေလးေတြ၊ ေခြးေလးေတြ မေမြးပါနဲ႔ တဲ႔။ ဘာျဖစ္လို႔လဲဆိုေတာ႔ နင္တို႔ ႏွစ္ေယာက္စလုံး သံေယာဇဥ္ ႀကီးတတ္လြန္းလို႔ပါ တဲ႔။ ကိုယ္ကလဲ ေအးပါ၊ ေအးပါ ေပါ႔။
မိသားစုမွာ ကိုယ္ကလဲ ကိုယ္႔ေမာင္ေလး ဆုံးသြားေတာ႔ အငယ္ဆုံး ျဖစ္သြားၿပီး၊ သူကလဲ သူ႔ ေမာင္ႏွမ ႏွစ္ေယာက္တည္း ရွိရာမွာ သူက အငယ္ ျဖစ္ေနတယ္။ အဲဒါအျပင္ ႏွစ္ဖက္စလုံးရဲ႔ ကိုယ္႔ထက္အႀကီးေတြက အမေတြခ်ည္းပဲမို႔ ကိုယ္တို႔ႏွစ္ေယာက္ကို ပူတတ္၊ ပန္တတ္ ၾကတယ္။ အကိုေတြဆိုရင္ေတာ႔ ဖာသိဖာသာ ေနၾကလိမ္႔မလား မသိ။
သူတို႔ဘာျဖစ္လို႔ အဲဒီလို ဂတိေတာင္းရတာလဲဆိုရင္ ကိုယ္တို႔က တိရိစာၦန္ေလးေတြ ခ်စ္ရမွာ အူလွိဳက္သည္းလိွဳက္ ခ်စ္တတ္ၾကၿပီး သူတုိ႔ေတြ ဆုံးသြားရင္၊ ေပ်ာက္သြားရင္ေတာ႔ မစားႏိုင္ မေသာက္ႏိုင္ ေနမေကာင္းျဖစ္ တတ္ၾကလို႔ပါ။ အဲဒီေတာ႔ သူတို႔က သူတို႔မလာႏိုင္တဲ႔ေနရာမွာ အဲဒီလို ျဖစ္ေနရင္ ဒုကၡျဖစ္ေနမွာစိုးတယ္ေလ။ ဒါေၾကာင္႔ ဂတိေတာင္းရတာပါ။
ကိုယ္တို႔ မေလးရွားမွာ ေနတုန္းက ကိုယ္႔ျခံထဲ သူမ်ားလာပစ္သြားတဲ႔ ေခြးေလးတေကာင္ ေမြးဖူးတယ္။ နံမည္က ေပါတာ တဲ႔။ ေခြးေလးက သခင္မရွိေသးေတာ႔ ဟိုလူ႔ကို ဖားရ၊ ဒီလူ႔ကို ဖားရ နဲ႔ မို႔ ေပါတာႀကီးလို ျဖစ္ေနလို႔ အဲဒီနံမည္ ေပးလိုက္တာ။ ကိုယ္တို႔လဲ ေမြးလိုက္ေရာ သခင္ရွိသြားၿပီဆိုတဲ႔ အသိနဲ႔ အကုန္လုံးကို မာန္မဲ ေတာ႔တာပါပဲ။ ဘာမွ လာမေျပာနဲ႔၊ ငါ႔သခင္ကလြဲရင္ အားလုံးကို ကိုက္မယ္ ပဲ။
ကိုယ္တို႔ႏွစ္ေယာက္က ဆိုးလဲ ခ်စ္တာပဲ။ ဘယ္တတ္ႏိုင္ပါ႔မလဲ။ ငါ႔သားေလး ေပါတာ ဆိုးရွာတယ္ေပါ႔။ ကိုယ္တို႔ boss ရဲ႔ ဧည္႔သည္လာလို႔ ကိုက္မယ္လုပ္လဲ ကိုယ္တို႔က ျပံဳးျပံဳး ပဲ။ ခ်စ္စရာေလးဟယ္၊ သြားေလးေတြ ျဖဲလို႔ ကိုက္မလို႔တဲ႔ အကိုေရ.. လို႔ လွမ္းေျပာ လိုက္ေသးတာ။ သူကလဲ ၿပံဳးၿပီး ေအး၊ ေအး တဲ႔။ အကိုက္ခံရမဲ႔သူကေတာ႔ ေျပးေပေတာ႔ပဲ။
ေပါတာ ကလဲ အားကိုးရတယ္။ ကိုယ္တို႔ အျပင္ထြက္မယ္ဆိုရင္ ကားမထြက္ခင္ အရင္ ျခံအျပင္ ေျပးထြက္ၿပီး လမ္းရွင္းရတာ။ ငါ႔သခင္ထြက္မယ္ အားလုံးေဘးဖယ္ ေပါ႔။ လမ္းျပပုလိပ္ ေသလို႔ ၀င္စားသလား မသိ။ အိမ္ေရွ႔မွာ ကားလမ္းမို႔ ကားေတြ တ၀ီ၀ီျဖတ္ေနလဲ ကားေတြကို လိုက္ဟပ္၊ လိုက္ကိုက္မယ္လုပ္္တာ။ ေနာက္ေတာ႔ ဆိုင္ကယ္တစီးေပၚက မေလး တေကာင္က လမ္းမေပၚ ဟိုေျပးဒီေျပးလိုက္ဟပ္ေနတဲ႔ ေခြးကိုေတြ႔ေတာ႔ ေဒါသ ထြက္သြားတယ္ ထင္ပါတယ္။ ဆိုင္ကယ္ေပၚကေန လွမ္းကန္လိုက္တာ ကိန္ ကိန္ ဆိုၿပီး အဲဒီက စၿပီး လမ္းေပၚ မထြက္ရဲေတာ႔ဘူး။ ေတာ္ေသးလို႔ ကားမတိုက္တာေပါ႔။
ေပါတာေလး ဆုံးသြားတဲ႔အေၾကာင္းေတြေတာ႔ မေရးေတာ႔ဘူး။ ျပန္ မေတြးခ်င္ေတာ႔လို႔။
ေနာက္တေကာင္ကေတာ႔ ရန္ကုန္ျပန္ေရာက္မွ ေမြးျဖစ္တာ။ နံမည္က Ru တဲ႔။ ဂ်ပန္စီးရီးစ္ တခုထဲက ေခြးလိမ္မာေလး ရဲ႔ နံမည္ ေပးထားတာ။ အဲဒီကားထဲက ေခြးေလးက လိမ္မာလိုက္တာ မေျပာပါနဲ႔ေတာ႔။ ကိုယ္တို႔ရဲ႔ Ruသားေလးကေတာ႔ ဆိုးလိုက္တာ တာေတ လန္ေရာ ဆိုပါေတာ႔။ မိဘက အလိုလိုက္ထားတယ္ေလ။
သူ႔ကိုေတာ႔ ၁လသားေလာက္ကတည္းက ေမြးထားတာမို႔ ႏို႔ဗူးတိုက္ ေမြးလာရတာ။ တယ္ရီယာ အစပ္ေလးေပါ႔။ သား လို႔ပဲ ေခၚတယ္။ ကိုယ္တို႔ ႏွစ္ေယာက္က တသားတည္း သား ျဖစ္ေနေတာ႔ သူ႔အေမကလဲ Ru သားနဲ႔ စကားေျပာရင္ ဖြားဖြားႀကီးကေလ..တဲ႔။ ကိုယ္႔အမေတြကလဲ သူတို႔ကိုယ္သူတို႔ ႀကီးႀကီးေအး တဲ႔၊ ႀကီးႀကီးစံ တဲ႔။ အကုန္လုံး Ru နဲ႔ အမ်ိဳးေတာ္ကုန္တယ္ ဆိုပါေတာ႔။
သူကေတာ႔ တဘာသာ။ ထမင္းေကၽြးရင္လဲ စားခ်င္သလို၊ မစားခ်င္သလိုနဲ႔။ ကိုယ္က ခြံ႔ေကၽြးရတယ္။ ခြံ႔ေကၽြးေတာ႔လဲ ဟင္းမႀကိဳက္သလိုလို၊ အီေနသလိုလို လုပ္ေနေတာ႔ ၀ါးၿပီး ထမင္းလုံးေလးေတြလုပ္ၿပီး ေကၽြးလို႔ သူ႔အေမက ဒီေလာက္ေတာ႔ အလိုမလိုက္ပါနဲ႔ သမီးရယ္ တဲ႔။ သူ႔၀မ္းပူဆာလို႔ သူ႔ဖာသာ အလိုအေလ်ာက္ ထမင္းစားရင္ကို ကိုယ္တို႔ႏွစ္ေယာက္မွာ ပီတိျဖစ္ေနရတာ။ လိမ္မာလိုက္တဲ႔သားေလး၊ ထမင္းစားတယ္၊ ေရေသာက္တယ္ ေပါ႔။
သူကလဲ ေပါတာ နဲ႔ နင္လား ငါလားပဲ။ အကုန္လုံးကို ကိုက္မယ္ဆိုတဲ႔ ကေလးပဲ။ အိမ္လာလည္တဲ႔ သူ႔သူငယ္ခ်င္းေတြလဲ အကိုက္ခံရၿပီးၿပီ။ ရန္ကုန္မွာက်ေတာ႔ ကိုယ္တို႔က ရပ္ကြက္ထဲမွာ ေနရတာဆိုေတာ႔ လမ္းထဲကလူေတြနဲ႔ ကိုယ္႔ရဲ႔ကေလးနဲ႔ တည္႔မွ ျဖစ္မယ္ေလ။ အဲဒီေတာ႔ ကိုယ္တို႔မ်ား အိမ္ျပင္ထြက္ရင္ အားလုံးကို ခါးက်ိဳးေနေအာင္ ႏွဳတ္ဆက္သြားတာ။ ကိုယ္႔ကို ခင္ေတာ႔ ကိုယ္႔ေခြးေလး ဆိုးလဲ ေျပာမထြက္ဘူးေလ။ သည္းခံတယ္ေပါ႔။
Ru သားက လမ္းေလွ်ာက္ထြက္ရင္ အိမ္နားက ကြမ္းယာဆိုင္ေရွ႔မွာမွ အေမာေျဖတတ္၊ နားတတ္တယ္။ ကြမ္းယာဆိုင္ဆိုတာ သိတဲ႔အတိုင္း လူမ်ားေတာ႔ ဆိုင္ေရွ႔မွာ ကိုက္တတ္တဲ႔ ေခြး ရွိေနရင္ ေစ်းေရာင္းတဲ႔ ကုလားမ စီးပြားပ်က္ၿပီေပါ႔။ ဘယ္ၾကည္ပါ႔မလဲ။ အဲဒီေတာ႔ ကိုယ္က ဘယ္လိုလုပ္ရသလဲဆိုရင္ အဲဒီကုလားမ တင္ေရာင္းတဲ႔ လိမ္ေမာ္သီးေတြ ေန႔တို္င္း တေန႔ ၁၀လုံး ၀ယ္တယ္။ ေအာ္.. ကုလားမက ကိုယ္႔ကို ခင္လိုက္တာ၊ ေတြ႔တာနဲ႔ Ru သားကို လွလြန္းလို႔ တဲ႔၊ ေျပာမဆုံးဘူး။ သူကလဲ ကိုယ္ေခၚသလို သား လို႔ပဲ လိုက္ေခၚတယ္။ :P
ကိုယ္တို႔ ဒီကိုထြက္လာေတာ႔ Ru သားကို မ်က္ရည္လည္ရြဲ ထားခဲ႔ရတာပါ။ အခုေတာ႔ ဆုံးသြားရွာပါၿပီ။ ဒါေၾကာင္႔ အိမ္ေမြး တိရိစာၦန္ေလးေတြ မေမြးဖို႔ ကိုယ္႔အမေတြက ဂတိေတာင္းရတာပါ။ ကေလးမရွိလို႔သာပဲ၊ ရွိမ်ားရွိရင္ေတာ႔ က်န္တာ ဘာမွ မျဖစ္ခင္ ဒီကေလး ဆိုးသြားမွာေတာ႔ ေသခ်ာသေလာက္ပါ။ ႏွစ္ေယာက္သားေပါင္းၿပီး အလိုလိုက္ လိုက္တာနဲ႔ ပ်က္စီးသြားေလာက္ပါတယ္ေလ။
မေန႔ညေနကေတာ႔ အလုပ္ကျပန္လာေတာ႔ ကိုယ္က ထမင္းဟင္းခ်က္၊ သူက အိမ္ေနာက္ဖက္ ျပဴတင္းေပါက္က blinds ေတြ ျပန္တပ္ေနတုန္း ေၾကာင္သံေလးေတြ ၾကားတယ္တဲ႔။ ဒါနဲ႔ ၾကည္႔လိုက္ေတာ႔ ေၾကာင္အေမႀကီးနဲ႔ ေၾကာင္ေလး ၄ေကာင္ ဟိုဖက္ျခံကေန ကူးလာတာပါ။ သူတို႔ ေမြးတုန္းက ေၾကာင္အေမႀကီးက ကိုယ္တို႔ျခံထဲက ပစၥည္းေတြထားတဲ႔ ဂိုေဒါင္ထဲမွာ လာေမြးတာ။ အဲဒီတုန္းက ၆ေကာင္ ေတာင္ ေမြးတယ္။
ေနာက္ေတာ႔ ကိုုယ္တို႔လဲ သိသြားေရာ ပစၥည္းေတြရွင္း၊ ကိုယ္႔အမ်ိဳးသားက ေၾကာင္ေလးေတြ အိပ္လို႔ရေအာင္ ကေလး ကုတင္ေလး ဆင္ေပးလုိက္တာ တခါတည္း ေၾကာင္အေမႀကီးက ဟိုဖက္အိမ္ကို ကေလးေတြခ်ီၿပီး ေျပာင္းေျပးသြားေရာ။ သူက လူသိမွာ၊ လာၾကည္႔ေနတာ မႀကိဳက္ဘူး နဲ႔တူတယ္။ အဲဒီကတည္းက အဲဒီကေလး ၆ေကာင္နဲ႔ ကြဲသြားတာ။ အခု ၂လေလာက္ေနေတာ႔ ျပန္ေခၚလာတဲ႔ သေဘာပဲ။ ၄ေကာင္ပဲ က်န္ေတာ႔တယ္။
ကိုယ္တို႔လဲ ၀မ္းသာလြန္းလို႔ ေျခမကိုင္မိ၊ လက္မကိုင္မိ ျဖစ္သြားတယ္။ ျပဴတင္းေပါက္က လွမ္းၾကည္႔ရင္ အိမ္ေနာက္ဖက္ ျခံကြက္လပ္ေလးမွာ ၃လသား ေၾကာင္ေလးေတြ လူးလိမ္႔ေဆာ႔ေနၾကတာ။ ဒါနဲ႔ ေၾကာင္စာေလးေတြ ေကၽြးၾကည္႔ေတာ႔ စားလိုက္တာ တက္တက္ေျပာင္ေရာ။ အကပ္ေတာ႔ မခံဘူး။ စားၿပီး၊ ေသာက္ၿပီး၊ ေဆာ႔ၿပီးေတာ႔ ဟုိဖက္အိမ္ကို သားအမိတေတြ ျပန္ကူးသြားၾကတယ္။
ဒီေန႔ ရုံးကျပန္လာေတာ႔ ႏွစ္ေယာက္သား ေကာ္ဖီဆိုင္လဲ မထိုင္ႏိုင္ဘူး၊ ဘယ္ကိုမွလဲ ေျခမရွည္ႏိုင္ဘူး။ အိမ္ကိုပဲ တန္းျပန္လာၿပီး မသိမသာ ေစာင္႔ၾကည္႔ေနၾကတယ္။ ညေန ၆နာရီခြဲေလာက္က်ေတာ႔ ဟုိဖက္ျခံအုတ္စည္းရုိးကေန ဖုတ္ ဖုတ္ ဆိုၿပီးတေကာင္ၿပီး တေကာင္ ဆင္းလာတယ္။ ၿပီးေတာ႔ ပန္းသီးပင္ေအာက္မွာ၊ ေထာပတ္သီးပင္ေအာက္မွာ ေဆာ႔ၾကျပန္ေရာ။
သူလဲ ဘာမွ မထူးဆန္းသလိုလို၊ ေၾကာင္ေတြပဲ အျမဲ၀င္ထြက္ေနလို႔ ရုိးေနသလိုလို ပုံဖမ္းၿပီး ရုပ္တည္ႀကီးနဲ႔ ေၾကာင္စာခြက္ေလးေတြကိုင္ၿပီး ျမက္ခင္းေပၚ သြားခ်ထားလိုက္တယ္။ တကယ္ေတာ႔ သူ႔စိတ္ထဲမွာ ခ်စ္တာ တုန္ေနတာ၊ သိသားပဲ။ ေၾကာင္ေလးေတြ လန္႔ၿပီး ေျပးသြားမွာစိုးလို႔ အိေျႏၵလုပ္ေနရတာ။
ကိုယ္ကေတာ႔ အိမ္ထဲကေန ပုန္းၿပီး ၾကည္႔ေနတာေပါ႔။ ေၾကာင္ေလးေတြကလဲ သူထြက္လာေတာ႔ ေျပးသြားေသးတယ္။ ေနာက္မွ ျပန္လာစားတာ။ ၿပီးေတာ႔ ေဆာ႔ၾကျပန္ေရာ။ အခုမုိးခ်ဳပ္ေတာ႔ ျပန္ၾကျပန္ၿပီ။
အင္း..ကိုယ္တို႔လဲ အမေတြကို ဂတိေပးထားတယ္။ ေၾကာင္ေတြ၊ ေခြးေတြ တေကာင္ တျမီးမွ မေမြးေတာ႔ပါဘူးလို႔။ အခုလို ၅ေကာင္ တျပိဳင္တည္း မေမြးပါဘူးလို႔ေတာ႔ ဂတိမေပးမိဘူး ထင္တာပဲ။
အခုလဲ သူ႔ဖာသာ သူလာၿပီး ျခံထဲမွာ လာေဆာ႔ေနတာေတာ႔ ဘယ္တတ္ႏိုင္ပါ႔မလဲ။ ကိုယ္႔ျခံထဲေရာက္ေတာ႔ ကိုယ္႔ပစၥည္းဆိုလား... ၾကားဖူးတာပဲေလ။
မိုးခ်ိဳသင္း
