ေမာ္ေတာ္ကား နဲ႔ ကိုယ္

ၿပီးခဲ႔တဲ႔ အပတ္က ကိုယ္တို႔အလုပ္က ေနရာေျပာင္းေတာ႔ ကံၾကမၼာက မ်က္ႏွာသာေပးတယ္ ဆိုရမယ္၊ ကိုယ္တို႔အိမ္နားကို ရုံးက ေရႊ႔လာတယ္။ အရင္ကဆိုရင္ အလုပ္က မိုင္ ၂၀ေလာက္ ေ၀းတာမို႔ ဖရီးေ၀း မၾကပ္ရင္ နာရီ၀က္၊ ဖရီးေ၀း ၾကပ္ရင္ ၄၅မိနစ္ေတာ႔ အသာေလး ေမာင္းရပါတယ္။ အသြားအျပန္ဆိုေတာ႔ လမ္းမွာ ၁နာရီခြဲေလာက္ကုန္ေနတဲ႔ သေဘာေပါ႔။

ကယ္လီဖိုးနီးယားမွာ မိုင္ ၂၀ ဆိုတာ သိပ္မေ၀းဘူး၊ နီးပါတယ္ လို႔ ဆိုရမလိုလို။ အယ္လ္ေအက က်ယ္လြန္း ႀကီးလြန္းလို႔ နာရီ၀က္ေမာင္းသြားရတဲ႔ ေနရာဆိုရင္ နီးေသးတယ္ ေျပာရမလို ျဖစ္ေနတယ္။ ကားေမာင္းတတ္မွ၊ ကားရွိမွ ေျခလက္ ရွိသလိုပဲ။ ကားမေမာင္းရင္ သူမ်ားကို မွီခိုေနရလို႔ သိပ္အဆင္မေျပတတ္ဘူး။

အခု ရုံးက နီးလာၿပီဆိုေတာ႔ ဖရီးေ၀းလဲ ေမာင္းစရာမလိုေတာ႔ဘူး၊ ျမိဳ႔တြင္းလမ္းကေလးကေန ၅မိနစ္ေလာက္ ေမာင္းသြားရင္ ရုံးကို ေရာက္ၿပီ။ ၃မိုင္ပဲ ေ၀းတယ္။ အဲဒီေတာ႔ ရုံးကလူေတြက ကိုယ္႔ကို က်န္းမာေရးလဲ လိုက္စားျဖစ္ေအာင္၊ ၀ိတ္လဲ ခ်ၿပီးသားျဖစ္သြားေအာင္ ရုံးကို လမ္းေလွ်ာက္လာပါလား လို႔ဆိုၾကတယ္။ သူကလဲ ေကာင္းသားပဲ တဲ႔။ ကိုယ္ကေတာ႔ ဒါမ်ိဳးေတြ မၾကားခ်င္လို႔ ဟုိေငး ဒီေငး လုပ္ေနရတယ္။

အဲဒီေတာ႔ အခု တနလာၤေန႔က စ လို႔ ဟိုဖက္ရုံးမွာ လက္စသပ္ၿပီး ဒီဖက္ရုံးကို စ တက္ရၿပီ။ ဒီေတာ႔ ကိုယ္လဲ ကိုယ္႔ကို လမ္းေလွ်ာက္တက္ခိုင္းမွာစိုးလို႔ ကားကို ကိုယ္ေမာင္းပါ႔မယ္ဆိုၿပီး အၾကံနဲ႔ တာ၀န္ယူလိုက္ရတယ္။ ေမာင္းတဲ႔လူက ဘယ္လမ္းဆင္းေလွ်ာက္လို႔ ျဖစ္ပါ႔မလဲ၊ ေဘးက ထိုင္လိုက္တဲ႔သူသာ ေလွ်ာက္ခ်င္ ေလွ်ာက္ေပါ႔၊ ဟုတ္ဖူးလား။

ကို္ယ္တို႔ ႏွစ္ေယာက္က တရုံးတည္းဆိုေတာ႔ ကားတစီးတည္းသြားေနက်မွာ မိုင္ ၂၀ ေမာင္းရတုန္းကေတာ႔ သူ႔ကို ဦးစားေပးၿပီး ၃မိုင္က်ေတာ႔ ကိုယ္က တလွည္႔ ျပန္ေမာင္းေပးရတဲ႔ သေဘာပါပဲ။ သူတလွည္႔ ကိုယ္တလွည္႔ဆိုေတာ႔ မွ်မွ်တတ လဲ ျဖစ္တာေပါ႔။ ဒါေပမဲ႔ အဲဒီ ၃မိုင္ကိုပဲ ကိုယ္က မိုင္ ၃၀ ေလာက္ ထင္သြားရတယ္ေလ။

ဘာျဖစ္လို႔လဲဆိုေတာ႔ ဆရာသမားက ေဘးကေန ျငိမ္ျငိမ္ မလိုက္ဘဲ ကိုယ္႔ကို ဆုံးမ ၾသ၀ါဒ ေပးေနတာမို႔ပါ။ တကယ္က ကိုယ္လဲ ေဂြမကိုင္တာ ၾကာပါၿပီ။ အခုသာ လမ္းေလွ်ာက္ခိုင္းမွာ စိုးလို႔ မကိုင္မျဖစ္ကိုင္ရရွာတာပါ။

“ေရွ႔မွာ မီးပြိဳင္႔က နီေနတယ္ေလ၊ ဘာျဖစ္လို႔ လီဗာ နင္းေနတာလဲ၊ အရွိန္ေလွ်ာ႔မွေပါ႔”
“ေရွ႔က်ရင္ ဘယ္ကို ေကြ႔ရမွာေနာ္၊ ေဟာ.. ေျပာရင္းဆိုရင္း ညာေကြ႔လိုက္ၿပီ။ ဘယ္ ကို ေကြ႔ရမွာေလ ခ်ိဳသင္း”
“ဟာ.. ကားေမာင္းေနတာ concentrate မလုပ္ပါလား၊ ေမာင္းရင္း ဟိုဖက္လိုင္းကို ေက်ာ္ေနၿပီ၊ ေဘးကကားနဲ႔ တိုက္ေတာ႔မယ္”

ကိုယ္လဲ ၃မိနစ္ပဲ ေမာင္းရေပလို႔ပဲ။ ေခၽြး ၃ ပိႆာေလာက္ ထြက္သြားတယ္။ ဒါေၾကာင္႔ ကားေမာင္းသင္ရင္ ကိုယ္႔ေယာက်ာၤးနဲ႔ ဘယ္ေတာ႔မွ ကားေမာင္းမသင္နဲ႔လို႔ ဆိုၾကတာပါ။

ကိုယ္လဲ ရန္ကုန္မွာ ကားေမာင္းသင္တုန္းက သူနဲ႔ လုံးလုံး မသင္ခဲ႔ပါဘူး။ သင္တန္းတက္တယ္၊ အိမ္က ကားေမာင္းတဲ႔ ေသာ္ဇင္ဆိုတဲ႔ ေကာင္ေလးနဲ႔ သင္တယ္။ သူတို႔က တစိမ္းေတြမို႔ စိတ္ရွည္ၾကတယ္။ ဒါေပမဲ႔ ကိုယ္ေမာင္းလို႔ ေဘးကေန ထိုင္လိုက္္ရင္ ေယာင္ေယာင္ၿပီး ဘရိတ္ေတြ အုပ္ရလြန္းလို႔ ကားေပၚကလဲ ဆင္းေရာ ေသာ္ဇင္ခမ်ာ ေပါင္ႀကီးတန္းၿပီး နာေနေရာ။

ဒါနဲ႔ ကားေမာင္းတတ္ေရာ ဆိုပါေတာ႔။ အဲဒီအခ်ိန္က သူက ရန္ကုန္မွာ မရွိေတာ႔ ဟန္ကိုက်လို႔။ ဆူမဲ႔လူ၊ ေျပာမဲ႔လူ မရွိ။ မွားသြားလို႔ တိုက္မိမလို ျဖစ္သြားလဲ သြားေလးျဖဲ၊ လက္ကေလးျပ ကိုယ္က ဦးေအာင္ ေတာင္းပန္လိုက္တာပဲ။ ဟိုဖက္လူကလဲ ရီျပေနတဲ႔လူကိုေတာ႔ ၾကာၾကာ ဘယ္စိတ္ဆိုးမလဲ။ ေအးေဆးပဲ။

ရန္ကုန္မွာ တခါ ကားတိုက္ဖူးတယ္။ ေစ်းသြားရင္း ရန္ကင္းစင္တာမွာပါ။ ကိုယ္က ကားကို ပါကင္ကေန ေနာက္ဆုတ္ေနတာ အတည္႔လာေနတဲ႔ကားနဲ႔ သြားျခစ္မိတာပါ။ သူကလဲ ကိုယ္ေနာက္ဆုတ္ေနတာကို မျမင္တာလားမသိ၊ ကိုယ္ကေတာ႔ သူ႔ကို မျမင္တာ ေသခ်ာတယ္။ ဒါနဲ႔ သူမွားတယ္၊ ကိုယ္မွားတယ္ ျဖစ္ေတာ႔ ပုလိပ္ကလဲ ညိွလိုက္ပါ တဲ႔။ ဒါနဲ႔ ကိုယ္လဲ ညိွလိုက္တယ္ေလ။ သူ႔ကားကို ကုိယ္ျပင္ေပးမယ္၊ ကုိယ္႔ကားကို သူျပင္ေပး၊ ေၾကၿပီေပါ႔ လို႔။

စာရင္းခ်ဳပ္လိုက္ေတာ႔ သူ႔ကားျပင္ခ က ၁ေသာင္း ၁ေထာင္ က်ၿပီး ကိုယ္႔ကားျပင္ခက ၃ေထာင္ ပဲ က်တာပါ။ ကိုယ္က ၇ေထာင္ စိုက္ေပးလိုက္ရတာပါ။ အဲဒါကို ကိုယ္႔အမ်ိဳးသားက နားေထာင္ၿပီး “ဟိုလူူက မွားၿပီး ခ်ိဳသင္းက ဘယ္႔ႏွယ္ ၇ေထာင္ ထြက္သြားတာလဲ” တဲ႔။ ကိုယ္ကလဲ ရွင္းျပပါတယ္။ ဟုတ္တယ္ေလ၊ ခ်ိဳသင္းက ေၾကေအာင္ လုပ္လိုက္တာ၊ သူ႔ကား ကိုယ္ျပင္၊ ကိုယ္႔ကား သူျပင္ ဆိုၿပီးေတာ႔.....လို႔။

ဒါနဲ႔ အေမရိကားေရာက္ေတာ႔ လိုင္စင္ဆိုတာႀကီး ထပ္ေျဖရမယ္ ျဖစ္ျပန္ေရာ။ အဲဒီေတာ႔ လမ္းစည္းကမ္းေတြ ေသခ်ာသိေအာင္ တဲ႔၊ စာအုပ္ႀကီး သူက ဖတ္ခိုင္းတယ္။ ကိုယ္႔မွာ လမ္းစည္းကမ္းမို႔ မွားမွာစိုးလို႔ ေၾကာက္ၿပီး Dictionary နဲ႔ ေတာင္ ဖတ္ရတာ။ သူမ်ားေတြလို ေမးခြန္းေဟာင္းေလးေတြ ၾကည္႔ၿပီး သြားေျဖရတာ မဟုတ္ဘူး။ စာအုပ္ႀကီး အတိုင္းေပါ႔။

ေရးေျဖေအာင္လို႔ ကားေမာင္းေျဖတဲ႔ေန႔ကေတာ႔ စစ္တဲ႔လူက ကိုယ္႔ေဘးကေန ထိုင္လိုက္ၿပီး ေဘးကေန ဘယ္ေကြ႔၊ ညာေကြ႔၊ ဟိုနားရပ္၊ ဒီလမ္းထဲသြား စသျဖင္႔ေပါ႔ ေျပာလာတယ္။ ကိုယ္ကလဲ အကုန္ ရတယ္။ ေနာက္ဆုံးၿပီးၿပီလဲ ဆိုေရာ ပါကင္မွာ ရပ္ရတယ္။ ဒါနဲ႔ examiner က အမွတ္ေလးေတြ ျခစ္ၿပီး ကိုယ္႔ကို အေအာင္ေပးေတာ႔မွာ။

သူက လိုအပ္တာေလးေတြ ေျပာရင္း ကိုယ္႔ေျခေထာက္ကို ၾကည္႔လိုက္ေတာ႔ သူအံ႔ၾသသြားတယ္။ ဘာျဖစ္လို႔လဲဆိုေတာ႔ ကိုယ္က ဖိနပ္ မပါဘဲ ေမာင္းေနတာကိုး။ မင္း ဖိနပ္ေရာ တဲ႔၊ သူက ေမးတယ္။ ကိုယ္ကလဲ ရွိတယ္ေလ၊ ဒီမွာ ဆိုၿပီး ကားခုံေအာက္က ဖိနပ္ကေလးကို ေျခေထာက္ေလးနဲ႔ ေကာ္ၿပီး လိွမ္႔ထုတ္လိုက္တယ္။

အဲဒီအခ်ိန္မွာ သြားတာပါပဲ။ ဟာ..ဒါ အႏၱရာယ္ သိပ္မ်ားတယ္၊ ဘရိတ္အုပ္လို႔ ဖိနပ္က လိမ္႔လာရင္ ေျခနင္းနားေရာက္ၿပီး တကယ္ ဘရိတ္အုပ္ရမဲ႔အခ်ိန္က်ရင္ ရွဳပ္ကုန္မယ္ ဆိုၿပီး စာေမးပြဲ ခ်လိုက္တာပဲ။ ကိုယ္႔မွာ ရီရခက္ ငိုရခက္။ ရန္ကုန္မွာကတည္းက ကိုယ္က ဖိနပ္ခၽြတ္ၿပီးပဲ ေမာင္းေနတာ၊ အားရလို႔။ ကုန္ကားဒရိုင္ဗာႀကီးေတြ ပူလြန္းလို႔ ဖိနပ္ခၽြတ္ေမာင္းသလိုေလ။ ဒီလိုနဲ႔ ေနာက္တေခါက္မွ ေအာင္ပါေတာ႔တယ္။

ဒီမွာေတာ႔ ကိုယ္က ကားသိပ္မေမာင္းေတာ႔ဘူး။ လမ္းမသိတာေရာ၊ မ်က္စိ သိပ္မျမင္ခ်င္ေတာ႔တာေရာ ေၾကာင္႔ပါ။ သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႔ သြားရင္ေတာ႔ ေဘးကေန ဟုိေကြ႔ ဒီေကြ႔ ဆိုၿပီး ေမာင္းတဲ႔ လူကို လမ္းညႊန္ပါတယ္။ သူတို႔ေမာင္းရင္ ကိုယ္က စတိုင္နဲ႔ ေဘးကေန သူငယ္ခ်င္းေတြဆီ ဖုန္းနဲ႔ပြားရင္း လမ္းျပ တာပါ။

တခါကလဲ “ညီမေရ ညာေကြ႔ ညာေကြ႔” ဆိုၿပီး ဖုန္းေျပာရင္းတဖက္ အတင္းေကြ႔ခိုင္းတာ one way လမ္းႀကီး ျဖစ္ေနလို႔ ဟိုက္ ေသာက္ပလုတ္တုပ္ ျဖစ္ရေသး။ တခါကလဲ ကားရပ္ေနလို႔ ဆက္သြားေလ ဆက္သြား လို႔ ေျပာမိလို႔ မီးနီေနတယ္ေလ အမ တဲ႔။ မီးနီႀကီး အတင္း ျဖတ္ခိုင္းေနတာေနာ္။ ဖရီးေ၀း အ၀င္ကိုလဲ လမ္းထင္ၿပီး ေကြ႔ခိုင္းၿပီးမွ ဖရီးေ၀းႀကီး ျဖစ္ေနလို႔ ေကြ႔ပါဟ ျမန္ျမန္ျပန္ေကြ႔ပါဟ လို႔ ေအာ္ရေသးတယ္။

ဆိုေတာ႔ ကိုယ္လဲ confidence ေပ်ာက္သလိုေတာင္ ျဖစ္ေနၿပီ။ တကယ္ေတာ႔ ကိုယ္႔မွာ ကားေမာင္းရင္း တလြဲျဖစ္ရတဲ႔ ဇာတ္လမ္းေတြ ရွိေသးတယ္။ ဒါေပမဲ႔ အိမ္ကလူႀကီး ဖတ္ၿပီး လမ္းေလွ်ာက္ခိုင္းေနမွာစိုးလို႔ တိတ္တိတ္ပဲ ေနတာ ေကာင္းမယ္ထင္ပါရဲ႔။ ႏို႔မို႔ဆို ရုံးကို ဖတ္သီဖတ္သီ ေျပးသြားေနရပါအုံးမယ္ေလ။

မိုးခ်ိဳသင္း

33 comments:

CONTACT said...

ဟဲဟဲ... ဆရာႀကီးကို သတိရမိၿပီး ဖတ္ၿပီးၿပံဳးမိပါရဲ ့။KM

P.Ti said...

ကားေမာင္းသင္ခ်င္ရင္ တစိမ္းနဲ႔သင္ ဆုိတာကေတာ့ မွန္တယ္အမေရ... ကၽြန္ေတာ္ဆုိ ကၽြန္ေတာ့္အမကို သင္ေပးရတာ စိတ္မရွည္ေတာ့ ေနာက္ဆံုး သူကားေမာင္းသင္တန္းသြားတက္ရတယ္...

အမခ်ိဳသင္း ကုန္တင္ကားၾကီးေမာင္းသလုိ ဖိနပ္ခၽြတ္ၿပီး ကားေမာင္ေနပံုျမင္ၿပီး သေဘာက်သြားတယ္... အဟဲ...

ဇနိ said...

အမရယ္ လမ္းေလး အေျပးေလွ်ာက္သြားတာေတာ့ ဟုတ္ဘူး... က်န္းမာေရးက အဓိကေနာ္..

ဇနိ said...

အမခ်ိဳသင္းရာ ေကာင္းမေမာင္းပါနဲ႔။ ကိုႀကီးေက်ာ္ေဘးကသာ အသာခၽြဲလိုက္ေနလိုက္။ ဖုန္းနဲ႔ပြားရင္း လမ္းညႊန္လဲမလုပ္နဲ႔ေနာ္။
နိနိ

MANORHARY said...

လမ္းေလွ်ာက္ႏိုင္ရင္ေတာ့ အေကာင္းဆံုးေပါ့
ဆရာၾကီးလုပ္တာမဟုတ္ဘူးေနာ္... း)
တို႔လည္း အဲလိုငပ်င္းထဲေတာ့ ပါတာပဲ..
ကိုယ္ခ်င္းစာၿပီးေၿပာတာ..အသက္အ႐ြယ္အရက
ေလွ်ာက္ရေတာ့မယ္ေလ... း)

Life is for Success said...

မၿကီးမိုး

ကိုၿကီးေက်ာ္နဲ့အတူေလ်ွာက္ေပါ့။ အက်င့္ပါမၿကီးမိုး ၇ာ။။။။။။။။။။။။။။။။

:P said...

၃ မိုင္ဆိုေတာ့ နည္းနည္းေတာ့ေ၀းတယ္။
တစ္၀က္ေလွ်ာက္၊ က်န္ တစ္၀က္ကို ကားနဲ႕ လိုက္ရင္ေရာ.......
မမ လမ္းေလွ်ာက္ရင္း လမ္းတစ္၀က္ေရာက္ကာနီးရင္ ကိုအေၾကာ္ကို ဖုန္းဆက္ျပီး ထြက္ခဲ့ေတာ့ေျပာလိုက္ေပါ့ ....
မေကာင္းဘူးလား......

ခင္မင္းေဇာ္ said...

ဟုတ္ပ ခ်ိဳသင္းရယ္..
ကိုမင္းေဇာ္လဲေလ ဟိုတုန္းက ဂီယာကိုင္ထားတဲ့ လက္ကို လာလာရိုက္တယ္ သိလား။ ေနာက္ ဆိုင္ကယ္စီးလဲ တခ်ိန္လံုး ေျပာေနတာ။ သူမပါရင္ ကိုယ့္ဖာသာ ေျဖာင့္ျဖဴးေနတာပဲ။
သူပါလာရင္ ေမာင္းရတာကို မလြတ္လပ္သလိုနဲ႕။ ကိုယ္ခ်င္းစာတယ္။။
ခုေတာ့ ဘာမွကို မေမာင္းခ်င္ေတာ့ဘူး။

လင္း said...

၃မိုင္ေတာင္က်ေတာ့လဲ ေ၀းလြန္းပါတယ္ေလ။ကားနဲ႕ ဘဲသြား ျပီးေတာ့အရင္လို ့ေဘးကေန ဇိ္မ္ေလးနဲ ့သာ ျပန္ထိုင္လုိက္ပါ အမရာ။ တလြဲျဖစ္တဲ့ အေၾကာင္းေတြ သူေမ့ေလာက္မွ တခါထပ္ေရးအုန္းေနာ္။ ဖတ္ခ်င္ေသးတယ္

ေဗဒါရီ said...

အမေရ ... အမေရးတဲ့စာေလးေတြက ဖတ္ရင္း မျပံဳးဘဲ မေနႏိုင္ဘူး။ ခ်စ္ဖို႔ သိပ္ေကာင္းတယ္။ မ်က္စိထဲလည္း ျမင္ေယာင္တယ္။
လိုင္စင္ေျဖေတာ့ ဖိနပ္ေလးခၽြတ္ေမာင္းမိလို႔ အေအာင္ မေပးတာ ဖတ္ျပီး ျဖစ္မွျဖစ္ရေလလို႔ ရယ္မိတယ္။
အခုေရာ ဖိနပ္ခၽြတ္ေမာင္းတုန္းလား အမ။
အႏၱရာယ္ကင္းစြာ ေမာင္းႏိုင္ပါေစ။

PAUK said...

လမ္းပဲေလွ်ာက္ပါ မလွထံုေရ...
(ေရးထားတာ..ရီရတယ္)

nu-san said...

အမက စီတီယာတုိင္ကုိင္ျပီး ကုိၾကီးေက်ာ္က ပါးစပ္နဲ႔ ေမာင္းရတာေပါ့ေနာ္.. :D အမ ကားေမာင္းျဖစ္ရင္ ပိန္သြားမလားပဲ... က်ေနာ့္သူငယ္ခ်င္း တစ္ေယာက္ကေတာ့ ကားေမာင္းတာ အရမ္းသတိထားရေတာ့ stress ရျပီး ပိန္သြားဖူးတယ္.. သူက နဂိုကလည္း ေၾကာက္တတ္တတ္ရယ္.. :)

tg.nwai said...

သေဘာက်သြားပါတယ္.. သူ.ကားကိုယ္ျပင္ ကိုယ့္ကားသူျပင္ မွ်မွ်တတ ညွိလိုက္နုိင္တာကိုး..:)

ThuHninSee said...

"ကိုယ္႔ေယာက်ာၤးနဲ႔ ဘယ္ေတာ႔မွ ကားေမာင္းမသင္နဲ႔"
မွန္လိုက္ေလ။
၃မိုင္ဆိုတာ နီးနီးေလးပါအစ္မရယ္။
ႏွင္းေတြဘာေတြ မက်ဘူးမဟုတ္လား။ လမ္းေလွ်ာက္ပါ။

khin oo may said...

ေၿပာခ်င္တာကေတာ႕ၿမင္ဘူးသြားၿပီး ေခ်ာတယ္လို႕ ၂ ေယာက္လံုးကိုေၿပာခ်င္တာပါဘဲ။။

Anonymous said...

မမိုးခ်ိဳေရ...
ဖိနပ္ခြ်တ္ၿပီး လိုင္စင္ေၿဖတဲ့ ပံုကိုၿမင္ၿပီး ေအာ္ရီလိုက္ရတာ..

မီယာ said...

အမေရသူတုိ႔ေဘးနားကထိုင္လိုက္ရင္ အမွားေတြပုိလုပ္မိသလုိပဲေနာ္။ ကုိယ့္ဘာသာဆုိျဖဴးေနတာ။ ေပါက္ကရလုပ္တာေတြေတာ့ အမ်ားႀကီးပဲ။ အမလုိေတာ့မေရးရဲဘူး။ insurance သပ္သပ္စီထားရေတာ့မလားလုိ႕ႀကိမ္းထားလုိ႔ပါ။

Nu Thwe said...

အစစ္ပဲ.......သူတို႔ကို ေဘးထားၿပီး ကားေမာင္းလို႔ကေတာ႔ အေ၀ဖန္ခံရဖို႔သာ မွတ္။ ခ်စ္လို႔ ေျပာတာ-လို႔ေတာ႔ ဆိုရွာသား =D ကိုယ္သိတာကေတာ႔ သူတို႔အနားရွိရင္ သတိထားေလ မွားေလနဲ႔ အလုပ္ မျဖစ္ပါဘူး။ ကိုယ္႔အေတြ႔အၾကံဳအရ မိန္းမေတြက ကားေမာင္းရင္း multi-tasking လုပ္တတ္တယ္။ ဒီေတာ႔ စိတ္အာရံု ေထြျပားတာေပါ႔။ မိုက္မဲစဥ္အခါက ရန္ကုန္ ေအဒီလမ္း ကုန္းဆင္း မီးပြိဳင္႔မွာ ႏႈတ္ခမ္းနီ ထုတ္ဆိုးလိုက္တာ ဘရိတ္လြတ္ၿပီး ေရွ႕ကားကို သြားထိဖူးတယ္။ အသာေလးမို႔ ဘာမွ မပ်က္စီးတာ ေတာ္ေသး။ အႏၲရာယ္ ေၾကာက္လို႔ ေနာက္ပိုင္း ဆင္ျခင္ပါတယ္။ ခ်ိဳသင္းတို႔ ေရႊၿမိဳ႕ေတာ္ႀကီးက ကားေတြ မတရား ရႈပ္တာေတာ႔ အမွန္။ ေမာင္းရဲသူမ်ားကို ေလးစားပါ၏။ တစ္ခါတေလ လမ္းေလွ်ာက္ႏိုင္ရင္ေတာ႔ ပိုေကာင္းတာေပါ႔။ ဟုတ္ဘူးလား။

ATN said...

စာေမးပြဲက်ပံုေလးကို သေဘာက်သကြာ ငါ့ညီမ...
အလုပ္နီးရင္ လမ္းေလွ်ာက္ေပါ့... ဓါတ္ဆီခလည္း သက္သာမယ္ေလ... တခ်က္ခုတ္ ၂ ခ်က္ျပတ္... း)

ဟန္လင္းထြန္း said...

အခုေကာ ေသခ်ာ ေမာင္းေနၿပီလား အမ ။ ေယာက်ၤားယူထားတာပဲ သူေမာင္းေပါ့။ :)

ပံုရိပ္ / Pon Yate said...

အစ္မ လုိင္စင္ ေမာင္းေျဖမွာ က်ရတဲ့ အေၾကာင္းရင္းကုိ အံ့ၾသမိတယ္။ သူတုိ႕က အဲလုိ ေတြးတာကုိးလုိ႕။ ျမန္မာျပည္မွာ ဖိနပ္ခၽြတ္ေမာင္းတဲ့ လူမရွားေလာက္ဘူး ထင္တယ္။ အႏၱရာယ္ေတာ့ ရွိေကာင္း ရွိမွာ ေပါ့ေလ။

မဆုမြန္ said...

အစ္မကားေမာင္းတာ ေဘးက လူ ေပါင္ၾကီးတန္းသြားတာ ကို ျမင္ေယာင္မိတယ္ ရယ္ရတယ္ေနာ္ ကၽြန္ေတာ္ ကားေမာင္းသင္တုန္းကလဲ ဦးေလးသင္ေပးတာ တစ္ခါမွား တစ္ခါ ေခါက္နဲ႕ တစ္ခါမွား တစ္ခါ နားရင္းအုပ္နဲ႕ ကားေပၚကလဲ ဆင္းေရာ လူေရာ ေခါင္းေရာ ပူထူေနျပီ သူကလဲ အကြက္၀င္တုန္း တီးတာေလ ဒီအတိုင္းဆို ေအာ္ေတာင္ မေအာ္ရဲဘူးေလ အဘြားကို ေၾကာက္ရလို႕ ဟိဟိ အခုထက္ထိ မတတ္ဘူး ဆိုင္ကယ္ေတာ္ အသားကုန္ကၽြမ္းတယ္ မေသရံတမယ္ကုိ ကၽြမ္းတာ ကံေကာင္းလို႕ မတူးတူးသာ ကေလးေလး အသက္ရွင္တယ္ အစ္မ ဗိုက္ၾကီးနဲ႕ ခ်င္းမိုင္မွာ ဆုိင္ကယ္ေမွာက္တာ ခိခိ အစ္မ လာလို႕ မေၾကာက္ရင္ လိုက္စီးေနာ္ ဘဘ ေတာင္ လိုက္စီးရဲတယ္

Su said...

How about riding a bicycle?
3 miles is not short enough to walk but I think its ok to ride a bicycle.
And about that barefoot driving, some of my friends still doing that in ygn.
Sometimes I also drive barefoot, especially if I’m wearing a high heel
Its safer to drive barefoot then to drive with a stiletto :D

Unknown said...

အစ္မေရ
အစ္မကားေမာင္းတာကိုဖတ္ၿပီး ရယ္လိုက္ရတာ။ ထိုင္းမွာလည္း ကၽြန္ေတာ္က ေက်ာင္း၀င္းထဲမွာ ေမာင္းရင္ မီးနီေနရင္ေတာင္ ကို္ယ့္ေဘးက ကားကိုၾကည့္လိုက္ေသးတာ။ ထိုင္းေတြေတာင္ျဖတ္ရဲရင္ ကိုယ္လည္း ဘုရင့္ေနာင္ေသြးပဲ ျဖတ္တာေပါ့။ အမွန္ကေတာ့ ေဘးမ်ားတဲ့အျပင္ စည္းကမ္းမရွိတာေပါ့ေနာ္။ တက္ကသိုလ္၀င္းထဲ ဆိုေတာ့ ေက်ာင္းသားေတြက မေၾကာက္ဘူးေလ။ း)

thwe thwe said...

ေႀသာ္ ကိုႀကီးေက်ာ္လည္း အကြက္ရတုန္း ေဟာက္ထားအ့ံုးမွ ဆိုျပီး အပီေဟာက္ထားတာ အခုေတာ့ ကေလာင္သြားနဲ့ ထိျပီး ၀ိုင္းေျပာ ကုန္ျပီ "ေယာက်ၤားယူထားတာ သူပဲေမာင္းေပါ့တဲ့ "

ျဖစ္မွျဖစ္ရေလ ငါ့အစ္ကိုရယ္ :D

tz said...

"၃မိနစ္ပဲ ေမာင္းရေပလို႔ပဲ။ ေခၽြး ၃ ပိႆာေလာက္ ထြက္သြားတယ္။" ဆိုလို႔ ဖတ္ၿပီး ၿပံဳးသြားတယ္ အစ္မခ်ိဳသင္းေရ။ :)

မေလး(ၿမန္မာ) said...

Cho Thinn yayy...............

A mel lay.... After i read this post, i m very glad u and me are the same way. :)
till now i also can not drive well. Once my husband shouted and bite my head ( Na Yinn ). So i m so angry to him then i entirely don't try to drive. Now whenever, wherever i go, he has to drive. And i also not pass the DMV exam although old questions.
Anyway, i love ur post.

One day , i will try to drive with another person.
I also want to drive very well in SF.
Or we will wait and see other face when we go outside.

with love
ML

သစ္နက္ဆူး said...

မမိုး...
ဖတ္ရင္းနဲ ့ေတာင္ ေမာလာတယ္ဗ်ာ...
ကိုယ္ပါ ကားထဲမွာ ကံဆိုးျပီး၀င္ထိုင္မိသလိုဘဲ...
စာကလဲ ေရးတတ္ပ..။

သက္ေဝ said...

ခ်ိဳသင္းရဲ ့ မွ်မွ်တတ ဦးစာေပးတတ္ပံုေလးကို သေဘာက်လိုက္တာ...
ဒီမွာေတာ့ ကိုယ့္အလုပ္က ပိုေ၀းေတာ့ ကိုယ့္ကိုယ္ဘဲ သူက ဦးစားေပးေနတယ္... ဘယ္လိုလုပ္ရပါ့...။
*** Comment ေတြထဲမွာ ကိုယ္နဲ ့ဘ၀တူေတြ အမ်ားၾကီးေတြ ့ရတာမို ့ အရမ္း၀မ္းသာ အားတက္မိပါေၾကာင္း...။

RePublic said...

ကားေမာင္ကြ်မ္းက်င္ပံုေတြ လာေရာက္ေလ့လာပါတယ္ ခင္ဗ်၊၊

JulyDream said...

ကားေမာင္းတဲ့ အေတြ႕အႀကံဳေလးေတြကို ဖတ္ရွဳေလ့လာသြားပါတယ္။ အခုခ်ိန္ထိေတာ့ ကိုယ္ဘာသာကိုယ္ ကားမေမာင္းဖူးေသးဘူး။ အိမ္က အေဖက ေပးမေမာင္းလုိ႕ စက္ဘီးပဲ စီးခဲ့တယ္။

ဒူကဘာ said...

အင္း.....အဲဒီလိုပဲ ဆီအက္တယ္လ္မွာ ေဒါက္ဖိနပ္ ခၽြတ္ေမာင္းတာ အက္ဆီဒင္႔ ျဖစ္ေတာ႔ ဘရိတ္အုတ္တာ ဖိနပ္က ဘရိတ္တံမွာ ေထာက္ၿပီး ကိစၥမ်ားၾကေသးတယ္ ဗမာထဲကပါပဲ သတိထား..အသိနဲ႔ယွဥ္ေပါ႔ မမိုးခ်ဳိသင္း..ယာဥ္တိုက္မႈဆိုတာ ၂ဖက္လံုးနစ္နာၾကရလို႔ ပါပဲ။

tututha said...

ခုမွေရာက္ေတာ့တယ္ အစ္မရာ။ အႀကံဝင္ေပးလိုက္ဦးမယ္ လမ္းပဲေလွ်ာက္ပါ .. ဟီဟိ။