စကား ဘယ္လိုေျပာၾကသလဲ

ဒီေန႔ေတာ႔ စကားေတြ ေျပာၾကတာနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး ကိုယ္စဥ္းစားမိတာေလးေတြ ေရးၾကည္႔မလို႔ပါ။
လူေတြ တေယာက္နဲ႔တေယာက္ ေျပာဆို ဆက္ဆံၾကတဲ႔အခါ ေျပာတဲ႔စကားက ဘာကို ဆိုလိုသလဲဆိုတာ သိမွ နားေထာင္တဲ႔လူက ျပန္ေျပာ၊ ျပန္ေျဖႏိုင္တာမ်ိဳး မဟုတ္လား။ အဲဒီေတာ႔ လူေတြက စကားေျပာၾကၿပီဆိုရင္ သူ႔စတိုင္နဲ႔သူ၊ သူ႔၀သီနဲ႔သူ ေျပာတတ္ဆိုတတ္ၾကတယ္ေလ။ အေဖ႔မိတ္ေဆြေတြထဲမွာကို စတိုင္အမ်ိဳးမ်ိဳးနဲ႔ အမ်ားႀကီးေတြ႔ရတယ္။

တခ်ိဳ႔က်ေတာ႔ စကားစ ေျပာရင္ သမိုင္းနဲ႔ ခ်ီတယ္။ တကယ္႔လိုရင္းက ခုနကေလးတင္ ျဖစ္သြားတဲ႔အေၾကာင္း ေျပာမလို႔။ ဒါေပမဲ႔ အစခ်ီေတာ႔ ဘုိးေတာ္ဘုရား ေလးဖက္သြားတဲ႔ ေခတ္ကေန စ ေျပာတယ္။ အဲဒီေတာ႔ နားေထာင္ရတဲ႔လူက focus ေတြ ေ၀ ၀ါးကုန္တယ္။ သူေျပာခ်င္တာ သမိုင္းကို ေျပာခ်င္တာ ထင္တယ္တို႔ ဘာတို႔ ျဖစ္ကုန္တယ္။ အပ်ိဳး မ်ားသြားတယ္ ဆိုပါေတာ႔။

တခ်ိဳ႔က်ေတာ႔လဲ ေက်ာင္းဆရာလုပ္လာတာ ႏွစ္ၾကာလာေတာ႔ အရုိးစြဲသြားတာမ်ိဳး ရွိတတ္ေသးတယ္။ သူက နားေထာင္ေနတဲ႔သူကို ျပန္ေမးတာ။ ေက်ာင္းသားကို စာေမးသလိုမ်ိဳး။ စကားတ၀က္မွာ ရပ္ၿပီး အဲဒီေတာ႔.. ဘာျဖစ္သလဲ..တဲ႔။ အဲဒီအခါ နားေထာင္ေနတဲ႔ကိုယ္က စကားေထာက္ေပးရေတာ႔တာ။ သူက ဒီလို ျဖတ္ျဖတ္ေမးေနေတာ႔ သူ႔စကားကို အျမဲစူးစိုက္ေနမွကို ျဖစ္ေတာ႔မယ္ေလ။ ဒါမွ ေထာက္လို႔ ရမွာေပါ႔၊ ဟုတ္ဖူးလား။

ကိုယ္တို႔မိဘေတြက ဆရာ၊ ဆရာမ အသိုင္းအ၀ိုင္းဆိုေတာ႔ ဒါမ်ိဳးေတြ ခဏခဏ ၾကံဳရတတ္တယ္။ အက်င္႔ႀကီးကို ပါေနတာပါေလ။ အဲဒီလို လူမ်ိဳးေတြနဲ႔ေတြ႔ရင္ေတာ႔ ကိုယ္တို႔က မေအာင္႔ႏိုင္ဘဲ အရယ္သန္သူပီပီ သူ႔ေရွ႔မွာပဲ တခြိခြိိ နဲ႔ ရီမိေတာ႔တာပဲ။ ေျပာတဲ႔သူကေတာ႔ ဘာကို ရီမွန္းမရိပ္မိလို႔ အံ႔ၾသလို႔။ သူ႔အဖို႔ေတာ႔ ဘာမွ မထူးဆန္းဘူးေလ။ နိစၥဓူ၀ ေက်ာင္းသားေတြကို စာသင္သလိုပဲ ေျပာေနမိတာကိုး။
အဲဒီေတာ႔ ဘာျဖစ္သလဲ သမီး..။
ခြိခြိ ခြိ ဘာမွ မျဖစ္ပါဘူး ဦး၊ ခြိ ခြိ..

အေဖ႔မိတ္ေဆြ ဂီတဆရာတေယာက္ကေတာ႔ စကားကို တ၀က္ပဲ ေျပာတယ္။ သူက အေတြးထဲမွာ ေရွ႔က တ၀က္ကို ေျပာၿပီးသြားၿပီ။ အဲဒီေတာ႔ ေနာက္ဆုံးစကားလုံးေလာက္ပဲ ေျပာလိုက္တယ္။ နားေထာင္ရတဲ႔သူက တ၀က္တန္းလန္းႀကီးနဲ႔ ဘာကိုဆိုလိုမွန္း မသိ ျဖစ္ရတယ္။ ၿပီးေတာ႔ လူကလဲ ညင္သာယဥ္ေက်းေလေတာ႔ အသံက တိုးတိုးေလး။ သူ တနာရီေလာက္ တိုးတိုး တိုးတိုးနဲ႔ ေျပာသြားရင္ ကိုယ္တကယ္သေဘာေပါက္တာက တလုံး ႏွစ္လုံးေလာက္ပဲ ျဖစ္ေနတယ္။ တကယ္႔ေသေရး ရွင္ေရး ဆို ဒုကၡ။

ေနာက္တေယာက္ကေတာ႔ ကိုယ္တို႔မိသားစုနဲ႔ အရမ္းခင္တဲ႔ ပန္းခ်ီဆရာ။ သူကေတာ႔ စကားေျပာရင္ subject ေတြ အကုန္ ျဖဳတ္ခဲ႔တယ္။ verb ေလာက္ပဲ ေျပာတယ္။ ဥပမာ..

“အဲဒီေတာ႔ … ျဖစ္တယ္၊ ျဖစ္တယ္”
“ဘာျဖစ္တာလဲ ဦး၊ ဘာေတြ ျဖစ္ကုန္တာလဲ”
“ေအာ္..ျမိဳ႔ထဲမွာ အေရးအခင္းေတြ ျဖစ္တာကို္ ေျပာတာပါ”
“ဟင္ ဟုတ္လား၊ ဘယ္နားမွာလဲဲ”
“ရွိတယ္ ရွိတယ္..”
“ဘာရွိတာလဲ ဦး”
“ေအာ္..ေထာက္လွမ္းေရးေတြ ရွိေနတာကို ေျပာတာ သမီး”
“အဲဒီေတာ႔ ဘာျဖစ္ကုန္သလဲ ဦး”
“ပါကုန္တယ္ ပါကုန္တယ္..”
“ဘာလဲ ေက်ာင္းသားေတြ ပါကုန္တယ္ ေျပာတာလား”
“ေအး ဟုတ္တယ္၊ ပါကုန္တယ္္”

ကဲ စဥ္းစားသာ ၾကည္႔ၾကပါေတာ႔ အရပ္ကတို႔။ အဲလိုမ်ိဳးနဲ႔ ကိုယ္သိခ်င္တဲ႔ သတင္းကို ေမးေနရတာပါ။ တကယ္ေတာ႔ သူက ျမိဳ႔ထဲက ျပန္လာတာမို႔ ကိုယ္တို႔ကို ဒီသတင္း ေျပာျပခ်င္လြန္းလို႔ အျပန္မွာ အိမ္ကို ၀င္လာတာ။ သူက အခုလို verb ေလးေတြပဲ ေျပာတဲ႔အခါက်ေတာ႔ စကားတခု လိပ္ပတ္လည္ဖို႔ ပေဟဠိေဖာ္ေနရသလိုပါ။

ဒါနဲ႔ ကိုယ္လဲ ဒီလိုအသိုင္းအ၀ိုင္းမွာ ႀကီးျပင္းခဲ႔ရေတာ႔ စကားေျပာရင္ သတိထားပါတယ္။ ကိုယ္ေျပာတာ သိပ္ရွည္ေနမလား၊ ျမန္ျမန္ျဖတ္တယ္။ နားေထာင္တဲ႔သူ စိတ္၀င္စားရဲ႔လား အကဲခတ္တယ္။ အဆုံးေတြခ်ည္း မေျပာမိဖို႔လဲ ဂရုစိုက္ပါတယ္။

ဒါေပမဲ႔ အခုတေလာ ကိုယ္က ဟုိေတြး ဒီေတြးနဲ႔မို႔ စကားေတြလဲ ဟိုဒီေရာက္ကုန္တယ္ ထင္ပါ႔။ စကားေတြကို မွတ္မိတဲ႔အခ်ိန္၊ သတိရတဲ႔အခ်ိန္မွ ထ ေျပာတတ္တာပါ။ ကိုယ္႔ဒဏ္ကုိ ကိုယ္႔အမ်ိဳးသား ခံေနရတယ္ ဆိုပါေတာ႔။
ညေနခင္း အလုပ္ေတြဘာေတြၿပီးလို႔ ေအးေအးလူလူ ျပန္လာၾကေတာ႔..သီခ်င္းေလး နားေထာင္ေနတုန္း..

“အဲဒီပစၥည္း မပို႔လို႔ မျဖစ္ဘူးေနာ္”
“ဘာပစၥည္းလဲ၊ ဘာကို ေျပာေနတာလဲ ခ်ိဳသင္း”
“ေအာ္ မနက္က ဟုိလူ မွာထားတာေလ၊ ပို႔ရအုံးမယ္ ေျပာတာ”
“ေအးပါ သိပါတယ္။ ခ်ိဳသင္းဟာက ဘာမွန္းမသိ၊ အျမီးမပါ ေခါင္းမပါ နဲ႔။ တယ္ခက္ပါလား။”

“ဟိုကိစၥႀကီး လုပ္ၿပီးၿပီလား”
“ဘာကိစၥႀကီးလဲ၊ လုပ္လာျပန္ၿပီ” (သူက ေခါင္းကုိ တြင္တြင္ကုတ္ပါတယ္)
“ဟိုကိစၥႀကီးဟာေလ..၊ သူပဲလုပ္ေပးမယ္ ေျပာၿပီးေတာ႔..။”
“ေအးေလ၊ ဘာကိုေျပာေနတာလဲ လို႔ ေမးေနတာ။”
“ေအာ္..ဖုန္းဆက္ရမဲ႔ ကိစၥေလ။”
“သိၿပီ သိၿပီ။ အဲဒီလိုေလးဘာေလး ထည္႔ေျပာစမ္းပါကြာ..။”

“အကိုေရ အရမ္းအေရးႀကီးတယ္၊ သြားယူရမယ္ေနာ္ မေမ႔နဲ႔”
“ဘာသြားယူရမွာလဲ ဘာအေရးႀကီးတာလဲ”
“ေအာ္ ေဆးသြားယူေပးဖို႔ေလ၊ ေမ႔ေနမွာစိုးလို႔ သတိေပးတာ”
“မင္းဟာက အလယ္သားခ်ည္းပဲ ေျပာေနပါလားကြ”

ဟိုး..ေရွးေရွးတုန္းက တဲ႔။ ဘုရင္ႀကီးက အမတ္ႀကီး ဦးေပၚဦးကို ေမးေတာ္မူတယ္ တဲ႔။ အမတ္ႀကီး၊ ကမၻာေပၚမွာ ဘယ္ဥက အဆိမ္႔ဆုံးလဲ တဲ႔။ အမတ္ႀကီးက ျပန္ေျဖတယ္။ လိပ္ဥ ပါဘုရား တဲ႔။ ဘုရင္ကလဲ ဘာမွ ျပန္မေျပာဘူး။ ဆိတ္ဆိတ္ေနတယ္။ အမတ္ႀကီးကလဲ သူ႔ memory chip ေလးထဲမွာ ထည္႔ထားလိုက္ရတာေပါ႔။ ေနာက္တခါ သူျပန္ေမးရင္ အဆင္သင္႔ ျဖစ္ေနေအာင္ေလ။

ေနာက္ ေတာ္ေတာ္ႀကီး ၾကာမွ ဘုရင္ႀကီးက တျခားစကားေတြ ေျပာေနရင္းက ထ ေမးတယ္။ အလယ္ကေန ေဖာက္ေမးတာပါ။ ေပၚဦး သူ႔ခ်ည္းပဲလားေဟ႔ တဲ႔။ အဲဒီေတာ႔ အမတ္ႀကီးက သူ႔ memory ထဲကေန ကမန္းကတန္း ထုတ္လိုက္ၿပီး ဆားနဲ႔ပါ ဘုရား လို႔ ေလွ်ာက္လိုက္တယ္ တဲ႔။ ဘုရင္ႀကီးက ေက်နပ္သြားတာေပါ႔။

အင္း..ကိုယ္႔အမ်ိဳးသားကိုလဲ အမတ္ႀကီး ဦးေပၚဦးရဲ႔ memory chip ေလးတခုေတာ႔ ၀ယ္ေပးအုံးမွပါ။

မိုးခ်ိဳသင္း

34 comments:

Unknown said...

good story ma cho thin...

စူး said...

ဟားဟား..အမကေတာ့ေရလည္ရီရတယ္..။
အမ တကယ္ပဲ..။

ညီမလဲ အဲ့လိုပဲ စကားဆို ျငိမ္ေနရာကေနထထပီး အသည္းအသန္ေျပာမိလို႔..။
အဆပ္စပ္မရိွပဲ သိပ္ေျပာတာပဲလို႔....
အင္းးး သူငယ္ခ်င္းကေျပာတယ္..။

မေလး(ၿမန္မာ) said...

Moe Cho lay yay......
Just I read ur post already, firstly i consider that ur post means me or other things. Because today i send long long comments to you with free heart. Some are not concerned. So as soon as i read frist paragraph, I shouted myself " Oh. Bode Daw ". She means me? :P..... Heee....
A he`... after the end, I can be happy and free..... Hmuuu.... That means Ur beloved husband's story. Thanks u sis lay.
Ama tangue also long long and writing also long long. Sorry my sis..
with love
ML
Not Ma Long Long Naw :D
Have a great smile without pressure

Unknown said...

နဥၥၥ ဒူ၀ ေရးလား ေန႕တဒူ၀ ေရးလား
ဘယ္ဟာက အမွန္လဲ
မကြဲလို႕ပါ

ေကေက said...

Memory chip ေလး၀ယ္လို႔ရရင္ေျပာ
ေနာ္ အစ္မ... ၀ယ္ခ်င္လို႔ပါ.. :D

:P said...

လာဖတ္သြားပါတယ္ ဆရာမ

CONTACT said...

KO သို ့...
နိစၥ=အျမဲ။ ဓု၀=အျမဲ လို ့ ျမန္မာစာအဖြဲ ့က ထုတ္ထားတဲ့ (၁၉၉၃၊ၾသဂုတ္) ျမန္မာစာ ျမန္မာစကားမွာ ေဖာ္ျပထားပါတယ္။ နိစၥဓူ၀ ပဲ႐ွိၿပီး ေန ့တဒူ၀ ဆိုတာမ႐ွိဘူးလို ့လဲ ဆိုပါတယ္။ ခ်ိဳသင္းေရ.. ျပင္ၾကအုန္းစို ့။ KM

Moe Cho Thinn said...

ျပင္လိုက္ပါၿပီရွင္ Ko နဲ႔ ကိုမိုးေရ..
ေထာက္ျပေပးတာ ေက်းဇူးပါ။ အဟီး။

ဇနိ said...

အမေရ memory chip ေလး မ၀ယ္ခ်င္ရင္ အမအမ်ိဳးသားက “အင္း” တလံုး မျမဲျပန္ေျပာရင္လည္း အိုေကမယ္ထင္တယ္ေနာ္။
အမ ဘယ္ကစေျပာေျပာ ဘာေမးေမး “အင္း”သာ ေျဖလိုက္ ကြက္တိ။

ဂ်ဴနို said...

ဟဲဟဲ ဒို ့ကိုေတာ့သိတဲ့လူေတြက ရာဇ၀င္အိုးတုတ္နဲ ့ထိုးဆိုၿပီးသိႀကတယ္။
မသိေသးတဲ့လူေတြက စကားေၿပာေကာင္းတယ္ဆ္ုၿပီး နားေထာင္ေနႀကတယ္။ သနားတယ္။
က်ားေရွ ့ေမွာက္လဲ သြားတာကိုး ။ေၿပးဖို ့လမ္းမရွိ ဘူး။
မခ်ိ သြားၿဖဲၿပီး နားေထာင္ႀကတယ္။
ကိုယ္ကေတာ့ ေမွာက္လဲမဲ ့လူေတြကို ေမွ်ာ္ေနတာဘဲ။
အယ္ဇီ

Taungoo said...

အမေရ
အႏုပညာနယ္ပယ္က တစ္ခ်ိဳ႔ကေတာ့ ေပါ့ေနာ္ ေတြ ထည့္ထည့္ေျပာတာ။ ထြင္တာလား။ အက်င့္ျဖစ္ေနတာလား မသိဘူး။ ေပါ့ေနရင္လည္း ခဲေလးတစ္လံုးေလာက္ ဆြဲထားၾကရင္ ေကာင္းမယ္ေပါ့ေနာ္။

ေမတၱာျဖင့္

လင္း said...

အဲဒိေတာ့ ဘာျဖစ္လဲ လို ့ လင္းက ေျပာရင္ သူကေလ မင္းကို ကိုယ္ခ်စ္တာေပါ့လို ့ ျပန္ျပန္ေျပာတတ္တယ္။ ဟီး ဘာမွလဲမဆိုင္ဘူးေနာ္ အသားလြတ္ ၀င္ျပီး အတိတ္ကိုလွန္ေသာ လုပ္သြားတာ

ဂ်ဴနို said...

ေကာမန္ ့ေရးေပးတဲ့ အတြက္ သိတ္၀မ္းသာပါတယ္။
ဦးဘသာ ၀တၱဳ တိုကေန မိုးခ်ိဳသင္း ကို သိေနတာ။ အဲ့ဒီ၀တၱဳကိုတို ့က တအိမ္လုံးကို ဖတ္ၿပခဲ့တာ။ သေဘာေတြႀက လိုက္ႀကတာေလ။ ေဖေဖ ကဆို သူ ့လုပ္ေဖာ္ကိုင္ဖက္ေတြကိုေတာင္ ဒို ့ငွားထားတဲ့ စာအုပ္ကို ေပးဖတ္ေနတာ။
အယ္ဇီ

Anonymous said...

အမေရ အေမ့ကိုသတိရလိုက္တာ အေမလည္းအဲလိုပဲ စကားကို အဆံုးမရွိအစမရွိေျပာတတ္တယ္။ သူ႕အေၾကာင္းကိုသိထားမွ ဒါမွမဟုတ္အေစာက ေျပာထားတဲ့အေၾကာင္းအရာေတြကို လံုးေစ့ပတ္ေစ့နားလည္မွ မဟုတ္ရင္ သူတခ်က္တခ်က္ထေျပာတာေတြကို လုိက္လို႕မမွီဘူး။ အခုေတာ့ က်င့္သားရေနပါျပီ။

တန္ခူး said...

ပန္းခ်ီဆရာအေၾကာင္းေရာက္ေတာ့ တေယာက္ထဲလိွမ့္ရယ္ေနလို ့ သားအဖနွစ္ေယာက္ အူေၾကာင္ေၾကာင္နဲ ့၀ိုင္းၾကည့္ၾကတယ္… ဒီေတာ့ စာဖတ္ရမွာပ်င္းတဲ့ အမ်ိဳးသားကို ေပးဖတ္လိုက္တာ တခြိခြိနဲ ့သေဘာေပါက္သြားတယ္… ေဖတို ့ေမတို ့လဲ ဆရာ ဆရာမေတြမို ့ ခ်ိဳသင္းေျပာတာနဲ ့ကြက္တိပဲ… ေဖေဖဆို အရမ္းကို ျပန္ေမးတတ္တာ… သူစိမ္းေတြနဲ ့ဆို ကိုယ္က ၾကားထဲက အားေတြနာလို ့… ခ်ိဳသင္းေရ… ဦးေပၚဦးရဲဲ့ memory chip ေလး ႏွစ္ခုပို၀ယ္ေပးပါေနာ္… အိမ္က အမ်ိဳးသားက ႏွစ္ခုေလာက္မွ အေတာ္ပဲေလ…

Anonymous said...

အမေရ .. အလုပ္မွာ ဖတ္ရင္း ရယ္လိုက္ရတာ .. အသံေတာင္ ထြက္တယ္ အဟီးးး ။

PAUK said...

အမေရ..
ဖတ္ေနတာေတာ့ၾကာပါျပီ..
တစ္ခါမွ၀င္မေရးျဖစ္ေသးဘူး...
ကြ်န္ေတာ္တို႔အလုပ္ကသူေဌးမလည္း
အလယ္ကတစ္ခြန္းပဲေျပာတတ္တယ္...
ဟီးး

P.Ti said...

ဟားဟား အမဘာေရးေရး ရီေနရေတာ့တာပါပဲ… ကၽြန္ေတာ့္အေမကလည္း ဆရာမေလ… အေမကေတာ့ ဆံုးမစကားေျပာရင္ တခါတည္းမေျပာၿပီး ထပ္ခါထပ္ခါေျပာေတာ့တာပဲ။ အဲေတာ့ အေမက ခဏခဏေျပာထားၿပီးအေၾကာင္း ထပ္ေျပာဖုိ႔စလိုက္တာနဲ႔ ေမာင္ႏွမသံုးေယာက္စလံုး သူေျပာမွာ အကုန္ၾကိဳေျပာထားလိုက္တယ္…. အဲဒီေတာ့မွ အေမက ရီၿပီးေတာ့ … ကဲ ငါ ေျပာဆုိဆံုးမတာ အဲလုိအလြတ္ရသြားေအာင္ လုပ္ေပးလိုက္တာ လို႔ေျပာေလရဲ႕…

တခုလည္းၾကည့္ တေန႔က ဖုန္းထဲမွာ ဆံုးမထားတာကို စာေရးၿပီးပို႔လိုက္တယ္.. ဘေလာ့ေပၚမွာတင္ဖုိ႔တဲ့။ ဘေလာ့ေပၚတင္ဖုိ႔စာရိုက္ရင္တခါဖတ္ရမယ္ေလ၊ ျပန္စစ္ရင္တခါဖတ္ရမယ္ ဆုိေတာ့ အလြန္ရသြားၿပီေပါ့… အဲဒီဆံုးမစကား အမတုိ႔ပါဖတ္ရမယ္…

khin oo may said...

တို.ကေတာ.ၿပ သာနာ သြားသြားရွာ တယ္။ တို.ရင္ ထဲ ကေၿပာေန တာ ေတြ သူ မၿကားလို႕ ဆို ၿပီး။

Myo Win Zaw said...

မခင္ဦးေမက ဘလိုင္းၾကီးျပႆနာသြားရွာတာထင္တယ္ မခင္ဦးေမအိမ္ဦးနတ္ကို memory chip တင္မကဘူး ရင္ထဲ၀င္လို႕ရတဲ့နည္းပါ program ေရးေပးရ မလို႔ျဖစ္ေနၿပီ ဟားဟား

tututha said...

ေရွးေရွးတုန္းကတဲ့ ဘုရင္ႀကီးကေမးတယ္တဲ့ ဥတကာ ဥထဲမွာ ဘာဥက အဆိမ့္ဆံုးလဲ ဆိုေတာ့ အမတ္ၾကီးက ေဆးဘဲဥပါဘုရာ့တဲ့ အဲဒါနဲ႔ ဘုရင္ႀကီးလည္း အေပါ့အပါးသြား၊ ကာရာအိုေက တပုဒ္ေလာက္ဆိုၿပီးမွ အမတ္ႀကီး ဘာနဲ႔လဲကြယ့္တဲ့ အဲဒီမွာ အမတ္ႀကီးက ေျဖတယ္ ... ဘီအီးနဲ႔ပါဘုရားတဲ့။ အမေရ ဘယ္ေလာက္ ေကာင္းလဲ ဆိုေတာ္ေတာ့္ကိုေကာင္းပါတယ္။ အမရဲ႕လက္ကေတာ့ ေရႊလက္ဗ်ိဳး။

သစ္နက္ဆူး said...

မမိုးလက္ကေတာ့ ...
မ်ိဳးရိုးကို ထိမ္းထားတာဘဲ...
သေဘာက်တယ္...
မမိုး မၾကံဳဘူးေသးလို ့....
က်ေနာ့္ ေယာကၡမ စကားစေျပာရင္...နတ္သမိုင္းနဲ ့ ဖြင့္တာဗ်...။

ကလိုေစးထူး said...

ၾကည့္ရတာ အမကို အကိုက အခုတေလာ `ဟာသေတြ ေရးေနတာလား´ လို႔ မေမးျဖစ္ဘူးနဲ႔တယ္။ :D

Anonymous said...

အမေရ မအားဘူးနဲ႕တူပါရဲ့ အမ ကိုမေတြ႕တာၾကာလို႕....

Unknown said...

ေၾသာ္ နိစၥဓူ၀ လို႕စာလံုးေပါင္းတာကိုး
ကၽြန္ေတာ္လည္း စာလံုးမေပါင္းတတ္ဘူး
ငယ္ငယ္တုန္းက ျမန္မာ့အသံမွာ အဲဒီ ျမန္မာစာ ျမန္မာ့ စကား အစီအစဥ္လာတုန္းက ၾကည့္ဘူးတာ သတိရလို႕။ အမွန္ကို ရွင္းျပတာ ေက်းဇူးတင္ပါတယ္။

thwe thwe said...

မမရယ္

ရီလိုက္ရတာ

Verb နဲ့ ေျပာတဲ့လူႀကီးကို အႀကိဳက္ဆံုးပဲ ဟားဟားဟား

သမီးဒီမွာေတြ ့တဲ့ လူႀကီးကေတာ့ ပြဲတိုင္းမွာ ကဗ်ာရြတ္တာ အရမ္းရီရတယ္

လင္း said...

အမေရ tag ထားတာေလးေရးေပးပါ

စူး said...

i wish u always free and get a mood.

coz i wanna read ur new posts all the time .

ama yay, u always time make me smile.

khin oo may said...

မွတ္တမ္းဆိုၿပီး ေန႕တိုင္းလဲ မေရးဘးူ စိတ္ဆိုးတယ္။

ဟန္လင္းထြန္း said...

အမေရ

က်ေနာ္ အမေရးတဲ့ စာေတြကုိ အကုန္လုံးဖတ္ျဖစ္တယ္။ အားလုံးကုိ ႀကိဳက္တယ္။ အမ ဆုိက္ကုိလည္း လင့္လုပ္ထားတာ အမကုိ ခြင့္မေတာင္းတာ အမ ခြင့္ျပဳမယ္ထင္လုိ႔ပါ။ အမဆုိက္တစ္ခုလုံးမွာ စိတ္အ၀င္စားဆုံးက ကြန္မန္႔ေတြပါ။

မေလး(ၿမန္မာ) said...

hote pa! Han Linn Htunn yel.... Ama le` do like to read comments in here, thay make me smile.
All of comment writers are very clever and will be great writers in future.

Oway Myo said...

ရီရတယ္..ရီရတယ္....ေကာင္းတယ္..ေကာင္းတယ္.. ဟိုဟာေလ..ဟိုဟာ...ဘေလာ႕ေလ...ပိုစ္႔....
ဦးေပၚဥိးေလ....ဟာ..ခက္တာပဲ..လိပ္ဥ....
ဟာရႈပ္ကုန္ျပီ..
အင္း...memory chip ၀ယ္လို႔မရဘူး..
မိုးခ်ိဳသင္းမွတ္တမ္းသာတက္ဖတ္လိုက္ကြာ..ရွင္းေရာ...
(အဟီး...)
မခ်ိဳသင္းေရ..အဲဒီလိုပဲေျပာလိုက္မွရွင္းသြားတယ္ က်ေနာ္႕ရည္းစားကို(ၾကြားတာ)

**ဒီပို႔စ္ေလးအတြက္ေက်းဇူးကမၻာ*****

စူး said...

အမေရ..သိလားးးး

အမစာမဖတ္ရလဲ အမဆီက ေကာ္မန့္ေတြကို လာလာဖတ္တယ္..။
အမေရ့....
ျမန္ျမန္အားပါေတာ့....

Unknown said...

ြGb မ်ားမ်ားသာ ဆင္ေပးလိုက္အစ္မ :)