ဘေလာ႔ဂ္ မွတ္စု

ဒီေန႔ေတာ႔ ခင္ရတဲ႔ မေနာ္ဟရီက ဘေလာ႔ဂ္မွတ္စုေလး လုပ္ပါအုံး တဲ႔။ tag လာတယ္။

မွတ္စုဆိုေတာ႔ ကိုယ္႔မွာက မွတ္မွတ္သားသား ဘာမွမရွိလို႔ကို ဒီမွတ္တမ္းေလး လုပ္ထားရတာ။ ဘေလာ႔ဂ္လုပ္သက္ကလဲ ၂လခြဲ ဆိုေတာ႔ ေျပာပေလာက္ေအာင္ မရွိေပမဲ႔ ဘေလာ႔ဂ္နဲ႔ပတ္သက္ရင္ ကိုယ္႔သူငယ္ခ်င္းအေၾကာင္း ေျပာရသလို ျဖစ္ေနတာမို႔ ႀကိဳးစားၿပီး ေျပာမွာေပါ႔ လို႔ မေနာ္ကို ေျပာလိုက္တယ္။ ငယ္ငယ္ကစာေမးပြဲေျဖသလို ေမးခြန္းတျခား အေျဖတျခား ျဖစ္တတ္လြန္းလို႔ အဲဒီလို ျဖစ္ခဲ႔ရင္လည္း ခြင္႔လႊတ္ေပါ႔ ေနာ..။ ကဲ စၿပီ။

ဘေလာ႔ဂ္ဆိုတဲ႔စကားကို ပထမဆုံး ၾကားဖူးတာ ဆရာမ ေမျငိမ္းဆီကပါ။ ဆရာမနဲ႔ ဂ်ီေတာ႔ခ္ ေျပာေနတုန္း ဆရာမက သူဘေလာ႔ဂ္ေလးတခု လုပ္ေနတာ သိလား တဲ႔။ ဒီက ငဒူကလဲ ထုံးစံအတုိင္း မသိပါဘူးဆိုေတာ႔ ဆရာမက လင္႔ခ္ေလး တခု ပို႔လိုက္တယ္။ “အဲဒါ ဆရာမ ဘေလာ႔ဂ္ပဲ၊ ရဲရဲသာ ႏွိပ္လိုက္” တဲ႔။ ဒါနဲ႔ ကိုယ္လဲ ႏွိပ္ပစ္လိုက္တာ ဆရာမ ဘေလာ႔ဂ္ကို တန္းေရာက္သြားေတာ႔တာပဲ။

ေတြ႔ေတြ႔ခ်င္း အံ႔ၾသလိုက္တာ။ ပထမဆုံး ခံစားရတာက လြတ္လပ္တဲ႔ အရသာ ပါ။ ကိုယ္ ႀကိဳက္တာကို၊ ကိုယ္ေရးခ်င္တဲ႔အခ်ိန္မွာ၊ ကိုယ္ေရးခ်င္သေလာက္ စိတ္ၾကိဳက္ ေရးစမ္းပါေလ႔။ စာေပစိစစ္ေရးမရွိတာကို သေဘာအက်မိဆုံး။ ကိုယ္သာလွ်င္ အယ္ဒီတာ၊ ကိုယ္သာလွ်င္ စာေရးသူ၊ ကိုယ္႔စာကိုယ္ တာ၀န္ယူေပေတာ႔ပဲ။

ဗမာျပည္မွာတုန္းက ကိုယ္ေရးတဲ႔စာမူေလးက အယ္ဒီတာငယ္ကတဆင္႔၊ အယ္ဒီတာႀကီးေတြဆီေရာက္၊ သူတို႔ႀကိဳက္လို႔ ေရြးရင္ေတာင္ စာေပစိစစ္ေရး စားပြဲေတြ အဆင္႔ဆင္႔ေက်ာ္ျဖတ္ၿပီးမွ မဂၢဇင္းစာမ်က္ႏွာေတြေပၚ ေရာက္ရတာ။ သင္႔ဘ၀မဂၢဇင္းမွာ အယ္ဒီတာ ေပါက္စ၀င္လုပ္တုန္းကဆို စာေပစိစစ္ေရးနဲ႔ သင္႔ဘ၀ကို ေခါက္တုံ႔ေခါက္ျပန္ ေက်ာပိုးအိတ္ေလး တလုံးနဲ႔ ေျပးလႊားလိုက္ရတာ။ ေခ်ာင္းေပါက္မတတ္ပဲ။

ဒီစာမူတခု လြတ္ပါမဲ႔အေရး စာေရးဆရာကလဲ ကိုယ္ေပးခ်င္ ေျပာခ်င္တဲ႔ မက္ေဆ႔ခ်္ကို လွ်ိဳ႔၀ွက္သည္းဖိုထက္ေတာင္ လွ်ိဳ႔၀ွက္ရေသး။ တခါတေလမ်ား လြတ္ေတာ႔လြတ္ပါရဲ႔၊ အရသာမ်ားေတာင္ ပ်က္လို႔။ ေနာက္က ခက္ဆစ္ အဓိပၸါယ္ဖြင္႔သလို ေနာက္ဆက္တြဲနဲ႔ တြဲထုတ္ရမဲ႔ပုံ။ ဖတ္တဲ႔သူကလဲ ပေဟဠိ အေျဖညိွေနရသလိုပဲ။

ဘယ္စာေရးဆရာ၊ အႏုပညာသမားမွ ကိုယ္႔စာကို အလႊမ္းမိုးခံခ်င္မွာ မဟုတ္ပါဘူး။ အဲဒီအရသာကို ဒီဘေလာ႔ဂ္ေတြမွာ ရက္ရက္ေရာေရာ ေတြ႔ရတတ္တာ။ စာေရးသူရဲ႔ သေဘာအတိုင္းပဲ။ ဒါေၾကာင္႔ ဘေလာ႔ဂ္ေရးတာဟာ လြတ္လပ္စြာေရးသားခြင္႔ ဆိုတာကို ေရာ႔ - ဆိုၿပီး ျပန္ေပးတာ လက္ခံလိုက္ရသလိုပဲ ကိုယ္က ခံစားမိတယ္။ ဒါေၾကာင္႔ ျမဳပ္ေနတဲ႔၊ ကြပ္ညွပ္ခံေနရတဲ႔ အႏုပညာေတြ၊ အယူအဆေတြ ရဲရဲရင္႔ရင္႔ လွလွပပ ပြင္႔ေနၾကတာ ျမင္လိုက္ရသလိုပဲေလ။

ေနာက္တခုက ဘေလာ႔ဂ္ေရးေတာ႔ ဘေလာ႔ဂ္ေရးသူနဲ႔ ဖတ္သူ ပိုရင္းႏွီးခင္မင္မိေစတယ္။ ဘာျဖစ္လို႔လဲဆိုေတာ႔ အခ်င္းခ်င္း မွ်ေ၀ၾကတာကိုး။ ကိုယ္ဆို ဘေလာ႔ဂ္ဖတ္ေနတာလို႔ေတာင္ မခံစားမိဘူး။ သူေျပာတာကို သြားနားေထာင္လိုက္ ကိုယ္႔အေၾကာင္းေလး ျပန္ေျပာျပလိုက္.. လို႔ေတာင္ ခံစားေနမိတယ္။ အသက္၀င္ေနလို႔ေလ။

စာလာဖတ္ေနသူ ဘယ္သူဘယ္၀ါဆိုတာလဲ ကိုယ္မသိ၊ သိဖို႔လဲ မႀကိဳးစား သူေျပာသမွ် ေက်နပ္၊ သူ မွ်တာ ကိုယ္ယူ၊ သူခ်က္တာ ကိုယ္စားလို႔ ေပ်ာ္ေပ်ာ္ပဲ သူငယ္ခ်င္းဖြဲ႔ေနတယ္။ ကိုယ္႔အၾကည္ဓာတ္ေလး မပ်က္ေအာင္ ေနရင္ ေပ်ာ္စရာေကာင္းတယ္။ အဲဒါ ဘေလာ႔ဂ္ရဲ႔ လြတ္လပ္တဲ႔ အရသာကို တန္ဖိုးထားလို႔ပဲ။

တခါတေလ စိတ္ခံစားမွဳကို ေဖာ္ျပတဲ႔ သေကၤတ ပုံေလးေတြ ထည္႔တတ္တာမို႔ ဒါေလးေတြ ဘယ္သူမ်ား ထြင္ပါလိမ္႔လို႔ ၾကည္ႏူး ေက်းဇူးတင္ရေသးတယ္။ ကိုယ္ကေတာ႔ အဲဒီလုိေလးေတြ႔ရင္ ေခါင္းေစာင္း ေစာင္းသြားတတ္တာ။ ဥပမာ :) smilie ေလးဆိုရင္ ကိုယ္႔ကြန္ပ်ဴတာမွာ အတည္႔မေပၚေတာ႔ ေစာင္းၿပီး ျပန္ျပံဳးျပရတာ။ သူျပံဳး ကိုယ္ျပံဳး၊ သူငို ကိုယ္ငို ေပါ႔။

အဲဒီေတာ႔ ဘေလာ႔ဂါ ျဖစ္ရတာ မေက်နပ္ မေပ်ာ္ရႊင္ ဘယ္ရွိပါ႔မလဲ။ ကိုယ္ဖတ္ခ်င္တာ ဖတ္ရတယ္၊ ကိုယ္နဲ႔ တူတဲ႔ မိတ္ေဆြေတြ အမ်ားႀကီး ေတြ႔ရတယ္၊ ကိုယ္ေရးခ်င္တာေတြကို open diary လို ေရးေနလို႔ စိတ္လက္ေပါ႔ပါးတယ္။ အဲဒါအျပင္ ဘေလာ႔ဂ္ေလာကမွာ အခ်င္းခ်င္း ခ်စ္ခင္စိတ္နဲ႔ appreciate လုပ္တဲ႔ အေလ႔အထေၾကာင္႔ စာပိုေရးခ်င္စိတ္ကို ျဖစ္ေပၚေစတာေတာ႔ အမွန္ပါပဲ။ သူ႔အားေပးျပံဳးကို ကိုယ္ေတြ႔လိုက္ရသလိုပဲေလ။

ဒါေၾကာင္႔ စာကို ေရးခ်င္လို႔ကို ေရးေနတဲ႔သူေတြအဖို႔မွာေတာ႔ ဘေလာ႔ဂ္က ပိုက္ဆံလဲ မရပါဘူး။ ဒါေပမဲ႔ ပိုက္ဆံနဲ႔ မယွဥ္ႏိုင္တဲ႔ စိတ္ၾကည္ႏူးမွဳေတြ၊ ဗဟုသုတေတြ၊ သတင္းေတြ ရလို႔ ရသ သုတ ေပါင္းစုံ ရတဲ႔ ကြန္ယက္ႀကီးလိုပါပဲ။ အဲဒီအထဲက ကိုယ္လိုခ်င္တာယူ၊ ကိုယ္မလိုခ်င္တာ မဖတ္ခ်င္တာ မသြားရုံသာ။ ကိုယ္႔ေရြးခ်ယ္မွဳနဲ႔ ကိုယ္။ ကိုယ္႔ စိတ္၀င္စားမွဳနဲ႔ ကိုယ္။ ကိုယ္႔ စိတ္ခ်မ္းသာမွဳနဲ႔ ကိုယ္ေပါ႔။

ဒီေလာက္ဆို ကိုယ္႔ရဲ႔ ဘေလာ႔ဂ္အေပၚမွာ နားလည္သေလာက္၊ ဘေလာ႔ဂါတေယာက္ရဲ႔ ခံစားမွဳကို မေနာ္ ဖတ္မိၿပီ ထင္တာပဲေလ။
ဘေလာ႔ဂ္ေပၚမွာ အတူတူ စီးဆင္းရင္း ရႊင္လန္းခ်မ္းေျမ႔ဖို႔ ဆုေတာင္းေနပါတယ္။

မိုးခ်ိဳသင္း

42 comments:

:P said...

ဆရာမ..
မနက္ကလာေတာ့အသစ္မေတြ့ဘူး၊ အစ္မ မေနာ္ဟရီ ဆီ ေရာက္ေတာ့ ဆရာမကို tag ထားတာေတြ့လို့ ေရးျပီးျပီလား..လာေခ်ာင္းတာ..လာရက်ိဳးနပ္တာေပါ့..
မဇနိရဲ့ Blogging ပိုစ့္ကိုေကာမန့္ေရးခဲ့သလိုပါပဲ..
စာမေရးတတ္ေပမယ့္ စာမဖတ္ရမေနႏိုင္တဲ့ က်မတို့လို လူေတြအတြက္ ဘေလာ့ဂ္ရြာႀကီးဟာ ကေလး တစ္ေယာက္ကို Happy World ထဲ လႊတ္လိုက္ သလိုပါပဲ.."အေမ့ဒုတ္" နဲ့တူတဲ့ "အိမ္ေထာင့္တာ၀န္"ေတြေၾကာင့္ အခ်ိန္တန္ရင္ ျပန္ခဲ့ရေပမယ့္ လစ္ရင္လစ္သလို ျပန္မလာရမေနႏိုင္ပါ...

ဇနိ said...

မမခ်ိဳသင္းရဲ႕ ဘေလာ့ဂ္မွတ္စုေလးကို ဖတ္ရတာ ၾကည္ႏူးတယ္။ ပိုက္ဆံနဲ႔ တန္ဖိုးျဖတ္မရတဲ့ ၾကည္ႏူးမႈေတြကို ဘေလာ့ဂ္ေလးက ေပးတာ ဟုတ္တယ္။ စိတ္ပင္ပန္းလွတဲ့ ဒီလိုအခ်ိန္မွာ ဘေလာ့ဂ္စာေလးေတြ ဘေလာ့ဂ္က ခင္မင္ရတဲ့သူေတြက အားေဆးတခုပါပဲ။ မမခ်ိဳသင္းေျပာသလို လူလည္းမျမင္ဖူးဘူး ျမင္ဖူးခ်င္တယ္လို႔လည္း မျဖစ္မိဘူး
ဒါေပမယ့္ ခင္တာေတာ့ ခင္ေနတာပါပဲ။
ကုိယ့္စိတ္က ခင္မိေနေတာ့ သြားလည္မိတယ္။ ကိုယ့္ဆီလာလည္ရင္လည္း ကိုယ္သိတာေလးေတြနဲ႔ ဧည့္ခံခ်င္တယ္။ အခြင့္ရွိသေလာက္ေတာ့ လည္ေနအံုးမွာ အမေရ။
နိနိ

စူး said...

အမေရ....

ေရးခ်င္တာေရးတဲ့ ျမတ္ႏီုးတို႔ထက္ အမတို႕ေရးတဲ့ အေတြးအေခၚေလးေတြက ဘေလာ့ေလာက ကို ပိုအသက္ဝင္ပါတယ္။

အမေရ...

အမရဲ့ စာေတြဖတ္ပီး ပြင့္လင္းတဲ့အမကို စိတ္ထဲက တအားခင္တယ္။

P.Ti said...

စိတ္လြတ္လပ္ၿပီးေရးခ်င္တာေရးလုိ႔ရေတာ့ ဘေလာ့က ေရပန္းစားလာတာတယ္...

ကိုယ္ေရးတာကို အားေပးတာေတြ႔ရင္ ၾကည့္ႏႈးမိပါတယ္... အဲဒါေၾကာင့္လည္း ေရးျဖစ္ေနတာေပါ့...

အမတုိ႔လုိ အရည္အေသြးပါေကာင္းတဲ့ စာေရးဆရာေတြ ေရးလာေတာ့ ဘေလာ့ေတြက ဖတ္လို႔ပိုေကာင္းလာပါတယ္...

အမက ပြင့္ပြင့္လင္းလင္းေရးေတာ့ ပိုၿပီးလည္း ခင္မိပါေသးတယ္... ;)

လင္း said...

အမတို ့လို နာမည္ၾကီးေတြ ၀င္ေရးတဲ့အခါက်ေတာ့ အမတို ့လက္ရာေတြကို ေန ့တိုင္းဖတ္ခ်င္ေနမိေရာ။ စာအုပ္ဆိုင္မွာ အသစ္ရိွလားဟင္လို ့သြားသြားေမးရသလိုမ်ိဳးပါဘဲဲ အမတို ့ဘေလာ့ေတြကို ေန ့တိုင္း လာလာေခ်ာင္းရတာ။ ပိုေကာင္းတာတခုကေတာ့ အရင္က မရႏိုင္တဲ့ အခြင့္အေရးမ်ိဳး ဘယ္စာေလးကိုေတာ့ ဘယ္လိုႀကိဳက္တာ လို ့ေျပာခြင့္ရတာပါ။ အၾကည္ဓါတ္ကေလး မပ်က္ဘဲ ေပ်ာ္ရႊင္စြာ စာေတြအမ်ားႀကီးေရးႏိုင္ပါေစ (တေန ့တပုဒ္) ။ အျပံဳးေတြအမ်ားႀကီးေပးခဲ့တယ္။ ေခါင္း အႀကာႀကီး မေစာင္းနဲ ့ေနာ္ း) း) း) း) း) း) း) း) း) း) း) း) း) း)

ကလူသစ္ said...

ျပံဳးတာေတာင္ တည္႔တည္႔မျပံဳးႏုိင္ဘူးကိုး :)

ဟန္လင္းထြန္း said...

တည့္တည့္ပဲရီရီ ေစာင္းေစာင္းပီ ရီရီ အမရီေနရင္ က်ေနာ္တုိ႔ ငုိရသလုိေပါ့။ :) :)))

Anonymous said...

မမိုးခ်ိဳေၿပာတာအရမ္းသေဘာက်တယ္...
ဖတ္ၿပီးေပ်ာ္သြားသလိုပဲ...

mgphonemyint said...

အင္း...က်ေနာ္လဲ ကလူသစ္ လုိပဲ ေတြးၾကည္႔ေနတာ...

အမေရးတဲ႔ မွတ္စုက ဘေလာ႕ေကာင္းတာေတြ ခ်ည္းပါလား...

ဘေလာ႕ေရးလုိ႔ အဆင္မေျပ ျဖစ္တာေလးေတြ လဲ ထည္႕ေရးဦးေလ
ဥပမာ ။ ။ ဘေလာ႕ေရးလြန္း အားၾကီးလုိ႕ အိမ္ကလူၾကီး ျငဳိျငင္တာ...း)

s0wha1 said...

မမိုးခ်ိဳေရးထားတဲ႔ ဘေလာ႔ဂ္အေပၚသေဘာထားေလးက အရမ္းခ်စ္ဖို႔ေကာင္းတယ္ ထပ္တူညီပဲ။ smile အခ်ိဳ႕ ေရးျပမယ္ သိလား။ :D အဲဒါ သြားၿဖဲျပတာေလ။ :P လွ်ာထုတ္ျပတာ။ ;) မ်က္စိမွိတ္မျပတာ။ ;)) ဒါက တခစ္ခစ္နဲ႔ ရယ္တာ။ :)) ဒီဟာကေတာ႔ အားရပါးရယ္တာေလ။ =)) ဒါကေတာ႔ အားရပါးရ ၾကမ္းျပင္ေပၚမွာ လူးလွိမ္႔ၿပီးကို ရယ္တာ။ ဟီးးး :D

ႏုိင္းႏုိင္းစေန said...

အစ္မေရ...
ကြ်န္မ ဘေလာ့မွာ စာေတြ လာလာဖတ္ျပီး ေကာ္မန္႔ေတြ အမွတ္တရခ်န္ခဲ့တာကို ေက်းဇူးတင္ေၾကာင္း အရင္ေျပာခ်င္ပါတယ္။

အစ္မ ဘေလာ့ကို လာလာဖတ္ျဖစ္ေပမယ့္ ဘာမွမေရးခဲ့ဖူးဘူး။ အခုေတာ့ အစ္မတို႔လို႔ ဝါရင့္စာေရးဆရာေတြကေန အတုယူစရာ ေရးပံုေရးနည္း ေတြးပံုေတြးနည္းေတြ သင္ယူႏိုင္ေအာင္ ဘေလာ့ဂ္မွတ္စုေတြ လုပ္လာၾကတဲ့အတြက္ အထူးပဲ ဝမ္းသာမိပါတယ္။ အစ္မတို႔ရဲ႕ လြတ္လပ္တဲ့စာေပကို ဘေလာ့ဂ္ေပၚက ထပ္ဆင့္ဖတ္ရတဲ့အတြက္လည္း ေက်းဇူးတင္ေၾကာင္း ေျပာခ်င္ပါတယ္။

ဒီလို မွတ္စုေလးေတြ အျမဲအဒြန္႔ရွည္ပါေစလို႔...

ေလးစားလွ်က္
ႏိုင္းႏိုင္းစေန

CONTACT said...

ခ်ိဳသင္း နဲ ့ မေနာ္ ေရ
ပထမဆံုး ဖတ္ရတဲ့ ရည္းစားစာတို ့၊ စြဲမိတဲ့ ကိုရီးယား႐ုပ္သံဇတ္လမ္းတြဲတို ့၊ ခ်စ္မိတဲ့ အရပ္႐ွည္႐ွည္ ေကာင္ကေလးတို ့၊ ပဒိုင္းသီးစားမိတဲ့ ညတည တို ့၊ သင့္ဘေလာဂ့္ထဲက အႏွစ္သက္မိဆံုး ပြတ္ထားေသာ ေကာမန္ ့တို ့.... မ တက္ (Tag) တဲ့ ေက်းဇူးပါ။ KM

MANORHARY said...

သားေတာ္ေမာင္စာေမးပြဲေနာက္ဆံုးေန႔မို႔သူနဲ႔ ေလွ်ာက္ေဆာ့ေနလိုက္တာနဲ႔ ခ်ိဳသင္း ပို႔စ္ကိုေတြ႔ေတာ့ေတာ္ေတာ္ေနာက္က်သြားၿပီ..ကြန္မင့္ေတြ
ေတာင္မ်ားေနၿပီ... ဟုတ္ပေနာ္..ဘေလာ့ခ္ကလည္း
အခ်င္းခ်င္းပိုၿပီးသံေယာဇဥ္႐ွိေစသလိုပဲ...
ခ်က္ခ်င္းေရးတဲ့ခ်ိဳသင္းကိုလည္းေက်းဇူးတင္ခ်ီးက်ဴးမိပါတယ္
ေက တစ္ေယာက္ကေတာ့ဇာတ္လမ္းကိုစထားခဲ့ၿပီးခရီးထြက္သြား
ေလရဲ့...

pandora said...

ဘေလာ့ဂ္နဲ႕ ပတ္သက္လို အစ္မရဲ႕ ရိုးရွင္းတဲ့ ခ်စ္စရာ အျမင္ေလးေတြကို လာဖတ္သြားပါတယ္။ ေပ်ာ္ေပ်ာ္ရႊင္ရြင္ အၾကာႀကီးဆက္ေရးႏိုင္ပါေစ။

တန္ခူး said...

ခ်ိဳသင္းေရ… ႏွလံုးသားထဲကအရွိအတိုင္း ရိုးသားပြင့္လင္းစြာ ေရးတတ္တာကိုက ခ်ိဳသင္းဘေလာ့ဂ္ရဲ့ အလွတရားေပါ့… အနုပညာပါဆင့္လိုက္ေတာ့ အလွတြင္အယဥ္ဆင့္… ခ်ိဳသင္းဘေလာ့ဂ္ေလးက နုနယ္ပ်ိဳမ်စ္တဲ့ ဆယ္ေက်ာ္သက္ေလးလို သိပ္လွတယ္…

PAUK said...

ကြ်န္ေတာ္ကေတာ့..
မခ်ိဳသင္းဘေလာ့ကို စဖတ္ျပီး
ဘေလာ့စြဲသြားတာပါပဲ..

khin oo may said...

အေၿပာေကာင္းလို႕နားေထာင္သြားတယ္။ ဒီညေတာ႕ သူ႕ေၿကာင္႕ မေရးနိုင္ေတာ႕ဘဴး။ စိတ္ဓါတ္က်ၿပီးၿပန္သြားလို႕။ သူက အရမ္းေကာင္းေနတာကိုး။

khin oo may said...

MCT ေရွ႕မွာ ခက္ခက္ ခဲခဲေတြ မေၿပာၿကပါနဲ႕ ကိုဇနိတို.ရယ္ ခမ်ာ က ရိုးတယ္ ေမမိုးလို မဟုတ္ဘဴး။

MCT က အလကား ၿကားေကာင္းေအာင္ ေၿပာသြားတာ။ သူ အၿဖစ္ မရွိဘူးတဲ႕။ အစ္ မကိုဝန္ခံၿပီးသား။ လူအထင္ၿကီးေအာင္ ေၿပာခဲ႕တာတဲ႕။ မရဘဴးေလ။ ေၿမြေၿၽမြ ခ်င္း ေၿခၿမင္ တာေပါ.။ အစ္ မက ဒါမွူ်ိဴးေတြ ေၿပာလာတာ အံတို ေနၿပီ။

ရွိပါေသးတယ္ ေပါက္ရယ္ ထမင္းဆုပ္ ကေလးေတြ မွ အမ်ားၿကီး။

ငါးရန္းေၿခာက္ ဖုတ္စားခ်င္တယ္။ စားခ်င္တယ္။ စားခ်င္ ပါတယ္ကြယ္။

khin oo may said...

Moe Cho Thinn said...

စားခ်င္စရာ အာလူး ထမင္းနယ္ ပါလား နိနိေရ။
လုပ္ရတာလဲ လြယ္တယ္ေနာ္။ စမ္းလိုက္အုံးမယ္။

ဒါနဲ႔ ဒီလိုေလးေတြ လုပ္တတ္၊ ခ်က္တတ္ေအာင္ ဘယ္သူမ်ား သင္ေပးပါလိမ္႔၊ အျမဲတမ္း စားခ်င္စဖြယ္ ျဖစ္ေနလို႔ပါ။ အိမ္ခ်င္းနီးရင္ သိပ္ေကာင္းမွာ။

khin oo may said...

ခစ္ ခစ္ ခစ္

khin oo may said...

ကိုဖုန္းၿမင္.ကို အေရွ႕ ကစာ ေတြ ၿပန္ ဖတ္ခုိငး္ရမယ္။ သူ စာ မေၿကေသးဘဳး သိလားညီမ

ဇနိ said...

မမေကအိုအမ္ လာေမႊသြားတယ္ဆိုလို႔ လိုက္လာေခ်ာင္းတာ တကယ္ကိုပဲေနာ္ သူရပ္ကြက္ထဲဆင္းၿပီး ထင္တိုင္းက်ဲေနတယ္
နိနိလည္း ေသနပ္တလက္နဲ႔ လိုက္ထိန္းေနရတာ
သူသုပ္သီးသုပ္ပ်ာလည္လို႔ ခလုပ္မတိုက္ေအာင္ လိုက္ထိန္းရေသးတယ္ မမခ်ိဳသင္းေရ

HAPPY CLOUD said...

ဖတ္ေကာင္းလို႔ လင့္ခ္လုပ္ၿပီး ေစာင့္ဖတ္ပါရေစ း)

သစ္နက္ဆူး said...

ေပ်ာ္စရာၾကီးဗ်ာ......။

thwe thwe said...

မမေျပာတာဟုတ္တယ္

လြတ္လပ္မွဳအျပည့္နဲ့ ကိုယ့္ရဲ့ ခံစားမွဳကို ပံုေဖာ္နိုင္တာ ဘေလာဘ္ရဲ့ အေကာင္းဆံုး အရသာပဲ။
မမ ရဲ့ အေတြးေတြကို လြတ္လြတ္လပ္လပ္ေရးပါအံုးေနာ္
ုစဥ္စာ မပါပဲဖတ္ရေတာ့ အရသာ ပိုရွိတာေပါ့

ႏိုုင္ငံေရးၿငင္းခုုန္မႈမ်ား ၊ အႏုုပညာေမွာ္မ်ားႏွင့္ စိတ္ကူးဝတ္မႈန္ said...

အတိအက်ေပါ့ဗ်ာ။အတားအဆီးမရိွဖန္တီးေပေတာ့။
မိန္းမကိုခိုင္းစားေနတယ္ဆိုတဲ့ကိုေက်ာ္ဝဏၰလည္းေၿပာခ်င္ရာေၿပာလို႔မရေတာ့။ဘေလာက္ေတြေပၚလာေတာ့
ရသစာေပေတြပိုဖတ္ရတာေပါ့ဗ်ာ။က်ေနာ္တို႔ေလာကမွာကေႀကြးေႀကာ္သံေတြနဲ႔ၿဖစ္ခ်င္တာေတြပဲလႊတ္တင္ေန
ႀကတာကိုး။တခါတေလသတင္းေတြထက္ဝတၴဳတိုတပုဒ္ေလာက္ကိုအရသာရိွရိွဖတ္ပစ္လိုက္ခ်င္တယ္။
ႀကားရတဲ့သတင္းေတြဆိုတာကလည္းကိုယ္ခ်ည္းခံေနရတာကိုး။
ေအာင္မိုးဝင္း

tututha said...

အစ္မေရ ... ဘေလာ့အေပၚမွာထားတဲ့ သေဘာထားက ေတာ့ကြက္တိပဲ။ တူးလည္း အဲလိုပဲခံစားရတယ္။ စိစစ္ေရးႀကီး မရွိတာနဲ႔တင္ လူျဖစ္က်ိဳးနပ္လွခ်ည္လား လို႔ ခံစားရတယ္။

khin oo may said...

MCTး သာမီးေလး ေမမိုး အေဖနဲ႕ အေမ ေမြးေန.အတြက္ ဆုေတာင္းေပးဦး. ၿပည္.ခ်င္လို႕.
ရဲရဲၿကီနိပ္လိုက္ေနာ။ အာမခံတယ္ ဘာမွ မၿဖစ္ေစရဘူး။

http://maymoe.blogspot.com/2008/10/october.html

သက္ေဝ said...

ခ်ိဳသင္းေရ...
Tag ထားပါတယ္...
အခ်ိန္ရတဲ့အခါ ေရးေပးေလ...ေနာ္။
ခ်စ္စရာ မမခင္ဦးေမ တစ္ေယာက္နဲ ့ တို ့ရပ္ကြက္ထဲ အေတာ္ စည္ကားေနသဗ်ိဳ ့... ေပ်ာ္စရာ...။

May Moe said...

မမေရ လာလည္တဲ့အတြက္ေရာ ဆုေတာင္းအတြက္ပါ ေက်းဇူးအထူးတင္ပါတယ္ ။မမစာေတြကို အျမဲအားေပးေနပါတယ္ ။ :D

zarny win said...

bring the cats :D
don't leave them alone! :)
it will be great traveling with cats.

zarnywin

kay said...

မခ်ိဳသင္းေရ-
ဒီေန႕မွ ရပ္ကြက္ ထဲ လည္ျဖစ္တယ္။ အဟဲ..မေနာ္က..ဆက္ ေရးခိုင္း လိုက္တယ္ေပါ့။ တကယ္ေတာ့..နဂိုထဲက.. စကၠဴနဲ႕ေဘာပင္ နဲ႕ေရးခဲ့တဲ့..လူေတြကို.. ၾကြက္နဲ႕ ဘေလာ့မွာ ေရးတာ ဘယ္လိုကြာသလည္းဆိုတာ.. သိခ်င္ ေနခဲ့တာ။ မခ်ိဳသင္း တို႕က..အဓိကေပါ့။ ဘာပဲေျပာေျပာ..ဆိုခဲ့သလို..သိပ္ရွည္၂ ေ၀း၂ မေတြးနိုင္ပါဘူးေနာ္။ ေရးခ်င္တာ..ေရးပစ္မွာပဲ။

ပထမဆံုး ၀တၱဳေလး..ျပန္တူးေဖာ္ျဖစ္တာလည္း..အမွတ္တရပါပဲ။ တျခားေရးျဖစ္တဲ့ ၀တၱဳေတြလည္း..ျဖည္းျဖည္းခ်င္း တင္ပါအံုး..မေမျငိမ္းလိုေလ။

၅ ရက္အတြင္း..မဖတ္ျဖစ္တာေတြ..စုဖတ္သြားတယ္။
း) ( တေစာင္းေလး ျပံဳးလိုက္တယ္)

:P said...

ဆရာမ..
ေန့တိုင္းလာၾကည့္တယ္...
အသစ္တင္တာမေတြ့လို့ ေနမေကာင္းဘူးလားစိတ္ပူလို့ပါ။
အလုပ္ရွဳပ္ေနလို့မေရးႏိုင္ေသးတာဆိုလည္း
ေစာင့္ဖတ္ေနပါေၾကာင္း...........

mmn said...

မမိုးခ်ဳိ..

ဒီဘေလာဂ့္ေလးကို စျပီးသိကတည္းက ေန႔တုိင္း (စေန၊ တနဂၤေႏြကလဲြလို႔) မပ်က္မကြက္ ၀င္ျဖစ္ပါတယ္.. အသစ္တင္ထားတာမေတြ႔ရင္.. စိတ္မေကာင္းဘူး.. ေနမေကာင္းလုိ႔စာမေရးတာလားလို႔ ေတြးမိတယ္.. မမိုးခ်ဳိရဲ႕ ဒုတိယေျမာက္ပိုစ္႔ကေလးေရးတဲ႔ ေန႔ကေနျပီး အခုထိေပါ့..
ဒါေၾကာင့္.. တတ္ႏုိင္မယ္ဆုိရင္.. စာရွည္ရွည္မေရးႏုိင္ေတာင္မွ.. အတုိေလးေတြေတာ့ တင္ေစခ်င္ပါတယ္.. က်မက ေဒၚ (မ) စန္ဒါ အသဲစြဲေလ.. အခု ဒီမွာ က ကိုယ္ဖတ္ခ်င္တာ ဖတ္ခြင့္မရွိေတာ့.. ဘေလာဂ္႔ ဂါေတြထဲက ကိုယ္အေရးအသားၾကိဳက္တဲ႔သူေတြရဲ႕ စာေလးေတြဘဲ ေစာင့္ဖတ္ရတယ္.. မမိုးခ်ဳိရဲ႕ စာေတြ ဖတ္ရတာ.. စိတ္ခ်မ္းသာတယ္.. အလုပ္ထဲမွာ စိတ္ဆင္းရဲသမ်ွ ..မမိုးခ်ဳိရဲ႕ စာေလးေတြ ဖတ္ျပီး ျပံဳးရ၊ ရီရရင္ စိတ္သက္သာတယ္...အထူးသျဖင့္ ေၾကာင္ေလးေတြ အေၾကာင္း သိခ်င္ပါတယ္.. မမိုးခ်ိဳ ေခြးေလးေတြေရာ.. မေတြ႔မိဘူးလား. ဟင္.. ေနေကာင္းေအာင္ေနပါ.. ဒါမွ စာမ်ားမ်ားေရးႏုိင္မွာေပါ့ေနာ္.. ဒီမွတ္စုေလးေတြက သိမ္းထားဖုိ႔ သက္သက္ဘဲလား... ျပန္ေျပာဖုိ႔ေရာ.. အစီအစဥ္ရွိလား..

ႏိုုင္ငံေရးၿငင္းခုုန္မႈမ်ား ၊ အႏုုပညာေမွာ္မ်ားႏွင့္ စိတ္ကူးဝတ္မႈန္ said...

နားခ်င္ရင္ေတာ့နားေပါ့။ဒါေပမဲ့ဝက္သားေတြခ်ည္း
ခ်က္စားမေနနဲ႔အံုး။ေတာ္ႀကာ..ကုိေက်ာ္ဝဏၰေဘာလံုးမခ်စ္ရေတာ့ပဲ၊
စည္ပိုင္းကိုခ်စ္ေနရလိမ့္မယ္။

ခင္မင္စြာၿဖင့္
ေအာင္မိုးဝင္း+ ထားထား

စူး said...

သီတင္းကြ်တ္လျပည့္ေန႔မွစ`၍ ကိုယ္စိတ္ႏွလံုးက်န္းမာရႊင္လန္းပါေစ..

က်န္းမာစြာျဖင့္ စာေတြအမ်ားၾကီးေရးႏိုင္ပါေစ

ဇနိ said...

အမခ်ိဳသင္း..
သီတင္းကြ်တ္လျပည့္ေန႕မွာ နိနိနဲ႔ က်ေနာ္ စုံတြဲလာကန္ေတာ့တာ...
မုန္႔ဖိုးေပးပါဗ်ိဳ႕...

nu-san said...

မမုိးခ်ိဳသင္းေရ.. သီတင္းကၽြတ္လျပည့္ေန႔မုိ႔ လာကန္ေတာ့ပါတယ္.. နိနိတုိ႔စုံတြဲလုိ မုန္႔ေတာ့ မပါဘူး.. လက္ခ်ည္းပဲ အမ.. အဟီး.. :D

တန္ခူး said...

ခ်ိဳသင္းေရ… အေဖာ္လာေခၚတာ… ေရေက်ာ္ဘက္မွာ စတိတ္ရွိုးသြားၾကည့္ရေအာင္လို ့…

PAUK said...

မခ်ိဳသင္းေရ..
သီတင္းကြ်တ္မွာေပ်ာ္ရႊင္ပါေစ...
ေနေကာင္းရဲ႕လား...
အသစ္မတင္တာၾကာျပီ...

Taungoo said...

အမၾကီး
ဘေလာ့သက္ၾကီးပူေဇာ္ပြဲကန္ေတာ့ခံအျဖစ္
လာေရာက္ကန္ေတာ့သြားပါတယ္။
ေစတီက တိုပိုင္းရိုး ျမန္မာဘုန္းၾကီးေက်ာင္းမွာ တည္ထားတာပါ။ ေနဝင္ခ်ိန္ကို ရိုက္ထားတာဆိုေတာ့ မီးမထြန္းရေသးပါဘူး။ အဲဒီေန႔က တရားပြဲသြားရင္း ရိုက္လာတာ လျပည့္ေန႔မဟုတ္ေသးဘူး။ း)

ေမတၱာျဖင့္

သက္ေဝ said...

ခ်ိဳသင္းေရ...
အလုပ္ေတြ မ်ားေနတာလား..
၀ိုင္းကူလုပ္လို ့ရတာရွိရင္လဲေျပာေနာ္...
ၿပီးရင္ ျမန္ျမန္ျပန္လာခဲ့ေတာ့ေနာ္...။