လူတိုင္းမွာ ကိုယ္ျဖစ္ခ်င္တဲ႔ လုပ္ခ်င္တဲ႔ စိတ္ကူးေလးေတြ ရွိတတ္ၾကတယ္။ တခါတေလက်ေတာ႔လဲ မြန္းၾကပ္လာရင္ စိတ္ထြက္ေပါက္အေနနဲ႔ ကိုယ္လုပ္ခ်င္တာေတြကို ေလွ်ာက္ေတြး ပစ္လိုက္တတ္တာ။ စိတ္ကူးထဲမွာ အစြမ္းကုန္ လြတ္လပ္ပစ္လိုက္တတ္တာမ်ိဳး ထင္ပါရဲ႔။ ကိုယ္႔အေတြးထဲမွာေတာ႔ ဘာကိုမွ ေထာက္ထား ငဲ႔ညွာစရာ မလိုဘူးကိုး။
ကုိယ္လည္း ငယ္ငယ္တုန္းကေတာ႔ အဲဒီလို ေတြးမိတာ ခဏခဏပဲ။ ကိုယ္႔ဆႏၵေတြေပါ႔။ ႀကီးေတာ႔လည္း ေတြးမိေနတုန္းပဲ။ တခါတေလေပါ႔။ ကိုယ္႔စိတ္ကုိက အပူအပင္ကင္းကင္းနဲ႔ လြတ္လပ္ခ်င္ေနတာကိုး။
ဒါနဲ႔ အခုလဲ stress ေတြ မ်ားေနတဲ႔အခ်ိန္မို႔ စာမေရးျဖစ္တဲ႔အတူတူ ဒီ၀တၳဳေလးကို ျပန္တင္ဖို႔ စဥ္းစားမိတယ္။ ကေလးအေတြးေတြလို႔ သေဘာထားေပးေပါ႔ေနာ္။ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ၁၉၉၀ ဇူလိုင္လ မေဟသီမွာ ပါခဲ႔တဲ႔ ၀တၳဳတိုေလးကို ဘေလာ႔ဂ္မွာ ျပန္အသက္သြင္းလိုက္ၿပီ။ ဖတ္ၾကည္႔ၾကပါအုံး။
ေလလြင္႔အေတြးမ်ား
ျမက္ခင္းစိမ္းစိမ္းႏုႏုေလးေတြ မ်က္စိတဆုံး ရွိေနတဲ႔ ကြင္းျပင္ႀကီးမွာ ေျပးခ်င္လိုက္တာ။ ေျမာက္ေလပဲ ျဖစ္ျဖစ္၊ အေနာက္ေလပဲ ျဖစ္ျဖစ္ လြတ္လပ္တဲ႔ေလေအးတခုေပါ႔၊ အလိုက္သင္႔ တိုက္ေနေစခ်င္ေသးတယ္။ အခ်ိန္ကလဲ ဘယ္ပန္းခ်ီေရးလို႔ မမီႏိုင္တဲ႔ ညေနဆည္းဆာ အေရာင္ျဖာျဖာေအာက္မွာေပါ႔။
မတ္ေစ႔သာသာေလာက္ရွိတဲ႔ ပန္း၀ါ၀ါအပြင္႔ေလးေတြကလဲ ေလယူရာ ယိမ္းႏြဲ႔ေနခ်ိန္ကေလး..။ အဲဒီအထဲက ႏွစ္သက္ရာ ပန္းတပြင္႔ကို လြင္႔ေနတဲ႔ ဆံပင္ေပၚမွာ ထိုးစိုက္လိုက္ခ်င္ေသးတယ္။ ကလစ္မပါလို႔ အထိန္းအကြပ္မဲ႔ေနတဲ႔ ပန္းကေလးကလဲ စိမ္းေနတဲ႔ ျမက္ခင္းေပၚ က်မသြားေစခ်င္ပါဘူး။
ေျပးရင္းနဲ႔ ေမာလာၿပီလို႔ သတိျပဳမိတဲ႔အခ်ိန္မွာ ျမက္ခင္းေပၚမွာ အိပ္စက္အနားယူ ခ်င္တယ္။ အေမာေျပရင္ ထိုးထိုးေထာင္ေထာင္ ျဖစ္ေနတဲ႔ ရွတတ ျမက္ခင္းေတြေပၚ ျပားသြားေအာင္ လြတ္လြတ္လပ္လပ္ ေျပးလိွမ္႔ပစ္လိုက္ခ်င္တာ။ ေန၀င္ခါနီးလို႔ နီလဲ႔လဲ႔ ျဖစ္ေနတဲ႔ ေကာင္းကင္ႀကီးမွာ ဗ်ိဳင္းကေလးေတြပဲျဖစ္ျဖစ္၊ က်ီးကေလးေတြပဲျဖစ္ျဖစ္ အုပ္စုဖြဲ႔ၿပီး ျပန္သြားတာကို အိပ္ေနရာက ေငးခ်င္ေသးတယ္။ ဒါက တခုေပါ႔။
သိပ္ေပ်ာ္စရာေကာင္းမွာပဲ။ မိုးေတြ တေ၀ါေ၀ါနဲ႔ ေဒါသႀကီးေနခ်ိန္မွာ မည္းေျပာင္ေနတဲ႔ ကတၱရာလမ္းမႀကီးေပၚမွာ လမ္းေလွ်ာက္ေနခ်င္လိုက္တာ။ လမ္းမီးတိုင္ေတြကလဲ မွိန္ေနေစခ်င္ေသးတယ္။ မီးအေရာင္ပ်ပ်ေအာက္မွာ ခုန္ဆြ ခုန္ဆြျဖစ္ေနတဲ႔ ဖားကေလးေတြကို ျမင္ရမယ္။ ဖားေသးေသးေလးေတြကိုေတြ႔ရင္ လမ္းမႀကီးေပၚမွာ ဒူးေထာက္ၿပီး လက္နဲ႔ လိုက္ဖမ္းရရင္ သိပ္ရယ္ရမွာပဲ။
ဒါေပမဲ႔ တခုေတာ႔ ရွိတယ္။ ဒီလမ္းေပၚ ကားမလာေစခ်င္ဘူး။ ညဆိုေတာ႔ ကားလဲ လာမွာ မဟုတ္ပါဘူး။ တိတ္ဆိတ္တဲ႔ေနရာမ်ိဳးမွာ သီခ်င္းလဲ အက်ယ္ႀကီး ဆိုခ်င္တယ္။ တိုးသင္႔တဲ႔ေနရာတိုး၊ က်ယ္သင္႔တဲ႔ေနရာမွာ က်ယ္ေပါ႔။ ခပ္မွန္မွန္ဆိုရတဲ႔သီခ်င္းဆိုလဲ မပင္ပန္းဘူးမဟုတ္လား။ ဒါေၾကာင္႔ ဆိုခ်င္ေသးတာပဲ။
မုိးမတိတ္ေသးရင္ လမ္းေပၚမွာ တေယာက္တည္း ေျပးခ်င္တယ္။ ကိုယ္႔ဖိနပ္သံကို နားေထာင္ရတာ ဂီတသံလိုပါပဲ။ သာယာတယ္။ မိုးကလဲ သည္း၊ ေလကလဲ အရမ္းတိုက္ ဆိုရင္ေတာ႔ ထီးမည္းမည္း အရွည္ႀကီးေဆာင္းၿပီး ေလတိုက္တဲ႔ဘက္ကို ကြယ္ထားခ်င္လိုက္တာ။ ထီးလြင္႔သြားရင္ေတာ႔ ဟာသ တပုဒ္ေပါ႔။ ေလကတိုက္၊ ထီးကလြင္႔နဲ႔ ေတာ္ေတာ္ေပ်ာ္ရမယ္။
ထီးကိုပိတ္ၿပီးေတာ႔လဲ နိမ္႔ေနတဲ႔ သစ္ရြက္ေတြကို အသံအက်ယ္ႀကီးျမည္ေအာင္ ရုိက္ခ်င္လိုက္တာ။ မမီမကမ္းနဲ႔ လွမ္းရုိက္မွာေနာ္။ ဒါဆိုရင္ သူတို႔က နာတယ္ဆိုတဲ႔သေဘာနဲ႔ ခပ္က်ယ္က်ယ္ ေအာ္ၾကလိမ္႔မယ္။ ေနာက္ၿပီးေတာ႔..
မနက္အေစာႀကီး ႏွင္းေတြ အရမ္းက်ေနခ်ိန္ေပါ႔။ ေက်ာက္ေတာင္ႀကီးေပၚမွာ ထင္းအႀကီးႀကီးေတြနဲ႔ မီးဖိုႀကီး ဖိုခ်င္လိုက္တာ။ ေတာင္ထိပ္ေပၚကဆုိေတာ႔ ေနတက္လာပုံကို ျမင္ရမွာပဲ။ မနက္ေ၀လီေ၀လင္း ျမဴေတြကလဲ က် ဆိုေတာ႔ ခ်မ္းစိမ္႔စိမ္႔ေလး။ ေစာင္တထည္ သဘက္တခုေလာက္ ကိုယ္ကို ပတ္ထားလိုက္မယ္။
ေတာင္ေပၚက ေစတီေလးေတြကို ထုံးေဖြးေဖြးနဲ႔ လွမ္းျမင္ၿပီး ဖူးရတာလဲ အရသာ တမ်ိဳးပဲ။ သိပ္ၾကည္ႏူးစရာေကာင္းမယ္။ တအားေအးလို႔ ပါးစပ္ဖြင္႔ ထားလိုက္ရင္ အာေငြ႔ေလးေတြ မွဳတ္ထုတ္တာလဲ ကစားနည္းတခု ရမွာပဲ။ မီးစြဲေနတဲ႔ ထင္းတခုကို မီးပုံႀကီးထဲက ဆြဲထုတ္ၿပီး ေလမွာ ေျမွာက္ကစားရင္ သိပ္ေပ်ာ္ရမယ္။ ဒါက တမ်ိဳး။
မီးေတြ ထိန္ထိန္လင္းေနတဲ႔ သီတင္းကၽြတ္လို တန္ေဆာင္တိုင္လို ပြဲေတြမွာ ပြဲခင္းထဲ လမ္းေလွ်ာက္ရင္ သိပ္ေပ်ာ္စရာေကာင္းမွာပဲ။ လမ္းေဘးတေလွ်ာက္မွာ တရွဲရွဲနဲ႔ ေရမုန္႔ေတြ၊ မုန္႔ဆီေၾကာ္ေတြ အီၾကာေကြးေတြ ေၾကာ္ၾကနဲ႔ဆိုေတာ႔ မ်ားလြန္းလို႔ ဘာစားရမွန္းေတာင္ သိမွာ မဟုတ္ဘူး။
လူအုပ္ထဲမွာဆိုေတာ႔ တခါတခါ ေျခခ်ဖို႔ေတာင္ မလိုဘူး သိလား။ တိုးတိုးေ၀ွ႔ေ၀ွ႔ ေငးေငးေမာေမာနဲ႔ေပါ႔။ ထိုင္ခုံမရွိတဲ႔ အျငိမ္႔ပြဲေတြမွာလဲ ခဏတျဖဳတ္ရပ္ၾကည္႔မိခ်င္မိေနမွာ။ လမ္းေဘးရုပ္ရွင္ေတြလဲ ရွိေသးတာ။ ဒါေပမဲ႔ အဲဒီကားေတြေတာ႔ မၾကည္႔ခ်င္ပါဘူး။
ေမ႔ေနလိုက္တာ။ ေပ်ာ္စရာအေကာင္းဆုံး တခု က်န္ေသးတာပဲ။ ေရာင္စုံ မီးေခ်ာင္းေတြနဲ႔ ရဟတ္ႀကီးေပါ႔။ ရဟတ္ႀကီးကေလ ဟုိး..အေ၀းကႀကီးက ျမင္ရင္ကို လူကို ေပ်ာ္သြားႏိုင္ေလာက္ေအာင္ ဆြဲေဆာင္မွဳရွိတယ္။ ညေစ်းတန္းေရာက္ရင္ ရဟတ္ႀကီးကို စီးျဖစ္ေအာင္ စီးသင္႔တာ။ ရဟတ္ရဲ႔ အေပၚဆုံးကို ေရာက္သြားရင္ ငုံ႔ၾကည္႔လိုက္ပါလား။ လူေတြတလွဳပ္လွဳပ္နဲ႔ သြားလာေနၾကတာကို မ်က္စိတဆုံး ျမင္ရတယ္။ ရဟတ္ႀကီး ၾကမ္းၾကမ္းတမ္းတမ္း လႊဲရင္ေအာ္ၾက ဟစ္ၾကနဲ႔ တအားေပ်ာ္စရာေကာင္းတာ။ ေပ်ာ္ကို ေပ်ာ္ရပါတယ္ေလ။
တေယာက္တည္း ခရီးအရွည္ႀကီး သြားခ်င္ေသးတယ္။ မီးရထားရဲ႔ အထက္တန္းတြဲ ျပဴတင္းေပါက္ရွိတဲ႔ ေနရာေလးမွာေပါ႔။ ျပဴတင္းေပါက္ အက်ယ္ႀကီးမွာ သဘာ၀ပန္းခ်ီကားေတြ တခုၿပီး တခု ၀င္လာမွာပဲ။ ဓာတ္ႀကိဳးေပၚမွာ ေလဟုန္စီးေနတဲ႔ ဆက္ရက္ေလးေတြကို လန္႔ၿပီး ပ်ံသြားေအာင္ ေျခာက္လိုက္ခ်င္ေသးတယ္။
ေကာက္ရုိးပုံေတြ မီးရွိဳ႔လို႔ မီးခိုးတလူတလူ ထြက္ေနတာလဲ သိပ္ၾကည္႔လို႔ ေကာင္းမွာပဲ။ အက ေကာင္းတဲ႔ အ၀ါေရာင္ စပါးခင္းႀကီးကိုလဲ ေနာက္ခ်န္ထားခဲ႔ရမွာ ၀မ္းနည္းစရာ။ ေအာက္က ေခ်ာင္းရွိလို႔ ရထားႀကီး တံတားေပၚျဖတ္သြားရတဲ႔အခါ သိပ္အသည္းယားစရာေကာင္းတာ။
ရထားအရွိန္နဲ႔ ေလတိုက္တာကိုလဲ ၾကည္ၾကည္ႏူးႏူး ခံစာခ်င္ေသးတယ္။ ေနာက္ၿပီး လြမ္းလြမ္းေဆြးေဆြး ဥၾသဆြဲသံကိုလဲ တျမတ္တႏိုး နားေထာင္ခ်င္ေသးတယ္။ ဘူတာတခုဆိုက္ရင္ အေျပးအလႊားလာေရာင္းၾကတဲ႔ ေစ်းသည္ေတြထဲမွာ စာကေလးေၾကာ္တို႔ ခ်ိဳးေၾကာ္တို႔ကို စားပစ္မွာပဲ။ ဖရဲသီးေတြ ေတြ႔ရင္လဲ အိမ္အတြက္ ၀ယ္သြားခ်င္တယ္။
ေနာက္ၿပီး တိရိစာၦန္ေလးေတြနဲ႔ အတူေနခ်င္တယ္။ သိပ္ေပ်ာ္စရာေကာင္းမွာ ေသခ်ာတယ္။ တိရိစာၦန္ေလးေတြက ရုိင္းစိုင္းေပမဲ႔ ရုိးစင္းၾကပါတယ္။ သူတို႔ အမူအယာေလးေတြဟာ ႏွစ္လိုဖြယ္ရာ အျပည္႔ပဲ။ ေၾကာင္ေလးေတြဆို ခ်ည္လုံးေတြကို လက္ကေလးနဲ႔ တို႔ တို႔ ၿပီး ေဆာ႔ေနမယ္။ ငွက္ကေလးေတြဆို သီခ်င္းေတြ အမ်ားႀကီး ဆိုေနမွာေပါ႔။
ေမ်ာက္ကေလးေတြဆိုရင္ေတာ႔ ေနာက္တီးေနာက္ေတာက္ လိုက္ စ ေနမယ္ ထင္တယ္။ သမင္ကေလးေတြဟာလဲ ေနေရာင္ျခည္ေအာက္မွာ ခ်ိဳေလးေတြ တကားကားနဲ႔ ခုန္ေပါက္ေနမွာပဲ။ ပုံျပင္ထဲမွာ ပညာရွိလို႔ နံမည္ေကာင္းရထားတဲ႔ ယုန္ေလးေတြကိုေတာ႔ ခ်ဳံပုတ္ေတြအၾကားမွာ ေတြ႔ရမယ္ ထင္တယ္။ သူတို႔နဲ႔သာ အတူေနရရင္ စိတ္ခ်မ္းသာမွဳ အျပည္႔အ၀ရမယ္ဆိုတာ ယုံၾကည္တယ္ေလ။
အိမ္မွာပ်င္းတဲ႔အခါမ်ားဆို ကုိယ္ခင္တဲ႔ သူငယ္ခ်င္းေတြဆီ စာေတြ တေစာင္ၿပီးတေစာင္ ေရးခ်င္တယ္။ စာေရးရတာ လုံး၀ပ်င္းစရာ မေကာင္းပါဘူး။ ကိုယ္ေရးတဲ႔စာကို ၿပီးရင္ ျပန္ဖတ္ရတာလဲ အရသာရွိတာပဲ။ သူငယ္ခ်င္းေတြကို အျဖစ္အပ်က္အေၾကာင္းအရာေတြ ေအးေအးေဆးေဆး လြတ္လြတ္လပ္လပ္ ေျပာျပလို႔ရတယ္။ စကားေျပာရတာထက္ ပိုႏွစ္သက္တယ္လို႔ ေျပာရင္ေတာင္ ရတယ္။
တေစာင္ၿပီးတေစာင္ မေမာတမ္းကို ေရးေနခ်င္တာ။ သူတို႔က စာျပန္တာ မျပန္တာ အပထား၊ ကိုယ္ေရးေနရရင္ကို စိတ္က အလိုလို ေပ်ာ္ေနမိမွာ။ သူတို႔ဆီက ျပန္လာတဲ႔စာေတြဆိုရင္ အခါခါဖတ္ေလ မပ်င္းေလပဲ။ ဒီစာ ၾကာသြားလို႔ ရုိးသြားတယ္ မရွိဘဲ ခံစားမွဳေတြ အသစ္ျဖစ္လို႔ ကိုယ္ငယ္ငယ္က စာဆိုရင္ ပိုႏွစ္သက္စရာေကာင္းတာ။ ၿပီးရင္ေတာ႔..
ဒီလို လြတ္လြတ္လပ္လပ္ ကိုယ္စိတ္ကူးရွိတဲ႔အေၾကာင္းအရာေတြကို ၀တၳဳေရးေနရရင္ သိပ္ေကာင္းမွာပဲ ။ ။
မိုးခ်ိဳသင္း
